JULE.
tweede blad.
48ste Jaargang
Dec. 1904.
No. 4002.
Arrondissement^ Recht
bank te Alkmaar.
Plaatselijk Nieuws.
FEUILLETON.
Zondag
men den hoed niet zoo heel diep af. En in
de tweede plaste scheen het niet dat ik
het zelf gezien heb dat één van de beide
armen zichzelf zoo na en dan eens ampu
teerde en dat dan de loodgieter er bij te pag
moest komen om de zaak weer in 't reine
te brengen Het gevolg was, zooals gezegd,
dat voor den één het beeld van gewicht en
min of meer heilig was, en voor den ander
een gewone witte pop, zooals er op plaatsen
en in tninen wel meer witte poppen zijn.
Ondanks de weinig in 't oogloopende stand
plaats scheen het beeld de bijzondere aan
dacht te hebben getrokken van e n handelaar
in blanke vrouwen. beelden, die het tot
een voorwerp zijner genegenheid, ja vereering
maakte. Zijn aanzoeken werden evenwel door
regenten herhaaldelijk afgewezen, maar de
vereering werd liefde en kl verlokkender
r>« laatste bijeenkomst van onze vroedschap werden zijn aanbiedingen. Regenten streden
t1 a<a.v_i
in
de lengte, dan in hét den diep innerlijkeo strijd van den met schal
wil opmerken, dat er den belasten adellijken vader uit de boekjes,
die van een rijken „burger steeds dringender
gekende meer
rttrlcht, tenzij men
FVt geen gewichtiger onderwerp denkbaar
i dan de gemeente-begrooting. Juist door
begrooting dnurde de zitting, zooals ge
woonlijk als dat „punt" aan de orde is, tot
bijta
middernacht. Maar de debatten hadden
„ver het geheel weinig diepgaDg. Wie zich
jjpt meest amuseert, als de heeren elkaar eens
--ij de ooren nemen, kon zich dezen keer moeilijk
jjo slaap uit de oogen honden. Trouwens,
j,et liet zich al dadelijk aanzien voor een
gouw en opmerkzaam toehoorder, dat er
,|t een hoek, waar anders nog al eens een
,tjjve wind kan staan, waarschijnlijk geen
,torm zou blazen.
Voor den heer Kraakman, het welbekende,
j^kan wel zeggen meestbekende raadslid, was
^$5 een tweevoudig jubileum-jaar. Van
't roorj^ar herdacht hij het feit, dat hg voor
50 jaren tot „meester in de rechten1* promo-
^rde en in November was zijn gouden feest
jj, lid van de Alkmaarsche balie. Ik zeg
fee»t, maar dat is eigenlijk het rechte woord
Diet_ want van een feest wss geen sprake
Infschen den eenen datnm en den anderen
toch eischie de dood zijn trouwe gade op.
jjaar in zooverre was het laatste jnbilenm
jum een blijde dag, dat het Hare Majesteit
je Koningin behaagd had, hem bij die ge-
l^mbeid te benoemen tot ridder in de orde
ven den Nederlandschen Lseuvr, waarvan hem
je boodschap en versierselen werden overge
bracht door de leden van de rechterlijke macht
den burgemeester.
Die eervolle onderscheiding om nn weer
op de raadszitting terug te komen bracht
je Voorzitter bij de opening der vergadering in
herinnering en onder instemming van den
gebeelen Raad feliciteerde bij den geridderde
en wenschte hem toe, dat bet „virtns nobilitat"
nog jaren lang zijn borst zon mogen sieren,
De heer Krsakman wss voor die hulde zeer
erkentelijk.— Zijn gemoedsstemming was er dns
geen beweginkje te zien, behalve zoo nn en
dan in den eenen arm, die dan weer aangezet
moest worden. En toen het op de handkar
geladen en weggereden werd, had het weer
het meest van roerend goed.
Zoo ziet ge ook hier weer, dat een zaak
twee kanten heeft en dat men onderling in
meeniog kan verschillen en toch beiden gelgk
hebben
W. v. 't R.
Zitting van Dinsdag 13 December 1904.
UITSPRAKEN
H. B. A. M. Jonker, Alkmaar, mishandeling,
f6.boete of 4 dagen hechtenis.
J. Prins, Avenhorn, idem, f6boete of
6 dagen hechtenis.
B. N. Admiraal. Alkmaar, ook al mishan
deling, nog wel 2 maal gepleegd, en zulks
terwijl nog geen 6 jaren zgn verloopen sinds
vorige veroordeeling deswege, 6 weken gevaDg.
M. Marijs, hnisvr. van J. Kemper, Den
gulden in de handwat Helder, al weder mishandeling f 2.— boete,
een verbeteringen voor aange- snbs. 2 dagen hecht.
A. Smit, Den Helder, wederspannlgheid 14
dagen hechtenis.
Jan Wit, Santpoort, mishandeling, f8.
boete snbsldisir 8 dagen hechtenis.
S. de Leenw, Zijpe, mishandeling (het pleit
waarlijk niet voor de zachtzinnigheid van 't
menschdom f 5.boete subsidiair 6 dagen
hechtenis.
8. Nst, Haringcarspel, eenvoudige beleedi-
ging, f5.boete, snbs. 4 dagen hechtenis.
aanzoeken krijgt om de hand van zgn schoone
dochter.
En helaas, als die arme vader, bezweken
ten slotte ook regenten voor het verleidelijk
aanbod. Duizend
konden daar
bracht worden in de inrichting van het
ziekenhuis, die maar altijd nlt armoede achter
wege bleven. En kon het beeld niet gemist
wordeD, weina, voor vijftig, of misschien op
zgn mooist honderd galden zet ge er een
zelfde beeld neer, dat even mooi is. De koop
werd gesloten en Hare Majesteit, op een
handkar geladen, reed den droeven aftocht
naar verre onbekende streken. De stoet pas
seerde ook de Langestraat en het hals van
den heer Cohen Stnart en de aanschouwing
daarvan heeft hem blijkbaar vervnld van de
deernis, die gevallen grootheid altgd opwekt.
Bij een impulsief man en advocaat als hg, is
het niet verwonderlijk, dat hjj op staanden voet
een onderzoek instelde, wie die onttroning op
hun geweten konden hebben, en verder, of
men daarbij wel altgd op den bodem van het
recht was gebleven. De eerste vraag was
spoedig beslist. Wij weten al, wie de daders
waren Maar bij de tweede scheen rnlmte
voor meer dan één opvatting en het was de
kwestie nn, welke van die opvattingen den
boventoon moest behouden, die in de boven
genoemde raadsvergadering de heer Staart
nitgemaakt wenschte te zien.
Regenten hadden in het afdeelingsverslag
al laten weten, dat zij aan het beeld geen
historische beteekenis hadden kannen toeken
nen. De heer Staart liet dat punt nu rusten,
blijkbaar ook niet diep oveitnigd van de
historische waarde, maar, vroeg hij, kon het
beeld geen kans twaarde hebben PNiet, dat hij
dat zelf wilde uitmaken, maar en dat was
de hoeksteen van zijn redeneerlng ook
in zijn mond moffelde en er met merkbaren
smaak van genootzgn aanvankelijk
goede stemming was totaal verdwenen. Nóg
knorriger weid hij, toen vronw Kort san
het woord wss en toen eindelijk Aris als
beklaagde zelf eens mocht zegger», wat hem
op het hart lag, toen barstte de bom loa.
't Was alles totaal lengen Knecht was er
heelemsal niet bij geweest en bovendien
Kort zei wel eens meer wat, dat den toets der
waarheid niet kon doorstaan.
Vervolgens wenschte Aris zgn alibi te be
wijzen, door op te geven, dat hij op 21 Octo-
ber 's avonds te half elf nnr is thuisgekomen
en bg die tbnlskomst door zgn kostbaas is
gehoord.
Ook hoorde Aris wederkeerig den kostbaas
op dat heugelijk oogenblik, terwijl Kort en
ega spreken van een afwezigheid van 8 uur
's avonds tot 1 nor 's nachts „Alles lengen,
wat Kort hier zegt. mgnheer !u besloot Aris.
De President liet Aris echter niet zoo geuw
loe en vond het zeer vreemd, dat hg, toen
hg zich van de beschreven feiten hoorde
betichten, niet maatregelen had genomen,
om zich van dien blaam te zuiveren
Aris had znlks echter aanvankelijk niet der
moeite waardig gevonden, hoewel hij toch
niet op die praatjes „steld" was en
later. ja, toen was het te laat.
Aangezien hier het overtuigend bewijs ont
brak, vroeg de Officier ten slotte vrijspraak
Toen de President hem znlks meedeelde, gaf
„menheer niet best te begrg-
vertelde 't dns ten tweeden
niet naar, om dien dag meer dan noodig was regenten hebben ten eenen male de bevoegd-
tegen den loef in te strijken Daar kwam bij, beid niet, om dat te beslissen, zoo maar zon-
dat de zaken, die onder den hamer kwamen,
van betrekkelijk onschuldig makelij waren
en niet zoo licht ontvlambaar. Toch was er één
pakje onder de vele, die uit de begrootings-
ktot kwamen, waaruit big de opening een
gevaarlijk poppetje te voorschijn sproDg. Een
leelijk ding. dat warempel wel een heel onge-
wenschte ontploffing had knnnen te weeg
brengen. Het was een doosje met een heel
onschuldig opschrift, zooals gewoonlijk die
kistjes hebben„Subsldlën san godshuizen,
te weten a. san bet stadsziekenhuis" stond
er op. Het was de heer Stnart, die even
aan het touwtje trok hij mag dat nog al
doen, en rrrt, daar kwam het
eens meer
ding: een Cérèsbeeldje Ja hensch nit dat
hekenhnispakje kwam het conterfijtsel van
ome geëerbiedigde Koningin van den Land-
bonw. Het gewone portretje, zooals ge bet
altgd ziet. In de eene hand de „snik" en in
de andere een arm met „zijd", zooals ze op
't land zeggen, „kostelgk graan", zooals 't meer
deftig heet.
Wat was er nn met dat beeldje Ik zal
't u zeggen.
De binnenplaats van ons gasthuis (dat is
de onde naamvoor een paar jaar geleden
ia het officieel „stadsziekenhuis" gedoopt) ziet
er niet onvriendelijk, maar nog minder lnznens
nit. Tronwens, het heele uiterlijk van het
gebouw is van luxe niet veel meer dan een
tegenstelling Maar op die binnenplaats dan
wee één voorwerp, dat de weelde vertegen
woordigde en dat was een standbeeld van
Hare Majesteit „Cérès." Of het daar zoo afge
legen op dat besloten binnenplein gezet was
om het te behoeden voor de oneerbiedige
groene spatjes, die vooral op drnkke en natte
marktdagen de boereklompjes vergezellen,
dan wel, of het in die omgeving, zonder groen
of groei, voor de zieke buitenmenscben den
Landbouw moest vertegenwoordigen, is mij
nooit gebleken, maar het stond er en dat
wta voor vele meDScheo genoeg om het met
sec eerbiedig oog aan te zien. Niet al zoo
voor de regenten van het ziekenhuis.
Daar wss misschien wel eenige reden
voor. althans eenige verklaring. In de
«e tte plaats scheen het beeld oorspron
kelijk van brors geweest te zijn en later
wit overgedaan. Dat verhoogt nooit het pres
tige, want voor een geverfde koningin neemt
der eenige deskundige voorlichting, hetzij b.v.
van de mnsenmeommissie of althans van deo
heer BrniDvis, aan wien de gemeente zooveel
verplichting heeft. Verder kon hg het alles
behalve goedkeuren, dst regenten bij dezen
verkoop noch burgemeester en wethouders,
noch den Raad gemoeid hadden, ofschoon de
instelling financieel geheel van de gemeente
afhangt, ja, hij betwistte hnn zelfs het recht
tot verkoop
De heer Van den Bosch verklaarde al even
min met den verkoop vrede te kannen heb
ben en viel den heer Stnart bij.
Het was een pijnlijk oogenblik in den
raadaltgd, als er onder een krachtigen
roffel van den rechterwijsvinger beweerd
wordt, dat er bniten den p rechten weg
gegaan is.
Het moet zgn, dat de heer De Wit, de
wethouder, wel eens meer genoegen
beleeft van zgn betrekking als regent van
het gasthuis, want anders mag niemand hem
kwalijk nemen, als hij vandaag of morgen
voor
hem
gesprongen. Regenten hadden gemeend, van
den raad, die al zooveel offers aan het zie-
kenhnis moet brengeD, een plnlmpje te
znllen ontvangen, dat zij de gelegenheid,
die misschien nooit weer zon komen, niet
hadden laten passeeren, om voor het beeld,
waar niemand naar omkeek, dnizend galden
De 81-jarige Jan Meester (bijgenaamd„de
Stroet,") een arbeidertje van Andgk, kwam na
deftig geklopt te hebben, zonder 't „bin
nen" echter af te wachten, op 't beschnldig-
denbankje plaats nemen. Jan liet zich
bij de behandeling van zijn (verzet-) zaakje
niet onbetnigd.
Sinjeur heeft op 9 Oct j.1. den rijksveld
wachter A. Gorter aldaar barbaarsch belee-
digd en werd deswege tot een maand gevan
genisstraf veroordeeld op 8 Nov. j.1. Dat
stond mgnheer niet an Waarom Omdat
die „kirrel" (Gorter) heel sare woorden aan
hem ten laste legt, as hij (Meester) gezaid
heeft. As 't zóó i s, dan mag ie m'n a s s i s-
t eer en hoor", zei Jan. Niettegenstaande
de appellant praatte als Brngman, vond de
O. v. J., dat er weinig of geen nienw licht
in de zaak was ontstoken, zoodat deze
ambtenaar doodeenvoudig overeenkomstig het
reeds gewezen vonnis 1 maand gevangenis
straf eischte tegen Jan, die al meer voor der
gelijke feiten is veroordeeld. De elsch van
Meester Coopius stond Meester Jan niet erg
an hij wist toch waarachtig niet, waarom
of hij non „in de kast" most
De plaats der handeling van 't volgend
tafereeltje ligt wat meer in de buurt en wordt
aangednld onder den naam van 't Zand, een
gedeelte der gemeente Winkel, dat, wanneer
men den daarheen voerenden weg opwandelt,
vooral in den bloembollentijd het oog in
hooge mate kan boeien en veel aantrekkelijks
bezit.
Zoo dacht er ook mijnheer Aris Knecht, een
42-jarig arbeider van Winkel, over, die op
21 Oct. j.1., al was het dan geen bloembollen-
tijd, 'b avonds zijn LntjewiDkeler vakgenoot
Aris te kennen,
pen." „Meneer"
male, en op de vraag van Z E.A., of Knecht
nog iets had aan te merken, bromde deze
nei! (geen wonder!) en marcheerde af.
Bnrgje Jansen van Alkmaar kwam daarna
voor voor een drankwet-overtredingen hoorde
f 10 boete of 10 dagen hecht, eischen.
Vervolgens hadden we Uiltje Souverein
van Enkhnizen, die lastig was geweest voor
de politie en waarvoor f8.— boete of 8 dagen
hecht, werd gevraagd, en daarna Theodorns
Hendrlcns Peters van Alkmaar, wiens zaak,
met het oog op de goede zeden, achter de
dichte denren werd behandeld.
De volgende beklaagde, Hessel Twjjnstra,
geboren in Friesland, laatstelijk zonder vaste
woonplaats en thans wegens schapendiefstal
„zittende" te Leeuwarden, was nu overge
bracht om terecht te staan ter zake van
diefstal van een tweetal konijnen, gepleegd
ten nadeele van den 27-jarigen veehouder
Pieter Best te Schellinkhont Hessel, die
kennis had aan Best's dienstbode, ging, toen
hij op 18 Nov. j 1. zich 's avonds op 't erf
van genoemden veehouder bevond, het ter
rein eens verkennen en de konjjnenwoning
bemerkende, pakte bg een tweetal langooren
meê en begaf zich naderhand naar Hoorn,
waar hjj ze aan deB huidenkoopman Mijssen
verkocht voor 95 cents per stnk. De diefstal
werd natunrljjk ontdekt en de hniden der
inmiddels gedoode dieren bij Mijssen weldra
in beslag genomen.
Beklaagde gaf voor, nog een kind te heb
ben, waarvoor hij moet zorgen en nit armoe
te hebben gehandeld. De O. v. J. wilde
znlks gaarne gelooven, doch deed tevens
melding van nog eenige van Heesei's
staaltjes.
Mr. Cnopins vermoedde, dat hjj nog wel
meer weggepakt heeft en achtte 't zeer
waarschjjalgk, dat deze sinjeur tnsschen Sneek
en ons arrondissement heel wat dieren
„in hunne rast" heeft gestoord. De eisch was
Piet Kort kwam afhalen, om gezamenlijk naar n
*t Zand te gaan. 't Was echter niet zoozeer de 8 maanden gevang,
bekoorlijkheid der streek, dan wel een De heer Jan Jscobns van der Goes,
partij daar op 't land van Dirk Dekker dansocderwijzer te Anna Panlowna, was op
staande aardappelen, die hen daarheen lokte, j 6 November j.1. in allen ijver bezig verschll-
Kort's vronw, Maartje Appelboom genaamd,
vreesde wel, dat Aris haren echtvriend voor
een gevaarlijken tocht engageerde, toen hjj
zei, dat ze aardappelen zonden gaan halen en
eenige zakken mee moesten hebben en riep
dan ook„Aris breng je mijn man niet in
die eer bedankt. De bom was volgens 't ongeluk „Nee, vrouwtje, dat werk is
al heel erg 1d de verkeerde richting goed hoor, die piepers benno van mijn 1" ant
woordde Aris geruststellend en de tocht ving
aan. De heeren begaven zich naar een
schnitje, waarmede ze weldra bij Dekker's
akkers landden. Nadat successievelijk
11 halve mudden aardappelen hnnnen
weg in de boot hadden gevonden, werd de
1 terngtocht aanvaard. Eerst te 1 nre 's nachts
te maken en waarachtig, daar werd niet alleen
aanmerking gemaakt, maar zelfs de bevoegd
heid tot verkoop ontkend.
Dat laatste kon de heer De Wit onmoge
lijk toegeven. Het beeld was roerend goed
en regenten hadden de Armenwet op hnn
hand. Voorts was de bedoeling natnnrlijk
goed geweest en de centen zonden meer nat
kannen doen, dan het beeld.
Ik behoef niet te zeggen, dat de heer
Stnart £nog een tijdje op het chapiter
doorging. Hij betwijfelde in 't geheel niet, of
het geld zon nattig besteed worden. Maar
de bevoegdheid, ziet U, en het recht, moreel
en wetteljjk. Wat al of niet roerend goed
was, viel niet met een zncht en een geeuw
uit te maker).
Ik geloof, dat beide heeren hier gelijk
hadden. Wie het beeld zag staan, kon niet
anders zeggen, dan dat het roerloos was
arriveerden ze bij vrouw Kort, waar de heele
voorraad in het „hol" onder de bedstede werd
gedeponeerd. „Non, eet er maar lekkertjes
van zei Aris bij 't afscheid tegen het echt
paar Kort, „ik zal mijn deel wel komen
halen
Dekker kreeg echter den volgenden morgen
in de gaten, wat er was gebeurd, eu stelde er
de politie mee in keDnis, die, vóórdat Kort
of Aris er lekker vbd gegeten hadden, den
heelen aardappelenvoorraad in beslag nam.
Dit een en ander kwameD we te weten nit
de verklaringen van Dekker en 't echtpaar
Kort. Tegen Dekker's getuigenis had Aris
niet 't minste bezwaar. Anders werd het,
toen Kort begon. Alras boorden we Aris
onheilspellend brommen, doch hem werd het
zwijgen opgelegd, 't Hielp niet, of Knecht,
zittende op het beklaagdenbankje, tersluiks
al een fikscben prnim tabak nit zgn broekzak
lende joDgens en meisjes in 't daartoe door
ZEd. bestemde lokaal te leeren, hoe zij
hebben te hnppelen eer zij goede danseressen
en dansers genoemd kannen worden, toen op
eeDS een eenigszins beschonken oud-leerling
binnenstapte. Deze snoeshaan, de 20-jarige
Jan Blaauboer Dlrkszoon, geboren te Heer
Hugowaard en arbeider in Anna Panlowna,
voelde zich op eens zóó aangetrokken tot
dien aardigen dansenden kring, dat ook hij
den strijd om 't evenwicht te bewaren bjj al
die „nnwerwesse danse" aanging en vrooljjk
meehnppelde. Van der Goes verzocht hem
na 't einde van den dans vriendeljjk, om zjjn
„w elwillende medewerking" niet
meer te verleenen, doch toen stoof Jantje
op als kwaad weer en pakte alras
Van der Goes geweldig bij de larven.
Ook diens vronw, die tot ontzet toeschoot,
werd raar toegetakeld door Blaauboer, die
haar zelfs in de hand heeft gebeten en
lang niet „van gekheid
Nóg is die hand niet geheel hersteld. H
scheen wel dol of bezeten, die Blaaaboer, zi
woest als hg optrad. Pas toch had hij de
vronw des hnizes „behandeld," of hjj pakte
zgn plaats- en vakgenoot Ferdinand Drooger
beet en „droogde" Drooger leeljjk af.
Men was onderwijl naar Tiesen den rijks
veldwachter gegaan, die ten tooneele kwam.
Hoewel Jan niet tot bedaren was te brengen
Tiesen had hem handig bniten en mee
naar het •rrcstanteolokaal, terwijl hjj zich
voor 't Kantongerecht te Schagen later wegens
ordeverstoring moest verantwoorden. Hoewel
hij wel eens meer beschonken is, schijnt hij
toch volstrekt geen geregeld dtinker te zgn.
Het bijten ontkende beklaagde, doch voor de
rest erkende hij een en andei.
De heer Officier vond hem een eersten drift
kop en eischte wegens mishandeling, 2 maal
gepleegd, en wegens wederspannlgheid, met
toepassing der artt. 800 en 180 van het Wet
boek van Strafrecht, 4 weken gevangenisstraf.
Tot desseit werden nog wat Hoornsche hon
denzaakjes gepresenteerd, waarvan we niet
anders znllen meldeD, dan dat het overheer
lijk was
De nitspraken znllen allen over 8 dagen
plaats vinden.
Het programma voor den
Eersten Volksvoordrachtenavond, welke gege
ven wordt a. Vrijdagavond, is samenge
steld als volgt
1. Lustig voorwaarts! Marsch, L. A.
Schouten2. Feest-Onverture, H. Bender,
door de Harmoniekapel. 8. Lommerkoelte.
J. A van Eijken 4. Afscheid van 't Wond.
F. Mendelssohn Bartholdy. beiden gemengd
koor6. a. Avondlied en b. Scheiden, van
Alfred Dregert, belden driestemmig vrouwen
koor met pianobegeleiding, 6. Lentekoor uit
„De Jaargetijden," van Joe. Haydn, gemengd
koor met pianobegeleidingNos. 3, 4, 5 en 6
door „Euphonia." 7. Fliegende Blatter,
Potpourri, J. de Kaiser, door de Harmonie-
kapel. 8. Een Slaaf der Eubiotiek. Blijspel
in één bedrijf door Davidofsky, op te voeren
door eenige dames en heeren.
Algemeene vergadering der
Vereeniging tot het houden van Jasrlijkgche
Paaschtentoonstellingen van Vee te Schagen,
gehonden op Donderdag 15 December 1904,
des morgens ten 11 ure, in het lokaal van
den heer J. Vader Az.
De Voorzitter, de heer Jb. Zijp Hz., opent
met een hartelijk woord van welkom de ver
gadering, waarna de secretaris, de heer F. v.
d. Kamp, de notnlen leest, die onveranderd
worden goedgekeurd.
Ingekomen Is de mededeeling van het ge
meentebestuur van Schagen, dat weer f 100
subsidie aan de vereeniging wordt geschonken;
van den Commissaris der Koningin verlof tot
uitgifte van een maximum aantal loten van
25 000van den Minister van financiën de
goedkenrlng der verloting.
Het jaarverslag wordt daarna voorgelezen,
en daaruit blijkt, dat het ledental is gedaald
vaa 824 tot 804. Deze vermindering is het
gevolg van overlijden en verandering van
woonplaats van leden. Pogingen zullen wor
den aangewend, om het ledental weer te ver-
grooten. Personen, die in Schagen voor het
lidmaatschap in aaDmerkiDg komen, znllen ge
vraagd worden, als lid der Vereeniging toe
te treden De Secretaris ontvangt den dank
der vergadering voor zijn uitvoerig en nauw
keurig jaarverslag.
De fiuanclëele commissie, bestaande nlt de
heeren Jb. de Moor, C. Bijpost en J. v. d.
Maaten, adviseert tot goedkeuring van het
gehonden beheer, waartoe de vergadering
besluit. De rekeniDg wees een ontvang aan
van f 2076 691/», een uitgaaf van f 1228.26Vi,
zoodat het batig saldo is f847.84, tegen
f966 66'/j vorig jaar. Deze vermindering is
het gevolg van het aanschaffen van verscha
lend benoodigd materiaal en de verhooging
der prijzen voor de tentoonstelling.
Het programma voor de tentoonstelling
1905 komt daarna in behandeling. In art. 9
der voorwaarden wordt eenige verandering
gebracht. In dat art. stond bepaald, dat de
bekroonde stieren tot primo Angnstns van
het jaar beschikbaar moeten blijven in onze
provincie. Was dat niet het geval, dan kreeg
men den verworven prjjs niet.
Daar door verschillende omstandigheden
het bestnnr wel eens genoodzaakt was, van
deze bepaling af te wjjken, wordt nn vast
gesteld, dat, als de stier niet tot primo
Augustus in de provincie blijft, de helft van
den prijs wordt uitbetaald,anders na Augustus
den geheelen prijs.
Steeds is aan de tentoonstelling de laatste
2 jaren verbonden geweest een bekroning
van kaasdaarvoor werd het le jaar door
particulieren, later door het Gemeentebestnnr
van Schagen en particulieren zooveel
bijgedragen, dat deze kostan voor de vereen,
slechts f 25 bellepen. Nu evenwel had het
Gemeentebestuur van Schagen geen plan, nit
zichzelf die f 50 te geven, omdat dat bestnnr
bevreesd was, dat die uitgaaf dan permanent
zou worden. Vragen, zegt Voorz., kan de
VereenigiDg het ook niet, omdat zij reeds
f 100 subsidie geniet. Het bestuur had ook
geen vrijheid gevonden, om nit de kas gelden
beschikbaar te stellen voor deze zaak. Maar
spr. waren nn van zekere zijde mededeellngen
gedaan, die In dit geval misschien wel de
gewenschte oplossing zonden brengen.
De heer M. Visser, Secretaris der bekende
Kaascommissie, doet nn de mededeeling, dat
bg het dagelijksch bestnnr dier Commissie
het plan bestaat, in het volgend jaar 1905
een zuivelbereidings-tentoonstelling te honden.
dat
van
daar
VS 8
10.
Roman van
CARL BUSSE.
0—
duivel bezeten. En toen zg later moest
ontdekken, dat zg bij óns behoorde en niet
bg de anderen, toen is zg bitter en trotsch
geworden. Maar zg hoopt steeds nog, dat
er een haar zal halen en haar mede in de
hoogte nemen. En zoo lang zg die hoop
heeit, besta ik niet voor haar. Heb ik
gelgk Ot kent u uw nicht beter
Hermann Fisscher knikte een paar maal.
„Misschien," zeide bg. „Het komt er
maar op aan, hoe men het bekgkt. Ik heb
steeds de eigenschap gehad, om het góéde onrust de rust kwam
de dingen te zoeken. Het slechte vindt
rrnn/i nnKnrPfl
schepen, als hij ouder is, en komt zichzelf vrees in die hoop te hebben. Wat zg wil
gewichtig voor en veracht het jonge water, Vraag het haar, mgn jongen, ik weet het
zich. dol en bruisend en doelloos,
de bergen stort. Maar wanneer het
niet bruiste en borrelde - waar
dau toch de kracht vandaan ge-
Uustaat Zilhlke sprak hall tot zichzelf
wan als gymnasiast reeds op Jule ver- in de dingen te zooi
leid reeefs toen zg nog korte rokken men spoedig genoeg
1 Hg nam uit een doosje een klein tand
droeg, Wg hebben dikwgls met elkaar ge-
'Peeld. Maar zg wilde steeds wat anders,
wg jongens. Ik heb haar eens meê-
nomen in het gymnasium, 't was op een
undag Al de deuren van de verschillende
®88en stonden open. Alleen die van den
^r»ar Quinta was gesloten. Ik weet nu
ik^'0'et' w'e deur had afgesloten. Maar
«re Jule nog staan, het hoofd opgericht
net voorhoofd gefronst „Wat is déér
vroeg ze. „Niets," zeg ik, „net als in
andere klassen." Maar zg wilde nu
halilf 6 klasse- En toen dat niet ging,
d 6 minachtend de schouders op
heb 'k ook de andere niet zien." Ik
zich om en hield het voor
mgn jongen. Weet ge, wat
rad, draaide
het licht.
„Zie eens,
dit is
Gustaaf Zühlke kwam nader, keek naar
het ding en schudde het hoofd.
„Dit," sprak de horlogemaker, „komt in
eik uurwerk. En wg vaklui Doemen het de
Zoo iets dergelgks, denk ik mg, is
onrust
komen, om grooten arbeid te doen Ik ben
vroeger veel in Zwitserland geweest, waar
ons ambacht bloeit. Daar heb ik dikwgls
gezien, hoe uit het schuimende bergbeekje
een trotsche rivier ontstond, hoe uit de
Maar wat beneden
in het zand opborrelde en zonder kraoht
wegvloeide, dat bleef een beekje. Toen
heb ik gereisd, ver, ver weg Dat was ook
de onrust. Eerst is het iets onbestemds,
dat brandt en gloeit als een koorts en in
den nacht uit het zich luid en kraehtig.
Men verlangt naar iets groots, verhevens,
naar geluk, naar alles, wat men niet heeft.
Dan, zoo om de dertig, wordt dat stiller en
kalmer; men bedwingt zich. men weet,
waar het heengaat En eindelgk, wanneer
oud wordt, dan heeft men een stille
een verlangen naar boven."
men
niet. Misschien nit Groszkirchen weg
weg uit den sigarenwinkel, weg uit de
enge omgeving van haar familie. De we
reld in, in groote kringen verkeeren. Zg is
als een gespannen boog, dat meisje. Dat
big ft zoo niet lang meer."
„En wat zal er gebeuren Hoe zal het
veranderen
De horlogemaker haalde de schou
ders op.
„De pgl zal wegvliegen, of de boog zal,
door te lang gespannen zgn, verslappen."
Gustaaf Zühlke zocht zichzelf dat dui
delijk te maken.
„De pgl zal wegvliegen, dat beteekent
een uitweg zoeken voor de onrust, zich
den een of ander om den hals werpen,
en zich brnisend en hals over kop ergens
in storten. Bedoelde U het niet zoo En
ik sta daarbg en zie toe, of zg nog eens
weer boven zal komen."
ook niet veel. De onrust geeft later
Doodige rust. In de jeugd is zg het sterkst
en het wildst. Steeds dwingt en dringt ze,
een vrouw. Laat haar tgd, en het komt
terecht."
„Het komt wel terecht." sprak Gustaaf
Zühlke hem na. Aan den toon van zgn
stem hoorde men, dat hg het nog niet
geheel kon gelooven.
HOOFDSTUK V.
Proppie was bloeddorstig. Hg was als
steeds precies op tgd opgestaan. Eerst had
hg zich een paar maal in bed uitgerekt,
had gegaapt en toen zgn chambercloak
aangetrokken.
Maar hg moest wel met het verkeerde
been van bed zgn afgestapt, want hg
mompelde al voor zich heen, toen hg zgn
grgze sokken pas aanhad. Dan mar
cheerde hg een paar maal de kamer op en
neer en keek onder het bed. Maar hg
weerstond nog eenmaal de verzoeking en
trok eerst zgn pantalon aan.
Nu waren evenwel de pantoffels aan de
de beurt. Zg stonden onder het bed, naast
de kist Proppie moest zich bukken.
Dat was te veelhg greep de schoenen,
maar meteen de kist. De boeken waren
daar zoo in gepakt, dat men met geduld
en eenige moeite rechts en links ook een
onderliggend boek grgpen kón zonder dat de
1- V!.. t I
p. &ar] ^oen reeds niet goed begrepen. en net »uu«..
'ater, 40611 ZÜ °P de meisjesschool totdat langzamerhand haar kracht atneemt
*ilde *88 ^et 4ee' erg met haar. Steeds en ze stiller en matter wordt. En het ergste
wereld is, dat de meeste menschen
deftj„6^ me4 rijke kinderen loopen en met
dan H.. f®Cöilies omgaan. En wanneer zg
1 1
zg
thuis kwam, was zij boos, hsd ge PL
nie! "daarom gaan wg in de vacantie ook ^oo m n1 g begeeren
MeUD rei-?" „„*etfd. kookt van vurig ueg
„Alles is beter, dan de tegenwoordige
er ook inallfTmenschên" Tenminste, in allen, onrust een verlangen naar boven." (toestand. Voor jou beter, voor haar beter,
die een goeden gang door het leven willen Waar heeft hij dat alles vandaan vroegen Laat haar den tgd tot verslappen, mgn
maken Wie dat niet in zich heeft, wórdt de oogen van den gemeente-secretaris ver- jongen zg zal zich niet meer spanneD."
J.-.1 .,^1 n« onrust eeeft later de wonderd, Hg kende oom Fischer, zooals „En ik?" vroeg de gemeente-secretaris;
hg gewoon bij zgn uurwerken zat, maar zgn oogen stonden vol treurigheid, alsof zg
het verraste hem steeds opnieuw, als hg alle leed op aarde reeds zagen. „Waarom heele kist behoefde'te'wnr^'ïTV,'
h.„ .«d.™ boorde pr.t.o d„ erj z„lk ee. boproeriog!- De ÏÏSiStai Igfff
andere menschen. Hg stond op. ugsiegenneia,
De niet geuite vraag vond geen ant- „Ik dank u, oom. Ik heb u weer eens
Of dat woord. mogen hooren spreken. En ik zal het mij
Ik wilde over Jule Fischer spreken," steeds voorzeggen: wachten, wachten
zeide Hermann Fischer, „en ik spreek wachten Er moet eenmaal een beslissing
4n °P reis?
bsrgeenn..gaan we«
heeft zg menigmaal gezegd.
de zee, naar de
naar
nZg
gens
Was dus als door een hoogmoeds- een
op de wereld is,
later geheel hun jeugd vergeten
met minachting daarop terugzien
heeft, jong zgnde, wel ge-
B maar later
schimpt men daarover, omdat het ons ner-
nuttig voor scheen. Dat is als met
4.
zich als 't ware aan een orakel over te
geven. Hg stak eenvoudig de hand in de
opening en greep blindelings een boek.
Dan was het immers de lotsbeschikking.
Vandaag was het zoodoende
rivier.
LJ VUU»
Die beweegt molens en draagt
o - UVVV.VWUUO een dun
Hot is eigenlijk ook wel het- komen. Het kan niet meer zoo lang duren, bandje. Hjj sloeg het reeds open toen hg nog
°ViuIa 7ii is nog een jong kind. Daarom En geduld, dat heb ik, veel te veel." voor de kist en het bed op de knieën lag.
h nt xii Maar zh is ook niet jong genoeg Ook de horlogemaker stond op. Slechts een kleine hartversterking,
meer om ook niet een beetje angst en „Dat helpt hier nog het meest. Jule is Hg bladerde hier en daar en wilde het
