Donderdag 27 OctoToer 1898. 42st&Jaargang Uo. 3357. Groote Invoer van vee. Aar en Halm. s Verbeterde Bekendmaking. groote Najaars-Veemarkt OM Dit blad verschijnt tweemaal per weekWoensdag- en Zaterdagavond. Bij inzending tot 's morgens 9 ure, worden ADVERTENTIEN in het eerstuitkomend nummer geplaatst. INGEZONDEN STUKKEN één dag vroeger. Bureau: 6CHAGKI1V, Siaan, O 4. UitgeverP. TRAPMAN. MedewerkerJ. WINKEL. Prijs per jaar f 3.—. Franco per post f 8.60. Afzonderlijke nummers 5 Cents. ADVERTENTIEN van 1 tot 5 regels f 0.25;iedere regel meer 5 et. Groote letters worden naar plaatsruimte berekend. Bekendmakingen. Gemeente Schagen. Burgemeester en Wet houders van Schagen bren gen ter kennis van belang hebbenden, dat de gewone aldaar zal gehouden wor den niet op Donderdag 27 October, maar op Donder dag 3 November a. s. Schagen, 14 October 1898. Burgem. en Wethouders voornoemd, S. BERMAN. De Secretaris, DENIJS. PLAATSELIJK NIEUWS. FEUILLETON. WORDT VERVOLGD. SCHAGfiR Alimem Niens- RANT. AlieriBEtiË- Lailbiinblsd. De invoer moet gtschieden langs de vol gende Tolkantoren ea Hulptolkantoren Tolkantoren en Hulptolkantoren. Veeartsen. Namen. Watervliet Selzate Station De Klinge Santvliet Esschenstation Essehen dorp Baarle Hertog Achel station Maaseik Visé station Uren van openetell. v. 8 tot 10 u. r. m 11 ,12 u. r. m. 10 12 u. v. m. 9 11 u. v. m. van zonsop- tot zonsondergang, v. 2 tot 3 u. n. m. 9 11 u. n. m p. spoorweg en over land tot 10 u. v. m. v. 10 tot 12 u. v.m. tot 12 n. v. m. Namen. van der Heijden Denil De Clerck Bril v. Gerven v.Gerven Huijnen v.d.Hoij donck. Pernot Simon Woonpl. Eeelo Selzate Vracene Stabroeck Essehen id. Turnhout Neerpfflt Maaseik Visé Schagen, den 17 October 1898. De Burgemeester voornoemd, S. BERMAN. De Burgemeester van Schagen brengt naar aanleiding van een ontvangeD aan schrijving van den Heer Commissaris der Koningin in deze provincie, ter kennis van belanghebbenden, dat vanaf 15 October 1898, melkvee, waaronder uitsluitend wor den verstaan Koeien, die reeds gekalfd hebben, op den lsten en 15den van elke maand in België mogen worden inge voerd met een quarantaine-tijd van min stens tien dagen. Langs dezelfde douane-bureaux en op dezelfde dagen en uren mogen zoowel schapen als paarden worden ingevoerd. 24. Arno was over betgeen bij gehoord had ten zeerste terneergeslagen. Hij dacht in 'I geheel niet aan het pijnlijke en eigenaar dige van zijn toestand. SleohtB ware en oprech te vriendschap voor Margaretha vervolde hem; dio vriendschap was nog van zijn vroegere liefde overgebleven.En geen oogenblik kwam het hem in de gedichten! dat Margaretha andere ge voelens voor hem kon koesteren. Hare han delingen schenen hem zoo rein en waar. Het was zoo, sooals ze getegd had zy kende niemand dan hem, die het leed zon begrijpen, dat haar zoo ongelukkig maakte. En wat zon vriendschap beteekenen, wan neer zij in tijden van nood en ellende niet in staat was, te steunen en te troosten? Zoodoende irad Arno, nadat Margaretha's snikken minder hartstochtelijk was ge worden, op haar toe en begon haar zaobt- kens toe te spreken. Maar hij vond niets te zeggen, wat haar werkelijk zou heb ben knnnen troosten. Slechts zijn innig me delijden kon hjj haar verzekeren en dat by al toos tot haar dienst gereed was, wat zij ook van hem zoo mogen verlangen. Want zijn vertrouwen in haar was vast en sterk: nooit zon se iets doen, dat haar zon dwingen angstig de oogen voor een ander neer te slaan. Hij had alles tot haar op haperendon toon ge zegd, veelal had hij dezelfde woorden herhaald en dat had Margaretha eigenaardig geroerd. Trots de warmte van den toon, waarop de woorden werden genit, voelde zij het ge- dwongene en onvolledige, dat daarin ge legen was- En tooh had ijj iets andera van hem kunnen verwachten, dan deze be tuigingen zijner vriendschap, dan deze ver zekeringen, dat hjj haar wilde helpen Ie der ander woord zon oneervol geweest zijn, hts dat beider karakter onwaardig zon zijn geweest. Zoo waaide haar nit Arno's woorden let» tegemoet, dat haar kood en vreemd voorkwam. En toen hjj na een poos van baar weg ging, nadat hjj haar veel gerostgestuld gelooide, stond zjj als ver steend in het midden van de kamer. Zjj voelde het, dat sich in dat nar van haar hart had losgescheurd, waar- Schagen, 26 October 1898. Onze Nntsinstelling „ÏTo- ralia" hield den 23sten h»re tweede tentoonstelling in bet Noord-Holl. Koffiehuis. De deelname aan de tentoonstrlling was belangrijk minder dan in '97, wat den voor zitter in zijne openingsrede de verzuchting deed slaken: „Ik vrees, dat men in onzen tijd van snelheid geen Joel meer gevoelt zich te wijden aan eene liefhebberij, waar van alleen door veel gedold en over lan gen tijd resultaten verkregen kannen wor den. „Toch hoopt de commissie, dst dejeog- dige plant alsnog wortel in oDzen bodem zal schieten." Dank werd gebracht aan de leden voor hunne deelname, aan de dona teurs voor haone bijdragen, aan onze Har moniekapel voor hare welwillende mede werking, aan da heeren Speets en Jury, (de laatste bloemist te Alkmaar,) voor hunne fraaie collectie planten, ter opluistering in gezonden. De jury, bestaande uit de heeren R. Zot, C. A. J. M. de Gier en J. A. E. Kroon, kende de volgende onderscheidingen toe Voor de mooiste Aralia, m«j. M. tan heniver-Zijdewind, prijs een ficus, voor idsin, tweeden prijs mej. A. Roep-Muntje- voor zij geen naam soa hebben geweten, maar dat toch voor eeuwig was heenge gaan. Was het de jengd met al haar warm te en haar liobt, dat daar door die denr van haar was heengegaan Toen Arno's sohreden op den gang wa ren weggestorven, sprong Lucjr op. „Ik moet weg I fluisterde zjj Hans ton. „Hij zal nu de slede laten inspan nen. Cbarlotte wacht wellicht reeds be neden I Waarachtig, het is reeds een kwartier over den bepaalden tijd/* Zij was zeer bleek en haar onrnstig flikkerende oogen nekten Rönneberger's argwaan op. Hjj knikte met een spottend lachje hel hoofdhjj wist, dat ze iets bjjsonders in den zin had, wanneer ze soo keek. „Nog een oogenblik, beks,s verzocht hjj zaoht, haar terug hondend. „Eerst moet ge mjj zeggen, wat ge in nw schild voert.* Zjj stelde zich zeer onsehnldig san: „Ik? Wat zoo ik „Denkt ge dan,* lachte hij, „dat ik geloof, dat ge die uitteekenlng van nw per soon door mjjoheer von Erdmann ongewro ken zalt laten F* Zjj wierp het hoofd in den nek. „Die van jou is niet veel beter uitgeval len." „Bah, wat is mjj daaraan gelegen I Onaangenaam zon het mij slechts zjjn, wanneer zjjn liefje, die deugd tame ma- joorsvrouw, mjj de denr nitjoeg. Niet om die paar mark. Ik zoa zoo gaarne hier in de nabijheid bljjven, om mjjne onder nemende heks in de heerlijke oogen te zien. Maar als een invloedrijke persoon als ridder Arno mjj bekladt, dan Lucy draaide zich haastig tot bem om. „Ge gelooft, dat die twee Hij wachtte het slot niet af „Hebt ge het niet gehoord, koe zjj zich over haar vergolde kooi beklaagde? Zolke liedjes zingt men slechts dien luidjes voor, met wie mea heel intiem omgaat. Met baar man sehjjnt dat minder het geval te zjjn.* Lncy knikte levendig. „Wanneer die te weten kwam, dat zjj beiden—* Zij sprak bare gedachten niet ge heel nit. Hanne oogen ontmoeiten el kaar. „Ja, wanneer bjj liet te welen kwam herhaalde Rönneberger langzaam. ,Oa!moet ik u morgen vroeg Lucy plo'se- werfeen palmvoor de mooiste Asnram- thus, len prijs den besi J. Kok, een bonte Aralia, voor idem, 2den prijs mej. R. L. Pinxter, een Abutalion j voor de mooiste Begonia, jongejuffrouw B. Imhulsen, een ficusj voor de mooiste Fuchsia, deselfde, een Begonia. Voor planten ter opluistering werden prijzen toegekend aan mej. E. Reggeteen- v. d. Htek en des heer IV. Imkuhen. Tijdens de tentoonstelling gaf onze Ka pel een concert, dat in alle opzichten een waardige plaats naast zijne vele verdienste lijke voorgangers inneemt. Met een kort woord werd te 4 ure de tentoonstelling ge sloten, Vergadering van den Raad der gemeente SCHAGEN, gehouden op Dinsdag 25 October j.1., des morgens ten 10 ure. Afwezig de heer J. v. d. Matten. Voorzitter de h»er 8. Eerman. Na opening der vergadering lezing en goedkenring der notulen. Daarna wordt in behandeling genomen De rekening, door de feestcommissie der kroningsfeesten ingezonden, welke met al- gemeene stemmen wordt goedgekeurd. De voordracht door de Schoolcommissie voor een lid dier commissie, noodig door het bedanken van den heer J. v. d. Maa ien, was alphabetisch opgesteld C. Bjpost R»., C. Nobel en W. Roggeteen Ct. Be noemd weid de heer C. Nobel Wat betreft de aanvulling der School commissie met 2 vrouwelijke leden, advi seerde ds commissie tot die aanvul ling, daar zij van die beide dames veel heil verwachtte voor het onderwijs in de vrouwelijke handwerken en meende,dat het tevens een goeden invloed zou uitoefe nen op den omgang van de onderwijzer s met de kinderen in de laagste klassen. In dien ziD werd dan ook de verorde ning op de schoolcommissie gewijzigd, dat voortaan 9 leden daarin zitting znllen heb ben, waarvan 2 vrouwelijke leden. Tevens zal der schoolcommissie worden verzocht voordrachten voor de beide te benoemen dames te willen inzenden. Op het adres van de heeren Zijlstra en ling. „Gij koHt tegen den middag een klei ne wandeling makenwanneer wij elkan der dan in hot bosoh treffan, beul toeval lig „Natuurlijk, heel toevallig. Tot morgen dus. Yoor vandaag één Hij maakte een beweging om haar te kassen. Maar zij onttrok zich aan sjjne omarming met een onwillige beweging. „Yoor zulke domheden is het nu geen tjjd 1 En bond de oogen goed open, zoolang ge in Borna sijt.* Hij knikte haar listig laehend toe. „Waar voor zou ik anders schilder zyn 1 En Zy was reeds buiten. Zonder gedruis stapte zy de trap af en Rönneberger zag, toen hy zioh over de trapleuning boog, hoe zij met groot gedruis de straatdeur open en dicht deed, als was ze jaist van de straat af binnengekomen. Daarna stapte ze de eetzaal vau tiet ho tel binnen. En een kwartier later reed de slede voor en Röaneberger zag vanuit het venster, hoe Lncy zich door Arno in hel voortuig zetten liet naast Charlotte. Zy leunda daarbij vast op Arno's arm en haar helder, vroolyk lachen klonk tot Rön neberger's oor door. HOOFDSTUK XVIII. Het waa twee dagen later. Na het mid dagmaal bad majoor von Randen zieh da delijk weder in syn werkkamer teruggetrok ken, waarin hy zich in den laatstentyd op sloot, baar alleen verlatend wanneer hjj naar het veld o( naar de stad moest. Margaretha was het zelfs opgevallen, boe oud en grys hij in de laatste weken geworden was. Maar op baar vraag had hy met een zwakken glimlach geantwoord, dat by zioh zeer wel gevoeldehQ kon alleen maar slecht tegen den wioier en de plannen voor het vol gende jaar kostten hem nogal wat hoofd breken- Als gevolg dezer omstandig heden kon hij er wel wat minder floris sant uitzien dan anders. In het voorjaar, wanneer by meer in de vrye lucht zou ko men, zon bet wel weer anders worden. Zoodoende had Margaretha zich daarover geen zorgen gemaakt- Zg had er geen denkbeeld van en by hield het angstig voor haar verborgen, met welke zwarigheden hy te lampen had. Allos scheen hem tegen te loopen en alle tegenspoeden kwamen tegelyk. De laatste erwten hadden niet dat geld opgebracht, dut hy ge hoopt had, zoodat bij niet de voorschotten had kannen afdragen, die hem door een handelaar daarop gegeven waren. Toen bg Rollingonderwijzers aan de O. L. 8. waar in zij veraooging hunner jaarwedde ver zochten met het oog op het geven door hen van onderwijs in deFransche taal,werd op advies van B. en W. afwijzend beschikt, met algemeene stemmen, behalve die van den heer W. Vaderdie zich buiten stemming hield. Het adres der Noorderstoomtram wsrd daarna in behandeling genomen, waarin den Raad verzocht werd, concessie te rer- leenen voor het aanleggen eener trambaan langs een weg door onze gemeente zooals reeds in een onzer vorige nummers is aan gegeven. De vroeger gegeven concessie kon door het tram—oomité niet worden aan vaard. De Voorzitter zegt, dat, met betrekking tot deze zaak, nog is ingekomen een a- drea van ingezetenen, dst evenwel te laat is ingezondsn om nog op het convocatie- biljet te worden vermeld, en hoewel dus Voorzitter verplicht zon zijo, eerst de an dere ponten te moeten behandelen, wil hij heeren raadsleden toch het adres ter kennisse brengen en dat wel in de eerste plaats omdat een latere behandeling van dat adres, nadat de beslissing over het tramplan gevallen zon zijn, geen zin meer zen hebben ea tweedens, om aan de ge opperde bezwaren van adressanten recht te doen wedervaren. Daarna wordt door Voorzitter het adres en worden vervolgens alle namen der ondarteekenasrs gelezen. Ten opzichte van dit adres, zegt de Voorzitter, wensch ik allereerst op te mér ken, dat het mij leed doet, van zoovele burgers te moeten hooren, dat zij voor hunne belangen geen heil van mij ver wachten, omdat ik, bij mijn Burgemees tersambt, tevens het Voorzitterschap van het tram-comité bekleed. Naar mijn bescheiden meening moesten de adressanten toejuichen, dat die beide functies in één persoon vereenigd zijn, omdat jnist daardoor de belangen der gemeentenaren gebaat knnnen worden en ongetwijfeld gebaat zullen worden, door den Burgemeester, die niet ontrouw wordt aan zijn eed. Ik wil echter hopen, dat, waar men in hat landgoed overgenomen had van zijn broers en zusters, had hij er hypotheken op moeten nomen met veel te hooge renten, die door de geringe opbrengst van bet niet zeer winstgevende landgoed niet anders dan met de grootste spaarzaamheid by elkander waren te krygen. Het landgoed was nog ge heel onderwetsch ingericht, zoodat hrj met de grootste moeite aan de concurrentie der baren het hoofd kon bieden. Verbeteringen moesten worden uitgevoerd, die het weinige geld, dat by om handen had,geheel verslonden en hem telkens dieper in de schulden brachten, die hy, zooals by zelf wel be greep, in de toekomst onmogelijk zon knn nen betalen. By al die zorgen was kortgeleden nog een nieuwe gekomen, n. 1. de opzegging van al zyne hypotheken; zoodoende moesten er nieuwe opgenomen worden. By de eerste hypotheken was dat volstrekt niet zwaar, maar by de verdere had dat meer voeteD in de aardedaarvoor wilde niemand geld leenen. Het goed waa voor meer dan het waard was belast, daar de hypotheken volgens de waarde van jaren terug waren opgenomen en door het algemeen lager worden in waar- da, was de beleening veel te hoog. Van daar de ontoegankelykheid der geldmannen. En het ongeluk wilde, dat jnist de slecht ste hypotheek het eerst moest worden af gelost. Kon majoor von Randen geen geld krygen, dan was hg gedwongen, het land goed onder den hamer te brengen. Het was, of alles het op zijn ondergang had gemnnt. En dezen ondergang zag bij nader en nader komen. Al zgn denken en praktiseeren was alleen daarover, hoe by die hypotheek zon kannen aflossen, die nit de huwelyksgift zijner vronw bestond. Dan was Margaretha's toekomst in zekere mate gewaarborgd, en van hem zelf mocht er komeD wat wilde. Wellioht, dat hy ergens een postje als administrateur kon krygen, dat in syn dagelyksche behoeften zon voor zien. Wanneer Margaretha maar niet be hoefde te ontberen. Om Margaretha bewogen zich al zyn zor gen en g-dachien. Ea om haar ver van al die ellende te honden, hield hg alles bei- raelyk verborgen. In syn hart knielde by voor haar, als voor eene godin, wier beeld door geen wolkje beschaduwd mooht wordeD, maar over wie een eonwig blauwe hemal met helder zonlicht zieh moest welven. Daarom had hij zich, toen hy in het ge heel geen raad meer wis', fot Jordan gewend, wiens geheime conneoties mat geld mannen van verdacht allooi hjj had hooren casu te kennen geeft, voor het behartigen der belangen van de ingezetenen te twij felen aan mijn goeden wil, men dit niet zoo ernstig gemeend zal hebban. Doch gemeend of niet gemeend, ik ben mij nist bewast, aanleiding gegeven te hebben mij daarvan te verdenken. De ingezetenen zouden wenichen, dat de geprojecteerde stoomtramlijn Alkmaar— Schagen te dezer plaatse eindigde op het Noord, Dit was in 1893 leeds het verlangen van de meerderheid van het tramcomité en dientengevolge werd ik (met den heer Bossen, Gemeente-Secretaris van de Zjjpe) afgevaardigd, om de wenschelijkheid daar van te bespreken met den heer Commis saris der Koningin. Het antwoord van Zijne Excsllentie luid de echter„dat wordt nooit toegestaan, „als gij van Rijk en Provincie subsidie „veilangt, want het algemeen belang eischt „aansluiting op den trein. Alleen tram» als »die in Alkmaar, welke zonder subsidie „tot stand kwameD, kunnen haar eigen „grens bepalen'. En bij schrijven van 12 October j. 1. schreef de Ingenieur Schotel onder inzending van het hier ter tafel gebrachte project met betrekking tot de route door deze gemeente „Aan den gemeenteraad dient medege deeld te wordeD, dat op deze wijze ver binding kan verkregen worden over de „lijn SchagenWognnm, met het station „der Hol], IJzeren Spoorwegmaatschappij, „welke verbinding door den Minister als „voorwaarde wordt gesteld om subsidie te „krijgen." En wat zal men daarvan zeggen, als men (wat toch Rijk en Provincie moeten doen) het algemeen belang dient voor te staan Gesteld eens, dat iedvre plaats iets der gelijks als de adressanten verlangde,wat zou me dan de tram een trekschuitdienst worden En welk een groot ongerief (om ons alleen nu maar eens bij Schagen te bepalso) zou het zijn voor het reizeud publiek, om met pak en z«k, door weer en wied van het Noord naar het station (en omgekeardj te moeten loopen. opnoemen. Wanneer Jordan bem de vyftigdniiend mark verschafte, sou alles goed zyn; wel zou het landgoed niet te beboaden zyn, maar Mar garetha ten minste zou weder io het bezit »yn van haar klein vermogen, dat zy me de ton huwelijk had gebracht en dat hy voor een deel in 't belang van het land goed, voor een deel voor een nieuwe in richting gebrnikt had, die by tsr- wille van Margaretha in hat onda gebouw bad moeten aanbrengen. Jordan's antwoord verwachtte hy dagelgks en met den dag werd zijn galaat somberder dat lange zwggen van den man scheen hem weinig goeds te voorspellen. In droeve gedaobten verzonken zat hy voor de schryftafel en waohtte. De namid- dagpost moest elk oogenblik komenkwam met deze de brief van Jordan niet, dan wilde de majoor tegen den avond naar de stad ryden, om nog eenmaal de vraag te doen. In het ergste geval bleef de verkoop van hel bosch hem nog over.Wel is waar zoo het velleu van het jonge beut hem zeer ter harte gaan, maar wanneer het Margaretha's toe komst gold Haar lichte, zwevende tred ging buitem over den corridor. Majoor van Randen richt te zieh luisterend op. Een warm laohje klaarde zyn gelaat op en deed voor een oogenblik de rimpels van zyn voorhoofd verdwynen. Onwillekeurig vouwde hy syne handen en zyn lippen be wogen zioh zonder geluid te geven. Zyn vronw/ Hoe iief had hy haart Wanneer hy zyn bartebloed had moeten geven, om Margaretha gelukkig te maken en rondom baar gouden tonneschyn te too- veren, hoe gaarne had hg hat gedaan. Hij was een oud manhet was onmo gelijk, dat hy haar jong hart kon bevrodigen. Hij had dat leeren inzien, hoe swaar die pijnigende bekentenis hem ook was gevallen. Dat heerlijke, tintelende gelnk der jengd was voor hem voorbjj, dat vermooht hy baar niet meer te geven. En van haar kon hij hot ook niet meer verlangen. Na wilt hy het, hoe hy zioh aan baar bezondigd had, door baar jong, zchilterend leven in zyn ouderdom mes te sleepee. Maar dat zwoer hjj plechtig, dat hg el ke zorg ver van baar sou honden, zoo lang hy adem haalde. En dat hem dat mooht golnkken, daarvoor bad hg den goeden Ood dagelyks.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1898 | | pagina 1