l8j. i yol-Jong^S.
Dbiqbs- en KiDtoPlei],
C. A. ii post
SANATORIUM
as
mei l Al. is VERPLAATST
VAN TWOHER's MestsloffeDliaiiüBl,
A d o l p hS u
vehplah
VERPLAA1
s
LONGLIJDERS
Japoiisiof-iD
PLdEGG vit
C. A. v. d. WAAL,
M o d i s t
SCHAGEN, HELDER,
Pa VISSER,
Stationsweg C 89 j,
Sclioenhandel,
Cl. H. Tl.
ADVERTENTIEN.
.Tapoijgarneeriiigen,
Si pi» x
Hnm Im-
Populair
STAFFXLBAD IG1DJR KlïTXIi,
Minerva Motor-Rijwielen.
SCHAGEN
ta Putten, o.d. Veluwe.
Horloges, Pendules, Klokken,
G*stM^ k Wekkers, barometers, enz., enz.,
1
ALKMAAR, j £=1™ .20, H. T. TW01THL
l)e alom lakende Moedwerkendc
worden gemaakt hij
Zij kon evenwel de weeshuizen nooit goed
lijden, ja, zij had er eeD antipathie tegen
Als kind had zij namelijk een teergevoelig
hartje, vóór dat de luitenant het door zijn
vertrek in een steen veranderde, en tij
had altijd diep medelijden gehad met de
arme, verlegen, bleeke weezen, die iederen
Zondag in hun grof pakje in de kerk
kwamen en met hunne stompzinnige
gezichtjes naar de preek luisterden. Er
zullen ook wel welgedane, vroolijke, opge
wekte weezen zijn, waarom niet maar
juffrouw Storm kende alleen die anderen en
kon haar tegenzin, om de kinderen in een
weeshuis te plaatsen, niet overwinnen. Het
was natuurlijk puur egoïsme, dat zij dage
lijks de krachtigste soepen Het koken en
vleesch liet braden voor de zieke vrouw en
haar kinderen, want als die stumperts hunne
moeder zagen eten. zouden zij het ook doen
en misschien dat door krachtige voeding dat
lastige hoesten zou ophouden, dat haar in
haar slaap stoorde. Telkens moeet zij aan de
bewoners van haar bovenhuis denken, in
plaats van aan zichzelve, zooala zij altijd
gewoon was, en niettegenstaande het heerlijk
vooruitzicht, dat zij binnenkort alleen met
Rika in huis zou zijn en niets haar rust
storen zou, kon zij toch den slaap niet vatten.
Zij zond den volgenden dag eieren en wijn
en alles wat de zieke maar goed kon doen,
ja, zij liet zelfs den dokter bij haar komen,
schoon het haar een grooten strijd kostte,
een mannelijk wezen te hulp te roepen,
en zjj vroeg hem zelfs, toen hij naar beneden
kwam, hoe hij de zieke had gevonden.
„Daar is niets meer aan te doen was het
antwoord, met een treurig hoofdschudden
gegeven, „het kan nog maar op zijn hoogst
een week of drie duren zij zelve vermoedt
het gelukkig niet. want het sterven zou haar
te zwaar vallen, als zij haar drie aanvallige
kindertjes aanziet!" Na een beleefden groet
vertrok hij.
Aanvallige kinderen, had hjj gezegd;
gek, dat zij volstrekt niet wist, hoe zij er
uitzagen.
Maar waarom zon dat ook noodig zijn
Toch vroeg zij nog dienzelfden avond aan
Rika, wat het voor kinderen waren, en deze
zeide: zij zien er heel aardig uit, vooral
het meisje dat een lief, hartelijk schepseltje
is. Van de jongens is niet veel te zeggen."
Zn kende haar meesteres.
Nu," dacht deze, „het meisje zal ik in
het oog houdenmaar de jongens moeten
maar ergens anders heen 1"
Een paar dagen later ontmoette juffrouw
Storm het kleine meisje op de trap. Deze
zeide dadelijk„dag goede, lieve juffrouw 1"
Nu bedrieg je je kind I" was het ant
woord, „ik ben niet goed 1"
De kleine meid was niet gauw van haar
stuk gebracht, en terwijl zij Christine's zitka
mer met deze binnentrad, vervolgde zij
„Moeder zegt, dat u onze goede engel zijt en
moeder jokt nooit 1"
Juffrouw Storm lachte, en trachtte het
spotachtig te doen, maar hare oogen werden
vochtig. „Dat komt er van," dacht zij, „als
men zich met een vreemd kind inlaat, dat
spoedig een weesje zal zijn." Alles wat zij
voor die bovenbewoners deed, was alleen, om
zichzelf rust te bezorgen en nu wordt zy hun
goede engel genoemd
Het kleine ding had intusschen haar hart
gestolen; iederen dag riep zij het bjj zich in de
kamer en verlustigde zich in haar blauwe
oogjes, gouden haren en lief gebabbel. Het
kind sprak altijd zoo hartelijk over haar moe
der en hoe heerlyk het zijn zou, als zij weer
gezond is, en vertelde van haar broertjes, die
zij, al was zij maar één jaar ouder, zoo
moederlijk verzorgde en voort hielp. „Mag ik
ze eens meebrengen vroeg zij eens, toen er
over hen gesproken was, maar een kort en
knorrig„Neen 1" schrikte haar af, en deed
haar spoedig heengaan.
Eindelijk stierf de vrouw zacht en kalm, zon
der doodstrjjd en zonder te vermoeden, dat zij
haar kindertjes aan vreemde zorg moest over
laten. Rika was er bij geweest, want de juf
frouw had haar de laatste dagen veel vrijaf
gegeven. Zij had niet rustig kunnen slapen bij
de gedachte„Daar boven ligt eene zieke
moeder, en kon wel sterven, zonder iemand
bij zich te hebben als die kleine kinderen 1"
Neen, dan moest Rika er maar naar toe, want
zij kon haar slaap onmogelijk missen 1
Wat moest er nu met het drietal gebeuren
De armverzorger kwam, maar wist geen
anderen raad, dan dat zij allen in het wees
huis werden opgenomen. Er was niemand,
die verplicht was voor hen te zorgen, dat had
de vader in zijn ziekte hem al gezegd Het is
een erg bezwaar voor de armvoogdij, eerst
de begrafenis en dan de kinderenmaar er
is niets aan te doen, de wet beveelt het.
Juffrouw Storm was het met die redenee
ring volkomen eensmaar zij vond, dat de
kinderen tot na de begrafenis hier moesten
gelaten worden. Dat was meer welvoegelijk
en Rika kon zoolang wel voor ze zorgende
kosten van de begrafenis nam zy op zich.
Nn, zooveel te beterdacht de arm
voogd en zei„als het lijk der moeder is
weggehaald, valt het weggaan der kinderen
ook minder zwaar."
Hij vertrok met de afspraak, dat het drietal
den morgen na de begrafenis afgehaald zou
i worden. Nu kon juffrouw Storm vrijer adem
halen zij zou voortaan kalm van haar
ongestoorde rust genieten 1
Maarhet was vreemd niettegen
staande dat heerlijk vooruitzicht, kon de oude
dame dien nacht maar niet in slaap komen.
Zij zag het meisje maar altijd voor zich
staan, met de lieve oogjes vol tranen en het
mondje saamgetrokken van verdriet. Nu was
het alleen nog maar om moeders dood, maar
weldra zou het om andere oorzaken daarbij
zijn. Dat lieve, aardige dingZou zij het
lachen misschien voor goed verleeren Die
gedachte hinderde haar zóó, dat zij haar al
het genot van den rustigen tijd, die haar
wachtte, benam. Neenzoo besloot zij dat
zal niet gebeuren, het kind zal niet in een
weeshuis wegkwijnen, dat verkies ik niet,
het is een veel te lief meisje. Ware het een
jongen, dan was het iets heel anders, maar
een meisjeDaarbij, ik word gaandeweg oud
en voel mij soms zoo verlaten
Juffrouw Christine zat in haar bed over
eind, de tranen liepen haar langs de wangen
uit meelij met zichzelfen dat meelij deed
haar besluiten, dat het meisje niet naar het
weeshuis zou gaan, maar bij haar blijven,
om als haar eigen kind opgevoed te worden.
Nu werd zij kalmer en sliep in.
En de jongens vroeg Rika, toen haar
des morgens dit besluit werd meegedeeld.
De jongens Wel, die gaan natuurlijk
naar het weeshuis. Hoe kan je zoo'n domme
vraag doen Je denkt toch niet, Rika, dat
ik zoo gek zon zijn, de jongens dat kan
je begrijpen
Och hemel neen, juffrouw zoo bedoelde
ik het niet. Ik dacht alleen het meisje is
zoo aan haar broertjes gehecht, en wat die
voor hun zusje zijn en doenneen, zoo
iets hebt u nooit gezien en daarom geloof
ik, dat het maar beter zou zijn, ze bij elkaar
te laten. Neen, zóó dom ben ik nietIk
t geloof toch, dat het meisje liever met hen
naar het weeshuis zal willen gaan, dan bier
alleen te blijven."
Houd je mond, ik wil er geen woord
meer van hooren", sprak de oude dame, rood
van toorn, en Rika trok haastig af.
Het zou toch al te gek zijn, als het meisje
liever in het weeshuis zou zijn, dan hier bij
mij te blijven en het zoo goed te hebben",
dacht zij. Zy schelde Rika en sprak
Da naar boven en zeg aan de kleine
meid, dat ik haar bij mij houden wil, in plaats
van haar naar het weeshuis te laten gaan
en je zult zien, hoe blij zij zal zijn."
Na een korte poos kwam Rika terug met
kwalijk verborgen triomf op haar gelaat.
Nu vroeg haar meesteres.
Hm 1 net als ik dachthet meisje heeft
het wel niet met ronde woorden gezegd,
maar dkt kon men wel zien, dat ze er niet
blij om was, en de jongens deden niets als
huilen. Waarlijk, juffrouwhet is beter ze
maar alle drie naar 't weeshuis te laten
gaan."
Heb ik jou misschien om raad gevraagd
was het knorrige bescheid. „Je hebt het dom
aangelegd en ik zal er zelf maar eens op
afgaan. Zulk een onverstand en ondankbaar
heid is mij onbegrijpelijk 1"
Juffrouw Storm klom driftig de trappen
op, zóó snel, dat zij even voor de deur moest
blijven stilstaan, om op adem te komen. De
deur stond op een kiertje en zij hoorde het
meisje zeggen
Nu is moeder al in den hemel bij vader
en ik zou wei willen, dat wij drieën er ook
bij hen waren. Maar later, dan zal het heerlijk
zijn, als wij allen weer bij elkander zijn.
Jelui gaat nu al gauw naar het weeshuis,
en ik moet bij juffrouw Storm bleven. De
juffrouw is erg goed, dat heeft moeder altijd
gezegd, maar ik zal hier zoo alleen zijn, en
als ik bij haar ben, heb ik altijd een beetje
angst, waarvoor weet ik nietmaar ik zou
veel liever met jelui méégaan."
Maar Rika zeide," sprak Jan, het oudste
broertje, „dat wij daar toch ook niet bij
mekaar zouden blijven."
Maar Zondags zou ik jelui toch zien 1"
en nu hoorde juffrouw Christine ze alle
drie huilen en snikken.
Zoo 1 is ze bang voor me Dat zal op
den duur wel overgaan. Ik zou het naar
vinden, als zy zich verveelde, en niet op haar
gemak bij mij was," dacht de luisteraarster.
„Als zij zoo aan haar broertjes gehecht is,
iaat ze dan in 's hemelsnaam met ze naar
het weeshuis gaan, ik wil die bengels hier
niet houden 1"
Nu gooide zij de deur wijd open en zag
de drie kinderen op een bankje by de kachel
zitten. Het was aandoenlijk, zooals zij elkan
der omvat hielden en hoe bedroefd zij er
uitzagen met hunne betraande gezichtjes.
Het was te veeldat gezicht overwon
iedere bedenking bij juffrouw Christine en
zy riep uit
Scheidt toch uit met dat huilen
en snikken, kinderen .je blijft bij elkaar
ik ik houd je alle drie bij mij maar dat
moet je eens en vooral wetenals je niet
stipt gehoorzaam zyt en doet wat ik je zeg,
jaag ik je weg. Wil je me wel eens loslaten,
kleine bengels
De kinderen hadden haar eerst verbaasd
aangekeken en toen haar woorden tot hen door
gedrongen waren, hadden zij hun plaats ver
laten en waren naar haar toe geijld, om kaar
handen te kussen en aan haar rokken zich
vast te klemmen.
Zij gehoorzaamden haar eerste bevel niet
dadelijk, maar zij verdroeg het, ja zij ver
heugde zich er over, en de traan van mede
lijden werd op haar gelaat door een glimlach
vervangen.
Zij meende, dat zij nog nooit zulk een ge
lukkigen dag beleefd had. zelfs met haar
luitenant niet.
Dat is de geschiedenis van de egoïstische
oude vrijster Christine Storm. Het was toch
een vreemde persoon 1 Hbld.
op en drukte een kus op haar mond.
„MoederElliwanneer
ik jelui niet had 1"
Hilde had wellicht in haar heele leven
nog nooit aan een brief zooveel zorg besteed
als aan dien, welken ze aan Axel Bertram had
geschreven. Ieder woord overwoog ze
geen lettergreep werd door haar neêrgeschre-
ven, of ze had wel degelyk aan de gevol
gen ervan gedacht. Toen ze hem ten slotte
nog eens in zyn geheel had doorgelezen,
was ze er zeer tevreden mede. Dat moest
de eerste pyl zijn, welke door den zoolang
in een hoekje gestaan hebbenden boog zou
worden afgeschoten. Trof hy doel en had
de brief dit gevolg, dat zy wenschte, zy
zou dan nog meerdere pogingen laten vol
gen. Mislukte de aanval, welnu, dan zou
zy er vrede mede moeten hebben. In elk
geval beging zy er geen dwaasheid mede,
wanneer ze den man, van wien iedereen
wist, dat hy haar ééns teeder had liefgehad,
eerlyk bekende, hoe zwaar ze geleden had
toen ze afstand van hem deed. Zy weerlegde
daarmede de algemeen verspreide meening,
dat ze geen hart had; dus, hoe de brief
ook zou worden uitgelegd, onder alle om
standigheden zou een noemenswaardig
voordeel voor haar er het gevolg van zijn.
Eenige dagen verliepen.
Notaris Gelzinger kwam onder een nietig
voorwendsel naar het slot Everest.
Hilde begreep heel goed, wat hem her
waarts voerde. Hy had zich een nieuwe
jas laten makeD en droeg een nieuwmodi-
schen boord. De leelyke handen staken in
handschoenen van het duurste leer en een
scherpe geur van allerlei odeurtjes ging
van hem uit. Hy gedroeg zich als een
verliefde vryer, ondanks dat de aarde, die
het graf van vrouw en kind bedekte, nog
zwart was.
„Het is goed, dat ge komt", zeide Hilde,
terwyl ze hem ontving.
„Ge ziet het dus gaarne?" vroeg hij, met
verliefde blikken uit zyn waterige oogen
haar aankijkende.
„Kunt ge daaraan twyfelen Wat
moest ik beginnen, wanneer u my niet
hielp 1 Bovendien waart gy de meest
vertrouwde vriend van myn bij God ver-
blyvenden echtgenoot. Ik handel geheel
volgens zyn wensch, wanneer ik de betrek
kingen, welke gy steeds met het slot Eve
rest onderhieldt, zonder de minste verande
ring laat voortduren."
Zoo babbelde ze met hem.
Eiken keer als hy kwam, deed hy een
nieuwen aanval, maar steeds even handig
wist ze dien af te slaan. Het geschiedde
niat beslist, maar altyd zonder het vizier
op te lichten en daarby nooit haar waar
gelaat toonend. Veelmeer deed ze het
spelend, met een zekere plagery, terwyl
zij zich d&n weer eens den schyn gal,
alsof zy zyn woorden niet begreepook
wel liet ze hem vermoeden, dat zij zyn
wenschen volkomen deelde, maar den tyd
nog niet gekomen achtte, daaraan uitdruk
king te geven.
Ten slotte geraakte het gesprek steeds
op een ander tüema, en wanneer notaris
Gelzinger het slot Everest verliet, moest
hy zich eiken keer toestemmen, dat hy zyn
doel geen haarbreed was genaderd.
Wanneer hy vertrokken was, viel Hilde
meestal als gebroken in een stoel neder.
Hoogzijde. Weststraat 54.
Steeds voorradig de grootste keuze
gegarneerde
Barets, enz. billijkste prijzen
Tevens het beste adres in de nieuwste
Zijden stoffen, Fluweelen, glacé Hand
schoenen enz. Men lette vooral op
kwaliteit en prijzen.
Depót van Brüning Muhrbn's
nieuwste JnponstaleiiAgentesse
vanPALTHE's ChemischeVer-
v e r ij te Almelo.
AGENT:
Bonis-RijwiolhorsteUesv
WIERINGERWAARD.
Muziekinstrument- en
knarenhandel.
Violen met kast en stok f7.—.
Eerste soort groote Zlthers „8.—.
Vioolkasten 2.25.
Strijkstokken 1.-.
Blaas- en Mondharmonica's.
Accordeons in alle prijzen.
Muziek voor Piano, Viool, Orgel en andere
instrumenten. Muziekpapier, etc.
Snaren voor Viool,Violoncel .ZitherContrabas.
Stemfluitjeu, Vioolhars, Toetsen.
Haar voor Strijkstokken, en verder alle
garnituren.
f
voor
Behandeling van lijders aan
begin nende Tu bercu lose.
P a v i 1 j o e n-s y s t e e m.
Geheesheeren
Arts Haenljens.
Med. Docts. Arts Middelburg.
De stryd, dien ze voerde, matte haar
volkomen af. Het zou haar veel gemakke
lijker zyn gevallen, wanneer ze haar
meening ronduit had mogen zeggen en
den gehaten man openlijk haar afschuw
had kunnen toonen. Maar zy zeide zich
zelve, dat ze dan een tegenstander had,
die geen middel onbeproefd zou laten, haar
te knoeien.
Slechts door hem aan het lyntje
te houden en hem daarby de wapens uit
de handen te slaanslechts daérdoor
alleen kon zy het beoogde doel bereiken.
Welk doel 1
Hilde ging voor den spiegel staan en
keek in het fijn-geslepen Venetiaansch
kristal.
Zeker, ze was nog mooiHet moest wel
zoo zijnHet bewijs ervoor was te vinden
in hetgeen ze had bereikt. Maar een ver
andering had er met haar plaats gegrepen
en daarvan was zijzelve zich volkomen be
wust. Een elk, die niet door een waan
zinnige lieide was aangegrepen, moest dat
tenslotte toch wel bemerken. Daar naast
de oogen rimpeltjes zag niemand dat
dan Dat zenuwachtig trillen der lippen
ontging dat dan een elk Dat steeds
bleeker worden der eens zoo schoone
teinthoe lang zou ze dat nog rustig
kunnen laten voortduren, zonder dat ze naar
kunstmiddeltjes zou behoeven te grypen? De
oogen eens zoo rustig, koud, trotsch
daar flikkerde nu steeds de ziele-augst
die in haar binnenste woelde
De gekwelde vrouw steunde zwaar.
Wanneer zou het uur kornen, dat ver
lossing brengen zou
Zy had gehoopt, dat is weinige dagen,
Hoogzijde, - voorheen B. SCHUT, - Scha^,,
OE*RUlMlirVÖ van een partij overgehouden Zomer-artil^.
welke, wegens einde seizoen, tot s p o t^pj ij e n^ worden verkocht.
Chagrinleeren Dames-ü, issues marsje
Dames-Rijgschoentjes van f 2.50 voor f 1.50.
Van al deze soorten slechts eenige paren voorhanden. Men haaste zich
van dit voordeelig aanbod te profiteeren Steeds in voorraad een ft!
_l: /-»ti Qlrhnt/I aarzen. Waarin, om do anlirïo nnoliiaié
rzen f nooiiaaneu i u.uvj.
Voor de dichtheid der Kool- en Slootlaarzen wordt, zooals bekend is k.
ingestaan. Voorts alle soorten SCHOENWERK tegen sterk c n n
reerende prijzen. ALLES CONTANT. ZIE DE ETaLA^0'"
Aanbevelend, ADOLPH WCHlTr
om van dit voordeelig aanbod te profiteeren Steeds in voorraad een ft!
partij Werk- en Slootlaarzea, waarin, om de solide qualiteit, 0n9 j
jaarlijks toeneemt Knielaarzen f 6. tusschensoort (Twijfelaars) f f
lange Slootlaarzen, met of zonder tongen, f9.— Looplaarzen f 5 - r*
Kaplaarzen f 6.Koollaarzen f 5.50.
TT 1 "i* 1. 1 l 1 j j .m t z rtrtl a n 1 Aaa ia a «nAM m j t1-1 1 -»
2). «Jt. 136072.
voor het a. s. seizoen
tn alle pryi
GROOT is de sorteering van
Rok8toffen en gemaakte Rokke
DAMES en HEF,REN
WOLLEN ONDERGOEDEREN
in ruime keuze.
Uiterst bil lijke prijzen;
Aanbevelend
SCHAGE\ Laagzijdi h 66.
Ondergeteekende bericht bij deze, dat
zijn zaak in
GOUD ZILVER,
«IW^VI «IU.lt/UUU UUUI UVII uU'
LAAGZIJDE, SCHAGEN.
Aanbevelend, A. VAN GASTCL
ONDER KOSTELOOZE OPENBARE CONTROLE,
levert tegen zeer concurreerenden prijs
Thonraspliospliavif, merk „DE STER," Kaioiet, Patentkali, cm.
Landbouwkalk, Hooi, Tuefstrooisel, Stroo.
iSalpeter voor Kaasbereiding, KALVERMEEL „CERES,"
LIJNKOEK, MAISOLIEKOEK, enz. enz.
Aanbevelend,
Donderdags bij den Heer BROERE, 8chagen V r ij d a g
en Zaterdags bij den Heer P. CLAIJ, Alkmaar.
KLEINE SLUIS, Anna Paulowna.
Zadelni8ker'
de last, die haar op de schouders was
gelegd, door de gunst van het lot zou
worden weggenomen. Men had het
haar zoo vast, zoo onbedriegelyk in uitzicht
gesteld. En nog kromde zij zich onder
de ellende, zonder dat de verlossing, waarop
zy zoo zeker had gehoopt, wilde komen
Weder ontwrong een zacht steunen
zich aan de krampachtig op elkaar gedrukte
lippen.
Lord Balmoral kwam haar een bezoek
brengen, om haar met het geleden verlies
te condoleeren.
Wat Hilde gevreesd had, gebeurde. De
scherpe blik van den gentleman nam de
verandering waar, die er met haar had
plaats gegrepen.
Zij voelde, hoe zyn oogen haar onafge
broken aankeken en zy kromp ineen als
de zieke onder het operatie-mes van den
arts. De lord toonde zich vol deelneming
en ridderlyk als steeds. Wanneer Hilde
gedacht had, dat hy zijn gesprek met
scherpe sarcasmen zou doorspekken, dan
had zy zich vergist. Lord Balmoral was
zelfs stil. Zyn woorden, zoowel als zyn
trekken, waren vervuld van een medelyden,
dat hy blykbaar niet geheel wilde open
baren.
Toen hy afscheid van haar nam en zyn
lippen even op haar hand drukte, zeide
hy op milden toon
„Wanneer u 6en vriend noodig hebt...
Ik heb er geen recht op, het voor u te
zijnmaar mocht u mij eenmaal roepen,
het zal niet tevergeefs zyn."
„Ik begrijp u niet!" antwoordde Hilde.
„U vergist zichwy begrypen elkaar
volkomen".
En zich in de deur omkeerend, voeg e
hy haar op beteekenisvollen toon 'o0,
„Geef vrede dan zult n «®'ve L
vrede vindeo."
Terwijl hy naar Fordingen terug*6®,
stond het beeld van deze eigena&r
vrouw hem nog steeds voor oogen-
„God alleen weet, wat ze voorhe®
ze over groote plannen broedt, dat
de flikkerende glans liarer oog«n-
Dan uit zyn gepeins opschrikken
hy plotseling
„Nu valt het my in, waarmede w
zulk een treffende gelykenis heeft
dat van Medusa 1 Het is °efeu|
soboone gelaat met die onheilsp0'
trekken
Het was bepaald een geluk, dat
nieuwe geheel vreemde personen 1®
omgeving had. EveD&ls Köhnemann,
ook Glosen en Wastrowitz reeds vo0!\erj,
dood van den graaf uit het slot verwïI
Het edele driespan zag zich op eeD g
moigen heel vlug en zondei omslaf?
hun betrekkingen ontslagen. ar®n
in hun betrekking gebleven, zij 20u et
verandering hebben opgemerkt, we
met Hilde had plaats gehad. In hun
zucht zouden ze dadelijk hebben
briefd, wat ze meenden te hebben on
Intusschen brak notaris Geliinge'
er het hoofd over, wat voor reden n
er voor had gehad, om het oude p«
zoo op staanden voet de deur uit te sim
WORDT VERVOLG0'