Liefdesmart.
Donderdag 25 Mei 1905
49ste Jaargang No. 4047.
Dit blad verschijnt tweemaal per week Woensdag- en
Zaterdagavond. Bij inzending tot 's morgens 9 ure, wordan
i l) VERTENTIEN in het eerstuitkomend nummer geplaatst.
INGEZONDEN STUKKEN één dag vroeger.
BureauLaan, O 4.
UitgeverP. TRAPMAN.
ledewerker J. W E L.
Prijs per jaar f 3.Franco per post f 3.60.
Afzonderliike nummers 5 Cent.
ADVERT^NTIEN van 1 tot 5 regels t 0.26 iedere regel meer 6 ct.
Groote letters worden naar plaatsruimte berekend.
Uit en voor de Pers.
„Christelijke" Politiek.
Vriendelijke wenken naar
Staalman.
Binnenlandsch Nieuws.
FEUILLETON.
SCHAKER
Alititti lïitm-,
CIDIANT.
Mmttilic- k LiiMIiL
Oemeente Schagen
BEKENDMAKINGEN.
Jacobus Groot, alhfor Ingekomen van Span"
bioek, wordt verzocht ten spoedigste ter
3 cretarie opgave te doen van zijn verblijf
plaats binnen deze gemeente.
VERKIEZING
voor da
Tweede Kamer der Staten-Generaal.
oo
De Bargemeaaater der gemeente Schagen
brengt hiermede ter openbare kennis,
dat op Dinsdag den 6an Jnni aanstaande
x-1 plaats hebben de verkiezing van één L'd
van de Tweede Kamer der Staten-Generaal,
In het kiesdlstriot Alkmaar, waartoe deze
Gemeente behoort;
dat op dien dag, van des voormiddags 9
tot des namiddags 4 nren, ter Secretarie bij
3 en Bargemeester der Gemeente Alkmaar,
(hoofdplaats van het kiesdistrict) kunnen
rorden ingeleverd
OPGAVEN VAN CANDI DATEN,
gis bedoeld in artikel 61 dor Kieswet.
Deze opgaven moeten inhouden den naam,
de voorletters en de woonplaats van deu oan-
èidaat en onderteekend zijn door ten minsre
reertig kiezers, bevoegd tot deel-
teming aan deze verkiezing.
De inlevering dezer opgaven moet geschie
den persoonlijk door één of meer personen,
die do opgave hebben onderteekand. Da cau-
didaat kan daarbij tegenwoordig zijn. Van de
inlevering wordt een bewijs van ontvangst
tfcegeven.
Formulieren voor de opgaven bovenver
meld zijn ter Secretarie dezer Gsmeeate kos
teloos verkrijgbaar vanaf heden tot en met
een dag der verkiezing.
De Burgemeester brengt hierbij In herin
nering art. 161 der Kieswet, luidende als volgt:
Hij, die eene opgave als bedoeld in art. 61
inlevert, wetende dat zij voorzien is van
handteekeningen van personen, die niet be
voegd zijn tot deelneming aan de verkiezing
waarvoor de inlevering geschiedt, terwijl
ronder die handteekeningen geen voldoend
aantal voor een wettige opgave zon over
blijven, wordt gestraft met gevangenisstraf
van ten hoogste drie maanden of eene geld
boete van ten hoogste honderd twintig gulden.
Met gelijke straf wordt gestraft hij, die
wetende dat hij niet bevoegd is tot deel-
1 eming aan de verkiezing, eene voor die ver
kiezing ter inlevering bestemde opgave, als
bedoeld bij art. 61, heeft onderteekond.
Schagen, den 19en Mei 1905.
De Burgemeester voornoemd,
H. J. POT.
De Burgemeester der Gemeente Schagen
brengt bij deze ter kennis van de ingezetenen
dier gemeente, dat het kohier no. 2 der per-
soneele belasting, dienstjaar 1905, dezer ge
meente, op den 19 Mei door den Heer Direc
teur der Directe Belastingen te Amsterdam is
i xacutoir verklaard en op heden aan den
Heer Ontvanger der dtrecce belastingen
binnen deze gemeente ter invordering is
overgegeven.
lader ingezetene, welke daarbij belang heeft,
wordt alzoo vei maand op de voldoening van
zijnen aanslag behoorlijk acht te geven, ten
einde alle gerechtelijke vervolgingen, welke
uit nalatigheid zouden voortvloeien, te ontgaan.
Schagen, den 28 Mei 1905.
De Burgemeester voornoemd,
H. J. POT.
Het Vaderland schrijft
Wanneer men De Standaard [het lijf
blad van Dr. Kuyper], gelooven mag,
dan is zoowel in 1897 als in 1901 tegen de
toen aftredende liberale Kabinetten een zuiver
zakelijke, steeds loyale oppositie gevoerd in
de Kamer, zoowel als in de pers.
Maar nu „Het is één lastercampagne zon
der eind,die bijna op eiken pas een persoonlijk
karakter aanneemtMen (is) tot een over
maat van bitterheid gekomen, die ten slotte
niets meer ontzag Zelfs in de dagen van
1818—63 [werd] geen oppositie ooit gevoerd,
die zóó laag zonk".
Men houde wel in het oog, dat het lijforgaac
van den Mi dste.-president aldus schrijft.
Geen dar andere regoeringsgezteide bladen
durft zulk een taal uitslaan. En wat is nu
juist het kenmerkend verschil tusschen De
Standaard en de andere rechtsche bladen
Dat van deze laatsten het eene in meerdere,
het andere in mindere mate, maar haast elk
wel af en toe, wat plaats inruimt voor des
tegenstanders beweren, in polemiek of pers-
rubriek. De lezers van die bladen weten dus,
dat het onwaarheid is wat De Standaard
schrijft.
Maar de lezers van De Standaard weten
1 dat niet. Hun blad immers verzwijgt met
o cover treffen stiptheid alles, wat anders
denkende persorganen in den politieken strijd
te berde brengen en niet in de kraam der
Standaard redactie past. Ea daarom kan
ook alleen dit blad zich de weelde gunnen
zijn tegenstanders te stempelen tot lasteraars,
tot persoonlijke, onzakelijke bestrijders, die
uit overmaat van bitterheid niets meer ont
zien, wier oppositie lager zonk dan ooit nog
in Nederland vertoond was. De Standaard
lezer is nooit in de gelegenheid gesteld, zijn
redactie op dit punt te controleeren. Hij
bespeurt zelfs niet, dat zij een persoon als
mr. Sybrandy op vlakweg oneerlijke wijze
in bescherming neemt instede van het hare
te doen om dien propagandist nit te werpen
uit de antirevolutionnalre partij, die hij tot
schande strekt.
Nog iets anders vergete men bierbij niet.
I Wie voor den inhoud van da Standaard sinds
dr. Kuyper's Ministerschap de verantwoor
delijkheid draagt, weet niemand. „Sua caligine
tutus", veilig in zijn duister, maakt dus
een anonymus In dit miuisteriëele blad zijn
tegenstandeis voor niets ontziende, diepst
gezonken lasteraars nit.
Van „christelijke" politiek gesproken
Onder het opschrift „Welwillend" schrijft
de anti-revolntionnaire Rotterdammer
De Christen-Democraat staat er in haar
laatste nnmmer versteld over, dat in ver
schillende organen der antirevolutionnaire
pers, die zich uitspreken over do scheiding der
christen-democraten, met „de grootste wel
willendheid" wordt geoordeeld.
Onzes inziens ligt daarin niets vreemds.
Zoolang de christen-democraten binnen
onze eigen partij eene organisatie wilden
vormen, om de organisatie onzer periij,
speciaal door het stellen van eigen candida-
ten, tegen te werken, moest wel komen die
onprettige verhouding, die telkens in minder
aangename woorden aan den dag trad.
Nu de christen-democraten door van onze
partij afscheid te nemeD, deze gewrongen
positie verlieten, kwam er zuiverder ver
houding.
Ze zijn nu een nieuwe partij.
Maar tevens een nieuwe christelijke partij.
En evengoed als er een fatsoenlijke toon
wordt aangeslagen tegenover de chrigtelijk-
hlstorischen, ook tegenover de Friesch-chris-
telijk- historischen, die heel wat roet in het
eten gooien, kan er ook welwillend worden
opgetreden ten aanzien van de christen
democraten.
Opdat er eventueel samenwerking moge
lijk zij.
Ea heusch, wat wij onlangs zeiden, ware
dan nog zoo dwaas niet.
Namelijk, de antl-revolationnairan konden in
Den Helder de christen democraten steunen,
onder beding dat dan de christen-demoora-
ten voor zoover ze over het land verstrooid
zija, onze candidaten zouden steunen.
Dan waren we beiderzijds content.
Geschiedenis van een vrouwenhart,
door
MARIE DIERS.
o—
10.
Toen Anne van Gunther geen antwoord
re®8i zweeg z(j bedrukt. H[j had be
paald zviaar gewerkt in die bedompte
Kamer, terwijl z[j en de anderen buiten
6 n lu kodden rondgesprongen.
kef scheen hg haar nu, en
ver t d z00 gaarne opgevrooljjkt en
een8 f"!0.D(l8 dacht een elk, dat Gunther
f, 8tu«je zou meê wandelen, maar hg bleef
de oudjes.
lnz triomfeerde.
HOOFDSTUK VI.
Hst mooie sprookjesleven was uit, maar
lichtende schijnsel was in Anne's ziel
achtergebleven.
Haar vader begon weer gdel op haar te
ba lD' ".Aonei je moet nu soiiée's gaan
het°6 Pre8enteeren, nu dadel gk, vóór
kom
seizoen ten einde is. Laat de naaister
moeT"' 'k za' kaar zelf zeggen, hoe alles
S?Papa."
toet 81 re'8 naar kemptenhof had hg
Vr ^f6n eQk®' woord naar haar kleeren ge-
aagd. Maar nu bloeide zg in gezondheid en
levenslust. Paul Dönitz voerde een zwaren
strijd met de naaister. Van mode en dat
gedoe wilde hg niets weten, hg had zijn
eigen fantasie. Ten slotte bleef hij over
winnaar, ja, de naaister was ten slotte even
enthousiast als hg.
Op een bal bg den intendant werd Anne
het eerst gepresenteerd, Zjj was een ver
schijning, die aller oogen tot zich trok.
Haar japon seheen een licht, geurig
gewaad, dat los om haar lichaam was ge
worpen. Zg zag er vreemd, maar aantrekke
lijk uit, het geleek wel een verdwaald
nimfenkind.
Zg was bier ook vreemd en bleef het,
Hoe langer het duurde, hoe drukkender
werd haar de atmosfeer, en hoe meer mannen
haar trachtten te naderen, hoe vaster
sloot zg haar ziel dicht, evenals de blaadjes
van een bloemknop, die zich tevoren in
vroolgk jeugdgeluk hadden geopend. Dik
wijls wist zg op hetgeen haar gezegd of
gevraagd werd, geen antwoord te geven.
Het heldere licht in haar binnenste
doofde langzaam, eer nog de avond
om was.
Het volgende feest, waarmede het seizoen
werd gesloten, bracht hetzelfde. Spoedig
was ook de mannenwereld met baar oor
deel gereed zjj zag er verduiveld lief uit,
poëtisch zelfs, maar zij kon niet praten,
was een beetje dom, de kleine.
Vooral de vrouwenkenners, de harten
brekers, de interessante mannen, liepen
l aar voorbjj. Vcor dezen waren er ook te
veel pikante vrouwen.
Ook de jongere en nog levenslustige
mannen plaagden haar met hare melancho
lieke oogen.
Zaterdag 20 Mei gafdeZang-
vereeniging „Varia" van Warmeshuizan eene
uitvoering in het Lötel „Veerbnrg" te ANNA
PAULOWNA. Het programma bevatte twee
zangnommers: Het Klokje" en „Avondgebed,"
benevens het zangspel in drie bedrijven, ge
titeld „Malle Geert," tekst van Mart. Schuil,
muziek van Mart. Schuil en Rich. Hol De beide
eerste nommers, doch vooral hst laatste, wee-
den goed uitgevoerd 6n leverden het bewijs,
dat de heer P. S«venhuijeen de leden gewend
had, om den dirigeerstok niet uit het oog te
verliezen. Hoofdschotel was „Maüe Geert,"
een zangspel, dat tot inhoud had, hoe
11 a s t e r wel een tij 1 lang zija schepter ksn
zwaaien ea ellende voortbrengen, maar toch
ten slotte zeil moet strijken voor de waar
heid. De hoofdrollen werden vervuld door
de dames J. Gatker en IJ. Barsingerhorn, als
vrouw Dibbel en Geert hare kleindochter.
Beider spel was verdienstelijk. Geert toonde
eens heldere stem te bezitten, maar van te
bepeikten omvang en kracht, om toorn en
wrevel voldoende te openbaren, wat uitkwam
in het eerste nommer van het eerste bedrijf.
Aan zuiver zingen haperde het haar niet en
prachtig werd door haar gezongen „Wiege
liedje," een zangnummer, volkomen voor haar
stem berekend.
Dit laatstgenoemde toonaelije maakte groo-
ten indruk.
Steven, de tuinmansknecht, had weinig te
zeggen, maar veel te spelen en zijn zwijgend
spel, nog verhoogd in moeilijkheid door een
voud, voldeed en werd gesteund door goeden
zang. De openbaring zijner liefde was zeer
natuurlijk. Mientja, lang geen katje om zon
der handschoenen aan te pakken, bewaarde
onder dezen stempel een goed hart. Haar
komt een woord van lof toe, èn voor de uit
beelding harer rol, èa voor het mooie
zingen van
„Soort bij soort," zegt 't gulden woord,
Of we dat niet lang reeds wisten (enz
De oude Arie (de heer P. Otto) wiet vaak
door zijne beeldspraak, ontleend aan Flora's
kinderen, een gullen lach aan de aanwezigen te
ontlokken ea vertoonde een echt type in
zijn soort, dat langzaam begint nit te sterven.
De heer A. Mienis had goen lichte task cm
Andries Bierma to vertolken. Wroeging en
berouw te toonen en daarbij eene gewichtige
bekentenis af te leggen, dat vereischte spel en
de stilte in de zaal bewees, dat dit hier ge
geven werd. Ook komt in dezen den grimeur
een pluimpje toe. Arie en de Barones van
Helm voldaden goed en het spel van Elka
en Antoine toonde, dat de vertolksters moer
op da planken waren gsweest, ofschoon de
ballade niet onberispelijk was, vooral niet in
Was zjj dan melancholiek Zjj was over
zichzelf in de war. De toestand begon haar
pjjn te doen, zg leed onder haar innerlijke
vreemdheid en zg gevoelde, dat zg haar
vaders verwachtingen teleurstelde.
I En zoo was het werkelijk. Hg had ge-
dacht, met zijn Anne opgang te maken, h'j
had haar alreeds in zgn geest als de bal
koningin gezien, aangebeden door een
schaar van heeren, oud en jong. Haar
verschijning in het door hem uitgedachte
gewaad had hem in verrukking gebracht,
en een tooverwereld van melodieën in hem
wakker geroepen,
Nu verliep alles in het niet. Al haar
bekoorlijkheid droeg Anne zoo onverschillig
als was zg thuishet scheen voor haBr
niet de moeite te loonen, zich er iets aan
gelegen fe laten liggen. Menigmaal jeukten
hem de vingers, om haar aan te stooten
geef toch antwoord, span je toch wat in.
Heeregod, droom nu toch niet zoo door
loopend 1
Het gebeurde zelfs, dat zij bij een dans
bleef zitten. Dat scheen zg nauweips te
bemerken, tenminste zg was er in het geheel
niet boos of verdrietig om. Zg paste in
het geheel niet in een dergelpe omgeving.
Pt>u! Dönitz had reeds V6el bitters ge
slikt, vóór hg zich daarover uitsprak tot
haar. Hg kende haar genoeg, om daarvan
eenig heil te verwachten Toen dan eindelgk
de verwijten losbarstten, zag zj hem
verschrikt en medelijdend aan, maar toch
als iemand, die aan de dingen niets ver
anderen kan
„Ik had dat reeds bemerkt, vader. Maer
laat het u niet te veel hinderen. Kgk maar
eens, boe bet buiten lente wordt. Wie kan
't Is alsof 't hem toe wil fluist'ren
„Sehoone jong'iing, ach, keer weer!"
De koren lieten soms wat te wenBchen
over, doch mogelijk moet dit toegesohreven
worden aan een minder deugdelijk muziek
instrument.
Ten slotte mogen we niet vergeten, een
woord van lof ea dank te brengen aan de
pianiste voor haar goed accompagnement en
de vervulling harer zware taak. „Varia" kan
met tevredenheid op hare uitvoering terug
zien en het moge de velen, dis deze niet
bijwoonden, spijten, tehuis gebleven te zijn,
want wat er gegeven werd, was wel een
bezoek waard.
Het onweer, dat de vorige
week heeft gewoed, heeft nogal hier en daar
ODgelukken veroorzaakt.
Tijdens het onweer boven OUDENBOSCH
sloeg de bliksem in een arbeiderswoning te
Zagge. v. O. en zijn vrouw, beiden omstreeks
60 jaar ond, zaten rond de kachel, zooals
onder znlke lieden in deze streken bg koud
weder wel meer gebeurt. De slag was ont
zettend. Het huisje werd nagenoeg uit elkaar
geslagende vensters vlogen over straat. De
b'ikssm ging rakelings langs hen heen met
het treurig gevolg, dat beiden g6heel doof
werden.
Men meldt uit ALMELO
Tijdens een kort, maar havig onweder
werd de spoorwegwachter H., te Ambt
Almelo, die aan de lijn in de nabijheid van
een telegraafpaal stond, door den bliksem
getroffen. Hij sloeg bewusteloos achterover
hij is er echter woadergoed afgekomen, want
hg kreeg slechts een onbeduidend brand-
wondje aan den buik. Zijn broek was echter
aan het ondereind verbrand en zgn eene klomp
was in tweeën gespleten.
Te GOES is een man, zekere W., die,
sedert eenigen tijd lijdende in een ruststoel
lag, zoodanig van het onweer geschrokken,
dat hij plotseling stierf.
Een dure soldaat.
Z iterdagmoriran vertrok uit HARDER
WIJK eea transport koloniale troepen. Hier
toe behoort ook de militair P., dia reada tot
twsemasl toe in Iadië daserteeide. Beide keeren
meldde hij zich opnieuw aan en onderging
zgn straf. Voor den derden keer ingelijfd,
poetste hij reeds na twee dagen weer de
plast, had spoedig berouw en ging nu nog
maals, om opnieuw In Ind da gevan
gsnis in te gaan. (N. C.)
Een Inwonervan de onzijdige
grensgemeente MORESNET is groot liefhebber
van velorijden, en hij wandelde aanhoudend
op zijn ijzeren paard heen en weer langs de
Eransch-Belgisohe grens. Al de douaniers
kenden hem en herhaaldelijk voerde hij een
praatje mst hen, Zondag was hij weer aan
't kiappsn met een douanier, terwgl hij op
zgn duizend gemakjes voortreed.
Plots viel hij en o ramp 1 zijn kader
botste op een scherpen steen, wat een ope
ning In de stang maakte. Daaruit spoot een
straaltje aikoholjuist in het gelaat van
den douanier, die zijn vriend ophielp. De ge
volgen van dat kleine velo-ocgeluk zullen wel
groot zijn, want hij vulde verscheidene malen
daags de slangen van den kader met aikohol
ea ging het vocht elders uitgieten, aldus de
inkomrechten ontduikend.
(Handelabl. van Antw.)
Naatje op den Dam te AM
STERDAM.
Naatje, het standbeeld op den Dam, heeft
haar arm verloren.
Het bericht, zegt het Handelsblad, leek
ongeloc fl.jk, maar een onderzoek toonde, dat
deze treurige tijding helaas maar al te waar
dan nu nog aan de balzaal denken
Zg stond aan het open venster vol leven
en bekoring was hare verschijning.
Ja, zoo kon zg er nu uitzien, nu niemand
haar zag. Zoodra het er op aan kwam, was
haar wezen dood.
Paul Dönitz veelde bgna haat tegen
haar. „Zg behoort rLt tot ons," voelde hg
toornig en toch met een zeker gevoel van
nijd en afgunst.
Sedert deze mislukte balpoging gingen
de wegen van vader en dochter geheel
gescheiden. Anne voelde, dat haar vader
iets met haar had gewild, waartegen haar
natuur zich verzette.
Zg voelde met ontzetting, hoe vreemd
zg elkaar eigenlgk waren, hoe ver zg van
elkaar afstonden. En nu werden haar po
gingen cm hem nader te komen, zich bg
hem aan te passen, steeds grooter kwellin
gen Maar het was niet het strgden om
het behoud vau een die zinkt, het was het
eenvoudige, sterke verlangen van een kind
naar elkaar- begrgpen eu liefhebben.
Midden in den zomer kreeg Aune
weer een uitnoodiging van Kemptenhof.
Maar het was nu anders dan toen op dien
zaligen lentedag. Anne drukte de oogen
toe en etak den brief in haar zak. Niets
zjel)) niets hooren, niets weten
Ach, in 't geheel niets weten van al het
schoons daar buiten.
Bg vader blgven, dag aan dag. Dat
was hot eenige en het beste. Hot was het
eenigst noodige. Anders was het voor
altgd voor hen voorbg. Zjj moest met hem
meêleven, in zgne gedachten en wenschen,
zich naar hem richten, ook dansen en
babbelen leeran, zooals hg dat alles wilde.
was. Zondagmorgen te half vier heeft Naatje
blijkbaar in arren moede over de vele hate
lijkheden, waaraan z(j reeds zoovele jaren
blootstaat, dan rechterarm van zich geworpen,
juist toen een paar politie-agenten haar pas
seerden. Gelukkig werd geen dezer beambten
getroffen en het eenige wat Naatje bereikte,
was, dat haar arm te pletter vloog tegen de
zware hardsteenen van het waterbekken, dat
haar voetstuk omgeeft
Aan de Nieuwe Crt. schrijft men hierover
uit Amsterdam
Naatje, Naatja 1 d&t is niet nèt van je 1
Dit hebben we niet aan ja verdiend, dat je
non zoo je goeien naam in opspraak brengen
gaat. Foei, wat hebben we den fce alen Zondag
een moppen op ja moeten hooren tappen.
Hoe kom js er bij om in den afgeloopen Zondag
nacht js rechterarm strsff jnd op te heffen en
'm dan in plaats van terug te brengen in z'n
ouwe positie te pletter te laten vallen op
't hardsteenen mnnrtje, dat ja emplacement
zoo veelkantig omringd En dan krék op 't
moment, dat twee politiedienaren je met een
saluut! passeeren. Je hebt gelukkig slecht
gemikt. Eu voorbedachte raad of niet, je
komt morgen in het officieele politierapport 1
Jc goeie naam is weg, meid 1
Zs zeien al, dat je 'r zoo slecht nitzag in
dan laatsten tijd, de gcê-gemeente tot een
frlsch toilet dwingen wilde, vóórdat de
Koningin met Haar Gemaal je eerstdaags
van 't paleisbalkon weer zal begroeten. Met
fliuw te valten heb ja't éérst willen probeeien,
maar toen die ouwe mop van jou geslacht
niet lukken wilda, heb je maar een lede
maat afgeschud, 't Is kras. Je moet jaloerseh
zfja, hoor ik, op den ouden Rambrandt, die
niet alleen in groen en bloemen op z'n voet-
stak rust, maar die geweldig nog bofuifd zal
worden in 't komend jaar. Je h9bt natuurlijk
van de baliekluivers, dia iederen dag getrouw
je hardsteenen omheining tot iustpunt kiezen
en je omgeving met tabakssap en gezwets
bevuilen, gehoord, dat voor den grooten
Rembrandt als Amsterdamsche volkBhulde 'n
mantel van brocaafc gemaakt zal worden. Eu
dat jij als zijn jongere vriendin bij 't feestmaal
rechts van hem zal aanzitten. Je moest zoo
wel ja laatste troef gaan uitspelen om aan
wat nieuwe bulletjes te komen.
N~atje, ik zeg hierboven maar wat de
menschen zeggen. Dat jg je arm juist op dit
co jenblik liet vallen, is meer voor mij een
klaoht over de negeering die jou personaadje
van 't openbaar gezag moet ondervinden.
Evn ouwe plunje, die js niet kwijt kunt
raken, en louter baliekluivers als paladijnen
aau ja voeten. Jou nijdigheid kan ik mij
best begrgpen, maar toch, 't is kras. Je popu
lariteit zal winnen, maar je naam
—Typhns te DELFT.
Men meldt uit Delft aan de „N. R. Ct.":
Hier ter stede hesrscht in betrekkelijk
ernstige mate typhns. Donderdag jl. werden
niet minder dan 4 gevallen aangegeven en
Vrijdag weer 1. Dank zij echter de ijverige
bemoe.ïngen ven den voorzitter der gezond
heidscommissie, ia de bron van besmetting
gevonden in het water nit een pomp bg
een melkboer. Tegen den last van den boer,
maakte diens personeel het vaatwerk niet
met duinwater, maar met dat pompwater
schoon. Op aanwijzing van de gezondheids
commissie is nn echter door B. en W. de
pomp buiten gebruik gesteld, zocdat gegronde
hoop bestaat, dat de ziekte met 14 dagen
tot stasn zal komen.
Herbenoemd tot lid van 't
Bestnur van polder Waarland, gemeente
HARINGCARSPEL, de heer K. Kuiper
aldaar.
En wanneer dit haar gelukte, dan moest
het toch beter worden, dan moesten zg
elkaar toch eindelgk verstaan, als vader
en kind.
Neen, voor Kemptenhof bl6ef nu geen
tgd over.
i Was het vandaag dan werkelgk anders
dan toen op dien lentedag Wat was er
dan veranderd aan al deze dingen
Neen slechts zg zelf was anders ge
worden, ouder. Zg was geprikkeld en
zenuwachtig door de ontgoocheling van
haar vader.
Paul Döaits giDg met zgn dochter naar
een modebad. Vóór men vertrok, hadden
weer de noodige conferenties met de
naaister plaats gehad. Anne had, om haar
vader te behagen, haar beste beentje voor
gezet.
Op de promenade van de badplaats
maakte zij met haar vader hot noodigo
opzien.
Wat ock innerlgk aan Paul Döx.i(z ver
woest was, uiterlgk zag hg er nog e-en
jeugdig en verzorgd uit. Hg was nog steeds
de mooie, blonde, elegante man, met den
vollen baard en het nonchalante in
houding en stap. Men hield hen b iden
voor een getrouwd paar.
Als men kennis maakte, moesten de
noodige uitleggingen worden gegeven. Bgna
geloofde men Dönitz dan niet.
WORDT VERVOLGD.