Wat er mis van ptira is ea
wat er taa
Binnenlandsch Nieuws.
en 7 kanonnen bij Smithfield was, ook
in de kolonie zal vallen.
Zondag werd 'uit Pretoria aan de
Times gemold, dat in de vorige weok
een hernieuwde activiteit aan weerskan
ten viel te constateeren.
De Engelsche troepen te velde werden
versterkt, doch meer versterkingen zou
den nog nood;g zijn om het hoofd te
bieden aan de 19.000 Boeren, welke nog
op commando zijn.
Dit is weer sedert langen tijd een
taxatie van het aantal Boeren, welke
nog onder de wapenen is. Het is zeer
moeilijk te b^oordeelen in hoever zij de
waarheid nabij komt
Piet de Wet, de voorzitter der vredes-
commissie, deed een hartstochtelijk beroep
op Christiaan de Wet, hem dringende
zich over te geven.
Ritchener seint uit Pretoria van giste
ren Generaal Smith Dorrien bezette
Lake Crissie. Generaal French dreef den
vijand terug tot Amsterdam.
De Wet's troepenmacht is nog steeds
noordelijk van Taba' Nchu. Zijn troepen
beschadigden waggons van een transport
trein bij Pompey Siding.
De geheele vredesbeweging in de
republieken is tot dusver totaal mislukt;
de Engelsche correspondenten erkennen dit
zelf. Titans echter, melden zij, heott men
een nieuw program uitgedacht. In ver
band daarmede zijn vredesagenten ver
trokken naar Kaapstad.
„Wat zullen", aldus eindigden wij ons vorig artikel,
„de gevolgen ziju van het genomen besluit?»
Wanneer wij nagaan wat de resultaten zullen weaeu
der in da algemeece vergadering gevallen beslissing
omtrent het urgentievoorstel van het bestuur, dan
kunnen wy reeds dadelijk constateeren, dat de Libe
rale Unie met vrij groote meerderheid van stemmen
balloten heeft om de candidaten aan niets te binden,
ze volkomen vrij te laten, of zij al dan niet instem
ming willen betuigen met de strekking van het
Hervormingsprogram.
Het bekende voorstel van het bestuur vroeg toeh
niet alleen, dat de candidaten met volle overtuiging
de urgentie van den in par. 1 genoemden maatregel
(g'Ondwetsherzieniug) zouden erkennen, maar tevens,
«n dit ging voorat' dat zij instemming zouden
Detaigen met het gekeele Hervormingsprogram.
In hun haast echter om van de uruentie der groud-
we,«herziening af te komen, zagen de 44 afgevaardig.
deo, die tegen stemden, de noodzakelijkheid eeuer
be uiging van instemming door de candidaten over
het hood en nu heeft de Liberale Unie wel een
program, waarin gesproken wordt van algemesn kies
recht voor mannen en vrouwen, van evenredige verte
genwoordiging, van herziening der grondwettelijke
i -palingen met betrekking tot de verkiezing der leden
van de Eerste kamer, van vetplichto verzekering hij
invaliditeit en ouderdom teu deele op kosten van den
staat, eDZ. enz maar niet één besluit der vergadering
b.adt de aangesloten kiesvereenigingen om van de
landidaten te verlangen, dat dezeu ook belijden, wat
de Liboiale Unie belijdt.
Trij is men thans, volkomen vrijGeea band bindt
de kiesvereenigiDgen en niet# verhindert haar om
hier een oud liberaal, daar een ordinaris-liberaal,
ginds een vrijzinnigen democraat te neuten. De can
didaten toch behoeven niet te belijden wat men zelf
belijdt, wa t ook het instemmen met de strekking van
het geheele Hervormingsprogram is als overtullige
ballast, met de niet gewild'e lading der urgentie over
boord geworpenHet is gok, maar 't is zooAan
«amenwerking met de christelijk-bistorischen, nu liet
program van dezen den oud-liberalen zooveel mogelijk
in het gevlei is gekomen, staat nu niets meer in den
weg.
Dit is het positieve, reeds te constateeren gevolg
van het besluit der vergadering.
Een anders vraag is echterwat zullen de gevolgen
VOO, de liberale party in het algemeen en voor de
Liberale Unie in het bijzonder zijn?
He liberale partij bestond tot nu toe uit kiesver
eenigingen,die in het verband der Liberale Uniewaren
opgenomen en uit andere, die op zich zelf stonden.
Nu lazen wij in de Nieuwe Courant een ingezonden
ituk, onderteekend door den heer J Veraluys, indien
wjj ons niet vergissen, lid van het bestuur der con-
icrvatiel liberale kiesvereeniging De Grondwet te
Amsterdam, waa'in deze er op wees, dst in grrote
lieden als Arasterdam, 's-Gravenhage, Rotterdam en
Utrecht, kiesvereenigingen bestaan, die niet zijn aan-
dat is geen huis waar men een jong meisje
van reinen naam binnenleiden kan. Mevrouw
von Kraschwitz behoort niet meer tot de
dames met wie men omgaat."
Eilen werd bleek.
„Mevrouw von Kraschwitz Waarom
niet? Omdat zij zich van haar man wil
laten scheiden
„Niet alleen om die scheiding wan
neer je het dan bepaald wilt weten of
schoon het niet voor kinderooren geschikt is
zij heeft zich voor altijd onmogelijk ge
maakt door haar omgang met dien leeraar
dr. Balduin."
„Met dr. Balduin
„Ja, met dr. Balduin. Maar laat in gods
naam niet merken dat ik je iets van het
schandaal heb verteld. Een jong meisje
mag van dergelijke dingen geen denkbeeld
hebben."
„Moeder, u vergist u. Het is een schan
delijke laster, een leugen. De menschen
zijn slecht genoeg, diegenen met steenen
te gooien die ongelukkig zijn."
„Hoe zou jij er iets van weten? Van
Margot soms Spreekt die van zulke
dingen
„Neen, wij spreken niet over zulke din
gen. Maar ik ken mevrouw von Krasch
witz, ik heb haar gezien en u kent haar
ook. U moest dus evengoed weten als ik,
dat die vrouw tot geen enkele laagheid in
staat is. Ik weet ook van haar kinderen
hoe goed en edel ze is."
„Kind, je bent heel naïef. Ik kan met
jou daarover verder niet praten. Je bent
te jong en zult, hoop ik, nog heel lang
onervaren blijven in zulke dingen. Het
moest je genoeg zijn, dat ik een dergelijken
omgang niet goedkeur."
„Neon, mama. dat is mij niet genoeg. Et-
is hier geen sprake van een oppervlakkige
meisjesvriendschap, er is hier sprake van
mjjn toekomst en mijn levensgeluk."
Het papiermes viel mevrouw Valerie uit
de handen.
„Hoe dat
„Ik heb Ottfried von Kraschwitz lief en
ik heb hem beiosfd, zjn Trouw te zullen
weriw."
gesloten bij de Liberale Unie. „In andere plaatsen",
schryft hij, „kestaau ook hier en daar kiesvereeni
gingen, die voor een deel zijn aangesloten bij de
Liberale Unie, doch telkens toonen bezwaren te hebben
bij hetgeen er uitgaat vau het bestuur."
De heer Veraluys stelt nu voor, dat deze op zich
zelf staande, en outevreden „liberale" kiesvereenigingen
een bond zulhn sluiten. „Zou niet één vau die ver-
cenigingen of een invloedrijk man", vraagt hg, „het
initiatief willen nemcu?"
Hel komt ons voor, dat dit niet heter kan gedaan
worden dan door Grondwet, of door den heer Jan
Versluys zelf. Het is wel zeker, dat er nog bjj de
Liberale Unie vercenigingeu zijn aangeslo en, waarvoor
het program, zooals het thans is saaingesteld, te „rood"
j is. Langs dezen weg zon gevormd kunnen worden
een zuiver conservatieve fractie der liberale pirtij, die
van zelf vrij gnustig gestemd moet zijn jegens de
Liberale Unie van het heden, waarin raea het toch
j om redenen van opportuniteit nog altijd noodig vond,
I om met de oud-liberalen, waaronder zooveel „bekwame
mannen" moeten zitten, arm in arm naar de stembus
op te trekken.
Voor het oogenblik is de Liberale Unie zelf ver
deeld in twee fracties. Het bestuur is afgetreden ea
heeft dus plaats gemaakt voor zijn bestrijders, de
mannen die geen urgentie wilden, maar zich sterk
maikten in het volgeude vierjarige tijdperk de sociale
wetgeving tot een goed einde te brengen. Wij zouden
deze heeren, na de verklaring van den Premier van
dit kabinet, in de Eerste Kimer afgelegd, dat het 't
te drnk had met de wetgeving op ander gebied 0111
zich met het kiesrecht te bemoeien, de „m.nisteriëele"
fractie kunnen noemen.
E;n andere coryphee der Libera'e partij, het oud-lid
der Tweede Kamer Air. H. Pb. de Kauier, juicht de
genomeo beslissing der Liberale Unie toe en smeekt
in Het Vaderland allen hoe ook de afgevaardigden
hebben gestemd vooreerst nog geen besluit te nemen,
oui zich al of niet af te scheiden. De „ellendige
quaestie* moet men laten rusten en nog eens het tot
stand gebrachte programma ter hand nemen. De twist
appel moet begraven worden. Geen man maj weg-
loopen eB als men een bestuur zal gaan kiezen, kieze
men uit de voor- en tegenstemmers de krachtigsten.
In de Liberale Unie is dan plaats voor alle waarachtig
democratisch hervoimingsgezinden, die tevens front
zullen maken tegen de sociaal-democratie.
Dan is er nog een darde persoonlijk advies en wel
van iemand, die als afgevaardigde de algemeene ver
gadering heeft bijgewoond en derhalve indrukkeD heeft
kunnen opdoen
De heer J B. Meerkeik, afgevaardigde der Kiesver.
eeniging Sappemeer, stelt in de N. Rott. Courant
voor om zoo spoedig mogelijk naast de LibeialeUnie
een liberaal-democratische veteeniging op te richten.
Tenslotte raadt dr. Vitns Bruinsma in deBildtsche
Courant aan een vrijzinnig-democratische groep te
vormen, waarbij de radicalen, die zich als zelfstan
dige partij moeten oplossen, zich kunnen aansluiten.
Nu de Liberale Uuie naast de voorstellers van het
nrgeniievoorstel mauneu als Kerdijk, Treub en Heldt
tot bestuursleden heeft aangewezen, meent de schrijver
dat de gaug van zaken vanzelf reeds op de vergade
ring was voorbereid
De Middelburgsehe Crt. meent, dat de drie-en-dertig
voorstemmers, als eerlijke voorstanders vau een voor
stel. dat het gevolg was van een goede zuivere poli
tiek, onmogelijk kunnen berusten in een beslissing,
die de oplossing van een belangrijk vraagstuk tegen
houdt
Het blad wijst er dan op, hoe het bestuur, door de
vier inannra, ü8 Januari j.1. gekozen, versterkt
de heeren Heldt, Mees, Kerdijk en Trenb juist
thans het college is om zich aan het hoofd van een
vrijzinnig-democratischen Bond te plaatsen. Tenslotte
zegt het
„De tjjd der halfheid is voorbij.
Ëa wat wij nu wenschen is dit
Straks zal de door het, thans nog in .functie
zijnde, bestuur der Unie de toegezegde algemeene
vergadering worden uitgeschreven.
De afdeelingen komen dan samenhaar zal
miégedeeld worden wat op de algemeene verga
dering is voorgevallenmaar haar zij dan
tevens de categorische vraag gedaan wenscht gij
u nog langer al dan niet te scharen onder het
vaandel der Unie?
Die vraag geldt natuurlijk de afdeelingen, welke
iu de minderheid warendie welke Zaterdag niet
waren tegenwoordigd.
De besturen der afdeelin?en zouden desverkie-
zende iu deze een advies kunnen uitbrengen tot
voorliihting der leden.
En mochten er zijn die tot afscheiding besloten,
dan wij behoeven het zeker niet duidelijker
te zegged weten zij onder welke leiding zij
zich met gerustheid en vol vertrouwen kannen
stellen"
Wij achten dit voorstel het meest rationeele
38 van de 74 aangesloten kiesvereenigingen wa
ren niet op de vergadering vertegenwoordigd,
zoodat het niet zeker is, dat, wanneer allen een
afgevaardigde hadden gezonden, de uitslag niet
anders zou geweest ziju.
Dat het op een scheiden zal gaan, is wel zeker.
Maar aleer dit gebeurt, dient men toch iets meer te
weten van hetgeen de niet vertegenwoordigde 38
kiesvereenigingeo denkeu en ook of de aödere kiesver-
eenigiogen, wanneer deze elk afzonderlijk en dan in
gröoten getale nog eens zullen bijeenkomen, niet van
besluit zouden kunnen veranderen De meerderheid
zou dan wel eens minderheid kunnen worden en
dan zon het niet aan de urgentie-mannon zijn, om de
Mevrouw Valerie sloeg de handen in el
kaar en lachte zóó hartelijk als gold het
de eene of andere grap.
„God kind, Ellen, wat ben ik blij nu
herken ik mijn dochter weer. Alles is je
vergeven. Neen maar, dat ik zelf niet op die
gedachte ben gekomen. Nn begrijp ik alles.
Je begrijpt niet hoe aardig je waart in je
dwepend pathos en in de heele excentrieke
stemming. Ja ja, arm kleintje, zulk een
eerste hartroman is zeer aardig, zeer ge
wichtig. Ik wil ook goed voor je zijn, ik
zal je die kleine domheid van harte ver
geven, mijn lieveling, ieder mensch is
wel eens dom het is bovendien ook zeer
ongevaarlijk maar je moet nu ook een
aardig kleintje zijn en mama gehoorzamen.
Kom eens hier, mijn poppetje."
Ellen nam zeer tegen haar zin naast
baarmoeder plaats. Zij hield zich zoover mo
gelijk terug en keek heel boos en troosteloos.
„U kent mij nog niet, mama, anders
zoudt u zoo niet sproken."
„Mijn poesje 1 In zulk een toestand ge
voelt men zich stééds miskend. Men houdt
zijn naaste vrienden voor zijn ergste vijan
den, voor harteloos en dom. Je bent ziek,
kinden in dit delirium ben je niet toereken
baar. Ik wil ook verschrikkelijk veel
geduld met je hebben, je ontzien en ver
plegen zelfs. Nu, zeg mij nu ook maar
alles. Hoe ver is het reeds tusschen jelui
gevorderd, kindjelief? Je hebt elkaar
eeuwige trouw gezworen, in vreugde en
leed steeds één, nietwaar Je schrijft
elkaar heimebjk heerlijke briefjes op rose
papier en besproeit die met je traantjes
Heb je elkaar ook al eens gekust
Ellen was gloeiend rood geworden. Tranen
van schaamte en toorn kwamen haar in de
oogen. Het heiligste heiligdom van haar
nart werd bespot. Zij had een gevoel
alsof ze onteerd was.
„O mama mama U is verschrikkelijk
snikte ze en sloeg haar handen voor het
gelaat.
„Ik wil je niet kwellen, kleintje, ween je
verdriet maar stil uit. Je Ottfried is een
mooie jongen en heel eenvoudig en onschul
dig; voor hem ben ik heel niet bang. Maar
in de keuze van je schoonouders hadt je
wat voorzichtiger moeten zijn ha, ha, ha
o Ellen, je hebt er geen idéé van hoe
kostelijk het heele zaakje mij amuseert."
Mevrouw Valerie leunde achterover in
haar stoel om eens naar hartelust te kunnen
schateren.
Ellen stond op en ging zoo ver mogelijk
weg zitten.
o
„Wilt u mij morgen naar Liebenberg
laten gaan, mama
„Maar lieveling, bedenk eens, dat is glad-
j weg onmogelijk. Hoeveel sympathie ik ook
I heb voor je bakvischjesliefde, ik kan
dat toch niet toestaandan zou ik nog
dommer zijn dan mijn onschuldige, goede
dochter. Neen, schatje, zoo verbazend bla-
meeren kunnen we ons niet. Ik moet in
jouw oogen wel de booze fee zijn die de
Romeo en Julia van Staffenhagen van elkaar
jaagt neen ha, ha, ha, kind, zog
zelfdat mag niet."
Mevrouw Valerie moest eerst weer tot
zichzelf komen van het lachen. Ellen zat
bewegingloos en staarde naar buiten, naar
den avondgloed. Het landschap daarbuiten
was kleurloos, een droge, stoffige wind
woei door den tuin.
„Ik zal je moeten wegzenden als een
kindje," ging mevrouw Valerie voort,meteen
opstaande. Zij ging op Ellen toe en streek
haar liefkoozend over het haar.
„Het was reeds mijn plan, dat je dezen
winter naar een Fransche kostschool zoudt
gaan; ik heb goede getuigenissen van een
dier inrichtingen en ook de noodige prospec
tussen. Je kunt daar muziek, schilderen en
allerlei zaken leeren. Ook koken en andere
practische dingen. Wij moeten nu wat meer
haast met de zaak maken, ik breng je na
tuurlijk zelf weg."
Ellen boog het hoofd en liet zich de teeder»,
heid van haar moeder met afkeer welgevallen.
Wanneer u mij niet toestaat naar Lie-
Liberale Unie te Terlaten, maar wel aan de tegen
standers. De heer Verslnye te Amsterdam sta.it
gereed hen met open armen te ontvangen.
De auiverste partij- of liever fractie-formatie zon
echter deze zijn: lo. dat de eminente man door den
heer Veraluys gevonden worde, om de niet aangesloten
kiesvereenigiugen te verzamelen, waarbjj zich dan
aangesloten kiesvereenigingen zouden kunnen voegen,
die de drie eerste eiscben van het Hervormings
program slechts onder groot voorbehoud kunnen
aanvaarden. Deze zonden de besliste rechterzijde
kunnen uitmaken.
2o. Zou zich een centrum kunnen vormen, dat,
i „strevende" naar he'gcen in liet Uervormingsprograui
staat, vooral zich geroepen zou achten om te
schermen met de sociale quaestie Laat het zich de
Liberale Unie blijven noemen.
„Name ist Schall und Ranch".
3o. zonden wij hebber, waarbij de radicalen zich
zouden knnnen aansluiten, de vrijzinnig-democratische
fractie, die consequent zou kunnen doorzetten
waarmde het bestuur feitelijk reeds in 1896 is
begonnen het brengen der liberalen op democratische
banen.
Hoewel de mperderheid den 21 en Juni van het
vorige jaar in beginsel nog de democratie huldigde,
is zij thans voor de consequentie daarvan terug
gedeinsd
Zooals de N. Rott. Caurant in 1896 aan bet
bestuur verweet, dat het deed aan rancuneuze
politiek, dat het met blindheid was geslagen, zoo
sprak thans de Nieuwe Courant van een „heilloos
bedriji" en verweet de Prov. Gron. Courant aan het
bestuur, dat het de kaart van het land niet kende.
De uitslag van de vergadering van Zaterdag 26
Januari j.1. de door ons genoemde cijfers toonen
dit aau bewijst geenszins dat dit laatste het
geval was. Alleen heeft bet bestuur zich vergist, en
dit strekt het tot eer, in de mannen, die in de
zomervergadering zoo geestdrittig voor het beginsel
gestemd waren en thans den moed van hun
werkelijke of voorgewende overtuiging missen.
De Liberale Unie, sprekende door de afgevaardigden
van twintig kiesvereenigingen van de 73, die te
zaraen 44 stemmen tegen 33 stemmen uitb-achteo,
wil thans niet met het bestuur meigaan. Er is das nog
genoeg materie en levenskracht voorhanden om te
blijven bestaan, zooUt er van „painhoopen" der
Liberale Unie geea sprake behoeft te ziju; maar
evenzeer is het een feit, dat ook de stof voorhanden
is voor het stichten van een bond van democratische
liberalen, waarvan de kern in en bniten de kamer
aanwezig is onder de talrijke vrijzinnige democraten
in ons land.
Dan zal de fractie-formatie der liberale partij zuiver
en natuurlijk zijn. Rechts zullen zich dan bevinden
de ond-liberalen en de kiesvereenigingen van het
gehalte, als vau de vereeniging, die b. v. een afge
vaardigde als den heer D. Ruyter naar de jongste
vergadering der Liberale Unie zond.
In het centrum zal men vinden de minnen, waar
van prof. Krabbe, mr. Macalester Lonp, lar. Wüp-
perman en de heer Bouman de incarnatie zijn,
dit wel zeggen, dat ze willen, maar bevreesd zijn
voor de daaden links zal de nieuwe fractie plaats
nemen, die feitelijk reeds bestaat, maar, evenzeer als
die van rechts, nog op organisatie wacht.
Elke tractie organiseere zich nog afzonderlijk en
hebbe een eigen program, dat jfiist omschrijf, wat
men wil of, waarin vooral de conservatieven uit
munten, wat men niet wil.
In vele zaken zullen de rechterzijde en het centrum
samen kannen gaan, daar het laatste volgens het
jongste besluit van de Liberale Unie omtrent de
candidaten tot niets is gebondende linkerzijde
zal elders haar bondgenooten moeten zoeken, al belooft
Het Vaderland, dat haar candidaten door de vier-en-
veertigers niet zullen worden uitgestoken; maar dit
neemt niet weg dat, wanneer het er om gaat, indien
men front wil maken tegenover de principiëele be
strijders van algemeen kiesrecht of van een blanco
artikel 80, samenwerking, vooral bij de herstemmin
gen, wel denkbaar en mogelijk is
De nieuwe fractie beeft een taak, een bereikbaar
ideaal. Zij weet zeer goed, dat dit niet dadelijk is te
verwezenlijken, maar zij moet thans haar vaan ont
plooien, wil zij over vier jaren de mannen haar
gelederen zien versterken, die nu om redenen van
opportuniteit zich niet daaronder willen scharen
Vooral dienen in ae Tweede Kamer de gelederen
aangevuld te worden van hen, die daar
reeds de vaan der Grondwetsherziening hoog bielden,
wijl zonder algemeen kiesrecht een goede sociale
wetgeving voor hen anders niet denkbaar is.
Tenzjj men den geheelen strijd voor grondwetsher
ziening wil opgeven, betere tijden afwachten en aan de
sociaal-democraten het alleen wil overlaten om de
idee der rechtvaardigheid hoog te houden, is het dus
noodig, dat de 33 voorstanders van het urgentievoor-
stel zich eendrachtig om het aftredende bestuur scha
ren, de democraten in het land oproepen om zich bij
hen aan te sluiten, ten einde te vormen de vrijzinnig-
democratische partij, waarvan de heer Kerdijk reeds
't denkbeeld in de vergadering van 14 November
1896 aangaf.
De Unie zelf kan dan blijven bestaan en trachten
een Kamer te erlangen, waarvaH de meerderheid op
het gebied der sociale wetgeving werkelijk aan de
illusie zal beantwoorden, die prof. Krabbe c. s. zich
hadden gevormd
En daar de voorstanders van algemeen kiesrecht
ook de mannen zijn geweest, die de oud- en ordinaris-
liberalen wezen op hun tekortkomingen op het gebied
-j ~w. u IK oia
oen berg te gaan, wil ik liever nog vandaag eerst zelve van
f\ O VA V VA AV"/>A VA TT'A W AT"A m J 4 V 1 M. m
„Genoeg kind, het dient nergens toe om
over deze kwestie te kibbelen. Het bie
der sociale wetgevkg. is hot «eer goed «n e nemen
dat de laatsten, nn zij zoo vol ijver zich tooaen'
zullen accepteeren de c.ndidaten die mede de vaan
der grondwetsherziening hoog houden.
Dit laatste is ten minste voor Het Vaderland, dat
j thans io de Unie den tooa aangeeft, geen hinderpaal.
Liberale Uuie!
Aan do Kiesvereenigingen, leden der
Liberale Unie, is door hot Bestuur der
L. U. 't volgend schrijven verzonden
„Wij hebben de eer u kennis te geven,
dat het bestuur eenstemmig heeft beslo
ten af te treden, naar aanleiding der
beslissing, in de algemeene vergadering
van 26 Jan. II. genomon omtrent zijn
sub punt 6 der agenda vermeld voor-
stel, dat in de bestuursvergadering met 11
stemmen tegen 1 was goedgekeurd.
Vermits periodiek zijn afgetreden do
heeren Van Raalte, Ruijsch, Tellegen en
De Klerk en de nieuw gekozen bestuurs
leden, de heeren Mees, Heldt, Kerdijk
en Treub voor huune benoeming hebben
bedankt, zullen 12 nieuwe bestuursleden
worden gekozen.
Mitsdien hebben wij de oer hh. afge
vaardigden der kiesvereenigingen, leden
der Liberale Unie, op te roepen tot bij-
woning eener algemeene vergadering der
Liberale Uüie, op Zaterdag 16 Februari
1901, des namiddags te één uur, in het
gebouw „Eensgezindheid", Spui, te Am
sterdam, ter verkiezing van 12 leden
van het Bestuur".
Op de Hoogt te UTRECHT
vermaakten zich eenige knapen van om
streeks 12 jaren met van uit een tuin
met sneeuwballen te gooien naar een
5-tal daarbuiten staande jongens van
ongeveer denzolfden leeftjd.
Natuurlijk lieten de laatsten zich niet
onbetuigd, doch moesten ten slotte, we
gens gebrek aan projectielen, toch den
strjd opgeven. Ongelukkig trof juist op
dat oogenblik een uit den tuin geworpen,
bljkbaar nogal* harde bal een der jongens
tegen het hoofd, waarover deze zoo drif
tig werd, dat hj op een soort handboog
een kleinen pijl legde en dezen naar de
knapen in den tuin schoot. Wat zeker
niet de bedoeling is geweest, geschiedde:
de van een scherpe punt voorziene pjl
trof een der knapen in het linker oog
en drong daarin zoo diep door, dat,
hoewel aanstonds geneeskundige hulp
werd ingeroepen, dat lichaamsdeel wel
voor altjd verloren zal zjn.
Aan het nieuwe pornp-
station der Amsterdamsche duinwater
leiding te VOGELENZANG arbeiden
bj het stellen der kolossale machines
eenige Engelsche monteurs met enkele
uitgewekenen uit de Zuid—Afrikaansche
Republiek broederljk en opgewekt met
elkaar. Het zingen van „Kent gj dat
volk wisselt aangenaam af met „God
save the Queengeen enkele hateljk-
heid boort men en de gobeurtenissen
van den dag worden met de meest
voorbeeldige kalmte besproken.
Woensdag heeft H. M. de
Koningin het besluit geteekend waarbj
Z. H. Hertog Hendrik tot Prins der
Nederlanden wordt verheven met het
praedicaat van Koninkljke Hoogheid.
Kwijtschelding of ver
mindering van straf.
Wij vernemen, dat door H, M. de
Koningin bj gelegenheid van Hoogstder-
zelver Huweljk aan veroordeelden kwijt-
sehelding van straf is verleend, terwjl
mede verscheidene gevangenen zjn
ontslagen.
moeten beslissen of gij mij verliezen wilt,
of Ottfried uw zoon wilt noemen."
„Zeker, zeker, hartje, ik begrijp dat. Ik
geef je verlof, zooveel maal trouw te zwe
ren als je wilt. Ik verbied je niet eens, el
kaar te schrijven, want ik weet heel goed,
dat zulk een verbod mij toch niets zou
geven. In zulk een geval zou het strengste
verbod niets anders uitwerken dan dat er
nog drukker correspondentie zou worden
gevoerd.
„Ik geef je nog slechts dezen raad onder-
teekeu die briefjes niet met je naam, zelfs
niet met je voorletters. Je kunt nooit
weten door welk een toeval zulk een brief
in onbevoegde handen zou kunnen geraken.
Een dame kan niet voorzichtig genoeg
zijn."
„Mama, beloof mij slechts mevrouw von
Kraschwitz niet onrechtvaardig te willen
veroordeelen", zeide Ellen, zich uit haar
gebogen houding oprichtend. „Het is alles
kwaadwillige kletspraat, gelóóf mij toch."
„God, kind, jij weet niets en men kan
je zoo maar niet alles zeggen. Mijn bron
is onverdacht, 't is geen kletspraat, maar
nu, je moogt het weten haar eigen
man heelt mij zijn nood geklaagd en
feiten verteld. Het is een zeer treurige
geschiedenis."
„Mjjnheer von Kraschwitz?" barstte
Ellen los. „Ziet ge wel hoe slecht, hoe
gemeen slecht hij is Hij richt zijne familie
ten gronde en dan beschimpt en belastert hii
zijn eigen vrouw nog. Waarschijnlijk om een
daden^' hebb<m V°°r Z'jn eiSen
„Hoe kan jy dat nou beoordeelen. Hü is
niet vrij van alle schuld, maar het zal uog
te bezien staan, wat hem daartoe heeft ge
dreven. Bovendien was zijn gedrag geen
enkele reden voor het gedrag zijQer vrouw
u hanrmTk hTrT* H°6 Va'Sch be™r^clt
ik b(d u overtuig u er toch
Hot aantal van degenen aan W'
gunstbetoon is te beurt gevallen '6 6,11
militaire ais burgerlijke veroord!!?.,*ei
bedraagt 364, vau welk aantal 3
veroordeelden geheele kwijtneholdin
straf is toegekend, terwijl 63 geyan8 Vai1
van verdere straf zijn outheven. ^°aei1
Onder de zwaar gestraften, 'aan
de vrijheid bij deze gelegenheid i3 te
gegeven, ziju genoemd M. C. R. de 3'
wed. Kroon, Keimpe Hogerhuis John
van Es en Teunis Visser; terwijl'"16'
aanzien van twee tot leveDBlango L
genisstrat veroordeelden W .StoeldrL^11'
en G. de Vos, die straf iB Ve"
in een straf van 25 jaren, ingaailJ
met de dagtoekoning van de ten Ultv e
legging van 't arrest.
Aan drie gevangenen is een
«lij
drie jaar verleend, zijnde A. v. d, V
M. Hogerhuis en W. Hogerhuis e^6!1
slag van twee jaren op de straf opgele
aan L. v. d. Laan, terwijl 10 geTan[,
nea hunne straf met één jaar verm^
derd zagen. Verder is toegekend eeo
slag van 9 maanden aan 3 veroordeel
den, van 8 maanden aan 4 veroordeel
den, van 6 mianden aan 28 veroordeel
den, van 5 maanden aan 4 veroordeelden
en van 4 maanden aan 8 veroordeelden-
terwijl van de overigen de afslag j
maanden en daar beneden is gebleven.
Ten slotte zagen 14 veroordeelden hm.
no principiëele vrijheidsstraf in een geld-
boete verwisseld.
Wij herinneren er aan, dat de Hoger-
huizen den 9 Dec. 1895 in
dan morgen weg. Maar dit zeg ik u.mama.
gij vergist u in mij. Het is geen kinderspel,«.wesue te Kibbelen
Jk b®n nlet bet bakviscbje waarvoor u mij resseertmij nieteenoee-Hs,rm' o7, lnte"
-houdt. De dag zai komen, waarop ik u den- gerusten laat ons overln -"öf-btel jemaar
™lt,lAn «UokL ..1 „iL ril-, „,,u laat?usoverleggen hoe wede r«m
zelfden eisch "zaï stêïiên ais
hechtenis werden gesteld, van welken
tijd hunne veroordeeling dagteekent, die
voor Keimpe Hogerhuis bedroeg 6 jaar
voor zijn broeders Marlen llenWjbree
12 jaar.
f resident Krnger,
Het rechteroog van den Piesident ii
ook geopereerd, de bewerking is geheel
naar wensch afgeloopen.
Anna Faulowna, 5 Fe-
bruari 190 1.
Heden avond vergaderden ten huize
van den heer C. Keizer de leden der
vereeniging „Door recht en eenheid tot
Vooruitgang."
De Voorzitter, de heer G. van Mullem,
opende ten 7 ure de vergadering met een
woord van welkom, en sprak zijne blijd
schap uit, dat thans vele (27) leden
tegenwoordig waren, terwijl vroegere
vergaderingen wel eens minder bezocht
waren. De opkomst toonde belangstelling
en gaf hoop voor de toekomst, daar vele
en belangrijke werkzaamheden dit jaar
de vereeoigiug wachten, die, zullen zij
slagen, de medewerking en steun van
allen behoeven.
De notulen werden gelezen en gwh-
gekeurd. Uit het verslag van den Se
cretaris en Penningmeester bleek, dat het
ledental stationnair was gebleven (49),
dat de ontvangsten bedroegen f 22.50',
de uitgaven f 14 87, zoodat het saldo in
kas bedroeg f 7,635.
Daarna werd tof Bestuurslid herkozen
de heer Van Mullem.
De Voorz. gaf vervolgens een kort
verslag van wat in het afgeloopen jaar
was verricht, vooral aaDgaaude de kwes
tie der posterijen. Hij las daarop de
beschikking van Z. E. den Minister van
Waterstaat, Handel en Njj verheid voor,
houdende de mededeeling dat voortaan
het Westdeel in gelijk genot zou deelen
als de Kleine Sluis wat aangaat buslich-
ting en 2e bestelling terwijl Zijne Ex
cellentie hierbij de toezegging voegde,
dat bij eene eventuëele verplaatsing van
moetje een passend uitzet mee hebben. Wij
zullen je garderobe inspecteeren, of daar
nog wat bruikbaars bij is."
Ellen volgde zonder tegenspraak. He'
uitzicht om gescheiden van haar moeder
te zullen leven, was haar nu een verlichting-
Tot laat in den nacht schreef ze °P
haar kamertje afscheidsbrieven aan Ottfried
en Margot.
HOOFDSTUK XXVI.
V rijheer von Kraschwitz bewoonde
sedert hij Liebenberg had verlaten, eeB
paar kamers in de hoofdstad.
Alles wat hij nog aan baar geld bezat e®
het verdere dat nog uit de schipbreuk was te
redden, had hij medegenomen, om zoodoend®
voor een paar maanden voor gebrek
zijn gevrijwaard.
Hij rekende steeds nog op redding- dljj
kende tante Wanzlow heel goed. Zjj j18
te veel met hare familie op en zjj
rekenen.
Tante zou zijn vrouw en kinderen niet °P
straat laten zetten en het mooie landgoedm®
laten verslingeren. Zij zou het bepaa*
koopen en de familie op Liebenberg la
wonen.Lang kon ze onmogelijk meer 1®^
Hij had inlichtingen ingewonnen en van
dokter vernomen, dat ze een kwaal b®d
zeer spoedig haar uurtje zou slaan; 't
onmogelijk langer dan eenige ma®0
duren.
Dan erfde zijn vrouw en was men vo®
loopig uit den nood.
Zijn eerste gedachten schenen verW®
lijkt te worden. Op den eersten Se-P
ber werd Liebenberg door juffrouw
Wanzlow gekocht. I
De koopsom was nauwelijks groot Sf
om den schuldenlast te dekken; er bleet
voor de familie over. ^jj#.
In zijn verdere berekeningen werd -
heer von Kraschwitz leelijk teleurg
door de gerechtelijke aanzegging in e®
termijn van het scheidingsproces, da
vrouw tegen hem was begonnen.
WORDT VERVOL^
