Aar en Halm.
42ste Jaargang ITo. 3345.
OM
en
Dit blad verschijnt tweemaal per weekWoensdag-
Zaterdagavond. Bij inzending tot 's morgens 9 ure, worden
ADVERTENTIEN in het eerstuitkomend nummer geplaatst.
INGEZONDEN STUKKEN één dag vroeger.
Prijs per jaar f 3.—. Franco per post f 8.60.
Afzonderlijke nummers 5 Cents.
ADVERTENTIEN van 1 tot 5 regels f 0.25;iedere regel meer 5 ct.
Groote letter» worden naar plaatsruimte berekend.
GemeenteSchagen.
Kationale militie.
KENNISGEVING.
FEUILLETON.
12.
Binnenlandsch Nieuws.
Te Barsingerhorn en te
Kolhorn ziet men hier en daar aan de
huizen een zwart bordje bevestigd, waarop
een wit kruis met daaronder in duidelijke
letters het woord DREG. Het is de aanwij
zing, dat op die plaatsen voor de hand hangt
Okhuijsens Dieg voor het redden van dren
kelingen, geplaatst door de Afd. Barsin-
gerhorn van het Wrttte Kruis.
Kermis te Sohagerbrug.
iitIil
fiftureau: Laan, 1) 4.
UitgeverP. TRAPMAN.
MedewerkerJ. WIKKEL.
Bekendmakiu^en.
POLITIE.
Ter Secretarie dezer gemeente kunnen
inlichtingen verkregen worden omtrent
een zomermantel en een kinder
manteltje.
Burgemeeater en Wethouders der Ge
meente SCHAGEN
Brengen, ter voldoening aan de derde
alinea van Art. 26 der Wet op de Na
tionale Militie van den I9den Augustus
1861 (Staatsblad No. 72), ter keunisse van
belanghebbenden, dat het overeenkomstig
Art. 25 dier Wet afgesloten Inschrijviugs-
Regisler van 1898, voor de lichting 1899,
met de daaruit opgemaakte alphabetische
naamlijst, op heden t«r Secretarie der
Gemeente voor een ieder ter lezing is
nodergelegd tot en mat den 19eD Septem
ber, van des morgens 9 tot des namid
dags 4 ure.
SCHAGEN, deD 12 Septembet 1898.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
S. BERMAN.
De Secretaris,
DENIJS.
Het HOOFD van het PLAATSELIJK
BESTUUR der Gemeente SCHAGEN,
brengt bij deze ter kennis van de inge
zetenen dier gemeente, dat het kohier No.
2 van de belasting op bedrijts- en andere
inkomsten, op den lOan Sept. door den
boer Directeur der Directe Belastingen te
Amsterdam is executoir verklaard en op
heden aan den Heer Ontvanger der directe
belasliagen binnen deze gemeente ter in
vordering is overgegeven.
Ieder ingezeten, welke daarbij belang
heeft, wordt alzoo vermaand, op de vol
doening van zijnen aanslag behoorlijk
acht te geven, teneinde alle gerechtelijke
En om die lui ie overwinnen, moest Arno
hem helpen. Erdmann was van adel en gewe
zen officier en was das oen waar lid van die
club en hij was Hammer's
ondergeschikte. Zoo lang das Arno zijn
brood ai, zoo lang Arno in zgn dienst
bleef, soa niemand galooven, dat hij een
■itgestootene, een veracht menech was. Nooit
zon Arno von Erdmann met zoo iemand in
gemeenschap willen leven 1
Toen Hammer tot dit pont genaderd was,
was de angst als een koorts over hem ge
komen. Wanneer Arno nu eens reeds ge
boord had, wat de majoor bem had ver
weten Wanneer hij alleen terwille van
Lotte in het rijtuig verzwegen bad, maar
na hedenmorgen bem zou zeggen, dat hg
heenging P
Maar dat mocht niet, hg moest big ven,
tot eiken prijs I
Hammer haalde verlicht adem, toen hij
dan ook nit Arno's vraag bemerkte, dat de
jonge man niemendal wist.
,01 ik me geërgerd heb?" zeide Hammer
na een poos, als antwoord op de door Arno
gedane vraag, terwijl hij door de staldeur
naar buiten trad, om zoodoende baiten het
gehoor van den koetsier te komen. „Mijn
hemel ja, ik had een kleinen twist met ma
joor von Randen. Oe weet immers, hoe
we tegenover elkaar staaD. Nataurljjk
zocht hjj alles aan de meoschen be
kend te maken, wat bij maar denken
kon, dat mij in bon oog schade doet." Hij
haalde de aobooders op. ,'t Zal hem wei
nig ba)p8n I Wjj zgn hier in Europa, God
sg dank, spoedig ook sco ver, dat eerlgke
arbeid geen schande meer heet. Gij zelf,
jn-jnheer Erdmann, zjjt het levend voorbeeld
daarvan. En gij znlt met nw frissche, far-
energie verder in het loven komen, dan
dia potentaten en dwazen, die ik weet
Jet hoeveel vooroordeelen hebben te over-
"'noen.
Bij baij ]aa}jj0
woorden op een toon
D oH°0'* wolwillendheid en hoogaohting
gasegd, die werkelijk eerlijk en opreoht ge
meend was. Het verraste hem self, welk
oen aohting hg gevoelde voor een p&rsoon
A">0, die eteeds met alles open en eer
lik voor den dag kwam, daar hg zelf al-
vervolgingen, welke nit nzLtigheid zonden
voortvloeien, te ontgaan.
Schagan, den 12 September 1898.
Het Hoofd van het Plaatselijk Bestuur
voornoemd,
S. BERMAN.
Het waren nog een paar
vroolijke en gezellige partijtjes Zaterdag
en Zoudagavond in het locaal van den
heer Haringhttiien te Nieuwe Niedorp.
Zaterdag kwamen uit de gansche ge
meente de mingegoeden, die elk een bepaald
getal bons ter vertering ontviagen.
Do heer Jb. van der Stok, eere-Voor
zitter van de feest-oommissie, opende met
eenige hartelijke woorden de bijeenkomst,
hopende, dat nog na vele jaren eeo vriend
schappelijke herinnering aan de wijze,
waarop N. Niedorp Kroningsfeest had
gevierd, zou blijven voortleven.
Afgewisseld door heldere, vroolijke
fanfaremuziek van „Excelcior*, werd het
geheele programma ten uitvoer gebracht.
Cicero" had het tooneel keurig en smaak
vol versierd eD voerde „Het laatste le
vensuur van een Oranje-klant*, en later
„Een kleine vergissing" op, (tngschen
twee haakjes heel goed).
„Hercules* gaf uitstekend geslaagde
tableaux vivants en net uitgevoerde vrije-
en orde-oefeningen.
jMelodia" eu „Niedorp's Maunenkoor*
zongen, hetzij afzonderlijk, hetzij als ge
mengd koor, verscheidene schoone num
mers en niet te vergeten het kwartet van
de dame? 7. en M. Floor en de heeren
A. Fijnheer en J. Coster met „Bede voor
het Vaderland* erlaugde een welverdiend
en daverend applaus, na ademlooze stilte.
Het was volop een feestavond, waarbij
elk der .aanwezigen veel genoot, niet het
minst zij, die slechts zelden dergelijke
uitvoeringen kunnen bijwonen en die sa
konden bestellen wanneer en wat zij
wenschten.
Na de hartelijke, van Oranja-geziudheid
tintelende slnitiugswoorden van den Eere-
toos zijn toevlnobt had gezocht tot zijpaadjes
en achterweegjes. En Arno gevoelde beel
goed, ondanks de vleierij, die er voor bem
in lag, dat het gemeend werd.
Onwillekeurig sloop zjju hart eeu warmer
gevoel binnen. Zoo was die man dos niet
geheel en al de koude egoïst, die met
weergalooza brutaliteit alleen eigen voordeel
ia 't oog houdt.
„Een menseh als ik, die verplicht is van
handenarbeid te leven, heeft niet bet recht,
er vcoronrdeelen op na te boaden I Ofschoon,"
zoo voegde Arno er aan toe, „het niet altoos
vooroordeel is, wat er den schijn van draagt."
Ferdinand Hammer keek strak voor zioh
uit.
„In ieder geval kan men er in Amerika
niet ver mee komen. Daar is het slechts
zaak, een eerlijke kerel te blijven, maar
verder: je oogsn open en de zakken toe.
Wie zgn voordeel daar niet begrijpt, is een
verloren man. En hé jat dat ik
zulks niet heb vergeten en dat ik niet als
een arme drommel ben teruggekomen, daar
van mag majoor von Randen mij toch geen
verwijt mtken? Alle hoogaohting voor hem
als officier en man van eer, maar een beetje
bespottelijk is hij toch!" Hammer lachte
schijnbaar heel vroolijk. „Ik bezat daar
zeer uitgestrekte landgoederen, die
nu ja 1 ze mogen niet van de besten ge
weest zijn Ik weet het niet. Wie had
dtar in al die drukte en bewegiug in za
ken den tijd, dat alles op te Domen I En
daar maakte mgnheer mijn haarman mij er,
stel je voor, een verwijt van, dat ik die
landergsn weer van de hand gedaan heb.
Ja, wat drommel, als men boschland vrucht
baar gemaakt wil hebben, dient er toob op
gewerkt en dat bet aan den een of ander
eens mislukt, ja dat is geeu wonder 1 Er
moet op gewerkt eD gaploeterd worden.
Vanzelf groeit er geen gras op. Maar mij
dankt, er s.eekt iels groots in, voor bet
menechdom nieuwe bronnen van inkomsten
te scheppen.'
Eb op zgn gewone wijze, alles gemakke
lijk en lioht tillend, ging kjj voort, Arno
een overdcht te geven van zijn leven. Hoe
bij zonder penning op zak naar de nieuwe
wereld gekomen was en daar al het moge
lijke gedaan had, om zioh op te werken.
Straatveger en kellner, leeraar op eeo
school en goudzoekor, ondernemer van
spoorwegen en speouhnt in land; op de
meest interessante wjjze ontrolde zioh voor
het oog van Arno al bet werken en arbei
den van zgn teg9n woordigen meester. Van
daag hoog, morgaa laa?, vaudaag koopman,
morgen geleerde, ovormorgon boer bijna
alle beroepen had bij bij de hand gehad en
altoos bad bg er zieu doorgescheurd en
Voorzitter, toog elkeen in feestelijke stem
ming naar huis. Hut ws» inmiddels ruim
I uur geworden.
De Zoadag3rond w&a hoofdzakelijk be
stemd voor de leden der feestcommis
sie en van de verschillends medewerkende
vereenigingen met hunn» respectieve dame»
of heeren, terwijl leden van IJs- en Volks
vermaak ook met hnnne dames toegang
hadden.
O^k na liep het programma, aangevuld
met een paar zangnummertjes van de
rgeelmutsen", doch overigens bijna gelijk
aan dat van den vorigen avond, flink en
onder da hoogste gezelligheid van sta
pel.
Den heer Visser, die ah Voorzitter van
de feestcommissie deze laatste kronings
feestelijkheid te N. Niedorp sloot, was het
een genoegen, alweer te kunnen constatee-
ren, dat er voor deze spontane feesten
geen ^ophitsing' of ^opschroeviog* noo-
dig was geweest. N- Niedorp had op
nieuw getoond, opgewekt, in de beste
orde eu opreoht te kunnen feestvieren.
De heer Visser eindigde met welgemeen-
den dank aan alle medewerkenden.
Da dans hield daarna velen nog een
paar uur bijeeD.
Te Koegras werd Zondag
j. 1. bij deu caféhouder, den hser J. Sta-
degaardeene harddraverij gehouden, waar
aan door 16 paarden, toebehoorende alleen
aan ingezetenen, werd deelgenomen. Het
talrijk opgekomen publiek toonde levendige
belangstelling in den zeer spannenden
wedloop.
De prijzen werden toegekend aan
late prijs ,/Jans", eigenaar J. Biersteker,
berijder J. Biersteker1ste premie „Bles*,
eigenaar Jb. Smit, berijder C. van der
Oord2de premie eImmetje«, eigenaar J.
Zander, berijder C. Hardebol3de premie
>Alida', eigenaar G. Visser, berijder J.
Visser.
De uitreiking der prijzen had plaats
door deu heer J. Zander. Een gezellige
avond was het slot.
Ook St. Maartensvlotbrug
hseft Zaterdag recht feest gevierd.
telkens had hij een steen verzumeld voor
dat groote gebouw, dat hij ziek had op
getrokken. En al had Arno vroeger bot
gevoel reeds gehad, dat zijn meester een
man van buitengewone geestkraoht was,
nadat hij een dieperen blik had aiogen slaan
in zijn leven van tobben en werken aan den
overkant van den oceaan, werd zijne
bewondering steeds hooger.
Met een heimelijk lachje sloeg Hammer
den indruk zijner schildering gade. Toch was
hij nog niet geheel gerustgesteld. Had hij
niet dikwijls genoeg in het leven de erva
ring opgedaan, hoe snel bewondering om
draait, indien men bij die bewondering
niet medelijdon weet te verwekken f En bij
kende die Daitsche overgevoeligheid; ook
Arno scheen daarvan een goed deel te ba
tisten.
„Ook hemel, het is waar," ging hij na
een oogenblik voort, terwjjl hij diep laehite
en aan zgn stam een klank van gevoel
trachtte te geven, „ik heb bereikt, wat ik
bereiken wilde. Ik bezit veel geld, ben
onafhankelijk, kan doen en laten wat ik wil.
En toch dat is toch niet het hoogste,
het beste. Geloof me, nooit ben ik daar in den
vreemde zoo ongelukkig geweest als nu,
nu ik op bet hoogste punt mijnor meest
vurige wensohen sta.
„Wie vraagt nu naar mij? Niemand op
de wijde wereld, noch vrouw, noch kind.
„Ik wilde mjjzelf niet bekennen, dat het
nog iets anders was dan de lust om bier te
schitteren, dat me naar Duitschland dreef.
Maar toen ik in Hamburg aan land stapte,
merkte ik het: heimwee was 't, eoht senti
menteel, Duitach heimwee Toen ik al die
plekjes weerzag, waar ik als knaap gespeeld
heb, toen ik weer een Dnitscheo lach rond
om mij hoorde klinken en Doitsohe liede
ren hoorde zingen, ja, God weet 't
waaraohtig, mijnbeer Erdmann, geweend heb
ik, geweend mgnheer, als een klein kind.
En gezworen heb ik mijzelf, dat de men
sehen rondom mij bet goed zouden hebboo.
Gelukkig maken wilde ik ze, zooveel als ik
maar vermocht i" Hg' hield op, haaide diep
adem en Lachte vervolgens luid en hard en
zijne handen balden zich tot vuis'en. „En
hoe behandelt men mij na, dat hebt ge
geboord. En waarom P Omdat ik er geen
van de bunnen ben en omdat ik er geen
begrip van beb, met oen ieder ta koakelen
zooals zij. Zij bogrijpen wellicht niet, welk
een onrecht tij mg aandoen!' Hij draaide
zich kort naar Arno om en zag hem vlak
in het gelaat. „Ook gj, mijuluer von
Erdmann I zeg het maar, ge bebt mij voor
een gomei'nen speculant en landroover ge-
honden, niet waar? En ge hebt dien majoor
von Randen in stilte gel^k gegeven, toen
Een optocht werd gehouden, bestaande
nit 30 ruiters te paard, allen even net
versierd, een open landauer, waarin gezeten
waren de Koningin en de Koningin-Moe
der, een rijtuig, waarin netgekleede Hof
dames, een rljtaig, waarin de Ministers en
eindelijk een reeks van versierde rijtuigen
tot slot van den optocht, die in de beste
orde eindigde.
Dsarns hadden volksspelen plaats
Zakloopen
le prij8, D. v. d. Aar d.
2e v Jb. B r e e t.
3a v J. M o 1 e n s a r.
Ysatjeskraien
le prijs, C. Schotvanger.
2e v J.
3e v K. B r e e t.
4» G. V e u g e r.
's Avonds verlichting. Vooral de sierlijke
eerepoort trok veler amdacht. Een gezd-
lig bal sloot den feestdag.
B jj gelegenheid van de
kermis le Zijdewind werd Maandag een
harddraverij gehouden, waaraan 9 paarden
deelnamen. De le prijs werd gewonnen
door het prard Adolf van den heer J.
Stam, pikeur do heer J. Quax, de 2e door de
bruine bles van den heer J. Koemeester de
3e door Jaapie van don heer S. Kuilboer. De
prijzen bestonden in fraaie voorwerpen.
Het mooie weer had velen naar het echt
Holiandsch vermaak gelokt.
Men meldt nit ZUTPHEN:
Zaterdagavond ruim 10 nar werden op
het Oade Wed alhier de lijken gevonden
van B. en van een vroeger ingezeten v.
Z. Uit de ligging der lijken en van het
gevonden pistool kon men opmaken, dat
B. door v. Z. was doodgeschoten, en de
laatste daarna zelfmoord heeft gepleegd.
Eenige knapen te WOLFS
BERG speelden roovertje en hingen daar.
bij een der hunnen „voor de grap" san
een tuinhek op. In den ijver van het
spel verg&ten zij echter hun kameraad en
toen men naar hem omzag, was hij inder
daad dood.
Trouwe onderdanen.
Aan d8 feestvierende Amsterdammers
gij hcordet, dat hij mij mijn gierigheid en
geldzucht verweet! Gelooft go er nu nog
aan, mgnheer von Erdmann? Ook na
nog
Hij bleef recht voor Arno staan en Arno
zag, hoe het gelaat van den ouden man van
opgewondenheid beefde. Een hartelijk me
delijden greep den jongen, onervaren man
aan. Hij schold zichzelf voor een dwaas,
dat hij zich door zgn ondergeschikte ba
trekking had laten neerdrukken en zoodoende
overal schaduw en duisternis en nergens
licht en warmte had meenen te zien-
En d ,arom stak hij in een eerlijke
opwelling Hammer de band toe, die deze
hartelijk drnkto.
„Ik geloof bet niet meer, mgnheer Ham
mer 1" riep hjj. „En wat in mijn vermogen
is, zal ik aanwenden, om ook anderen een
betere meening van n te doen krijgen.'
Hammir liet langaaam de hand aakken
en wendde zich af. En Arno meende te
zien, dat zijne schouders sohokten.
„De anderen 1 stiet hg bitter nit. „Wat
is mij daaraan gelegen? Wanneer sleohts
c-en paar mensohen, die ik om mij heen heb,
maar wat liefde voor mg bezitten. Ik ben
een oud man, weet ge, en sou gaarne willen,
dat er toob iemand aan me dacht, als ik
weg was." Hg aarzelde wedur.
„Ooh, kijk eens, na ziet ge eerst goed,
hoe een groote zwakkeling ik ben' Ea
daarom zon ik n wel willen vragen, geloof
toch niet alles, wat ze van me zeggen. De
zoogenaamde openbare meeaing haha
zij is zooveal malen zoo blind en doof als
een steen. Maar daarom behoeft ge me
nog niet te verdedigen als iemand sleoht van
me spreekt. Kom alleeD bij mij en vraag
mg er eenvoudig naar en ik zal n do waarheid
zeggen. Niets dan de waarheid, dat beloof ik
pleohtig. Ik hob geen kinderen en heb me
altoos een zoon gewenscht, weet go, zulk
een krachtigen, energieken jongen man, mot
open blik en warm hart, zoo'n echte hee-
rennatuarNa, en gij maar genoeg
daarvan I Johan wordt reeds ongeduldig!
Het werdt tijd, dat ik weg gal"
Hij wondde zioh tot het dienstmeisje, dat
de stoep afkwam met hoed eu mantel- De
koetsier was middelorwgl met het rgtnig
voor den hoofdingaog van het slot gereden.
Arno wilde het gesprek nog op eenige sa-
ken brengen, die dien dag in orde gebraoht
moesten worden. Maar Hammer viel hem
dadelijk in ds rede: „Mtak dat, zooals je
wilt, Erdmann!' zeide bg vriendelijk.
„Ik geef vandaag de grootst mogelijke
vrijheid. Ja zeksrl Maar go weet 't
wellicht nog niet, mijn bankier heeft mij
ontboden voor geldzaken, die ik zelf aan
kant moet maken. Ik boop, dat ik 't zaak-
was dszer dagen verzocht, ua elf uur op
den Dam geen ramoer meer te maken.
Een paar hoogst opgewonden Otanje-
klauten komen dts nachts, de feestliederen
galmende, de Kalverstraat uit. Ben voor-
bijgauger herinnert hen aan het verzoek.
Watjdoen onze feestvrienden Onmiddel
lijk zwijgen zij entrekken hun bot
tines uit en na aldns stil-sluipend den
Dam te zijn overgetrokken, herstellen zjj
hun toilet aan de overzijde, heffen een
nieuw volkslied aan en gaan verder in de
oade stemming. D.
Het instrument bestaat uit een eenvou
dig samenstel van 4 sterke staafjes, die
aan het eind puntig zijn en even omgebogeD,
zoodat ze bij eenigen iegeustand grijpen.
Bij het gebruik worden ze om ecu stan
getje opengeschoven, evenals men eene
parapluie opzet, zeer gemakkelijk dus.
De aldus uiigezetts dreg werpt mea
naar het voorwerp, dat mea uit het water
wil ophalen, waartoe aan de dreg een lang
stevig koord is bevestigd, dat men bij het
werpen natuurlijk met een of meer slagen
ia de h<nd houdt.
Bij proefneming op oen in het water
geworpen zik met hooi is gebleken, dat
eenige oefening ia het werpen van de
dreg wel wenschelijk is, Z-ioals bij aller
lei dingen komt ook hier een beetje han
digheid te pas, wil men zeker zijn van
welslagen.
Vrijdag en Zaterdag was men druk
bezig met het buuwea der kramen en
het maken der lijq voor de paardenmarkt.
Vele kleinen hadden zich reeds ongerust
gemaakt, dat er dit jaar geen draaimolen
je in een paar dagen zal kannen afwikke
len. Het is evenwel ook mogelijk, dat het
langer duurt. Maar ik weet, dat de zank
bg u ia uitstekende handen is. Ia batore
wellicht dan bij meztlfl* voegde hij er met
een vriendelijk lachje aan toe ons met op
zet Arno te vleier). „Ge rijt veel kalmeren
onpartijdiger dan ik. Bij mij grat het ou
de, warme bloed ailoos sneller dan noodig
eu vtrstaudig is.'
Hij staple in het rijtuig; hei dienstmeis
je reikte hem nog de aktentaseh over, die
Hammer torgvnldig bewaarde.
„Och," wendde hij zich nogmaals tot Ar
no, „hond n wat bezig met mijne nioht.
Ik heb haar mijn reis nog niet kannen mede-
deelen. Ik sal ook mevrouw Kleefeld vra
gen, zieh bier een paar maal te laten zien.
Het arme kind gevoelt zieh anderB zoo een
zaam en verlaten-" Hij schudde den jongen
man de band.
„Ja, en gij behoeft nw omgang met de
heeren en dames awer kennis niet af to bre
ken of te beperken, omdat ik ongenoegen
met dien majoor von Randen heb gehad.
Hoort ge, mijnheer von Erdmanu Iniegen-
deel, er is mij veel aan gelegen, wanneer ge
met de baren vriendelijk omgaat. Do dom
me geschiedenis is een misverstand, anders
niet en zil zioh vanzelf wel ophelderen.
Das «at ik a vragen wildo, ga vandaag of
morgen naar Borna en maak een visite. Op
reoht gezegd, doet ge er mij bepaald een
genoegen mede. Nu, «dien gezondheid
in dien tijd, dat ik weg b9n I*
Hij wenkte met de hand tot afscheid en
het rgtnig rolde heen. Arno zag ham mot
een mengeling van gevoelens na. Nog nooit
to voren was Hammer Arno zoo natuurlijk ea
openhartig voorgekomen en bij geloofde reads,
dat hjj «ioh in zgn oordeel geheel had laten
leiden door d»n eersten oagmistigen indruk,
dien Hrmmer op bem had gemaakt. Ook
hier verborg wellicht de ruwe schaal een goe
de kern. Toch waarschuwde een onver
klaarbaar gevoel Arno, deze eerlijkheid niet
geheel te vertrouwen. E io gevoel van on
behaaglijkheid en onzekerheid wilde maar
niet wijken. En soo besloot hij, van de
opgedrongen vrijheid van Hammer gobruik
te maken eu zoo spoedig mogelijk
naar Borpa te gaan. Mijnheer vim
Randen zoa hem weliiebt zeggen, wat de
kwestie eigenlijk was geweest. En Mar-
garetha
Voor de gedachte aan haar vervloog de
reganzware nevel, die zijn goost in duister
nis huldo en een onzichtbare zonne scheen
bet slot, de dockere bijgebouwen, de
kale boomen en den grauwen hemel plotss-
ling mot eea warm licht te verholdereu.
WORDT VERVOLGD.