Zondag 4 November 1300.
44ste Jaargang No. 3571.
Invoer van vee in België.
Grootmama's inval.
Dit nummer bestaat uit
twee bladen.
EERSTE BLAD.
Gemeente S c h a g e n.
Bekendmakingen.
TRANSVAAL.
ÜÊlfS-
RAAIT.
AlUit- k LuiliivIliL
ars
Dit blad verschijnt weemaal per week Woensdag-
Zaterdagavond Bij inzending tot 's morgens 9 ure, worden
ADVKRTENTIEN in het eergtuitkomend nummer geplaatst.
INGEZONDEN STUKKEN één dag vroeger.
bureau; Laau, O 4.
UltyeverP. TRAPMAN,
ifedewerkerJ. WIlkBL
Prijs per jaar f 3.—. Franco per post f 8.60,
Afzonderlijke nummers Cent*.
ADVERTENTIEN van 1 tot 5 regels f 0.25; iedere regei meer 5 ct
Groote letters worden naar plaatsruimte berekend.
De Burgemeester van Behagen brengt,
ingevolge de aanschrijving van den heer
Commissaris der Koningin iu deze pro
vincie, ter kennis van belanghebbenden,
dat met ingang van '~£i) October
ÏOOO de invoer van Melkvee in Bel
gië langs Clinge ^Station) weder is
toegestaan.
Behagen, 2 November 1900.
De Burgemeester voornoemd,
S. BERMAN.
„'t Zal heusch niet gaan, lieve Hans,
met den besten wil ter wereld niet,
werkelijk, ik beu doodmoe
Zij keek hem zóó uitgeput aan bij deze
woorden en scheen werkelijk zóó ver
moeid, dat de handelsraad er ernstig over
begon te donken een dokter te laten
komen. Maar d^rvan wilde zijn vrouw
nietB weteu wl zouden de gasten wel
moeten deuken Neen, zoo erg was 'het
nietmet een uurtje rust zou zij wel
de noodige kracht terugvinden en dau
zou zij ten slotte nog wel aan het feest
maal kunnen deelnemen. Een geboorte
feest zonder de jarige dat zou wat
moois zijn
Goed dan zij moest maar een
uurtje ruBt gaan nemen, dan kon zij ook
nog eens bedenken, welken wensch zij
nog gaarne zou willen vervuld hebben.
En hij dacht daarbij aan een prachtige
Chineesche vaas, die zij onlangs in de
Leipzigerstrasze had gezien en die zij
buitengewoon mooi had gevonden.
Hij liet zich door haar een kus op
de wang drukken en kuste zelf het
smalle, magere handje, dat zij hem reikte.
En toen zij daarop langzaam wegruischte
in haar kostbaar zwart zijden kleed, keek
hij haar lang, lang na, met een uitdruk
king van ontroering en medelijden, die
aan zijn, trots zijn hoogen ouderdom, nog
energieke trekken iets sympathieks gaf.
Zijn lief, goed oudje! 't Was ook geen
wonder, dat zij zich vermoeid gevoelde
na dien morgen vol inspanning en drukte.
Is oen mensch eerst maar eens tachtig
jaren* oud, dan wordt hem zelfs de vreug
de een last. Reeds bij het krieken van
den dag was de drukte begonnen eerst
de aubade, door het zangerskoor van de
fabriek -aan de hoogvereerde vrouw
gebracht; daarop de honderden geluk-
wenschen, die van alle kanten toestroom
den, de bloemen, de geschenken, depu
taties eu afzonderlijke bezoekers, 't
was alles heerlijk eu indrukwekkend
geweest, maar toch ook ontzettend ver
moeiend Alleen de naaste bloedverwanten,
kinderen en behuwdkinderen, kleinkin
deren en achterkleinkinderen, neven en
nichten, telden reeds een dertig personen
en ieder wilde op die goede groot
mama toch 2 a 3 minuten beslag leggen
Hij had er zich over verbaasd, dat zij
het zoolang had volgehouden. Zij was
een reuziu van kracht, bij hem verge
leken, en welk een humor spreidde zij
dikwijls nog ten toon, welke geestige
opmerkingen wierp zij soms nog tusschen
het gc-sprek door! Hij moest lachen
wanneer hij daar nog aan dacht. Hij
was nauwelijks twee jaren ouder dan
zij, maar sis hij aichzelven eens beschouw
de, met de bijna verlamde ledematen,
haast onafgebroken aan den ziekenstoel
gekluisterd was hij dan bij haar ver
geleken niet een ongelukkige stumperd
Dat is te zeggen zijn geest was nog
zoo friscb en opgewekt als van een
joDgen man. Met zijn twee—en-tachtig
jaren bleef hij toch altijd nog het werke
lijke hoofd zijner wijdvertakte familie en
de eigenlijke chef der oude,gerenommeerde
firma Helimann Co., metaalwarenfa-
brikanten, welker leiding hij, alleen om
zich van het zaken doen vrij te maken,
aan zijn beide oudste zoons had overge
daan. Hij had wel eens willen zien,
wie het zou hebben durven wagen in
een aangelegenheid van eenige beteekenis
zijn wil te wederstaanHij zou hem
eenvoudig door zijn toorn hebben ver
pletterd
Maar al te goed kende zijn vrouw
deze zijde van zijn karakterEn daarom
had zij het niet gewaagd van haar kant
het eerst te spreken over „iets", dat
jaren geleden was voorgevallen.
Zou hij niet gemerkt hebben, dat alleon
de gedachte aan dat „iets" haar vandaag
zoo had neergedrukt en afgemat P Maar
hij had eer.maal gezworen, dat de „on
waardige" zijn drempel niet meer zou
overschrijden Hard moest hij blijven,
hard tot eiken prijs. De arme vrouw
moest zich daar maar overheen zetten
Frans I"
De oude bediende van de familie, die
ter eere van dezen dag zjjne gala-livrei
droeg, verscheen op den drempel.
„Rijd mij naar het salon terug —„naar
de gasten
„Zou je mij te bed willen brengen P
Toch niet leg maar een kussen daar
in dien stoel. En als er een jonge dame
mei een kindje komt zij heet mevrouw
Güssow en zal waarschijnlijk van de ach
tertrap gebruik maken dan moet ge
haar onmiddellijk hier bij mij in de kamer
brengen
De kamenier was nog niet lang bij de
oude mevrouw in betrekking zij wist
van „die geschiedenis" niets. Hel geheele
personeel bad drie jaren geleden van den
ouden heer zijn ontslag gekregen op
Frans na, dien hij niet kon missen, maar
die dan ook met een heiligen eed moest
beloven dat hij zou zwijgen.
Als zij dat alles nu eens overdacht,
had haar oude Hans zich in deze zaak
wel een beetje dwaas aangesteld. Zij
wist maar al te goed, hoe hij zelf
naar zijn „Fritzi" verlangde. Was zij met
zijn lievelinge geweest, het kleine ding,
dat reeds zoo spoedig wees was geworden,
dat aa den dood harer ouders iu het
huis harer grootouders als een kleine,
vroolijke wildzang was opgegroeid Hij
mocht de kleine Fritzi zoo graag lijden,
veel liever dan al de andere kleinkinderen,
die zoo correct waren opgevoed 't Was
evenwel een quaestie van gezag aan
den eenen en gehoorzaamheid aan den
a.-dereu kant geweest en daarom liet hij
zich van het eenmaal genomen besluit ook
thans niet afbrengen,
„Zij komt niet meer over mijn drem
pel daarbij bleet het.
Wat had die arme kleine dan voor
verschrikkelijks gedaan P Zij was veriiefd
geworden op den beeldbouwer Güssow,
eeu bijzonder knap jongmensch van veel
aanleg, die op bet alelier der firma werkte.
Dat was alles. En toen grootpapa Heli
mann zijn toestemming weigerde tot een
verbiuteuis met een „ondergeschikte"
wel, toen had zij in gezelschap van den
man harer keuze het huis verlaten, waar
zij zoo lang gelukkig was geweest, zij
was ergens in het buitenland met hem
getrouwd en sedert had men haar niet
teruggezien.
Aardig was dat zeker niet en correct
evenmin maar lieve hemel, het
menschelijke hart
En thans, op grootmama's tachtigsten
verjaardag, was het eerste levenBteeken
van de vluchtelinge gekomen. Vier-en-
twintig uur geleden had de postbode de
oude dame een* brief van Fritzi gebracht:
of het misschien al te wagen was, dat
zij met haar dochtertje onder de feest
vierenden verscheen P Anders ging het
haar heel goed zij had een man, die
haar hartelijk liefhad en ijverig werkte
en wellicht eenmaal nog beroemd zou
worden en meer kou de kleindochter
van een handelsraad toch ook al niet
verlangen.
Dat was een brief, die de zenuwen
der oude grootmoeder duchtig in oproer
had gebracht. Natuurlijk zou haar Fritzi
komenjzij kon zich geen heerlijker geschenk
op haren geboortedag wenschen. Hoe
evenwel moest de stijfkoppige oude man
met dit plannetje verzoend worden
S Urenlang zat zij te denken eindelijk
viel baar een oplossing in, die zij onmid
dellijk met beide handen aangreep
„Zoo zal het gaan," zeide zjj, stil voor
zich heen lachend. „Zoo heeft hij zijn
zin, wordt er van zijn eenmaal gegeven
bevel niet afgeweken en ik weet den
mijnen door te zetten En per slot van
rekening zal het hem niet minder genoegen
doen dan mijzelf."
Tegen 1 uur 's middags had zij Fritzi
besteld elk oogenblik kon zij thans
binnentreden. Met een baby wilde zij
komen Fritzi met een baby
Stil werd daar niet geklopt P Jawel
De oude dame richtte zich in haren
stoel op en riep „binnen De kamenier
opende de deur en een slanke jonge
vrouw, met een klein blond meisje aan
de hand, trad in de kamer.
„Grootmama!" „Kiud
Met een heerlijk geurenden bouquet
rozen in de handjes, stond de kleine
daar en beschouwde met verwonderde
oogen de groep der beide vrouwen, die
elkander onder luid snikken omarmden
en kusten.
En toen kwam aan Hansi zelf zoo
heette de kleine, naar grootpapa de
beurt om geluk te wenschen
Een uur hadden de beide dames met
het kind onder vertrouwelijk gebabbel
doorgebracht toen kwam het der
oude dame voor, alsof zij een onbehol
pen stap de deur .hoorde naderen.
„Daar komt grootvader gauw naar
binnen, lieve
Fritzi verdween in de naaste kamer,
terwijl de kleine Hansi bij grootmoeder
bleef. Deze opende thaus de deur en
door Frans gesteund, trad de oude heer
de kamer binnen. De bediende liet hem
zacht in een zetel glijden en verwijderde
zich.
„Wel, goed uitgerust?" vroeg de oude
heer joviaal.
„Dankje, dat gaat wel."
„En wat wie is dat daar
Zijn blik rustte vragend op de kleine,
die hem met haar helderblauwe oogjes
nieuwsgierig aankeek.
,'t Is een kleine bezoekster, die mij
komt gelukwenschen," zeide de jarige,
het kind met haar magere, witte hand
zacht de lokken streelend „raad eens
wie het is
Een oogenblik keek de handelsraad
zijn vrouw aan toen steeg hem een
toornige blos naar het gelaat.
„Is het hóar kindP Is zij tóch terug
gekomen?" klonk het op harden toon
van zijn lippen.
„Ja zij is hier".
„WatP Zij heeft het dus gewaagd
mijn drempel te overschrijdenP"
„Zij heeft hem niet overschreden
daar is hij, „je drempel"!"
Zij wees lachend naar een dikke plank,
die tegen den schoorsteen in een hoek
geleund stond
„Wat.... wat beteekent dat? Wil
je me voor den mal houden?"
„Ik heb den drempel er door den
timmerman uit laten nemen dus kon
zij hem niet overschrijden. Zoo heb jij
je zin, oudje, en mij mij vervult het
den vurigsten wensch mijns harten.
Ziezoo Hans, en nuverzet je nu
ook niet langer zeg ja en amen
Hij kon het niet langer uithouden.
Tranen heete tranen, die zijn gemoed
verlichtten, stroomden uit zijne oude
oogen. En terwijl hij zich voorover boog
en het blonde krulkopje naar zich toetrok,
stortte uit de kamer daarnaast eene
slanke vrouwengestalte op hem toe en
viel naast zijn stoel op de knieën.
„Vergeving, grootpapa!"
Hij had reeds lang vergeven.
Nog maar steeds voor Engeland minder
gunstige berichten. Daarvan voelt men
in Engeland den onaangenamen kant en
doet men alle bestom wat mooie verhaaltjes
op te disschen. Er zou een parlementair
naar de Boeren zijn gezonden b v., n.1. de
bekende Boerengeneraal Schoeman, die
inderrijd bij Colesberg door zijn talmen de
zaak der Boeren zoo in den grond heeft be
dorven en daarom wegens verraad in de
gevangenis werd gezet, waaruit de En-
gelschen hem bevrijdden. Hij was voor
zeker de minst geschikte man, om Botha
tot onderwerping over te halen, en even ze
ker de laatste, aan wien de opperbevelheb
ber van het Boerenleger vertrouwelijke
mededeelingen zou doen.Louis Botha had
Schoeman kunnen laten grijpen en na on
derzoek van zijn zaak door een krijgsraad,
welks vonnis niet twijfelachtig zou zijn,kun
nen laten tusilleeren,maar hij heeft, edel als
hij in al zijn doen is, de witte vlag
geëerbiedigd, waaronder een overlooper
tot hem kwam en heeft hem ongedeerd
laten vertrekken.
We krijgen over het bezoek van dien
parlementair het volgende te hooren
Botha erkende tegenover den parle
mentair, die hem gezonden werd
door generaal Paget, dat alles uit was,
doch zeide, dat het onmogelijk is over
de overgave te onderhandelen, zoolang
een zijner volgelingen den strijd wenscht
voort te zetten. Commandant Viljoen,
gesteund door president Steyn, dringt
aan op het volhouden van den tegenstand.
Steyn weigerde de proclamatie van lord
RobertB te lezen, en nam een afkeerige
houding aan, hoewel hij volkomen over
tuigd is van de steeds grooter wordende
moeilijkheid om zijn volgelingen tot blijven
te dwingen.
Hoe lief bedacht hé P Jammer dat
het volgende er zoo geheel mede in
tegenspraak is
Pretoria, 30 Oct. Naar gemeld wordt,
rukt Botha met een sterke troepenmacht
op naar het district Kenhardt, van waaruit
een aantal onverzoenlijke Boeren voorne
mens zijn een nieuwen „trek" te beginnen.
Een Boerencommando van 150 man
omsingelde en overmeesterde Maandag
morgen een voorpost van 90 man bij
Geneva en viel daarop een mailtrein
aan van Kaapstad, plunderde dien en
stak hem in brand.
Een gepantserde trein kwam uit de
richting van Geneva, opende het vuur
op den vijand, die zich verspreidde; de
passagiers doofden de vlammen uit. De
trein ging verder naar Kroonstad met
12 gevangenen de trein zelf is maar wei
nig beschadigd, maar de bagage gedeel
telijk vernield.
De gevangen genomen voorpost werd
later losgelaten.
Londen, 1 Nov. Lord Roberts seint
uit Johannesburg van 31 Oct.Na de
bezetting van Bethlehem door de Engel-
schen en de nederlaag van de Boeren
drie mijlen buiten Bethlehem, waar de
Boeren uit een sterke stelling werden
verdreven, werd een tweede sterke
Boerenstelling aangevallen door een half
bataljon grenadiers, gedekt door artillerie.
De vijand hield flink stand, maar daar
hij gees kanonnen had, werd hij na
korten tijd uit zijn positie verdreven.
De Engelsche verliezen bedroegen 3
doodec, 17 gewonden, waaronder de
luitenant lord Grosveuoi.
Naar de Daily Mail uit Louren^o
Marqués verneemt, trekken deTransvalers
bij hoopen de Portugeesche grens en de
Subie-rivier weer over, om zich bij de
vechtende Boeren aan te sluiten, een
gevolg van het bevel van de Portugeesche
regeering aan den landvoogd, om geen
onderstand aan te nemen voor de Boeren
die in Mozambique verblijf houden.
De aanvallen van de Boeren langs
den spoorweg van Komatiepoort naar
Pretoria nemen toe en worden vinniger.
De Boeren bezetten Jakobsdal Zondag.
Het doel van hun aanval was voorna
melijk, een zwaar kanon te pakken.
Van de 34 Kaapsche Hooglanders die
Jakobsdal verdedigden, sneuvelden er
veertien en werden acht gevangen
genomen.
De Boeren te Ficksburg hebben com
mandant Fourie tot hun landdrost
aangesteld.
Het meerendeel van de Engelsche
ingezetenen is over de grens gebracht,
en de Boereu nemen proviand uit de
magazijnen te Ficksburg naar hun lagers
bij Zuidkop en in het district Fouries-
berg meé.
Eeu dame, die van Fouriesberg vertrok,
nadat dit opnieuw door de Boeren bezet
was, meldt, dat er wagens en paarden
voor eiken winkel stonden en met buit
beladen werden, o.a. met een aantal
zijden japonnen. De Boeren doorzochten
de huizen van Engelsche ingezetenen
Hun wagens zijn, om snel te kunnen
i trekken, enkel met muilen en paarden
en elke man heeft drie paarden.
De vrouw van De Wet heeft in een
interview verklaard, dat haar echtgenoot
genoeg levensmiddelen en ammunitie
had, om den strijd drie jaar vol te
te houden.
Lord Roberts en Sir Alfred Milner
hebben alles in orde voor het invoeren
van een nieuwe administratie in de
beide republieken. Het wachten is op
eenige „onverzoenlijken" als De Wet,
Botha en Steyn.
Ondanks dat hij steeds verontrust wordt
door de Boeren, stuurt lord Roberts
troepen naar huis.
De „Lake Erie" brengt er 500 naar
Engeland terug, met vier batterijen van
de C. I. V.'s en Dinsdag vertrokken
er weer 400 per „Avondale Castle".
Maar dat zijn alleen vrijwilligers, wier
tijd om is en die in den oorlog zelf
zooveel sympathie hebben gekregen voor
Engeland's zaak, dat ze niet langer wil
den big ven. Zij willen de goede zaak
liever thuis bepleiten dan langer per
soonlijk aan de voltooiing ervan werken
en Engeland's regeering zendt in hun
plaats weer versterkingen.
Ook de Australische en Nieuw-Zee-
landsche vrijwilligers gaan weldra uit
Zuid-Afrika weg en dan moeten de
Tommies het werk afmaken.
Naar gemeld wordt, ligt Cecil Rhodes
te Kaapstad ernstig ziek.
C H I i> A.
De Boeren zjjn meest in khaki gekleed
Nieuws is er in de kwestie weinig
te vertellen; alleen, dat eenige regeeringen
voorwaardelijk of onvoorwaardelijk het
verdrag tusschen Engeland en Duitsch-
land hebben onderteekend.
Belangwekkend is eeu interview, dat
een Reuter-correspondent met Prins Soe
heeft gehad, die met het Chineesehe Hof
uit Peking naar Tai-joean-foe vluchtte,
doch die naar Peking terugkeerde, omdat
hij, zoools hij zeide, walgde van de
volslagen regeeringloosheid, die onder de
raadgevers van den keizer heerschte.
De prins zeide, dat het Hof op den
eersten dag van de vlucht uit Peking in
wagens naar Koean-sji reisde, 30 K.M.
ten Noorden van Peking gelegen, ^net
een escorte van 3000 soldaten van ver
schillende wapens. Dat legertje plunderde,
moordde en brandde den heelen weg
langs.
Te Koean-sji kreeg de keizerlijke stoet
de beschikking over een aantal muilen
voor het transport, en de tocht werd
nu voortgezet met een snelheid van der
tig K.M. per dag tot Hsoean-hoea, waar
drie dagen rust werd gehouden. Tot
dusver had de vlucht in de ergste wan
orde plaats gehad. Het Hof had zoo
weinig gezag, dat de soldaten zelfs het
eten staleD, dat voor den Keizer en de
j Keizerin-Regentes toebereid was. Door
de terechtstelling van eenige soldaten
wegens moord en plundering kwam er
wat verbetering in den toestand, en lang
zamerhand kregen de leiders van den
tocht wat meer gezag over hun onder-
1 geschikten.
Onder de raadgevers van de Regentes
waren er verscheidenen, die liever te
Hsoean-hoea gebleven waren, dat op
ongeveer 200 K.M. van Peking ligt,
omdat men daar betrekkelijk gemakkelijk
gemeenschap kan onderhouden met de
hoofdstad. Maar de meesten waren zoo
bang voor een vervolging door de
vreemde troepen, dat anders beslist werd.
De vlucht naar Tai-joean-foe werd dus
hervat.
Alvorens uit Hsoean-hoea te vertrek
ken, werd het keizerlijk escorte verstrekt
met 10.000 man troepen, onder generaal
Toeng-foe-hsiang, en de tweedracht werd
nu nog erger. De Regentes deed weinig
anders dan weenen, en verweet haar
raadgevers het ongeluk dat over het Hof
gekomen was de Keizer twistte met
allen en kon het met niemand eens
worden.
De reis naar Tai-joean-foe duurde 26
dagen, want men maakte, uit vrees voor
vervolging, een grooten omweg. Na
aankomst te Tai-joean-foe, de hoofdstad
van Sjan-si, werd een poging gedaan
tot het vestigen van een soort van
regeering, maar dat bleek zoo goed als
onmogelijk te zijnde tweedracht was
te groot, Veel keizerljjke besluiten werden
