Binnenlandsch Nieuws.
GEMENGD NIEUWS.
en hij gaat vlak achter Liebaert zitten, die
onverstoorbaar kalm een nota voorleest over
een buurtspoorweg.
Intusschen is Troclet, die eerst met zijn
wetboek op zijn lessenaar heeft gebeukt, nu
ertoe overgegaan, zijn lederen vloeiboek daar
voor te gebruiken. De linkerzijde zingt een
liedje over het algemeene stemrecht. Plotse
ling breekt de Marseillaise los. Vandevelde
roffelt met zijn vuisten op den deksel van
zijn lessenaar.
De liberale afgevaardigden loopen rond en
betreuren 't, dat de voorzitter de motie niet
in stemming wilde brengen. Zij beduiden aan
Liebaert, dat hij gerust kan ophouden met
zijn redevoering, maar Liebaert gaat kalm
door. Minister de Smet de Naeyer staat ges-
ticul eerend bij den voorzitter, en tracht
dien blijkbaar iets uit te leggen, waarvan hij
niets begrijpt. Cousebant van Alkemade zit
met zijn handen in zijn zak aan zijn lessenaar,
en doet een dutjede minister van landbouw
heeft er wel pleizier in, het leven schijnt hem
wel aan te staan.
Boem Boem klinkt als kanonschoten de
schrijfmap van Troclet. Berloz is dood moe,
en veegt zijn gezicht af. Anseele zit machinaal
den deksel van zijn lessenaar op en neer te
slaan, met een gezicht alsof hij het wel een
beetje een warm werk vindt.
Boem! Boem! dreunt de schrijfmap van
Troclet weer.
PangPangJoeJoeHiHischreeu
wen de partijgenooten.
Purnemont, die geen lessenaar meer heelt,
maakt muziek met een lepel in de glazen.
Eu Liebaert leest maar altijd door, uiterst
correct, geen spier van zijn gelaat, geen haar
van zijn snor is uit den plooi.
Daar klinkt een schelle fluit, en de socia
listische afgevaardigden zelf schrikken er zoo
van op, dat een oogenblik het leven gestaakt
wordt.
Boem Boemklinkt onmiddellijk het kanon
van Troclet, en het geschreeuw wordt weer
met frisschen moed hervat.
Liebaert leest maar altijd door.
Troclet doet nu een nieuwe uitvinding. Hij
schopt onder tegen zijn lessenaar aan, en dat
geeft een hol en machtig geluid.
Het zweet druppelt de socialistische Kamer
leden tappelings langs het gelaatten einde
het werk wat te vergemakkelijken, wordt er
een zeker rythmus gegeven aan het leven.
Het groote effect van den dag wordt voor
bereid de aanvalDe troepen wakkeren
elkaar aan, Hubin blaast de trompet, en met
de lessenaars wordt de roffel gerommeld
Het is intusschen tien minuten over elf
geworden, en de heeren worden wat moe. De
socialisten beginnen beurt om beurt, zoodat
zij bij groepjes wat kunnen uitrusten. Twee
nieuwe fluiten en een soort van sirene komen
op het tooneel.
En Liebaert leest maar altijd door.
Het leven van de lessenaars heeft nu veel
van het gerommel van een snelvuur,
waartusschen het verre geluid van het kanon
de schrijfmap van Troclet zich hooren
laat. Plotseling wordt opnieuw de Marseil
laise ingezet, geweldig, dezen keer. Vervolgens
de Carmagnoledaarmee schijnt het reper
toire te zijn uitgeput.
Liebaert leest nog altijd door.
Harder Harder wordt hem van links toe
geroepen. Daar verspreidt zich het gerucht,
dat de voorzitter een verklaring zal afleggen.
Harder Harder schreeuwen de socialisten.
Weg met het bureauWeg met den voor
zitter
Defnet doet alsof hij op de guitaar zit te
spelen. Berloz beoefent de piston, Anseele
de piano en Vandevelde de dikke trom. En
Liebaert, hoe langer hoe onverschilliger en
kalmer, naar mate het leven toeneemt, heeft
het nog altijd over zijn buurtspoorweg. Har
der Harder gilt het koor.
Behalve Liebaert, zijn er nog slechts een
vijftiental leden van de rechterzijde tegen
woordig. De anderen hebben zich veront
waardigd teruggetrokken. Cousebant dut kalm
door, Van der Bruggen zit nog steeds te glim
lachen. Surmont en de Smet de Naeyer zijn
gevlucht. Op de tribunes staan de soldaten
te beven. Liebaert schreeuwt Furnemont iets
in het oor, dan tracht hij aan Bertrand iets
toe te gillen. De beide socialisten maken een
beslist ontkennend gebaar, waarop Liebaert
weer met zijn rede voortgaat. Vandevelde
vergeet een oogenblik aan het leven mee te
doen, en kijkt vol bewondering naar den mi
nister op.
Het is twaalf uur. Verscheidene lessenaars
zijn reeds buiten gevecht gesteld, waarvoor
kan staan van de Nieuwe Wereld, is niets
meer te ondernemen. Niemand zal hier
eens honderdduizend francs op het spel
durven zetten, zonder dat hij van te voren
zeker is, dat hij aan 't eind van het jaar
vier procent heeft gemaakt. Dit is het
land der burgers, der renteniers, het land
waar ik ga bevriezen en dat ik verlaten wil,
omdat ik hier van ellende en misnoegen over
alles wat ten onder gaat, zou vertwijfelen.
Rijk wil en zal ik echter terugkeeren, rijk
en machtig, om alles met voeten te treden
wat mjj tot dusverre heeft verachtom te
hooren, hoe men mij om erbarming zal
smeeken, zonder dat ik er op zal behoeven
te letten."
Een donker rood had, terwijl hij sprak,
zijn gelaat gekleurdzijn oogen schenen
in een verre toekomst te zien en een bitter
lachje was om zijn lippen merkbaar. Heftig
sloeg hij met de hand op tafel, greep naar
zijn glas met drank en leegde het met één
slok. Hjj verbleekte, maar zijn opgewon
denheid bedaarde niet.
„Wanneer men dergelijke gedachten
heeft," merkte Francine op, „dan blijft
men jonggezel, dan mag men geen vrouw
en kind hebbeneen avonturier moet vrij
zijn."
„En juist daarom treed ik de wijde wereld
in."
„Terwijl ge ons verlaat
„Ik zal u niet vergeten. Gij zult van
mijn winst uw deel hebben."
„Niet je geld is het dat ik begeer,
ongelukkige. Kunt ge mij dan niet ba-
grijpen? of is je hart reeds zoo verhard, dat
geen smeeken je meer kan treffen Ik
draag jouw naam ik ben je vrouw
ik heb ter wille van jou allen en alles ver
laten. Jij bent de vader van mijn kind, ik
heb rechten op je. Je kunt me niet ver
laten, zonder een zwaar onrecht te begaan.
Wij hebben niets meer te hopen, wanneer
jij ons verlaat. Het eenigst wat je weder
varen kan, is, dat ge ellende vindt waar ge
rijkdom verwacht. En wat zal er dan in
tusschen van ons worden Denk over mijn
woorden na, overleg nu eens, wees niet
onverschillig. In Gods naam, bjj
alles wat je heilig is, smeek ik je, ga niet
heen, verlaat ons nietl Je hebt ons toch
in de plaats de lessenaars van de afwezige
leden worden gerequireerd, en het leven
begint weer van voreu af aan. Tegen halt
een plotselinge stilte Marville zingt een solo,
een liedje over het algemeen stemrecht. b.n
Liebaert spreekt maar aldoor, zoodat men
in de rusten van het lied Liebaert kan
hooren spreken. „Laat hem toch zingenj
wordt Liebaert toegeroepen. Aan het erna
van de solo wordt hartstochtelijk bravo
geroepen. Hubin, in de houding van den
eersten tenor van een opera, begint de Inter
nationale, staande aangehoord door de socia
listen. Vervolgens weer gerammel met de
lessenaars, nog harder dan te voren. Om
half een heeft Liebaert eindelijk uitgesproken.
Een onbeschrijflijk tooneel volgt. De voor
zitter wil de vergadering sluiten, maar
Furnemont stormt naar de tribune en tracht
den voorzitter diens schel uit handen e
rukken. De leden van het bureau verdedigden
de beleen glas met water gaat omver, en
het water loopt over den lessenaar van den
voorzitter. Francotte en Van Langendonck
ijlen toe, om te redden wat er te redden
viel Tenslotte komen de boden den voorzitter
ontzetten, waarop hij gelegenheid ziet de
vergadering te sluiten. Gesticuleerend en
opgewonden gaan de afgevaardigden heen.
Het aantal ingeleverde
gedoode ratten te <3ndku rnpe).
bedroeg in de af gel oopen maand Juli 3S5.
Het Bestuur der Land-
bouw- en Handelsvereniging aan den
LANGEDIJK heeft van de Hollandsche
Spoorwegmaatschappij op zijn verzoek tot
het aanschaffen van waggoas, uitsluitend
voot het groenten ver voer bestemd, ten ant
woord ontvangen, dat de directie niet voor
nemens is, daaraan te voldoen, wijl zij
de bestaande waggons voldoende acht.
Minister Kuyper,
Dr. Kuyper heeft zijn vast verblijf in
de residentie gevestigd en blijft voorloopig
zijn intrek nemen in het Hotel des Indes.
De premier heeft reeds naar een woning
te zijnen behoeve laten omzien.
Minister s-K amerleden.
Naar van zeer goed ingelichte zijde
wordt vernomen, hebben de nieuw
benoemde Ministers, die tevens lid zijn
van de Tweede Kamer, eenparig besloten
geen mandaat als Kamerlid te aanvaar
den. Nieuwe leden moeten dus worden
gekozen te 's-Hertogenbosch in de plaats
des heeren Loeffte Grave in de plaats
van mr. Hartete Sliedrecht in de
plaats van dr. Kuyperte Eist in de
plaats van den heer Bergansiuste
Amersfoort in de plaats van den heer
Van Asch van Wijck. Hdbld.
De nieuwe Ministers.
De nieuwbenoemde Ministers begaven
zich Donderdag per Staatsspoor naar
SOESTDIJK om beëedigd te wordeD,
waartoe de bewindslieden te 3J/2 ure
door H. M. de Koningin werden ont
vangen. De eedsaflegging geschiedde ten
overstaan van den directeur van het Ka
binet, jhr. Vegelin van Claerbergen.
Na afloop van deze handelingen wer
den de nieuwe Ministers door H. M. Me
Koningin-Moeder ten gehoore ontvangen
en a,an H. M. voorgesteld.
Geen der bewindslieden was in ambts
gewaad, doch in rok met decoratiën op
de borst.
Het spel op het wande 1-
hoofd Kerkeraden der Nederlandsch
Hervormde Gemeenten te 's-Gravenhage
en Scheveningen hebben zich met een
adres tot den gemeenteraad van 's-GRA-
VENHAGE gewend, waarin zij ernstig
tegen de speelgelegenheden op het Wan
delhoofd „Wilhelmina" protesteeren en
liefgehad, den kleinen Pierre en mij Hij is
zulk een lief, veelbelovend kindJe kunt
toch niet onverschillig zijn voor hèm. Laat
je toch door je goede neiging leiden.
Vergenoeg er je mede, niet meer te willen
zijn dan een braaf man. Luister niet naar
gevaarlijke raadgevingen, naar onbekookte
voorstellen, laat je niet misleiden. Wijk
niet af van den goeden weg; daérop alleen
liggen geluk en heil
Hij scheen alleen de laatste woorden van
Francine te hebben gehoord, want langzaam
herhaalde hij, op doffen toon
„Geluk en heil zijn alleen door mijn ver
trek te bereiken, rijkdom alleen is geluk."
„Vóór alles geeft het vertrek je de vrij
heid alles te kunnen doen wat je wilt,
niet waar? Zonder hindernis, zonder tegen
stand, zonder beperking Dat is het, waar
naar je verlangt. Een laatste maal vraag
ik je nuwil je je plicht nakomen en bij
ons blijven Wil je
„Neen, ik zou hier te gronde gaan."
„Goed dan, dan zult ge ook weten, dat
ik die ellendige handeling nooit zal ver
geven ik heb met al mijne krachten
gearbeid, zonder een woord daarover te
zeggen.Ge hebt mij met andere vrouwen be
drogen, en ik heb daarover slechts zwijgend
geweend. Ge hebt bet geduld, dat een van
je vrienden het waagde, mij zijn lage hulde
te bieden, zonder dat het je in de hersens
is gekomen, hem voor die gemeene daad den
nek te breken. Ge kwaam alleen naar huis
om je roes uit te slapen, of om te
klagen, of om mij te bestelen. Ik liet alles
over mij heengaan, omdat ge mijn man
waart, de vader van mijn kind, de man
wiens naam ik draag Wanneer gij nu uw
slechtheid ten top voert, wanneer ge ons
aan den nood en de vertwijfeling prijs
geeft, om zorgeloos en zonder banden uw
eigen weg te gaan dan ruk ik mij van
je los. Er mag van jou worden wat wil,
leef rijk of arm voort, kom als een bede
laar aan mijn deur, of keer schatrijk terug,
ik ken je niet meer."
Bevend, met dreigend opgeheven hand,
richtte hij zich plotseling op.
„GenoegGenoeg I Ik wil niets meer
hooren."
„Sla mjj nu nog, ellendeling, dat man
ten spoedigste verzoeken deze op te
ruimen. Wij doen geen beroep op do
wet (zoo heet het in dit adreB) aangeziou
wij weten, dat het spel van het Wan-
delhoofd wordt gerekend niet tot de
hazardspelen te behooren. Doch wij wij
zen op het gevaar, dat vooral onze jon
gelingen bedreigt, op de verzoeking, waar
aan allen, die de badplaats bezoeken,
worden blootgesteld door een spel, dat de
hartstochten prikkelt.
Tenslotte spreken de Kerkeradeu der
Hervormde Gemeenten tc 's-Gravenhage
en Scheveningen in hun adres de over
tuiging uit, dat de Raad niet zal willen
gedoogen, dat het Waudelhoofd, geopend
door den Prins-Gemaal, genoemd naar
onze geliefde Koningin, nen bron van
verleiding wordt voor vele argeloozen,
een oorzaak van ellende voor menig gezin.
Smokkelen.
Men schrijft van de Belgische gren
zen aan de N. R. Ct.
„Behalve vee- en botersmokkelen, dat
tegenwoordig aan de orde van den dag
is, wordt hier ook het geheele jaar door
voor duizenden guldens sigaren gosmok-
keld. De meeste Belgische herbergen,
welke niet meer dan 4 5 uren van de
gren3 verwijderd zijn, worden door de
smokkelaars geregeld van sigaren voor
zien. Veel handel wordt in de grens
dorpen in sigaren gedreven en alle win
keliers en herbergiers hebben steeds een
groote hoeveelheid voorhanden De siga
ren, welke frauduleus over de grens
gaan, zijn meest van inferieure qualiteit.
Die van f 1 a 1.50 per honderd, daarbij
lang en zwaar, hebben den meesten
aftrek. Personen, die met het sigaren
smokkelen hun brood verdienen, komen
geregeld twee- a driemaal per week naar
een Nederlandsch grensdorp, koopen er
een 500 stuks en trekken daarmee naar
België. Langs zij- en binnenpaden berei
ken zij het doel hunner bestemming. Zel
den hoort men, dat een sigarensmokke-
laar aangehouden is. Ontmoet hij een
paar ambtenaren, welnu, dan laat hij zjjn
vrachtje vallen en vlucht als een haas
over veld en akker.
Behalve door vaste personen, worden
ook door toevallige bezoekers vele siga
ren medegenomen. Alle Belgen, die over
de schreef bomen, koopen als aandenken
aan hun bezoek een aantal „goede Hol
landsche sigaren", waarmede zij jas- en
broekzakken vullen. Deze sigaren, welke
van heel wat beter qualiteit zijn dan
die, welke de smokkelaars van be
roep verkoopen, moeten voor buitenge
wone gelegenheden of bijzondere feeste
lijkheden dienen.
„Nu zal ik jelui eens een echte Hol
landsche sigaar laten proeven, die ik
zelf in Holland gekocht heb. Goeie,
zulle 1"
Tegen d s. Bax.
Te ZAANDAM circuleert onder de
leden der Ned. Herv. Gemeente van Oost-
Zaandam een adres aan den kerkeraad
dier gemeente van den volgenden inhoud
„De ondergeteekenden, allen leden van
de Ned, Herv. Gemeente Oost-Zaandam,
het ten zeerste betreurende dat hun voor
ganger, de heer ds. W. Bax, door zijn
optreden vele leden zijner gemeente er
gernis geeft, zoodat zelfs sommigen zich
willen afscheiden van de gemeente, ver
zoeken u beleefd uwen invloed op Z.Eerw.
te willen doen gelden, opdat hij niet meer
voortgaat dien gemeenteleden aanstoot te
geven".
keert er nog maar aan."
Doodsbleek, aan alle leden bevend,
trachtte hij zijn bedaardheid te bewaren.
„Ik geef er de voorkeur aan om te
gaan, voordat ik een dwaasheid bega."
Werktuigelijk groezelde hij in zijn vest
zakje om geld te zoeken, waarmede hij
zijne vertering zou kunnen betalen. Daar
hij het ledig vond werd er op zijn gelaat
een smartelijke uitdrukking leesbaar.
Met een minachtend lachje greep Fran
cine naar het bankbriefje, dat ze in den
zak had en wierp het met een verachte
lijke beweging op de tafel.
„Men zal niet kunnen zeggen, dat ik
niet tot het einde toe alles voor je betaald
heb," riep ze, en toen Dartigues eene be
weging van verwondering niet kon onder
drukken, voegde ze er aan toe
„Behoud het geld, dan zal het tenminste
niet noodig zijn, dat ge iemand besteelt,
om op reis te kunnen gaan."
Zij wierp een laatsten blik op bem, las
in de harde trekken van zijn gelaat zijn
vast besluit om geen gehoor te geven aan
de raadgevingen van het gezond verstand,
zuchtte zwaar en fluisterde vernietigd
„Vaarwel dus, voor altijd 1"
Toen, met vasten trad verliet ze het lokaal,
waar al haar hoop, al haar geloof, haar
gansche leven achter bleef!
Appel had intusschen Pierre in zijn ka
mer op een stoel naast zich neêrgezet en
liet hem allerlei plaatjes zien. Het kind
luisterde ernstig naar de verklaringen van
mijnheer Appel en deed zelfs eenige vragen.
Plotseling hief de kleine het hoofdje op
hij had in de gang vlugge schreden ver
nomen en riep
„Daar is moeder 1"
„Nu, doe haar dan open."
Het kind snelde op de deur toe. Fran
cine stond weldra in de kamer en zon
der een woord te zeggen, sloot ze Pierre
in haar armen. Dan ging ze met gebogen
hoofd op een stoel zitten en staarde een
poos zwijgend voor zich uit, als een waar
beeld der vertwijfeling.
„Mijn hemel, wat is er gebeurd vroeg
de jonge dokter.
Francine wierp hem een troosteloozen
blik toe en drukte het kind nog steviger
- GRONINGEN, 31 Juli. Heel
Groningen verwondert zich over do onver
antwoordelijke nalatigheid van prof. Druc-
ker, om den termijn van „de verklaring"
voorbij te laten gaan Is dit dan het loon
voor zulk een hevigen strijd? voor zulk
een overwinning? vragen velen. Moest
daarom op den „feostavond" geklonken
en gedronken worden Anderen uiten
zich met te zeggen, dat het zonder twjj-
fel professorale verstrooidheid is en dat
zulk een man onmogelijk in de Kamer
actief kan zijn. Niet alleen zijn tegen
standers juichen, doch onderscheidene
leden van de comitó's, die zich veel
moeite voor zijn candidatuur hebben ge
troost, noemen het schande, verklaren
ronduit en niet binnenskamers, dat ze
hem „nooit" weer stemmen. Anderen
noemen het een politieken zet, om er
een „sociaal" in te krijgen, terwijl weder
anderen voor mr. Van Houten's kans
zeer veel geven, of denken, dat mr.
Veegens zich voor een candidatuur zal
laten vinden. Wie gelijk hebben, is
moeilijk te zeggeu, doch zeker is 't, dat
prof. Drucker's populariteit een weldigen
knak gekregen heeft en dat hij zeer veel
bewonderaars en vrienden heeft verloren.
(N. Crt.)
Mej. Zunderdorp, onder-
wijzeres aan de Hurgerbrug, is als
zoodanig benoemd te Den Helder.
Hulde aan Kruger.
Er is reeds vroeger bericht, dat de
talrijke Engelsche kolonie, die te Dres-
den gevestigd is, zesr ontstemd was over
het voornemen aldaar een gedenkteeken
voor President Kruger en de Boeren tot
stand te brengen en zelfs de tusschen-
komst der Saksische Regeering zou
hebben ingeroepen om het te beletten.
Hoe weinig dit verzet gebaat heeft, blijkt
hieruit, dat de vorige week aan het plan
gevolg is gegeven. Onder toeloop van
een groot getal belangstellenden is in
een nis van een „Boerenhuis", dat in
een der straten is verrezen en met vlag
gen en bloemen versierd was, een levens
groot standbeeld van Kruger onthuld,
door den beeldhouwer Albert Starke
ontworpen. De President wordt er
voorgesteld met den hoed op
en met den Bijbel in de hand.
Naast het beeld staan de opschriften
„Hoch Transvaal und Freiheit", en
„Alles zal reg kom". Onder het stand
beeld ziet men de borstbeelden van
Botha en De Wet, en het voetstuk loopt
uit in een draak, in welks kop men de trek
ken van Chamberlain meent te ontdekken.
Een dievenschool in Rus
land. Voor de rechtbank te Moskou
verscheen onlangs een woekeraar, S. Ba-
ranow, beschuldigd zijn dochter en ver
scheidene andere, hem ter opvoeding
toevertrouwde meisjes systematisch tot
dievegge opgeleid te hebben. Voor iederen
goedgeslaagden diefstal was hij gewoon,
zijn leerlingen met snoepgoed te beloo-
nenonbekwaamheid werd met slagen
of onthouding van eten gestraft. Gewoon
lijk zocht Baranow zelf de gelegenheden
op en zond er dan zijn goed afgerichte
leerlingen op af. De rechter verklaarde
hem schuldig aan het hem ten laste ge
legde misdrijf en veroordeelde hem tot
een gevangenisstraf voor den tijd van
vier maanden.
tegen zich aan, als wilde zij zich den eenigen
schat niet laten ontrooven, dien ze nog
bezat.
„Ik heb geen man de arme kleine
beeft geen vader meer
„Hoe De ongelukkige Dartigues
„Neen, hij ia niet gestorven, alleen maar
vertrokken. Hij verlaat Pierre en mij, om
in de wijde wereld zijn geluk te gaan be
proeven. Ware ik niet een Christin, dan
bleef mij niets anders over dan de kachel
in mijn kamer aan te leggen en den sleutel
van de pijp maar dicht te draaien, opdat ik
en mijn arme Pierre een toevlucht zouden
kunnen zoeken in den dood."
Appel maakte een afwerende beweging.
„Gij vergeet, dat ge niet alleen staat
ge hebt een vader, een vriend
„Mijn vader en u, ja, dat is waarIk
ben onrechtvaardig. Men mag niet ver
twijfelen, zoolang men nog trouwe vrienden
heeft."
„Zijt ge er zeker van, dat het besluit
van uw man onherroepelijk vast staat?"
vroeg Appel. „Wellicht heeft hij in een
oogenblik van opgewondenheid zijn plannen
geuit, en was het hem in 't geheel geen
ernst."
„Neen, ik ken hem nauwkeurig, hjj is
vastbesloten. Wellicht is het ook maar
beter zooals het nu is. Wint hjj, dan kan
hij aan zijn droomen toegeven. Ik wensch
hem van harte, dat hij niet al te veel te
lijden mag hebben, dat is alles wat ik nog
voor hem doen kan."
Zij brak in tranen uit. Zwijgend eerbie-
digde Appel het leed der jonge vrouw.
Hij richtte geen banale troostwoorden
tot haar, geen nuttelooze raadgevingen. Hij
kende de oprechtheid van haar leed, hij
wist, dat slechts tijd en arbeid leniging
konden geven. Toen hij zag, dat ze na
eenige minuten wat kalmer werd, vroeg hij
„Eu wat denkt ge nu te beginnen
„Ik zal mij tot mijn vader wenden, dat
is mijn plicht. Roept hij mjj tot zich, dan
zal ik daaraan gevolg geven. Ik ken hem,
hij houdt van mij en zal mij niet verlaten.'
De eenige hindernis, die zich tusschen zjjn
beschermingen mijn ongeluk bevond, was
Dartigues. Nu wil ik weer mijns vaders
kind worden en behoef niets meer tevree-
Een gedeelte van hot kruit
magazijn te Wotteren, bij Gent, is in de
lucht gevlogen. Drie werklieden, die zich
in het gebouwtje bevonden, waren op
slag dood, twee anderen werden zwaar
gewond, een van deze laatsten is na in
het hospitaal gebracht te zijn, overleden
de vijfde stierf ook sedert dien. In het
geheel ging slechts 4 h. 500 kilo kruit
verloren.
Het „Hbld v. Antw." zegt, dat de
oorzaak der ramp tot hiertoe onbekend
is en het wellicht voor immer blijven
zal. Er is geen kwaadwilligheid in 't
spelde 5 werklieden, slachtoffers des
onheils, waren de voorbeeldigste en beste
onder al de werkliedenzij laten 8 j
weezen achter. De ramp had plaats in
een werkhuis, waar het fiju verbrokkel-
de buskruit door gedurig schudden en
schommelen tot korrels gezift wordtdeze
bewerking brengt veel buskruitstof voort,
dat de minste deelen der inrichting gaat
bedekken en aldus de ontvlambaarheid
zeer bevordert.
Er hadden in deze kruitfabriek reeds
meermalen ontploffingen plaats
Vódr 21 jaren sprongen 25.000 kilo's
kruit. Toen werden 11 werklieden gedood.
In 1894 ontploften er 8000 kilo's,
zonder slachtoffers te laten.
De molen bevat gewoonlijk 1200 kilo's
kruitdat het gebouw alle Zaterdagen
geledigd wordt, is oorzaak dat er zich
nu slechts 500 kilo's in bevonden.
De omtrek der ramp is vreeselijk ge
havend, nochtans zal de stoffelijke schade
enkel een paar duizend francs beloopen.
De strijd tegen de cigaret-
ten. In de Vereenigde Staten heeft de oor
log tegen de cigaretten buitengewone
afmetingen aangenomen. In Chicago is
aangekondigd, dat het voorschrift, dat
een bijzondere vergunning voor den ver
koop van cigaretten noodig is, met groote
strengheid zal toegepast worden. Er is
bij den gemeenteraad bovendien een
nieuw ontwerp ingediend, waarbij de
verkoop van cigaretten, cigaretten-papier
en cigaretten-tabak tot op een afstand
van 600 voet van elke school verboden
wordt. Bovendien staat straf op het ver
koopen van dit artikel aan minderjarigen.
Yan de Westerlijke staten heeft Oklo-
hama een wet tegen de cigaretten, die
zeer strenge bepalingen bevat.
Iedere persoon, firma of maatschappij
zal gestraft worden, die cigaretten, eiga-
rettenpapier of iets anders tot vervaar
diging van dit rookmiddel in het terri
torium verkoopt, of verspreidt, of reeds
verkocht heeft, of te koop aanbiedt.
Verder mogen, behalve ouders of voogden,
geen andere personen sigaren, pruimtabak
of andere tabak in welken vorm ook aan
een persoon beneden de 15 jaar geven.
Voor iedere overtreding op het verkoopen
van cigaretten of hare bestanddeelen zal
een straf van niet minder dan f160 en
niet hooger dan f480 gesteld worden.
Deze bepalingen hebben echter reeds de
oppositie in het land gewekt.Toen onlangs
te New-York een dokter, dr. Reynolds,
voor zijn leerlingen in zeer sterke
woorden het rooken van cigaretten
afkeurde, werd hij aan het instituut,
waaraan hij werkzaam was, ontslagen.
Een proces zal waarschijnlijk hiervan
het gevolg zijn.
zen, want hij kan zich goed redden en wat
mijn stoffelijk leven betreft, daar wordt
dan voldoende voor gezorgd
„U gaat dus Parijs verlaten en ik zie u
nooit weer?" sprak Appel treurig. „Ge zult
vergeten, dat ge hier een vriend hebt,
wiens armoede even groot is geweest als
de uwe, wien het echter vreugde gaf, u in
zijne nabijheid te weten. Ik moet het geluk
mij ontzeggen u van tijd tot tijd te zien.
Gaat gij weg, dan ben ik alleen en ver
laten
„Misschien is het mijn vader goed,
Rouaan te verlaten. Ik wil alles aan
wenden, dat hij naar mij toekomt, en dan,
mijnheer Appel, zult ge dien goeden en
rechtschapen man leeren kennen hij zal
ook van u houden en met een opgewekt
hart zich over uw werk en succes ver
heugen."
Appel lachte en schudde nadenkend het
hootd.
„Daar zijn we al weer bezig mooie planneD
te maken zelfs nog met de tranen in de
oogen, hebben wij menschen behoefte ons
aan illusies over te geven. Dat mag gelden
ter verontschuldiging van dien ongelukkige,
die zijn schijnbeelden in de verre verte
gaat volgen."
Francine vond geen woord ter beant
woording van deze grootmoedige uiting zij
greep Pierre's hand en sprak
„Kom lieveling, wij zullen naar huis gaan."
Het kind fronste het voorhoofdje, trok
een mondje en zeide op klagenden toon
„Waarom blijven wij niet steeds bij mij"-
heer Appel, moedertje?"
„Omdat mijnheer Appel moet werken ea
dan moet het rustig om hem heen zijn
en moeten wij hem alleen laten. Dank hem
maar voor alle goedheid en omhels hem
maar harteljjk, en zeg tot hem tot
weerziens 1"
Appel nam den kleinen Pierre in zjjn
armen en toen de roode lipjes van het
kind zijn gelaat aanraakten, zag hij, hoe
Francine bloosde, als had ze den jongen
man zeiven gekust.
WORDT VERVOLGD.