OPVOERING Dekhengst. Disponibel k aarten, E AL. LEVERS ZEEPPOEDER GOEDKOOP ANNA PAÜLOWNA, Op het politiebureau. NA AFLOOP BAL. BAL NA. NA AFLOOP BAL. ONTVANGEN ADVERTËNTIEN. MURE „Sultan, „Christinan," „Disponible," Noord-Hollandsch Koffiehuis, S C H A G E N. mwin iiiToeriBi Maandag 13 April 1903, „Crescendo" Zondag 12 April (len Paaschdag,) Een huwelijk zonder liefde, NA AFLOOP VRIJ BAL. ©Himngerurard. Zondag 12 A pril 1903, (Eersten Paaschdag,) bij Mei. de Wed. J BOON, MÉ BlIBITi HILL Banium m Baiiey! ldM op Maandagavond, 2en Paaschdag, P; Optrede* van nnigreuper 60 personen. prachtig ORKEST. yjuuaiu uii'uo Oefening," op Zondag 12 April 1903, DE VONDELINGE, Maandag 15 April 1905, (2en Paaschdag:,) riYLD en eenige Voordrachten, le Dirkshorn. NA AFLOOP VRIJ BAL. iëïsÏM Zondagavond 12 April a.s., te Hieuwe Niedorp, iedcp's Mannenkoor rnet Damesafdeeling:, e. 6BOEI, NA AFLOOP VRIJ BAL 2den Paaschdag, Lokaal „HEM HU mi," G. PLiEVIÜR, R IJ ff 81BII, Ju. SMIT Tz., ALS GOUD Het ie een groote gebeurtenis, deze spoorwegstaking, groot voor allen. Oo.t voor hen, die andere niet plegen mee te doen in het openbare leven. Ten tijde van het proces te Hennes deed de mop de ronde, dat een vrouwke met heel veel verbazing gevraagd had wie toch die Dreyfus was, ze hoorde van middag voor 't eerst van 'r leven van zoo'n man. Waarschijnlijk was 't niet meer dan een mop, maar zij is naarstig gelanceerd. En ik geloof niet dat iemand den moed zou hebben, thans in ernst het befaamde ouwe vrouwtje te laten verschijnen, met de vraag wat er toch eigenlijk bij de sporen te doen is, want ze had er zooveel soldaten gezien 1 Deze gebeurtenissen maakt iedereen zon der uitzondering meê en zij zijn een buit voor de herinnering in vele volgende jaren. Men zal 't aan zijn kinderen vertellen, hoe, lang geleden, op zekeren dag, plotseling geen sporen in Nederland meer ïeden, inééns alle verkeer stil stond. Lang geleden toen de spoorwegarbeiders nog zooveel redenen tot klagen hadden. Het ging toen hard tegen hard, zal men vertellen, er werd geen woord van ver zoening gehoord, er was van beide zijden zoo groote verbittering, dat, wie winnen moest, niet weten wilde van mededoogen. En, gelukkig dat wij zulke booze dagen thans niet meer beleven, zal men tenslotte zeggen. En stil zal men denken gaan aan deze harde dagen van het verleden. Harde dagen, waarin wij tbans leven De spoorwegstaking is wel onverwacht gekomen. De meesten onzer waren geneigd te gelooven, dat het er niet meer van komen zou. De leiders lieten hun oogenblik voor bijgaan, meenden we, zooals we nu nóg meenen dat zij gedaan hebben. De bewe ging moest mislukken, maar zij had althans de beteekenis kunnen hebben van een zich niet zonder verweer overgeven aan wat de staat van knechtschap gevonden werd. Die beteekenis heeft zij thans niet. Zij is een uiterst onbezonnen daad, ondernomen toen aan de andere zijde reeds alle maat regelen van verweer rustig waren beraamd en voorbereid. De leiders werden door hun aanhang verplicht iets te doen, zij moesten wel, zij konden er zich niet aan onttrekken zonder hun prestige in te boeten. Hun makker, die een der scherpste vernuften van Neder land is, Mr. P. J. Troelstra, heeft in zijn beroemd geworden artikel: „Wat nu?" stellig hun meening weergegeven,voorzoover zij waren t; goeder trouw, verstandig en helder-ziend. Reeds den v veeden dag had het Comité van Verweer, da' maar raakweg allerlei stakingen proclameerde, zonder te weten of er kans was dat zijne proclamaties wer den beantwoord en dat werden zij voor 't overgroote deel niet blijkbaar de be zinning verloren. Zoo maakte de beweging duizenden slachtoffers en zjj had geen resultaat. En wat het ergste is, nergens wordt een woord van verzoening gesproken. Het is een uitvechten, om te zien wie de sterkste is, met harde koppen en zware vuisten door de uitersten aan de beide zijden. Daartusschen staan dan een massa onschul- digen, die weifelen of niet willen, maar móéten, en zij ontvangen de slagen. Wie er op toeziet, onbevooroordeeld, ge voelt in zich de trieste beklemming van wie een groot onrecht ziet gebeuren of een groot leed, maar niet helpen kan. Wie het eerst in deze ellende een woord van verzoening weet te spreken, dat ge hóórd word t m den lande, doet een groote weldaad. Maar er is zwijgen, en toezien op barre verbittering. Zoo zijn we in droeve dagen zonder hoop. Maandagmorgen vroeg hoorden we, zoo toevallig, als een nieuwtje, dat de spoor wegstaking nu algemeen was uitgebroken. Er zou geen trein meer rijden. En tegelijkertijd steeg van 't station, waarheen we, nieuwsgierig, naderden, een schrille fluitgil. Er reed dus nog een trein. Voortdurend hoorden we alle dagen, vele malen, die scherpe stem van 't spoor plichtmatig gaven de machinisten, die reden, hun signaal bij de afvaart en de aankomst. Wonderlijk was nu dat geluid. Als van een klok, waarvan we 't slagwerk vernield weten en die plots begint te slaan. Even schrikt ge er van op en met verbazing kijkt ge naar de plek, vanwaar die niet vermoede stom klinkt. I Zoo was deze week ook elke rijden de trein een wonderlijk ding. We keken er naar: naar den machinist op zijn locomotief naar de conducteurs, uitkijkend van de ba gagewagens, naar de, zeer enkele, passagiers, die ook naar ons keken niet verwondering. Wellicht met wantrouwen. Iemand, die heusch op reis ging, leek iets vreemds. Een wonder van moed of van onvoorzichtigheid Men mag het dan atkeuren, dat Oude geest en Van den Berg waarschuwen tegen het nog werkende spoorwegpersoneel en dat dronkenlappen of domkoppen noem den, niemand ging er voor zjjn plezier op reis, en wie niet zeer beslist moest, bleef liever thuis, 't Gevoel van veiligheid door gewoonte was er niet meer. Bij een spoor- reis moet men niet gaan zitten nadenken over mogelijkheden, dan wordt zoo'n reis een benauwde, enerveerende onderneming Nu dacht, natuurlijk, iedereen na, was trou wens het gevaar grooter. En men bleef thuis. In onze stad kwam weer militair ver- toon, dat Rotterdam zoo uiterst dwaas pleegt te staanpatrouilles huzaren reden door de straten, gewapend en wel. Groep jes soldaten, bajonet op 't geweer, mar cheerden naar en van een aflossing Waar toegang was tot een spoor ot een spoor baan, stonden militairen op wacht, voor zichtig omgaand met de geweren, die dus i geladen waren. Een bewaking, die we niet kennen in ons gewone stadsbestaan en die we dus zeer vreemd vonden. Ieder soldaat op post had minstens tien bekijkers, werd j ook bewaakt. Dan groepen werklieden, kalm-stappend, ieder man de handen diep in de zakken, vréémd ook in onze straten, waarin altjjd in een haast-tempo het bewegen gaat. Maar overigens ging alles gewoon, on gestoord. Het is opmerkelijk, hoe weinig zich een Hollandsch stadsleven beïnvloeden laat, óók door de meest ernstige dingen. Voor een vreemdeling moet dat allergekst wezen. De staat van beleg zou kunnen zijn afgekondigd en wie 't niet wist, zou het niet weten. Wij vinden alles zoo ge woon, maken ons bij voorkeur niet druk. Minder kiesch dan handig hebben lui, die iets te adverteeren hadden, hier en daar van den toestand gebruik gemaakt. In de N. R. Ct. stond een groote annonce boven aan het blad: „Staakt allen arbeid I" waarop met kleine letters volgde„en lees de advertentie onderaan dit blad, het is uw voordeel". Dit was een aankondiging van pakpapier. Het Nieuwsblad had een advertentie „Om de werkstakers eenigszins tegemoet te komen, worden vanaf heden extra hooge prijzen besteed voor lompen, koper, lood, zink, touw, oud en nieuw paardeltaar." En een man die er als een bootwerker uitzag, deelde op Beurstijd op den Blaak circulaires uit: Toont u standvas tig en staakt allen met een ander merk te vragen dan moor, dè,n alleen is u zeker voor weinig geld goede potlooden en inkt te hebben ontvangen". Dat is wel min of meer cynisch. Van een droeve gebeurtenis profiteert men toch bij voorkeur niet. Het is al erg genoeg dat de houders van pandjeshuizen bij deze stakingsbewe ging zoo wèl varen. O. tioll. Maatschappij van Landbouw Af deeling HELDER Bij den Heer ,|b. ÜUIPER, te Koegras, gena Helder, staat vanaf 15 April ter dekMng- beschikbaar de drie-jarige, zwart-bruine Hengst Dekgeld f 10.bij niet-dracbtig- zijn der merrie wordt f5terug betaald. HET BESTUUR. i voorhetafnemen ■OER GEVERFDE- De Hengst ff No 625 N. P. Sstaat ter dekkint beschik baar bij Rutger Kaan te Wik- ringkrwaard, en No. 753 N. P. S., bij Willem Kaan te Callantsoog, en tijdelijk (tot half April) bij Nicolaas Kaan te w ikringerwaard, allen tegen een dekgeld van f 8 O.en niet drachtig f 5>.terug. Namens de Heng stenhouders, N. D. KAAN e, a. j IS ZEER ZUIVEREND EN J. VADER Az., op (2en Paaschdag,) door de van ALKMAAR. Directeur de heer J. M. O T T O. Op te voeren: den wensch, om aan dit onderhoud een einde te maken. „Hoe zou ik me délraan hebben kunnen stooten", zeide zjj. „Juist daardoor, dathij zijn held uit zulke lage sferen laat op stijgen, en hem door eigen kracht allerlei hinderpalen doet overwinnen, dat verze kert den schrijver van de sympathie en bewondering van den lezer. Maar neemt u me niet kwalijk, mijnheer Bartel, wan neer ik u goedendag moet zeggen. Het is mijn plicht, die mij roept. Goeden mor gen dus en nog eenmaal mijn dank." Ieder ander zou zjj tot dank de hand hebben gereikt. Maar tegenover dezen man kon ze dat niet van zich ver krijgen en tenslotte was de indruk, dien deze ontmoeting bij haar achterliet, zoo oppervlakkig, dat ze er reeds het volgende oogenblik niet meer aan dacht. 't Was ook iets heel anders, waarmede hare gedachten zich bezighielden. De krenkende woorden, waarmede Hermine haar gister had ontvangen, de hoonende toespelingen op haar vriendschap met den advocaat Schröder, hadden een zeer onaan- genamen indruk op haar gemaakt en het was haar nog niet gelukt, dat te over winnen. Zij voelde, dat het onmogeljjlj was nog langer met den heer Schröder om te gaan zooals tot heden. Zjj kon niet meer vrjj en ongedwongen zjjn tegenover den vriend van haar broeder, en het werd haar nu eerst duideljjk, hoeveel vreugde haar deze omgang had verschaft, hoeveel schoone indrukken zij aan hem te danken had. Nog steeds kon ze niets laakbaars of verkeerds vinden in haar omgang met den advokaat, maar de meer ervaren Her- mine wist beter dan zy, wat in de DIHJOfU Ult'UUsiMj te geven door eesip Leien van Ml en Gennep" o p in het lokaal van den hr G, J. Volder, Op te voeren stukken Tooneelspel in drie bedrijven, door H. P- Boudier. Daarna: Kluchtspel in één bedrijf. Entrée 30 ct. Aanvang 8 uur. door het gunstig bekende Variété- en Operetten-Gezelschap van Amsterdam. Opvoering der groote Succes-Revue enz., enzenz. Groot succes door geheel Nederland! Aanvang 8 nor. Entrée t 0.50. Plaatsen vanaf heden te bespreken a 10 ct. extra. bij B. SLIKKER, O u d e s 1 u i s. oogen der menschen passen zou of niet, en haar nadrukkelijke vermaning, dat ze om haar goeden naam moest denken, had Martha zeer ongerust gemaakt en boven dien zoo verstrooid en terneergeslagen, als haar jonge scholieren haar nog nooit hadden gezien. „Wanneer het toeval hem vandaag weer op mijn weg bracht 1" moest ze steeds weer denken, en ze aarzelde, na het einde van de les heen te gaan. Maar haar goed gemeende poging was voor niets geweest. Want toen ze eindeljjk besloot heen te gaan an de plaats naderde, waar zij gister den advocaat had ontmoet' zag zij zijn hooge gestalte op precies de zelfde plek. Ofschoon hjj naar de lucht koek, als iemand die zich omtrent het weer oriënteeren wilde, kon zij den argwaan toch niet van zich afzetten, dat hij daar met een geheel andere bedoeling stondalleen om op haar te wachten. En zulk een gedachte was niet heel geschikt om haar minder verlegen te j doen zjjn en hij had zeer kortzichtig moe ten zijn, om niet dadelijk bjj de eerste begroeting de verandering waar te nemen, die. sedert gisteren by haar had plaats ge vonden. Zy was terughoudend en verlegen, en nadat zij zyn vraag naar den uitslag van het gister plaats gehad hebbend onderzoek van den dokter met hetzelfde geruststel lende gezegde had beantwoord, dat -zij zeil van haar schoonzuster had ontvangen, ont stond er een zeer pjjnlijk zwjjgen, daar zy met, zooals gister, gemeenzaam met hem baar weg had voortgezet, maar er nu blijk baar op wachtte, dat hy afscheid van haar zou nemen. „Ik vermoed, datu haast heeft, juffrouw Winter", zeide by dan met een zacht ver- wjjt. „Ik zal u niet langer ophouden." Zy was zoo weinig geoefend in het vinden van uitvluchten, dat ze niet dade- ljjk een antwoord vond, maar alleen zeer rood werd en hulpeloos voor zich heen keek. Zijn zeer licht te wekken wantrouwen moest aan dat teeken wel een onaange name beteekenis geven, die voor hem iets kwellends of smarteljjks had, want hjj verschoot dadelijk van kleur en haalde op vallend haastig zyn hoed at. Eer haar het dwaze van haar doen nog recht tot be wustzijn was gekomen, had hy haar met een kort afscheidswoord reeds den rug toege draaid. Zy had hem moeten naloopen of terugroepen, wanneer ze hem nog iets vriendelijks had willen zeggen. Doch dat was bepaald nog onhandiger geweest, dan het aannemen van zyn geleide. Het zou haar ook wel aan de rechte woorden hebben ontbroken. Want de waarheid mocht ze hem niet zeggen en hem voorliegen, dat kon ze ook niet. Zoo liet zij zich het koel en bjjna on vriendelijk afscheid welgevallen en sloeg met een treurig hart den weg naar huis in. HOOFDSTUK V. i Gerard Winter was in de wolkon over i de voornaamheid en vriendelijkheid van zyn als uit den hemel gevallen zwager, en over- laadde dezen met allerlei kleine attenties, welke den zoon van zyn voormaligen chet bewyzen moesten, dat hij een zeer wel kome gast in het huis van zijn zuster was. Het was Winter byna als een onderschei ding voorgekomen, dat George Müller of, Wereldberoemde Opera-Comique in 4 tafereelen. Woorden van Clairvilt.e en Gobet. Muziek van Robert Planquette Cosiumes van de Heeren SERNÉ 8f ZOON te Amsterdam. Asmivjmïst 8 uur. Entrée f 0.3T5 en f 0.5 88. Plaatsen te bespreken a 10 ct. extra, (kan ook per briefkaart geschieden Tekstboekjes zijn aan het lokaal verkrijgbaar, BALMUZIEK van de Heeren BJJPOST en PRINS. van de R^dmjUTskarner (len Paaschdag,) in het lokaal van den heer SCHER- MERHORN aldaar. Op te voeren Oorspronkelijk tooneelspel met zang in twee bedrijven door M J. Gillissen. II. GemeÈMe kamers le tor, Blijspel in twee bedrijven door J. Nuijen. UI DEFTIGE LUI, Komische scène Entrée Ie rail- X 5<>*— D re 2e 30. 4aïiv«njr 71/* Plaatsen te bespreken a 10 cent extra aan 't lokaal. „iiuuuum vjülulbll, gevolgd door eene Apottóose met BeiaaHe Miiet in het lokaal van den Heer S. BROMMER, Aanvang 8 U51 r. Entrée 50 ets. Plaatsen zijn te bespreken tegen 10 ets. extra bij den hr 8. Brommer, De entrée is voor de geheele Iocaliteit verschuldigd. P.S. De netto-opbrengst der entrée's zal ten bate komen van het Ziekenfonds „Door ons, voor ons", in de gemeente Haringcarspel - OP - (len Paaschdag.) in het lokaal van den Heer P. HARINGHUIZEN, van (het vorig jaar in den wedstrijd te Hoogkarspel bekroond met den eersten p r ij a,) met medewerking van den Heer (Viool,) en Ia. OLJlI, (Piano.) Entrée 50 cent. voor hen, die de uitvoering hebben bijgewoond. Het concert is zoo tijdig afgeloopen, dat bezoekers uit de richting Schagen nog met de tram van kwart vóór elf kunnen vertrekken. een prachtige oolleetie Aanbevelend S c h a g e n zooals op zijn visitekaartje stond te lezen George H. Miller hem reeds van het eerste uur af m6t het broederlijke jjj en jou had aangesproken. Winter had het eerst slechts schuchter over zyn lippen ge bracht en zyn optreden tegenover zyn wereldwyzen zwager was meer respectvol, dan vertrouwelijk geweest. George had in den loop van den avond verteld, dat hy in Berlijn zou gaan wonen en zich daar bezig zou houden met het verkoopen van Amerikaansehe patenten. Zoo naar den schijn te oordeelen, had hij op dat gebied de meest schitterende voor uitzichten. Gerard Winter luisterde zeer opmerkzaam naar zyn redeneeringen, waar van hij zeer weinig verstand had, maar waaruit de geduchte getallen hem impo neerden Juist omdat het hemzelf zyn geheele leven aan ondernemingsgeest had ontbroken, had hy een grooten eerbied voor dat koopmans genie, dat ook voor de koenste operaties niet terugschrikt en waaraan het zoo vaak gelukt, niets in millioenen om te tooveren. Dat ook zyn zwager tot deze genieën behoorde, daaraan twijfelde hij na de eerste kennismaking geen oogenblik en hy was er trotsch op, een dergelijk man zyn zwager te mogen noemen Zooals men een waarden gast anders zyn eigen kunstschatten toont, zoo toonde Winter, wiens geestelijke horizont één ge worden was met de enge grenslijnen van zyn werkkring, zijn bezoeker den tweeden dag, toen de beambten zich om twaalf uur hadden verwijderd, de inrichting van de kantoren, die hem onverbeterlijk schenen,, hoe weinig bezienswaardig een ander deze ook mooht vinden. Hy voerde Müller alsmede alle OMeritóen ei Beioiiieleo. tegen de scherpst concurreerende prijzen. Tevens ingericht voor alle voorkomende Reparatiên. Kmailleeren en Vernikkelen. Beleefd aanbevelend, Bondsrijtwielhersteller, Barsingerhorn, Kreil. onder allerlei opmerkingen, die deze niet weinig vermaakten, door alle vertrek ken, en tenslotte met niet te miskennen trots in het heiligdom van het huis, waarvan hy zich den eigenlijken bescher mer en heheerscher voelde. En hier scheen de tot dusverre gehui chelde belangstelling van den Amerikaan werkelijk te ontwaken. Hy bekeek met groote opmerkzaamheid de inrichting van de machtige, ingemetselde brandkluis, de constructie van de stalen deuren en den loop van de kunstige sloten, die de boek houder herhaalde malen opende en sloot, om zijn zwager de volkomenheid van het mechanisme te toonen. „Dat is het ideaal van een brandkast", zeide Müller bewonderend, „en wanneer j ik eerst een beetje verder ben, zal ik er my i naar deze kast nauwkeurig een laten maken. Voorloopig kan ik me met dit kostbaar stukje nog niet inlaten, maar zal ik met ieen eenvoudiger kast genoegen moeten nemen". Gerard Winter maakte dadeljjk een geste als iemand, die op een glorieuze gedachte komt. „Neen maar, dan kan ik u tot mjjn genoegen misschien een kleinen dienst be wijzen. Wy hebben op den corridor nog een drietal groote brandkasten staan, die we gaarne zouden verkoopen, en waarvan de directeur-generaal op mijn verzoek u er beslist billjjk een zal afstaan. Zij zjjn voor ons doel niet meer toereikend, maar anders nog zeer bruikbaar. Wil je ze eens zieB George Müller stemde toe en zjj stapten den gang in, waar de jjzeren kasten stonden. WORDT VERVOLGD.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1903 | | pagina 6