2 Timmerlieden,
een Dienstbode,
een Dienstbode.
1904 Winter 1905.
Alm Mtijü's
«es- t ïiiÉrl
Ghicago.
SZfJiZS.g'i.
"SÏÏÈX -?
uipvleesch.
Bouwerij.
Bloemwerken
BLOEMEN.
F. J. KLUFT.
r ifta»
tüfi—r'rtSSSS
fcvss tVS
H%S$£gSf a'""
sSasHsmSSS
S^;ÏS=
een leid-HuisIiouflster,
bij W. KOOIJ.
WAKKER
tepi scïÊrp cmnnwerfle Mizeo.
Mer..W-Fnsia"tfi
te ^arsmgerhont,
I. De Overstroom'^
leemt een proei s.v.p.1
Het Bloemenmagazijn
RIDDERSTRAAT
A. Tuin-Glas.
lis lt liHlll
Decoratiën van Kunst
Graf- Lauwerkransen.
H. J. Teerink Zoon.
Lasterpraatjes,
E£;
AQVERTENTIËN.
i Aathonius raa der Liadea
Headerika (rieleag
hunne 25-jarige Kchtvereeniging
te herdenken.
aan allen, die in aanraking komen met
Jb. Nierop en G Lampers,
wo ïende te Lutjewal, gem cchagen,
zich niets aan te trekken van de
door hen rondgestrooid betreffende
K. IAMPER8 en ECHTGENOOTE en
Jb. LAMPERS en ECHTGENOOTE
Jan Lampers hz.
Den len November hopen
onze geliefde Oom en Tante
H. Smit
A. Haringhuizen
hun 127,-jarige Echtvereeniging
te herdenken
E. GROET.
G GROET
Ft Maarten, October 1904
Gevraagd
om terstond in dienst te treden, bij
M. GROENE WOUD, Mr. Bakker,
Stolpen, Schagerbrug.
Gevraagd
Gevraagd
bij M. KLOK., Anna Paulowna
Gevraagd
om Kerstmis in dienst te treden, bij
M. KOOIJ, Kastelein te Haringhuizen,
MEVROUW MELCHIOR te Scha-
gen vr&'&jfl, wegens ziekte der
tegenwoordige, zoo spoedig mogelijk
Alex Meijer's Koffie,
Ie kwaliteit Kuipvleesch
tegen scherp concurree
renden prijs verkrijgbaar
Stationsweg:, Schagen.
Franco thuis
J. Dikstnal, Kolhorn.
op Zondag 23 Qctobe? 13Q4
P. 8CHBRlNGiJ
Programma:
(leber den Wassern.)
Dram» in 8 bedrijven doorGEoRo?^,
Uit het Duitsch venaald door
Fred. sundermarn.
Aanvang 8 uur.
EntréelerangfO.75, 2erangf0 50,
Plaatsen te bespreken a 10 cent extra
BAL NA.
Te Huur:
met eenig grond, staande
onder Lutjewinkel.
Te bevragen bij G. LEI JEN Jz.,
Weere, Winkel.
Uit de hind te koop:
een best WoOilliniS met flinke
Schuur met stalling voor twee koeien
en U/s morgen besren Tuingfrond,
op een welvarend dorp nabij Alkmaar.
Te aanvaarden naar verkiezing Een
groot gedeelte der koopsom kan als
le hypothbek er op gevestigd blijven.
Br. fr. onder motto Bouwerij,"
Bureau dezer Courant.
M. M.
Ontvangen voor het
a.s. seizoen
CACAO
heerlijk van smaak, zuiver en
volkomen oplosbaar, per 1/1 K.G
f 1.— per V4 K G f 0.521/.;
per Vio K.G. f 0.25, ia te
Wieringerwat&rd ver
krijgbaar bij
K. Visser .Ir.
J. E. Vos.
levert altijd
naar
de
en verdere Nouveauté's.
U beleefd uitnoodigend tot een
bezoek,
Minzaam aanbevelend,
8CHAGEN, Hoogzijde C 132.
Attentie
De ondergeteekende bericht, dat.
hij zich voor de aanstaande slacht
beschikbaar stelt
K. PLOEGER,
Nieuwstaat, Schagen.
allerlaatste eischen.
Voor verzending nauw*
keurige verpakking.
ALKMAAR.
Nieuwe Chicago Mout
wordt tegen den laagste»
prijs geleverd door den
IMPORTEUR
(Jroiwier, Alkmaar.
blijdschap verwekt. allerwegs ta InBë. Het
L„_t rnn voor, dat er nu vee., nee
vee", andera gaat worden. D« ambtenaren
van het laat-maar-waaien-ayateem, en e
2n er zoo enkelen! - de mannen van den
«gst voor aoeaah en de •chnjver. der
ïto goed bekend, hoe de ijzeren Veldoverste
Atieh steeds sans pitie waa voor de
non-valeure. voor de ^emakzuchtlgen voor
d, z g.kwtefhoedert! A.c
s.'XsrraSSCifM^
SJ-JT tfïXSir-as
Aan persoonlijke belangetjes van meneer X
Snè^ondtrKèschürtefhebben te ken t.
in, een phaae van aanpakken, een phase van
^H^d?'daarom aan de Regeering in Neder
land die 't met onzen modernen Daendela
flinkweg heeft durven wagen.
lTv e d e nieuw. Landvoogd!
Het oaat ons, hier "ook 'n woord van eer
biedige waardeering te wijden aan ^en etraka
vertrekkanden Gouverneur-Generaal, dle, dat
weten we allen in Indlë, hard, zeer hard
wVf v. rr!ft en in de eerste plaats zijn
het goede wilde, doch al dadelijk voor de
groottTmoellijkheid stond, dat h<j outsider
waa in Indische zaken. Hg heeft geuaan
wat hii kon, hg arbeidde over dag, hg werkte
vaak a nachts, en dat er hier nog zcx> ont
zettend veel te verbeteren valt, te zeker niet
aan Ziine Excellentie te wijten.
WH wenachen den aftredenden Gouverneur-
Generaal een behouden terugkomst in het
Vaderland, welverdiende j
'a-Gravenhage of een zetel in het „Hooger
hQErgaat een edel man ons Java verlaten
Tante Post", zoo noemen we hier onzen
Turkschen pardon, lk bedoel Indtechen
Post- en Telegraafdienst, heeft zeker In de
ee" te plaats eens 'n ferme verbetering
noodigI De oude juffer is al keelerg lang-
zaam en lui uitgevallen, schandelgk duur In
't gebruik en Oost-Indisch doof voor klachten.
Brieven, couranten en tijdschriften, aan haar
zorg" toevertrouwd, komen o zoo dikwijls
niet terecht. Zij houdt er dan ook zelfs wel
brievenbestellers op na 't te heusch waar,
al klinkt 't een beetje onwaarschijnlijk - die
nog geen a van een b kunnen onderscheiden
en die 't Europeesche publiek beleefd om
hulp verzoeken bij de bezorging van n post
stuk In plaats van nette, goed onderwezen,
liefst Hollandsch sprekende jongelui, op n
behoorlijk traktement van veertig gulden
•s maands aan te stellen, behelpt de oude
dame zich met ongeschoolde koelies, suffe
kerels op 'n koople. Op die manier sngdt
het mes van twee kanten, denkt de oecono-
mlsche mamsel, de uitgayen zijn weinig en
't publiek begint er zoo langzamerhand toe
te komen, om maar net als 't Gouvernement,
alle brieven en stukken, k raiaon van 10 cent,
aan te teekenen of ook wel door niet-fran
keeren tot bezorging, doch tevens de geadres
seerden tot duur strafport te dwingen.
Ook ken ik menschen, zelfs minvermogende
Inlanders, die bjj de ontvangst van eiken
brief 21/» cent fooi aan den besteller geven,
een reden voor zoo'n man dus, om de minder
scheutigen voortaan nog slechter te bedienen.
Op de Post- en Telegraafkantoren overal
gebrek aan personeel. Gevolg, dat de enkele
dames en heeren, die er al t werk doen,
afschuwelijk worden afgebeuld en prikkelbaar
dus la soms onbeschoft doen tegen het
publiek, vooral tegen het niet-Europeesche.
Een staaltje uit velen vr„,^r
Een pas te Semarang gearriveerd Majoor
komt in burgerkleeren aan het Postkantoor.
Hii wilde een postwissel verzenden en begon
nu met heel geduldig te wachten voor het
loketje, omdat de commies juist druk bezig
was met het invullen van een register. Toen
die ambtenaar eindelijk klaar was, ging hg
met een collega een boom opzetten, misschien
over dienstzaken. De Majoor kuchte eens,
schraapte zijn keel, geen resultaat
Eindelijk waagde het onze bescheiden hoofd
officier „In politiek", om wat meer ongedul
dig te vragen„Meneer, word lk nu eindelgk
eens geholpen, ja of neen
Een erg minachtende blik van den „amb
tenaar" naar den „particulier", geen ant
woord echter I
Majoor boos, begint nu uit een ander vaatje
te tappen, zegt dat het een schandaal 1a,
dreigt met den „chef"
Zeker van diens steun echter, lacht de
onbeschaamde hoonend: „Doe wat u niet
1StM»iSf woedend naar den Postdirecteur,
wl er zich bekend, vertelt het voorge-
én krijgt tot bescheid, je, raad eens
vallene en JSP Majoor, dat het gebeurd
ÜTdieTmïnheei ernstig over onder-
maar waarom hebt u zich ook
niet dadeUjk bekend gemaakt H D^natnnr-
lh'k w»s zoo iets nooit voorgevallen
Ik ^n^onderden gevallen kunnen medo-
.1 nelen over de onbehoorlijke wgze, waarop
deelen over particulier maar
de „pair vji verschillende tak-
i°°\t ren t Oordt Uandeld. Ik zou wel
ken yan diens k kunnen schrgven
jr P-t», alleen over hare
tarieven, enz., enz.
Een "fVrtÏÏ 3 Nederlanders, dat er b.v.
U hT p^t en Telegraafkantoor te Ban-
zegge één Inl. klerk belast temet
gSTtoOtèldlenst [telegrafie] en tevens met
a v,Iwdeiine der postquitanties, eene be
handeling die*in Indlë al ueel ouderwetsch,
0mRSst!?n6Nodéembér 19M heb ik den wd.
rr^TTnanecteur van den Post- en Telegraaf-
Kt Sevén, dat de „BIntang Hindia"
<rrS* kantoor te Bandoeng ging op-
dat volgens den Chef daar, 't per-
richten, d B de meerdere
soneel veel te ™verric^ten, dat ik Zijn
werkzaamheden te vemen n^
"fttoJhlSSjk e"" "twoort.
AntwOrden doen zulke hooge menschen
hier in Indië ons particulieren niet. Verb<*;'d
soedah, s Land J d vermeerdering van
W't6rg Lf oék"it en nu brengende
personee „„„.onitanties voor abonne's van
duizenden po i Q ket je kwartaal het
„BIntang H' Telegraafkantoor Bandoeng
Directeur van het Kantoor BIntang Hindi»,
dien Hoofdambtenaar Q^ toen
en dreigde met den Directeur B. O. VV., toen
kreeg Zijn Hoogedelgestrenge waarachtig een
antwoord, nu al zes weken geleden, en wel,
„dat er overwogen zou worden, wat er in
dezen zal moeten geschieden
Intusschen vind ik, en zeker 'ele^ ™et
zes weken overwegen wel wat kras. Op
Atieh krijgt men bij heel wat moeilijker
kwesties zooveel tijd niet! Van den jongsten
eergeant wordt daar besluitvaardigheid ge-
ëischt, ook in oogenblikken yan dreigend
levensgevaar, en mist hg die, dan weg met
d6En nu genoeg over onze „Tante Post we
hopen hartelijk, dat ze, onder 't régime van
straks, haar leven beteren zal en meer zal
gaan gelijken op hare zuster in Patria
Mangkoe Neg&rft - de beheerscher van het
Riik is de titel van een te Soerakarta ge-
vestigden Prins, die van den Soesoehoenan
geheel onafhankelijk te, ook een soort Kraton
hier op Solo heeft, een eigen gebied bestuurt
en tegen eene bepaalde jaarlijksche vergoeding
de verplichting heeft om troepen, het z g.
Legioen, bestaande uit Infanterie en Cavalerie,
ten dienste van het Gouvernement te onder
houden. Ik schreef over dat Legioen reeds
vroeger uit Sindanglaja. Toen betreurde ik
het, dat de Boldaatjes van Mangkoe Negiri
en ook de Barisan van Madoera met t oude
Beaumont-geweer bewapend waren, thans
kan ik met blijdschap constateeren, dat juist
dezer dagen die Inlandsche Hulpkorpsen het
legerspultje, de Mannlicher, ontvingen. Eene
groote verbetering dus! >T
Pangéran Adipati Ario Mangkoe Negara
VI is Kolonel-Commandant van dat LegioeD,
dat onder adellijke officieren, familieleden van
den Prins, geheel op Europeesche wijze te in
gericht, gekleed en geoefend. Alleen dragen
allen een zwart-blauwen hoofddoek. De Ka
pitein G. K. Dijkstra te met de instructie van
het Bataljon Infanterie en de 1ste Luitenant
P Sorgdrager met die van het Escadron
Cavalarie belast. Belde officieren verzekerden
mg, dat het Legioen, wat discipline en ge-
vechtsvaardigheid betreft, zich gerust met elk
korps van het Leger meten kan en dat ook
de Inlandsche officieren zeer goed voldeden.
Ik voor mijn persoon heb een uitstekenden
Indruk van het vlotte Legioen gekregen.
De Majoor-Commandant der Infanterie
Pangeran Ario Djojoklsworo, een broeder van
den „Onafhankelflken Prins" en ook de Rit
meester Radhen Mas Pandji Soemodarmoko,
die 26 jaar den lande als officier dient, heb
ben er den wind onder en ik begrijp nog niet,
dat het Gouvernement, met zoo'n kranig
Legioen als model, al niet lang over geheel
Java dergelijke Inlandsche Hulpkorpsen heeft
doen organteeeren.
Ik heb verschillende onderofficieren en
minderen van Mangkoe Neg art gesproken
en allen zijn wht trotsch op hun tgdelgken
dienstplicht.
De kolonel Pangeran Adipati Ario Mang
koe Negara VI is een prettig, aangenaam
mensch, hg spreekt heel verstandig, verstaat
wel geen Hollandsch. doch is zeer westersch
in zijn optreden. Zijn dalem of Kraton ziet
er keurig uit en is zeer goed onderhouden.
De Prins is een uitstekend financier ook.
Toen hij aan 't bestuur kwam. was de geld
kist leeg en drukte een groote schuldenlast
het Vorstelijke Hulsthans is door zuinig
en practlsch beheer die toestand geheel ver
anderd en de Pangeran dubbel en dwars
8olo.
Lt. Clocdkkb Bboüsson. b. d.
sr 3? i3~_j'jl tjc.-yb -JL.j
Den 25 October hopen onze
geliefde Ouders
EN
Hunne dankbare Kinderen,
AnTHONIUS IflCHIEL.
Michiel Martinus.
Geertruida Helena,
Martinus Johanües Josephus.
Henderiotjs Johannes.
Joharnes cornelis,
t Leonard Adrianus.
Het Zand, Zgpe, Oct. 1904.
Ondergeteekende verziekt beleefd
EN
Br. fr lett. N, Bureau van dit Blad
TOLKE.
Ue ondergeteekende bericht door deze,
dat de bekende
gebrand volgens systeem Prof. LIEBIG,
steeds versch bij hem verkrijgbaar is.
CJ. de Boer,
„Ja," herhaalde zg, met afgewend gelaat
en op zonderling schuwen toon.
Toen greep hg haar beide handen en
bedekte die met gloeiende kussen. „Mgn
lief, mgn lief 1" fluisterde hg, „hoe dank ik
je daarvoor."
Toen bemerkte hg, dat zg heftig beefde,
schold zich brutaal, dat hg haar met zgn
smeekbeden zooveel last had veroorzaakt,
en zeide
„Vergeef me, lieveling, maar ik kon zóó
niet heengaan."
„Het is niets," mompelde zg, „wg ik
ben alleen wat koud geworden."
Hg vond, dat na het ondergaan van de
zon de hitte nauwelgks minder was
geworden, mui zg was nog lgdend het
arme, teere, hem zoo dierbare wezen.
„Kom," zeide hg, baar zacht omhoog
trekkend, „ik breng je naar huis." Maar
toen haar voeten haar na de eerste paar
schreden reeds allen dienst ontzegden, nam
hg haar in zgn armen en droeg haar naar
de veranda.
„Zal ik de Ayah roepen vroeg hij
teeder, over haar heengebogen, toen zij met
gesloten oogen in een rieten stoel lag.
„Dank je, het is niet noodig maar jouw
tgd dringt bepaald reeds 1"
„Ja, ik moet mg haasten."
„Vaarwel, Paul," fluisterde zg met een
hartbrekenden blik.
„Op een spoedig wederzien, Kathlin I Ik
mag je immers in het Nainidal bezoeken
Zij antwoordde slechts met een zacht
steunen.
„Hebt ge pgn, lieveling vroeg hg
angstig.
Zg schudde ontkennend met het hoofd
„Goddank. Dus tot weerziens, in het
Nainidal, niet waar
Toen hief zg plotseling de beide armen
op en sloeg ze hartstochtelijk om zgn
hals. „Paul mgn Paul 1" snikte zg, „ik
ben je niet waard."
„Jg jg mg niet lachte hg geluk
zalig en kuste haar en lachte weder. „Waar
is in den hemel of op aarde wel een schat,
die tegen mgn Kathlin opweegt God be-
scherme je, mgn hoogste goed."
HOOFDSTUK VUL
„Huzur (uwe genade), mevrouw is op
reis." Met deze verbluffende mede-
deeling werd Robert Macdonald ontvangen,
toen hg Vrijdags vroeg in de woning van
Kathlin te Pah&ripur aankwam.
„Op reis Alleen riep Robert uit, die
zgn ooren niet kon gelooven.
„Met Charley en de Ayah, uwe genade,"
luidde het onderdanige antwoord.
„Wanneer dan voor den drommel I"
„Dinsdagavond, gharib parvar (bescher
mer der armen)."
„Maar dan moest men mjj toch dadelijk
Robert slikte de rest in, maar hij was
woedend. De reis van Benares naar Pa
h&ripur had op sommige tgden vaD het jaar
niets aanlokkelijks, maar vooral niet in de
maand Mei bg deze gloeihitte. Bakken en
braden had hg zich laten doen, alleen om
nu als 't ware voor den mal gehouden te
worden. Wanneer Kitty zich in staat ge
voeld had, om alleen naar het Nainidal te
gaan waarom, voor den duivel, had zg
hem dat dan niet geschreven
Woedend stampte hg in de salon op den
grond en ontdekte hier na eenig rond
scharrelen een briet aan zgn adres. Haastig
scheurde hg dien open en las
„Mgn goede Robert,
Wanneer ge dit vindt, ben ik al lang
weg. Doe mjj den dienst en betaal mgn
bedienden en sluit het huis. Ik zal niet
naar Pah&ripur terugkeeren, en moet voor
u allen verdwenen bljjven. Toorn niet op
mjj, ik bid je daarom 1 Het is hard, vree-
seljjk hard, maar mjjn geweten dwingt mjj,
dezen stap te doen. Zeg Paul, dat ik hem
eeuwig zal liefhebben.
Kathlin."
Robert liet den brief zakken én staarde
stil voor zich heen. „Moet voor altjjd voor
u allen verdwenen bljjven." „Geweten
dwingt mjj." Wel duivels, wat beteekent
dat Wanneer die slotzin er niet was, zou
ik waaraehtig gelooven, dat zg voor Rieger
op de vlucht gegaan was."
Qjj haalde de schouders op, liep een paar
maal de kamer op en neer, riep om pen en
papier en joeg vgf minuten later een knecht
naar het telegraafkantoor.
In plaats van direct naar Benares terug
te keeren, maakte hg het zich in Kathlin's
huis zoo gemakkelijk mogelijk en brak
zich gedurende vier-en-twintig uur het
hoofd over het raadsel, toen Paul Rieger
aankwam. Hjj zag er ble«k en vermoeid uit,
want hjj was dadeljjk na de ontvangst van
het telegram afgereisdhad zieh slaap
noch rust gegund en had een extra-trein
genomen om maar eerder op de plaats van
bestemming aan te komen.
„Geen bericht?" was zgn eerste, adem
loos uitgestooten vraag.
„Geen," antwoordde Robert, en Kathlin's
brief uit zgn zak halend, voegde hjj er
door de
in het lokaal van den heer
ii. De Koopman in Oudheden
Blijspel in bedrijf door Rosier FUg8tt
aan toe„Hier is haar brief ik kau er
niet uit wjjs worden."
„Mjj zijn ze jammer genoeg volkomen
duideljjk," antwoordde Paul, diep zuchtend,
nadat hjj den brief geheel had gelezen.
„Groote dwaas die ik was, om haar in dien
toestand alleen te laten.
„Waarmede kwelde zg zich?"
„Zg beweerde, aan alle menschen ongeluk
te brengen, en meende de moordenares van
Mr. Stanhope te zgn."
„Die arme kleine 1 Dus een idée-fixe."
„Een ziekelijke voorstelling, die ik haar
tot eiken prjjs uit het hoofd trachtte te
praten. Maar door haar belofte, om op reis
te gaan, liet ik mjj geruststellen, en nu
heeft zg, om beter voor mijn geluk te
zorgen, mjj dit leed bereid. O, Kathlin,
Kathlin 1"
Paul liet zich in een stoel neervallen en
bedekte zgn gelaat met beide handen
„Wees kalm, Rieger," troostte Robert,
„wg zullen haar wel vinden."
„Dat geve God!" riep Paul, opspringend
en met lange schreden de kamer op en
neer loopend. „Wanneer zg maar geen
drie dagen voorsprong had."
„En als de stationsbeambten niet zulke
ezels waren," vervolgde Robert. „Een En-
gelsche dame, en dat nog wel de voor
naamste van de stad, reist met een trein,
en niemand herinnert zich, waarheen. Wjj
zullen oen detective noodig hebben."
„Ik heb Johnson meegebracht
„Johnson, van Galcutta Fameus 1"
„Hjj was juist bg mg, toen ik het tele
gram ontving. Ik had het plan om hem
aan een ander werkje te zetten, maar dat
moet nu maar wachten. De eenige troost
Beleefd, aanbevelend
in deze kwelling is, dat zjj den klei** ^5
zich heeft. Zonder hem God mag
waartoe zjj dan in haar opgewond» toe'
stand in staat was."
„Och liet Robert hooren, „dat weB
wjj ons maar niet voorstellen, maar alweD
hopen, dat zjj binnen twee maal vier-ea-
twintig uur weer hier is. Maar daar a°m
iemand aan, een lange, bruine münoe®''
met den helmhoed diep in den nek. ■>"-
dat nu
„Het is Johnson," zeide Paul zacht,
daarna dadeljjk den nieuw aangekomen
met verheffing van stem voor t® stellen
Mr. Smith, een vriend van hom U1
Calcutta.
Robert boog met een glimlach v
verstandhouding, terwgl Johnson op ?a
haastige vraag„Nu, wat brengt ge^
13 1
n&astige vraag j „Nu, wat brengt g
hoofdschuddend antwoordde „Niets, mijn
heer Rieger, maar toch dit, dat me.rro
Stanhope op het station hier niet ia
„Veroorloof mjj eens!" riep Rober-t^ „de
man aan het hek heeft mjj zelf gezeg' i,d*
hjj haar een kaartje heeft gek®' jbt,
weet alleen niet of het voor Delhi i of v0°'
Lahore is geweest,"
„Dat berust op een Baamav erwis»-.
mgnheer," verzekerde Mr. 9 mith.
Stanley, de vrouw van d' jn overste
het garnizoen, is Dinsdag- 4Vond »et
en kindermeid naar Lahc e vertrok!*611"
„En daaruit trekt ff' j de conclusi®'
mgn schoonzuster air yer in Pabar?
verborgen houdt
WORDT VERVOL^
