Zondag 13 MEI 1900. 44ste Jaargang No. 3521. Geen Hart? FoM iranckt ilef week. Üureuu: SCttAliË!!* liaan, O 4. UitgeverP. TRAPMAN. MedewerkerJ. WIMKEL Dit nummer bestaat uit wee bladen. EERSTE BLAD. Gemeente Scha ge n. Bekendmakingen. Kermis en Paardenmarkt TRANSVAAL. Buitenlandsch Nieuws. SCBAEE illtlttl Bitlis-, RAWT. Alicrtcitic- k Mivllil ■flS Dit blad verschijnt tweemaal per weekWoensdag- en terdagavond. Bij inzending tot 's morgens 9 ure, worden DVERTEXTIEN in het eerstuitkomend nummer geplaatst. NGEZONDEN STUKKEN één dag vroeger. a Prijs per jaar f 3.Franco per post f 8.60. Afzonderlijke nummers 5 Cents. ADVERTENTIEN van 1 tot 6 regels f 0.25;iedere regel meer 6 ct Groote letters worden naar plaatsruimte berekend. POLITIE. Ter Secretarie dezer gemeente zijn inlichtingen te bekomen omtrent een gevonden zakje, inhoudende eenige kleedingstukken. te SCHAGEN. o Burgemeester en Wethouders van 3chagen, brengen ter algemeene kennis, iat de kermis aldaar, dit jaar zal aan vangen Zondag 17, en de gewone jaar- lijksche Paardenmarkt aldaar zal worden gehouden op Maandag 18 Juni a.s. Burgemeester en Wethouders voornoemd, S BERMAN. De Secretaris, DENIJS. In den grooten tuin, waar een concert werd gegeven, heerschte een vroolijke drukte. Het jonge gezelschap, dat nog geen geduld genoeg bezat om den geheeleu middag op dezelfde plaats te blijven zitten, een beetje naar de muziek te luisteren en verder kwaad te spreken, wsndelde langs den vijver hean en weer. Aan bijval voor het orkest dacht men niet, wel om goed en kwaad van zijn beminde medemenschen te vertellen kwaad vooral. Men kon daarbij zoo vaak een interessante», psychologischen blik in het leven van anderen slaan, zooals mevrouw Hellbach, de echtgenoote van een bekeodeu dokter, sarcastisch opmerkte. De beide oudere heeren, die tot het gezelschap behoorden, dat zich om de tafel had vereenigd, dokter Hellbach en de rector van het gymnasium Görz, zouden het evenwel niet hebben geduld, dat wau- welarij en kwaadsprekerij bet voornaamste gedeelte in hun gesprek hadden gevormd. De opmerking van mevrouw Hellbach toekende ook huns inziens volkomen juist het peil der conversatie, die op deze con certen werd gevoerd. „Zou uw zoon vanavond niet komen vroeg de dokter aan den rector. „Daar komt hij juist aan, deu tuin in," riep juffrouw F*ber, en sprong op om hem met de hand toe te wuiven. Toen de jonge man met het frissche, opgeruimde gelaat het tafeltje was genaderd, kwam van den anderen kant een jongeD van ongeveer tien jaar aasloopen. „Mama, zij wil niet met mij met den bal spelen". Mevrouw Hellbach streelde vriendelijk het gloeiend voorhoofd van haar zoou en groette tegelijk Fedor Görz. „En waarom niet, jongen „Zij zegt, dat zij dat nooit doet.' „Wie is die „zij" vroeg Fedor, „Och, de nieuwe juffrouw 1" *0, juffrouw Mersburg; maar dat moet je op wat beleefder toon zeggen, Ferdiiand De jongen wierp met eeu tr^tsche be weging het boofd ia den net bij deze terechtwijzing en antwoordde met een halfluid, minachtend „pah 1" „Nn, ga nu maar heen", zeide de moeder. „Wat doet de juffrouw dan „Zij staat al een kwartier aan het water. Ze is ontzettend vervelend, mama". En de knaap liep w. g. „Heb-je 't gehoord?" zei mevr. uw Hellbach tegeo haar man. „'t Is om dol te worden 1 Zij heelt geen hart voor kir - deren En dat wil dan opvoedster wezen Tien minuten liter stoud Fedor op de in het water uitgebouwde veranda. De juffrouw, die over het hekwerk leunde, en met den vóór haar staanden Ferdinsnd sprak, had hem niet booten aankomen en wendde zich bij zijn vriendelijk „goeden »vond, juffrouw I" verschrikt om. Hij reikte haar de hand, aarzelend stak zij hem de hare toe. ,U is zeker uitgezonden, om mij eens de lts te lezeD over mijne weigering aan den knaap? Hij heelt mij reeda verteld, dat hjj het tegen zijne mama had gezegd". „Maar juffrouw mag ik u vragen zie ik er nu uit als de voltrekker vau een vonnis? De vergelijking is wel niet heel mooi, maar na wat ik daar straks hoorde, niet ongerechtvaardigd. Ferdioand, joagen, je weet den weg naar onze tafel ga maat vast vooruit en zeg dat wij komen. Hier, daar heb je een groschen, daarvoor kun je een tablet chocolade uit den automaat halen." Ferdinand snelde vergenoegd heen Fedor volgde met juffrouw Mersburg lang zaam den stroom der langs den vijver wandelende menacheu, „Ik sprak daar van „voltrekken van een vonnis», juffrouw, en moet u dus wel verklaring van die woorden geven. Dit er aan ons tafeltje na de mededeeling van Ferdinaud gericht over u is gehouden, kunt ge wel deokeD^, U hebt geen hatt, werd er beweerd. Ik kwim daartegen op en beweerde, dat juffrouw Mersburg wel een red-m zou hebben waarom zij niet met den bal wilde spelen, maar men nam geen notitie van mijne verzekering." „Ik dank u voor mijne verdediging, mijnheer Görz. Ja, ik heb mijn redenen.' Zij traden een weinig terzijde op een plaatsje, waar men het uitzicht op het meer had en waar zij wel door wandelaars gezien, maar niet beluisterd konden worden. Zacht sloegen de golfjes tegen den oever, onaf gebroken drong het geluid ven druk pratende menschen tot hen door, nu en dau even overstemd door eenige forsche maten van een wals, door het orkest gespeeld. „'t Is ongeveer een j-iar geleden, dat het ongeluk plaats had", begon zij, nadat Fedor haar had verzocht, hem deelgenoot te makeD van de reden barer weigering. „U weet, dal ik destijds de huishouding bestuurde van dtn ïechter te B., en tevens belast was met de opvoeding van zijn 6 -jatig dochtertje, dat haar moeder had verloten. Het kind hing mij met groote genegenheid aan, waardoor den vader een zware last vau de schouders werd genomen. Op den bewusteu namiddag speelden wij na de koffie in den tuin met den bal. Het kind vermaakte zich buitengewoon, vooral ook,oindat haar vader nog eenige oogeoblik- ken op de verauda was blijven zitten en haar door goedkeurende uitroepeu aanmoe digde. Daar vloog plotseling den door mijne hand geworpen bal over het hek, dat den tuin v»n den landweg scheidde. „Hallo, Erna, wie hem het eerst terug haalt riep ik. Erna, die dicht bij de poort stond, was reeds buiten het hek, toen ik nog nauwe lijks halverwege was. Daar hoorden wij plotseling eeu gillenden kreetgeratel van eeu wageu een stofwolk. En toen ik een aecouda later buiten het hek kwam, was alles afgeloopen. Hoe wij met het verpletterde lichaampje van onze lieveling zijn thuis gekomen ik we^t het niet meer. Maar één ding zal ik niet vergeten, den vreeselijken blik, dien de vader mij toewierp, omdat hij m ij beschuldigde de oorzaak vau den dood zijns kinds te zijn geweest. Sedert dien tijd heb ik nimmer meer met deD bal gespeeld". „Uw verhaal heeft mij diep getroffen, juffrouw", antwoordde Fedor hartelijk, „maar t-geu één ding moet ik protestee- ren, en dit is, dat de vader u de schuld gaf van den dood van zijn kind „Toch wel, toch wel! Hij heeft sedert dien tijd bijna geen woord merr gesproken. Onmiddellijk na de begrafenis beu ik dan ook vertrokken. Ik kon deze stomme ver twijfeling niet meer aanzien en bovendien had ik daar heusch ook niets meer te doen.< „En toch moet ik bij mijne verklaring blijven, dat hij u volstrekt geen verwijt maakt van deu dood van zijn eenig kind, noch ooit daarvan een verwijt \eeft gemaakt. Ja, ik heb in zekeren zin eene opdracht te vervullen Hij hield plotseling opde angstige uitdrukking op het gehat van het jonge meisje verschrikte hem. Een gloei-nd rood overdekte hare wangen en met groote oogeu zag zij hem aan. „Kent gij den rechter vroeg zij haastig. „Ja, hij komt sedert geruimen tijd bij mijn oom Behn te Hsmbnig aan huis. Daar ontmoette ik hem drie dageD geleden. Bij die gelegenheid werd ook uw naam grnoemd eu zoo geraakten wij met elkan der in gesprek. Hij vroeg mij, of ik wist, waarom ge uwe betrekking bij hem hadt verlaten. Ik wist dat toen nog niet. Hij vertelde mij toen van het ongeluk en de wijz-*, waarop het had plaats gegrepen en voegde er herhaaldelijk bij, dat hij nergens minder aan had gedacht, dan om u daar van oen verwijt te mak^n. Ten slotte ver zoekt hij mij uitdrukkelijk, ud 'o zeggen. Het zou hem leed doen, dat u een ver keerde meening omtrent hem zondt blijven koesteren." Fedor zweeg en wierp een bezorgden blik op het jonge meisje, wier slanke gestalte schokte onder eene hevige gemoedsaandoening. „En nu heb ik nijg eene opdracht: zie hier 1" Hij haalde een brief uit den zak en reikte haar dien over. Zij opende hem met bevende hand. Snel vlogen hare oogen de weinige regels door. „Heeft de rechter u medegedeeld, wat hij mij schrijft „Letttrlijk niet. Ik weet evenwel, dat hij u wilde vragen terug te komen". „Eu Het jonge meisje zag hem vragend aan. „Verder niets". „Zijne vrouw te worden. Hier, lees zelf maar, u moogt het gerust lezen". Zij gaf hem den brief, en terwijl hij las, ging zij voort „Hij heeft mij zooiels al gedurig laten bemerken, toen Erna nog leefde. Ia die dagen klopte mij het hart van vreugde, als ik er eau dacht. Na den dood van Erna dacht ik, dat hij mij haatte. Ik kon het mij voorstellen, ofschoon hst mij griefde en pijn deed. Maar thans gevoel ik dat dat niet zoo was, ik begreep het eigenlijk straks al, toen n begon te spreken". „En u gaat ,,'t Is mijn plicht". „Plicht?... En uw hart?" „Vraagt u naar mijn hirt? Het hart gebiedt den plichtEn als hij mij een maal tut zijne vrouw heeft gemaakt, kan ik hem misschien nog weer gelukkig maken." Fedor streek zich met de hand een paar malen over het voorhoofd, ah wilde hij eens gedachte verdrijven. Toen greep hij hare handen, drukte die krachtig en zeide „God zegeue uZouden zij daarginds aan tafel nu nog zeggen, dat u geen hart hebt Men hoort, of liever men leest, niet anders in de berichten uit Zuid-Afrika Lord Roberts is tot hier gekomen, de Boeren zijn teruggetrokken, door de overmacht gedwongen. Er behoort lang zamerhand o. i. heel wat optimisme toe, om aan de zaak der Vereenigde Repu blieken niet te wanhopen. Zeker, de tocht van het Eugelsche leger zal straks wel weer voor een poos worden gestuit; maar als Roberts zich heeft klaar gemaakt, voorzien van het noodige proviand, enz., enz., dan gaat het weer voorwaarts. Op vrede hopen we vooreerst Diet, want geen enkele mogendheid, die bereid bevonden wordt te helpen, eu ook het bezoek van het driemanschapaau Amerika, het zal zoo weinig baten. Triomfen zullen de drie Zuid-Atrikaaneche heeren daar wel vieren, meetings zullen worden belegd, honderden, neen duizenden kelen zullen roepen hoeravoor de Boeren, maar of dat ai practisch nut zal afwerpen, we betwijfelen het. Mogelijk is het, want in Amerika is alles mogelijk,dus ook dit. Wirrburg, eeu strategisch punt, is, zoo als reeds in ons vorig blad terloops werd medegedeeld, door de Engelschen bezet. Dit punt is van veel belang, daar het verschilleude wegen bestrijkt, en de mo gelijkheid zou bestaan, dat eene afdeeling ruiterij, den weg naar den van Reenenspas nemend, de Boeren daar bracht tusschen twee vuren. Het ontzet van Mafeking is anders het voornaamste punt, waarop de Rugel- schen nu hun aandacht vestigen. De nood is er zeer hoog en Lord Roberts schijnt beloofd te hebben, véér 18 Mei Mafeking te zullen verlossen. Of ze het daar zoolang kunnen uithouden Alles leeft er onder den grond, zoodat de vesting te sterk is, om door de Boeren met succes te worden bestormd. Aan munitie is er nog geen gebrek. Men heeft er zelfs een inrichting, om bommen en patronen te maken. Voér den oorlog is Mafeking bovendien gemaakt tot een stapelplaats van allerlei oorlogs behoeften zoodoende komt het, dat de luidjes er nog steeds te eten hebben, al is hun begin- en toespijs steeds paarde- vleesch en nog eens paardevleesch. Als de Boeren bij Mafeking weg zijn, 't zij uit vrijen wil, doordat ze elders noodiger zijn, of doordat de Engelschen hen verdrijven, dan hebben de Engelschen een gewichtig punt in handen, om vandaar een inval te doen in Transvaal. Wanneer het waar is, dat door generaal Hunter een troepenafdeeling wordt geformeerd bij Yeertienstroomen, om die naar Klerks dorp te zenden, vanwaar een spoorweg over Krugersdorp naar Jobannesburg, dan wordt het gevaar voor de Boeren uit het Westen zeer groot. Met de ontzaglijke troepenmacht, die Lord Roberts onder zijn bevelen heeft, kan bij het den Boeren van vele zijden zeer lastig maken,wat hij dan ook beslist niet zal nalaten als de kans hem schoon is Laat ons dus afwachten en liever eens nagaan, hoe ver de Engelschen zijn gevorderd. Lord Roberts met de zijnen dan, zijn reels tot Zandrivier genaderd en de Boeren zijn in vollen terugtocht naar de Yaal. Over de verkenning van generaal Hutton bij de Zandrivier meldt de Daily Telegraph Generaal Hutton rukte voorwaarts en bezette er vele kopjes op eeu paar mijlen afstand van de rivier. Hij hield deze stelling als basis bezet en drong vandaar door de Mieliesvelden naar een kopje, dat Virginia-stopplaate beheerschte. De vijand beschoot hem met zes kanonnen, waar onder twee Lange Toms. Generaal Hut- ton's geschut kon dat van de Boeren niet bereiken. Het vooruitgeschoven kopje was bezet door Canadeezen en Nieuw-Zeelanders Plotseling kwamen de Boeren voorwaarts over de rivier en namen zij het kopje onder kruisvuur, den terugtocht der troepen bedreigende. De Australiërs werden tot den aanval afgezonden, waarop de geheele Boerenmacht achter de rivier terugtrok. Tijdens de schermutseling stoomde een trein naar het Noorden, waarachter de Boeren de bruggen lieten springen. De cavalerie en de rijdende artillerie vervolgen de Boeren langs drie verschil-, lende wegen. De spoorwegbrug over de Vetrivier hebben de Boeren eveneens laten springen, zoodat de transporten der Engelschen zeer veel vertraging ondervinden Geloofwaardige berichten deeien meê, dat de Boeren zich bij de Vaal zullen verdedigen, weer anderen melden, dat dit zal geschieden eerst bij Bosrand,ten Zuiden van Kroonstad. Een groot aantal Boeren hebben zich aangemeld bij de Eugelsche bevelhebbers en hun Mausers eu paarden ingeleverd. Zij vertellen, dat er ernstige twisten zijn tusschen Vrijstaters eu Transvalere, en dat die twisten waarschijnlijk zullen leiden tot onmiddellijke onderwerping van de Vrijstaters In Natal schijnt Buller werkelijk van plan te zijn iets te ondernemen. Uit enkele berichten is af te leiden, dat hij zich opmaakt om een aanval te doen op eeu der passen van het Drakengebergte, klaarblijkelijk met het doel, om in den Vrijstaat te dringen en Roberts de hand te reiken. Buller's plan kon echter wel eens mislukkenwant in de passen van den Drakensberg zijn de Boeren op hun eigen terrein en Roberts kon wel eens niet in staat zijn hem de behulpzame band te bieden. De Regeering der Zuid-Afrikaausche Republiek heeft Zaterdag alle valide burgers van Pretoria bijeengeroepen op het plein en hun daar medegedeeld, bij monde van den vice-president Schalk Burger, dat de tijd gekomen is om alle mannen naar het front te zenden. De vijand nadert thans de grenzeD der Republiek en het uur van onmiddel lijk gevaar is dus gekomen. Dadelijk boden zich de meeste burgers vrijwillig aan, om naar bet front te gaan. De correspondent van de „New-York Herald" bij de Boeren, heeft president Steyn ontmoet in het kamp bij Zandri vier. De president verzekerde den corres pondent nogmaals. dat de Vrijstaters zul len vechten tot het alleruiterste. Zij denken er niet aan, de zaak van de Zuid- Afrikaansche Republiek, die ook hun zaak is, te verlaten. Zij zullen met de Transvalere vechten aan de Vaal, voor Pretoria en daarna in de bergen. Zij weten, dat zij niets te verwachten hebben van den vrede, doch alles kunnen winnen door te strijden. En zij hebben goed vertrouwen. MaarschalkRobcrts commandeert tijdens zijn opmarsch alle paarden op. De hoeven, Waar hij geweren en munitie vindt, worden vernield, en allen, dieeropzijn, gevangen genomen. Hij hoopt zich op deze wijze te vrijwaren tegen een guerilla in zijn rug. President Kruger ontving een telegram van een burgeres, die vroeg, of de tijd nog niet gekomen is voor het vormen van een vrouwencorps. Zij is bereid, met een troep vrouwelijke vrijwilligers de wapens op te nemen voor de verde- digiug der onafhankelijkheid. De Duitsche keizer laat geene gele genheid voorbijgaan, om der wereld te toonen, dat de toenadering tusschen Duitschland en Engeland oprecht en eerlijk is. Na de beleefdheids visite aan den Prins van Wales te Kiel, heeft bij thans in een schrijven aan den onderkouing van Indië getoond, dat het tusschen grootmama en kleinzoon botertje tot den boom is. Zooals inon weet, heerscht in de Britsch-Indische bezittingen, wegens langdurig gemis aau regen, hongersuood. Ruim Sl/2 millioen Indiërs lijden gebrek en moeten door liefdegiften ouderfioudeu worden. In enkele districten is de nopd zoo hoog gestegen, dat duizenden wegens gebrek aan voedsel ellendig om het leven komen. Iu Engeland tracht men door inzamelingen en coileotes eenigszius de ellende te verzachten, doch de geldou, voor dit doel verkregen, zijn lang niet toereikendo. om zelfs het hoogst noodige te verschaffen. Keizer Wilhelm heeft nu zijne goede poorteren van Berlijn aangespoord, een penningsken voor de noodlijdenden te offeren. Onder dezen hoogen. druk is er een half millioen mark bijeengebracht. In het telegram, waarin de keizer aan lord Curzon kennis gaf van het geschenk, zeide de keizer: „Moge Indië in deze daad van de hoofdstad van het Duitsche rijk eene uiting zieu van het warme gevoel van sympathie en liefde voor ludië, dat mijn volk bezielt en dat voortkomt uit het feit, dat bloed dikker is dan water." De warme sympathie, die in DuitscUlaud voor de zaak der Boeren aan den dag is gelegd, is wel wat in tegenspraak met 's keizers verklaring aangaande de kracht der verwantschap. Algemeen toch heeft men den indruk ontvangen, dat juist in den huidigen oorlog bet Germaaneche bloed voor de Boeren spreekt. De keiper zal echter van hot absolute idéé zijn uit gegaan, dat hij de staat is en dan is het met verdere beschouwingen afgeloopen, In Rusland is men met 's keizers zwenking naar Groot-Brittannië weinig ingenomen. Men beschouwt deze als een versterking van het Drievoudig Verbond, dat nog altijd door het Slavisch oog met wantrouwen wordt bekeken. De meerder jarigheidsfeesten geven den Russischen bladen aanleiding tot heftige aanvallen op het Drievoudig Verbond. In alle artikelen is waar te nemen, dat Rusland gehoopt bad, dat het Drie voudig Verbond de kastanjes uit het Afrikaansche vuurtje gehaald zou hebben. Dan was de breuk tusschen die staten en Engeland volkomen geweest en zouden Rusland en Frankrijk te gelegener tijd over de machtige vloot van Engeland hebben kunnen beschikken, Hoe hartelijk de triple-alliantie Daar de maan wordt gewenscht, blijkt uit een artikel in de invloedrijke NowojeWremija. Daarin lezen wij„Het Drievoudig Verbond heeft zichzelf reeds lang overleefd, en is naar; buiten door de oprichting van het Twee voudig Verbond geparalyseerd Het heeft Italië geruïneerd en toch niet kunnen verhinderen, dat Italië met Frankr..k op nieuw de vriendschappelijke betrekkin gen heeft aangeknooptevenmin dat Oostenrijk zonder de vriendschap van Rusland kaD bestaan, zooals door het Balkan-tractaat duidelijk bewezen wordt." Men -vergeet, dat die vriendschappelijke betrekkingen tusschen Italië en Frankrijk, Oosteurijk en Rusland veel van apen liefde hebben. Uit pure genegenheid zou den Frankrijk en Rusland gaarne hunne buren dooddrukken.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1900 | | pagina 1