Almttitit- k J U L E. Donderdag 22 December 1904. flieuwjaarwenscheu. Uit en voor de Pers. INGEZONDEN. FEU ILLETON. I^tiiienlandsch Nieuws. If. 48ste Jaargang ^o. 4003. EERSTE BLAD. AHIT O !)it blad verschijnt tweemaal per week Woensdag- en 51 e r d a g a v o n d. Bij inzending tot 's morgens 9 ure, worden JpVERTENTlEN in het eerstuitkomend nummer geplaatst. TOEZONDEN STUKKEN één dag vroeger. Bureau: SCHA©KM, Laan, I) 4. UitgeverP. TRAPMAN, «ledewerkerJ. l\KE L. Prijs per jaar f 3.Franco ''6r post f 3.60. Afzonderliike nummers 5 Cent. ADVERTENTIEN van 1 tot 5 t 0.25 iedere regel meer 5 ct. Groote letters worden naar plas'"1 l'imte berekend. y tiumm°r beslaat uit twee bladengestaan, of we „'t Scheepje" wel in ons programma zouden opnemen, want we von den het ach, ik schaam me nu over me zelf we vonden hst (vooral op het eind) erg slap en tamelijk onbeduidend. Maar o, hoe verheugt het me, dat we er toch maar toe zijn overgegaan om het te spelen, want nn hebben we je den kapstok aangobodsn, waaraan ja eens een fragment (60 regels) van je zaldzaam dramatisch litteraire wijsheid kan ophangen. uui z'e> 0 mijQ vriend, nn is het mij plot- j8 van de ingezetenen, dat het eanbieden I S8|jQg a'8 geopenbaard, dat dit te voren in het rondgaan jmnn ooceti tameJik onbfidni^i»ndA fcnr>r»p«l- rsr en ïiëuwjaarwenschen hetzij gedrukt, «{cbrevan, langs de huizen, niet zal worden 'o», eistenalsmede, dat de verschillende ^'besturen eene irz-meling van vrijwillige ■j ;a langs de huizen zullen houden, ten ^uie fl' de opbrengst bij het einde dezes jjj R eene buitengewone bedeeling van lo ngmiddelen aan de onvermogendea te ku tien honden. Schap-en, den 20 December 1904 De Burgemeester voornoemd, li. J. I OT. Slechts op ééo plaats van ja beschouwing vind ik je ik moet het eerlijk zeggen niet komiek, 't Is daar, waar je bij ongeluk bijna letterlijk dezen volzin uit het boekje afschrijft: Esn adem van gelatenheid, van stille rust moest vsn decoratief en spe lenden het pnbllek toewaaien." Maar hoe kostelijk humoristisch ben je weer,waar ja een hoogst gewichtige opmerking weet te uiten in dit onschatbaar staaltje van schoolj mgensstijl„Ellse hsd een zware taak om, naast Gijs zittende, gehechtheid v o o i dezen te bedwingen," waar je natuurlijk UW i"„--hoid „voor," of gehecht- hetzij s;akU e®o hoogst merkwaardig stuk tooneel- heid „ssn" dezen bedoelt. litteratuur blijkt te zijn. Daarvoor mijn dank, Ook met je aanhalingsteekens weet je amiceMaar ik heb meerder stof tot wonderen van geestigheid te doen„Van dankbaarheid! Zie, ik wag ziek, ea jij, jij Gijs werd niet minder gevraagd, toen hij hebt me genezoa 1 Eu wel doordat je mij „hoopvol" verlangen moest veranderen in zoo recht hartelijk aan het lachen hebt ge- „hopeloos" verlangen." 't Is, of zoo'n Ocmeunte Ciclingen. BEKENDMAKINGEN. p0 Burgemeester van Schagen brengt ter u non da incftzfltflr.pn, d%fc het aanbieden ;;~o - met zoogenaamde oogen tamelijk onbeduidende tooneel- g e n e g e n h o i d "~Zes dagen zult gij arbeiden. liet Handelsblad schrijft: Te heerVan Asch vanWijk is een voorstander vsn Zondagsrust. Wij ook Doch vrij gevoelen ons niet aangetrokken door deZondagsiust,wel ke de afgevaardigde van Amersfoort wenscht een dag zonder arbeid, maar tevens zonder ont- iptnniDg en afwisseling te slijten in een overal rustende, doode wereld, waarin de man, die K8 dagen lang haid gewerkt heeft, geen mozlek, of licht, of kleur vinden kan, geen veikeersmiddelen die hem ver van de stad nai.r zee en hei en bosch zullen voeren. De heer Van Asch van Wijk verdedigt zijn meening op theologische gronden, plaatst zich op het oud- teBtamentische standpunt omtrent is Sabbatharust, en de zuivere „rede" kan ons las niet helpen, om des hearen Van Asch van Wijk's meening te bestrijden. Het zal ons weinig baten aan te tooneD, hoe onmogelijk het is, consequent een oud-Testamentischen Sabbath na te leven. Wij moeten daarom ons op het terrein van den heer Van Asch van Wijk zeiven begeven en hem er aan herinneren, dat hij slechts een deel van het gebod heeft aangehaald. De Bijbel zegt immers„Zes dagen znlt gij arbeiden en al uw werk doen. Skchta als rust n a al dat werken wordt de zevende rustdag voorgeschreven. Indien de heer Van Asch van Wijk dwingen wil tot rust, dan moet hij zser zeker beginnen met ieder te dwingen tot ze» dagen arbeid. Want waarom zon uitsluitend aan het tweede deel van het gebod, door Mozes aan het volk overgebracht, de hand worden ge houden ea niet aan het belangrijke eerste ded Anna Paulowna, 1B Dec. 1904. Aan den verslaggever der Schager Courant, alhier. Amice Het is mij een behoefte, U hier openlijk Ie danken voor het zeldzaam genot dat Uw kiactengeschiqf in de „Schager" van 16 Dec. n>ij heeft verschaft. Wat kan het toch zonderling loopen Verbeeld je, we hebben zoo waar in dubio Het comliche ontstaat gemeenlijk nit i hot contrast Toen onze pcét9n het lachen nog niet waren 1 verleerd, kozen ze vaak don defcigen alexsn- d.ija of den statiger, klassieken hexameter om de meest gewone dingen te zeggen en de lezers lachten dat ze schud len om het dwaze der tegenstelling. Maar o, mijn onsterfelijke vriend, wat heb jij gedaan Jij hebt al die luimige dichters nog verre overtroffm! Versmadend allerlei I onde, bekende loopjes om dan lachlust op te wekker), wist jij op geheel nieowe wijze hot comisch contrast te scheppeD, door jo hoogst leerzame en zeldzaam belangwek kende beschouwing over 't Scheepje te schrijven in den stijl van ten kostschool jongen! Nn, j) hebt sneers gehad, hoor! Ge achen dat 'ik heb, ge koken 1 De tranen rolden me als knikkers over mijn das 1 O, die stijl van zoo'n kostschooljongen, wat weet je 'm heerljjk te imiteerec, wat weet je 'm eenig-goed vol te houden 1 Je zondt zweren, dat 't alles è;ht was De imitatie begint al zoo prachtig met den eersten den besten volzin van je tooneel- beschouwing „Van kleinen omvang, was dit drama rijk aan Inhoud en voor dilettanten hoogst moeilijk, om de talrijke overgangen van gemoedss'emming, die er in voorkwamen, voldoende te mofiveerea dior toon en geste, om daardoor bij het publiek de vereischte „stemming" te bewerken." Wat 'n schitterend prachtstnkj e toch van nagebootste stijl-onbeholpenheid 1 Ja, dat woord „bewerken" alléén zon reeds voldoende geweest zijn, om den zin tot iets humoristisch te maken. Iemand die goed Hollandsch schrijft, zon natuurlijk gesproken hebben van deze of gene stemming „opwekken" of, beter nog, het publiek in de vereischte stemming „bren gen." Maar z'n kostschooljongen, nietwaar? die voelt z'n taal nog zoo niet Even verder las Ik„Bij het opgaan van het gordijn zag men een moeder en dochter, beiden, gebukt onder diepen rouw Je bedoelt natuurlijk, dat men ze niet zag, maar had moeten zien en weet voor je zelf ook heel goed, dat men niet gebnkt gaat onder iets dieps, maar onder iets zwaars. Welk een heerlijk staaltje al weer van je mach tig talent, om den stijl van een kostschool jongen in al zijn onbeholpenheid na te bootsen. Een paar regels verder vind Ik weer dit zeldzaam-comiache z'nnetje (nooit genoeg te waardeeren om zijn bedrieglijk-nagebootste stakkerlgheid)Het was goed gedacht van den auteur, Elise te laten zingen, dat bewerkt minder moeilijk stemming, om, vóór de .verdere afwerking kwaoi, be langstelling en medegevoel bij de hoorders te hebben Ingewerkt." Roman van CARL BUSSE. o— 11. Maar teen Peter Körner naar huis ging, er, ondanks al het lachen, toch een prikkel in zqn binnenste. Dieckmann had hom willen plagen, opwinden, de be doeling was duidelijk. Maar toch was hq minder boos op hem, dan op Inge Westerhausan en haar vader. De lust tot oppositie ontwaakte weer sterk in hem. Hjj wilde hedenavond zqn tast doen, en steek met steek beantwoor- den, Slechts niet zich laten overbluffen Uen mensch zjjn geheele vergenoegdheid ê&at hier naar den drommel. Hjj begreep, toe die eerst in ergernis, dan in woede, en tan slotte in haat kon veranderen. Maar ze zouden hem niet kragenHij ™Me vroolijk zijn. Hij trok ook een vroolijk gezicht, maar "et lukte hem niet best. Toen Peter om tien minuten over zeven !a Proppie's kamer kwam, vond bij dezen 'u een desolaten toestand. Hjj stond voor 'Du scheerspiegel en de arme jongen zag er groen-geel uit. »Ben je ziek, mensch?" vroeg Peter örner bezorgd. Maar de ander weerde hem af. «Dat ia meestal zoo, als ik een uit- 0o°digicg heb ontvangen, een uur voor den tijd breekt mjj hot angstzweet uit. En dan krijg ik een eilendigen smaak in den mond. Ik kan er niemendal tegen doen. Ik ril en beef over al mijn leden." Hij lachte. „Het is goed, dat jij er bant. Wanneer er iemand is, dan kan ik praten en dan wordt het steeds beter." „Na, je bent een kerel van niks," zeide Peter, buitan zichzelf van verwon dering. „Maar man, hoe heb je nog een examen kannen doen Proppie maakte zijn manchetknoopen vast en schudde het hoofd. „Dat is mijzelf ook een raadsel. Een paar maal heeft men mij naar buiten ge zonden om frissche lucht te happen. En na het eerste halt uur gaat het wel beter. Tevoren is het steeds het ergst. Ik geloof, dat ik dan half gek ben. Mij kan immers niets overkomenZelfs de chef ik ben toch assrssor, wat kan hjj mij nn werkelijk doen? Maar bij de meeste andere uitnoodigingen is het evenzoo 1" Hij keek den ander met onzekere oogen aan Ik ben een jammerlijk sujet niet waar? Zeg het maar gerust." Nu, wel zoo iets dergelijks," dacht Peter Körner. Maar overluid zeide hij Dat zijn van die ziekelijke aanvallen. Ik"ken iemand, die bemerkte het dadelijk in znn mond. als er een kat in de nabij heid was. Maar dat talmen helpt niet. Of moeten wij niet op tijd aankomen?' „Om 's hemels wil, dit nooit ik ben reeds klaar." Zoo liepen zq spoedig samen op strest. Geen van beiden sprak. Peter Körner wierp aoo nu en dan een blik op Proppie. kostschooljongen je met die aanhalingsteekens als 't ware toeroept: „Zie jo wel, meneer, dat ik een aardigheid heb neergeschreven 1" En we zijn schier geneigd te zeggen„Ja, me jongen, '6 heeft b ij n a iets van een woord speling Nu zal Ik maar eindigen, dankt me, maar Ik doe dit toch niet, vóór ik je nog eens hartelijk heb bedankt, amice, dat je mq zoo kostelijk san 't lachen hebt gemaakt met je geestig geschrijf. Jammer, dat je die zestig regels hnmor a:.n slechts één nummer van ons programma hebt besteed, terwijl de zeven andere nnmmer het samen met maar twintig regels moesten stellen. Maar wie weet, wat nog komen kan In leder geval, wanneer we wéé.-eens een tableau mochten geven, d-.n zullen we jou verheer- lijkeu, o mijn vriend, als den Hercules van de zeldzaamste comische kracht in de aréna der Hollandsche taal. Tot ziens 1 P. VISSER. In antwoord. Het zot geschetter van dezen inzender zon U v verslaggever schouderophalend laten pag3eerenimmeis, het mismaakte kind vermoordt nier zelf reeds den vader, want welk lezer walgt niet van znlk een kostMaar in den chaos van rariteiten schemert door, dat de inzender, 't zij dan met of zonder voorkennis der mede- spelenden, zich tot hnn tolk heeft gemaakt, en daarom wil ik antwoorden. la verband met het goede doel, dat hier werd beoogd, meeDde ik niet scherp te moeten critiseeren en wie de recensie leest (volgens den inzender zeer aanbevelenswaardig voor ziekenmen kan er zich gezond! door lachen) zal hiervan overtuigd worden. Maar goed noemen, wat verkeerd is, dit moet men van nw verslaggever niet verwachten De inzender zegt nergens, dat er w e 1 goed gespeeld ie Zijn aan waanzin grenzend betoog komt hierop neer, dat h ij het tooneel - stukje onbeduidend vindt en dat ik enkele woorden, zegge 4, niet naar z ij n z i n heb gebruikt. Zijn aanval, dit is voor ieder duidelijk, eu het waarom ook, geldt mijne bekwaamheid als verslaggever. Och, wat komt hier de aap uit de mouw, gewezen verslaggever Hoe is het mogelijk, dat de inzender, die medespeler was en die wel bij de keuze van de tooneelstukjos zal hebben geholpen,zijne stem heeft kunnen geven voor één in zijn oog onbeduidend ding Was het in den beginne onbednldend. of werd het later ia zijn oog onbednidecd Deze vragen komen onwillekeurig bij ieder op, niet waar De beide laatste zijn echter gemakkelijk te beantwoorden. Het is niet aan te nemen, dat het tooneelstukjn inden En steeds weer, als hjj den armeD jongen zoo zenuwachtig zag doen, dacht hjj „tieen maar dat nooit." En daarbjj werd hjj wer kelijk opgeruimd, en toen zjj aan het huis van den chef waren gekomen, lachte hjj, terwijl de assessor zich de transpireerende handen aiveegde en de handschoenen aantrok. Spoedig daarop zaten zq in het salon, en behalve zij, was ook nog de referendaris Dieckmann aanwezig. „Ik houd niet van te groote gezelschap pen," zeide de chet, „drie, vier gasten. aan wie men zich geheel kan wijden, i3 het beste. Gasten altijd, die bij elkaar passen. Zoo hebben wij nu het jonge goedje vereenigd." Allen lachten, om aan te duiden, dat zq deze opmerking zeer aardig vonden. „Een buitengewoon mooi principe," sprak Peter Körner daarna in het eerbiedig zwijgen. De chef keek op. „Het verheugt mij, het verheugt mjj zeer, dat u van dezelfde meenicg is. Jeugd en ouderdom gaan reeds in te veel dirgen uit elkaar „O," riep de referendaris Dieckmann af werend uit. „Maar, waarde collega, onze gastheer heeft volkomen gelijk. Dat zou ook heel erg zijn, als men op zes'ig jarieen leeftjjd hetzelfde dacht, als toen men 20 jaar oud was Nietwaar, juffrouw, elke leeftijd heeft zoo zjjn eigen onsteifl^k recht!' Peter Köraer keek met vrooljjk lachende oogen loge Westerhausan aan. loge zat in oen stoel, het hoofd wat achterovergebogen. Zq had het edele gelaat van haar vader smal, met wat te harde beginne den inzender onbednldend toe scheen, aangezien men toch van een verstan dig mensch niet kan verwachten, dat hq met bewnstheid den volke onbe- dnidendheden zal vertoonen. Neen, de gang van zaken was aldns Bij het lezen werd men getroffen door den aangrijpenden inhond en. ja, het was mooi! en men ging san het repeteeren. Bij de repetitiee, de inzender zegt het zelf, viel het niet mtê Maar wat was dat het: Inhond of spel? Voor ieder, die iets van tooneel- spelen afweet, is het duidelijk, dat het spel den spelenden niet meeviel en dat wil ik wel geloovenDe inzender begon het toen onbeduidend te vinden. (Hoe aardig en teekenecd, dat hij zichzelvcn niet gesnapt heeft Ea nu die aanval tegen mijne taal 1 Een storm in een glas water 1 Ea had hij na nog maar gelijk Bewerken heeft In hoofdzaak tweeërlei beteekenia, omdat men zijne krachten ken wijden aan gewone zaken (den grond bewer ken) en aan meer verhevene (den vrede be werken), óók, omdat men heeft llchamelijken en geestelijken arbeid. Het verschil in beteeke nia van bewerken is dus gevolg van verechil in arbeid en arbeidsveld. Volgens het woor denboek der Nederlandsche Taal door J. H. van Dale, beteekent bewerken óók veroor zaken en nn vraag ik, of men geene stem ming kan veroorzaken, das eene stem ming kan bewerken? Kan men niet zeggen „De recensie bewerkte (veroorzaakte) bij den inzender eene vroolijke stemming en had zijne genezing tengevolge Het woord opwekken van den inzender fhij proefde het zelf al een b e e t j e) Is door hem allerongelukkigst gekozen. Men kan wel zeggen „de komst van dien grappenmaker verwekte onder de aanwezigen eene vroolijke stemming", maar zeker niet: „zij wekte eene vroolijke stemming o p," zooals de inzender dit wil. Bewerken is jaist daarom zoo op zijne plaats, omdat het krachtiger is, omdat er veel meer opzet in zit, omdat berei king van een doel er beter ln uit- komt. M:n zon ook kannen zeggen „in de ver eischte stemming brengen;" maar dat brengen was me te zwak, daar zat te wei nig actie in. Men brengt iemand naar 't station een kind naar schoolmet een cadeautje iemand in eene vroo'ijke stemming Voelt n dat weinig zeggende van brengen, iDzender Iemand kan niet gebnkt gaan onder diepen ronw Hier vo'gen eenige zinne tjes en ik verzoek den lezers, telkens voor dien, zwaar te nemen. Proef dat dan eens 1 1. Diepe droefheid deed haar gebogen gaan. 2 Onder diep gevoel zijner schnld gebnkt gaande, werd het leven hem tot last 3 Diepe neerslachtigheid deed hem met gebakt hoofi zijne woning verlaten. Gaat iemand met gebukt hoofd, dan ia dit niet altijd het gevolg van drukking door iets zwaars daarop hij kan ook door ziele-lijden het hoofd laten hangen en in ona geval ia ziele-lijden „diepe ton w." Hieraan dacht de inzender zeker niet. Misachien schoten hem te binnen de woordenzware en lichte ronw in letterlijken zin, en ja, na kan men in deze beteekenia gebakt gaan onder z war en ronw, als eene dame bijv. in 25 zwarte japonnen steekt en op baar hoofd een rouwhoed van 6 Kilo's draagt Ik twijfel sterk, of nog anderen zonden hebben gemeend, dt-t ik dit laatste wilde zeggen. trekken. Ook aan haar hooge gestalte was niets echt vrouwelijks Z j leek nog grooter door de wqze, waarop zq heur haar op maakte. Het was hoog opgemaakt en liet het gansche voorhoofd vrq. „In zekeren zin wel," antwoordde zq. Wie voor de eerste maal deze stem hoorde, schrikte. Zij wss diep als die van een man, tooh niet onaangenaam. Daar ziet ge, dat ik roeda een bond genoot heb. Natuurlijk binnen zekere grenzen „Maar op de grenzea komt het juist aan," zegt Dieckmann, en steunt met de hand op de licht-gekleurde pantalon, zoodat de armband naar beneden zakt en goed zicht baar wordt. „Wanneer ge zulke rechten proclameert, waar blqft dat) de eerbied voor den ouderdom, voor de rqkere ervaring Kan die daarbq blijven bestaan „Steeds. Dan wordt de eerbied van mecschen voor menschen het hoogste ge bod. Ik heb voor den ouderdom zeker d* achting en den eerbied, dien men hem overal verschuldigd is, maar ik verlang, dat die ouderdom alle achting en eerbied hcett voor de jeugd." De president had al eenige malen aar. zqn gouden bril gerukt. Hq hield er niet van. dat anderen het gesprek voerden. „Maar mijn beste mijnheer de reisren- daris," zeide hq nu, „hoor ik dat goed? Eerbied voor de jeugd? Jeugd is toch gten verdienste I" „Neen maar evenmin oud-zqn." Dieckmann hoestte eu de assessor werd een half hoofd kleiner in zqn stoel, de president hoestte eveneens en Inge boog het hoofd iets naar voren. „Neen, maar hoor eens," zeide die beweging. thflne pen was ontsnapt „gehecht- beid |50t" 1° p'asl8 van gehechtheid „aan." Ik fe' ^«er den inzender met zijn gelukkige vond^, 1 Is toch altijd wat H^Pvol en hopeloos is niet bijna eene 1*'^dopeling, maar in 't geheel geen wociv aangezien het niet dezelfde woei"', 'fl11! cn natuurlijk kan dan ook hier nie* °®ld zqn, eene woordspeling te geven. Ife 'B zoo 't land aan woordspelingen, lnzei dat je daarover valt, of val je K O 1 klaagt de inzender erover, dat aan het uommer 60 regels en aan de 7 and'' zsmen slechts 20 regels besteed zqn. 'Ijikbasr redeneert de inzender aldns, net ..een kostschooljongen: jsd l onderwerp worden 60 regels besteed, das 0 7 onderwerpen 7 maal 60 regels is 420 ^kels. Ja, dan komen er volgens nwe bere*c'''nK 400 regels te kort en hierop doelt zekd vraag aan het slot„wie weet, U o g komen kan?" Ik moet w ft echt' teleurstellen. Er komen stellig gee*1 .*00 regels over de 7 door u bedoelde ^r^erpen bq, maar ik geef u in over- wef<i t' ua te denken, mogelijk komt go j"" tot de conclusie, dat de meerdere of min belangrijkheid van een onder- wei/ U de behandelirg vóór ligt. jU' gjj mij toch als nw geneesheer hebt erk^ 1 Ke®f 'k U, na het pols voelen, den ^"Bden raad, niet naar de pen te grijpen In ^Ttwachtige, ziekelijke opgewondenheid, daar kan toch nooit iets goeds van koi* hoogstens wat zinledig hef^is-lawaai. DE VERSLAGGEVER. Een ongein k. AFFERDE is Maandagmorgen het tle^'<r'(? zoontje van den landbonwer A. M., die 8en koe nit de weide haalde, zoodanig do liet dier geatooten, dat hjj kort daarna ^'«rieden. Een machinist van de Maat- BcV ji'PÏ) tot Exploitatie de Staatsspoorwegen '8 nachts om 2 nar, toen hjj thuis In zqn woning aan de Agniesestraat te U TER DAM zijn vronw in beschonken to<*od 1° de kamer op den vloer liggen '"^der haar hnn 4 weken oud kindje, door yfU'kklng ges'orven. De beschonken moeder Is aar het poli'Hbnrean in de Vinkenstraat gt V'acht, en het lijkje van het kind naar het zD Qhais voor de gerechte'ijke schouwing. Zondagmorgen geraakte de "vagen van den heer Van Bensekom Jz. te ZAND, waarin gezeten waren 8 dames de voerman, onderstbovendoordat lemoen los raakte, kwam de wagen in en11 greppel terecht en tuimelde zoo omver. p^J'izlttenden wisten ongedeeld nit het rjjtnlg t(!.'fulpen, hoewel het laatstgenoemde deer- |jj gehavend wasen ook wist de voerman ^U,l,kklg het paard meester te blijven. "Aan het station van d e H. IJ. 8 te NOORD-SCHARWOUDE is Zater- A** door den handelaar C. Trompetter zijn 'endsten wagon in deze campagne met g f "mten beladen. Deze heugelijke gebenrte- u ,.ls feestelijk gevierd. ""durende de maanden Oct. en November niet minder dan 10 millioen kilogram v 1* Noord Scharwoude verzonden. De uitgeweken notaris van fy^OMMENIE, Van Wermeskerken, is door d flaariemsche rechtbank failliet verklaard. sDat zqn hm heel moderne be- Üoogst moderne," zeide Dieckmann en udde afkeurend het hoold. Dat weet ik nog niet." Peter Körner F^kte. Zqn gelaat werd steeds naïever en "'genoegder. „Wanneer het op den leeftijd komt, beweert mqn vader steeds, moe- wq naar Locden gaan. Daar is een ^tildpad, die is 250 jaar oud. Maar het '•"•'nt niet op de jaren aan, maar hoe men b""efd heeft eu gevoeld. En het blonde A"8 zwarte haar heeft evenveel recht, als het é'rjze. Ouderdom moet raad geven, maar jUlgd moet handelen, 'tEene zonder het '""lere, gaat niet." .Dat is tenminste iets," antwoordde de ''tsident met een sarcastisch lachje. „Zoo "u-t de referendaris aan ons ondjes toch 'g een zeker recht van bestaan. Gq zult j toestaan, dat ik de kwestie wat anders "«schouw." Ja, geheel anders," zeide Dieckmann, 68 schudde weder het hoofd. „Dat dcet mq zeer leed. Maar u, mqn- de president, hebt bepaald rijper er- utiog dan ik." 1 „Waarvoor men zich toch als jongeman "«elt te buigen." -0," weerde de president at meteen 'tl me handbeweging van boven naar bs- r,tden. Maar ieder mensch," zeide Peter Körner, n et toch zqn eigen leven leven. Ik moet ;«ch zeggen, wat ik denk. Men wordt •ders zoo gemakkelijk een papegaai." WORDT VERVOLGD.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1904 | | pagina 1