l8j. i yol-Jong^S. Dbiqbs- en KiDtoPlei], C. A. ii post SANATORIUM as mei l Al. is VERPLAATST VAN TWOHER's MestsloffeDliaiiüBl, A d o l p hS u vehplah VERPLAA1 s LONGLIJDERS Japoiisiof-iD PLdEGG vit C. A. v. d. WAAL, M o d i s t SCHAGEN, HELDER, Pa VISSER, Stationsweg C 89 j, Sclioenhandel, Cl. H. Tl. ADVERTENTIEN. .Tapoijgarneeriiigen, Si pi» x Hnm Im- Populair STAFFXLBAD IG1DJR KlïTXIi, Minerva Motor-Rijwielen. SCHAGEN ta Putten, o.d. Veluwe. Horloges, Pendules, Klokken, G*stM^ k Wekkers, barometers, enz., enz., 1 ALKMAAR, j £=1™ .20, H. T. TW01THL l)e alom lakende Moedwerkendc worden gemaakt hij Zij kon evenwel de weeshuizen nooit goed lijden, ja, zij had er eeD antipathie tegen Als kind had zij namelijk een teergevoelig hartje, vóór dat de luitenant het door zijn vertrek in een steen veranderde, en tij had altijd diep medelijden gehad met de arme, verlegen, bleeke weezen, die iederen Zondag in hun grof pakje in de kerk kwamen en met hunne stompzinnige gezichtjes naar de preek luisterden. Er zullen ook wel welgedane, vroolijke, opge wekte weezen zijn, waarom niet maar juffrouw Storm kende alleen die anderen en kon haar tegenzin, om de kinderen in een weeshuis te plaatsen, niet overwinnen. Het was natuurlijk puur egoïsme, dat zij dage lijks de krachtigste soepen Het koken en vleesch liet braden voor de zieke vrouw en haar kinderen, want als die stumperts hunne moeder zagen eten. zouden zij het ook doen en misschien dat door krachtige voeding dat lastige hoesten zou ophouden, dat haar in haar slaap stoorde. Telkens moeet zij aan de bewoners van haar bovenhuis denken, in plaats van aan zichzelve, zooala zij altijd gewoon was, en niettegenstaande het heerlijk vooruitzicht, dat zij binnenkort alleen met Rika in huis zou zijn en niets haar rust storen zou, kon zij toch den slaap niet vatten. Zij zond den volgenden dag eieren en wijn en alles wat de zieke maar goed kon doen, ja, zij liet zelfs den dokter bij haar komen, schoon het haar een grooten strijd kostte, een mannelijk wezen te hulp te roepen, en zjj vroeg hem zelfs, toen hij naar beneden kwam, hoe hij de zieke had gevonden. „Daar is niets meer aan te doen was het antwoord, met een treurig hoofdschudden gegeven, „het kan nog maar op zijn hoogst een week of drie duren zij zelve vermoedt het gelukkig niet. want het sterven zou haar te zwaar vallen, als zij haar drie aanvallige kindertjes aanziet!" Na een beleefden groet vertrok hij. Aanvallige kinderen, had hjj gezegd; gek, dat zij volstrekt niet wist, hoe zij er uitzagen. Maar waarom zon dat ook noodig zijn Toch vroeg zij nog dienzelfden avond aan Rika, wat het voor kinderen waren, en deze zeide: zij zien er heel aardig uit, vooral het meisje dat een lief, hartelijk schepseltje is. Van de jongens is niet veel te zeggen." Zn kende haar meesteres. Nu," dacht deze, „het meisje zal ik in het oog houdenmaar de jongens moeten maar ergens anders heen 1" Een paar dagen later ontmoette juffrouw Storm het kleine meisje op de trap. Deze zeide dadelijk„dag goede, lieve juffrouw 1" Nu bedrieg je je kind I" was het ant woord, „ik ben niet goed 1" De kleine meid was niet gauw van haar stuk gebracht, en terwijl zij Christine's zitka mer met deze binnentrad, vervolgde zij „Moeder zegt, dat u onze goede engel zijt en moeder jokt nooit 1" Juffrouw Storm lachte, en trachtte het spotachtig te doen, maar hare oogen werden vochtig. „Dat komt er van," dacht zij, „als men zich met een vreemd kind inlaat, dat spoedig een weesje zal zijn." Alles wat zij voor die bovenbewoners deed, was alleen, om zichzelf rust te bezorgen en nu wordt zy hun goede engel genoemd Het kleine ding had intusschen haar hart gestolen; iederen dag riep zij het bjj zich in de kamer en verlustigde zich in haar blauwe oogjes, gouden haren en lief gebabbel. Het kind sprak altijd zoo hartelijk over haar moe der en hoe heerlyk het zijn zou, als zij weer gezond is, en vertelde van haar broertjes, die zij, al was zij maar één jaar ouder, zoo moederlijk verzorgde en voort hielp. „Mag ik ze eens meebrengen vroeg zij eens, toen er over hen gesproken was, maar een kort en knorrig„Neen 1" schrikte haar af, en deed haar spoedig heengaan. Eindelijk stierf de vrouw zacht en kalm, zon der doodstrjjd en zonder te vermoeden, dat zij haar kindertjes aan vreemde zorg moest over laten. Rika was er bij geweest, want de juf frouw had haar de laatste dagen veel vrijaf gegeven. Zij had niet rustig kunnen slapen bij de gedachte„Daar boven ligt eene zieke moeder, en kon wel sterven, zonder iemand bij zich te hebben als die kleine kinderen 1" Neen, dan moest Rika er maar naar toe, want zij kon haar slaap onmogelijk missen 1 Wat moest er nu met het drietal gebeuren De armverzorger kwam, maar wist geen anderen raad, dan dat zij allen in het wees huis werden opgenomen. Er was niemand, die verplicht was voor hen te zorgen, dat had de vader in zijn ziekte hem al gezegd Het is een erg bezwaar voor de armvoogdij, eerst de begrafenis en dan de kinderenmaar er is niets aan te doen, de wet beveelt het. Juffrouw Storm was het met die redenee ring volkomen eensmaar zij vond, dat de kinderen tot na de begrafenis hier moesten gelaten worden. Dat was meer welvoegelijk en Rika kon zoolang wel voor ze zorgende kosten van de begrafenis nam zy op zich. Nn, zooveel te beterdacht de arm voogd en zei„als het lijk der moeder is weggehaald, valt het weggaan der kinderen ook minder zwaar." Hij vertrok met de afspraak, dat het drietal den morgen na de begrafenis afgehaald zou i worden. Nu kon juffrouw Storm vrijer adem halen zij zou voortaan kalm van haar ongestoorde rust genieten 1 Maarhet was vreemd niettegen staande dat heerlijk vooruitzicht, kon de oude dame dien nacht maar niet in slaap komen. Zij zag het meisje maar altijd voor zich staan, met de lieve oogjes vol tranen en het mondje saamgetrokken van verdriet. Nu was het alleen nog maar om moeders dood, maar weldra zou het om andere oorzaken daarbij zijn. Dat lieve, aardige dingZou zij het lachen misschien voor goed verleeren Die gedachte hinderde haar zóó, dat zij haar al het genot van den rustigen tijd, die haar wachtte, benam. Neenzoo besloot zij dat zal niet gebeuren, het kind zal niet in een weeshuis wegkwijnen, dat verkies ik niet, het is een veel te lief meisje. Ware het een jongen, dan was het iets heel anders, maar een meisjeDaarbij, ik word gaandeweg oud en voel mij soms zoo verlaten Juffrouw Christine zat in haar bed over eind, de tranen liepen haar langs de wangen uit meelij met zichzelfen dat meelij deed haar besluiten, dat het meisje niet naar het weeshuis zou gaan, maar bij haar blijven, om als haar eigen kind opgevoed te worden. Nu werd zij kalmer en sliep in. En de jongens vroeg Rika, toen haar des morgens dit besluit werd meegedeeld. De jongens Wel, die gaan natuurlijk naar het weeshuis. Hoe kan je zoo'n domme vraag doen Je denkt toch niet, Rika, dat ik zoo gek zon zijn, de jongens dat kan je begrijpen Och hemel neen, juffrouw zoo bedoelde ik het niet. Ik dacht alleen het meisje is zoo aan haar broertjes gehecht, en wat die voor hun zusje zijn en doenneen, zoo iets hebt u nooit gezien en daarom geloof ik, dat het maar beter zou zijn, ze bij elkaar te laten. Neen, zóó dom ben ik nietIk t geloof toch, dat het meisje liever met hen naar het weeshuis zal willen gaan, dan bier alleen te blijven." Houd je mond, ik wil er geen woord meer van hooren", sprak de oude dame, rood van toorn, en Rika trok haastig af. Het zou toch al te gek zijn, als het meisje liever in het weeshuis zou zijn, dan hier bij mij te blijven en het zoo goed te hebben", dacht zij. Zy schelde Rika en sprak Da naar boven en zeg aan de kleine meid, dat ik haar bij mij houden wil, in plaats van haar naar het weeshuis te laten gaan en je zult zien, hoe blij zij zal zijn." Na een korte poos kwam Rika terug met kwalijk verborgen triomf op haar gelaat. Nu vroeg haar meesteres. Hm 1 net als ik dachthet meisje heeft het wel niet met ronde woorden gezegd, maar dkt kon men wel zien, dat ze er niet blij om was, en de jongens deden niets als huilen. Waarlijk, juffrouwhet is beter ze maar alle drie naar 't weeshuis te laten gaan." Heb ik jou misschien om raad gevraagd was het knorrige bescheid. „Je hebt het dom aangelegd en ik zal er zelf maar eens op afgaan. Zulk een onverstand en ondankbaar heid is mij onbegrijpelijk 1" Juffrouw Storm klom driftig de trappen op, zóó snel, dat zij even voor de deur moest blijven stilstaan, om op adem te komen. De deur stond op een kiertje en zij hoorde het meisje zeggen Nu is moeder al in den hemel bij vader en ik zou wei willen, dat wij drieën er ook bij hen waren. Maar later, dan zal het heerlijk zijn, als wij allen weer bij elkander zijn. Jelui gaat nu al gauw naar het weeshuis, en ik moet bij juffrouw Storm bleven. De juffrouw is erg goed, dat heeft moeder altijd gezegd, maar ik zal hier zoo alleen zijn, en als ik bij haar ben, heb ik altijd een beetje angst, waarvoor weet ik nietmaar ik zou veel liever met jelui méégaan." Maar Rika zeide," sprak Jan, het oudste broertje, „dat wij daar toch ook niet bij mekaar zouden blijven." Maar Zondags zou ik jelui toch zien 1" en nu hoorde juffrouw Christine ze alle drie huilen en snikken. Zoo 1 is ze bang voor me Dat zal op den duur wel overgaan. Ik zou het naar vinden, als zy zich verveelde, en niet op haar gemak bij mij was," dacht de luisteraarster. „Als zij zoo aan haar broertjes gehecht is, iaat ze dan in 's hemelsnaam met ze naar het weeshuis gaan, ik wil die bengels hier niet houden 1" Nu gooide zij de deur wijd open en zag de drie kinderen op een bankje by de kachel zitten. Het was aandoenlijk, zooals zij elkan der omvat hielden en hoe bedroefd zij er uitzagen met hunne betraande gezichtjes. Het was te veeldat gezicht overwon iedere bedenking bij juffrouw Christine en zy riep uit Scheidt toch uit met dat huilen en snikken, kinderen .je blijft bij elkaar ik ik houd je alle drie bij mij maar dat moet je eens en vooral wetenals je niet stipt gehoorzaam zyt en doet wat ik je zeg, jaag ik je weg. Wil je me wel eens loslaten, kleine bengels De kinderen hadden haar eerst verbaasd aangekeken en toen haar woorden tot hen door gedrongen waren, hadden zij hun plaats ver laten en waren naar haar toe geijld, om kaar handen te kussen en aan haar rokken zich vast te klemmen. Zij gehoorzaamden haar eerste bevel niet dadelijk, maar zij verdroeg het, ja zij ver heugde zich er over, en de traan van mede lijden werd op haar gelaat door een glimlach vervangen. Zij meende, dat zij nog nooit zulk een ge lukkigen dag beleefd had. zelfs met haar luitenant niet. Dat is de geschiedenis van de egoïstische oude vrijster Christine Storm. Het was toch een vreemde persoon 1 Hbld. op en drukte een kus op haar mond. „MoederElliwanneer ik jelui niet had 1" Hilde had wellicht in haar heele leven nog nooit aan een brief zooveel zorg besteed als aan dien, welken ze aan Axel Bertram had geschreven. Ieder woord overwoog ze geen lettergreep werd door haar neêrgeschre- ven, of ze had wel degelyk aan de gevol gen ervan gedacht. Toen ze hem ten slotte nog eens in zyn geheel had doorgelezen, was ze er zeer tevreden mede. Dat moest de eerste pyl zijn, welke door den zoolang in een hoekje gestaan hebbenden boog zou worden afgeschoten. Trof hy doel en had de brief dit gevolg, dat zy wenschte, zy zou dan nog meerdere pogingen laten vol gen. Mislukte de aanval, welnu, dan zou zy er vrede mede moeten hebben. In elk geval beging zy er geen dwaasheid mede, wanneer ze den man, van wien iedereen wist, dat hy haar ééns teeder had liefgehad, eerlyk bekende, hoe zwaar ze geleden had toen ze afstand van hem deed. Zy weerlegde daarmede de algemeen verspreide meening, dat ze geen hart had; dus, hoe de brief ook zou worden uitgelegd, onder alle om standigheden zou een noemenswaardig voordeel voor haar er het gevolg van zijn. Eenige dagen verliepen. Notaris Gelzinger kwam onder een nietig voorwendsel naar het slot Everest. Hilde begreep heel goed, wat hem her waarts voerde. Hy had zich een nieuwe jas laten makeD en droeg een nieuwmodi- schen boord. De leelyke handen staken in handschoenen van het duurste leer en een scherpe geur van allerlei odeurtjes ging van hem uit. Hy gedroeg zich als een verliefde vryer, ondanks dat de aarde, die het graf van vrouw en kind bedekte, nog zwart was. „Het is goed, dat ge komt", zeide Hilde, terwyl ze hem ontving. „Ge ziet het dus gaarne?" vroeg hij, met verliefde blikken uit zyn waterige oogen haar aankijkende. „Kunt ge daaraan twyfelen Wat moest ik beginnen, wanneer u my niet hielp 1 Bovendien waart gy de meest vertrouwde vriend van myn bij God ver- blyvenden echtgenoot. Ik handel geheel volgens zyn wensch, wanneer ik de betrek kingen, welke gy steeds met het slot Eve rest onderhieldt, zonder de minste verande ring laat voortduren." Zoo babbelde ze met hem. Eiken keer als hy kwam, deed hy een nieuwen aanval, maar steeds even handig wist ze dien af te slaan. Het geschiedde niat beslist, maar altyd zonder het vizier op te lichten en daarby nooit haar waar gelaat toonend. Veelmeer deed ze het spelend, met een zekere plagery, terwyl zij zich d&n weer eens den schyn gal, alsof zy zyn woorden niet begreepook wel liet ze hem vermoeden, dat zij zyn wenschen volkomen deelde, maar den tyd nog niet gekomen achtte, daaraan uitdruk king te geven. Ten slotte geraakte het gesprek steeds op een ander tüema, en wanneer notaris Gelzinger het slot Everest verliet, moest hy zich eiken keer toestemmen, dat hy zyn doel geen haarbreed was genaderd. Wanneer hy vertrokken was, viel Hilde meestal als gebroken in een stoel neder. Hoogzijde. Weststraat 54. Steeds voorradig de grootste keuze gegarneerde Barets, enz. billijkste prijzen Tevens het beste adres in de nieuwste Zijden stoffen, Fluweelen, glacé Hand schoenen enz. Men lette vooral op kwaliteit en prijzen. Depót van Brüning Muhrbn's nieuwste JnponstaleiiAgentesse vanPALTHE's ChemischeVer- v e r ij te Almelo. AGENT: Bonis-RijwiolhorsteUesv WIERINGERWAARD. Muziekinstrument- en knarenhandel. Violen met kast en stok f7.—. Eerste soort groote Zlthers „8.—. Vioolkasten 2.25. Strijkstokken 1.-. Blaas- en Mondharmonica's. Accordeons in alle prijzen. Muziek voor Piano, Viool, Orgel en andere instrumenten. Muziekpapier, etc. Snaren voor Viool,Violoncel .ZitherContrabas. Stemfluitjeu, Vioolhars, Toetsen. Haar voor Strijkstokken, en verder alle garnituren. f voor Behandeling van lijders aan begin nende Tu bercu lose. P a v i 1 j o e n-s y s t e e m. Geheesheeren Arts Haenljens. Med. Docts. Arts Middelburg. De stryd, dien ze voerde, matte haar volkomen af. Het zou haar veel gemakke lijker zyn gevallen, wanneer ze haar meening ronduit had mogen zeggen en den gehaten man openlijk haar afschuw had kunnen toonen. Maar zy zeide zich zelve, dat ze dan een tegenstander had, die geen middel onbeproefd zou laten, haar te knoeien. Slechts door hem aan het lyntje te houden en hem daarby de wapens uit de handen te slaanslechts daérdoor alleen kon zy het beoogde doel bereiken. Welk doel 1 Hilde ging voor den spiegel staan en keek in het fijn-geslepen Venetiaansch kristal. Zeker, ze was nog mooiHet moest wel zoo zijnHet bewijs ervoor was te vinden in hetgeen ze had bereikt. Maar een ver andering had er met haar plaats gegrepen en daarvan was zijzelve zich volkomen be wust. Een elk, die niet door een waan zinnige lieide was aangegrepen, moest dat tenslotte toch wel bemerken. Daar naast de oogen rimpeltjes zag niemand dat dan Dat zenuwachtig trillen der lippen ontging dat dan een elk Dat steeds bleeker worden der eens zoo schoone teinthoe lang zou ze dat nog rustig kunnen laten voortduren, zonder dat ze naar kunstmiddeltjes zou behoeven te grypen? De oogen eens zoo rustig, koud, trotsch daar flikkerde nu steeds de ziele-augst die in haar binnenste woelde De gekwelde vrouw steunde zwaar. Wanneer zou het uur kornen, dat ver lossing brengen zou Zy had gehoopt, dat is weinige dagen, Hoogzijde, - voorheen B. SCHUT, - Scha^,, OE*RUlMlirVÖ van een partij overgehouden Zomer-artil^. welke, wegens einde seizoen, tot s p o t^pj ij e n^ worden verkocht. Chagrinleeren Dames-ü, issues marsje Dames-Rijgschoentjes van f 2.50 voor f 1.50. Van al deze soorten slechts eenige paren voorhanden. Men haaste zich van dit voordeelig aanbod te profiteeren Steeds in voorraad een ft! _l: /-»ti Qlrhnt/I aarzen. Waarin, om do anlirïo nnoliiaié rzen f nooiiaaneu i u.uvj. Voor de dichtheid der Kool- en Slootlaarzen wordt, zooals bekend is k. ingestaan. Voorts alle soorten SCHOENWERK tegen sterk c n n reerende prijzen. ALLES CONTANT. ZIE DE ETaLA^0'" Aanbevelend, ADOLPH WCHlTr om van dit voordeelig aanbod te profiteeren Steeds in voorraad een ft! partij Werk- en Slootlaarzea, waarin, om de solide qualiteit, 0n9 j jaarlijks toeneemt Knielaarzen f 6. tusschensoort (Twijfelaars) f f lange Slootlaarzen, met of zonder tongen, f9.— Looplaarzen f 5 - r* Kaplaarzen f 6.Koollaarzen f 5.50. TT 1 "i* 1. 1 l 1 j j .m t z rtrtl a n 1 Aaa ia a «nAM m j t1-1 1 -» 2). «Jt. 136072. voor het a. s. seizoen tn alle pryi GROOT is de sorteering van Rok8toffen en gemaakte Rokke DAMES en HEF,REN WOLLEN ONDERGOEDEREN in ruime keuze. Uiterst bil lijke prijzen; Aanbevelend SCHAGE\ Laagzijdi h 66. Ondergeteekende bericht bij deze, dat zijn zaak in GOUD ZILVER, «IW^VI «IU.lt/UUU UUUI UVII uU' LAAGZIJDE, SCHAGEN. Aanbevelend, A. VAN GASTCL ONDER KOSTELOOZE OPENBARE CONTROLE, levert tegen zeer concurreerenden prijs Thonraspliospliavif, merk „DE STER," Kaioiet, Patentkali, cm. Landbouwkalk, Hooi, Tuefstrooisel, Stroo. iSalpeter voor Kaasbereiding, KALVERMEEL „CERES," LIJNKOEK, MAISOLIEKOEK, enz. enz. Aanbevelend, Donderdags bij den Heer BROERE, 8chagen V r ij d a g en Zaterdags bij den Heer P. CLAIJ, Alkmaar. KLEINE SLUIS, Anna Paulowna. Zadelni8ker' de last, die haar op de schouders was gelegd, door de gunst van het lot zou worden weggenomen. Men had het haar zoo vast, zoo onbedriegelyk in uitzicht gesteld. En nog kromde zij zich onder de ellende, zonder dat de verlossing, waarop zy zoo zeker had gehoopt, wilde komen Weder ontwrong een zacht steunen zich aan de krampachtig op elkaar gedrukte lippen. Lord Balmoral kwam haar een bezoek brengen, om haar met het geleden verlies te condoleeren. Wat Hilde gevreesd had, gebeurde. De scherpe blik van den gentleman nam de verandering waar, die er met haar had plaats gegrepen. Zij voelde, hoe zyn oogen haar onafge broken aankeken en zy kromp ineen als de zieke onder het operatie-mes van den arts. De lord toonde zich vol deelneming en ridderlyk als steeds. Wanneer Hilde gedacht had, dat hy zijn gesprek met scherpe sarcasmen zou doorspekken, dan had zy zich vergist. Lord Balmoral was zelfs stil. Zyn woorden, zoowel als zyn trekken, waren vervuld van een medelyden, dat hy blykbaar niet geheel wilde open baren. Toen hy afscheid van haar nam en zyn lippen even op haar hand drukte, zeide hy op milden toon „Wanneer u 6en vriend noodig hebt... Ik heb er geen recht op, het voor u te zijnmaar mocht u mij eenmaal roepen, het zal niet tevergeefs zyn." „Ik begrijp u niet!" antwoordde Hilde. „U vergist zichwy begrypen elkaar volkomen". En zich in de deur omkeerend, voeg e hy haar op beteekenisvollen toon 'o0, „Geef vrede dan zult n «®'ve L vrede vindeo." Terwijl hy naar Fordingen terug*6®, stond het beeld van deze eigena&r vrouw hem nog steeds voor oogen- „God alleen weet, wat ze voorhe® ze over groote plannen broedt, dat de flikkerende glans liarer oog«n- Dan uit zyn gepeins opschrikken hy plotseling „Nu valt het my in, waarmede w zulk een treffende gelykenis heeft dat van Medusa 1 Het is °efeu| soboone gelaat met die onheilsp0' trekken Het was bepaald een geluk, dat nieuwe geheel vreemde personen 1® omgeving had. EveD&ls Köhnemann, ook Glosen en Wastrowitz reeds vo0!\erj, dood van den graaf uit het slot verwïI Het edele driespan zag zich op eeD g moigen heel vlug en zondei omslaf? hun betrekkingen ontslagen. ar®n in hun betrekking gebleven, zij 20u et verandering hebben opgemerkt, we met Hilde had plaats gehad. In hun zucht zouden ze dadelijk hebben briefd, wat ze meenden te hebben on Intusschen brak notaris Geliinge' er het hoofd over, wat voor reden n er voor had gehad, om het oude p« zoo op staanden voet de deur uit te sim WORDT VERVOLG0'

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1902 | | pagina 6