Bira i fle^Maasstad.
EERSTE BLAD.
Markteü te Schagen.
ARM LEVEN.
Buitenlandsch Nieuws.
MM ow?It Jar weaL
Zondag 7 December i^i2.
Almtci NieiWE-
I
46sU Jaargang No. Ó790.
ANT
AimtsitiB- k Lüiliiillai
en
Dit blad verschijnt tweemaal per week Woensdag-
;»terdagavond. Bij inzending tot 's morgens 9 ure, worden
(dVERTKNTIEN in het eerstuitkomend nummer geplaatst.
NGEZONDEN STUKKEN één dag vroeger.
Bureau: Baan, D 4.
UitgeverP. TRAPMAN.
MedewerkerJ. W IVK E L.
Prijs per jaar f 8.Franco per post f 3.60.
AfzonderKike nummers 5 Cent.
ADVERTENTIEN van 1 tot 6 regels f 0.25 iedere regel meer 5 ct
Groote letters worden naar plaatsruimte berekend.
W
nummer beslaat uit twee bladen.
Wat aardig
meê te geven
van Stien, om haar die rijst
die zon ze warmen, en dan,
met die twee lekkere gebakken scholletjes
erbij, was 't een best eten voor haar man
ze hoopte maar. dat hij nog niet thnis was
gekomenOchgod, ochgod, dat zonder
werk zijn dat wi6t toch watEn na al
over 't half jaarZij-alleen moest den kist
maar verdienen, bij zwabberde en dweilde
maar langs de straat... Net of ze niet be
greep, dat hy al langwat zon hebben gevonden,
.als hij er erg zijn best voor had gedaan
Burgemeester en Wethouders van Hoe dikwjjls hadden de bazen bemnn al wegge-
jchagen brengen ter algeni'-ene kennis, jiagd. en immer door eigen schuldomdat,
wezens het invallen op Donderdag bij lui was, en dronk... O wat een kerel,
i i ir - j.„ \:;0„^;QO-a^ao. wat een kerol toch.... en alles kwam ma»T
tan het Kerstfeestenden Nieuwjaarsdag, op Mir En dat
wekehjksche veemarkten alsdan dat f,rren> <jat hij haar deeddat was nog
ilemeento Soliagen,
BEKENDMAKINGEN.
o-o—
je dag an dag de beene lam en dood om
werk, en zoo'n wijf, zoo'n wijf, verdikme, die
weet niet waar dat ze 't late zal waar
blijve ze
Haar vingers werden kil en beefden, haar
hart klopte fel van innige, diepe verontwaar
diging, maar zij zweeg, zweeg als steeds
zij was bang voor zijn vuisten.
Dreigend kwam hij naar haar toe, en toen
ineens, zonder te weten wat zij deed, nam
tij de centen, en smeet ze hem voor de
voeten.
kannen-onttrekken aan botterl etterbekoring en vrijkaarten, een recette van drie gulden
dergelijke geneugten en op een frissche kamer wordt gemaakt van een paar kennissen van
met een sigaar je wereldbeschouwing te ver- vronwelijke vrijkaarten, die anders niet meê
diepen door denken, overwegen, bepeinzen kannen, maar de directeur heeft zijn droom
Vanavond ben ik tot de overtuiging geko- zien verwezenlijkenhij slaat de maat en een
men, dat 's menschen ondankbaarheid volle zaal ziet het hem doen, juicht er hem
groot Is, althans groot kan zijn, en dat er zelfs warmelijk om toe.
vele dingen tusschen dezen hemel en deze Met deze uitvoering in de groote Doelezaal
aarde zijn,waarvan schoolsche en on-schoolsche is de vereeniging aan den rand van den
wijsheid nimmer heeft gedroomd. afgrond, waarin zij onvermijdelijk neerploffen
In den vooravond hadden we een zéér moet. De directeur dient den volgenden dag
langdnrig gesprek met eon dame, gehuwd, schriftelijk zijn ontslag in omdat hij bezwaar
dit
Daar riep zij heesch, daar hè je ze gekinderd, gezeten. Gesprek over de ondank- heeft tegen de kosten op te tornen, maar
zulkffl worden gehouden op Woensdagen het ergste van al, nog erger dan de slagen vloer, en grabbelde naar de centen, vloekend,
r» 4 r»1A.. OT1 cfnmnan Ain Mi Uur i r\ rriir» rlrnnb oncohon I nm rl «f Mi y.A lliof Er Rn W frAnOPfr VOUtl.
24 en 31 December a.s., terwijl de we-
jfelijksche Kaasmarkten onveranderd
bepwld blijven op evengenoemdedatums.
flet wegen op de waag van andere
goederen dan kaas, zal op 24 en 31
December evengenoemd niet langer kun
nen plaats hebben dan tot des voormid-
d&gfl half elf ure.
Schagen, den 2 December 1902.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
H. J. POT.
De Secretaris,
DENIJS.
O
De Burgemeester van Schsgea,
Weegt ter voorkoming van bekeuringen, ter kennis aer
ingezetenen, dat de schuors'.eenea ingevolge het b'paalde
bij de politie-veror lening dier gemeente, ten minste
twee taaien 'sjaars en wel in December en Maart,
moeten worden geveegd en schoongemaakt.
Schagen. 2 December 1902.
De Burgemeester voornoemd.
fl. J. POT.
o
Uitslag Verkiezing.
oo
■Burgemeester en Wethonder» der Gemeente Schwgea
maten" bekend, dit een afschrift van het p'oces-
rerbaal, vermeldende den uitslag der op 2 December
j.1. gehouden stemming, ter verkiezing van één
Lid van de Provinciale Staten van Noord-liolland, ia
aangeplakt 'en voor een ieder ter Gemeente-Secretarie
ter inzage ligt.
Schagen, den 4en December 1902.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
De Secretarie, De Bargen-eeater,
DENIJS. H. J. POT.
JEANNE REYNEKE VAN STUWE.
Overgenomen nit de N. R. Ct.
o—o—
Zij pakte haar mandje in.
Vergeet nou niks, zei Stien, die stond
toe te kijken, goedhartig. Hè je de toffels van
meneer En hier, neem die rijst ook nog
maar meê ik lus ze toch nie
Dankbaar en blij stond Jans toe te kijken,
hoe Stien, de meid, de overgebleven, gekookte
rijst uitschudde op-een courant, en die toevouw
de. Ze trok haar versleten, geruiten doek vaster
om de schonkige schouders heen, voelde naar
de zwait-wollen muts op haar hoofd, of die
wel stevig zat, en zeiI
Nou, dan tot overmorrege k ben altijd
maar blij, as 'k hier weze ken, hèd'r valt
hier nog 's wat af, en de mensche ben best...
Gut, ja, daar is niks op te zegge, ik
ben hier ook best tevreje, alleenig wa' stil,
aflijn, d'r mot wat weze, wat jij Non, Bjuns,
geef die toffels nou nie an je vent, maar hou
ze zelf, hoor, da's best voor de koue voete
Dag, Stien... nee, 'k hou ze zelf, vast...
blijf maar, 'k zei de deur wel goed dicli
trékkedag 1
Dag 't beste 1
Jans haastte zich, schutferig-drnk, door de
gang naar buiten, 't Was al over achten, ze
moest maar hard loopen, anders was 't weer
Bnauwen en grauwen van Kees Ja, d r
ventze kon 't gerust niet helpen, dat ze
zooveel van m aan Stien had verteldje
wil je hart dan toch wel 's luchten en
god 1 god hoe ze 't nog uithield
ze waarachtig niet bij
Dorst ze maar weg te loopen maar
en stompen, die hij haar in zijn dronkenschap
gafO, het was eigenlijk geen leven
voor haar, hij maakte haar gek
Laatst was hij haar eens tegemoetgekomen,
toen zij van een harer werkhuizen kwam, en
had haar haar loon afgedwongen. Hij had
haar bijna op straat' te lyf willen gaan. toen
zij het hem geweigerd had.... en huilende
had zij het hem toen afgegeven. Maar zij deed scholletjes erbij, en haalde het brood...
het niet meer, hij zou dat geld niet meer Hij was weer overeind gekomen, en keek
zien waarvan moest dan de kamerhuur van uit zijn volle lengte op de tafel neer.
en zorg jjj nou morge voor brood1 baarheid van dienstboden en wat, je met
Maar sidderend dook zij voor hem weg, dienstboden alzoo beleven kan. Gesprek dat
toen hij, met de nit de zakken '.os-getrokken mijne gedachten nu nog houdt geboeid als
handen, op haar af wilde konen; maar hij be- boterletter eene, ook sterke, maag. Gesprek
dacht zich, en bukte zijn roeden kop naar den dat mij geïnspireerd he9ft voor mijn brief.
In resumé oververteld, bedoelde dit gesprek
verontwaardiging vast te stellen om het feit
dat een meid geweigerd had Vrijdagavond
thuis te blijven, toen mevrouw en meneer
naar de Toonkunstnitvoering gaan en haar
het huis overlaten wilden, wijl zij zelve dien
avond een groote zanguitvoering had en
daarbij niet kon worden gemist. Zij zong in
omdat hij ze niet gauw genoeg vond.
En krijg 'k geen ete, gromde hij, nog rond
tastende naar den laatsten cent", wa' voer jij
toch uit, da 'k eeuwig en altijd mot wachte
lui be st da' je ben
Nog altijd hield zij zich in, ofschoon zij haar
lippen bijna pynlyk opeen geperst. j HIPI
stortle de rijst op een bord, zette de gekregen bet koor mee mevrouw deed en doet zulks
worden betaald en het eten en en alles
Nooit bracht hij iets in en toch verdiende
hij wel eens wat, met sjouwen, of boodschap-
pen-loopen, oi zoohoe zou hij anders
komen aan geld voor drank
De tijd lieugdo haar niet meer, dat zij van
hem hield. Had zij dat werkelijk ooit wel
gedaan Nu voelde zij niets meer voor hem,
dan een vagen afschuw, en een angst.
een angst..
Sinds hij haar haar loon had afgenomen,
ging zij altijd een anderen weg, dan zou
worden verwacht, naar huis. Zij liep hard,
zij durfde niet anders, maar ook dwong haar
de kon er toe. Haastig ging zij haar schuld
betalen, en haar boodschappen doen, brood
haalde zij en koffie, en wat stroop. en
snelde de trappen naar haar kamer op, om
een emmer voor de kolen te hulen.
Goddank, alles was donker, haar man was
nog niet thuis. In het duister zette zij haar
pak en mandje neer, greep naar een emmer,
en liep weer naar beneden, naar de kolen-
vronw.
Toen zij weer terugkwam, was alles nog
donker eu stil. Zij stak de lamp aan, met
haai bevende, verkleumde vingers, en deed
haar doek af en haar muts. Gejaagd stopte zij
het kleine potkacheltje met hontkrullen en
spaanders vol, en wierp er wat kolen op
Die brandde. hoor 'm snorren, lekker,
heerlijk. en nu wat water opgezet.
Bij elk geluid keek zij schichtig naar de
deur, maar haar man kwam nog niet, en zij
begon zich wat rustiger te gevoelen.
Met trots bekeek zij de pantoffels, die zij
van mijnheer gekregen had, zoo warm en nog
in 't geheel niet versleten. neen, ze gaf
ze niet aan haar man, ze pisten haar immers
best, en zij kon ze wèt goed gebruiken.
Zij redderde en scharrelde door de kamer,
ondanks haar vermoeienis nog vol bedrijvig
heid. Netjes moest alles zijn, daar hield zij
van, en omdat zy den heelen dag niet thuis
was, moest zij het huiswerk wel 's avonds
doen. De poes, die den heelen dag was opge
sloten geweest, wreef en streek zich tegen
haar beenen zij streelde het dier den kop,
en gaf het een schoteltje melk. De kachel
verspreidde nu een heerlijke hitte, het water
kookte, en zij ging koffie maken.
Het werd laterhet oude koperen klokje
wees reeds kwart over negen. Zon hij vannacht
weer niet thuiskomen, de zwabber In het
begin, toen zoo iets gebenrde, was zij wol eens
angstig geweest, dacht aan een ongeluk
maar tegenwoordig gaf zij er niet meer om
zij ging gewoon naar bed, zonder naar hem
te zoeken, en liet hem vanzelf maar weer
boven water komen.
Maar neen, daar hoorde zij toch stappen op
de trap, stommelende, onzekere stappen,
dat moest hij zyn... en weer aangeschoten,
natuurlijk
Daar zwaaide hij de deur open. Zij stond
met den rug naar hem toe, en bleef zoo staan,
als zonder hem te hebben bemerkt.
Goeienavend ik zeggoeienavend 1
daar kon Goeienavend
j Hij liet zich vallen op een stoel bij de
die tafel, stak de handen in de zakken, en strekte
angst, die angst dat hij haar dan vinden en I zijn beenen ver voor zich nit.
terug-halen zou... O, ze was bang voor 'm. - Het mevrouw weer de bokkes-pruik
Wig. dat was 't 'm juistze kon hem op? Ik zeg: goeienavend! en zij zeit
goeien-avend. ,.goeien-avend...goeien-avend...
Zij lette niet op zijn sarrend na-gebanw.
Wa's dat, bromde hij. Hè je niks beters
as dat?... Hij nam het bord met de schol
letjes. en zette het op den grond.
Daar, poes, vreet óp 1 beval hij
Zij was zichzelve niet meer. Met een
schreeuw schoot zij toe op het bord, en rnkte
het op van den vloer. En, met een in zich
zelf onvermoede zennwkrachfegilde zy het thans
uit
Is jou dat ete nie goed genog, gaat 't
dan maar ereges anders scliooie... en blijf hier
w.eg, blijf hier weg! elléndeling god wat 'n
ventik werk, ik werk, en weet nie hoe
dat 'k d'r kom, en jij maak 't maar op, jou
niksnut, jou doodeterte lui om 'n poot
nit te steke, en z'n vrouw, die ken ploetere
voor 'm, die ken zich doodzwoege, en dan
sart ie en plaagt ie nog je maak me
gek gék 1
Eerst even verbluft door haar woordenvloed,
dien hij van de zachte, verdraagzame vrouw
nooit gewend was geweest, was hij biijven
staan, met opongezakten mond. Maar dadelijk
overschreeuwde hij haar.
Ja, werachtig, zo is gek, klinkklaar
gekhè je ooit zoo'n wijf gezien En
nou zwijge'k waarschouw je, hoor
zwijge 1 dreigde hij.
Nee 1 gilde ze, da' doen 'k nie meerJe
mot nou maar weto, waardat 't op staat 1
't Is uit'k verdraai 't langer 1 Ik werk uie
meer, ik doe niks meer, zie dan maar hoe
da' je d'r komp, dan motte we maar verhon-
gere wa' het 'k tóch an me leve
Zijn oogen begonnen vurig te glimmen. Hij
greep naar haar, met een vloek, maar zij ont
schoof hem, en, wraakzuchtig, vatte hij de
koffiekan aan, en wierp die in scherven over
den vloereen donkere stroom vloeide aan
stonds over de verflooze planken.
Zij vloog op hem toe. Haar angst was ver
dwenen, zij had geen enkele gedachte. De
zoo lang verdragen ellende wreekte zich eens
klaps in deze daad. Zij krijschte hem haar
verwijten in het gezicht, zi, sloeg hem, waar
zij hem raken kon, met harde, gebalde banden,
ontweek snel zijn slagen, en overschreeuwde
zijn woorden, met haar schril-zeauwachtige
stem
Ga weg 1 ga weg 1 ga wég, zeg 'k je..
ook op Toonkunst, zij zon sopraan
zingen mevrouw zingt alt. In den strijd
tusschen deze beide muzikale belangen, is de
meid, hardnekkig, baas gebleven. Zij is
sopraan gaan zingen in haar zangvereeniging,
mevrouw heeft 't voor Toonkunst laten af
weten en is bij liare kinderen gebleven.
Dat de recensies van bedoelde Toonkunst-
uitvoering 's anderendaags niet gunstig waren,
wijt mevrouw waarschijnlijk in 't diepst
harer gedachten aan het ontbreken van hare
medewerking, dus aan do zanglustige kop
pigheid van hare meid.
Wij hebben derhalve veel onvriendelijks
gehoord van een meid die zij met weldaden
overladen heeft, die zy vertrouwd en befooid
heeft en die zóó, koppig, haar in de ure der
noodzakelijkheid dienst had geweigerd. Waar
aan zich een beschouwing vastknoopte over
de „hoogheid in de borst" van zulk soort
menschen en over het verval van de muzikale
kunstover de zuurkool, die dien middag
1 verbrand was (judasserij) en over de noodza
kelijkheid van het 1'art ponr 1'art, waarmee
j bedoeld werd, dat de kunst nimmer dalen
mng beneden de hoogte van Toonkunstnlt-
voeiing en zeker niet vergoren in een sfeer
als waarin de koppige meid zich placht,
althans behoorde, te bewegenover het
slechte werk in keuken en portalen en over de
i verdemocrar.ing van deze tijden.
Het was een alleszins belangwekkend ge
sprek, waarover ik nadacht, éér ik dezen
Brief begon.
Wanneer je een uur lang 't geklaag over
een feit als het beschrevene hebt zitten be
luisteren, dan hebben je daarin natuurlijk
frases getroffen,waarop je als beschaafd man en
gastheer niet hard-op reageert, maar die
toch in je geheugen blijven vasthangen. Daar
vindt je ze dan later terug.
Daar was het dames-dilettantismo in botsing
gekomen met het meiden-dilettantisme, een
kuDSt-eerznchtige dame had hot met een
knnst-eerznehtige meid, om de kunst, aan
den stok gekregen. Een wèl mal conflict.
Muziek is de meest bedilettanteerde van
alle kunsten. God heeft nu eenmaal alle nor
male menschen met een keel en een paar
longen geschapen, met de zanginstrnmenten
mitsdien wordt er ontoerekenbaar veel
gezongen. Dat is heel goed ea heel behoor
lijk voor zoover dat gebeurt buiten de
zegt hij niet, hij beweert dat tijdsgebrek hem
helaas.... enzoovoorts. De directeur wordt ge
volgd door den penningmeester, dan gaat de
secretaris weg, dan de commissaris van orde,
en de vereeniging bestaat niet meer. Wie
tenslotte de zaaibaar voldoet, weet ik niet.
Zoodra de zangvereeniging dood is, maakt
de directeur werk van een nieuwe, en veelal
met gelukkig resultaat.
Men heeft speciaal Christelijke zangver-
eenigingen, wier uitvoeringen met gebed ge
opend en gesloten worden. De directeur, die
een Christelijke zangvereeniging onderneemt,
krijgt allicht hulp van een dominé. Er wor
den in zulk een zangvereeniging natuurlijk
Christelijke liederen gezongen, van den Kerst
nacht, de Ster van Bethlehem, of de Kruis
tochten om het Heilige Land te veroveren,
waarbij de executanten ook werkelijk als
kruisriddets staan te schreeuwen. Ik heb
gehoord van ean Christelijke zangvereeniging
die gedirigeerd werd door een man, die het
wel onchristelijk ambt van deurwaarder ver
vulde. Overigens wordt de gewijde muziek,
die van Handel, Bach, Haydn, bij preferentie
gezongen door onchristelijke zangvereenigin-
gen, de wèl-christelijke honden het bij de
zeer respectabele hoogte van de Böth-
lehemsche Ster.
Verleden jaar is een zangvereeniging ge
failleerd, die een vaandel had, waarop een
bronzen medaille bengelde, in de derde af-
deeling van een concours gewonnen. Zij had,
om de kas te stijven, twee uitvoeringen op
een Zondag bepaaldeen matinée en een
soirée. Maar, de macinée werd verboden en
voor de soirée werd tot een bedrag van f L7B
aan kaarten verkocht. Om de maat vol te
meten, had de commissaris vergeten een stoel
te reserveeren voor den genoodigden criticus,
waarom de criticus zich verontwaardigd ver
wijderde. Toen had de directeur geen pleizier
meer in het dirigeeren en de vereeniging
was dienzelfden avond kapot.
Het zangvereeniging-geval wordt, vooral
in den laatsten tijd, zwaar geteisterd. Wellicht
dat we gaan tot waar we wezen moeten
alle menschen die zingen willen, onder leiding
van één ervaren man, en de clubjes van de
dilettanteerende directeuren weg. Als men
eens begon de Doelezaal niet meer beschik
baar te stellen Dan was althans het ideaal
verloren
D.
of 'k zei 'n ongeluk an je begaan!... Wa'
doe je hier nogga wegga weg 1
Ze rukte achter zijn rug de deur open, en
Daar is de Italiaanscha regeering gevraagd,
welke houding zy dacht aan te nemen
ten opzichte van de Engelscheexpeditie in
Somaliland. Minister Prinetti heeft daarop
geantwoord, dat een deel van het aangren
zende gebied, behoorende tot de sultanaten
open- van Midechurtini. eu Obdia, onder Italiaausch
dnwde hem weg met haar overspannen k' acht. stichtelijke liedjes óók niet vpor zoover
Hij verweerde zich nog, slap en onhandig, een bekwaam man is om de evolntiën te
door het onverwachte van den aanval verward, leiden en de leerlingen een nattig, ook wel
baarheid, ik zelf heb gisteravond een heelen protectoraat staat, en dat Italië op
avond zitten zingen uit den Vierden Bundel andere streken de sfeer van invloed meent
van Coers' groot Nederlandsch Liederboek te kannen laten gelden. Nu as aan Eugeland
toegestaan, door deze meer of minder tot de
invloeds-sfeer vau Italië behoorende streken
zou
dat was 't 'm juist I
"ist aanhij was zoo groot, zoo sterk, en
rij zoo nietig en klein hij kon haar wel
Daken en breken
Haar klompen, in haar bonte schort gerold,
droeg zij onder den arm, in de hand van
dienzelfden arm hield zij het hengsel van
h&ar mand, om de andere warm te kunnen
Dergelijke dingen hinderden haar niet meer,
ze was er te veel aan gewend.
En waar is je geld
M'n geld?
M.IJa, je geld, je geld, je geld, je geld!
doen blijven onder haar 'doek, maar haar vin- waar is dat, vraag 'k geef je 't haast, of
kers werden zoo stijf en gevoelloos van kou, mot 'k 't komme hale
d« zy moest stil 'blijven staan, om ze even Geve
kunnen verwarmen. Zij wreef en kneep Ja, géve, bè jij gei, verstaan je me
naa* stramme harde vingers met haar warme nie je ben toch uit werke gewees
rechterhand ''t was toch sukkelen met die Da' geld, zei ze stug, maar toch vinnig,
Ü^iee kou', en "-ek, 't was of ze er eiken daar het 'k brood voor gekoch en kole en
whuer erger last van haden als ze nu koffie, en de schoonmaker het 'k betaald
thuis kwam in die doorvroren kamer, dan net nog nege eeute ben d'r van overvoor
°!®ef ze ma'ar rillen, rillen, totdat ze einde- mórge, voor brood en melk..non weet je t.
"jk onder de deken kon kruipen. Ze zon Met een ruk trok bij zich op van zijn stoel.
10011 maar even eec emmer steenkolen halen.De handen hield hij nog in de zakken, maar
*as niet te doeneu dan zon ze wat
°fhe ook meebrengen, er was niet meer
dan, het was wel een eindje om, maar
het móest gebeuren, zou zij nog even deder-
h a °ent aan (leu schoenmaker brengen, hy
nad er al ZOo vaak om gevraagd, de man
"Qn het niet helpen, hij had het noodig
woedend schreeuwde h'j:
Hè je dat uit durve geveda' geld,
da' geld, da' komp mijn toe, wa' jij verdien,
da' komp mijn toe, en da' la je voortaan
maar nit je harses, om da' stiekem te gaan
verdoen waar ben die nege cente schrijven,
hier d'rmee hier zeg 'k daar loopje' Voel je
aangenaam en leerrijk tijdverdrijf te bezorgen.
Maar we zitten hier in Rotterdam, als
gevolg van 't algemeen keel- en longenbezit
en de eerzucht van vele onbevoegden, opge
scheept met een rits zangvereenigiugen, die
in 'topenbaar plegen bezig te wezen en dan
dilettantisme produceeren van de slechtste
soort.
In den regel ontstaat een z. g. zangver-
Daar bevangt op
I H die lust heeft in
't openbaar de maat te slaan, het verlangen
het.-ie je weer naar een schare zingenden en fluks trekt hy
da' zwijn da' aan óen slag. Het is een feit (mijn informatiën
zijn uit goede bron) dat meestal niet een ver
eeniging bestaat, die een directeur benoemt,
maar dat er eea directeur bestaat, die een
zangvereeniging vormt.
Het valt hem niet zoo moeilijk dat gereed
te krijgen. De zangvereeniging ontstaat en
het is van stonde aan haar hoogste ideaal een
uitvoering te geven in de groote Doelezaal
met orkest. Naar dat ideaal streeft de direc
teur in het bijzonder dag en nacht, 's Nachts
droomt hij er van of bedenkt argumenten,
overdag zoekt hij zijn lnidjes op eu bepraat
ze. Er zal een „groot werk gemaakt moeten
worden" (dit is de terminologie van het
geval), dan komt muzikaal Rotterdam wel.
Kleine uitvoeringen in kleiDe zalen, waarop
kleine prijzende stadsnieuwtjes volgen, vuren
de vereenigde eerzucht aan, tot zij ten slotte
uitbreekt. De directeur kiest een werk van
een groot-benaamdeu componist en de presi
dent gaat diea dag de Doelezaal bespreken.
Kunstlievend Rotterdam zal de kosten dek
ken, er zal zelfs een overschot zijn en de
naam der vereeniging is subiet gevestigd.
Aan 't bewust groot werk vergapen zich
zangers en directeur gelijkelijk, de directeur
nog het meest, omdat hij leiden moet. Leiden
in een inrichting waar hij zelf heg noch
steg weet.
't leuk-lekkere van zoo'n je-even- Op den avond wordt de zaal gevuld met
in ziju nevelig hoofd slechts enkele klanken
vindend, die hij maar aldoor herhaalde
Katrazende katze is gek ze
is gek
Zij had hem de denr uitgekregen. Maar
toen zij hem de trap af-sjokken hourde, zonk
zij gebroken ineen op den grond, ea barstte
nit in een kermend, snikkend gehuil.
Om de denr keek een buurvrouw, met een
diep-meewarig gezichtzij had maar op het eeuiging op deze wijze
eind der ruzie gewacht, het niet wagend, eer ?®n dag eeu man,
binnen te komen.
Gnt, gat, arme ziel
zoo geslage da' varke,
mos mijn man me-n-'s lappe 'k zou 'm
wel diene... maar jij... je durft ook uie,
mensch
Klappertandend dronk zij nit het kopje
met water, dat de buurvrouw haar helpend
aan den mond had gebraoht. De tranen vloei
den haar nog steeds langs het opgezet, hoog
rood gelaathet was niet enkel smart, wat zij
nu ondervond, er was ook een 6oort triomf in
haar gevoelens gemeDgd, omdat zij hem de haas
was gebleven, maar zij huilde, zij huilde toch
geheel ontroerd en verschrikt als zij was,
door dio vreemd-plotselinge ontdekking harer
eigen groote, steeds-onderschat te kracht....
CCLXXIV.
Rotterdam, Sinterklaasavond.
'k Heb even den huiselijker] kring met de
boterletters alleen gelaten en afgezonderd op
mijn kamer (die straks nog vol surprises
stond zij heeft als zoodanig wel een week
gediend, omdat zij do meest gevreesde en
geheiligde kamer in mijn huis is) ga ik mijn
plichtmatigen veertiendaagschen brief zitten
Somali te mogen bestoken, doch daarbij zijn
voorwaarden gesteld, die ten allen tijde de
Italiaansche belangen waarborgen. Italië is
in deze zeker heel wat meer vrijgeefsoh ge
weest, dan Engeland. Toen toch Italië in
den oorlog met Abessynië aan Engeland
verlof vroeg, om door het Engelsche gebied
troepen te mogen vervoeren, waardoor de
oorlog zeker een heel ander verloop zon
hebben gekregen, wenschte Engeland .op dat
verzoek niet in te gaan. 't Is ook ai weer
hier de leer vanhet recht van den sterkste
Wij kannen toch niet aannemen, dat bij
omgekeerde verhoudingen, dezelfde besluiten
gevallen zonden zijn. Trouwens, dit recht
heeft reeds een grijs verleden achter zich,
en het is slechts het kleed onzer eeuw, dat
het vau do wandaden van vroegere eeuwen
onderscheidt. Waar wij de oogeu slaan, overal
wordt dit beginsel in toepassing gebracht,
daba, de Philippijnen, Zuid-Afrika, Finland
Ierland, Slecs%vyk-Holstein, Polen. Posen
Kreta, Armenië, eigenlijk geheel Azië en
Afrika, zuchtou allen onder de oppermacht
van den knoet.
Bij de wording van nieuwe machtige
krachten, is het aan enkele aangewezen over
weldigers minder gelakt, hunne sferen van
invloed te kunnen constateeran. Japan, Ame
rika en Duitschland spreken tegenwoordig
ook meê in buitenlandsche politieke aange
legenheden.
Het beste bewijs daarvan levert thans de
ontruiming van Sjanghai. Wij spraken over
deze kwestie reeds eerder, doch telkeBS
treedt ze meer op den voorgrond en neemt
ze scherper trekken aan.
Duitschland blijkt niet genegen te zijn
dea sleutel tot de Yang-tse-Kiang-valiei uit
zijn handen te geven. Engeland zou gaarne
met een mooi praatje de concurrenten op
zij schuiven, om dan later door een achter
deurtje alleen binnen te glippen. Doch zyn
listen en lagen worden te goed begrepen.
Nn hebben Frankrijk, Duitschland en Japan
