J[ena
TNTËZÖ N D~E N.
Zondag 21 December 1902.
46ste Jaargang No. 3794.
TWEEDE BLAD.
r ro n dissemen ts-Rech t-
bank te Alkmaar.
Zitting van Dinsdag 16 Dec. 1902
UITSPRAKEN:
FEUILLETON.
Iets over de Staatsloterij en de
lste Ned. Maatsch. tot ver
zekering van risico
in loterijen.
G. Kramer, Velsen, F. Stuifbergen en
Joh. Steeman, Castricum, mishandeling, niet
bewezen, vrijgesproken.
W. Timmerman, Alkmaar, beleediging, f 2
boete, sabs. 2 d. hecht.
Wa. van Willigenburg, Helder, diefstal,
8 maand, hecht.
onzen welgemeenden dank aan onzen collega
van de „Enkhuizer", vpor zijn initiatief in
deze.
Gaan wij nn eindelijk eens de tentoonstelling
openen, dan is het ons waarlijk een feest,
voor heden als „clou" te kunnen presenteeren
onze goeie „Saar" van Den Helder, wijd
vermaard om haar lekkere, goedkoope
„schellevissies."
0 SaarO Saar
Wat waren de rapen gaar
Saar is jaren en jaren geleden op een
hoelhuis eens aan een paar dozijn damesrokken
blijven hangen, die zij sedert dien altijd
om
die
en hij schreeuwde dan ook als een mager
varken, 't „Lolletje" was zoodoende al heel
ganw geen lolletje meer. Men begreep, dat
't ernst was en wies zoo goed mogelijk met
water zijn oogen nit. Maar 't baatte niet,
want toen Kees den volgenden morgen „op
stond" nit een handwagen in den stal van
Slikker, waren beide oogen dicht en de etter
liep er nit.
De goeie kennissen van 't lolletje betten
zijn oogen nog eens met melk uit en Saar,
die toch zeker niet heelemaal op 'r gemak
was, gaf Kees drie kwartjes, waarmee hij
naar Den Helder moest gaan.
Den volgenden dag stelde hij zich op raad
van Dr. Drijver onder behandeling van den
hare modieuze lendetjes meedraagt en oogziekten-specialiteit Dr. Borgesius, die hem
haar met de groote duffelsche kaper
pyramidaal aanzien geven.
op, zoo n pyramidaal aanzien geven.
C Hooiveld, Andijk, stroopenj (van bagger). danP/officiëel bekend a!s Shara Groen,
f 3 boete, subs. 2 a. beent. 0 Jaar» buisvrouw van Abraham Cohen te
J Bakker, Andijk, id, f 3 boete, subs. 2 Hel^er was te zamen met Friedrich Wilhelm
rx a j-i_ .j -j Elfers, 48 iaar, kermisreiziger te Helder,
J. Meester Dz., And^k, id., ld. gedagvaard ter zake dat zij „in vereeniging",
M. A. Beekman, Bergen, beschadiging, jfaandag den 21sten Juli bij gelegenheid
de kermis te Oudesluis, gem. Zijpe, in
3 d. hecht
B. Otter, Hoorn, verzuim van aangifte
voor de hondenbelasting, f 6 boete, subs. 1
d. hecht
P. Mienes, Aartswond, diefstal, 8 maand,
hecht.
C. van Kleef, Bovenkarspel, mishandeling,
f 50 boete, subs. 10 d. hecht.
C. van Beek, Hoorn, vernieling, f 10 boete,
subs. 10 d. hecht
Jb. Epke, Hoogkarspel, mishandeling, 2
maal gepleegd, 2 maand, hecht.
L. Veeken, Spanbroek, mishandeling, 2
maand, hecht.
Alvorens vandaag weer eenige nieuwe spe
cialiteiten aan het geachte publiek voor te
stellen, willen wij eerst eens over andere
dingen praten. Men zal misschien weten,
misschien ook niet, dat tot heden de verslag
gevers aan de Rechtbank geen andere gelegen
heid hebben om hun „potloodkrassen" te maken,
dan op de gereserveerde staanplaatsen achter
de leuning. Zij staan daar tot hun onuitspre
kelijk genoegen te midden van een „uitgezocht"
publiek (de goeden niet te na gesproken), dat
hen gratis de onbeschrijflijkste geuren doet
smaken, en dat hen, ofschoon tegenover don
Officier van Justitie en de Rechtbank staande,
ioo nu en dan eens naar den broekzak doet
voelen, of de portomonnaie nog wel op haar
ouwe plaats zit.
Want behalve dat de publieke tribune een
toevlucht is voor werk- en dakloozen, schuilt
er onder de toehoorders nog al esns een
„habitné" van de Rjjkslogementen en heel
vaak ziet men er één zijn lekker plaatsje
voor een oogenblik verwisselen voor het
zondaarsbankje. Allemaal dingen, die het
voor de verslaggevers zeer wenschelijk maak
ten, dat hun een zitplaats binnen de balie
of leuning werd toegestaan. Zoo iets scheen
echter onbereikbaar. Zij, die al jaren rechts-
verslagen gaveD, verzekerden ons, dat daar
geen denken aan was, want zij hadden 't ook
al meermalen gevraagd en het was nooit
toegestaan. Jazelfs de heer Obdam van
„De Alkmaarder", die je gaarne den indruk
geeft, dat hij met madame Justitia te Alkmaar
eigenlijk op een zoo vertrouwelijken voet
leeft als maar zóó zóó „geoorloofd" is, een ver
trouwelijkheid waar wij arme drommels naar
zouden snakken, diezelfde mijnheer Obdam
had, ondanks zijn herhaald verzoek, niet
gedaan kunnen krijgen, dat hij een behoorlijke
plaats binnen 't hek kreeg.
En zietheden is de zon voor ons opgegaan
Voor enkele weken slingerde onze nieuwe
collega van de „Enkhuizer Courant" heel
zacht zijn „proletariërs van alle kranten,
vereenlgt U" naar ons. Wij onderteekenden
met z'n vieren een beleefd verzoek aan den
heer President der Rechtbank, Mr. Sannes,
en als gevolg daarvan hadden wij heden
(Woensdag) de eer en het genoegen, met
Z.E.A. een rij goede plaatsen binnen de balie
uit te zoeken. Wij krijgen nu (Z.E.A. zou
't „voorstellen," maar wij twijfelen geen
oogenblik, of dat komt wel goed af) stoelen
en een bekleede tafel; „m'n liefjen wat wil je
nog meer".
Wij danken den heer President wel zeer
voor zijne welwillendheid en geven onzer
zijds Z.E.A. gaarne de verzekering, dat wij
die steeds op hoogen prijs zullen weten te
ttellen. Ook brengen wij langs dezen weg
van de kermis te
roekeloosheid en onvoorzichtigheid Cörnelis
Tabbers, 43 jaar, zonder bepaald beroep,
wonende „aan 'tNienwediep", een soort poeier
in de oogen hadden gestrooid, tengevolge van
welks bijtende werking deze „zwaar lichame
lijk letsel" had bekomen.
Saar had dus „van den zeumer'', om met den
dichter te spreken „den schelvischwagen aan
de wilgen gehangen" en op de Ouweslui/.er
kermis haar paviljoen opgeslagen, teneinde,
als ware zij de engel van den hoorn des over-
vloeds zelve, de lieve jeugd van beneden en
boven de 80 jaar te beneaijen met keur van
kleurige, geurige en smakelijke zoetig- en
zurigheden.
Het was Maandagavond tusschen 10 en half
elf. De schouwburgen waren „an" het circus
en de specialiteitentheaters gaven hunne voor
stellingen en Kakkadoris was met den laatsten
trein afgereisd. Het was dus stil op de kermis.
De „propriétaires" dor overige inrichtingen
verveelden zich en„1'ennui tues": de ver
veling doodt.
Te midden van alle stilte kreeg Saar een
frappant idéé, een schitterenden inval,
dién zij later graag gewild had, dat er maar
nooit uitgevallen was.
In de nabijheid van Saar stond „Henri";
Henri de la Gadère of in't Hollandsch Henri
bijna drie maanden (tot 20 October) geregeld
onder zijn patiënten heeft gehad. En dat het
geval inderdaad ernstig was, bewijst wel het
feit, dat het linkeroog geheel weg is en dat
het rechter nog slechts in zoover genezen is,
dat alleen de ontsteking over is.
Dat poeiertje moet dus wel een heksen-
poelertje geweest zijn. Nouzuiver was
t nietToen de zaak zoo'n loop genomen
had, werd de Jnstitie er in gemoeid en op
haar vordering werd de poeier chemisch
onderzocht door den heer H. J. F. Wanna,
apotheker te Alkmaar, die er al heele rare
dingen in vond. 't Bevatte (let goed op hoor
't kwam nit een zakje, dat de firma Hoek tfc Co.
op 't hoekje van de Warmoesstraat en Oude-
brngsteeg te Amsterdam in elke flesch znnr-
drops doet, als middel tegen 't kleven 't moet
dus, zij het in kleine hoeveelheden, door men-
schen geconsumeerd worden 't bevatte
alle bestanddeelen van ongebluschte kalk.
Smakelijk etenDie bestanddeelen schenen
in de lucht over te gaan of overgegaan te
zijn in Calcium Hydra Oxide en Calcium
Carbonaad. (Dat is toch zeker weer anders
dan kalfs-karbonaad. Wij hebben tenminste
nooit gehoord, dat je nit ongebluschte kalk
eeu coteletje kan te voorschijn roepen), en die
beide rarigheden leken dan de verbranding
of ontsteking aan de oogen te hebben
veroorzaakt.
Er waren in deze zaak, die ons tot kwart
voor één bezighield, verscheidene getuigen
opgeroepen. De heele kermis van Ouwesluis
was weer zoowat present en bovendien de
heeren Wanna en Dr. Borgesins nog, welke
laatste voor de beklaagden een zeer verzwaren
de getuigenis gaf, o. a. dat slechts onmiddel-
van Vleuten (ook van 't Nieuwediep), als kind ljjke geneeskundige hulp afdoend had kunnen
des tijds exploitant van 't hoofd van Cham-
berlain. „Sech Henriroep 's eive Wielhelm,
en frang of t' ie effe bij me komp." Wielhelm,
onze bovengenoemde beklaagde, eveneens be
zitter van een der „ambachtsheerlijkheden"
op de kermis, kwam, en nu vertelde Saar,
dat „z'n 's 'n lolletje mosten ebbe." Ze haalde
uit een zuurtjesflesch een katoenen zakje met
wit stuif poeder, dienende om de zuurtjes niet
aan elkaar te doen kleven. Met dat poeier
moest Wielhelm dien krommen Tabbers, die
daar tegen de oliebolleDkraam van Qerrit de
Jager (nit Zaandam) aan stond, eens bestrooien
en „dan zon je 'n 's 6ien wat 'n lol dat z'n
adde."
Die „kromme" Tabbers is eigenlijk een
ongelukkige stumper, allertreurigst door de
natuur misdeeld. Hij is veel te klein om
„krom" te wezendaar is nog een zekere
lengte voor noodig. Het is niet veel meer
dan een paar heel korte magere beentjes met
een hobbelig rompje, dat net op de beentjes
staat als een scheef dwarshout aan een kruis
en boven op dat rompje een schijnbaar plat
gedrukt hoofd, waarvan je gewoonlijk alleen
den grooten neus ziet. Dat menschelijk wezen
nu was tot voor korten tijd „en pension"
bij de familie Van Vleuten te Den Helder en
ging '8 zomers zoo nu en dan met de
familie mee naar 't boereland, waar hij met
een ouwe mook als wapen een onmisbaar
element was voor een recht vroolijke kermis.
batendat Tabbers stellig een heele poos
verhinderd geweest was, eenige bezigheden
buitenshuis te verrichtendat één oog ver
loren en net andere nog geenszins volkomen
genezen was, enz., enz.
Men zal begrijpen, dat noch bij Saar, noch 1
bij Elfers „opzet' was tot dit „zwaar lichame
lijk letsel". Trouwens, dat was hun ook niet
aldaar. Voor deze onzedelijke handelingen
die met gesloten deuren berecht werden,
eischte de O. v. J. 7 dagen hecht.
Denken wij aan Arie Smit, 27-jarig vis-
scher te Den Helder, dan rinkinkelen ons de
glasscherven weer om de ooren. Niet minder
dan 4 glazenbrekerijtjes kwamen vandaag
voor de rechtbank.
We doen er dos maar net meê als met
de niet aangegeven honden en met de modder
van Andijk, en werken ze in één adem af.
Arie dan had in den nacht van 25 op 26
October, omdat de deuren niet meer voor j
hem geopend werden, met het uithangbord
drie glasruiten stukgegooid van het hotel
„de bloeiende Peperneut" te Den Helder,
propriétaire Dirk Castricnm.
Eisch 3 dagen hecht.
Panlns Buisman, 19-jarige arbeider te
Grootebroek, kwam op Zondag 9 November
met zijn kameraad Bertns Venverlo, behoor
lijk scheef uit de herberg van Dirk Degeling
te Hoogkarspel. Hij kon blijkbaar niet velen,
dat de lantaarns daar voor zijn oogen langs
den weg stonden te dansen en deed een ver
woeden aanval op één daarvan, met dat
gevolg, dat hij heden wegens vernieling van
de glasruiten f 10 bcete subs. 10 dagen hecht,
tegen zich hoorde eischen.
Klaas Peerdeman 25 jaar en arbeider te
Bovenkarspel, had ook 't voornemen vanaf
de publieke tribone de etikette te bestudeeren,
die hjj straks tegenover den President zon
hebben in acht te nemen. Hij maakte 't ons
daarbij echter meer hinderlijk, dan wij belief
den goed te vinden, en op ons verzoek word
hjj dan ook door den Rijksveldwachter (dien
wij daarvoor dankbaar zijn) de denr uitgekeild.
Hij had op Zondagavond 9 November met
een stak van een rijwielstandaard nit brood
dronkenheid een glasrnit stuk gegooid van
de herberg van Jacob Mantel te Bovenkar
spel. De Officier achtte 't opzet bewezen en
eischte f 8 boete subs. 8 d. hecht
Klaas vroeg een „genadige uitspaak". Ja!
jazoo gaat 't met die knulleD. Praatjes
en gezwets als voor zes anderen maar voor
de rechtbank kan je ze wel in een luciferdoosje
stoppen.
Jan Brouwer Rz„ 26 j. en arbeider te Enk
huizen, had in den nacht van 13 op 14 No-
vember bjj half Enkhnizen de ruiten inge
slagen. Eerst in de schilderswerkplaats van
Klaas Honinghdaarna in de woning van
Jonas Scholten, en verder in het kantoor van
den fruithandelaar Pieter Koning.
De O. v. J. requireerde voor onzen „raam-
ples-tikker" f 10, boete subs. 10 d. hecht.
Josefde Haan, 25 j., timmerman te Hoog
karspel, behoort ook al tot de lui, die achter
de balie een boel meer praatjes hebben, dan
daarvóór.
Hij was op 9 November, toen zij met
ten laste gelegd. Saar had, zooals ze zei, nooit |}e®^en P'°e£ jongens uit de herberg van
- -. S*i->nonfo»i Irnromon twaI I lnin Dnnvnnnni
den inhoud van zoo'n zakje onderzocht en
ze meende dan ook, dat 't meel of fijne suiker
was, en dat Elfers inderdaad gemeend had
zijn kameraad met meel te bestrooien, blijkt
wel nit zijn woorden aan De Jager, op 't
oogenblik dat Tabbers van pijn stond te razen
en te schreeuwen ,,'t zal wel een streek van
hem wezen, want 't is meel." Beide peisonen
zijn dan ook in den beperkten zin niet
„schuldig." Hun misdrijf zou stellig ook vele
anderen kunnen overkomen. Stelt men zich
echter in de plaats van den ongelukkigen
Tabbers, dan komt men gemakkelijk tot de
meening van den snbst. O.v. J„ dat de beide per
sonen voornit hadden moeten bedenken, dat
het zeer gevaarlijk kan zijn iemand met een
poeder, waarvan men de samenstelling niet
kent, over 't hoofd en dus onvermijdelijk in
de oogen te gooien.
De eisch was tegen elk 14 dagen hechtenis.
Saar had zich een verdediger toegevoegd
in Mr. A. Prins, die met den Ambt. v. h.
O. M. een heel dispnnt had over het al of
Op den bewnsten Maandagavond nu was ook niet bestaan van „schuld" in den zin der wet
voor Tabbers de dagtaak geëindigd de noo- en die na een heeleboel vreemde woorden op
dige en onnoodige neutjes waren naar binnen juridische gronden vrijspraak vroeg,
de mook hing in rust over den schouder.
Roman van
WILHELM MEIJER-FÖRSTER.
0-0-0
21.
Zoo uitgerust, giDg George heen.
Hij kwam voor den extra trein te laat en
moest bijna een uur wachten voordat de
trein kwam, waarmede hij kon reizen Toen
hij eindelijk arriveerde, waren de twee
eerste nummers reeds geloopen.
Hij trof Lena aan naast mevrouw Von
Pauly in de loge op de tribune. Hij veront
schuldigde zich „Vergeef me, Lena, dat het
zoo laat geworden is, ik hadik kwam
laat voor den trein."
Zij gaf hem haar kleine hand „Je zult
steeds te laat komen, George. Het zal
oooit anders worden", maar zij was niet
Wsuj lachte slechts, dan boog zij zich
wter over de balustrade, om met verschil
lede dames en heeren, die voor de loge
stonden, te praten en te schertsen. Steeds
nieuwe dames en heeren dribbelden voorbij
en bleven een oogenblik staan om een
Paar woorden te wisselen.
••Zal Leoa S. winnen Wie rijdt haar
En Lena, opgewonden, allen antwoordend,
®®t allen lachend, had t&llooze handdruk
ken te wisselen.
Het was haar groote dag.
„Lena's debuut!" zeide de hertog.
George zat op eeu stoel achter de beide
dames hij boog zich voorover en gat zich
moeite, met de anderen te lachen, tenminste
en
Hy leunde tegen de toonbank van het olie
bollenspul van De Jager en maakte nog een
praatje met dezen, toen hem door den straks
genoemden Wielhelm, die stiekum langs de
kraam was geloopen, van achteren wat wit
poeier op de jas werd gegooid. Hij draaide
zich om, om de zaak te b e s p r e k e n, en kreeg
toen 't reëtje nog over zijn hoofd enin
zijn oogen. Dat deed verschrikkelijk veel pijn
Christiaan Keijzer, 30-jarige schoenmaker
te Alkmaar, heeft met een heeleboel van zijn
medebnrgers gemeen, dat hjj in nachteren
toestand is wat je noemt „een goeie jon
gen", maar dat hjj, als hij den Prins gespro
ken heeft, heel verkeerde dingen doet. Zoo
had hij op 26 October met gansch verkeerde be-
doelengen de hand uitgestoken naar Wilhel-
mina van den Toren, een getrouwde vrouw
schijnen, dreigt nn leelijk gescheiden te zullen
worden. Tegen elk werd 6 maanden gevan
genisstraf geëischt. Wat zal dat, als t zóóver
is, een roeiend afscheid en een innig weder
zien zijn.
Uitspraak in alle zaken over 8 dagen.
(Niet geplaatste ingezonden stukken worden
nimmer teruggegeven.)
o
(Vervolg.)
Aan eene verzekering volgens bovenstaand
tarief is de bepaling verbonden, dat uitslui
tend de Vennootschap het recht heeft, de verze
kering door opzegging te doen afloopen.
Deze bepaling heeft haar ontstaan te danken
aan het feit, dat het bedrag der premie ge
baseerd is op een belegging van langen dnnr,
omdat daarvoor in den regel eene hoogere
rente te bedingen is.
Tegenover deze hoogere rente staat echter,
dat het kapitaal niet op een willekeurig oogen
blik in contanten omgezet kan worden.
Uit het boveoBtaande volgt das, dat de
Vennootschap niet riskeeren mag, datdeVer-
zekerden de door hen betaalde premiën
plotseling of in groote bedragen opelschen.
Het spreekt van zelf, dat met wederzijdsch
goedvinden to allen tijde uitzonderingen op den
i regel gemaakt zullen worden.
Voor de Vennootschap zijn aan dit recht
van opzegging de beide navolgende verplich
tingen verbonden.
De eerste verplichting is, dat de verzeke
ring nog 12 maanden na den dag van op
zegging van kracht blijft, zoodat. de Verze
kerde dns nog 3 kansen geniet, vóórdat de
verzekering afloopt, omdat er telken jare 8
loterijen piaats hebben. De tweede verplich
ting is, dat de Vennootschap de hoofdsom
der betaalde premie of premiën ten volle
moet terugbetalen, indien zij eene verzekering
tusschentijds doet afloopen, terwijl de Verze
kerde in het bezit blijft van de inmiddels aan
hem betaalde nitkeeringen.
In elk boekjaar zal door de Vennootschap
3 maal de gelegenheid opengesteld worden
voor het overschrijven van polissen op naam
van derdeD, namelijk gedurende den tijd welke
ligt tusschen den laatsten trekkingsdag der
eene en den eersten trekkingsdag der
volgende loterij.
Aan zulke overschrijvingen zijn slechts een
voudige formaliteiten verbonden, terwijl de
kosten niet meer dan 50 cents per polis be
dragen.
Langs dezen weg kunnen de Verzekerden
zich niet alleen voortdurend van andere num
mers voorzien, doch hunne polissen ook ver-
koopen, zoodat zij in dat gevai de door hen
betaalde premiën van den nieuwen eigenaar te
rug outvangeu en zichzelt van elke verplich
ting ontslaan.
Voor het geval de Verzekerde onverhoopt
tijdens den duur dor verzekering overlijdt,
wordt zijne polis kosteloos overgeschreven
ten name van een der erfgenamen of recht
verkrijgenden.
De voordeelen, welke voor de Verzekerden
aan het bezit eener polis volgens dit tarief
verbonden zijn, blijken nit de navolgende be
cijferingen.
Iemand, die geregeld met '/io lot aan de
Nederlandsche Staatsloterij deelneemt, zou een
bedrag van f 300 a 3'/, pet. moeten beleggen,
om daarvoor eene rente van f 10.50 per jaar
te kweeken, zijnde dit de door hem te ris
keeren inzet op '/io loten per jaar, omdat er
elk jaar 3 loterijen plaats hebben en omdat
een doorgefourneerd */J0 lot f3.50 kost.
De Verzekerde daarentegen heeft in eensge-
vend geld niet meer te betalen dan f 100
premie en riskeert dus, volgens dezelfde be
rekening, in den vorm van rente-verlies niet
Schouten kwamen, met Johannis Beerepoot,
een boerenknocht aldaar, aan 't vechten ge
weest en had daarbij als echte lafbek een mes
gebruikt.
Behalve een hartige opmerking van den
President, kreeg hy van den Officier den
eisch van een maand hecht.
Kees Luchtig, werkman te Limmen, dacht
er al te luchtig over. Arie van Til had er op
13 November een hoop van misschien 25
mud voerworteien op een akker leggen. Kees
dacht zeker, dat je daar zonder schade of
schande wel wat van afnemen kon, of mis
schien dacht hij in geheel niet, in ieder
geval, hij ging er met een zak of drie van
door. Maar „de waarheid achterhaalt Je
wel." Hij hoorde vandaag 14 dagen gevange
nisstraf tegen zich reqnireeren.
Margaretha Kejjzer en Hendrikus Frederik
Molenaar, een fraai tweespan van Den Helder,
vormden de achterhoede.
Zij hadden in den nacht van 14 op 15
November onder meer een strooptocht onder
nomen op de erfjes van diverse perceelen in
de Nienwstraat en Leliestraat. Zoo was b. v.
van Maria Tekela van Emmerik, vrouw van
Jacobus Aiidreol;', een waschteil, een lapje
katoen en een borstrokje gekaapt, en van meer dan f 100 a 3'/i pet. is f 3.60 per jaar.
Petronella Slot, vrouw van Harmen Wessel, Bij deze berekening dient in aanmerking
een waschtobbe en twee stukken karpet, genomen te worden, dat degene, die jaarlijks
- -1--1 l;:l- /jo loteu koopt, kans heeft zijn inzet geheel
of gedeeltelijk terug te ontvangen in den
vorm van eigen geld, waarvan de Verzekerden
niet profiteerec, maar tegenover deze kans
staat het feit, dat de Verzekerden tijdens den
Deze nuttige zaken werden zooveel mogelijk
in Ned. Courant omgezet, welk geld weer
in vroolijkheid verteerd werd.
Het in lief en leed verbonden tweetal, dat
't maar beter geoordeeld had, niet te ver
den schyn aan te nemen alsof hy het deed.
De hertog hield een torroeele rede,
waarin hy Lena alle hulde bracht.
Allen waren het erover eens, dat
Lena S den ren meest winnen. De trainers
zwoeren erop, de sportbladen eveneens, en
toen de schaar van dames en heeren voor
de loge zich een oogenblik had verwijderd,
boog Lena zich achterover tot George
„Wat zeg je ervan, George, ze hebben
me straks reeds 25000 mark voor de merrie
geboden. Maar natuurlijk heb ik het niet
aangenomen" en heel gelukkig drukte
zjj zijne hand„Zet toch eens een recht
vroolyk gezicht, George. Vandaag grond
vesten we ons geluk."
Hij groezelde in de zakken van zjjn jas
en haalde een brief te voorschijn
„Daar is een brief voor jou, Lena."
Eenigszios verwonderd, nieuwsgierig
lachend, keek ze naar zijn hand„Wat
voor een brief
„Daar."
Zij keek den brief in en las de onderteeke-
ning; dan vloog er een schaduw over haar
gelaat
„Van je moeder
„Ja."
Zy vouwde de smalle ve letjes open en
begon te lezen
„Mijn lieve LenaIs wil u zoo noemen,
ofschoon ik u neg nooit geschreven en u
nog nooit zoo aangesproken heb. Het is
nu een jaar geleden, dat George is heen
gegaan gij hebt hem medegenomen hij
zeide indertijd toen hy ginghet is
maar voor een jaar en voor niet langer,
gij zelve hadt het beloofd.Nu is het
jaar verstreken Mijn lieve kind, gij waart
j slechts eenmaal bij mij, ik begreep u toen
niet en was zoo opgewonden, dat ik
tegenover u niet ben opgetreden gelijk
het eene moeder betaamt. Ik heb toen
maals niet geweten, hoe lief George u had.
Nu heb ik dat leeren begrypen. Toen
had George alleen mjj
„Lieve Lena, ik wil u dus zeggen, dat ik u
om vergiffenis smeek, wegeDS 't toen ge
beurde. Ik wil voor u een goede moeder wor
den en nu is het jaar om en moet gij komen.
Want ik kan niet langer zonder mijn
jongen leven. Hy heeft maar dit ééne jaar
willen wegbljjven, en gij hebt hem ook
beloofd, dat het niet langer duren zou.
Lena, schrijf een enkel woordje, want ik
wil het huis laten inrichten en uw bruilofts
feest bereiden. Want daar het zoo zyn
moet, willen wij elkander leeren liefhebben.
Lieve Lena, ik wilde u dezen brief
reeds veel eerder schrijven, maar ik heb
het nooit gedaan. Maar nu is het jaar om
Met tranen in de oogen las Lena den
brief voor de tweede maal,dan, als
zy hem ten einde had gelezen, bleet zy
nog geruimen tijd daarop zitten staren
niet bjj machte, zich tot George te keeren
en tot hem te spreken.
Na een geruime poos boog hij zich over
haren schonder heen„Lena
Een zonderling gevoel steeg in haar op,
iets als haat. Hoe kwam hy er toe, haar
dezen brief nü te geven In dit uur
Het was eene onhandigheid, die haar bloed
in gisting bracht.
Lomp gaf zij hem de blaadjes terug
„Daar is de brief. Steek hem by je." Zij
wendde zich cm en staarde naar het mime
veld van de renbaan.
De muziek speelde.overal lachende
gezichten luidruchtig, vroolyk gebabbel.
klonk het haar
}a nu was zy de
„Mijne lieve Lena
steeds in de ooren,
„lieve I.ena", ja, nü I Nu men eiodeljjk
had leeren inzien, aan wie George behoorde
Dat Georgo niet zou terugkeeren, als de
„lieve Lena" het niet wilde!
Maar dan kwam weer het „vergeef mjj",
dat in vertwijfeling en angst uit eiken regel
van den brief sprak dat „vergeef mij",
hetwelk de oude vrouw schreef aan het
jonge meisje twee woorden, waartegen
elke weerstand te pletter sloeg„Nu is
het jaar toch om
Ja, nu was het jaar om.
Zeer terecht.
Dat ééne jaar, hetwelk zij als voorwaarde
had gesteld.
Het was tjjd, de koffers te pakken.
Terug naar Oldeslo 1
De menschen hier vaarwel zeggen. Voor
altijd.
Wanneer George op zijn recht stor d, sprak
dat vanzelf. Hy had lang genoeg gewacht
hij had baar toch nooit laten blyken, hoe
vurig hij er naar verlangde, terug te keeren.
Misschien had hy zelf zyne moeder dat
alles geschrevei. en was deze hartelyke brief
met „mijne lieve I ena" niets dan de echo,
weike gehoorzaam antwoordde.
George begreep, wat er in haar hoofd
omging. Hij boog zich voorover en zacht,
zoo zacht, dat mevrouw Von Pauly, die
vlak nasst haar zat, geen woord hoorde,
begon hij te spreken. Lena luisterde toe,
terwijl zij odafgebroken den blik gericht
hield op het groene landschap.
In langen tijd had hij niet zoo ern
stig met haar gespioken. Hjj vond nn
weder de woorden terug van vToeger, die
lieve, klankrijke woorden, welke Lena ge
lukkig gemaakt hadden. Hjj sprak van
Oldeslo, van de bruiloft, van het witte
huisje met den tuin
Vlak bjj de tribune stond Szatck,
te midden van een groepje dames.
Terwijl George met Lena sprak, bleef
haar blik rusten op dat groepje. Men ver
drong zich om dien man, men hulHigd' j
hem; nog altijd stond hjj op de hoogte va; a
zijn succes. Masr hjj zag er bleek uit, vei
vallen, en terwjjl George tot Lena blee/
eprekeD. dwaalden Lena's gedachten af. Er
gleed iets als een zegevierend lachje om
haar mond daar stond Szatek. benjjd
En kwjjnde weg Om haar 1 Waar en
wat neer zij hem zag, vond zij zijne blik
ken op haar gericht I
Hoe al die dames zich om hem verdron
gen en hoe onverschillig hy tusschen haar
stondAlaof hjj alles, wat tot hem gezegd
werd, ternauwernood hoorde.
Hjj keerde z'ch om en keek naar de
tribune. Bij liet zijn blik lusteloos over de
rijen gaan, tot die eensklaps b eef rusten
op Lena, en in betzelfde oogenblik kreeg
zijn blik leven.
Vior de eerste maal doorstond zjj dien
blik en wendde zij baar oogen niet af.
Over zijn gelaat trok een uitdrukking
van verbazing, ja van ontsteltenisbjj
staarde haar aan, alsof hjj niet begreep
wat zjj wildodaarra was het, alsof hjj
ineenkromp,hjj trad buiten den kriüg
der dames en deed een schrede voorwaarts,
en in dit oogenblik hief Lena haar
blik langzaam op en keek over hem
heen
Daar kw; mnn de paerden weder aan
'in een oogwerk voorbjjer bu:tenge-
woon opgewonden viel mevrouw Von Pauly
