Binnenlandsch Nieuws. GEMENGD NIEUWS. en hij gaat vlak achter Liebaert zitten, die onverstoorbaar kalm een nota voorleest over een buurtspoorweg. Intusschen is Troclet, die eerst met zijn wetboek op zijn lessenaar heeft gebeukt, nu ertoe overgegaan, zijn lederen vloeiboek daar voor te gebruiken. De linkerzijde zingt een liedje over het algemeene stemrecht. Plotse ling breekt de Marseillaise los. Vandevelde roffelt met zijn vuisten op den deksel van zijn lessenaar. De liberale afgevaardigden loopen rond en betreuren 't, dat de voorzitter de motie niet in stemming wilde brengen. Zij beduiden aan Liebaert, dat hij gerust kan ophouden met zijn redevoering, maar Liebaert gaat kalm door. Minister de Smet de Naeyer staat ges- ticul eerend bij den voorzitter, en tracht dien blijkbaar iets uit te leggen, waarvan hij niets begrijpt. Cousebant van Alkemade zit met zijn handen in zijn zak aan zijn lessenaar, en doet een dutjede minister van landbouw heeft er wel pleizier in, het leven schijnt hem wel aan te staan. Boem Boem klinkt als kanonschoten de schrijfmap van Troclet. Berloz is dood moe, en veegt zijn gezicht af. Anseele zit machinaal den deksel van zijn lessenaar op en neer te slaan, met een gezicht alsof hij het wel een beetje een warm werk vindt. Boem! Boem! dreunt de schrijfmap van Troclet weer. PangPangJoeJoeHiHischreeu wen de partijgenooten. Purnemont, die geen lessenaar meer heelt, maakt muziek met een lepel in de glazen. Eu Liebaert leest maar altijd door, uiterst correct, geen spier van zijn gelaat, geen haar van zijn snor is uit den plooi. Daar klinkt een schelle fluit, en de socia listische afgevaardigden zelf schrikken er zoo van op, dat een oogenblik het leven gestaakt wordt. Boem Boemklinkt onmiddellijk het kanon van Troclet, en het geschreeuw wordt weer met frisschen moed hervat. Liebaert leest maar altijd door. Troclet doet nu een nieuwe uitvinding. Hij schopt onder tegen zijn lessenaar aan, en dat geeft een hol en machtig geluid. Het zweet druppelt de socialistische Kamer leden tappelings langs het gelaatten einde het werk wat te vergemakkelijken, wordt er een zeker rythmus gegeven aan het leven. Het groote effect van den dag wordt voor bereid de aanvalDe troepen wakkeren elkaar aan, Hubin blaast de trompet, en met de lessenaars wordt de roffel gerommeld Het is intusschen tien minuten over elf geworden, en de heeren worden wat moe. De socialisten beginnen beurt om beurt, zoodat zij bij groepjes wat kunnen uitrusten. Twee nieuwe fluiten en een soort van sirene komen op het tooneel. En Liebaert leest maar altijd door. Het leven van de lessenaars heeft nu veel van het gerommel van een snelvuur, waartusschen het verre geluid van het kanon de schrijfmap van Troclet zich hooren laat. Plotseling wordt opnieuw de Marseil laise ingezet, geweldig, dezen keer. Vervolgens de Carmagnoledaarmee schijnt het reper toire te zijn uitgeput. Liebaert leest nog altijd door. Harder Harder wordt hem van links toe geroepen. Daar verspreidt zich het gerucht, dat de voorzitter een verklaring zal afleggen. Harder Harder schreeuwen de socialisten. Weg met het bureauWeg met den voor zitter Defnet doet alsof hij op de guitaar zit te spelen. Berloz beoefent de piston, Anseele de piano en Vandevelde de dikke trom. En Liebaert, hoe langer hoe onverschilliger en kalmer, naar mate het leven toeneemt, heeft het nog altijd over zijn buurtspoorweg. Har der Harder gilt het koor. Behalve Liebaert, zijn er nog slechts een vijftiental leden van de rechterzijde tegen woordig. De anderen hebben zich veront waardigd teruggetrokken. Cousebant dut kalm door, Van der Bruggen zit nog steeds te glim lachen. Surmont en de Smet de Naeyer zijn gevlucht. Op de tribunes staan de soldaten te beven. Liebaert schreeuwt Furnemont iets in het oor, dan tracht hij aan Bertrand iets toe te gillen. De beide socialisten maken een beslist ontkennend gebaar, waarop Liebaert weer met zijn rede voortgaat. Vandevelde vergeet een oogenblik aan het leven mee te doen, en kijkt vol bewondering naar den mi nister op. Het is twaalf uur. Verscheidene lessenaars zijn reeds buiten gevecht gesteld, waarvoor kan staan van de Nieuwe Wereld, is niets meer te ondernemen. Niemand zal hier eens honderdduizend francs op het spel durven zetten, zonder dat hij van te voren zeker is, dat hij aan 't eind van het jaar vier procent heeft gemaakt. Dit is het land der burgers, der renteniers, het land waar ik ga bevriezen en dat ik verlaten wil, omdat ik hier van ellende en misnoegen over alles wat ten onder gaat, zou vertwijfelen. Rijk wil en zal ik echter terugkeeren, rijk en machtig, om alles met voeten te treden wat mjj tot dusverre heeft verachtom te hooren, hoe men mij om erbarming zal smeeken, zonder dat ik er op zal behoeven te letten." Een donker rood had, terwijl hij sprak, zijn gelaat gekleurdzijn oogen schenen in een verre toekomst te zien en een bitter lachje was om zijn lippen merkbaar. Heftig sloeg hij met de hand op tafel, greep naar zijn glas met drank en leegde het met één slok. Hjj verbleekte, maar zijn opgewon denheid bedaarde niet. „Wanneer men dergelijke gedachten heeft," merkte Francine op, „dan blijft men jonggezel, dan mag men geen vrouw en kind hebbeneen avonturier moet vrij zijn." „En juist daarom treed ik de wijde wereld in." „Terwijl ge ons verlaat „Ik zal u niet vergeten. Gij zult van mijn winst uw deel hebben." „Niet je geld is het dat ik begeer, ongelukkige. Kunt ge mij dan niet ba- grijpen? of is je hart reeds zoo verhard, dat geen smeeken je meer kan treffen Ik draag jouw naam ik ben je vrouw ik heb ter wille van jou allen en alles ver laten. Jij bent de vader van mijn kind, ik heb rechten op je. Je kunt me niet ver laten, zonder een zwaar onrecht te begaan. Wij hebben niets meer te hopen, wanneer jij ons verlaat. Het eenigst wat je weder varen kan, is, dat ge ellende vindt waar ge rijkdom verwacht. En wat zal er dan in tusschen van ons worden Denk over mijn woorden na, overleg nu eens, wees niet onverschillig. In Gods naam, bjj alles wat je heilig is, smeek ik je, ga niet heen, verlaat ons nietl Je hebt ons toch in de plaats de lessenaars van de afwezige leden worden gerequireerd, en het leven begint weer van voreu af aan. Tegen halt een plotselinge stilte Marville zingt een solo, een liedje over het algemeen stemrecht. b.n Liebaert spreekt maar aldoor, zoodat men in de rusten van het lied Liebaert kan hooren spreken. „Laat hem toch zingenj wordt Liebaert toegeroepen. Aan het erna van de solo wordt hartstochtelijk bravo geroepen. Hubin, in de houding van den eersten tenor van een opera, begint de Inter nationale, staande aangehoord door de socia listen. Vervolgens weer gerammel met de lessenaars, nog harder dan te voren. Om half een heeft Liebaert eindelijk uitgesproken. Een onbeschrijflijk tooneel volgt. De voor zitter wil de vergadering sluiten, maar Furnemont stormt naar de tribune en tracht den voorzitter diens schel uit handen e rukken. De leden van het bureau verdedigden de beleen glas met water gaat omver, en het water loopt over den lessenaar van den voorzitter. Francotte en Van Langendonck ijlen toe, om te redden wat er te redden viel Tenslotte komen de boden den voorzitter ontzetten, waarop hij gelegenheid ziet de vergadering te sluiten. Gesticuleerend en opgewonden gaan de afgevaardigden heen. Het aantal ingeleverde gedoode ratten te <3ndku rnpe). bedroeg in de af gel oopen maand Juli 3S5. Het Bestuur der Land- bouw- en Handelsvereniging aan den LANGEDIJK heeft van de Hollandsche Spoorwegmaatschappij op zijn verzoek tot het aanschaffen van waggoas, uitsluitend voot het groenten ver voer bestemd, ten ant woord ontvangen, dat de directie niet voor nemens is, daaraan te voldoen, wijl zij de bestaande waggons voldoende acht. Minister Kuyper, Dr. Kuyper heeft zijn vast verblijf in de residentie gevestigd en blijft voorloopig zijn intrek nemen in het Hotel des Indes. De premier heeft reeds naar een woning te zijnen behoeve laten omzien. Minister s-K amerleden. Naar van zeer goed ingelichte zijde wordt vernomen, hebben de nieuw benoemde Ministers, die tevens lid zijn van de Tweede Kamer, eenparig besloten geen mandaat als Kamerlid te aanvaar den. Nieuwe leden moeten dus worden gekozen te 's-Hertogenbosch in de plaats des heeren Loeffte Grave in de plaats van mr. Hartete Sliedrecht in de plaats van dr. Kuyperte Eist in de plaats van den heer Bergansiuste Amersfoort in de plaats van den heer Van Asch van Wijck. Hdbld. De nieuwe Ministers. De nieuwbenoemde Ministers begaven zich Donderdag per Staatsspoor naar SOESTDIJK om beëedigd te wordeD, waartoe de bewindslieden te 3J/2 ure door H. M. de Koningin werden ont vangen. De eedsaflegging geschiedde ten overstaan van den directeur van het Ka binet, jhr. Vegelin van Claerbergen. Na afloop van deze handelingen wer den de nieuwe Ministers door H. M. Me Koningin-Moeder ten gehoore ontvangen en a,an H. M. voorgesteld. Geen der bewindslieden was in ambts gewaad, doch in rok met decoratiën op de borst. Het spel op het wande 1- hoofd Kerkeraden der Nederlandsch Hervormde Gemeenten te 's-Gravenhage en Scheveningen hebben zich met een adres tot den gemeenteraad van 's-GRA- VENHAGE gewend, waarin zij ernstig tegen de speelgelegenheden op het Wan delhoofd „Wilhelmina" protesteeren en liefgehad, den kleinen Pierre en mij Hij is zulk een lief, veelbelovend kindJe kunt toch niet onverschillig zijn voor hèm. Laat je toch door je goede neiging leiden. Vergenoeg er je mede, niet meer te willen zijn dan een braaf man. Luister niet naar gevaarlijke raadgevingen, naar onbekookte voorstellen, laat je niet misleiden. Wijk niet af van den goeden weg; daérop alleen liggen geluk en heil Hij scheen alleen de laatste woorden van Francine te hebben gehoord, want langzaam herhaalde hij, op doffen toon „Geluk en heil zijn alleen door mijn ver trek te bereiken, rijkdom alleen is geluk." „Vóór alles geeft het vertrek je de vrij heid alles te kunnen doen wat je wilt, niet waar? Zonder hindernis, zonder tegen stand, zonder beperking Dat is het, waar naar je verlangt. Een laatste maal vraag ik je nuwil je je plicht nakomen en bij ons blijven Wil je „Neen, ik zou hier te gronde gaan." „Goed dan, dan zult ge ook weten, dat ik die ellendige handeling nooit zal ver geven ik heb met al mijne krachten gearbeid, zonder een woord daarover te zeggen.Ge hebt mij met andere vrouwen be drogen, en ik heb daarover slechts zwijgend geweend. Ge hebt bet geduld, dat een van je vrienden het waagde, mij zijn lage hulde te bieden, zonder dat het je in de hersens is gekomen, hem voor die gemeene daad den nek te breken. Ge kwaam alleen naar huis om je roes uit te slapen, of om te klagen, of om mij te bestelen. Ik liet alles over mij heengaan, omdat ge mijn man waart, de vader van mijn kind, de man wiens naam ik draag Wanneer gij nu uw slechtheid ten top voert, wanneer ge ons aan den nood en de vertwijfeling prijs geeft, om zorgeloos en zonder banden uw eigen weg te gaan dan ruk ik mij van je los. Er mag van jou worden wat wil, leef rijk of arm voort, kom als een bede laar aan mijn deur, of keer schatrijk terug, ik ken je niet meer." Bevend, met dreigend opgeheven hand, richtte hij zich plotseling op. „GenoegGenoeg I Ik wil niets meer hooren." „Sla mjj nu nog, ellendeling, dat man ten spoedigste verzoeken deze op te ruimen. Wij doen geen beroep op do wet (zoo heet het in dit adreB) aangeziou wij weten, dat het spel van het Wan- delhoofd wordt gerekend niet tot de hazardspelen te behooren. Doch wij wij zen op het gevaar, dat vooral onze jon gelingen bedreigt, op de verzoeking, waar aan allen, die de badplaats bezoeken, worden blootgesteld door een spel, dat de hartstochten prikkelt. Tenslotte spreken de Kerkeradeu der Hervormde Gemeenten tc 's-Gravenhage en Scheveningen in hun adres de over tuiging uit, dat de Raad niet zal willen gedoogen, dat het Waudelhoofd, geopend door den Prins-Gemaal, genoemd naar onze geliefde Koningin, nen bron van verleiding wordt voor vele argeloozen, een oorzaak van ellende voor menig gezin. Smokkelen. Men schrijft van de Belgische gren zen aan de N. R. Ct. „Behalve vee- en botersmokkelen, dat tegenwoordig aan de orde van den dag is, wordt hier ook het geheele jaar door voor duizenden guldens sigaren gosmok- keld. De meeste Belgische herbergen, welke niet meer dan 4 5 uren van de gren3 verwijderd zijn, worden door de smokkelaars geregeld van sigaren voor zien. Veel handel wordt in de grens dorpen in sigaren gedreven en alle win keliers en herbergiers hebben steeds een groote hoeveelheid voorhanden De siga ren, welke frauduleus over de grens gaan, zijn meest van inferieure qualiteit. Die van f 1 a 1.50 per honderd, daarbij lang en zwaar, hebben den meesten aftrek. Personen, die met het sigaren smokkelen hun brood verdienen, komen geregeld twee- a driemaal per week naar een Nederlandsch grensdorp, koopen er een 500 stuks en trekken daarmee naar België. Langs zij- en binnenpaden berei ken zij het doel hunner bestemming. Zel den hoort men, dat een sigarensmokke- laar aangehouden is. Ontmoet hij een paar ambtenaren, welnu, dan laat hij zjjn vrachtje vallen en vlucht als een haas over veld en akker. Behalve door vaste personen, worden ook door toevallige bezoekers vele siga ren medegenomen. Alle Belgen, die over de schreef bomen, koopen als aandenken aan hun bezoek een aantal „goede Hol landsche sigaren", waarmede zij jas- en broekzakken vullen. Deze sigaren, welke van heel wat beter qualiteit zijn dan die, welke de smokkelaars van be roep verkoopen, moeten voor buitenge wone gelegenheden of bijzondere feeste lijkheden dienen. „Nu zal ik jelui eens een echte Hol landsche sigaar laten proeven, die ik zelf in Holland gekocht heb. Goeie, zulle 1" Tegen d s. Bax. Te ZAANDAM circuleert onder de leden der Ned. Herv. Gemeente van Oost- Zaandam een adres aan den kerkeraad dier gemeente van den volgenden inhoud „De ondergeteekenden, allen leden van de Ned, Herv. Gemeente Oost-Zaandam, het ten zeerste betreurende dat hun voor ganger, de heer ds. W. Bax, door zijn optreden vele leden zijner gemeente er gernis geeft, zoodat zelfs sommigen zich willen afscheiden van de gemeente, ver zoeken u beleefd uwen invloed op Z.Eerw. te willen doen gelden, opdat hij niet meer voortgaat dien gemeenteleden aanstoot te geven". keert er nog maar aan." Doodsbleek, aan alle leden bevend, trachtte hij zijn bedaardheid te bewaren. „Ik geef er de voorkeur aan om te gaan, voordat ik een dwaasheid bega." Werktuigelijk groezelde hij in zijn vest zakje om geld te zoeken, waarmede hij zijne vertering zou kunnen betalen. Daar hij het ledig vond werd er op zijn gelaat een smartelijke uitdrukking leesbaar. Met een minachtend lachje greep Fran cine naar het bankbriefje, dat ze in den zak had en wierp het met een verachte lijke beweging op de tafel. „Men zal niet kunnen zeggen, dat ik niet tot het einde toe alles voor je betaald heb," riep ze, en toen Dartigues eene be weging van verwondering niet kon onder drukken, voegde ze er aan toe „Behoud het geld, dan zal het tenminste niet noodig zijn, dat ge iemand besteelt, om op reis te kunnen gaan." Zij wierp een laatsten blik op bem, las in de harde trekken van zijn gelaat zijn vast besluit om geen gehoor te geven aan de raadgevingen van het gezond verstand, zuchtte zwaar en fluisterde vernietigd „Vaarwel dus, voor altijd 1" Toen, met vasten trad verliet ze het lokaal, waar al haar hoop, al haar geloof, haar gansche leven achter bleef! Appel had intusschen Pierre in zijn ka mer op een stoel naast zich neêrgezet en liet hem allerlei plaatjes zien. Het kind luisterde ernstig naar de verklaringen van mijnheer Appel en deed zelfs eenige vragen. Plotseling hief de kleine het hoofdje op hij had in de gang vlugge schreden ver nomen en riep „Daar is moeder 1" „Nu, doe haar dan open." Het kind snelde op de deur toe. Fran cine stond weldra in de kamer en zon der een woord te zeggen, sloot ze Pierre in haar armen. Dan ging ze met gebogen hoofd op een stoel zitten en staarde een poos zwijgend voor zich uit, als een waar beeld der vertwijfeling. „Mijn hemel, wat is er gebeurd vroeg de jonge dokter. Francine wierp hem een troosteloozen blik toe en drukte het kind nog steviger - GRONINGEN, 31 Juli. Heel Groningen verwondert zich over do onver antwoordelijke nalatigheid van prof. Druc- ker, om den termijn van „de verklaring" voorbij te laten gaan Is dit dan het loon voor zulk een hevigen strijd? voor zulk een overwinning? vragen velen. Moest daarom op den „feostavond" geklonken en gedronken worden Anderen uiten zich met te zeggen, dat het zonder twjj- fel professorale verstrooidheid is en dat zulk een man onmogelijk in de Kamer actief kan zijn. Niet alleen zijn tegen standers juichen, doch onderscheidene leden van de comitó's, die zich veel moeite voor zijn candidatuur hebben ge troost, noemen het schande, verklaren ronduit en niet binnenskamers, dat ze hem „nooit" weer stemmen. Anderen noemen het een politieken zet, om er een „sociaal" in te krijgen, terwijl weder anderen voor mr. Van Houten's kans zeer veel geven, of denken, dat mr. Veegens zich voor een candidatuur zal laten vinden. Wie gelijk hebben, is moeilijk te zeggeu, doch zeker is 't, dat prof. Drucker's populariteit een weldigen knak gekregen heeft en dat hij zeer veel bewonderaars en vrienden heeft verloren. (N. Crt.) Mej. Zunderdorp, onder- wijzeres aan de Hurgerbrug, is als zoodanig benoemd te Den Helder. Hulde aan Kruger. Er is reeds vroeger bericht, dat de talrijke Engelsche kolonie, die te Dres- den gevestigd is, zesr ontstemd was over het voornemen aldaar een gedenkteeken voor President Kruger en de Boeren tot stand te brengen en zelfs de tusschen- komst der Saksische Regeering zou hebben ingeroepen om het te beletten. Hoe weinig dit verzet gebaat heeft, blijkt hieruit, dat de vorige week aan het plan gevolg is gegeven. Onder toeloop van een groot getal belangstellenden is in een nis van een „Boerenhuis", dat in een der straten is verrezen en met vlag gen en bloemen versierd was, een levens groot standbeeld van Kruger onthuld, door den beeldhouwer Albert Starke ontworpen. De President wordt er voorgesteld met den hoed op en met den Bijbel in de hand. Naast het beeld staan de opschriften „Hoch Transvaal und Freiheit", en „Alles zal reg kom". Onder het stand beeld ziet men de borstbeelden van Botha en De Wet, en het voetstuk loopt uit in een draak, in welks kop men de trek ken van Chamberlain meent te ontdekken. Een dievenschool in Rus land. Voor de rechtbank te Moskou verscheen onlangs een woekeraar, S. Ba- ranow, beschuldigd zijn dochter en ver scheidene andere, hem ter opvoeding toevertrouwde meisjes systematisch tot dievegge opgeleid te hebben. Voor iederen goedgeslaagden diefstal was hij gewoon, zijn leerlingen met snoepgoed te beloo- nenonbekwaamheid werd met slagen of onthouding van eten gestraft. Gewoon lijk zocht Baranow zelf de gelegenheden op en zond er dan zijn goed afgerichte leerlingen op af. De rechter verklaarde hem schuldig aan het hem ten laste ge legde misdrijf en veroordeelde hem tot een gevangenisstraf voor den tijd van vier maanden. tegen zich aan, als wilde zij zich den eenigen schat niet laten ontrooven, dien ze nog bezat. „Ik heb geen man de arme kleine beeft geen vader meer „Hoe De ongelukkige Dartigues „Neen, hij ia niet gestorven, alleen maar vertrokken. Hij verlaat Pierre en mij, om in de wijde wereld zijn geluk te gaan be proeven. Ware ik niet een Christin, dan bleef mij niets anders over dan de kachel in mijn kamer aan te leggen en den sleutel van de pijp maar dicht te draaien, opdat ik en mijn arme Pierre een toevlucht zouden kunnen zoeken in den dood." Appel maakte een afwerende beweging. „Gij vergeet, dat ge niet alleen staat ge hebt een vader, een vriend „Mijn vader en u, ja, dat is waarIk ben onrechtvaardig. Men mag niet ver twijfelen, zoolang men nog trouwe vrienden heeft." „Zijt ge er zeker van, dat het besluit van uw man onherroepelijk vast staat?" vroeg Appel. „Wellicht heeft hij in een oogenblik van opgewondenheid zijn plannen geuit, en was het hem in 't geheel geen ernst." „Neen, ik ken hem nauwkeurig, hjj is vastbesloten. Wellicht is het ook maar beter zooals het nu is. Wint hjj, dan kan hij aan zijn droomen toegeven. Ik wensch hem van harte, dat hij niet al te veel te lijden mag hebben, dat is alles wat ik nog voor hem doen kan." Zij brak in tranen uit. Zwijgend eerbie- digde Appel het leed der jonge vrouw. Hij richtte geen banale troostwoorden tot haar, geen nuttelooze raadgevingen. Hij kende de oprechtheid van haar leed, hij wist, dat slechts tijd en arbeid leniging konden geven. Toen hij zag, dat ze na eenige minuten wat kalmer werd, vroeg hij „Eu wat denkt ge nu te beginnen „Ik zal mij tot mijn vader wenden, dat is mijn plicht. Roept hij mjj tot zich, dan zal ik daaraan gevolg geven. Ik ken hem, hij houdt van mij en zal mij niet verlaten.' De eenige hindernis, die zich tusschen zjjn beschermingen mijn ongeluk bevond, was Dartigues. Nu wil ik weer mijns vaders kind worden en behoef niets meer tevree- Een gedeelte van hot kruit magazijn te Wotteren, bij Gent, is in de lucht gevlogen. Drie werklieden, die zich in het gebouwtje bevonden, waren op slag dood, twee anderen werden zwaar gewond, een van deze laatsten is na in het hospitaal gebracht te zijn, overleden de vijfde stierf ook sedert dien. In het geheel ging slechts 4 h. 500 kilo kruit verloren. Het „Hbld v. Antw." zegt, dat de oorzaak der ramp tot hiertoe onbekend is en het wellicht voor immer blijven zal. Er is geen kwaadwilligheid in 't spelde 5 werklieden, slachtoffers des onheils, waren de voorbeeldigste en beste onder al de werkliedenzij laten 8 j weezen achter. De ramp had plaats in een werkhuis, waar het fiju verbrokkel- de buskruit door gedurig schudden en schommelen tot korrels gezift wordtdeze bewerking brengt veel buskruitstof voort, dat de minste deelen der inrichting gaat bedekken en aldus de ontvlambaarheid zeer bevordert. Er hadden in deze kruitfabriek reeds meermalen ontploffingen plaats Vódr 21 jaren sprongen 25.000 kilo's kruit. Toen werden 11 werklieden gedood. In 1894 ontploften er 8000 kilo's, zonder slachtoffers te laten. De molen bevat gewoonlijk 1200 kilo's kruitdat het gebouw alle Zaterdagen geledigd wordt, is oorzaak dat er zich nu slechts 500 kilo's in bevonden. De omtrek der ramp is vreeselijk ge havend, nochtans zal de stoffelijke schade enkel een paar duizend francs beloopen. De strijd tegen de cigaret- ten. In de Vereenigde Staten heeft de oor log tegen de cigaretten buitengewone afmetingen aangenomen. In Chicago is aangekondigd, dat het voorschrift, dat een bijzondere vergunning voor den ver koop van cigaretten noodig is, met groote strengheid zal toegepast worden. Er is bij den gemeenteraad bovendien een nieuw ontwerp ingediend, waarbij de verkoop van cigaretten, cigaretten-papier en cigaretten-tabak tot op een afstand van 600 voet van elke school verboden wordt. Bovendien staat straf op het ver koopen van dit artikel aan minderjarigen. Yan de Westerlijke staten heeft Oklo- hama een wet tegen de cigaretten, die zeer strenge bepalingen bevat. Iedere persoon, firma of maatschappij zal gestraft worden, die cigaretten, eiga- rettenpapier of iets anders tot vervaar diging van dit rookmiddel in het terri torium verkoopt, of verspreidt, of reeds verkocht heeft, of te koop aanbiedt. Verder mogen, behalve ouders of voogden, geen andere personen sigaren, pruimtabak of andere tabak in welken vorm ook aan een persoon beneden de 15 jaar geven. Voor iedere overtreding op het verkoopen van cigaretten of hare bestanddeelen zal een straf van niet minder dan f160 en niet hooger dan f480 gesteld worden. Deze bepalingen hebben echter reeds de oppositie in het land gewekt.Toen onlangs te New-York een dokter, dr. Reynolds, voor zijn leerlingen in zeer sterke woorden het rooken van cigaretten afkeurde, werd hij aan het instituut, waaraan hij werkzaam was, ontslagen. Een proces zal waarschijnlijk hiervan het gevolg zijn. zen, want hij kan zich goed redden en wat mijn stoffelijk leven betreft, daar wordt dan voldoende voor gezorgd „U gaat dus Parijs verlaten en ik zie u nooit weer?" sprak Appel treurig. „Ge zult vergeten, dat ge hier een vriend hebt, wiens armoede even groot is geweest als de uwe, wien het echter vreugde gaf, u in zijne nabijheid te weten. Ik moet het geluk mij ontzeggen u van tijd tot tijd te zien. Gaat gij weg, dan ben ik alleen en ver laten „Misschien is het mijn vader goed, Rouaan te verlaten. Ik wil alles aan wenden, dat hij naar mij toekomt, en dan, mijnheer Appel, zult ge dien goeden en rechtschapen man leeren kennen hij zal ook van u houden en met een opgewekt hart zich over uw werk en succes ver heugen." Appel lachte en schudde nadenkend het hootd. „Daar zijn we al weer bezig mooie planneD te maken zelfs nog met de tranen in de oogen, hebben wij menschen behoefte ons aan illusies over te geven. Dat mag gelden ter verontschuldiging van dien ongelukkige, die zijn schijnbeelden in de verre verte gaat volgen." Francine vond geen woord ter beant woording van deze grootmoedige uiting zij greep Pierre's hand en sprak „Kom lieveling, wij zullen naar huis gaan." Het kind fronste het voorhoofdje, trok een mondje en zeide op klagenden toon „Waarom blijven wij niet steeds bij mij"- heer Appel, moedertje?" „Omdat mijnheer Appel moet werken ea dan moet het rustig om hem heen zijn en moeten wij hem alleen laten. Dank hem maar voor alle goedheid en omhels hem maar harteljjk, en zeg tot hem tot weerziens 1" Appel nam den kleinen Pierre in zjjn armen en toen de roode lipjes van het kind zijn gelaat aanraakten, zag hij, hoe Francine bloosde, als had ze den jongen man zeiven gekust. WORDT VERVOLGD.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1901 | | pagina 6