Donderdag 29 September iOÖJk 48ste No. 3979 Dit blad verschijnt tweemaal per week Woensdag- en Zaterdagavond. Bij inzending tot 's morgens 9 nre, worden i DVERTENTIEN in het eerstuitkomend nummer geplaatst. j\'GEZONDFN STUKKEN één dag vroeger. IBureau•4D$SA©15flï, Laas, 4. UitgeverP. TRAPMAN. MedewerkerJ. 1\REL. Prijs per jaar f 8.Franco per post f 3.60. Afzonderliike nummers 5 Cent. ADVERTKNT1 EN van 1 tot 5 regels t 0.26 iedere regel meer 6 ct. Groote letters worden naar plaatsruimte berekend. fljj dit nummer behoort een bijvoegsel. H0t w*s binnen zeer korten tijd, dat te Mianwe Niedorp voor do tweede maal feest erd gevierd. Was het een dris weken ".'eden de gymnastiekvereniging, die een iabilenm vierde, nn wes het Niedorp's Man nenkoor met Damesafdeeling, dat zfjc 26-jarig butaan feestelijk (dat is nu eens het rechte woord) herdacht. Bij de aankomst van de zaDgers prijkte Niedorp sl in vlaggentooi en overal een vriendelijke handdruk en een gulle lach ais welkom. De officiëale ontvangst was om elf nur in de Prins Maurits." In de „eeuwig groene" feestzaal van den heer Haringhuizen, waar gelukkig geen aangebrachte versiering den mooien dosch.dien moeder Natuur hier geschon ken heeft, bedierf, riep de heer Jb. van der Stok, de eere-voorzitter, den zangers het wel- £ozn toe. Voor drie weken geleden, zoo begon Voor zitter, stond ik hier op ongeveer dezelfde plaats, om het feest te openen der gymnastiek vereniging, en thans andermaal geniet ik dat voorrecht, nu de Zangvereeniging Nie dorp's Mannenkoor met Damesafdeeling haar 26-jarig bestaan herdenkt. Dat feit heeft die Vereeniging gemeend, niet onopgemerkt te moeten laten voorbijgaan en te moeten vieren met dit feest, waaraan een wedstrijd is verbonden geworden. Om dit alles te doen slagen, ie de hulp der Zuster- vereenigingen ingeroepen benoorden het IJ en nauwelijks was die roepstem tot haar doorgedrongen, of zij waren bereid naar Nieuwe Niedorp op te trekken, om dit feest mee te vieren. Uwe tegenwoordigheid, dames en mijne- heeren, is ons een groote eer en wordt op den hoogsten prijs gtsteld. Ik roep n van harte het welkom toe en verbindt daaraan ten wocsch, dat het n gegeven moge zijn, een recht aangenaam feest te vieren. Ik wensch ook hartelijk welkom te heeten de Juryleden Groot, J. Kuilman en TLrie. Ik noem de heeren in deze volgorde, omdat ik nog een extra-welkom wensch toe te Toepen aan den heer Tierie, die zoo bereidwillig was, de plaats van mjjnheer De Lange, die voor vandaag verhinderd was, in te nemen en ons das voor een impasse heeft bewaard. Niedorp's Mannenkoor viert feest vandaag 1 Zooals met alle vereenigingen, mag niet wor den vergeten, dat, als men de geschiedenis, het leven der vereeniging raadpleegt, er ook voor deze zangvereeniging geweest zijn oogen- blikken van zwakte, oogenblikken van stil stand, om nn maar niet van achteruitgang ta spreken. Iu een zangvereeniging ten pl&ttenlande is het gewone verschijnsel de ver andering in de leden, ziekte, enzenz.dat geeft een slechte bezetting der partijen met als gevolg het gemis der juiste stemming. Ook die oogenblikken heeft Niedorp's Mannenkoor achter den rug, maar de ver eeniging leeft, zij bestaat, zij leeft, zij bestaat krachtig, waarvan het 'bewijs is, dat rij dit feest viert. Ik wensch haar namens dt Feestcommissie, en niet het minst namens mijzelf, harteljjk geluk met dit haar feest en ik hoop, dat het haar gegeven moge zijn, oog vele jaren te beBtaan, zoodat zij nog langen tijd behaersohe den zang te Nieuwe Niedorp en haar steun zal blijven schenken &an de volmaking van den volkszang. Ik wensch in niet minder mate den direc teur, den heer D. Kuilman, geluk met dit feest. Hij is gedurende dien langen loop van jaren steeds directeur der vereeniging geweest en heeft natuurlijk ondervonden die teleur stellingen en z.g. ontmoedigende kleinigheden, waarvan lk straks ook al sprak, die knsgen en pijn doen en verdrietig stemmen er.fin, zg die ze ook hebben ondervonden, weten, hoe dergelijke dingen kunnon ontmoedigen. Maar gij hebt, mjjnheer Kuilman, niet ver saagd, met taaie volharding hebt ge gestreden, om den zang te blijven dienen en bevorderen, en met de moeilijke, maar schoone over winning, door u behaald, wensch ik u geluk. Wat ge bereikt hebt, dit bewijze ook mede vandaag dit feest. Ik wensch u toe, mijnheer Kuilman, dat ge in het bezit blijft van uwe taaie volharding in het belang uwer ver eeniging en van den zang. Dames en mijneheeren, op het podium ziet u staan drie versierde stoelen. 3 Heeren, voor wie deze kleine attentie is bestemd, hebben het voorrecht, oprichters te zijn van Niedorp's Mannenkoor, 26 jaar leng zijn zij lid der vereeniging geweest, en alle verdrietelijkheden hebben zij glansrijk meê doorstaan. Ik geloof zeker, dat de directeur Kuilman van deze heeren veel medewerking heeft ondervonden sn dat zij hem zijn taak lichter hebben ge maakt. Ik hoop daarom, dat de heeren P. Fray, J. Timmerman en S. Fray nog lange jaren lnst mogen hebben en de gezondheid mogen genieten, om lid te blgven van Nie dorp's Mannenkoor. Ik heb nog de opdracht te vervullen, dames en mijneheeren, om n in een andere betrek king het welkom toe te roepen. Het ge meentebestuur van Nieuwe Niedorp wGeacht u een dronk aan te bieden, een eeredronk, dien ik hoop dat n znlt aanvaarden, onder onze verzokering dat wij hopen, dat u hier een prettig feest znlt vieren, 't Is hier vandaag wedstrijd in het zingen, die, zoo ik hoop, voor beide partijen, zoowel voor de winners als voor de niet-winners, den verstandigen prikkel moge hebben om door te gaan met al hun best te doen, goed te leeren zingen. Ik hoop, dat deze wedstrijd goede resul taten moge hebben en dat der Jmy vandaag zeer moeilijke oogenblikken zullen worden bereid. Dat is nn wel niet zoo heel aangenaam voor de Ju y, maar het is toch het beste bewijs, dat sciioone resultaten zijn verkregen en dan is het doel van deze bijeenkomst, van dit zangersfeest, het schoonst bereikt. Ik heb gezegd(Daverend .applaus en fanfares.) De heer D. Kuilman brengt in enkele woorden zijn dank voor de waardeerende woorden, door den Eere-Voorzitter, tot hom gericht, en zegt, dat zijn hart op het oogen- biik vol is van de dingen, dia deze dagen zullen komen en daarom zegt hij mat den dichter „Het zij in vreugde of verdriet, stort uw hart uit in een lied" en nu weerklonk fiisch door de zaal het welkomstlied dei feestvierende Vereeniging. Daarna werd in de volgorde, door den Voorz, den heer W. C. Visser, reeds meege deeld, de optocht opgesteld en voorwaarts ging hot naar het kerkgebouw der Ned. Herv. gemeente, waarin de wedstrijd zou worden gehouden. Op straat was de levendigheid niet minder geworden. Wat een menschen Met tram en spoor, per flits, rijtuig of te voet, waren zij van alle kanten komen binnen stroomen, zoodat de optocht zich door een dichte haag van menschen bewoog. Hoe dichter bij de kerk, hoe voller, en vlak voor de ijzeren poort een groote menigte, die met ongeduld de opening van het hek afwachtte. Het geduld werd op eeu z ware proef gesteld. Half twaalf wedstrijd en eerst over twaalven gicg de poort open, en toen een gedrang om naar binnen te komen, van belang 1 De opstopping was te groot geworden, had men de menschen geleidelijk, naar zij veischenen, feuilleton. Roman van C. SCHROEDER. 000 Vierde Boek. 87. Zelfs den arts grepen deze aanklachten aan' terwijl hg met bevende vingers zijn verbanden legde, en Kitty verscheurde het het hart. Haar Dick haar goede Dick tt0® kon hij zichzelf zoo bitter aanklagen ü&d hij dan in die korte levensspaone gwiaan, wat hg niet, en niet gedaan, wat i had moeten doen Had luitenant Dal- 7'kth haar niet gezegd, dat voor hem en 8 kameraden in Dick een trouwe vriend Sllerf, en had niet een blik op al die ^Wige en droeve gezichten haar van 8 Waarheid dier woorden overtuigd? Die 05r allen zoo hoog vereerd werd, kon dat 6811 slecht mensch zijn? nik geloot het niet, Dick, mgn Dick," •-Qisterde zij, hem liefkoozend over de rus- coze handen strijkend. „Ge hebt liefde 8®zeaid, waar je maar slechts kon." fhk heb mgn leven vermorst, Kitty «Dick, onvolmaakte menschen zijn wij a '8n, maar God is barmhartig God ia 6 Tc^6' die alles vergeelt." »Jk Leb mgn leven vermorst," Dat was steeds het jammervolle retrein, de lang6 vreeselgke uren door. Pas dicht voor het heengaan stilde die gowetenspgn en de kwellende onrust week voor een toestand van volkomen uitputting. Een stille vrede legde zich op het bleeke gelaat. Voor zgn open oogen begon het te schemeren, donkere schaduwen legden zich voor zgn blik. Plotseling gleed een lachje over zijn gelaat stil, gelukzalig want hg hoorde iets, dat hg, achzoo lang niet meer gehoord had. Het waren de klokken van Killarney, zg luidden eerst heel ver en zacht, dan nader en voller, steeds voller. Hg wist ook, waar hg was. Op het Muckrosy-meer, met Kitty. Zjj zateD hand in hand in het vredig wegdrijvende bootje. De waterspiegel vlamde als vloeibaar goud in den laatsten avondschijn, en de oever, de bergen, de bosscben, de smarag den weiden hg herkende alles weer, maar in zulk een heerlgk licht hed hij het nog nooit gezien. En schooner dan dit alles was de hemel. Een zacht groen-blauw ge- i welf, naar het westen heen in rozengloed gedoopt, en midden in dien gleed een gou den deur. Daar f peilde zich langzaam die I deur en daaruit schitterde een glans zoo bovenaardsch, dat alles er voor verbleekte „Ziet ge," fluisterde de stervende, „ziet ge het, Kitty? De deur is open. - Vlug, neem het roer, wg willen naar binnen." Zijn lippen sloten zich, de zware oog leden zonken neer. De heldere glans wss vei bleekt, duietere nacht w as het nu rondom hem, de klokketoten stierven zacht en kalm weg en als door kabbelende golijes licht binnen gelaten, dan had dst een betere maat regel geweest, dan nu. Zóó wss het tenminste glad verkeerd, mssr erfia, al doende leert men en wij willen met Uilenspiegel zeggen „hierna beter Zoo nam dan de wedstrijd voor koren, die nog nooit een prijs hadden gewonnen, een aanvang. Zooals al reeds in de feestzaal was meege deeld, was het le koot „Crescendo" van De Rijp niet opgekomen, zoodut „Euphonia" van Schagerbrug, onder leiding van den heer M. Bergsma, als eerste optrad met Morgen lied van Kolkman en Aan de Maan van donzelfde. 't Zou ons te ver voeren, om elk nummer op zichzelf uitvoerig te bespreken en zoo zullen we ons bspalon tot eokele opmerkin gen. De lnd.uk van dit koor was verre van ongunstig. Werd het Morgenlied wat mat en klenrloos ingezet en hield dat een paar regels aan, zoo gaven de sopranen InHoog op de bergen, enz een mooie schakeering. Zoo ook inDie toon dringt, enz., was de bas niet mollig on rond, maar zwak en enkel. Mooi ingezet werd het slotvers, daar was de stem ming heel, heel goed, en ook't Goede Morgen aan het slot werd nltstekend afgesloten. In Aan de Maan was het koer niet gelnkkigen de opmerking moet ons van het hart, en wij zeggen dit in het belang van het koor: daar heeft de bas van die bijtonen gehad, die hinderlgk en leelijk warenhet bleek hier, dat men zijn geluid ook kan bederven. Een mooi ensemble kreeg men in Waar zonder I hoop, enz., daar klonken de damesgtemmen rein en het was een uitstekend slot. Had bet koor in dit Aan de Maan beter gezongen, dan had de Jury de vereeniging zeker gunsti ger beoordeeld, dan nn. „Varia" van Warmenhuizen zong Heilig, van Rinck en Helmwee van Heim. De twee groote eigenschappen, die dit koor niet j maken tot wat het moet zijn, is het doml- I neeren van enkele stemmen op hinderlijke wijze, en da verhouding tusschen dames en heeren, die niet is zooais gewenecht: het laatste deel is te sterk. De beide nummers werden niet onverdienstelijk gezongen, maar meer warmto in den zang is zeer aan te bevelen. Ieder koor heeft een eigenschap, dat van Westwond-Binnenwijzend had de glad-ver keerde, om het pianissimo nog zachter te willen zingen dan zacht, zoodat sommige oogenblikken geen fatsoenlijk geluid werd voortgebracht, en dan een tempo, neen maar I Alsjeblieft wat vlugger voortaan, men raakte er bepaald bij in slaap. En dan nog iets die sopranen, hoe leelijk, dat kolossaal domi- neeren van zoo'n schei po sopraan, die er zoo lekkertjes tegen-san zong „Harmonie" van Beemster onder J. Paar- dekooper Jr. was veel en veel betsr. In het Krijgsmans-minneiied w erd eeu mooi ensemble verkregen, die lied werd met goede voordrecht gegeven. Dit koor heeft o. i. zeer goede eigenschappen, het geelt «en krachtig volume jammer, dat mort zoo Dn en dan niet zuiver was. De aigoheele indruk was goed, men zingt hier frUc'n. Toen volgde „Concordia" van Westzaan onder den heer J. Sluis. Al dadelijk luisterden wij mtt gtnoegen. Heimwee is eon gemakko'iik nummer, doch het werd eer.vondig en iief gezongen, met een mooie kleur. Maar vooral in Goede Moed van 8. de Lange bereikte dit koor zijn hoogte-punt. Wat klonk dat krachtig en friscn, datGoede moed. Goede j moed! Dat was zingen, geen geccquatteer tnet mooie geluidjes, waaraan de heele voor- dracht wordt opgeofferd. Neen. een mocis klenrwisseling, een lief piano in Is nw beurs, enz. van de sopranen, maar ook een heldere, tintelende kracht, waar dat gevraagd werd, en een goede uitspraak, waaraan ook wel eenige directeuren meer aandacht mogen wijden. Waarachtig, o. i. wordt tegenwoordig te veel geofferd aan het verkrijgen van mooie c-ffectjes. Wij hoorden het bij het koor van Westwond-Binnenwijzend, waar een verkeerde en overdreven toepassing van het piano een koor brengt. Mondjes worden er getrokken voor pruimpjes en prisma's, maar niet om te zingen. Angstvallig wordt elk plano uitge voerd, maar als er een beetje gloed en warmte moet zgn, als er eens krachtig een lied moet Bchallen, ho maarOver het algemeen gaven de koren te weinig zang in den goeden zin, er zat geen muziek in. En juist dat frissche, heldere, vroolijk opklinkende lied van Westzaan trof zoo dubbel. De heer Sluis is een kranig directeur, die zgn jong koor, indien het hem blijft volgen als tot heden, zeker hooger zal opvoeren. Hier hadden wij een pauze en vroegen de optocht van versierde fietsen en het hardleo- pen met hindernissen onze aandacht. 16 Versierde fietsen leverden een heel aardig en optocht en er waren er bij, die met smaak waren versierd. Groen met bloemen, welke een kleurschakeering geven die fijn is, maken altijd den besten indrnk en diagen steeds de ecrekroon weg. Dit werd ook bij dezen wedstrijd weer bewaarheid, waarbij mejuffrouw A. v. d. Stok den len prijs kreeg, deze fiats was smaakvol. Den 2en pijjs kreeg mej. M. Sieswerda, den 8en IJ. Reeelmen c.s. en den 4en Jb. Arts. De Juiy had, hoewel niet te voren aangekondigd, 2 rubrieken ge maakt. De eerste de mooist versierde fiets, (zie hierboven) en de tweede de eigenaardigst versierde fiets, waarin den eersten prijs ver wierf de heer Jb. Visser, den 2cn de heer P. de Graaf en den 3en de heer E. Schermer- horn. De piijzen bestonden nit kunstvoor werpen ter waarde van f 16, f 10 en f 6 voor de le rubriekvoor de 2e rubriek had de Ned. Wielrijdersbond 3 medailles uitgeloofd. Bij het bardloopeu met hindernissen voor jongens van 12 tot 16 jaar won den lea prijs J. Myts, 2en prijs N. Stammes, 3en prijs C. v. d. Oord en 4an prijs P. Tuinman. De prijzen waren hier kunstvoorwerpen van f 6, f 8 en f 2. Met groote belangstelling volgde een groote menigte deze beide nummers, die een welkome afwisseling gaven. De zangwedetrijd nam daarna weer een aanvang. Het eerste wat wij hoorden was Avondlied door „Polyhymnia", vsn Schellinkhout onder den heer J. Roos en daarna Avondklokje. Die kennismaking viel niet mtê De zang was over 't algemeen «lap, het tempo zaal en de zaiverhoid liet te wenechen over. „A.d.v.e.n.d.o" van Middon-Beemster ver volgde de rij met Avondlied van Abt en Lom- meiKoelte van Verhulst. Het eerste lied word met een mooien, waimen klank gczor.gan, daar was kleur in, met een molligen, ronden bas als grondtoon. Verschillende pasrsges b v.: L3g inoede 'c hoofd dus neder, treffan. Jam mer, dat Lommerkoelte den indruk zoo bedierf, daar was het koor zeer ongelukkig, 't was hetzelfde koor niet meer van zoo pas. Alf dit nnmmer was geweest als het eerste, dsc had het koor zeer hooge oogen gewoipen. „Bergen" te Bergen onder den heer P. van Hoorn, maekte een goeden indiuk. De inzei van „Zalig, die in vrede sterven," was heel goed. Jammsr dat de gacsche weergeving wat saai was en dat de tenoren in Hun Leids man, van den goeden weg af waren. Dit num- mor sloot met een mooi Halleluja. Rust is een lied, dat 6 coupletten heeft, daf is wel 2 te veel. Het werd over het algemeen goed gezongen, vooral het laatste vers, daar was een mooie stemming in do voordracht. Crescendo van Noord-Scharwondeonderden gedrsgen, gleed Dick Macdermat het be geerde doel tegemoet. Wat het boech aan bloemen bezat, had den de kameraden aangedragen, en nu lag Dick midden iu al die bloemen, als een mar merbeeld, op zgn smal veldbed. De dood had van het stille gelaat alle sporen van de treurige uitspattingen der jeugd wegge nomen en hem een aangrijpende schoonheid gegeven, die geen enkele ongetroffen kon aanzien. Dat moest Dick zgn, die dolle Dick, met wien men had gelachen dat de wanden er van dreunden. Onbegrijpelijk Zelfs de berinnering aan dit lachen scheen als een heiligschennis in het aangezicht van dezen doode en in tegenwoordigheid van haar, die van allen den doode het meest beklaagde. De arme, jonge, wocderschoone vrouw, zij had met eigen hand den vriend en broeder met de bloemen getooid en toen had haar het verdriet aangegrepen, met groote vertwijfeling. Het gelaat in de handen gedrukt, op de knieën lag zij nu daar, de teer8 gestalte heen en weer ge schokt door het snikken. Zij had er geen denkbeeld van, hoe de tijd voortging. De zon stond reeds diep aan den hemel en reeds driemaal had majoor Tsyicr aan luitenant Da'quith fl iis- tererd uiieergezet, dat het zgn plicht was, er haar opmerkzaam op te maken, dat Laest gemaakt moest wordeü, als men nog vóór den nacht Pal&npur wilde bereiken. Jack zeg dat in, maar hij waagde het niet, met zrn aanmattirg het heiligdom dezer smart binnen te dringen en zco stond hg neg aarzelend aan den ingang van de tent toen plotseling Kathlin naar buiten trad, bgna zoo bleek ais de doode daarbinnen, maar kalm en stil. „Mgn paard, mijnheer Da.'quith, wanneer ik u verzoeken mag," fluisterde zg. „Het etaat reeds gezadeld, mevrouw," antwoordde Jack, en een van de Hindoes een teeken gevend, voegde hij er aan toe „U zult mg zeker wel veroorloven, met u meê te rjjden „Neen, neen 1 Vergeving 1 Ik dank u zeer, ik kan u niet genoeg danken voor alles wat gij hebt gedaan, maar het is nu geen nacht, on ik heb ook een bediende bg mg." „Zooals u beveelt," mompelde hij en trad terzijde. Toen werd zg een dozyn mannen gewaar, die bg haar verschijnen waren opgespron gen en haar nu eerbiedig groetten. Een licht beven ging er door haar trekken en er was iets schuws, angstigs in haar blik, terwgl zjj haastig boog. „Zg vreest betuigingen van leedwezen," dacht Daïqiith, „maar daarvoor bestaat geen gevaar. Zelfs den majoor zou het woord in de keel blijven steken." Nu werd het paard voorgebracht en zg liet zich in den zadel heffen. Vóór zg de teuge's aanhaalde, vroeg zij met sidderende lippen, naar de tent wgzend „Waarheen wilt ge hom brengen Is dit plekje niet mooi vroeg Da'qrith „Ja," knikte zij, met een langen blik in het rond, „paradijsachtig schoon, maar," voegde zij, do.r vreeseiijke gedachten ge pijnigd, eraan toe, „niet zonder kist in de aarde, Mr. Dalquiih, dat moet ge mg heer Dorsman was het laatste koor. Motet van Richter was zijn eerste nnmmer. Daar wts een goed geheel met frisschen klank en flink volume, met Uw God is koning als mooi slot. Avondgebed van Kolkman werd direct uitstekend ingezet, sn in dit lied kregen wij effecten, die de voordracht zeer ten goede kwamen. Het Amen aan het slot verhoogde nog den goeden indrnk. Als men zich te Noordscharwonde blijft inspannen, is er esn toekomst. Hiermede wes de wedstrijd afgeloopen en vroeg de uitvoering van Broederliefde van Wouters en Bede van Dan. de Lange door de gezamenlijke koren (340zangers) onze aandacht. Deze twee liederen werden buiten gezongen op het kerk plateau, onder leiding van deu heer D. Kuilman, dan feestdirectenr. Zooals het altijd bij samenzangen gaat, studeert elke vereeniging den zang natuur lijk in onder verschillende directeuren en dus veelal ouder verschillende tempo's. Er is dus een krachtige hand voor noodig, om de bent bijeen te houden. De heer D. Kuilman kwoet zich kranig van die taak, zoodat deze twee nummers den gewenschten indruk maakten. Toen beklom de heer Groot, voorzitter der Juiy, den lessenaar en verkondigde den uitslag van den wedstrijd: le prijs met 2 tegen I stem, Concordia van Westzaan directeur do heer J. Siuis; 2e prijs met alge- moece stemmen Crescendo van Noord-Schar- woude, directeur de heer W. DorsmanSe prijs met algemeene stommen A.d.v.e.n.d.o van Midden-Beemster, directeur de heer C. Vink, cd zoo er een 4e prijs was geweest, zou Bergen te Bergen, directeur de heer P. van Hoorn, do gelukkige zgn geweest. De prijzen bestonden ineen groote zilveren medaille vun H. M. de Koningin-Moeder, een zilveren medaille en een bronzen medaille. Het behoeft eigenlijk niet te worden gezegd met welk een gejuich en gejubel deze uitslag van den kant der overwinnaars werd ontvangen. Het „lang zal hij leven" en „hiep, hiep hoera 1" gaven duidelijk blijk, hoe gelukkig men was met de behaalde overwinning. Er volgde nn een flinke pauze, die genoeg gelegenheid schonk tot rusten en om het een en ander versterkends te gebruiken, waar de maag langzamerhand behoefte aan kreeg. Om zes uur weer naar het kerkgebouw, waar te half zeven het concert van de feest vierende vereeniging plaats vond met mede werking van dan heer J. Mossel, soloviolon cellist van het Concertgebouw te Amsterdam, en den heer Evert Corneiis, organist. Vóór het concert een aanvang nam, reikte de Voorzitter der feestcommissie, de heer W. C. Visser, met een kort woord de verschil lende medailles uit. Da organist opende het concert met een Sonate a. gr. t. van Rheinberger, die in goeden toon, hoewel o.i. niet met voldoende schukeering, Ietwat eentonig, werd voor gedragen. Een groote bekoring weet de heer Mossel te doen uitgaan van zijn instrument. Hoe innig en heerlijk klonk zgn spel, wat mec- aleepend en teer, hoe zangrijk en vol melodie De User Mossel is een knnstenaar, dat wisten wij, en dat geeft ook, zijn plaats in hetconceit- getiouw voldoende aan, maar de verwach ting, door hem opgewekt, is bevredigd 5 weik een buitengewoon genot heeft hij ons geschonken j Het is nog niet lang geleden, dat wij zeer uitvoerig den zang van Niedorp's Koor hebben oesproksn en behandeld. Was ons oordeel toen gunstig, het doet ons genoegen, dat gurstlg oordeel nog eens te kunnen onder streepten, door te veiklaren, dat Niedorp's Koor Zondagavond mooi heeft gezongen. De goede eigenschappen, die het bezit. beloven." „Wg hebben reeds om een kist naar Pal k-ipur gezonden, mevrouw, en die zal wel spoedig hier zgn." „God zg dank," fluisterde zg, de hand op het hart drukkend. „Zg schgnt zoo heerlgk, deze tropenaarde, maar onder die mooie oppervlakte kruipt en wroet het en... ik zou het tiet kunnen verdragenMr. Dalquith, niet waar, er zal ook nog worden gebeden „Ja," verzekerde hg heeech. „Dank. Het zou hem verheugen, als hg het wist. Hij beeldde zich in, niet goed genoeg te zijn om te sterven Dick 'niet goed geno6g 1" Haar trillende lippen poogden te glim lachen, maar dat mislukte jammerijjk. Een plotseling snikken steeg haar uit de keel op en toen zg met diep gebogen hoofd het leger uitreed, was haar gelaat door tranen overstroomd. HOOFDSTUK IV. Ongeveer een mgl ver had Kathlin ge reden, toen de naderende hoefslag van een paard haar uit haar diep gepeins wakker schrikte. Zg herkende heftig schrikkend Paul Rieger, en haar hand. waaraan de teugels waren ontgleden, hief zich afwerend tegen hem op. Maar hg was reeds naast haar. „Slechts één woord, Kathlin," smeekte hg innig. „Het is beter van niet," fluisterde zg, eehuw langs hem heenkijkend. „Ik ben zoo bang voor mg zelf." WORDT VERVOLGD.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1904 | | pagina 1