IllEIKI RiODffü-
AflïEriEüiiE- k Luüiivllii.
Een Offer.
Donderdag 4 Augustus 1893.
42ste Jaargang No. 3333.
FEUILLETON.
Dit blad verschijnt tweemaal per weekWoensdag- en
Zaterdagavond. Bij inzending tot 's morgens 9 ure, worden
ADVERTENTIEN in het eerstuitkomend nummer geplaatst,
INGEZONDEN STUKKEN een dag vroeger.
Prijs per jaar f 3.Franco per post f 8.60.
Afzonderlijke nummers 5 Cents.
ADVERTENTIEN van I tot 5 regels f 0.25;iedere regel meer 5 ct.
Groote letters worden naar plaatsruimte berekend.
GemeenteSchagen.
Vasthouden van Eenden.
KENNISGEVING.
ROMAN
van
H.Schübbbt.
NATIONALE MILITIE.
Bianenlandsch Nieuws.
s
Bureau: SCMAGKSf, liaan, B 4.
UilgeverP. TRAPMAN.
MedewerkerJ. W1R R E l.
Bekendmakiuiren.
POLITIE.
Ter Secretarie dezer gemeente zijn
inlichtingen te bekomen omtrent een ge
vonden rozenkrans en een bril.
Burgemeester en Wethouders van
SCHAGEN
gezien art. 45 van de Politieverorde
ning dier gemeente;
Brengen bij deze ter algemeene ken
nis, dat vanaf heden tot en met één
October a.s. de eenden binnen die ge
meente opgesloten of gehokt moeten
worden.
Nalatigheid is bij de politieverordening
strafbaar gesteld met een boete van ten
hoogste f 25, of hechtenis van ten
hoogste zes dagen.
Schagen, 29 Juli 1898.
Burgemeester en Wethouders voornoemd.
S. BERMAN.
Pe Secretaris,
DENIJS.
Het Hoofd van het Plaatselijk Bestuur
der Gemeente Sohagen, brengt bij deze
ter kennis van de ingezetenen dier
gemeente, dat het kohier van de Belasting
op bedrijfs- en andere inkomsten over
het belastingjaar 1898/99, op den 28
Juli j. 1. door den Heer Directeur der
Directe Belastingen te Amsterdam is
executoir verklaard en op heden aan
den Heer Ontvanger der directe belastin
gen binnen deze gemeente ter invordering
is overgegeven.
Ieder ingezeten, welke daarbij belang
hoeft wordt alzoo vermaand op de vol-
dooning van zijnen aanslag behoorlijk
acht te geven, teneinde alle gerechtelijke
vervolgingen welke uit nalatigheid zou
den voortvloeien, te ontgaan.
Schagen, den 2en Augustus 1898.
Het Hoofd van het Plaatselijk Bestuur
voornoemd,
S. BERMAN.
28.
„Eu e, bezitster van het slot Rothenbnrg,
ook u wensch ik veel geluk; gij zult zeer
zeker gevierd en bewonderd worden,
klonk het uit den moed van Eduard, nadat
hij Eva een poosje zwijgend had aangezien.
„Geld heeft voor mij geen waarde.*
„Maar voor mij is het ditmaal het graf
van al mijne wenzehen, van al mjjn hopen,*
rlap hij zmarteiijk. „Kan ik dan tot de rijke
erfgename komen en baar nogmaals vragen,
mijne vrouw te worden, zonder een vlek op
mijn eer te werpen P Ik kan het niet
doen en zal het ook nooit doen I Maar Eva,
meisje, weet ge wel,welk een pijn het doet, het
liefste te moeten verliezen, en dat ter wille
van dergelijke ellendige dingen
„Ik heb nooit min of laag over a ge
dacht."
„Maar ik moet hek zelf als een ellendige
daad gevoelen."
„Is er dan geen uitweg?"
„Ja, lievede erfgename van het slot
Rothenborg en zijne millioenen moet zelve
tot mij komen en zeggenneem mij, ik ben
de nwe dan vraag ik Diet verder naar bet
oordeel der wereld.*
Franeiska maakte buiten de deur een
armbeweging, als wilde zij Eva daarbinnen
een kleinen vriendsohappelgken ribbenstoot
toedienen hare trekken spiegelden de groot
ste opgewondenheid af en lij drnkte het
oor nog ztjjver legen de deor.
Ia de kamer bleef alles stil, doodstil.
Tante Frans trok een ontnuchterd, teleur
gesteld gelaat en wilde zich juist nit haar
ongemakkelijke honding weder oprichten,
toen plotseling een vergenoegd lachje over
haar gelast danste en zij het hoofd weder
schielijk boog.
Stil was bet altoos nog daarbinnen, maar
een verrade.lgk geluid droog tot basr oor
dc en daarna nog eena en nog eens en
eindelijk hoorde sjj duidelijk, hoe hg
seide
„Eva, lieveling, dus eindelijk de miinel*
„Ja, eindelgk!' zeide ook tanie Frans
en richtte zich op, maar hare scherpe, brnine
oogen waren vcchtig en twee, natuurlijk dik
ke tranen biggelden over hare wangen.
De Burgemeester van Schagen, daar
toe de noodige aanschrijving ontvangen
hebbende, brengt ter algemeene kennis,
dat tot den werkelijken dienst wordt op
geroepen do verlofganger der lichting
1895, Jorna, Johannes Theodorus,
behoorende bij het le Regiment Infante
rie, (Garnizoen te Leeuwarden), tegen
1 September a. s.
Welke verlofganger op genoemden da
tum bij zijn korps present zal moeten
zijn vóór des namiddags vier ure.
Door deze nadere oproeping vervalt
de vroegere tot opkomst op 25 Augustus
a. s.
Schagen, den 2 Augustus 1898.
De Burgemeester voornoemd,
S. BERMAN.
V ergadering van den RAAD
der gemeente Z1JPE, gehouden op dins
dag 2 Augustus 1898, des morgens ten
10 ure.
Afwezig de heer Tan Beusekom.
Yoorzitter de heer O. C. Hulstbur
gemeester.
Na opeüiog der vergadering lezing
der notulen.
Alvofens de notulen worden goedgekeurd,
maakt de heer Nobel de opmerking, dat
door hein niet, zooals in de notulen staat,
de caDdidatuur Zijp is genoemd, bij die «au-
plakquseztie san het gameentebord, maar in
't geüeel geen naamdat, meende spr.,
was door anderen geschiod. In dien zin
worden dan de notulen gewijzigd.
Worden aangeboden de rekeningen der
Gemeente, Weeshuis en Armbestuur en
evenals in andere jaren wordt eene com
missie benoemd, die rapport zal uitbrengen.
Benoemd worden de heeren NobelZee
man en v, Beusekom als plaatsvervangers
de heeren Merra en Vrijburg.
Wordt aangeboden en goedgekeurd een
suppl. Kohier Hondenbelasting tot een
bedrag van f 84.—.
Was ingekomen een adres der afd. Zijpe
der llollandsche Maatschappij van Land
bouw, verzoekende, om evenals andere jaren
„Voor mij is zij nu verloren", dacht do
oudo-jongejuffer bekommerd, „en zoodoende
is er weer een van mijn liefsien weg en
eindelgk ben ik oud en alleen. Ja, ja,
wanneer er eens geen mannen waren, dan
was de wereld eeist volmaakt i"
Zij wischte zich stilzwijgend de beid»
tranen van de wangen, vervolgens opende
zij de denr. Eva riohtie zich biorend en
verward nit Eduard's armen op, vloog tante
Frans om den hals en iaisterde, half
lachend, half weenend„Tante, ik ben
zeer, zeer gelukkig,"
„Natourlgk, wantje hebt nn een man, dien
je om z'n hals hangen kunt 1* en zich tot
Ednard wendend, ging ze voort
„Maak haar gelukkig, Eiokhoff; zij had
wel is waar in haar onde tante geen ver
trouwen en ik moest eerst alles aebterhaar
rug om te weten komen, maar nochtans
heb ik haar hartelijk lief en zal n al
toos dankbaar zijn, als ge haar den blos
weer op de wangen toovert. Ofschoon ik
hm de mannen in 't algemeen niet
graag mag, jou 't allermeest. Eva, om
's hemels wille kind, wurg me niet en ween
toch niet zoo onophoudelijk, zonder hem
waart ge toch zeer zeker ook niet ge
lukkig 1 En laat ons nu naar den overste
gaau.*
Tante Frans bleef, terwijl het jonge paar
vooruitging, nog even aohter, hoestte en
streek terloops met de hand over de oo
gen, terwjjl een smartelijke zucht haar borst
ontsnapte.
Toen zij vervolgens evenwel met het jon
ge paar boven in Eva's woonkamer ver
scheen, waar de directear voor de afwis
seling nu naar ds huizen van de overzijde
van de straat atond te bijken, trud tij op
hem toe, sloeg hem kort en krachtig op
den sehoader en vroeg guitig:
,Na, oude heer f Zgt ge met mij tevre
den Na heeft hg haar werkelijk en waar
achtig/*
Overste Herbach breidde zijne armen uit,
toen de joDgelni zijne kamer binnentraden.
,God heeft het zeer goed met mij ge
meend, dat hy nu mijn laatsten wensch
nog vervul». Eva, Eduard, wordt soo ge
lukkig met elkander, als Heieno en ik ge
weest zijn meer ken ik u niet loewensehen.
En nu, laat mg de zon nog eenmaal zien
en open het venster, licht locht, het
doet mij nu geen binder meer I
„Zgt ge allen hier?* vroeg hij eeu oo-
genbiik later met opgewekt geluid. „Ik
kun u niet meer zien, och toe, kinderen, ga
mg uit het licht, 't is immers reeds donker
geworden
een subsidie te mogen genieten voor de te
houden paardenmarkt in September. Wordt
i 20 toegestaan.
Bericht was ontvangen, dat de aanleg
van een telefoon was vertraagd door
de aanvrage om een telegraafkantoor te
Schagen, maar dat nu weldra met de werk
zaamheden zou worden begonnen.
Rsquest wordt voorgelezen van mej.
Bsard, vroedvrouw aaD de Keinsmsrbrug,
met mededeeliog dat haar inkomsten wel
f 250 beneden het bedrag bleven,
waarop haar uitzicht was gegeven, waarom
zij den raad verzoekt, haar een bedrag uit
te keeren als gratilcatie, of haar jaarwed
de te verhoogsn.
Voorz. zegt, dat daaraan naar zijne mee
ning niet kan worden voldaan, daar an
ders eveneens de jaarwedde der andere
vroedvrouw zou moeten worden verhoogd.
De heer Morra vraagt naar de oorzaak
van dien achteruitgang in het tractement
van de vroedvrouw.
De Voorzitter meent, dat dokter Hueting
meer verloskundige hulp verleent dan
voorheen.
De heer Morra licht ia, dat dr. Hueting
de goedbetalenden voor zijne rekening
neemt en de armen, aan wie natuurlijk niet
veel te verdienen is overlaat voor de
vroedvrouw.
Na nog eenige bespreking, waarbij men
algemeen van oordeel is, dat in de be
staande verhouding verandering moet ko
men, daar het de vroedvrouw moeilijk
zou zijn, te blijven, vraagt de heer Fran-
cis, of B, en W. niot met dsn dokter ia
overleg kunnen treden.
De heer Feisser vindt zulks ook noodig,
om te voorkomen waarvoor de raad vreest.
Met algemeene stemmen wordt daarna
op het adres der vroedvrouw afwijzend
beschikt.
Wordt nu voorgelezen een adres van den
heer 8. Oroot vsrzoekeudeom nog een kleine
afwijking van de torgsslane richting van
bon wing van het perceel Bruin te mogen
maken. Wordt met algemeene stemmen op
die van den heer JDe Wit na, toegestaan.
De heer Feisser informeert, of ds datum
van feestviering wordt veranderd. Spr. meen
de, dat daarvoor «en aanvrage was inge
komen.
„Nog niet geheel,* antwoordde Ednard
en drnkte Eva nog inniger tegen zich aan,
want hy zag de verandering in de trekken
van den stervende maar al te goed.
„Waar zgt ge, mijn Eva, mijn eeuig ge
liefd kind, kat ik u zegenen.*
Het snikkende meisje knielde voor
hem neder en hy lagde zacht ayne hand op
haar hoofd.
„Eva, mgn troost, mgn sienn, mijn kind,
God zegene nl*
Zijn hand viel zwaar op haar hoofd, ter
wijl hy de laatste woorden sprak en rnst-
te op het mooie haar. Eenige minuten bleef
Eva rustig liggen, daarna sprong zij even
wel met een wilden kreet op, sloeg de ar
men om den bals van haar vader en zag
hem in 't gelaat.
Hg was dood.
„Nu hebt ge mg in plaats van hem,"
fluisterde Eduard haar teedar in het oor; „heb
my lief, zooals ge hem hebt liefgehad.*
,En mij,* zeide tante Frans, terwgl «ij
Eva's hand greep, „laat my u liefhebben
als een moeder hare doehter doet.*
HOOFDSTUK XXIII.
Toen de zomer voorbg was en de koekoek
weder naar zuidelyker landen gegaan was
en het koren gemaaid was eo het ooit aan
de hoornen rijpte, werden Eduard von Eick-
hoff en Eva Harbaoh man en vrouw.
Nadat de trouwplechtigheid voorbg was,
zeide tante Frans tot Eva, terwijl deze na het
ontbgt zich naar haar kamer begaf om van
japon te wisselen
„Heb ik geen gelgk P Nauwelijks heeft
men iemsnd lief, of zg wordt ons ontnomen
uit uw hart beu ik natuorlijk ook verban
nen.*
Era drukte baar gelaat liefdevol tegen
baar trouwe vriendin en zeide
„Uit mgn hart verjaagd zgt ge niet, maar
nit dit buis zou ik het u maar ai te gaarne
doen en u meenemen naar het slot Rothen
borg tante, geef aan onze beden toch toe.*
Franeiska kuste haar hartelijk, maar
zg zeide
„Neen, kind, gg moet met je beidjes le
ven eu aan elkander gewennen later kom
ik bg je op besoek, nooit voor altgdin
den echt is de derde nooit een goed gezel
schap en dat zon ik niet gaarne op mg van
toepassing gebracht willen zienik zal hst
wel meoien leeren, zonder jou te leven.*
Toen hel jonge pasr weg was gegaan,
ging tante Frans naar baar kamer en ween
de daar zco onophoodelgk en hartstochtelijk,
dat hare oogen verscheidene dagen rood en ge-
swolien waren. Niemand maakte daar eeni-
Voorzitter licht toe, dat een adres was
gericht aan B. sn W. en alleen de feest
viering te Burgsrbrag eu St. Maartens
brug betrof, waar men op 81 Aug., den
datum, waarop in de dorpen algemeen
feest zou worden gevierd, gseu muziek kon
krijgen en nu gaarne op 1 eu 6 Septem
ber zou feestvieren, wat door B. en W.
was goedgevoede».
De heer Vrijburg brengt onder de aan
dacht van den Voorz., of het niet mogelijk is,
dat de zomervacantia, die nu 1 week be
draagt, tot 2 weken verlengd wordt
en dan de vacantie iu Paschen
vervalt. Spr. vindt dit zoo noodig, daar,
wsnneer een ver reisja ondernomen
moet worden, reeds de halve vacantie om is
voor den tijd van reizen. In de tweede plaats
zon Spr. gaarne de vacantie vastgesteld
zien op bepaalde datums en dat die
niet zoo werden versteld en uitgesteld. Men
moest daarbij niet zoo geheel afhangen
van het hoofd der school; dat vond Spr.
eveneens hoogst lastig met het oog op
eventuëele reisplannen.
Da voorzitter zegt, dat het hoofd der
school vraagt die of die week vacantie te
mogen houden. Burgerbrug en St. Maar
tensbrug doen dat gewoonlijk gelijktijdig,
maar Schagerbrag is niet aan denzelfden
tijd verbonden. Er staat in de insïrnclie
een week in Juli of Angustus, Voorzit
ter zal dit punt tot liter iu gedachten
houden, ofschoon hij het voor ouders van
kinderen, die niet op reis gaan, wel be
zwaarlijk vindt, die kinderen volle 14
dagen thnis te moeten houden.
De heer Feisser oordeelt, dat voor hetgeen
de heer Vrijburg heeft aangevoerd toch
veel is te zeggen.
Voorzitter vraagt, of nog een portret
van de Koningin zal worden aangekocht.,
In beginsel is men daar algemeen voor,
en zal in de volgende vergadering daar
over nog wel verder worden beslist.
De hser Nobel gevoelde anders even
veel voor een bnste.
Hierna niets meer te behandelen zijnde,
sluit de voorzitter da vergadering.
Na een langdurig, doch
geduldig lijden overleed te Kolhoril, in
Jen ouderdom van 56 jaren, Mejuffrouw
ge bemerking oter; slechts Gerhard Ulirioh
zag zgne oude vriendin somwijlen medelg-
dond van ter zgde aan, als had hy baar
gaarne getroost noohtans waagde hij het
niet.
De Eickhoff's gingen eerst naar Eieken,
waar bet landgoed gedachte veranderingen
moest ondergaan, en vervolgens naor het slot
Rolhenburg, ban vaste woonplaats. Veel
levendiger werd het daar uiet dan bg mijn
heer Berger, masr er was iets, dat een aan
genaam schijnsel wierp op al de pracht en
den rgkdom, dat was i de liefde.
De liefde vergezelde eiken blik, elk woord,
elke schrede van de jonge vrouw of haar
echtgenoot. De liefde had nu eindelgk, na vele
jaren daaruit vtrdreven te agn geweest, hare
reehten binnen het slot Rothenbnrg doen
gelden. En Eva en haar man zagen el-
ken dag, dat die dikwgl* zoo bespotte liefde
een waar geschenk des hemels was. Niet
dat bovenDatnurlgke, men sou bijna zeggen
lastige gevoel, dat in romans wordt bezon
gen, neen, dat vaste, trouwe samenleven,
dat deelen in ieders gedachten, ieders
zorg, ieders vreugde, en in dete liofde had
den Ednard en Eva elkander gevonden.
Anderhalf jaar is voorbggegaan; de win
ter heeft wederom sneeuw op de straten
van Berlijn geschud, en in haar woonkamer,
aan de welbekende vensiernis, zit Franeis
ka en breit ditmaal een zeer sierlijk kinder
jurkje. Zg ziet er ernstig nit, want zg ver
langt in haar hart maar al te zeer naar
Eva en zelfs Gerhard Ullrich's besoek kan
haar niet geheel verzoenen met de leegte
die er sedert Eva's bruiloft gebleven is.
Zg verlangt naar iets; wellicht naar bet
bewustsgn, ook soo geheel in iemand op
te kunnen gaan, ook van iemand te weten
hg is voor mg, voor mg alleen op deze
wereld wellicht verlangt zg ook naar bet
rosige gezichtje van Eva's knaapje; maar
genoeg, *g verlangt, naar iets en vandaag
is dat gevoel sterker en heviger in haar
dan gewoonlijk, en bovendien heeft zg zieb
nog geërgerd.
Een nar gelodea had zg toeval
lig gezien, dat Gerhard Miily kuste,
weliswaar maar op hei voorhoofd, maar de
zaak had toch roker haar beslag, want
het meisje had daarop jubelend bare armea
om Ullrich's hals geslagen; Franeiska bad
het nauweiykz over zieb kannon krijgen
dat alles, zonder eeu woord te zeggen, me
de aan te zien.
Nu waren beiden heengegaan, en waar
voor zou zij er zich ook mee bemoeien
Gerhard was ocd genoeg om te weten, wat
hij doen of laten moest. Was hij oeist ge-
Vrendenbergin leven onderwijzeres aan
de O. L. School. Toen zij j.1. Maandag
des namiddags om 2 uur grafwaarts werd
gedragen, sloten alle schoolgaande meisjes,
die geregeld leseeu in de handwerken van
haar genoten hadden, zich bij den stoet
a»n. De heer Holle sprak aan de geopen
de groeve een woord ven herinnering en
van afscheidde meisjes bestrooiden het
graf met bloemen en even eenvoudig als
zij zich steeds in hare omgeving bewogen
had, eren eenvoudig is zij ter ruste ge
legd. Een harer broeders predikant te
Franeker bedankte op treffende wijze
voor de laatste eer, der overledene be
wezen.
De commissaris der Ko-
ningin in Noord-Holland bracht Maandag
een bezoek aan de drie Egmonden. Door
het uitsteken der vlag van bgna iedere
woning betuigden de Egtnonders hunne
ingenomenheid met dit bezoek.
Men sohrijft uit Wor-
merveer dd. 1 Augustus
„De reizigers, die hedenavond met den
trein 8.35 uit Amsterdam naar Alkmaar
vertrokken, zijn even vóór het station
Wormerveer aan een groot gevaar ont
snapt.
„Bjj het rangeeren van een goederen
trein was esn der waggons van de
rails geraakt, ten gevolge waarvan de
trein vóór- noch achterwaarts kon en de
wissel in het ongereede werd gebracht.
Da kort er op aankomends passa-
gierstrein kwam daardoor op eene ver
keerde liju en wel op die, waarop zich
de goederentrein bevond. Gelukkig bemerk
te de machinist bijtijds het gevaar en wist
door krachtig remmen de botsing te voor
komen. Nu bepaalde het ongeval zich tot
eene vrij aanzienlijke vertrsging voor den
passagirrstrein, die eerst terug moest naar
't station Koog-Zaandijk, waar hij gelegen
heid had op een veilige lijn te komen."
Maandagmiddag te 4 uur
ongeveer had bij St. Paticras een on
geval met een paar treinen plaats. Van
een wagen Tan een zandtrein, die een
goederentrein passeerde, braken de beide
assen, terwijl de stukken daarvan te-
trouwd, dan wilde zg van dat hnwelgk niets
mier zien,want een tweede leven als met Lucie
daar bedankte ze wel ebfisteljjk voor.
,,Ik zal nasr dirvctear Sokerar schrijven,
of die een huishoudster noodig heeft,'1 dacht
tanto Frans i „hg scheen me een goede oude
man toe en ik beo nu toch geheel alleen
op de wereld en kan by hem mischien nog
nuttig bezig zijn j», dat doe ik bepaald;
rag verlaat toch allesen suohtend telde
tant* Frans de steken.
Daar kwam UUrich terug en alleen.
„Franeiska, ik raoet eindelijk eens mei je
praten.*
»Hm I*
„Mgn huis is my te eenzaam geworden,
ik wil trouwen.*
„Hoe ouder hoe gekker!" meende aij sar
castisch.
„Bah, die dwaasheid is nu zoo grool niet;
ik ben nog een flink man, wat denkt gij
daarvan, Frans
In plaats ven een antwoord te gevea, tikte
de onds-jongejnSer met haar hand tegen
het voorhoofd.
„Nn, dat is geen aanmoedigend aniwoord;
wilt ge niet vriendelijker zgn?*
„Neen," zeide zg scherp.
„Ik heb bet meisje reeds lang lief, ken
het heol goed, heb om haar geworven, als
Jacob om Rachel."
„Iets ontbreekt er asn."
„Goed, laat er iets aan ontbreken, ik
zal heel gelnkkig met haar worden*.
„Je bent een gek, Gerhard,* riep Frans
toornig nit.
„Volstrekt niet i guul gij rag geen vredigen
levensavond?"
„Vredig P« lachte zg luid, „God weet 't,
de liefde maakt blind. Vredig I Ge verre
kent n al heel wat, onde vriend.*
„Neen, neen, het is niet zoo erg," kchte
hg. „Afschrikkings-theorieën geldon niet, ik
ken haar beter, zeker, een weinig grof
kan ze zijn, mijn onde liefde, maar ziols-
go >d en braaf is ze daarbg ook."
Franeiska zweog.
„Waarvoor ook al dat gekibbel, ja of
neen, Frans
„Wat gaat het mij aan." zeide zg, de
sohonders ophalend.
„Jon? Joa het meest!"
„Wanneer go om M Hy aanxoek doet?
Zooals msn zijn bed opmaakt, slacpt men*
zeide zg veraehtelgk.
„Om Milly Die moei ik niet hebben."
„Wie dan
„Jon, jou, lieve Frans!*
Tante Frans sprong op, sis wee re door
een magneet de hoogte in getrokken, zoo
