Zondag 13 MEI 1900.
44ste Jaargang No. 3521.
Geen Hart?
FoM iranckt ilef week.
Üureuu: SCttAliË!!* liaan, O 4.
UitgeverP. TRAPMAN.
MedewerkerJ. WIMKEL
Dit nummer bestaat uit
wee bladen.
EERSTE BLAD.
Gemeente Scha ge n.
Bekendmakingen.
Kermis en Paardenmarkt
TRANSVAAL.
Buitenlandsch Nieuws.
SCBAEE
illtlttl Bitlis-,
RAWT.
Alicrtcitic- k Mivllil
■flS
Dit blad verschijnt tweemaal per weekWoensdag- en
terdagavond. Bij inzending tot 's morgens 9 ure, worden
DVERTEXTIEN in het eerstuitkomend nummer geplaatst.
NGEZONDEN STUKKEN één dag vroeger.
a
Prijs per jaar f 3.Franco per post f 8.60.
Afzonderlijke nummers 5 Cents.
ADVERTENTIEN van 1 tot 6 regels f 0.25;iedere regel meer 6 ct
Groote letters worden naar plaatsruimte berekend.
POLITIE.
Ter Secretarie dezer gemeente zijn
inlichtingen te bekomen omtrent een
gevonden zakje, inhoudende eenige
kleedingstukken.
te SCHAGEN.
o
Burgemeester en Wethouders van
3chagen, brengen ter algemeene kennis,
iat de kermis aldaar, dit jaar zal aan
vangen Zondag 17, en de gewone jaar-
lijksche Paardenmarkt aldaar zal worden
gehouden op Maandag 18 Juni a.s.
Burgemeester en Wethouders
voornoemd,
S BERMAN.
De Secretaris,
DENIJS.
In den grooten tuin, waar een concert
werd gegeven, heerschte een vroolijke
drukte. Het jonge gezelschap, dat nog
geen geduld genoeg bezat om den geheeleu
middag op dezelfde plaats te blijven zitten,
een beetje naar de muziek te luisteren
en verder kwaad te spreken, wsndelde
langs den vijver hean en weer. Aan bijval
voor het orkest dacht men niet,
wel om goed en kwaad van zijn beminde
medemenschen te vertellen kwaad
vooral. Men kon daarbij zoo vaak een
interessante», psychologischen blik in het
leven van anderen slaan, zooals mevrouw
Hellbach, de echtgenoote van een bekeodeu
dokter, sarcastisch opmerkte.
De beide oudere heeren, die tot het
gezelschap behoorden, dat zich om de tafel
had vereenigd, dokter Hellbach en de
rector van het gymnasium Görz, zouden
het evenwel niet hebben geduld, dat wau-
welarij en kwaadsprekerij bet voornaamste
gedeelte in hun gesprek hadden gevormd.
De opmerking van mevrouw Hellbach
toekende ook huns inziens volkomen juist
het peil der conversatie, die op deze con
certen werd gevoerd.
„Zou uw zoon vanavond niet komen
vroeg de dokter aan den rector.
„Daar komt hij juist aan, deu tuin
in," riep juffrouw F*ber, en sprong op
om hem met de hand toe te wuiven.
Toen de jonge man met het frissche,
opgeruimde gelaat het tafeltje was genaderd,
kwam van den anderen kant een jongeD
van ongeveer tien jaar aasloopen.
„Mama, zij wil niet met mij met den
bal spelen".
Mevrouw Hellbach streelde vriendelijk
het gloeiend voorhoofd van haar zoou en
groette tegelijk Fedor Görz.
„En waarom niet, jongen
„Zij zegt, dat zij dat nooit doet.'
„Wie is die „zij" vroeg Fedor,
„Och, de nieuwe juffrouw 1"
*0, juffrouw Mersburg; maar dat moet
je op wat beleefder toon zeggen, Ferdiiand
De jongen wierp met eeu tr^tsche be
weging het boofd ia den net bij deze
terechtwijzing en antwoordde met een
halfluid, minachtend „pah 1"
„Nn, ga nu maar heen", zeide de
moeder. „Wat doet de juffrouw dan
„Zij staat al een kwartier aan het water.
Ze is ontzettend vervelend, mama". En
de knaap liep w. g.
„Heb-je 't gehoord?" zei mevr. uw
Hellbach tegeo haar man. „'t Is om dol
te worden 1 Zij heelt geen hart voor kir -
deren En dat wil dan opvoedster wezen
Tien minuten liter stoud Fedor op de
in het water uitgebouwde veranda. De
juffrouw, die over het hekwerk leunde,
en met den vóór haar staanden Ferdinsnd
sprak, had hem niet booten aankomen en
wendde zich bij zijn vriendelijk „goeden
»vond, juffrouw I" verschrikt om. Hij reikte
haar de hand, aarzelend stak zij hem
de hare toe.
,U is zeker uitgezonden, om mij eens
de lts te lezeD over mijne weigering aan
den knaap? Hij heelt mij reeda verteld,
dat hjj het tegen zijne mama had gezegd".
„Maar juffrouw mag ik u vragen
zie ik er nu uit als de voltrekker vau
een vonnis? De vergelijking is wel niet
heel mooi, maar na wat ik daar straks
hoorde, niet ongerechtvaardigd. Ferdioand,
joagen, je weet den weg naar onze tafel
ga maat vast vooruit en zeg dat wij
komen. Hier, daar heb je een groschen,
daarvoor kun je een tablet chocolade uit
den automaat halen."
Ferdinand snelde vergenoegd heen
Fedor volgde met juffrouw Mersburg lang
zaam den stroom der langs den vijver
wandelende menacheu,
„Ik sprak daar van „voltrekken van
een vonnis», juffrouw, en moet u dus wel
verklaring van die woorden geven. Dit
er aan ons tafeltje na de mededeeling van
Ferdinaud gericht over u is gehouden,
kunt ge wel deokeD^, U hebt geen hatt,
werd er beweerd. Ik kwim daartegen
op en beweerde, dat juffrouw Mersburg
wel een red-m zou hebben waarom zij niet
met den bal wilde spelen, maar men nam
geen notitie van mijne verzekering."
„Ik dank u voor mijne verdediging,
mijnheer Görz. Ja, ik heb mijn redenen.'
Zij traden een weinig terzijde op een
plaatsje, waar men het uitzicht op het meer
had en waar zij wel door wandelaars gezien,
maar niet beluisterd konden worden. Zacht
sloegen de golfjes tegen den oever, onaf
gebroken drong het geluid ven druk
pratende menschen tot hen door, nu en
dau even overstemd door eenige forsche
maten van een wals, door het orkest gespeeld.
„'t Is ongeveer een j-iar geleden, dat het
ongeluk plaats had", begon zij, nadat Fedor
haar had verzocht, hem deelgenoot te makeD
van de reden barer weigering. „U weet,
dal ik destijds de huishouding bestuurde
van dtn ïechter te B., en tevens belast
was met de opvoeding van zijn 6 -jatig
dochtertje, dat haar moeder had verloten.
Het kind hing mij met groote genegenheid
aan, waardoor den vader een zware last
vau de schouders werd genomen. Op den
bewusteu namiddag speelden wij na de
koffie in den tuin met den bal. Het
kind vermaakte zich buitengewoon, vooral
ook,oindat haar vader nog eenige oogeoblik-
ken op de verauda was blijven zitten en
haar door goedkeurende uitroepeu aanmoe
digde.
Daar vloog plotseling den door mijne
hand geworpen bal over het hek, dat den
tuin v»n den landweg scheidde.
„Hallo, Erna, wie hem het eerst terug
haalt riep ik.
Erna, die dicht bij de poort stond, was
reeds buiten het hek, toen ik nog nauwe
lijks halverwege was. Daar hoorden wij
plotseling eeu gillenden kreetgeratel
van eeu wageu een stofwolk. En toen
ik een aecouda later buiten het hek kwam,
was alles afgeloopen. Hoe wij met het
verpletterde lichaampje van onze lieveling
zijn thuis gekomen ik we^t het niet
meer. Maar één ding zal ik niet vergeten,
den vreeselijken blik, dien de vader mij
toewierp, omdat hij m ij beschuldigde de
oorzaak vau den dood zijns kinds te zijn
geweest. Sedert dien tijd heb ik nimmer
meer met deD bal gespeeld".
„Uw verhaal heeft mij diep getroffen,
juffrouw", antwoordde Fedor hartelijk,
„maar t-geu één ding moet ik protestee-
ren, en dit is, dat de vader u de schuld
gaf van den dood van zijn kind
„Toch wel, toch wel! Hij heeft sedert
dien tijd bijna geen woord merr gesproken.
Onmiddellijk na de begrafenis beu ik dan
ook vertrokken. Ik kon deze stomme ver
twijfeling niet meer aanzien en bovendien
had ik daar heusch ook niets meer te doen.<
„En toch moet ik bij mijne verklaring
blijven, dat hij u volstrekt geen verwijt
maakt van deu dood van zijn eenig kind,
noch ooit daarvan een verwijt \eeft gemaakt.
Ja, ik heb in zekeren zin eene opdracht
te vervullen
Hij hield plotseling opde angstige
uitdrukking op het gehat van het jonge
meisje verschrikte hem. Een gloei-nd rood
overdekte hare wangen en met groote
oogeu zag zij hem aan. „Kent gij den
rechter vroeg zij haastig.
„Ja, hij komt sedert geruimen tijd bij
mijn oom Behn te Hsmbnig aan huis.
Daar ontmoette ik hem drie dageD geleden.
Bij die gelegenheid werd ook uw naam
grnoemd eu zoo geraakten wij met elkan
der in gesprek. Hij vroeg mij, of ik wist,
waarom ge uwe betrekking bij hem hadt
verlaten. Ik wist dat toen nog niet. Hij
vertelde mij toen van het ongeluk en de
wijz-*, waarop het had plaats gegrepen en
voegde er herhaaldelijk bij, dat hij nergens
minder aan had gedacht, dan om u daar
van oen verwijt te mak^n. Ten slotte ver
zoekt hij mij uitdrukkelijk, ud 'o zeggen.
Het zou hem leed doen, dat u een ver
keerde meening omtrent hem zondt blijven
koesteren."
Fedor zweeg en wierp een bezorgden
blik op het jonge meisje, wier slanke
gestalte schokte onder eene hevige
gemoedsaandoening.
„En nu heb ik nijg eene opdracht:
zie hier 1" Hij haalde een brief uit den
zak en reikte haar dien over.
Zij opende hem met bevende hand.
Snel vlogen hare oogen de weinige regels
door.
„Heeft de rechter u medegedeeld, wat
hij mij schrijft
„Letttrlijk niet. Ik weet evenwel, dat
hij u wilde vragen terug te komen".
„Eu Het jonge meisje zag hem
vragend aan.
„Verder niets".
„Zijne vrouw te worden. Hier, lees
zelf maar, u moogt het gerust lezen".
Zij gaf hem den brief, en terwijl hij las,
ging zij voort
„Hij heeft mij zooiels al gedurig laten
bemerken, toen Erna nog leefde. Ia die
dagen klopte mij het hart van vreugde,
als ik er eau dacht. Na den dood van
Erna dacht ik, dat hij mij haatte. Ik kon
het mij voorstellen, ofschoon hst mij griefde
en pijn deed. Maar thans gevoel ik dat
dat niet zoo was, ik begreep het
eigenlijk straks al, toen n begon te
spreken".
„En u gaat
,,'t Is mijn plicht".
„Plicht?... En uw hart?"
„Vraagt u naar mijn hirt? Het hart
gebiedt den plichtEn als hij mij een
maal tut zijne vrouw heeft gemaakt, kan
ik hem misschien nog weer gelukkig
maken."
Fedor streek zich met de hand een paar
malen over het voorhoofd, ah wilde hij
eens gedachte verdrijven. Toen greep hij
hare handen, drukte die krachtig en zeide
„God zegeue uZouden zij daarginds
aan tafel nu nog zeggen, dat u geen hart
hebt
Men hoort, of liever men leest, niet
anders in de berichten uit Zuid-Afrika
Lord Roberts is tot hier gekomen, de
Boeren zijn teruggetrokken, door de
overmacht gedwongen. Er behoort lang
zamerhand o. i. heel wat optimisme toe,
om aan de zaak der Vereenigde Repu
blieken niet te wanhopen. Zeker, de
tocht van het Eugelsche leger zal straks
wel weer voor een poos worden gestuit;
maar als Roberts zich heeft klaar gemaakt,
voorzien van het noodige proviand, enz.,
enz., dan gaat het weer voorwaarts.
Op vrede hopen we vooreerst Diet,
want geen enkele mogendheid, die bereid
bevonden wordt te helpen, eu ook het
bezoek van het driemanschapaau Amerika,
het zal zoo weinig baten. Triomfen
zullen de drie Zuid-Atrikaaneche heeren
daar wel vieren, meetings zullen worden
belegd, honderden, neen duizenden kelen
zullen roepen hoeravoor de Boeren,
maar of dat ai practisch nut zal afwerpen,
we betwijfelen het. Mogelijk is het, want
in Amerika is alles mogelijk,dus ook dit.
Wirrburg, eeu strategisch punt, is, zoo
als reeds in ons vorig blad terloops werd
medegedeeld, door de Engelschen bezet.
Dit punt is van veel belang, daar het
verschilleude wegen bestrijkt, en de mo
gelijkheid zou bestaan, dat eene afdeeling
ruiterij, den weg naar den van Reenenspas
nemend, de Boeren daar bracht tusschen
twee vuren.
Het ontzet van Mafeking is anders
het voornaamste punt, waarop de Rugel-
schen nu hun aandacht vestigen. De
nood is er zeer hoog en Lord Roberts
schijnt beloofd te hebben, véér 18 Mei
Mafeking te zullen verlossen. Of ze het
daar zoolang kunnen uithouden Alles
leeft er onder den grond, zoodat de
vesting te sterk is, om door de Boeren
met succes te worden bestormd. Aan
munitie is er nog geen gebrek.
Men heeft er zelfs een inrichting, om
bommen en patronen te maken. Voér
den oorlog is Mafeking bovendien gemaakt
tot een stapelplaats van allerlei oorlogs
behoeften zoodoende komt het, dat de
luidjes er nog steeds te eten hebben, al
is hun begin- en toespijs steeds paarde-
vleesch en nog eens paardevleesch.
Als de Boeren bij Mafeking weg zijn,
't zij uit vrijen wil, doordat ze elders
noodiger zijn, of doordat de Engelschen
hen verdrijven, dan hebben de Engelschen
een gewichtig punt in handen, om vandaar
een inval te doen in Transvaal. Wanneer
het waar is, dat door generaal Hunter
een troepenafdeeling wordt geformeerd
bij Yeertienstroomen, om die naar Klerks
dorp te zenden, vanwaar een spoorweg
over Krugersdorp naar Jobannesburg, dan
wordt het gevaar voor de Boeren uit
het Westen zeer groot.
Met de ontzaglijke troepenmacht,
die Lord Roberts onder zijn bevelen heeft,
kan bij het den Boeren van vele zijden zeer
lastig maken,wat hij dan ook beslist niet zal
nalaten als de kans hem schoon is Laat ons
dus afwachten en liever eens nagaan, hoe
ver de Engelschen zijn gevorderd.
Lord Roberts met de zijnen dan, zijn
reels tot Zandrivier genaderd en de
Boeren zijn in vollen terugtocht naar de
Yaal. Over de verkenning van generaal
Hutton bij de Zandrivier meldt de Daily
Telegraph
Generaal Hutton rukte voorwaarts en
bezette er vele kopjes op eeu paar mijlen
afstand van de rivier. Hij hield deze
stelling als basis bezet en drong vandaar
door de Mieliesvelden naar een kopje, dat
Virginia-stopplaate beheerschte. De vijand
beschoot hem met zes kanonnen, waar
onder twee Lange Toms. Generaal Hut-
ton's geschut kon dat van de Boeren
niet bereiken.
Het vooruitgeschoven kopje was bezet
door Canadeezen en Nieuw-Zeelanders
Plotseling kwamen de Boeren voorwaarts
over de rivier en namen zij het kopje
onder kruisvuur, den terugtocht der
troepen bedreigende. De Australiërs
werden tot den aanval afgezonden, waarop
de geheele Boerenmacht achter de rivier
terugtrok.
Tijdens de schermutseling stoomde
een trein naar het Noorden, waarachter
de Boeren de bruggen lieten springen.
De cavalerie en de rijdende artillerie
vervolgen de Boeren langs drie verschil-,
lende wegen.
De spoorwegbrug over de Vetrivier
hebben de Boeren eveneens laten springen,
zoodat de transporten der Engelschen zeer
veel vertraging ondervinden
Geloofwaardige berichten deeien meê,
dat de Boeren zich bij de Vaal zullen
verdedigen, weer anderen melden, dat dit
zal geschieden eerst bij Bosrand,ten Zuiden
van Kroonstad.
Een groot aantal Boeren hebben zich
aangemeld bij de Eugelsche bevelhebbers
en hun Mausers eu paarden ingeleverd.
Zij vertellen, dat er ernstige twisten zijn
tusschen Vrijstaters eu Transvalere, en
dat die twisten waarschijnlijk zullen leiden
tot onmiddellijke onderwerping van de
Vrijstaters
In Natal schijnt Buller werkelijk van
plan te zijn iets te ondernemen. Uit
enkele berichten is af te leiden, dat hij
zich opmaakt om een aanval te doen op
eeu der passen van het Drakengebergte,
klaarblijkelijk met het doel, om in den
Vrijstaat te dringen en Roberts de hand
te reiken. Buller's plan kon echter wel
eens mislukkenwant in de passen van
den Drakensberg zijn de Boeren op hun
eigen terrein en Roberts kon wel eens
niet in staat zijn hem de behulpzame
band te bieden.
De Regeering der Zuid-Afrikaausche
Republiek heeft Zaterdag alle valide
burgers van Pretoria bijeengeroepen op
het plein en hun daar medegedeeld, bij
monde van den vice-president Schalk
Burger, dat de tijd gekomen is om
alle mannen naar het front te zenden.
De vijand nadert thans de grenzeD der
Republiek en het uur van onmiddel
lijk gevaar is dus gekomen.
Dadelijk boden zich de meeste burgers
vrijwillig aan, om naar bet front te gaan.
De correspondent van de „New-York
Herald" bij de Boeren, heeft president
Steyn ontmoet in het kamp bij Zandri
vier. De president verzekerde den corres
pondent nogmaals. dat de Vrijstaters zul
len vechten tot het alleruiterste. Zij
denken er niet aan, de zaak van de Zuid-
Afrikaansche Republiek, die ook hun
zaak is, te verlaten. Zij zullen met de
Transvalere vechten aan de Vaal, voor
Pretoria en daarna in de bergen. Zij
weten, dat zij niets te verwachten hebben
van den vrede, doch alles kunnen winnen
door te strijden. En zij hebben goed
vertrouwen.
MaarschalkRobcrts commandeert tijdens
zijn opmarsch alle paarden op. De hoeven,
Waar hij geweren en munitie vindt, worden
vernield, en allen, dieeropzijn, gevangen
genomen. Hij hoopt zich op deze wijze
te vrijwaren tegen een guerilla in zijn rug.
President Kruger ontving een telegram
van een burgeres, die vroeg, of de tijd
nog niet gekomen is voor het vormen
van een vrouwencorps. Zij is bereid,
met een troep vrouwelijke vrijwilligers
de wapens op te nemen voor de verde-
digiug der onafhankelijkheid.
De Duitsche keizer laat geene gele
genheid voorbijgaan, om der wereld te
toonen, dat de toenadering tusschen
Duitschland en Engeland oprecht en
eerlijk is. Na de beleefdheids visite aan
den Prins van Wales te Kiel, heeft bij
thans in een schrijven aan den onderkouing
van Indië getoond, dat het tusschen
grootmama en kleinzoon botertje tot
den boom is. Zooals inon weet, heerscht
in de Britsch-Indische bezittingen, wegens
langdurig gemis aau regen, hongersuood.
Ruim Sl/2 millioen Indiërs lijden gebrek
en moeten door liefdegiften ouderfioudeu
worden. In enkele districten is de nopd
zoo hoog gestegen, dat duizenden wegens
gebrek aan voedsel ellendig om het leven
komen. Iu Engeland tracht men door
inzamelingen en coileotes eenigszius de
ellende te verzachten, doch de geldou,
voor dit doel verkregen, zijn lang niet
toereikendo. om zelfs het hoogst noodige
te verschaffen.
Keizer Wilhelm heeft nu zijne goede
poorteren van Berlijn aangespoord, een
penningsken voor de noodlijdenden te
offeren. Onder dezen hoogen. druk is
er een half millioen mark bijeengebracht.
In het telegram, waarin de keizer aan
lord Curzon kennis gaf van het geschenk,
zeide de keizer: „Moge Indië in deze
daad van de hoofdstad van het Duitsche
rijk eene uiting zieu van het warme
gevoel van sympathie en liefde voor ludië,
dat mijn volk bezielt en dat voortkomt
uit het feit, dat bloed dikker is dan water."
De warme sympathie, die in DuitscUlaud
voor de zaak der Boeren aan den dag
is gelegd, is wel wat in tegenspraak met
's keizers verklaring aangaande de kracht
der verwantschap. Algemeen toch heeft
men den indruk ontvangen, dat juist in
den huidigen oorlog bet Germaaneche
bloed voor de Boeren spreekt. De keiper
zal echter van hot absolute idéé zijn uit
gegaan, dat hij de staat is en dan is het
met verdere beschouwingen afgeloopen,
In Rusland is men met 's keizers
zwenking naar Groot-Brittannië weinig
ingenomen. Men beschouwt deze als een
versterking van het Drievoudig Verbond,
dat nog altijd door het Slavisch oog met
wantrouwen wordt bekeken. De meerder
jarigheidsfeesten geven den Russischen
bladen aanleiding tot heftige aanvallen op
het Drievoudig Verbond.
In alle artikelen is waar te nemen,
dat Rusland gehoopt bad, dat het Drie
voudig Verbond de kastanjes uit het
Afrikaansche vuurtje gehaald zou hebben.
Dan was de breuk tusschen die staten en
Engeland volkomen geweest en zouden
Rusland en Frankrijk te gelegener tijd
over de machtige vloot van Engeland
hebben kunnen beschikken, Hoe hartelijk
de triple-alliantie Daar de maan wordt
gewenscht, blijkt uit een artikel in de
invloedrijke NowojeWremija. Daarin lezen
wij„Het Drievoudig Verbond heeft
zichzelf reeds lang overleefd, en is naar;
buiten door de oprichting van het Twee
voudig Verbond geparalyseerd Het heeft
Italië geruïneerd en toch niet kunnen
verhinderen, dat Italië met Frankr..k op
nieuw de vriendschappelijke betrekkin
gen heeft aangeknooptevenmin dat
Oostenrijk zonder de vriendschap van
Rusland kaD bestaan, zooals door het
Balkan-tractaat duidelijk bewezen wordt."
Men -vergeet, dat die vriendschappelijke
betrekkingen tusschen Italië en Frankrijk,
Oosteurijk en Rusland veel van apen
liefde hebben. Uit pure genegenheid zou
den Frankrijk en Rusland gaarne hunne
buren dooddrukken.