Sclatai dj ilsi Lswnei.
Gemengd Nieuws.
Predikbeurten.
ie SCHAOEA.
Barsinger horn.
te Anna Paulowna.
te St. Maarten c. a.
Haringbuizen.
Doopsgezinde (Jemeente
Barsingerhorn c. a.
Evangelisatie-lokaal,
woonlijk volgt dan, dat men met wateren
met kleeden de vlam tracht nitte dooven
Men Tergeel dat met water in den re-
gel grooter nitbreidiag aan den brand
gegeven wordt, omdat petroleora lichter is
dan water en de vlam rerder verspreid
Met kleeden uit te dooyen is ook in
vele gevallen gevaarlijk en niet sldoend.
Er is een eenvoudig middel, dat rijk
en arm kan toepassen.
Indien de petroleum verbruikers wilden
zorgen ateeds een emmer of bakje met
zand in huis te hebben om bij htt ont
staan van brand dit zand over da vlam
te storten, dan souden zeker in de mees
te gevallen de ongelukken geen ernstige
gevolgen hebben.
-(•ooQo«»')
En nu had zij het huis verlaten, dat
zij tot dusverre haar thuis had genoemd,
verlaten voor de laatste maal, om niet
meer daarheen terug te keeren.
Tot nu toe had zij zich slechts ontevre
den en ongelukkig gevoeld in haar huwe
lijk, in welken tijd de failliet-verklaring
van haar echtgenoot oen leelijken wanklank
was geweest, dien men overal hoort waar
de nitgaven de inkomsten overtreffen, of
waar, zooals hier, een lang vertroeteld
measchenkind plotseling uit zijn zoet
niets-doen woidt opgeschrikt en aan het
werk geroepen wordt. Werken, zelve bezig
zijn, sich niet meer bedienen laten, en
nog als 't ktn echtgenoot en kind troos
ten, de een opbeuren, den ander helpen
Neen, het wss onmogelijk te verdragen.
Zij, de van haar jeugd af eeD verwende
vrouw, zou het was eenvoudig belache
lijk. Haar echtgenoot, door zijn zorgen ge
heel in beslag genomen, Biet ia staat zijn
schulden te voldoen, maar nog gaarne
zoo'n hoog mogelijk procent willende uit
betalen, om dan de zaak weer te openen en
voort te zatten, had er geen oog voor, hoe zij
leed, dat zij er niet toe kon komen, haar
leven van genot od weelde voor altijd vaarwel
te zeggen, om een eenvoudige, zorgende
huisvrouw te worden. Haar zorgloosheid,
haar hangen aan vroegere weelde, wss de
grootste schold van z|jn ondergang. Dat
haar man tot dusverre gezwegen had, uit
lisfdt voor haar, en haar, zijn engel, geen
wemch hsd geweigerd, dat bedacht de
opgewonden, zenuwachtige vrouw niet. In
tegendeel zij maakte hem er nog een ver
wijt van en zij vond daarbij steun van den
man, die lich de vriend van haar echtge
noot noemde en die, tiota zijn rijkdom,
zich ertoe bepaalde, deelneming le tco-
nen, om iedere daadwerkelijke hulp ach
terwege te laten tot latere tijden, daar
hier, zooals hij beweerde, toch Diets meer te
helpen was.
Dat bracht eene verwijdering iusschen
de beide mannen teweeg, maar het verhin-
In een losbarstenden bijvalitorm verliet
Egon, een inwendigen drang volgende,
zijn plaats, sonder reobta of linka te tien;
zonder te hooren en te sien, baande bij zioh
een weg door de toeBohonwers, naar de
zjjdenr die achter bet tooneel voerde. Hij
werd voortgedreven, sfoneloos, sonder eenig
plan, «onder overtniging. In zijn binnenste
stormde bet als een hevig onweer, dat ster
ker was dan zijn eigen wil, dat als een
stormenden wervelwind alle hindernissen ter
zijde wierp en hem willoos voortdreef.
Bij had slechts één gevoel hij moest
haar sien I
Op do matverliohfe kleine trap, die van
het tooneel naar de kleedkamers voerde,
kwam ze hem tegen, sohooner nog, dnizend-
mtal sebooner dan daar te midden van
die verblindende omgeving. Een oogenblik
stonden zij tegenover elkander, in hunne
oogen vlamde een vunr en conder te weten
waar hg waa, aonder te welen wat hij
deed, fluisterde bij in bevenden hartstoebt,
die elke zjjner zenuwen deed bewegen,
slechts het eene woord: .Herthall* en
het jonge meisje aonk, sonder een woord
te «eggen, in zgn uitgespreid» armen.
„Herlha, ik heb je liefl* fluisterde Egon
nauweljjks hoorbaar en hare groote, met
tranen gevulde oogen straalden hem tegent
terwjjl se hem bevend ten antwoord gal:
.ik heb je ook zoo liefl*
Dit alles was slechts bisnen een kort oogen
blik voorgevallen; evenals een wervelstorm
was het gekomen, die had hen feitelijk tot
elkander geslingerd en evenzoo rukte hg
hen weer nit elk&ars armen-
Stemmen en schreden naderden en eer
Egon tot bewostzgn gekomen was, was
Hertha in de kleedkamer verdwenen en hjj
derde den vreemds niet, de vrouw ook verder
medelijden te toonen en aan haat on
eerlijke beschuldigingen een geduldig oor
te leeuen.
Het ging ook hier, zooals het in de
meeste gevallen gewoon is te gaan.— Eu nu
was mevrouw Ada Welmers onderweg om
in het donkire park van de stad met den
ander saam te komen en zich door hem
nsur het station to laten brengen.
Waar heen,dat was ha»r voorloopig 't zelfde,
slechts weg uit het leven vol nood en
strijd en tranen, weg de wereld in, terug
naar glans en vroolijkheid, in een omge-
ving gelijk aan die, waarin zij was groot
gebracht. Da ander had zijn vermogen
tot haar beschikking gesteld. Tot welken
prijs, dat zeide hij niet, en zij deed met
opzet hare oogen daarvoor dicht.
Zij had slechts dat ééae gevoelzoo
ging het niet langer, het moest anders
worden I Zij voelde zich nog door duizen
den draden omspannen, die allen gebonden
wareD aan het verleden, maar zij voel
de het met iedere schrede, die zij ver
der op dan donkeren weg «ette, knapte
de eene draad Da den anderen. Bij het schei
den voelde zij, dst er nog andere draden
bestonden, die om het hart waren gebon
den en zij gevoelde nn smart bij zulk
een afscheid voor het leven.
Een geheimzinnig ruischen ging er door
de toppen der boomen. Eenzaam en stil
was het hier. Schaduwen lagen over haar
weg. Zij namen alle mogelijke gestalten
a&n, verhieven zich dreigend of dansten
rondom haar. De klank harer eigene schre
den deed haar ontstellen, en toen ze met
haar kleed de dorre bladeren ritselend
byeenveegde, was het, alsof iemand fluis
terend tot haar sprak. Wie Geesten
stemmen I Stemmen nit het verleden, die
zij zoo achteloos had vertreden evenals ze
het nn die boombl&ren deed.
Zij stond aarzelend stil en schreed dan
weer haastig voort. Het rumoer nit de
stad drong maar flauwtjes tot haar door.
Maar ook die toon klonk dof, waarschu
wend en dreigend. Ook dat waren schadu
wen op den weg, dien zij, eenmaal afgegaan,
niet weer terugkeeren kon. Zij keek om
hoog. Jagende wolken, geen vriendelijke
ster, die veelbelovend op haar Deer keekt
Zwaar werden haar heur leden. Hare pol
sen klopten, haar voorhoofd gloeide als
vuur. Slechts met moeite, stap voor stap
sleepte zij zich voort. Maar zij ging, half
met, half tegen haar zin. Zij moest gaao.
Het noodlot dreef haar voort. Zij was aaD
hem verkocht met lijf en ziel
Eu eindelijk eindelijk dook de gestal-
te van hem, die zij verwachtte, van tnsschen
de boomen op. Hij kwam haar met haas
tige schreden tegemoet.
En toch nn zij het zoo warm be
geerde doel bereikt had, nu ziju hand de
hare drukte, met een lichten en toch vas
ten druk, welke teeder zijn moest en toch
een keteD voor haar was, nu beefde zij
van angst. Het was haar, alsof de kille
hand des doods haar had aangeraakt, als
was zij dood voor het leven, dat zij tot
stond alleen op de half donkere trap, ah
verdoofd tegen den muur leunend. Alles
scheen hem eea droom te ego.
Daar viel eea lichtstraal over hem, er was
boven aan de trap eeD deur geopend. Wi-
nowski stond boven aan de trap en zag
verwonderd naar zijn bleeken, blgkbaar zieken
vriend, die met de nitdrukking van eea
naoht wandelaar tot hem opzag.
,Om Godswil, Egon, wat scheelt je riep
Heins ontsteld nit en snelde de trappen af,
want hü vreesde dat zgn vriend in elkan
der zon ztkken.
.Niets, Heins, in 'I geheel niets I 8iechts
één vraag wii ik tot je richtem Ik beb
een vriend noodig, een mensch, een man.
Wanneer kan ik je spreken P*
.Op ieder nor, bi) dag en naeht.
Wacht mij in bet eafé Monopol, daar is
het tegen middernacht stil en dan is het
feest afgeloopen. Is je dat goed P*
.Jawel. Ik waoht je daar. Ik kaD hier
niet langer blijven en ga hoen.'
.Zou je niet liever even naar mijn atelier
gaan P Wilt ge ook in mijn kleedkamer
het eind van het feest afweekten, dan
gaan wij samen, want ik zie, dat ge ernstig
ziek zijt.*
.Veen, neen, Heinz, alleen maar zeer
opgewonden. De naohtlneht zal mij goed
doen en ge behoeft u over mg niet bezorgd
te maken. Tot weerziens dos;*
Hn zoo sebeidden ze van elkander.
Ce vaste druk van de koortsachtig hee-
te band van zgn vriend seide den sohilder
meer dan woorden, dat Egon zioh in een
positie bevond, waarin hg holp en steun
zeer noodig hadt
WORDT YERYOLGD.
dusverre doorleefd had, Ea de toekomst zag
haar aan, wel met schitterende maar toch
ook koude oogen zoo, meende zy,
moest een loerend slaDgeaoog haar aan
zien. Hij bemerkte haar aarzeleD en
kampen met onwil en nog eenmaal deed
hij al zijn achitterend redenaarstalent Werken
om haar, de wankelmoedige,binden. Maar ter-
wijl hij sprak,sprak met heesche stempaar-
uit de hartstocht klonk, steeg naait hem uit
de dnisternis een nienw beeld voor haar
oog op, het was een dubbel beeld, het
was 'naar echtgenoot en naast hem, door
zijn arm beschermend omvat, haar lieve
jongen, die, evenals haar man, met groote,
vragende, verwijtende oogen haat aanzag.
„Moeder vrouw, wat wilt ge ons
aandoen schenen ze haar te vragen.
En zij zag tranen in de oogen van beiden
glinsteren, zag hen verbleken en kam
pen in hunnen laatsten doodsstrijd.
Om Godswil, neenDat had ze niet
gewild: ze had niet de moordenares wil
len worden van haar man, van haar eenig
kindEn zij zegt het zichzeff; haar vlucht
moet haar aan den rand der vertwijfeling
brengen, moet haar dooden Weg Maar
nog ia het niet te laat, nog kan ze os-
keeren, en zij doet hetMet geweld
ontrokt re zich aan de hand van
den andere, die haar traohtte te
ontvoeren. En zij loopt terug, op zijn
geroep geen acht gerend en rust niet eer
der dan als zij haar beschermend thnis
heeft bereikt. Aan het bed van haar kind
ziHkt zij neer en weent zich moe en daar
komt ook haar man, stralend van geluk,
naar huis. De dag van hedeD bracht een
omkeer. „Allea gered roept hij uit. „En
ook ik!' voegt ze erin gedachten bij en
zinkt weenende aan zijn borst.
—•Een kleine vergissing.
Dr. Weets zit voor zijn sohrijfbnreaH
de krant te lezen.
Plotseling hoort hij een vreeselijk rumoer
in de gangeen opgewonden, bevelende
stem, protesteerende uitroepen van zijn
huisknecht, dan het driftig neersmijten
van een wandelstok in den standaard,
haastige zware Btappen, het gestommel als
van een kleine worsteling, weer verwarde
kreten enzijn kamerdeur wordt
met kracht opengerukt en een zwaarge
bouwde heer treedt binnen, op en top een
gentleman, maar die er eeo weinig geagi
teerd uitziet. Zonder plichtplegingen werpt
hij ziju hoed op een stoel en zegt dan
met een «tem, dis nog beeft van toorn
„Dr. Weet»! Die onbesohofte vlegel van
een
.Maar meneer,' werpt de huisknecht
er tmsschen„meneer, n znlt zien dat 11
abnis is. Ik
„Zwijg, kerel, ik zon wel eens willen
we
.Kom, Hendrik," zegt nn Dr. Weets
op bevelenden tooD, .als hier een misver
stand is, zal ik 't wel oplossen. Mijn
heer, met wien heb ik 't genoegen
„Heuach, meneermet dien man is toch
geen rsdenserer," zegt Hendrik Dog
en werpt dan de denr mef een nijdigen
slag achter zich toe.
.Ziezoo, mijnheer?"
„Dr Wreta, ik begrijp nog niet, waarom
die knecht mij niet oogenhlikkslijk bin
nenliet, toen ik wenschte n te spreken,
maar ik zal mij even voorstellenmijn
naam is Bolders ik won u maar even ver
zoeken
„Pardon, meneer, dat ik n is de rede
valmaar ik moet eren mijn bediende
vrijpleitenhet is hier de gewoonte, dat
vreemde bezoekers eerst aangediend wor
den."
De heer Bolders zet groote oogen op.
Maar n is toch Dr. Weets?" (dit op ongedul-
digen toon).
.Ja, natuurlijk; maar watP"
„Enfin Dat doet ook niet ter zake (haas
tig). Ik heb ook eigenlijk te veel haast om
mij er in te verdiepen hoe de menschen hier
ontvangen worden De zaak, waarom ik kwam,
is deze. Mijn zoontje was van ochtend
heelemaal niet in orde. Zijn oogen stonden
zoo fletshij gevoelde zich lusteloos, en
zijn tongo, die, zag sr nit...."
„Maar ik begrijp niet, wat it
„Wat n daar aan doen knnt zonder hem
eerst gezien te habben Ja, daarom kwam
ik juist hierheen om n te halen. Mijn ge
wone dokter was reeds weg om zijn pa
tiënten te bezoeken en toen wilde ik naar
dr. Terdeeg gaan, die twee grachten hier
van daan woont en kwam ik langs nw
huis en zag nw naam staan, en ik dacht,
ik kon toch eigenlijk wel net zoo goed
hier aanloopen en toen
.Ja maar, mijnheer Boldersik ben...
„U bent gepresseerd? Ik ook, daarom,
dokter, wou ik u vragen, of n onmiddellijk
mte wilt gMBai hebt u patiënten te be
zoeken, waar haast bij is, ook dit geval
versischt spoed, mijn jongen is anders niet
gauw van streek en 't moet u toch 't
zelfde zijn of n naar den een of den ander
gaateen dokter is in de eerste plaats
menschenvriend
„Maar ik ben geen gewone dokter,
ik
Goed, specialiteit dan n zult mij toch
in e'k geval wei knnnen helpen. Welun I
bent n klaar, dan kannen wij direct
.Maar n bent in de war, ik hen
„Neemt u mij niet kwalijk, maar u
bent wel wat langzaam (sast klimmende
verontwaardiging.) Ik vraag u beleefd
of u mij helpen wilt terwijl mijn zoontje
thuis op 't oogenblik wie weet hoe naar
is, blijft u doodbedaard zitten, Hebt n
kicdaren, Dr. Weets Weet n wat 't
zegt als vader een zieken jongen thniB te
hebben
„Ja zeker, maar
„Wat maar; n met uw maren. Als
u niet komen wilt, zegt n 't dan direct
houdt u me dan niet voor niets op. Ik
moet zeggen, dr. Weets ik krijg een
mooien indruk van u
.Maar begrijpt n dan niet, dat ik n
niet helpen kan, ik ben
„Dokter in de medicijnenen die wil
bewaren niet te knnnen helpen, maar
waar duivel studeert n dan voor, als
„Mijnheer Bolders, ik ben iets heel
anders, dan u wel meent
Ja, dat merk ik 1 1'
„Ik ben doctor in de letteren."
Lucifers.
Moeilijk kan men zich thans den tijd
indenken, dat de lucifers, dit in ieders
huishouding, ja voor iedereen onmisbare
artikel, nog onbekend waren.
Toch ligt deze lijd nog niet zoo ver achter
ons, daar men ze eerst in 183S is gaan ver
vaardigen. Zeker zijn er weioig artikelen,
waarvan de fabricage zoo spoedig znlk een
omvang bereikt heeft, als die der lucifers.
Te betrenren is het evenwel, dat deze uit
breiding gelijken tred heeft gehouden met
de toename der tallooze verminkingen,
gevolg van den invloed der fosfomsdam-
pen, door de werklieden, die er zich me
de bezighielden, oudergaan.
Aan den invloed dezer dampeD, waarvan
de gevolgen zich bij sommigen soms reeds
na een werktijd van 35 weken, hij de
meesten evenwel na 28 jaar vertoonen,
ontkomt niemand,geen leeftijd of sterk ge
stel is in staat er weerstand aan te bie
den.
De zoogenaamde fosfornarkose tast in
de eerste plaats de kaken aan.
De aangetaste deelen der kaakbeenderen
moeten dan worden verwijderd, dikwijls
zelfs moet de geheele onderkaak en een
deel der boveukaak worden weggenomen,
wat natnnrlijk vreeselijk misvorming van
het gelaat veroorzaakt, zonder dat men de
zekerheid heeft voor goed genezen te zijn,
want dikwerf komen herhalingen voor.
Dikwijls heelt ook de fosfornarkose den
dood Van den lijder tengevolge, doch al
tijd na een lang en smartelijk ziekbed.
De gevaren komen echter alleen voor
bij de fosforlucifers, niet bij de z. g.
zweedsche lucifers, waarbij alleen roode
fosforus aanwezig is cp de strijkvlakten
der doosjes.
Yeel wordt er in verschillende laudea
gedaan om het gevaar voor de arbeiders
te minderen en het is een feit, dat sedert
van regeermgswege overal meer toezicht op
de fabricage wordt uitgeoefend, de ziekte
gevallen, zoowel in talrijkheid als hevig
heid, sterk tijn afgeuomen.
Evenwel niet alleen voor den arbeider
zijn de fosforlncifera schadelijk, doch ook
de gebruiker staat aan talrijke gevaren
bloot. De ongevallen, veroorzaakt door het
spelen met lucifers, hebben zeowel talrijke
branden veroorzaakt, als aan menig kind
het leven gekost.
Kon men al deze gevallen ovsrzian,
men zon bemerken, dat lij veel talrijker
zijn dan men oogenschynlijk zon deuken.
Zeker worden deze ongevallen niet al
leen veroorzaakt door fosforlucifers, doch
er bestaat zeker tooh een veel grootere
aanleiding voor de lucifers, die zioh op
elk rnw vlak laten aanstrijken, dan bij
dezulke, die alleen op het doosje knanen
worden aangestreken.
In Duitsckland beschouwt men den fos-
foilucifer als de oorzaak van zooveel braa-
den, dat door den .Bond van Duitsche
Verzekering-Maatachappijen" pogingen wor
den aangewend om een wet in het leren
te roepen, waarbij de verkoop der ge
vreesde lucifers verboden wordt.
Evenwel is het geenszins noodzakelijk
te wachten tot een wet den verkoop ver
biedt en kan het pnbliek zelf, door het
■riet koopea van deze lncifere, een einde
maken aan de vervaardiging van een ar
tikel, dat talrijke gevaren oplevert, zoowel
voor den gebruiker, als voor de werklie
den die het vervaardigen.
Een middel om deaarde
van kamerplanten vochtig te honden.
Men plaatst den bloempot, waarin de
plant staat, in een grooten pot, dien men
gewootrlyk in kamers heeft, om de roode
potten aan hst oog ts onttrekken. Op den
bodem van dezen grooten pot stait een
bakje met wster, doch nn zorge men,
dat men de plant niet op den bodem van
het bakje zet. Yan te voren heeft men
een stuk katoen of lampepit een eind in
de aarde gestoken en bet andere eind
door het gewone gaatje onder uit den pot
laten haDgen, zoodat dit katoen nn io
het water kont te liggen. Door de capil-
lariteit van het katoeu stijgt nu het wa
ter langzaam, doch voortdurend in de
aarde op, en houdt deze vochtig.
Op dezelfde wijze laat men het hont
van boomen met olie doortrekken om het
voor verbranding geschikt te maken.
De vuurproef.
Een alleraardigste geschiedenis, welke
tevens voor verliefde meisjes een goede lea
bevat aangaande de psychologie van den
man, wordt uit Kopenhagen meegedeeld.
Twee jonge meisjes zijn tot over de
ooren verliefd op een jongen man. De eene
beweert, dat hij haar meer liefheeft dan
haar mededingster. De ander beweert met
dezelfde energie het omgekeerde. Zij be
sluiten hem op de proef te stellen. Ieder
zal hem een afzonderlijk briefje schrijven,
waarin hij verzocht wordt op een bepaald
uur bij haar te komen en daar hij aan bei
de nitnoodigingen niet tegelijkertijd gevolg
kan geven, zal het als bewijs gelden, dat
zijn hart aan haar toebehoort, wie hij met
ziju bezoek vereert.
Na tot dit besluit gekomen te zyi,
gevoelden de meisjes zich inderdaad zeer
verlicht. En nog nauwelijks hadden zij
dit op hnD wandeling goed en wel afge
sproken, of daar ontmoetten zy het voor
werp van hun twist en minnenijd.
Hij scheen het echter zeer druk te heb
ben, want alles, wat hij haar nog in zijn
haaat kon zeggen, was, dat hij zijn para-
plnie ergens had laten sttan.
Toen de eerste sehoone zich in haar
boudoir veilig aehtte, kwam zij tot het be-
sluit, het kostte wat het wilde, a] nam ay
hst mat de waarhvid ook niet zoo nanw,
den geliefde bij zich te doen komen. Zij
schreef.Beate Karei, ik ben zeer ziek,
misschien moet ik sterven. Kom daarom
heden avond om mij voor 't laatst te zien."
Uren verliepen en hoe vreemd het ook
moge schijnen, dat Karei de bede van een
stervende niet verhoorde, hij kwam niet
en bezocht de andere.
Do verklaring geeft het briefje van
sehoone No. 2. Deze schreef hem n. 1.
.Beste Karei, kom heden avond bij mij,
je hebt je parapluie bij ons laten slaan I'
Hervormde gemeente
De Godsdienstoefeningen beginnen des
voormiddags 91/2 uur.
4 Dec. Ds. van Klnijve.
Hervormde Gemeente
4 Dec. Ds. v. Meurs.
Ned. Herv. Gemeente
De Godsdienstoefeningen beginnen des
voormiddags 9VS en des namiddags iyg uur.
4 Dec. Ds. Beekhuijs, nam.
Hervormde gemeente
De Godsdienstoefeningen beginnen dei
voormiddags 91'ï nur.
4 Dec. St. Maarten.
Hervormde Gemeente
26 Dec. (2en. Kerstdag) Ds. v. Menrs.
4 Dec. Kreil, Ds. Kooiman.
Hoep, Schagen.
Zondag 4 Dec., 's avonds 6 uur, de
heer H. Meijering.