Zondag 23 September 1900.
44ste Jaargang No. 3559.
ftntnmi voor de Provinciale Staten.
MM ovGRicht der veel.
Bureau: SOHAÖKI, Laan, l> 4.
UitgeverP. TRAPMAN.
Medewerker.1. WINKEL.
Dit nummer bestaat uit
twee bladen.
EERSTE BLAD.
Gemeente Scha gen.
Bekendmakingen.
Uitslag Verkiezing.
Waarschuwing voor wielrijders.
Buitenlandsch Nieuws.
mm
SCHASER
Al|818si Nieois-,
COURANT.
Aiurteitie- LuHiivllil
Dit blad verschijnt tweemaal per week Woensdag- en
Zaterdagavond. Bij inzending tot 's morgens 9 ure, worder.
ADVERTENTIEN in het eerstuitkomend nummer geplaatst.
INGEZONDEN STUKKEN één dag vroeger.
Prijs per jaar f 8.Franco per post f 8.60,
Afzonderlijke nummers 5 Cents.
ADVERTENTIEN van 1 tot 5 regels f 0.25; iedere regel meer 6 ci.
Groote letters worden naar plaatsruimte berekend.
Burgemeester en Wethonder» der Gemeente Schaffen
maken bekend, dat een afschrift van het procea-verbaal,
vermeldende den uitslag der op 18 September gehour
den stemming, ter verkietlng van één lid voor de
Provinciale Staten van Noord-Holland, in aangeplakt
en voor een ieder tor Gemeente-Secretarie-ter inzage ligt.
Schagen, den 19 September 1900.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
De Secretaris, De Burgemeester,
DENIJS. 8. BERMAN
De Burgemeester der gemeente Schagen, brengt ter
openbare kennis, dat op Maandag, den 1 O e-
t o b e r aanstaande, van des morgens acht tot des
namiddags vijf uren, de herstemming zal geschieden
ter vervulling van één plaats in de Provinciale Staten
van Noord-Holland voor het Kiesdistrict Schagen,
waartoe deze Gemeente behoort.
De candidaten, in alphabetische volgorde zijn:
BREE3AART Jz. K.
WONDER Az. P.
Teveus wordt de aandacht gevestigd op artikel 128
yan het Wetboek van Strafrecht, luidende:
„Hij. die opzettelijk zich voor een ander uitgevende
aan ecne krachtens wettelijk voorschrift uitgeschreven
verkiezing deelneemt, wordt gestraft met gevangenisstraf
van ten hoogste EEN JAAR.U
Schagen, den 19 Sept. 1900.
De Burgemeester voornoemd,
S BERMAN.
De Burgemeester van Schagen brengt bij deze aan
belanghebbenden in berinnering, dat, ingevolge het
bepaalde bij sub 2 van art. 33 van het provinciaal
reglement op de wegen in Noord-Holland, en bjj art.
47a der algemeene politie-verordening voor de
gemeente Schagen, op de wegen in de gemeente de
rijwielen tnsschen zonsonder- en opgang steeds
moeten zjjn voorzieD van een helder brandende
lantaarn, waarvan het licht recht vooruit zichtbaar is.
Overtreding van de bepaling bij het provinciaal
reglement op de wegen, buiten de kom der gemeente
van toepassing, is strafbaar met eene boete van ten
hoogste tien gulden; die van het genoemde artikel
der politie-verordening, betredende de kom der
gemeente, met eene geldboete van ten hoogste f 25.—
of hechtenis van ten hoogste, zes dagen.
Schagen, den 21 September 1900.
De Burgemeester voornoemd,
S. BERMAN.
8imon I>eliker,
verlofganger der lichting 1894, wordt in zijn belang
aangemaand, zich ten spoedigste ter Secretarie dezer
gemeente te vervoegen.
Schagen, 21 September 1900.
wW De Bnrgemeester,
w HERMIN.*
FEE.
.Jongeheer Henri, de complemente van
uwes ouwen heer en as dat u ès efe op
kantoor mot komme
Zijn gelaat verschoot opeens van kleur,
maar kalm, alsof er niet was, antwoordde
hij „Ik kom Willem Zeg, dat ik
direkt kom
Wat zou dat beteekenen P Geweldig
bonsde zijn hart, toen hij 't cahier dicht
sloeg en daarna de trappen afliep. Nou
stond hij in de gang, haalde even adem,
deed toen voorzichtig de kantoordeur
open.
Aan den lessenaar zat vader, schijnbaar
diep gebogen over zijn werk. Zachtjes
trad Henri nader... „Heeft u mij ge
roepen, vader P"
Onheilspellend hieven zich de oogen
van zijn vader op, terwijl 't lorgnet neer
viel op zijn schrijflessenaar, 't Bloed j
golfde Henri naar het hoofd, toen de
oude heer hem koud en afgemeten toe
sprak„Ga daar eens zitten."
Gewillig, vreemd te moede, gehoor
zaamde hij. Toen stond zijn vader op,
stootte ineens driftig uit
„Dat moet uitzijn, versta-je? Begrijp
je me duivels goed Ik ben er nu heele-
maal achter Je loopt me niet meer
naar dat meisje toe, versta je dat goed?"
„Maar vader
„Zwjg, zeg ik Als ik 't weer hoor,
dat je met een meisje loopt, waarmee
je niet kunt trouwen mallewerk
dat je stand niet is, hoor je datdan
stuur ik je hier vandaan. Ik stuur je
hier vandaan, begrepen Je hebt te
werken voor je toekomst, anders niet!"
Met groote passen liep de oude beer
't kleine kantoortje op en neer, stampte
bj ieder woord ongeduldig met zijn voe
ten. 't Was Henri, alsof hem de stem
in de keel zat, of bj niet spreken kon.
Zjn mondhoeken vertrokken zich zenuw
achtig trillend, tot h j op eens uitstotterde
„'t Kan niet, vader nietik hou
van dat meisje
„Watzei de oude heer scham
per lachend. „Wat kan jj nietwaarvan
wou jj houden P Haha, kalverliefde,
jongetje, niks anders. Maar ik heb je
hierbj gewaarschuwd, hoor je Een
meisje, wier ouderswaarvan de
wereld schande spreekt
Opeens was 't Henri, alsof 't bloed in
hem begon te koken, toen hj 't scham
pere hoorde, dat hj niet kón verdragen,
omdat zij
„Ik doe 't niet, ik doe 't niet, nooit
barstte hj lós, en sloeg met de armen
woest om zich heen
„Wat, wou jj tegen spartelen
„Nooit, nooit", schreeuwde Henri
't Was Woensdagmiddag. Lekker,
vanmiddag geen söhool. Nauwelijks was
de ontbjttatel afgeloopen, of Henri pakte
zjn boeken en vloog naar boven op de
logeerkamer. Daar zat hj stil, kon hj
vlug zjn schoolwerk afmaken. D.it af
nemen van schalen en borden, dat afwas-
schen van kopjes en Schoteltjes, nog
vóór het tafelkleed op de huistafel werd
gespreid, duurde hem te lang, Teel te
- lang. 't Was nou even op 't horloge
zien 't was nou kwart voor één. Dan
kon 'hj om balf drie glad klaar zjn.
Om drie üur zöu „fee" bj de mossteenen
zijn. Dat had ze hem gister beloofd,
toen ze na schooltjd samen nog een
eindje waren omgewandeld. En nou
f dacht hj er maar aldoor aan, opgewon
den, koortsachtig, t Kon hem tegen
woordig ook niets meer schelen, dat zjn
vrienden hem voor 't lapje hielden. Gek,
als je zoo verliefd bentDat je dan
nergens meer zoo sekuur aan denkeu
kunt, net of je alle menschen zoo onver
schillig zjn. Fee, fee
Met bevende gejaagdheid sloeg hj 't
cahier op voor thema 82 over de Fran-
sche werkwoorden. Lieve hemel, wat
waren er een macht blauwe streepjes,
blad voor blad duizelde je van de fouten,
't Moest gauw veranderen, zei „monsieur",
anders zou hj „spreek avec le papa."
Dat zou wat zjn, hemel, dat zou wat
zjnDan zou hj heelemaal de deur
niet meer uit mogen. En dat nu, juist
nüKrasseud vloog de pen over het
papier, jagend sloeg de dictionuaire over
en over.
Er werd aan de deur getikt.
krankzinnig van drift.
„Daar dan," en de vertoornde vader
hief zjn hand omhoog en sloeg daarmeê
zjn zoon hard in het aangezicht. Henri
tuimelde naar achter, viel tegen den
lessenaar. Langzaam stond hj weer op,
zjn drift was voorbj. Vreeseljk kalm
bleef hj bj den lessenaar staan, zag de
flikkering van drift in zjn vaders
oogen, voelde dat bj weer slaan wilde.
„Slaat u maar, gerustu kunt
het immers doen maar al slaat u
me dood, ik doe het nief, nooit.
Even nog keek zjn vader hem aan,
toen wendde deze zich verachtend af,
daar hj zag, dat niets zou helpen,
woorden noch slagen, en antwoordde
bevelend
„Vertrek uit mijn oogenWe
zullen elkaar nader spreken
Henri bleef nog een oogenblik suf
staan, toen deed hj de deur achter
zich toe. In de gang leunde hj tegen
den deurpost, wezenloos, omdat hj niet
huilen kon, niet huilen woü
Henri was regelrecht de dorpsstraat
afgeloopen. 't Warrelde hem alles zoo
door zjn hoofd. Waarom mocht het
nietP Stand? Wat was er van
stand Zj, Dora, van geen stand P
Zj, zjn kleine fee, waarop zich al zjn
droomen concentreerden, waarvoor hj
a'.les vergat, vrienden, bekenden ,'t Is
een beleediging," siste hj tusschen zjn
tanden. Of was dat stand, van vader,
die sloeg was dèt stand O, ze
wisten nog niet, hoe hj lief had, ze
begrepen er niks van. „Kleine fee",
mompelde hj zacht, „zoo lief heb ik jou I"
Nou dacht hj weer gezellig, nou w*s
lokken mogen streelen, haar lachend
mooie oogen zien en haar een kus geven
op dien lieven, kleinen mond. 's Woens
dags- en 's Zaterdagsmiddags spraken ze
altjd af bj de mossteenen in hetbosch
Daar was het zoo mooi En van
middag was hj te vroeg natuurljk, veel
te vroeg.
Bj de mossteenen gekomen, liet hij
zich op den grond vallen, die met mos
en dennenaalden bedekt was. H j wachtte
éen uur, een vol uur, dat traag, o zoo
traag voorbijkroop.
En om hem heen was alles rustig,
vredig. De bjen gonsden en muggen
vlogen in krjgertjesspel op de erica-struik
jes, en in zjn gedachten was het beeld
zjner droomen, waaraan hj wilde uitstor
ten het mooiste wat zjn jongensziel geven
kon Wat vader ook doen mocht,
hj zou haar trouw bij ven, al moest hj
't huis uit, waarheen ook, hj zou bijven
denken aan haar, voglangen naar haar
Wat straalde de zon heerljk door 't
loover, wat goot ze op de bloembladeren
hei-gouden sprankels En boven
hem, door 't bladerendak heen, zag hj
de dunne, blauwe lucht, die wel van
Italië leek.
Kwam ze daar niet aan 't Was net,
of er iets wits door 't struikgewas
naderde Haar kleedje O, als
zj 't was, als zj 't wasSnel sprong
hij op, tuurdeMaar 't was maar
verbeelding, niets dan een droom, malle
jongen die hj was
Ongeduldig keek hj op zjn horloge
Half vierMaar dan had ze er al
lang moeten zjn. Hj legde het horloge
in 't mos, betuurde den secondewjzer,
die regelmatig bleef draaien in oen
ronden kringDe tjd, die altjd
maar kalm voortgaat, seconde na se
conde die niet weten wil van de
stormen, die hj in beroering brengt.
Hj werd het wachten moede en
zuchtte„Toe fee, toe kleine lieveling,
kom nu toch. Ik wacht zoo lang op
jou, zoo lang
Maar toen het vier uur werd en hj
onrustig begon te worden, stond hj
zuchtend op. Hj dacht aan de straf, die
hem thuis geworden zou, zoodra hj
terugkwam. Maar dót pjnigde hem
niet. Zeer deed het, dat zj nog niet
kwam, de lieve, kleine bósch-fee.
Toen stond hj op en liep den kant
uit, waar zj altjd vandaan kwam.
Vreeseljk verlangde hj om haar te zien,
te zien die mooie droomoogen, te zien
zjn sprookjesland, haar gouden lokken
Fee had hem gezegd, dat h j nooit langs
haar buis moest wandqlen, want haar
moeder mocht het niet weten. Hj zou
't stilletjes doen Misschien zag hj
haar dan nog even van vèr. 't Gewioht
drukte hem zwaarder en zwaarder.
Somberder en somberder liep hj voort,
zocht tevergeefs een reden voor haar
wegbljven te vinden. Ze zou toch niet
ziek zjn haar moeder had het toch
niet gemerkt P Dan moest hj voor
zichtig zju, dubbel voorzichtig. Toen hj
op den straatweg kwam, zag hj van
verre al 't witte huisje waar ze woonde,
met den tuinspiegel er voor. 't Hart
begon hem vreeseljk te kloppen
Al nader komend, ging hj aan den
overkant loopen. Er dicht langs gaan,
dorst hj nu niet goed. Maar hoe hij
keek en tuurde, niets te zien, nóch in
den tuin, noch binnen achter de gordjnen.
Met een gevoel van eenzaamheid liep
hj door, naar huis, waar 't spannen zou,
o.
Henri keek verlegen voor zich, want
op die vraag was fcj heelemaal niet
voorbereid geweest.
,'t Is altjd zoo goed," ging ze op
denzelfden zachten toon voort, „voor allee
eerst je moeder te raadplegen. Dat ie
een vrouw, en die voelt zoo heel anders
dan een man, Henri. Heb je er nooit
aan gedacht, het aan mj te zeggen, jon
gen, of houdt je soms minder van mj
dan
„Toe, niet zeggen, moeder", sprak
Henri snel. „Natuurljk wel. Maar 't
was me zoo vreemd, ik heb nooit zoo
van iemand gehouden. Heel anders dan
van u. Ik was bang, door het te zeg
gen, het te verliezen
„Maar jongen, ben je dan zoo zeker
dat zj van jou houdt P" vroeg zjn moe
der en zag hem onderzoekend aan.
„Natuurljk, dat voel ik ant
woordde Henri.
Eenigen tjd stond zjn moeder stil in
gedachten, zocht naar juiste woorden.
Toen begon ze weer
„Henri, een vrouw is zoo heel anders
dan eeu man En dan een jong
meisje Geloof me, en dit meisje
„Toe, zegt u 't niet, moeder
„Henri, laat me even uitspreken
Als je van dat meisje hebt gehouden,
Henri, dan was dat, omdat je blind was
Blinder dan zj Als een vrouw
niet meer liefde te geven heeft dan een
man, als een vrouw alleen ontvangen
wil, zonder iets terug te geven, dan is
de liefde van die vrouw niet zoo hoog
dan wordt je nooit gelukkig. En
dit, helaas, jongen, zien zooveel mannen
over 't hoofd."
„Maar, moeder, Dora
Even weifelde nog zjn moeder, toen
begreep ze, dat ze 't moest zeggen en
ze haalde uit haar zak een briefje.
„Daar, Henri geloof bovenal je
moeder
Op eens steeg een gloeiend rood naar
zjn wangen, toen hj dat vleeschkieurig
briefje zag, die welbekende hand
Hj lè.s, las nóg eens 't briefje
gleed op den grond
Toen barstte hj in tranen uit, snikte
zoo hevig, dat het geluid tusschen de
kamermuren weerkaatste als een holle
echoZju moeder duwde hem zacht
op een stoel, knielde naast hem neer
„Arme jongen," zeide ze zacht
„wees maar bij, dat ze je heeft lateD
gaan Ze was niet beter dan die
moeder van haar. Jou alléén kon ze
niet liefhebben."
Eensklaps vloog Henri op
„Dat is niet waar, moeder, zeg dat
niet
Maar zjn moeder nam zjn hand
en troostte zacht: „'t Was niet héar schuld,
jongenlief, maar ze was niet voor mjn
zoon
Door 't vertrek heen klonken ge
smoorde snikken, en terwjl de moeder
streed om 't bezit van liefde van haar
zoon voor héar alleen, waren voor hem
opeens geluk en idealen ten grave
gedaald.
Fee had hem nooit lief gehad.
A. C.
waar het spannen zou
JaHenri keerde zich om en ie weer op dreef. Straks zou hj haar
zag Willem, den ouwen knecht, die in weer zien, zooals ze hem altjd tegemoet
Atjah gevochten had, in de deuropening, kwam in het groene bo«hr als een
hem met een beteekenisvollen blik aan- geheimzinnige, mooie fee Dan zou
ziende, hj weer haar prachtige goudbruine
Vjf dagen lang moest hj alleen op
zjn kamer doorbrengen. Niemand mocht
bj hem komen, zelfs moeder niet. Alleen
voelde hj zich en weemoedig als hj aan
fee dacht. Honderden malen las en herlas
h j de kleine briefjes, die zj hem geschre
ven had in haar eigenaardig krabbelschrift.
Maar t was zoo pjnljk, zoo heelemaal
niets te weten van Fee.
Eindeljk, op den vjfden middag,kwam
moeder stil de kamer binnen. Hij zat
juist aan tafel, met den rug Daar de
deur Zachtjes legde zj haar hand op
zijn hoofd. Met een kreet van bljdschap
vloog h j op, wilde haar begroeten
Op haar droef gelaat las hj een verwjt
en een paar tranen kwamen in zjn
oogen „Moedertje," fluisterde hj zacht.
„Waarom heb je me niets van dat
alles verteld, Henri P" vroeg ze zacht
„Je moeder had je beter kunnen helpen
steunen, dan elk ander."
De heerChamberlain heeft gedecreteeid„ik
wil", en daarop heeft de chef van het
kabinet geantwoord: Uw wil geschiede!
Zoo zal dan dit parlement naar huis
worden gezonden, om door nieuwe
verkiezingen, onder de indrukwekkende
khaki-leus, Europa te toonen, dat de
politiek der regeeriug slechts een ge
trouwe afspiegeling van den volkswil is
geweest.
Of die volkswil kunstmatig is geschapen;
of het volk door valsche voorstellingen
is vergiftigdof de weeën van den
oorlog straks njpend gevoeld zallen
worden, met dergeljke kinderachtige
vraagstukken houdt de firma Rhodes-
Chamberlain zich niet bezig. Wj hebben
voor onze politiek naar landbezit, naar
goud- en diamantmijnen, eene volgzame
meerderheid noodig, die is thans nog te
verkrjgen, dus smeed het jzer terwjl
het heet is. 't Is wel eigenaardig, dat
een groot deel der volgzame pers met
de ontbinding van het parlement niet
ingenomen is. De Daily Chronicle
noemt het een ontbinding zonder voor-
1 beeld, waarbj gebleken is, dat Chamber-
lain den premier en het land regeert.
De Star voorspelt, dat, indien de Tories
opnieuw het overwicht krjgen, Cham
berlain de feiteljke minister-president
zal zjn.
Zjn overwinning zal Europa de over
tuiging schenken, dat de beginsellooze
en gevaarljke internationale Btaatkunde
voor goed in Engeland heeft gezegevierd.
Daily News meent, dat elke poging om
de verkiezingen te winnen, door de
verdiensten der soldaten, veroordeeling
zal uitlokken. Op dit thema wordt door
anderen voortgeredeneerd De Jingo-bladen
vatten de kwestie in korte bewoordingen
aldus samenEen conservatieve over
winning aan de stembus beteekent een
spoedig einde van den oorlog een liberale
overwinning beteekentvoortzetting van
den str jd, tusschenkomst der Europeesche
mogendheden, last en onrust in den
lande, verlies van menschenlevens en
schatten. De welvaart van Engeland
eischt eene khaki-verkiezing, om de khaki-
regeering te bestendigen.
De oppositie tracht zooveel mogeljk
de gebreken en tekortkomingen van de
tegenwoordige regeering in een helder
licht te stellen, 't Is vooral op Chamber-
lain, waarop zj het gemunt heeft. Natuur
ljk zal deze menige veer in het strjdperk
laten, doch zulks deert een Jingo-minis-
ter nietover een steenen hart, zit een
verharde huid, lichameljk noch zedeljk
zullen de aanvallen eenigen invloed op
hem uit oefenen.
Dageljks komen er staaltjes aan het
licht, die aantoonen, dat de grootheid
van de familie Chamberlain nauw
betrokken is bj de grootheid van het
land. Politiek en militarisme loopen
samen in het gareel, om den financiëelen
akker van de familie vruchtbaar te maken.
Zoo bestaat er te Birmingham eene
firma Hoskins and Son, leveranciers voor
de marine. De directeur is echter slechts
het uithangbord, waarachter de familie
Chamberlain zich schuil houdt. Van de
2286 preferente aandeelen behooren er
2201 aan de Chamberlains, terwjl er
van de 5000 gewone aandeelen 4600
in hunne handen zjn. Een zoon van Joe
Chamberlain is hoofdbestuurder, een
andere zoon, die 600 aandeelen bezit,
bekleedt een hoogen post bj de admira
liteit. Deze geniet het bjzondere
voorrecht, om de firma te begunstigen,
bj welker welvaart alle Chamberlains zoo
nauw betrokken zjn.
Zulks deert echter den minister van
koloniën niet, Hj weet, dat zijn parle
ment, dat op 1 November bjeen moet
komen, bestaan zal uit khaki-mannen,
die hem dusdanige kleine speculaties
niet zullen verwjten.
Een week nadat maarschalk Joe zjn
getrouwen om zich zal verzamelen, zal
in Amerika de groote slag geleverd worden.
Op 6 November zullen in de 45 staten de
gewone kiezers overgaan tot het kiezen
van de presidentskiezers. De president
en de vice-president der Vereenigde
Staten worden niet rechtstreeks door het
volk gekozen. Die keuze heeft plaats iu
trappen, ongeveer als bj ons de leden
der Eerste Kamer worden verkozen.
Onze kiezers stellen de Provinciale Staten
samen, die weer op hunne beurt de
leden van ons Heerenhuis verkiezen. In
de Unie kiezen de gewone kiezers een
zeker aantal presidentskiezers. Deze
vormen dan eene uit 447 personen
bestaande kiesvergaderiug, die in de
presidents-keuze het laatste woord spreekt.
Elke staat heeft zooveel presidentskiezers
als waarop zjn vertegenwoordigers in de
beide kamers van het congres hem het recht
geven. Deze beide kamers zjn het huis
der Senatoren, en dat der volksvertegen
woordiging.
In den Senaat nemen voor eiken staat
2 leden zitting, door de wetgevende mach
ten van eiken staat voor 6 jaar gekozen;
de volksvertegenwoordigers worden door
het volk uit eiken staat gekozen voor 2
jaarhun getal regelt zich naar de
bevolking. Hoe sterker dus de bevolking
van een staat is, hoe meer het getal
zjner afgevaardigden bedraagt en hoe
grooter dus ook zjnen invloed op de
presidents-keuze.
Zoo heeft New-York 2 leden in den
Senaat en 34 in de Volksvertegen
woordiging Delaware tevens twee in
den Senaat, doch slechts één in de Tweede
Kamer. New-York telt naardien 36
president-kiezers en Delaware 3. Het
overwicht der sterkst bevolkte staten