Alkiiiaarsclie brieven.
tweede blad.
Zondag 5 Febr. 1905.
FEUILLETON.
?ZeT d? quaestions brnlantes, die de stof
felijke zgde van bet leven honden, hoop ik
het een volgenden keer eens te hebben.
Arrohdissements Recht
bank te Alkmaar.
Seiner Cent.
49ste Jaargang. No. 4016.
VU.
Aan den voorraad stukken te zien, die sedert
onze laatste raadsvergadering is rondgedeeld,
is er stellig binnenkort weer een bijeenkomst
van de vroedschap te verwachten. Wat niet
zoo'n wonder is, want we hebben hier ge
woonlijk 15 a 16 zittingen In een jaar en in
1905 moet de eerste nog komen. Ik sprak
van atnkkec, die rondgaan. Dat gaat n.1. in
een plaatH als Alkmaar heel anders, dan in
dorpsgemeenten. Als daar een raadsvergade
ring moet plaats hebben, dan krijgen de
raadsleden eenige dagen te voren een briefje
thnis, waarop in zoo min mogelijk woorden
de onderwerpen zijn aangegeven, die in be
handeling znllen komen. Moet er b.v een
nieuwe verordening op het vergunningsrecht
vastgesteld worden welk punt in den
laatsten tijd op de convocatie voor den Raad
in iedere gemeente prijkte dan staat er
eenvoudig op tenminsto in veel kleine
gemeenten:— Vei ordening Vergunningsrecht,
of nog onduidelijker„Verordening Drank-
we*.". Hoe die verordening er nit zal zien,
dat komen de leden van den raad eerst te
weten in de vergadering zelf, als ze het dan
nog gewaar worden. Want het gebeurt ook,
dat met een vluchtige lezing volstaan wordt.
Ben andere vraag is natuurlijk, of die wijze
van behandeling onvoldoende is en of de
raadsleden, al kegen ze de verordening
onder de ooger, daarin we! zooveel
verbetering zonden kunnen brengen. Maar
toch zal niemand tegenspreken, dat er ook
in een plattelandschen gemeenteraad zaken
worden behandeld, die terdege verdienden,
dat de leden vóór de vergadering volkomen
op de hoogte waren en de ruzietjes, die zoo
hier en daar in die gemeenteraden vertoond
worden, zijn dan ook niet zelden een gevolg
van een eikaar verkeerd begrijpen, wat wel
licht vermeden zou zijn geweest, als elk lid
tijdig schriftelijk voor zich gehad had, wat
aan zijn oordeel zal worden onderworpen en
waarover hij zal hebben te stemmen.
Ook de van de raadaoproopingen onaf
scheidelijk". „ingekomen stukken", die in
kleire gemeenten soms tot do gewichtigste
besluiten aanleiding geven, komen den leden
zelden of nooit onder de oogen.
Begint een gemeente proportiën aan te
nemen els Alkmaar, dan is het geen over
wegend bezwaar, om daarin verbetering te
brengen. Er zijn hier zeventien raadsleden
ten stsdbnize, waar zooveel vertrekken en
administraties zijn, kan moeilijk met één
exemplaar van de stukken volstaan worden,
dan zijn er onderscheidene particulieren en
Instellingen, die op de hoogte vaD gemeente
zaken wenschen te zijn, w.o. in de eerste
plaats de kranten. In verband daarmede
wordt het, om zoo te zeggen, „de moeite
waard," om alle stukken te laten drukken.
De kosten daarvan zijn zelfs voor een plaats
als Alkmaar hoog, maar het belang van een
dergelijke beh&Ddeling van zaken is zoo tast
baar, dat ze wel eenige flnanciëele offers
waard is Burgemeester on Wethouders zijn
belast met de voorbereiding van de zaken
van hen moet vrijwel alle initiatief uitgaan.
Hebben zij nu een voorstel te doen, dan
wordt het gedrukt en aan alle leden,benevens
aan de abonnenten op de „Handelingen
van den Gemeenteraad" toegezonden. Elk
voorstel is vervat in een „bijlage". Een uit
voerig gedrukt verslag van het gesprokene
in den raad wordt mede aen de leden en
.ebonné's gezonden en in het verslag met de
bijlagen, die op 't eind van 't jaar ingebon
den worden, heeft ieder dus als 't 'ware een
notulenboek by zich aan huis Niet alleen, dat
men voornit precies weet, wat er voorgesteld
zal worden, maar ook na jaren kan men nog
zier», wat. er vioeger in do sene of andere
zaak is voorgevallen
Deze methode is nit den sard der zaak in
kleine gemeenten niet in te voeren zonder den
post „schrijf- en bureaubehoeften, drukwer
ken, briefporten en andere „kleine" uitgaven"
tot een exorbitant hoog bedrag op te voeren.
Men kon misschien met een hectograaf.
ciolostyle of ander vermenlgvnldigingstoestel
een heel stuk heenkomen, maar daar kan
maar één man tegelijk meê bezig zijn en dus
zon het heel veel tijd kosten
In ieder geval, het schemert de lezers nu
niet, als ik het in het vervolg eens heb over
de bijlagen of de voorstellen aanfden raad
De verzameling van bijlagen, sedert de
laatste vergadering ontstaan, is te splitsen in
twee afdeelingendie ter voorziening in onze
~7uT E.
Roman van
CARL BUSSE.
o—
24.
Eindelek bereikten «ij het doel van
hun wandeling, het fazantenhuis. Een
vroeger gravengeslacht had het fazanten
huis gebouwd, maar er waren nu reeds
■wig geen fazanten meer Het was thans een
kleine herberg Bier, selaerwater, melk en
kolfie kon men er voor geld en goede
boorden kragen. De mooie omgeving,
bracht «r Zondags menigen gast heen, maar
'u de week was het in het fazantenhuis
al*Üd stil en eenzaam.
Jule Fischer was reeds menigmaal daar
buiten geweest. Zij kende den weg en
"ud dan ook de leiding.
,.^\j was geheel veranderd allerlei snake-
rïleu haalde zij uit. Peter was steeds meer
ej"oaasd. Waar was haar trots en koelheid
®bleven
Alles was weg, alles was in vroolijkheid
fflgetooverd. Welke toovenaar had dat
werkt
,»De liefde 1" dacht Peter Körner. Doch
y meende zichzelf. Zij was zijn werk,
tuen houdt van zijn werk, alleen omdat
®fn ®rvan houdt. Zq was goed, mooi,
'to* bet naast, omdat zij hem het
eest bewonderde.
geestelijke behoeften en die, waarbij onze
stoffelijke beUngen in hot spel zijn. Iu de
eerste afdeeling nemen do voorsteller., ik n»/
wel zeggen tot „reorgonisatie" van deschnt-
tegenwoordig bet „stedelijk
muzieitkorps en „de stads-mnziekschool"
een groote ptaats in en aan alle ommer en
weerom te hooren schijnen ze dat ook lu het
taadsverslag te zullen g3an doen. Ofschoon
daarvan ta de bijlagen met geen woord ge
rept wordt, schijnt de aanleiding tot deze
IXalH (T88rb5 de hjn wat krapper toe-
.7 j en ,Diet het voor
j lec*euri den heer Otto) gelegen te zijn
overwinning, die het korps ver led. n
zomer (ik meen te Tilburg) behaalde. Ge zondt
zoo zeggen, dat er toch moeilijk aanleiding
toi reorganisatie kan zijn, als een korps ge-
medailleerd nit het strijdperk treedt Maar
immers, de geschiedenis spreekt niet voor de
eerste maal van nóg zoo een overwinning en
het is verloren 1
Was men eerst nogal niet slecht te spreken,
toen bet korps op den wedstrijd te Tilburg
den derden prijs behaalde, toen de naders ge
ruchten da tijding brachten, dat in de afdee
ling, waarin Alkmaar speelde, vijf mededin
gende korpsen waren en de prijzen waren
verdeeld geweest in één eerste, twee tweede
en twee derde prijzen, waarvan de laagste
door Alkmaar was „gewonnen," alzoo dat
Alkmaar de minste der broederen was ge
weest, en toen in de verslagen van den wed
strijd de musici hunne fioleu met een f over
onze brave schutters uitstortten, toen draaide
de wind niet zoetjes en men vroeg zich af,
^et WQ^ aaQgfng, dat een korps, dat iaar-
djks meer dan f 3000 aan de gemeente kost,
niec beter beslagen ten ijs kan gaan. Daar
moesten noodwendig gebreken zijn, die om
de eer van Alkmaar hoe eer hoe beter weg
genomen dienden te worden. De commissie
van toezicht nam, figuurlijk gesproken, Bon
man, den Directeur van de Jager kapel in Den
Haag, in den arm, die op een goeden avond
een repetitie bijwoonde en In verband daar
mede werd altijd volgens de menigte
de commissie geïnspireerd tot voorstellen om
wat krapper wetten te stellen. De commissie
wist B. en W. te overtuigen, met dat gevolg,
dat een herziening van de betrekkelijke ver
ordeningen aan 's Rsads oordeel wordt onder
worpen.
In een zoo netelige zaak haalt licht het
eene woord het sadere nit. De stuurlui aan
den wal 'aten zich niet onbetuigd. Ze trach
ten op het gevoel te werken on pogen
een voorstelling ingang te doen vinden, alsof
de herziening eigenlijk slechts neerkomt op
een soort wraakneming, sp-ciaal jegens den
directeur. In ieder geval scheen hot een font,
dat over die veranderingen heel niet geraad
pleegd was met da muzikanten zelf of hun
bestuur. Dit is nu naderhand nog gebeurd
Us Raad kent dus de meening van hot korps.
Misschien, dat hij nu nog eens bcslnir, om ook
het gevoelen te vragen van den directeur.
Als de voorsteilen aangenomen worden, zal
het puoliek er niet veel maar van merken
dan dat de concerten na in het geheel maar
twee uur zullen duren, terwijl vroeger oen
uur gespeeld, daarna een half unr pauze ge
houden en vervolgens weer een nnr gespeeld
werd. Dat was toch ook voor de muzikanten
best uit te honden. Wordt die tijd verkort,
dan zal het voor het publiek voorzooveel het
uit de stad moet komen, gauw de moeite
van t heen en weer loopaa niet meer
waara zijn.
Enfin, we zullen zien, of liever, hooren.
De verdere geestelijke zaken staan iu ver
band met het onderwijs nachtmerrie van
alle gemeentebestuurders dat, ondanks dat
de gemeente er elk jaar meer dan honderd
duizend gulden voor uitgeeft, nog altijd voor
verbetering vatbaar schijnt.
In de eerste plaats heeft de commissie van
toezicht op het lager onderwijs hare onvol
ledigheid gevoeld. De heeren wenschen zich
te paren. Daar valt niet veel tegen te zeggen.
Hoeveel mannen zijn er in den loop van den
tijd niet tot dezelfde meening gekomen. De
heeren schijnen zich zwak te gevoelen op
het pnnt van naaien, stoppen en breien. Daar
kan naar hunne meeniog niet langer da
vrouwenhand gemist worden. Aen den
Raid wordt dns voorgesteld, te benoemen
oen dames-commissie van bijstand voor
het toezicht op het onderwijs in
de handwerken. Laat ons maar hopen, dat
net huwelijk gelakkig zal zijn. De dames
van den tegen woordigen tijd de goeden
niet te na gesproken toonen zich niet
zoo zeer te bewegen in de richting van com-
missiën van „bgstand". Zo hebben er genoeg
van, nog langer een lap te zijn, die er bij-
hangt en verlangen ge'ijke rechten als de
man. Daar kon wel eens versohil van ge
voelen nit ontstaan over de wederzijdsche
rechten en verplichtingen. En ais ia alle
ongelukkige huwelijken, zonden de kinderen
wellicht de dupe zijn Maar geen zorgen
vóór den tijd. Niemand kiest een vronw in
de verwachting, dat hij missohien later zon
willen, dat hij ze maar goed en wel kwijt was.
De commissie van toezicht op het middel
baar onderwijs is al evaueens met hare wen
schen tot den raad gekomen. Zij heeft spul
met de kinderkens van de burgeravondschool
Uit alles wat zg tot bem zeide, hooide hg
haar bewondering voor hem haar
dienende bewondering.
In het tazaotenhuis bestelden zij koifie,
en zochten zich een plaatsje in den tuin.
Ju kende een prachtig priëeltje. Tafel
en bank waren uit ruw hout in elkaar
getimmerd, maar men zat er heerlijk
Ju verdween, nadat zg Peter daarheen
had gebracht, roet haar geheimzinnig pak
ketje. Zij verscheen weer met een bord en
pakte nu uitzg had koeken van den ban
ketbakker meegenomen, die door de wan
deling en de warmte wat slap geworden
waren, maar dat hinderde niet.
„Moet dat?" vroeg Peter hoofdschuddend.
Het was hem in het geheel niet aangenaam
Het was zoo echt zoo echt klein
burgerlijk, om eetwaren, die men ergens
anders heeft gekocht, in een café te ver
orberen. Hg vond dat onfatsoenlijk. Voor
den eigenaar was dat zoo pgnlgk.
Zij had hem niet begrepen. Maar zg
merkte toch wel, dat er iets was, dat bem
hinderde. Toen werd zg stil en keek hem
aan. Bjjna was zjj bigde, dat de vrouw
van den caféhouder met de koffie ver
scheen.
Ijverig hielp zg de tafel dekken, de
kopjes neerzetten, maar toen de vrouw
was heengegaan, had zjj nog iets.
„En hier," zeide zjj vroolgk, „hier
heb ik me het meest op verheugd." En
stralend zette zg den kop en schotel op
tafel, waarop „tot aandenken" stond.
„Hg moet vandaag ingewijd worden. Ik
heb er nog nooit uit gedronken."
Hg streelde haar gloeiend gezichtje en
laohte.
die het verpikken om tegen bet einde ven
den cm sns de lessen te volgen zooals het
wel noodig is. Dat komt, omdat in April de
jongeDs in den regei 's morgens om zes urn
at bij den bsas op het werk zijn. Ze hebber
dus al een lengen dog achter den rug eer ze
.«"/Te "T 8uh°°' KH*n- Ve!ec knnren
niet, oi zeer bezwaarlijk cm zeven nnr in de
school ftgn en de anderen zijn te veel ver
moeid om met goed succes het onderwijs te
kunnen volgen. Dat vergt naar het oordeel
der commissie te veel van hun jonge krachten.
Aan den raad wordt daarom in overw egine
gegeven, den cmsns einde.Mesrt te doen ein-
ui/<en.
Blijkt er in de burgeravondschool in het
Ir-s^st van den tijd nog aJ eens een leego
bank te zijn, ook bij de gewone dagschool
schijnt het„laat de kinderkens tot mij komen",
niet altijd het gewen echte gevolg te hebben.
e 7 6f nJ0g al 66158 een' d,e de
schuif trekt, zonder dat hg 't noodig vindt
vader of moeder in de zaak te mengen Ze
ioopeu dan een straatje of wat om totdat
het tijd wordt om gelijk met de anderen den
middag pot weer op te zoeken.
Maar het duurt niet lang, of vader woidt
uitgenoodigd om een voordracht te honden
voor de commissie tot wering van sohoolver-
u? dasj\komt de schelmerij dan aan 't
licht. Tegen dat wegblijven is de Leerplicht
wet nog geen afdoend middel. Je kunt ze er
niet aan de haren inscheuren, maar dat
straatje-omloopen wil de commissie tocheen
beetje minder plezierig maken. Zij verzoekt
daarom een verordening te maken, dis de
de straatslijpers, die op
school thuisbehooren ea geen vrijbriefle kun
nen vertoonen, naar de school te brengen.
Dergelijke verordeningen zijn reeds in veel
gemeenten vastgesteld en het schijnt, dat zij
r aar wensch werken. Waarom het dan ook
hier niet geprobeerd Kosten zijn er niet aan
varboDden. Dat maakt de zaak voor Alkmaar-
ders nog al aannemeigk.
W. v. 't R.
Zitting van Dinsdag 31 Januari 1905
tr n q UITSPRAKEN:
.t.i i ,Sn«der8 A. Geel, Alkmaar, dief-
sta [gedetineerd], de eerste 4, de andere 2
Kidandea gevang,
jK'6ln'k M®d®mbIllt. openbare schennis
van de eerbaarheid, 3 weken gevang
fan k d>: PQdeDdijk, mishandeling,
sabs' 8 da«en hecht.
H de Haan en D. Roozenda&i, Wervers-
hoof, de eerste wegens zaakbsschadiging
f8 - boete of 8 d. hecht. -, de 2de wegens
straatschenderij f 6.- boete of 3 d. hecht
1. Leek, Hoogwoud, overtred. drankwet
[hooger-beroepzsak] f 10.- boete, sabs. 4
dagen hecht.
P. Zee, Abbekerk, idem, [hooger-beroepzaak],
t 10 boete, subs. 4 d. hecht.
V. Hoogendijk, Den Helder, diefstal 14 d
gevang.
De eerste beklaagde, Pieter Slikker van
MSl wss zon voor monsieur
Slikker zeer heilzaam zijn geweest, als hij
verhair i Sehoord> wat in het proces
verbaal zoowel als overigens op de zitting
van hem werd gezegd. We zullen hier echter,
vertrouwen dat Piet een en ander in
hoofdzaak toch wel „secuur an de weet" zal
komen, kort zijn en beginneD bij het begin
do°j vertellen dat op 18 December 1904
in de herberg van Kees Slikker te Oudeslnis
eene mnzieknitvoering werd gegeven met een
aUaramusantst „bal na". Eén schaduwz^
s echtsHet was om 2 unr 's nechts r!
slaiieD, en toen dan ook de allerlaatste „deun"
mot een pakkend sloteccoord eindigde, was
nnr hS de "klok 1^" 2
Of heer Pieter Slikker die „twee klappen"
n'6t geboord heeft, of dat hij de sluitirg-
gelastende politie niet wilde gelooven, znllen
we in het m.dden laten, maar zeker is het,
dat hg zich mat allergruwelijkste vloeken,
vergezeld van het noodige trekken, rukken
slaan, enz., tegen den veldwachter D Smit,
verzette, zoodat deze zich niet dan met onge
looflijk zwara krachtsinspanning van zijn taak,
om het lieve Petrusje buiten de denr te
zetten, konkwijten, welk verzet natuurlijk
onvermijdelijk de oorzaak werd van een liivig
proces-verbaal. 8
De heer O. v. J. had onder 't getnigen-
verhoor wel is waar bemerkt, dat de kaste
lein, beklaagde's „oome Kees", volstrekt niet
gelast had, om „de Ini" er nit te doen, doch
vond toch, omdat het slnit-nnr diér was,
Smit s optreden tegenover Piet alleszins
gewettigd, en eisohte wegens wederspannlg-
heid met toepassing van art. 180 W. v. S f 7.—
boete enbs, 7 dagen hecht.
Er zijn dien avond te Zijpe blijkbaar nog
meer grapjes gebeurd. Na afloop van de
mnzieknitvoering bij Slikker was er op 't
„Waarom hebt ge dat alles heel tot hier
meêgesleept
„Ik zou het veel verder hebben willen
dragon," antwoordde zjj ernstig en schonk
ia.. In haar huisvrouwelijkheid was zjj be-
koorijjk. Slechts met de oogen vroeg zjj,
of hjj voldoende melk had, of bjj suiker
wilde, enz. En toen hjj drinken wilde, hield
zjj zjjn hand vast„neen, neen, je moet
eerst uit mjjn kop drinken. Ieder van ons
moet daarnit gedronken hebben."
Hjj deed haar het genoegen Hjj nam
twee slokjes.
„Brr 1" zeide hjj vrooljjk, „gootwater en
koffiestroop 1 Prosit I"
Zjj schrikte, als had zjj daar 4elf mee
schuld aan.
„Anders is de koffie hier altjjd goed,"
zeide zij en proefde met aandacht. Zjj
proefde nog eenmaal.
„Maar wat wilt ge eigenijjk Die koffie
is toch niet slecht
„Ja, ja," stelde hij haar gerust, „het
wordt reeds beter." Hjj dronk met mannen
moed nog een slok uit zjjn kop.
Ju was echter plotseling weer stil en
bedrukt. f
„Wat ben je verwend 1" En zjj keek in
liaar kop en blies de blaasjes weg. die op
de koffie dreven en dscht er weer aan, hoe
verschillend zjj waren en nit welke ver
schillende kringen zij kwamen,
Haar vielen nu de woorden in van den
man uit het kraampje„en wanneer
ge dan met uw man daaruit koffie
drinkt
„Met uw mannekehad de vent
gezegd.
Toen werd zjj rood. „Neem nog een
bal een tweetal, die het dan maar gansch niet
konden vinden ener elkaar, al was het slechts
anderhalf jaar geleden, dat hun „verkeer"
werd verbroken
Htldegonda Catharina Buik, zoo heette de
schoone, vertelde, dat haar vroegere verloofde,
zekere Simon Rezelman, die vandaag de Zijpe
ook al niet heeft willen verlaten ter wille
van zijn strafzaak, haar in die anderhalf jaar
wel meer dan eenmaal heeft lastig gevallen,
doch zij wilde niet meer van hem en naar
hem hooren. Ook tijdens bovenbedoeld bal
wendde Rezelman zich tot haar. Wat hij zei,
doet er nu minder toe, maar zooveel is zeker,
dat Gondje hem met geen antwoord verwaar-
digdo, waarop Rezelman zich op zjjne beurt
gekrenkt verwijderde Grooter werd echter
nog zijn wrevel, toen gedienstige Ini ham
vertelden, dat „zij" bem uitlachte 1 Dè,t was
to vesl.
Met verkrachting van al wat etiquette
heet, stormde bij op haar, die vroeger in zijn
hart de eerste plaats innam, los en gaf haar
een niet zeer zachtzinnig tikje om de ooren.
„Kwam 't nogal aan vroeg de Praesns aan
den getuige Smit, den Zijper gemeente-veld
wachter. „Och, 'k heb het zelf niet gevoeld,"
gaf deze heel goochem ten antwoord, doelende
op de niet te weerspreken waarheid, dat
men het jnist dan, als men 't wèi heeft
gevoeld, het best kan beoordeelen.
Gondje verklaarde het wèl te hebben
gevoeld, doch het was volstrekt niet erg
aangekomen.
Inderdaad, het moet worden gezegd, dat
zij, de mishandelde, de aanklaagster, de
belangen van den afwezigen beklaagde zoo
zeer behartigde, dat een „avekaat" het nau
welijks zon hebben verbeterd.
Het was in het verhoor dan ook duidelijk
te merken, dat de verstandhonding aanmer
kelijk was gewijzigd en de waarheid werd
hier bewezen, dat „oude liefde niet roest"
[al schimmelt ze soms een beetje De beminde
is weer in genade aangenomen en het ver
broken engagement is hechter dan ooit
vernieuwd
De heer Officier vond met het oog
op de gevolgen, die dit geval heeft gehad,
een eisch van f 8.boete subs- 8 dagen
hechtvoldoende.
Gerrit Jan Schiefer van Hoorn was ook
al absent.
Dat ventje heeft een paar harde handen
aen zijn lijf, die hij niet altijd even bescheiden
thnts houdt. Zoo gaf hg op 15 December
j.1. op het Kerkplein, .nabij zijne woning,
Gerardns Erodericus Elekke zonder bepaalde
reden een ongemakkelijken opstopper precies
op zijn voorgevel.
De O. v. J eischte wegens mishandeling,
met toepassing van artikel 300
Wetb. van Strafr., f 10.boete, subs.
8 d. hecht.
Ook te Avenhorn was op 18 December
een muziekuitvoering rnet al vrijwel net zoo'n
„pakkend slot" als te Oadeslnis op dien merk-
waardigen avond. Hier te Avenhorn was het
de herberg van Jaap Lelie, die was uitver
koren tot het tooneel der handeling.
Hendricns Smits veegde den rijksveldwachter
en brigadier-titulair T. Leegwater eens ter
dege 't jak uit, omdat hij dien verdacht
van het geven van ongunstige informatiën
omtrent zjjn persoon.
De O. v. J. achtte het bewijs geleverd en
vond allen grond tot het Instellen van een
eisch tot f 6.— boete of evenzoovele dagen
hecht., mefc toepassing der artt. 266—267
Wetb. v. Strafr.
Abraham Bijl, een 28-jarig haringtrekker
uit Den Helder, was ook weer eens, met
inachtneming der tegenover zulke klanten
gebrnikelijke vormen, netjes en zeer officieel
uitgenoodigd, zijne hoogst gewenschte opwach
ting te maken in het spreekvertrek van
madame „Jnstitia-Alcmaria. Abraham echter,
die zijne aandacht liever aan de merkwaar
digheden van Den Helder wijdt, dan dat hij
een bezoek aan de rechtbank aflegt, heeft
doodeenvoudig het voorbeeld van de vier
voorgaande beklaagden gevolgd, door stilletjes
weg te blijven. Nu, het hinderde niet zoo heel
veelwe kwamen toch wel te weten, dat hij
op den eersten Kerstdag des vorigen jaars in
tegenwoordigheid van den 45-jarigen kleer
maker J. P. Vlaming, Volkert Hoogendijk
den vlaggenlievenden laugvingsr van de
vorige weekeen geweldigen trap gaf en
verder ongemakkelijk afroste na afloop eener
geringe woordenwisseling.
De O v. J. verklaarde, dat Biji's ettelijke
veroordeeiingen haast niet meer te tellen
waren. Voor mishandeling, vernieling, huis
vredebreuk, wederspannigheid, kortom, haast
overal heeft Bram al voor gezeten.
Nu bood de heer Officier hem, mede met
het oog op het tronwe steeds weêrom-komen,
eventjes 2 mud. vrij logies aan.
Jacob Ellerbroek van Andijk is, te oordeelen
naar zijne woorden, zoowel als naar zijn dadeD,
ook niet bepaald de aangewezen persoon om
het gehalte van deugdzaamheid van de jongelui
in die buurt, dat toch al lang niet groot
is te verhoogen.
Verbeeld-je, op Donderdag 28 December j.1.
was er in genoemd dorp eene zangnitvoering
koek," zeide zg haastig. „Toe, Peter 1" En
zachter ik heb hem zelf uitgezocht."
,,'t Moet dan maar," zuchtte hg. „Tout
pour Dieu et pour vousl" En hg deed den
mond wgd open.
Zij brak een stuk af.
„Wat beteekénde dat
..Ken je dan geen Fransch Je hebt toch
op de meisjesschool hier geloopen
„Ach hemel," sprak zg schouderophalend,
„dat is reeds zoo heel lang geleden. Sedert
ben ik alles weer vergeten."
En lachend „moet ik je voeren
Steeds weder wilde sg hem den mond
volstoppen, het zou een groot genot voor
haar zgn geweest, als hg alleen al de
koeken, haar koeken, had opgegeten.
„Als een gans word ik volgepropt. Ge
noeg. Ja dank je."
En met de tanden hield hg haar vingers
vast, tot zg au riep. Toen was hg
verlost en kon rooken.
In zgn zak vond hjj nog een paar siga
retten, Hjj toonde ze haar. „Weet je nog
wel, wanneer ik die heb gekocht?"
En zg, met vollen mond kauwend, knikte.
Dat wss bg de tweede maal geweest, vier
of vgf dagen geleden. Zg had hem ge
smeekt, niet meer in het kamertje te
komen. Het was te gevaarlgk. En zoo
waren zg dan in den winkel gebleven en
hadden elkaar de handen gedrukt en over
de toonbank heen gekust.
Dat herinnerden zjj zioh nu beiden heel
goed.
Na de wandeling en het gebruik van de
koffie met koek, werden beiden slaperig
en soesden eenige oogenblikken. Zjj keken
elkaar aan en glimlachten.
door het koor „Harmonie", en in de
herberg „de Goede verwachting."
Hij, die echter van de harmonie een
goede verwachting had na de uitvoering.
keek mis. Hoewei volgens velen muziek,
hetzij dan vocaal of instrumentaal,beschavend
en veredelend op 't menschelijk gemoed moet
werken is er na afloop van concerten op
„jongeluier- avond" bitter weinig van het
aankweeken aan dergelijke deugden te ont
dekken. Ook in „de Goede verwachting" van
den kastelein Willem Kooiman was het bal
dat waarschijnlijk verreweg het meeste
volk lokt nauwelijks aangevangen, of Japie
begon het dansend publiek vreeselijk te hin
deren, pakte verschillende jonge meisjes aan,
en ontzag zich ten slotte niet, om op het
tooneel een vnile toespraak te honden.
't Begon waarlijk de spuigaten uit te loopen
en de gemeente-voldwachter Griffioen besloot
dan ook, met behnlp van zijn confrater Ruiter,
den onbeschaamden vlegel er uit te doen.
Vreeaelijk verzette Ellerbroek zich hier
tegen, zoodat een proces-verbaal volgde.
De eisch was 8 dagen gevang.
De Heldersche gemeente-gasfabriek kwam
vandaag ook weer eene op de proppen. Niet,
omdat er geen waschinrichting van cararisch
marmer, met kranen voor warm en kond
water is en er geen stortbaden, douche'e en
dergelijke weelde door de arbeiders daar
werden genoten in de oude fabriek, neen, 't
was doodeenvoudig, omdat er een zak „stien-
kö:e stolen" was van de uienwe fabriek en
wel door den 26-jarigen Helderschen werkman
Pieter Brnin, de eerste beklaagde vandaag,
die present was.
Piet was op 22 December j.1. van achter
de fabrieksschutting bezig, eenige matrozen,
waarmee hij ruzie had, met steenkolen te
bestoken.
Later in den avond had men hem nog een
paar malen bij de fabriek gezien, de laatste
maal bij de plaats waar do steenkolenvoor-
raad zich bevond, terwijl hij een zak vol met
zich torschte bij zijn vertrek. Daar een paar
lui van de fabriek het een on ander hadden
gezien en onzen Pierre secnnr hadden her
kend, zat hij er weldra in als een paling
in de fuik. Hij bracht ter verontschuldiging
in, dat hij zonder werk is en een onde moeder
heeft te onderhonden, maar de O. v. J. be
weerde, dat ei zoovelen onder dergelijke
omstandigheden verkeerec, die toch niet steien,
zoodat Z.E.G. het noodig vond, hem die
kansten af te loeren en 8 weken gevangenis
straf reqnireerde.
Den 24sten December had de heer Schuit,
kastelein op 't Nieu wlander singel te Alkmaar,
de eer eenige zeer lastige klanten in zijn
lokaal te zien. De pakhuisknecht Hendricns
Hermaous Sander bijvoorbeeld zocht en kreeg
ruzie mat meneer F, H, Gaardhuls, dien hij
beetpakte en tegen een van prikkeldraad
voorziene afscheiding liet tollen en verder
nog wat bewerkte, zoodanig, dat Gaardhnis
het aangaf.
Na een langdradig getuigenverhoor, eischte
de heer Officier tegen Sander wegens mis
handeling f 10.boete, subs. 14 dagen hecht.
Uitspraken in alle vandaag behandelde
zaken heden over 8 dagen.
Auteursrecht uitdrukkelijk voorbehouden.
XCH.
In de nachten van den 21sten, 23sten,
25ste!)278ten en 29sten der Vastenmaand
wordt de laila' t'oel Kadar gevierd.
Ge moet n.1. weten, dat volgens Qoraan
II: 181, de maand Radmadhan hare bijzon
dere heiligheid ontleent aan het feit, dat in
die maand de openbaring Gods nit den Hemel
zou zijn neergedaald en wel in den z.g. nacht
van het goddelijk raadsbesluit (laila' t'oel
Kadar), esn nacht, welke volgens Qoraan
XLIV2, bijzonder „gezegend" is.
Natuurlijk, dat de laila' t'oel Kadar op
plechtige wgze moet worden herdacht, doch,
en nu doet zieh 'n typische moeilijkheid voor,
de samenstellers van den Qoraan verzuimden,
vrij nonchalant nog al, ons den juistcn datum
van dien naoht der nachten op te geven 1
Toen hebben de moslimsche wetgeleerden
maar uitgemaakt, op welke gronden weet nog
niemand, dat de laila' t'oel Kadar zeker een
der laatste vgf oneven nachten van Radmad
han moet geweest zgn en de bekende Imam
usj-Sjafe beweert zelfs stokstijf, dat het de
21ste was, terwijl anderen daarentegen weer
volhouden de 27ste Radmadhan. (Dit laatste
wordt o.a. algemeen door de Maleiers op
Snmatra'B Westkust aangenomen, zooals ik
me nog zeer goed van 1899 herinner.)
Op grond nu van deze grappige onzeker
heid, is het den nanwgezetten vromen mos
lim wel het seennrst, om eenvondlg maar
alle vgf die oneven nachten te gedenken en
daar de Inlanders, wat de pretjes betreft,
zich steeds ijverige Mohammedanen toonen,
zoo worden de z. g. maleman's (afgeleid van
het Maleische malem of nacht) altijd met de
meeste opgewektheid gevierd, ook door hen,
die overdag niet mede vasten.
De bewoners van Java behooren, bewust
g—h—w—■ptaa—a—
„Bgna was ik ingedommeld," zeide
Peter na een kwartiertje. „Uitgeslapen,
Ju
Zij knikte. Met het hoofd had zg tegen
den kant van het priëel geleund, zoodat
heur haar wat in de war was geraakt. Zg
haalde een klein spiegeltje uit den zak en
een kammetje en bracht toen alles weer
flink in orde.
„Het is tgd om toilet te maken," zeide
hij en streek met zgn vgf vingers door
zgn haar.
„O Peter 1" lachte zg. „Waarom draag
je óók geen scheiding Een oificiersschei-
ding moet je bepaald goed staan. Wacht
eens even zitten bljjven."
Zij ging diebt voor hem staan en haalde
het kammetje door zgn weerbarstig
haar.
„Stilzitten," sprak zg, als hg zich be
woog. „Je zult eens zien, hoe mooi het
wordt
Toen sloot hg de oogen en wachtte het
maar geduldig af.
„Het wordt mooi 1" triomfeerde zg. „Nu
zie je er uit als een luitenant in civiel.
Daar kgk I"
Zij hield hem het kleine spiegeltje voor.
Hg bekeek zichzelf.
„Prachtig,Ju!" En met den eenen arm trok
hg haar plotseling naar zich toe, zoodat zg
op zgn schoot zat.
Zg wilde opstaan en verweerde zich.
„Wat beteekent dat, kleintje vroeg hg
verbaasd.
Toen zat zg een minuut stil, maar met
bloedroods wangen.
Toen sprong zg plotseling op.
„Zwarte Peter, domme Peter I" En met
