Almttitit- k
J U L E.
Donderdag 22 December 1904.
flieuwjaarwenscheu.
Uit en voor de Pers.
INGEZONDEN.
FEU ILLETON.
I^tiiienlandsch Nieuws.
If.
48ste Jaargang ^o. 4003.
EERSTE BLAD.
AHIT
O
!)it blad verschijnt tweemaal per week Woensdag- en
51 e r d a g a v o n d. Bij inzending tot 's morgens 9 ure, worden
JpVERTENTlEN in het eerstuitkomend nummer geplaatst.
TOEZONDEN STUKKEN één dag vroeger.
Bureau: SCHA©KM, Laan, I) 4.
UitgeverP. TRAPMAN,
«ledewerkerJ. l\KE L.
Prijs per jaar f 3.Franco ''6r post f 3.60.
Afzonderliike nummers 5 Cent.
ADVERTENTIEN van 1 tot 5 t 0.25 iedere regel meer 5 ct.
Groote letters worden naar plas'"1 l'imte berekend.
y tiumm°r beslaat uit twee bladengestaan, of we „'t Scheepje" wel in ons
programma zouden opnemen, want we von
den het ach, ik schaam me nu over me
zelf we vonden hst (vooral op het eind)
erg slap en tamelijk onbeduidend. Maar o,
hoe verheugt het me, dat we er toch maar
toe zijn overgegaan om het te spelen, want
nn hebben we je den kapstok aangobodsn,
waaraan ja eens een fragment (60 regels) van
je zaldzaam dramatisch litteraire wijsheid kan
ophangen.
uui z'e> 0 mijQ vriend, nn is het mij plot-
j8 van de ingezetenen, dat het eanbieden I S8|jQg a'8 geopenbaard, dat dit te voren in
het rondgaan jmnn ooceti tameJik onbfidni^i»ndA fcnr>r»p«l-
rsr
en
ïiëuwjaarwenschen hetzij gedrukt,
«{cbrevan, langs de huizen, niet zal worden
'o», eistenalsmede, dat de verschillende
^'besturen eene irz-meling van vrijwillige
■j ;a langs de huizen zullen houden, ten
^uie fl' de opbrengst bij het einde dezes
jjj R eene buitengewone bedeeling van
lo ngmiddelen aan de onvermogendea te
ku tien honden.
Schap-en, den 20 December 1904
De Burgemeester voornoemd,
li. J. I OT.
Slechts op ééo plaats van ja beschouwing
vind ik je ik moet het eerlijk zeggen
niet komiek, 't Is daar, waar je bij ongeluk
bijna letterlijk dezen volzin uit het boekje
afschrijft: Esn adem van gelatenheid, van
stille rust moest vsn decoratief en spe
lenden het pnbllek toewaaien."
Maar hoe kostelijk humoristisch ben je
weer,waar ja een hoogst gewichtige opmerking
weet te uiten in dit onschatbaar staaltje van
schoolj mgensstijl„Ellse hsd een zware taak
om, naast Gijs zittende, gehechtheid v o o i
dezen te bedwingen," waar je natuurlijk
UW i"„--hoid „voor," of gehecht-
hetzij s;akU e®o hoogst merkwaardig stuk tooneel- heid „ssn" dezen bedoelt.
litteratuur blijkt te zijn. Daarvoor mijn dank, Ook met je aanhalingsteekens weet je
amiceMaar ik heb meerder stof tot wonderen van geestigheid te doen„Van
dankbaarheid! Zie, ik wag ziek, ea jij, jij Gijs werd niet minder gevraagd, toen hij
hebt me genezoa 1 Eu wel doordat je mij „hoopvol" verlangen moest veranderen in
zoo recht hartelijk aan het lachen hebt ge- „hopeloos" verlangen." 't Is, of zoo'n
Ocmeunte Ciclingen.
BEKENDMAKINGEN.
p0 Burgemeester van Schagen brengt ter
u non da incftzfltflr.pn, d%fc het aanbieden ;;~o -
met zoogenaamde oogen tamelijk onbeduidende tooneel- g e n e g e n h o i d
"~Zes dagen zult gij arbeiden.
liet Handelsblad schrijft:
Te heerVan Asch vanWijk is een voorstander
vsn Zondagsrust. Wij ook Doch vrij gevoelen
ons niet aangetrokken door deZondagsiust,wel
ke de afgevaardigde van Amersfoort wenscht
een dag zonder arbeid, maar tevens zonder ont-
iptnniDg en afwisseling te slijten in een overal
rustende, doode wereld, waarin de man, die
K8 dagen lang haid gewerkt heeft, geen
mozlek, of licht, of kleur vinden kan, geen
veikeersmiddelen die hem ver van de stad
nai.r zee en hei en bosch zullen voeren.
De heer Van Asch van Wijk verdedigt zijn
meening op theologische gronden, plaatst zich
op het oud- teBtamentische standpunt omtrent
is Sabbatharust, en de zuivere „rede" kan
ons las niet helpen, om des hearen Van Asch
van Wijk's meening te bestrijden. Het zal
ons weinig baten aan te tooneD, hoe onmogelijk
het is, consequent een oud-Testamentischen
Sabbath na te leven.
Wij moeten daarom ons op het terrein van
den heer Van Asch van Wijk zeiven begeven
en hem er aan herinneren, dat hij slechts
een deel van het gebod heeft aangehaald.
De Bijbel zegt immers„Zes dagen
znlt gij arbeiden en al uw werk doen.
Skchta als rust n a al dat werken wordt de
zevende rustdag voorgeschreven.
Indien de heer Van Asch van Wijk
dwingen wil tot rust, dan moet hij zser
zeker beginnen met ieder te dwingen tot
ze» dagen arbeid.
Want waarom zon uitsluitend aan het
tweede deel van het gebod, door Mozes aan
het volk overgebracht, de hand worden ge
houden ea niet aan het belangrijke eerste
ded
Anna Paulowna, 1B Dec. 1904.
Aan den verslaggever der Schager
Courant, alhier.
Amice
Het is mij een behoefte, U hier openlijk
Ie danken voor het zeldzaam genot dat Uw
kiactengeschiqf in de „Schager" van 16 Dec.
n>ij heeft verschaft.
Wat kan het toch zonderling loopen
Verbeeld je, we hebben zoo waar in dubio
Het comliche ontstaat gemeenlijk nit
i hot contrast
Toen onze pcét9n het lachen nog niet waren
1 verleerd, kozen ze vaak don defcigen alexsn-
d.ija of den statiger, klassieken hexameter
om de meest gewone dingen te zeggen en
de lezers lachten dat ze schud len om het
dwaze der tegenstelling.
Maar o, mijn onsterfelijke vriend, wat heb
jij gedaan Jij hebt al die luimige dichters
nog verre overtroffm! Versmadend allerlei
I onde, bekende loopjes om dan lachlust op
te wekker), wist jij op geheel nieowe
wijze hot comisch contrast te scheppeD, door
jo hoogst leerzame en zeldzaam belangwek
kende beschouwing over 't Scheepje
te schrijven in den stijl van ten kostschool
jongen! Nn, j) hebt sneers gehad, hoor!
Ge achen dat 'ik heb, ge koken 1 De tranen
rolden me als knikkers over mijn das 1
O, die stijl van zoo'n kostschooljongen,
wat weet je 'm heerljjk te imiteerec, wat
weet je 'm eenig-goed vol te houden 1 Je
zondt zweren, dat 't alles è;ht was
De imitatie begint al zoo prachtig met
den eersten den besten volzin van je tooneel-
beschouwing „Van kleinen omvang, was dit
drama rijk aan Inhoud en voor dilettanten
hoogst moeilijk, om de talrijke overgangen
van gemoedss'emming, die er in voorkwamen,
voldoende te mofiveerea dior toon en geste,
om daardoor bij het publiek de vereischte
„stemming" te bewerken."
Wat 'n schitterend prachtstnkj e toch van
nagebootste stijl-onbeholpenheid 1 Ja, dat
woord „bewerken" alléén zon reeds voldoende
geweest zijn, om den zin tot iets humoristisch
te maken. Iemand die goed Hollandsch schrijft,
zon natuurlijk gesproken hebben van deze of
gene stemming „opwekken" of, beter nog,
het publiek in de vereischte stemming „bren
gen." Maar z'n kostschooljongen, nietwaar?
die voelt z'n taal nog zoo niet
Even verder las Ik„Bij het opgaan van
het gordijn zag men een moeder en dochter,
beiden, gebukt onder diepen rouw
Je bedoelt natuurlijk, dat men ze niet zag,
maar had moeten zien en weet voor je
zelf ook heel goed, dat men niet gebnkt gaat
onder iets dieps, maar onder iets zwaars.
Welk een heerlijk staaltje al weer van je mach
tig talent, om den stijl van een kostschool
jongen in al zijn onbeholpenheid na te
bootsen.
Een paar regels verder vind Ik weer dit
zeldzaam-comiache z'nnetje (nooit genoeg te
waardeeren om zijn bedrieglijk-nagebootste
stakkerlgheid)Het was goed gedacht van
den auteur, Elise te laten zingen, dat
bewerkt minder moeilijk stemming, om,
vóór de .verdere afwerking kwaoi, be
langstelling en medegevoel bij de hoorders te
hebben Ingewerkt."
Roman van
CARL BUSSE.
o—
11.
Maar teen Peter Körner naar huis ging,
er, ondanks al het lachen, toch een
prikkel in zqn binnenste. Dieckmann had
hom willen plagen, opwinden, de be
doeling was duidelijk.
Maar toch was hq minder boos op hem,
dan op Inge Westerhausan en haar vader.
De lust tot oppositie ontwaakte weer
sterk in hem. Hjj wilde hedenavond zqn
tast doen, en steek met steek beantwoor-
den, Slechts niet zich laten overbluffen
Uen mensch zjjn geheele vergenoegdheid
ê&at hier naar den drommel. Hjj begreep,
toe die eerst in ergernis, dan in woede, en
tan slotte in haat kon veranderen.
Maar ze zouden hem niet kragenHij
™Me vroolijk zijn.
Hij trok ook een vroolijk gezicht, maar
"et lukte hem niet best.
Toen Peter om tien minuten over zeven
!a Proppie's kamer kwam, vond bij dezen
'u een desolaten toestand. Hjj stond voor
'Du scheerspiegel en de arme jongen zag
er groen-geel uit.
»Ben je ziek, mensch?" vroeg Peter
örner bezorgd.
Maar de ander weerde hem af.
«Dat ia meestal zoo, als ik een uit-
0o°digicg heb ontvangen, een uur voor
den tijd breekt mjj hot angstzweet uit. En
dan krijg ik een eilendigen smaak in den
mond. Ik kan er niemendal tegen doen.
Ik ril en beef over al mijn leden."
Hij lachte.
„Het is goed, dat jij er bant. Wanneer
er iemand is, dan kan ik praten en dan wordt
het steeds beter."
„Na, je bent een kerel van niks,"
zeide Peter, buitan zichzelf van verwon
dering. „Maar man, hoe heb je nog een
examen kannen doen
Proppie maakte zijn manchetknoopen vast
en schudde het hoofd.
„Dat is mijzelf ook een raadsel. Een
paar maal heeft men mij naar buiten ge
zonden om frissche lucht te happen. En
na het eerste halt uur gaat het wel beter.
Tevoren is het steeds het ergst. Ik geloof,
dat ik dan half gek ben. Mij kan immers
niets overkomenZelfs de chef
ik ben toch assrssor, wat kan hjj mij nn
werkelijk doen? Maar bij de meeste andere
uitnoodigingen is het evenzoo 1"
Hij keek den ander met onzekere oogen
aan
Ik ben een jammerlijk sujet niet
waar? Zeg het maar gerust."
Nu, wel zoo iets dergelijks," dacht
Peter Körner. Maar overluid zeide hij
Dat zijn van die ziekelijke aanvallen.
Ik"ken iemand, die bemerkte het dadelijk
in znn mond. als er een kat in de nabij
heid was. Maar dat talmen helpt niet. Of
moeten wij niet op tijd aankomen?'
„Om 's hemels wil, dit nooit ik ben
reeds klaar."
Zoo liepen zq spoedig samen op strest.
Geen van beiden sprak. Peter Körner wierp
aoo nu en dan een blik op Proppie.
kostschooljongen je met die aanhalingsteekens
als 't ware toeroept: „Zie jo wel, meneer, dat
ik een aardigheid heb neergeschreven 1" En
we zijn schier geneigd te zeggen„Ja, me
jongen, '6 heeft b ij n a iets van een woord
speling
Nu zal Ik maar eindigen, dankt me, maar
Ik doe dit toch niet, vóór ik je nog eens
hartelijk heb bedankt, amice, dat je mq zoo
kostelijk san 't lachen hebt gemaakt met je
geestig geschrijf. Jammer, dat je die zestig
regels hnmor a:.n slechts één nummer van
ons programma hebt besteed, terwijl de
zeven andere nnmmer het samen met
maar twintig regels moesten stellen.
Maar wie weet, wat nog komen kan In
leder geval, wanneer we wéé.-eens een tableau
mochten geven, d-.n zullen we jou verheer-
lijkeu, o mijn vriend, als den Hercules van de
zeldzaamste comische kracht in de aréna
der Hollandsche taal. Tot ziens 1
P. VISSER.
In antwoord.
Het zot geschetter van dezen inzender zon
U v verslaggever schouderophalend laten
pag3eerenimmeis, het mismaakte
kind vermoordt nier zelf reeds
den vader, want welk lezer walgt niet
van znlk een kostMaar in den chaos van
rariteiten schemert door, dat de inzender,
't zij dan met of zonder voorkennis der mede-
spelenden, zich tot hnn tolk heeft gemaakt,
en daarom wil ik antwoorden.
la verband met het goede doel, dat hier
werd beoogd, meeDde ik niet scherp te moeten
critiseeren en wie de recensie leest (volgens
den inzender zeer aanbevelenswaardig voor
ziekenmen kan er zich gezond! door
lachen) zal hiervan overtuigd worden. Maar
goed noemen, wat verkeerd is, dit moet men
van nw verslaggever niet verwachten
De inzender zegt nergens, dat er w e 1
goed gespeeld ie Zijn aan waanzin grenzend
betoog komt hierop neer, dat h ij het tooneel -
stukje onbeduidend vindt en dat ik
enkele woorden, zegge 4, niet naar z ij n
z i n heb gebruikt. Zijn aanval, dit is voor
ieder duidelijk, eu het waarom ook, geldt
mijne bekwaamheid als verslaggever.
Och, wat komt hier de aap uit de mouw,
gewezen verslaggever
Hoe is het mogelijk, dat de inzender, die
medespeler was en die wel bij de keuze
van de tooneelstukjos zal hebben geholpen,zijne
stem heeft kunnen geven voor één in zijn oog
onbeduidend ding
Was het in den beginne onbednldend.
of werd het later ia zijn oog onbednidecd
Deze vragen komen onwillekeurig bij ieder
op, niet waar De beide laatste zijn echter
gemakkelijk te beantwoorden. Het is niet
aan te nemen, dat het tooneelstukjn inden
En steeds weer, als hjj den armeD jongen
zoo zenuwachtig zag doen, dacht hjj „tieen
maar dat nooit." En daarbjj werd hjj wer
kelijk opgeruimd, en toen zjj aan het huis
van den chef waren gekomen, lachte hjj,
terwijl de assessor zich de transpireerende
handen aiveegde en de handschoenen
aantrok.
Spoedig daarop zaten zq in het salon,
en behalve zij, was ook nog de referendaris
Dieckmann aanwezig.
„Ik houd niet van te groote gezelschap
pen," zeide de chet, „drie, vier gasten.
aan wie men zich geheel kan wijden, i3
het beste. Gasten altijd, die bij elkaar
passen. Zoo hebben wij nu het jonge goedje
vereenigd."
Allen lachten, om aan te duiden, dat zq
deze opmerking zeer aardig vonden.
„Een buitengewoon mooi principe," sprak
Peter Körner daarna in het eerbiedig
zwijgen.
De chef keek op.
„Het verheugt mij, het verheugt mjj zeer,
dat u van dezelfde meenicg is. Jeugd en
ouderdom gaan reeds in te veel dirgen uit
elkaar
„O," riep de referendaris Dieckmann af
werend uit.
„Maar, waarde collega, onze gastheer
heeft volkomen gelijk. Dat zou ook heel
erg zijn, als men op zes'ig jarieen leeftjjd
hetzelfde dacht, als toen men 20 jaar oud
was Nietwaar, juffrouw, elke leeftijd heeft
zoo zjjn eigen onsteifl^k recht!'
Peter Köraer keek met vrooljjk lachende
oogen loge Westerhausan aan.
loge zat in oen stoel, het hoofd wat
achterovergebogen. Zq had het edele gelaat
van haar vader smal, met wat te harde
beginne den inzender onbednldend toe
scheen, aangezien men toch van een verstan
dig mensch niet kan verwachten, dat hq
met bewnstheid den volke onbe-
dnidendheden zal vertoonen.
Neen, de gang van zaken was aldns
Bij het lezen werd men getroffen door
den aangrijpenden inhond en. ja, het was
mooi! en men ging san het repeteeren. Bij de
repetitiee, de inzender zegt het zelf, viel het
niet mtê Maar wat was dat het: Inhond
of spel? Voor ieder, die iets van tooneel-
spelen afweet, is het duidelijk, dat het spel
den spelenden niet meeviel en dat wil
ik wel geloovenDe inzender begon het
toen onbeduidend te vinden. (Hoe aardig
en teekenecd, dat hij zichzelvcn niet gesnapt
heeft
Ea nu die aanval tegen mijne taal 1 Een
storm in een glas water 1 Ea had hij na nog
maar gelijk
Bewerken heeft In hoofdzaak tweeërlei
beteekenia, omdat men zijne krachten ken
wijden aan gewone zaken (den grond bewer
ken) en aan meer verhevene (den vrede be
werken), óók, omdat men heeft llchamelijken
en geestelijken arbeid. Het verschil in beteeke
nia van bewerken is dus gevolg van verechil
in arbeid en arbeidsveld. Volgens het woor
denboek der Nederlandsche Taal door J. H.
van Dale, beteekent bewerken óók veroor
zaken en nn vraag ik, of men geene stem
ming kan veroorzaken, das eene stem
ming kan bewerken? Kan men niet
zeggen „De recensie bewerkte (veroorzaakte)
bij den inzender eene vroolijke stemming en
had zijne genezing tengevolge
Het woord opwekken van den inzender
fhij proefde het zelf al een b e e t j e) Is door
hem allerongelukkigst gekozen. Men kan wel
zeggen „de komst van dien grappenmaker
verwekte onder de aanwezigen eene
vroolijke stemming", maar zeker niet: „zij
wekte eene vroolijke stemming o p," zooals
de inzender dit wil.
Bewerken is jaist daarom zoo op zijne
plaats, omdat het krachtiger is, omdat
er veel meer opzet in zit, omdat berei
king van een doel er beter ln uit-
komt.
M:n zon ook kannen zeggen „in de ver
eischte stemming brengen;" maar dat
brengen was me te zwak, daar zat te wei
nig actie in. Men brengt iemand naar 't
station een kind naar schoolmet een
cadeautje iemand in eene vroo'ijke stemming
Voelt n dat weinig zeggende van
brengen, iDzender
Iemand kan niet gebnkt gaan onder
diepen ronw Hier vo'gen eenige zinne
tjes en ik verzoek den lezers, telkens voor
dien, zwaar te nemen. Proef dat dan
eens 1
1. Diepe droefheid deed haar gebogen
gaan.
2 Onder diep gevoel zijner schnld gebnkt
gaande, werd het leven hem tot last
3 Diepe neerslachtigheid deed hem met
gebakt hoofi zijne woning verlaten.
Gaat iemand met gebukt hoofd, dan ia dit
niet altijd het gevolg van drukking
door iets zwaars daarop hij kan ook door
ziele-lijden het hoofd laten hangen en
in ona geval ia ziele-lijden „diepe ton w."
Hieraan dacht de inzender zeker niet.
Misachien schoten hem te binnen de
woordenzware en lichte ronw in
letterlijken zin, en ja, na kan men in deze
beteekenia gebakt gaan onder z war en
ronw, als eene dame bijv. in 25 zwarte
japonnen steekt en op baar hoofd een
rouwhoed van 6 Kilo's draagt Ik twijfel sterk,
of nog anderen zonden hebben gemeend, dt-t
ik dit laatste wilde zeggen.
trekken. Ook aan haar hooge gestalte was
niets echt vrouwelijks Z j leek nog grooter
door de wqze, waarop zq heur haar op
maakte. Het was hoog opgemaakt en liet
het gansche voorhoofd vrq.
„In zekeren zin wel," antwoordde zq.
Wie voor de eerste maal deze stem hoorde,
schrikte. Zij wss diep als die van een man,
tooh niet onaangenaam.
Daar ziet ge, dat ik roeda een bond
genoot heb. Natuurlijk binnen zekere
grenzen
„Maar op de grenzea komt het juist aan,"
zegt Dieckmann, en steunt met de hand
op de licht-gekleurde pantalon, zoodat de
armband naar beneden zakt en goed zicht
baar wordt. „Wanneer ge zulke rechten
proclameert, waar blqft dat) de eerbied voor
den ouderdom, voor de rqkere ervaring
Kan die daarbq blijven bestaan
„Steeds. Dan wordt de eerbied van
mecschen voor menschen het hoogste ge
bod. Ik heb voor den ouderdom zeker d*
achting en den eerbied, dien men hem overal
verschuldigd is, maar ik verlang, dat die
ouderdom alle achting en eerbied hcett
voor de jeugd."
De president had al eenige malen aar.
zqn gouden bril gerukt. Hq hield er niet
van. dat anderen het gesprek voerden.
„Maar mijn beste mijnheer de reisren-
daris," zeide hq nu, „hoor ik dat goed?
Eerbied voor de jeugd? Jeugd is toch
gten verdienste I"
„Neen maar evenmin oud-zqn."
Dieckmann hoestte eu de assessor werd
een half hoofd kleiner in zqn stoel, de
president hoestte eveneens en Inge boog het
hoofd iets naar voren. „Neen, maar hoor
eens," zeide die beweging.
thflne pen was ontsnapt „gehecht-
beid |50t" 1° p'asl8 van gehechtheid „aan."
Ik fe' ^«er den inzender met zijn gelukkige
vond^, 1 Is toch altijd wat
H^Pvol en hopeloos is niet bijna
eene 1*'^dopeling, maar in 't geheel geen
wociv aangezien het niet dezelfde
woei"', 'fl11! cn natuurlijk kan dan ook hier
nie* °®ld zqn, eene woordspeling te geven.
Ife 'B zoo 't land aan woordspelingen,
lnzei dat je daarover valt, of val je
K O 1 klaagt de inzender erover, dat aan
het uommer 60 regels en aan de 7
and'' zsmen slechts 20 regels besteed
zqn. 'Ijikbasr redeneert de inzender aldns,
net ..een kostschooljongen:
jsd l onderwerp worden 60 regels besteed,
das 0 7 onderwerpen 7 maal 60 regels is
420 ^kels. Ja, dan komen er volgens nwe
bere*c'''nK 400 regels te kort en hierop doelt
zekd vraag aan het slot„wie weet,
U o g komen kan?" Ik moet
w ft
echt' teleurstellen. Er komen stellig
gee*1 .*00 regels over de 7 door u bedoelde
^r^erpen bq, maar ik geef u in over-
wef<i t' ua te denken, mogelijk komt
go j"" tot de conclusie, dat de meerdere of
min belangrijkheid van een onder-
wei/ U de behandelirg vóór ligt.
jU' gjj mij toch als nw geneesheer hebt
erk^ 1 Ke®f 'k U, na het pols voelen,
den ^"Bden raad, niet naar de pen te grijpen
In ^Ttwachtige, ziekelijke opgewondenheid,
daar kan toch nooit iets goeds van
koi* hoogstens wat zinledig
hef^is-lawaai.
DE VERSLAGGEVER.
Een ongein k.
AFFERDE is Maandagmorgen het
tle^'<r'(? zoontje van den landbonwer A. M.,
die 8en koe nit de weide haalde, zoodanig
do liet dier geatooten, dat hjj kort daarna
^'«rieden.
Een machinist van de Maat-
BcV ji'PÏ) tot Exploitatie de Staatsspoorwegen
'8 nachts om 2 nar, toen hjj thuis
In zqn woning aan de Agniesestraat
te U TER DAM zijn vronw in beschonken
to<*od 1° de kamer op den vloer liggen
'"^der haar hnn 4 weken oud kindje, door
yfU'kklng ges'orven. De beschonken moeder
Is aar het poli'Hbnrean in de Vinkenstraat
gt V'acht, en het lijkje van het kind naar het
zD Qhais voor de gerechte'ijke schouwing.
Zondagmorgen geraakte de
"vagen van den heer Van Bensekom Jz.
te ZAND, waarin gezeten waren 8 dames
de voerman, onderstbovendoordat
lemoen los raakte, kwam de wagen in
en11 greppel terecht en tuimelde zoo omver.
p^J'izlttenden wisten ongedeeld nit het rjjtnlg
t(!.'fulpen, hoewel het laatstgenoemde deer-
|jj gehavend wasen ook wist de voerman
^U,l,kklg het paard meester te blijven.
"Aan het station van d e H. IJ.
8 te NOORD-SCHARWOUDE is Zater-
A** door den handelaar C. Trompetter zijn
'endsten wagon in deze campagne met
g f "mten beladen. Deze heugelijke gebenrte-
u ,.ls feestelijk gevierd.
""durende de maanden Oct. en November
niet minder dan 10 millioen kilogram
v 1* Noord Scharwoude verzonden.
De uitgeweken notaris van
fy^OMMENIE, Van Wermeskerken, is door
d flaariemsche rechtbank failliet verklaard.
sDat zqn hm heel moderne be-
Üoogst moderne," zeide Dieckmann en
udde afkeurend het hoold.
Dat weet ik nog niet." Peter Körner
F^kte. Zqn gelaat werd steeds naïever en
"'genoegder. „Wanneer het op den leeftijd
komt, beweert mqn vader steeds, moe-
wq naar Locden gaan. Daar is een
^tildpad, die is 250 jaar oud. Maar het
'•"•'nt niet op de jaren aan, maar hoe men
b""efd heeft eu gevoeld. En het blonde
A"8 zwarte haar heeft evenveel recht, als het
é'rjze. Ouderdom moet raad geven, maar
jUlgd moet handelen, 'tEene zonder het
'""lere, gaat niet."
.Dat is tenminste iets," antwoordde de
''tsident met een sarcastisch lachje. „Zoo
"u-t de referendaris aan ons ondjes toch
'g een zeker recht van bestaan. Gq zult
j toestaan, dat ik de kwestie wat anders
"«schouw."
Ja, geheel anders," zeide Dieckmann,
68 schudde weder het hoofd.
„Dat dcet mq zeer leed. Maar u, mqn-
de president, hebt bepaald rijper er-
utiog dan ik."
1 „Waarvoor men zich toch als jongeman
"«elt te buigen."
-0," weerde de president at meteen
'tl me handbeweging van boven naar bs-
r,tden.
Maar ieder mensch," zeide Peter Körner,
n et toch zqn eigen leven leven. Ik moet
;«ch zeggen, wat ik denk. Men wordt
•ders zoo gemakkelijk een papegaai."
WORDT VERVOLGD.