Liefdesmart. Donderdag 25 Mei 1905 49ste Jaargang No. 4047. Dit blad verschijnt tweemaal per week Woensdag- en Zaterdagavond. Bij inzending tot 's morgens 9 ure, wordan i l) VERTENTIEN in het eerstuitkomend nummer geplaatst. INGEZONDEN STUKKEN één dag vroeger. BureauLaan, O 4. UitgeverP. TRAPMAN. ledewerker J. W E L. Prijs per jaar f 3.Franco per post f 3.60. Afzonderliike nummers 5 Cent. ADVERT^NTIEN van 1 tot 5 regels t 0.26 iedere regel meer 6 ct. Groote letters worden naar plaatsruimte berekend. Uit en voor de Pers. „Christelijke" Politiek. Vriendelijke wenken naar Staalman. Binnenlandsch Nieuws. FEUILLETON. SCHAKER Alititti lïitm-, CIDIANT. Mmttilic- k LiiMIiL Oemeente Schagen BEKENDMAKINGEN. Jacobus Groot, alhfor Ingekomen van Span" bioek, wordt verzocht ten spoedigste ter 3 cretarie opgave te doen van zijn verblijf plaats binnen deze gemeente. VERKIEZING voor da Tweede Kamer der Staten-Generaal. oo De Bargemeaaater der gemeente Schagen brengt hiermede ter openbare kennis, dat op Dinsdag den 6an Jnni aanstaande x-1 plaats hebben de verkiezing van één L'd van de Tweede Kamer der Staten-Generaal, In het kiesdlstriot Alkmaar, waartoe deze Gemeente behoort; dat op dien dag, van des voormiddags 9 tot des namiddags 4 nren, ter Secretarie bij 3 en Bargemeester der Gemeente Alkmaar, (hoofdplaats van het kiesdistrict) kunnen rorden ingeleverd OPGAVEN VAN CANDI DATEN, gis bedoeld in artikel 61 dor Kieswet. Deze opgaven moeten inhouden den naam, de voorletters en de woonplaats van deu oan- èidaat en onderteekend zijn door ten minsre reertig kiezers, bevoegd tot deel- teming aan deze verkiezing. De inlevering dezer opgaven moet geschie den persoonlijk door één of meer personen, die do opgave hebben onderteekand. Da cau- didaat kan daarbij tegenwoordig zijn. Van de inlevering wordt een bewijs van ontvangst tfcegeven. Formulieren voor de opgaven bovenver meld zijn ter Secretarie dezer Gsmeeate kos teloos verkrijgbaar vanaf heden tot en met een dag der verkiezing. De Burgemeester brengt hierbij In herin nering art. 161 der Kieswet, luidende als volgt: Hij, die eene opgave als bedoeld in art. 61 inlevert, wetende dat zij voorzien is van handteekeningen van personen, die niet be voegd zijn tot deelneming aan de verkiezing waarvoor de inlevering geschiedt, terwijl ronder die handteekeningen geen voldoend aantal voor een wettige opgave zon over blijven, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste drie maanden of eene geld boete van ten hoogste honderd twintig gulden. Met gelijke straf wordt gestraft hij, die wetende dat hij niet bevoegd is tot deel- 1 eming aan de verkiezing, eene voor die ver kiezing ter inlevering bestemde opgave, als bedoeld bij art. 61, heeft onderteekond. Schagen, den 19en Mei 1905. De Burgemeester voornoemd, H. J. POT. De Burgemeester der Gemeente Schagen brengt bij deze ter kennis van de ingezetenen dier gemeente, dat het kohier no. 2 der per- soneele belasting, dienstjaar 1905, dezer ge meente, op den 19 Mei door den Heer Direc teur der Directe Belastingen te Amsterdam is i xacutoir verklaard en op heden aan den Heer Ontvanger der dtrecce belastingen binnen deze gemeente ter invordering is overgegeven. lader ingezetene, welke daarbij belang heeft, wordt alzoo vei maand op de voldoening van zijnen aanslag behoorlijk acht te geven, ten einde alle gerechtelijke vervolgingen, welke uit nalatigheid zouden voortvloeien, te ontgaan. Schagen, den 28 Mei 1905. De Burgemeester voornoemd, H. J. POT. Het Vaderland schrijft Wanneer men De Standaard [het lijf blad van Dr. Kuyper], gelooven mag, dan is zoowel in 1897 als in 1901 tegen de toen aftredende liberale Kabinetten een zuiver zakelijke, steeds loyale oppositie gevoerd in de Kamer, zoowel als in de pers. Maar nu „Het is één lastercampagne zon der eind,die bijna op eiken pas een persoonlijk karakter aanneemtMen (is) tot een over maat van bitterheid gekomen, die ten slotte niets meer ontzag Zelfs in de dagen van 1818—63 [werd] geen oppositie ooit gevoerd, die zóó laag zonk". Men houde wel in het oog, dat het lijforgaac van den Mi dste.-president aldus schrijft. Geen dar andere regoeringsgezteide bladen durft zulk een taal uitslaan. En wat is nu juist het kenmerkend verschil tusschen De Standaard en de andere rechtsche bladen Dat van deze laatsten het eene in meerdere, het andere in mindere mate, maar haast elk wel af en toe, wat plaats inruimt voor des tegenstanders beweren, in polemiek of pers- rubriek. De lezers van die bladen weten dus, dat het onwaarheid is wat De Standaard schrijft. Maar de lezers van De Standaard weten 1 dat niet. Hun blad immers verzwijgt met o cover treffen stiptheid alles, wat anders denkende persorganen in den politieken strijd te berde brengen en niet in de kraam der Standaard redactie past. Ea daarom kan ook alleen dit blad zich de weelde gunnen zijn tegenstanders te stempelen tot lasteraars, tot persoonlijke, onzakelijke bestrijders, die uit overmaat van bitterheid niets meer ont zien, wier oppositie lager zonk dan ooit nog in Nederland vertoond was. De Standaard lezer is nooit in de gelegenheid gesteld, zijn redactie op dit punt te controleeren. Hij bespeurt zelfs niet, dat zij een persoon als mr. Sybrandy op vlakweg oneerlijke wijze in bescherming neemt instede van het hare te doen om dien propagandist nit te werpen uit de antirevolutionnalre partij, die hij tot schande strekt. Nog iets anders vergete men bierbij niet. I Wie voor den inhoud van da Standaard sinds dr. Kuyper's Ministerschap de verantwoor delijkheid draagt, weet niemand. „Sua caligine tutus", veilig in zijn duister, maakt dus een anonymus In dit miuisteriëele blad zijn tegenstandeis voor niets ontziende, diepst gezonken lasteraars nit. Van „christelijke" politiek gesproken Onder het opschrift „Welwillend" schrijft de anti-revolntionnaire Rotterdammer De Christen-Democraat staat er in haar laatste nnmmer versteld over, dat in ver schillende organen der antirevolutionnaire pers, die zich uitspreken over do scheiding der christen-democraten, met „de grootste wel willendheid" wordt geoordeeld. Onzes inziens ligt daarin niets vreemds. Zoolang de christen-democraten binnen onze eigen partij eene organisatie wilden vormen, om de organisatie onzer periij, speciaal door het stellen van eigen candida- ten, tegen te werken, moest wel komen die onprettige verhouding, die telkens in minder aangename woorden aan den dag trad. Nu de christen-democraten door van onze partij afscheid te nemeD, deze gewrongen positie verlieten, kwam er zuiverder ver houding. Ze zijn nu een nieuwe partij. Maar tevens een nieuwe christelijke partij. En evengoed als er een fatsoenlijke toon wordt aangeslagen tegenover de chrigtelijk- hlstorischen, ook tegenover de Friesch-chris- telijk- historischen, die heel wat roet in het eten gooien, kan er ook welwillend worden opgetreden ten aanzien van de christen democraten. Opdat er eventueel samenwerking moge lijk zij. Ea heusch, wat wij onlangs zeiden, ware dan nog zoo dwaas niet. Namelijk, de antl-revolationnairan konden in Den Helder de christen democraten steunen, onder beding dat dan de christen-demoora- ten voor zoover ze over het land verstrooid zija, onze candidaten zouden steunen. Dan waren we beiderzijds content. Geschiedenis van een vrouwenhart, door MARIE DIERS. o— 10. Toen Anne van Gunther geen antwoord re®8i zweeg z(j bedrukt. H[j had be paald zviaar gewerkt in die bedompte Kamer, terwijl z[j en de anderen buiten 6 n lu kodden rondgesprongen. kef scheen hg haar nu, en ver t d z00 gaarne opgevrooljjkt en een8 f"!0.D(l8 dacht een elk, dat Gunther f, 8tu«je zou meê wandelen, maar hg bleef de oudjes. lnz triomfeerde. HOOFDSTUK VI. Hst mooie sprookjesleven was uit, maar lichtende schijnsel was in Anne's ziel achtergebleven. Haar vader begon weer gdel op haar te ba lD' ".Aonei je moet nu soiiée's gaan het°6 Pre8enteeren, nu dadel gk, vóór kom seizoen ten einde is. Laat de naaister moeT"' 'k za' kaar zelf zeggen, hoe alles S?Papa." toet 81 re'8 naar kemptenhof had hg Vr ^f6n eQk®' woord naar haar kleeren ge- aagd. Maar nu bloeide zg in gezondheid en levenslust. Paul Dönitz voerde een zwaren strijd met de naaister. Van mode en dat gedoe wilde hg niets weten, hg had zijn eigen fantasie. Ten slotte bleef hij over winnaar, ja, de naaister was ten slotte even enthousiast als hg. Op een bal bg den intendant werd Anne het eerst gepresenteerd, Zjj was een ver schijning, die aller oogen tot zich trok. Haar japon seheen een licht, geurig gewaad, dat los om haar lichaam was ge worpen. Zg zag er vreemd, maar aantrekke lijk uit, het geleek wel een verdwaald nimfenkind. Zg was bier ook vreemd en bleef het, Hoe langer het duurde, hoe drukkender werd haar de atmosfeer, en hoe meer mannen haar trachtten te naderen, hoe vaster sloot zg haar ziel dicht, evenals de blaadjes van een bloemknop, die zich tevoren in vroolgk jeugdgeluk hadden geopend. Dik wijls wist zg op hetgeen haar gezegd of gevraagd werd, geen antwoord te geven. Het heldere licht in haar binnenste doofde langzaam, eer nog de avond om was. Het volgende feest, waarmede het seizoen werd gesloten, bracht hetzelfde. Spoedig was ook de mannenwereld met baar oor deel gereed zjj zag er verduiveld lief uit, poëtisch zelfs, maar zij kon niet praten, was een beetje dom, de kleine. Vooral de vrouwenkenners, de harten brekers, de interessante mannen, liepen l aar voorbjj. Vcor dezen waren er ook te veel pikante vrouwen. Ook de jongere en nog levenslustige mannen plaagden haar met hare melancho lieke oogen. Zaterdag 20 Mei gafdeZang- vereeniging „Varia" van Warmeshuizan eene uitvoering in het Lötel „Veerbnrg" te ANNA PAULOWNA. Het programma bevatte twee zangnommers: Het Klokje" en „Avondgebed," benevens het zangspel in drie bedrijven, ge titeld „Malle Geert," tekst van Mart. Schuil, muziek van Mart. Schuil en Rich. Hol De beide eerste nommers, doch vooral hst laatste, wee- den goed uitgevoerd 6n leverden het bewijs, dat de heer P. S«venhuijeen de leden gewend had, om den dirigeerstok niet uit het oog te verliezen. Hoofdschotel was „Maüe Geert," een zangspel, dat tot inhoud had, hoe 11 a s t e r wel een tij 1 lang zija schepter ksn zwaaien ea ellende voortbrengen, maar toch ten slotte zeil moet strijken voor de waar heid. De hoofdrollen werden vervuld door de dames J. Gatker en IJ. Barsingerhorn, als vrouw Dibbel en Geert hare kleindochter. Beider spel was verdienstelijk. Geert toonde eens heldere stem te bezitten, maar van te bepeikten omvang en kracht, om toorn en wrevel voldoende te openbaren, wat uitkwam in het eerste nommer van het eerste bedrijf. Aan zuiver zingen haperde het haar niet en prachtig werd door haar gezongen „Wiege liedje," een zangnummer, volkomen voor haar stem berekend. Dit laatstgenoemde toonaelije maakte groo- ten indruk. Steven, de tuinmansknecht, had weinig te zeggen, maar veel te spelen en zijn zwijgend spel, nog verhoogd in moeilijkheid door een voud, voldeed en werd gesteund door goeden zang. De openbaring zijner liefde was zeer natuurlijk. Mientja, lang geen katje om zon der handschoenen aan te pakken, bewaarde onder dezen stempel een goed hart. Haar komt een woord van lof toe, èn voor de uit beelding harer rol, èa voor het mooie zingen van „Soort bij soort," zegt 't gulden woord, Of we dat niet lang reeds wisten (enz De oude Arie (de heer P. Otto) wiet vaak door zijne beeldspraak, ontleend aan Flora's kinderen, een gullen lach aan de aanwezigen te ontlokken ea vertoonde een echt type in zijn soort, dat langzaam begint nit te sterven. De heer A. Mienis had goen lichte task cm Andries Bierma to vertolken. Wroeging en berouw te toonen en daarbij eene gewichtige bekentenis af te leggen, dat vereischte spel en de stilte in de zaal bewees, dat dit hier ge geven werd. Ook komt in dezen den grimeur een pluimpje toe. Arie en de Barones van Helm voldaden goed en het spel van Elka en Antoine toonde, dat de vertolksters moer op da planken waren gsweest, ofschoon de ballade niet onberispelijk was, vooral niet in Was zjj dan melancholiek Zjj was over zichzelf in de war. De toestand begon haar pjjn te doen, zg leed onder haar innerlijke vreemdheid en zg gevoelde, dat zg haar vaders verwachtingen teleurstelde. I En zoo was het werkelijk. Hg had ge- dacht, met zijn Anne opgang te maken, h'j had haar alreeds in zgn geest als de bal koningin gezien, aangebeden door een schaar van heeren, oud en jong. Haar verschijning in het door hem uitgedachte gewaad had hem in verrukking gebracht, en een tooverwereld van melodieën in hem wakker geroepen, Nu verliep alles in het niet. Al haar bekoorlijkheid droeg Anne zoo onverschillig als was zg thuishet scheen voor haBr niet de moeite te loonen, zich er iets aan gelegen fe laten liggen. Menigmaal jeukten hem de vingers, om haar aan te stooten geef toch antwoord, span je toch wat in. Heeregod, droom nu toch niet zoo door loopend 1 Het gebeurde zelfs, dat zij bij een dans bleef zitten. Dat scheen zg nauweips te bemerken, tenminste zg was er in het geheel niet boos of verdrietig om. Zg paste in het geheel niet in een dergelpe omgeving. Pt>u! Dönitz had reeds V6el bitters ge slikt, vóór hg zich daarover uitsprak tot haar. Hg kende haar genoeg, om daarvan eenig heil te verwachten Toen dan eindelgk de verwijten losbarstten, zag zj hem verschrikt en medelijdend aan, maar toch als iemand, die aan de dingen niets ver anderen kan „Ik had dat reeds bemerkt, vader. Maer laat het u niet te veel hinderen. Kgk maar eens, boe bet buiten lente wordt. Wie kan 't Is alsof 't hem toe wil fluist'ren „Sehoone jong'iing, ach, keer weer!" De koren lieten soms wat te wenBchen over, doch mogelijk moet dit toegesohreven worden aan een minder deugdelijk muziek instrument. Ten slotte mogen we niet vergeten, een woord van lof ea dank te brengen aan de pianiste voor haar goed accompagnement en de vervulling harer zware taak. „Varia" kan met tevredenheid op hare uitvoering terug zien en het moge de velen, dis deze niet bijwoonden, spijten, tehuis gebleven te zijn, want wat er gegeven werd, was wel een bezoek waard. Het onweer, dat de vorige week heeft gewoed, heeft nogal hier en daar ODgelukken veroorzaakt. Tijdens het onweer boven OUDENBOSCH sloeg de bliksem in een arbeiderswoning te Zagge. v. O. en zijn vrouw, beiden omstreeks 60 jaar ond, zaten rond de kachel, zooals onder znlke lieden in deze streken bg koud weder wel meer gebeurt. De slag was ont zettend. Het huisje werd nagenoeg uit elkaar geslagende vensters vlogen over straat. De b'ikssm ging rakelings langs hen heen met het treurig gevolg, dat beiden g6heel doof werden. Men meldt uit ALMELO Tijdens een kort, maar havig onweder werd de spoorwegwachter H., te Ambt Almelo, die aan de lijn in de nabijheid van een telegraafpaal stond, door den bliksem getroffen. Hij sloeg bewusteloos achterover hij is er echter woadergoed afgekomen, want hg kreeg slechts een onbeduidend brand- wondje aan den buik. Zijn broek was echter aan het ondereind verbrand en zgn eene klomp was in tweeën gespleten. Te GOES is een man, zekere W., die, sedert eenigen tijd lijdende in een ruststoel lag, zoodanig van het onweer geschrokken, dat hij plotseling stierf. Een dure soldaat. Z iterdagmoriran vertrok uit HARDER WIJK eea transport koloniale troepen. Hier toe behoort ook de militair P., dia reada tot twsemasl toe in Iadië daserteeide. Beide keeren meldde hij zich opnieuw aan en onderging zgn straf. Voor den derden keer ingelijfd, poetste hij reeds na twee dagen weer de plast, had spoedig berouw en ging nu nog maals, om opnieuw In Ind da gevan gsnis in te gaan. (N. C.) Een Inwonervan de onzijdige grensgemeente MORESNET is groot liefhebber van velorijden, en hij wandelde aanhoudend op zijn ijzeren paard heen en weer langs de Eransch-Belgisohe grens. Al de douaniers kenden hem en herhaaldelijk voerde hij een praatje mst hen, Zondag was hij weer aan 't kiappsn met een douanier, terwgl hij op zgn duizend gemakjes voortreed. Plots viel hij en o ramp 1 zijn kader botste op een scherpen steen, wat een ope ning In de stang maakte. Daaruit spoot een straaltje aikoholjuist in het gelaat van den douanier, die zijn vriend ophielp. De ge volgen van dat kleine velo-ocgeluk zullen wel groot zijn, want hij vulde verscheidene malen daags de slangen van den kader met aikohol ea ging het vocht elders uitgieten, aldus de inkomrechten ontduikend. (Handelabl. van Antw.) Naatje op den Dam te AM STERDAM. Naatje, het standbeeld op den Dam, heeft haar arm verloren. Het bericht, zegt het Handelsblad, leek ongeloc fl.jk, maar een onderzoek toonde, dat deze treurige tijding helaas maar al te waar dan nu nog aan de balzaal denken Zg stond aan het open venster vol leven en bekoring was hare verschijning. Ja, zoo kon zg er nu uitzien, nu niemand haar zag. Zoodra het er op aan kwam, was haar wezen dood. Paul Dönitz veelde bgna haat tegen haar. „Zg behoort rLt tot ons," voelde hg toornig en toch met een zeker gevoel van nijd en afgunst. Sedert deze mislukte balpoging gingen de wegen van vader en dochter geheel gescheiden. Anne voelde, dat haar vader iets met haar had gewild, waartegen haar natuur zich verzette. Zg voelde met ontzetting, hoe vreemd zg elkaar eigenlgk waren, hoe ver zg van elkaar afstonden. En nu werden haar po gingen cm hem nader te komen, zich bg hem aan te passen, steeds grooter kwellin gen Maar het was niet het strgden om het behoud vau een die zinkt, het was het eenvoudige, sterke verlangen van een kind naar elkaar- begrgpen eu liefhebben. Midden in den zomer kreeg Aune weer een uitnoodiging van Kemptenhof. Maar het was nu anders dan toen op dien zaligen lentedag. Anne drukte de oogen toe en etak den brief in haar zak. Niets zjel)) niets hooren, niets weten Ach, in 't geheel niets weten van al het schoons daar buiten. Bg vader blgven, dag aan dag. Dat was hot eenige en het beste. Hot was het eenigst noodige. Anders was het voor altgd voor hen voorbg. Zjj moest met hem meêleven, in zgne gedachten en wenschen, zich naar hem richten, ook dansen en babbelen leeran, zooals hg dat alles wilde. was. Zondagmorgen te half vier heeft Naatje blijkbaar in arren moede over de vele hate lijkheden, waaraan z(j reeds zoovele jaren blootstaat, dan rechterarm van zich geworpen, juist toen een paar politie-agenten haar pas seerden. Gelukkig werd geen dezer beambten getroffen en het eenige wat Naatje bereikte, was, dat haar arm te pletter vloog tegen de zware hardsteenen van het waterbekken, dat haar voetstuk omgeeft Aan de Nieuwe Crt. schrijft men hierover uit Amsterdam Naatje, Naatja 1 d&t is niet nèt van je 1 Dit hebben we niet aan ja verdiend, dat je non zoo je goeien naam in opspraak brengen gaat. Foei, wat hebben we den fce alen Zondag een moppen op ja moeten hooren tappen. Hoe kom js er bij om in den afgeloopen Zondag nacht js rechterarm strsff jnd op te heffen en 'm dan in plaats van terug te brengen in z'n ouwe positie te pletter te laten vallen op 't hardsteenen mnnrtje, dat ja emplacement zoo veelkantig omringd En dan krék op 't moment, dat twee politiedienaren je met een saluut! passeeren. Je hebt gelukkig slecht gemikt. Eu voorbedachte raad of niet, je komt morgen in het officieele politierapport 1 Jc goeie naam is weg, meid 1 Zs zeien al, dat je 'r zoo slecht nitzag in dan laatsten tijd, de gcê-gemeente tot een frlsch toilet dwingen wilde, vóórdat de Koningin met Haar Gemaal je eerstdaags van 't paleisbalkon weer zal begroeten. Met fliuw te valten heb ja't éérst willen probeeien, maar toen die ouwe mop van jou geslacht niet lukken wilda, heb je maar een lede maat afgeschud, 't Is kras. Je moet jaloerseh zfja, hoor ik, op den ouden Rambrandt, die niet alleen in groen en bloemen op z'n voet- stak rust, maar die geweldig nog bofuifd zal worden in 't komend jaar. Je h9bt natuurlijk van de baliekluivers, dia iederen dag getrouw je hardsteenen omheining tot iustpunt kiezen en je omgeving met tabakssap en gezwets bevuilen, gehoord, dat voor den grooten Rembrandt als Amsterdamsche volkBhulde 'n mantel van brocaafc gemaakt zal worden. Eu dat jij als zijn jongere vriendin bij 't feestmaal rechts van hem zal aanzitten. Je moest zoo wel ja laatste troef gaan uitspelen om aan wat nieuwe bulletjes te komen. N~atje, ik zeg hierboven maar wat de menschen zeggen. Dat jg je arm juist op dit co jenblik liet vallen, is meer voor mij een klaoht over de negeering die jou personaadje van 't openbaar gezag moet ondervinden. Evn ouwe plunje, die js niet kwijt kunt raken, en louter baliekluivers als paladijnen aau ja voeten. Jou nijdigheid kan ik mij best begrgpen, maar toch, 't is kras. Je popu lariteit zal winnen, maar je naam —Typhns te DELFT. Men meldt uit Delft aan de „N. R. Ct.": Hier ter stede hesrscht in betrekkelijk ernstige mate typhns. Donderdag jl. werden niet minder dan 4 gevallen aangegeven en Vrijdag weer 1. Dank zij echter de ijverige bemoe.ïngen ven den voorzitter der gezond heidscommissie, ia de bron van besmetting gevonden in het water nit een pomp bg een melkboer. Tegen den last van den boer, maakte diens personeel het vaatwerk niet met duinwater, maar met dat pompwater schoon. Op aanwijzing van de gezondheids commissie is nn echter door B. en W. de pomp buiten gebruik gesteld, zocdat gegronde hoop bestaat, dat de ziekte met 14 dagen tot stasn zal komen. Herbenoemd tot lid van 't Bestnur van polder Waarland, gemeente HARINGCARSPEL, de heer K. Kuiper aldaar. En wanneer dit haar gelukte, dan moest het toch beter worden, dan moesten zg elkaar toch eindelgk verstaan, als vader en kind. Neen, voor Kemptenhof bl6ef nu geen tgd over. i Was het vandaag dan werkelgk anders dan toen op dien lentedag Wat was er dan veranderd aan al deze dingen Neen slechts zg zelf was anders ge worden, ouder. Zg was geprikkeld en zenuwachtig door de ontgoocheling van haar vader. Paul Döaits giDg met zgn dochter naar een modebad. Vóór men vertrok, hadden weer de noodige conferenties met de naaister plaats gehad. Anne had, om haar vader te behagen, haar beste beentje voor gezet. Op de promenade van de badplaats maakte zij met haar vader hot noodigo opzien. Wat ock innerlgk aan Paul Döx.i(z ver woest was, uiterlgk zag hg er nog e-en jeugdig en verzorgd uit. Hg was nog steeds de mooie, blonde, elegante man, met den vollen baard en het nonchalante in houding en stap. Men hield hen b iden voor een getrouwd paar. Als men kennis maakte, moesten de noodige uitleggingen worden gegeven. Bgna geloofde men Dönitz dan niet. WORDT VERVOLGD.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1905 | | pagina 1