UIT DE KAZERNE.
een Boerenmeid,
een flinke JONGEN
MientC 15, Alkmaar.
KhrtrkMi, Hit Hwi Stroo,
Opruiming
RIJWIELEN,
.ten.
M li. pil TIIHI»,
Boerenwoning.
HanoÉrs, Violen. Citers,
KIESPIJN.
Te Huur.
Mej. C. M. Egmond,
11
Koedekken,
Landdekken, I
Koetouwen, J
11
J
Joh. den Das,
J. K9ELEMEIJ,
i*- SiA'SMS? 4'.
<3lVin>4iet.
en le kwaliteit ZweeMie Carbid.
Firma f. F. Stoel Zoon, Alkmaar.
•X ttS^rtrt-S.'aaS
"SrV&ÏTSSiï
Uit en voor de Pers.
Gevraagd
Gevraagd
of gevorderd Leerling,
Hoofdgracht 28, Helder,
is iederen Donderdag te
Schagen te consulteeren
bij de firma Wed. J.
Heddes van uur.
TE HUW aanreliodrn
Advertentiën.
Simon Mul,
v"
Te koop
bij J. Diks taal,
extra sterk, bestand voor
den geheelen staltijd.
Acetyleen-, Rijwiel
en Rijtuig-Lantaarns,
in» Smit Tz.y
Gevraagd:
Te huur aangeboden:
Pianino's
f 58 51# goed onderhouden.
Afdoend
middel.
lijn steeds in diverse maian voorhanden
aan de 8teenkooperij Aan
d.t vreewlDk *1» )°"W» ■ck",,d"
ÏÏSr.in®«* *•*-» vond, voor welk
Zb«mwI« spraker 8 - boete of 6 dagen
heaht. Ma *er gep*»te straf vond.
Jaoobu» Sohoonkorsn, waardig
m«( ma drenhellngen-reddingame-
24 uur en dat je ln dien tgd niet slapen
m8gtel je voor, dat je 1 smlddage om een nor
of drie met 't «poor van Amsterdam bent uur.
aangekomen met zijn elven plus eenkorpo-
raal"en aergeant. Je bent naar 't wachtlokaal en -uu™l''jnagenoeg zonder ophouden
konden nacht In.
Op Vier verschillende plaatsen worden we
neergezet voor den elndeloozen tfjd van twee
Veel Is hier niet van te vertellen. De
beste manier om twee ven die uren ln koude
duisternis om te krijgen, Is maar
flink
5a
verstard
Wr^» Ata Athcaaarechen koopman Nicolaaa
(een knappe kerel, die maar 6 van de
7 Aaaeadrooken l* volgens Schoonhoven),
7Z-ZD»t bleek tot oorzaak te heb-
bm te vds beleedlglngen, die Dc*ts hem
«oewal als rfne vrouw had aangedaan, tot
od lt Augustus j.L de maat vol was.
Toen had Doets zóó uitgepakt, dat eerst
vrosw Schoonhoven hem een klap gaf, waarna
W man varscheen, die haar ka meerde en
naar binnen stuurde en toen zelf Nicolaaa
nog even „afdroogde", die juist een half urntje
te voren, bjj zijn kostvrouwtje de deur uitge
smeten was en dus dien dag zijn lol best op
kon. Nu had hg echter de satisfactie, den
heer Officier wegens mishandeling 'egen
Schoonhoven f8.- boete of 2 dagen hecht,
te hooren eischen.
Werd het de vorige week kenbaar.dat het
baggerselzoen is geopend,.... thans was het
een andere, niet minder groote plechtigheid,
die we bijwoondenwe doelen hier op de
eerstelingen van de wanbetalende honden-
belagtlng-pllchtigen ter stede Enkhulzen, er
waren er vier en zij kregen als eisoh f6.—
of 1 dag hechtenis.
Maurits Verver, Simon Kuiper en Petrus
Dekker, de beide eersten tuinders, de derde
koopman van beroep, resp. 21, 22 en 27 jaren
oud, allen wonende te Llmmen, hadden zich
ln den nacht van 81 Augustus j.1. begeven
op het erf van mej. de wed. Jan Admiraal,
wier dochter toen. naar ze meenden, den
knecht van Jan Winder bjj zich „te vrjjen
had. Ze maakten veel lawaai en schreeuwden
op het erf om dien jongen, zoodat de oude
vrouw, die nota bene a'laen thuis was, in
naohtgewaad aan de deur kwam zeggen dat
ze weg moesten gaan. Ze verklaarde, op
bloote beenen ten bedde uit te zijn gevlucht,
want er waren wel 6 jonge kerels op het
erf, die zeker meenden dat een harer beide
dochters thuis was, doch het was niet zoo,
want die dochter diende bg denBurgemeester on
zou wel thuis zjjn gekomen, maar ZEA. had
dien avond visite, dus kon ze niet weg. De
oude vrouw vluohtte In haar nachtgewaad
om hulp naar haar schoonzoon en toén ze
terugkwam met dezen, waren de jongens weg.
Het bovengenoemde drietal, dat verreweg
het brutaalst was opgetreden, was echter
bekend en tegen hen elschte de heer Officier
met het oog op hun ergerlijk baldadig op
treden, wegens huisvredebreuk met toepassing
van art. 138 W. v. Str., elk f14.boete
subs. 7 dagen hecht.
De laatste beklaagde, Wouter Broertjes van
Lutjebroek, was absent. In den nacht van
3 op 4 Augustus was het aldaar kermis en
was Woutertje in de herberg van Klaas
Ruiter zoo lastig, dat de rijksveldwachter
Jan Teesebelt hem op Ruiter's verzoek ln
den kraag nam en buiten sjouwde. Tocb
kwam sinjeur herhaaldelijk weer binnen en
vertikte het met alle geweld om buiten de deur
te blijven, zoodat Teesebelt, het manneke moe
wordende, hem ten slotte een verbaal aan
zijn broekie gaf. De O. v. J. elschte wegens
het wederrechtelijk binnentreden van Ruiter's
lokaal, tegen Broertjes f8.— boete, subs. 8
dagen hecht.
Uitspraken allemaal heden over 8 dagen.
VI.
Op wacht!
De wachten (Ik had het er al over) zijn
een sinecure, een poppenspel, in Amsterdam
ten minste. Behalve echter één. 't Is de
wacht aan de Hembrug, waar in den hoek,
gevormd door de Voorzaan en 't Noordzee
kanaal, in een groote uitgestrektheid de
magazijnen en werkplaatsen van groot en
klein geschut zich bevinden. Daar tnsschen de
kolen- en tuTfloodsen, de ijzerafvalbakken,
de buskrulthuisjes, de ijzerfabrieken, de
ketelhulzen, daar is 't Inderdaad niet over
bodig om een man met een geweer te laten
snrvellleeren. Want daar is risico, daar kan
ten minste „geratst" worden, 't Is dan ook
de eenige wacht waar sommige mllicientjes een
beetje bang voor zjjn. Als ze voor 't eerst
gaan natuurlijk.
De meesten mijner lezers weten natuurljjk
op zijn minst van hooren zeggen wel iets
van een wacht af. Al hebben ze 't niet uit
eigen ervaring, toch staat hun wel zoo vaag
Iets voor den geest, dat je op wacht gaat voor
en bandeliere over je schouder hing) en
geweer deponeerde. Onmiddellijk daarop
ben Je in de hut vlak bjj 't spoor gaan eten.
Hiervoor hadt je van den sergeant-majoor
zeven stuivers meegekregen. Tnsschen twee
haakjeswat was het eten er goed en hoe
veel smakelijker dan in de kazerne.
Enfin, dat Is allemaal achter den rug en nu
<o in de nabijheid van t houten wacht
lig ie in de nabijaeia van i uu"lc"
lokaal in de avondzon het uur af te wacatrn,
je op post zult moeten gaan. n Beetje
idéé, dat je hier voor 24 uur bent, dat
nanht niet naar bed zult gaan of je
dat
raar
ie ven nacht niet naar
kleeren uittrekken. Voor dezen keer zal je
etmaal verdeeld worden zooala t nog nooit
verdeeld werd.
Al dadelijk bij aankomat aan de wacht
krng Je een nummer, geheel blindelings Een
naam heb je niet, alleen een nummer. En of
•t nu morgen, middag, avond of naoht Is,
wanneer de korporaal komt en je nummer
afroept, dan sta je op en je gaat mee, den
nacht of den dag in.
Ik heb eens (in „het dappere Hollandsche
leger" van Drabbe) een zeer platte beschrij
ving gelezen van eene wacht. Of de sohets
werkelijk echt was, weet ik niet, want
ze werd missohien al tien jaren geleden ver
vaardigd. Wel weet ik, dat deze schildering
In geen geval meer den tegenwoordlgen
toestand weergeeft, want van al de ruwe en
gemeene taal, die ik er ln aantrof, heb ik
op waoht niets bespeurd,
Indien er dus in dit opzicht vooruitgang
te constateeren valt, de condities, waarin de
heeren waohtjeskloppers verkeeren, zullen
wel ongeveer 't zelfde gebleven zjjn.
Hun „thuis" is een hok, waar 't bij zomer
avond om halft.'en al donker Is. Een lantaarn
met een kaarsje dient voor verlichting en om
te rusten heb je er een mooie brits (zijnde
een schuins oploopende vloer) gemaakt van
't zachtste hout met idem hoofdkussen. Deze
vernuftige toestel is ingerioht niet op sla
pen, maar op rusten (desverlangd met je
oogen dicht.) Want officieel mag je op wacht
In al die 24 uur niet slapen.
Om een uur of negen wordt het buiten
in 't gras te koud om te liggen. Er schiet
dus niets anders over, dan van de brits
gebruik te maken, 't Eenige comfort, dat
we ons mogen veroorloven, is onze in mekaar
gerolde jassen onder ons hoofd te leggen.
We gaan ving liggen en daar we jong
zjjn, storen we ons niet aan alle officieeligheid
en slapen spoedig op 't harde hout, ondanks
't gebrek aan dekking.
Om tien uur worden we in eens wakker
geschrikt„hallo die mannein 't geweer."
Zeer ontstemd staan we op. In 't donker
scharrelen we onze kepi en ons geweer op
en vliegen naar buiten. We voelen ons
ellendig, omdat we uit den alvergetenden
slaap in de huiveringwekkende avondkilte
worden gedreven.
Rillerig staan we in 't gelid met ons
geweer. Vóór ons in de duisternis staat een
man. Wie 't is, weten we niet.
Hjj vraagt den sergeant, of alles present is.
Deze ongelukkige kerel kan ons niet sparen.
Er zijn e te weinig.
„Neé, één mankeert."
Juist komt deze aanstormen. Een ander
had in de gauwigheid zijn pet en zjjn geweer
weggenomen.
„Die man daar een uur strafschilderen
't Is als een doodvonnis. Een uur langer
zwerven in de rillerige, duistere, angstige
eenzaamheid van de Hembrug bij nacht.
En nu de consignes.
(Tot no. 6): „Wat zou jij doen, als je daar
op post stond en je zag brand
„Ik zou blazen.
„En jjj En jij
Allemaal zouen ze blazen.
„Nee, je zou den nachtwaker in 't ketel
huis waarschuwen."
[Tot den sergeant]„Ze kennen de consignes
niet. Dat moet beter zjjn als ik straks terug
kom."
We rakken weer in. Maar alvorens te gaan
slapen, moeten we nog eens de consignes
slikken. Slaperig luisteren we toe, toch ook
een beetje angstig oplettend omdat we bang
zijn een bok te schieten.
Als 't afgeloopen is, probeeren we weer
gauw onder de wol te gaan. Maar 't gaat
niet zoo makkelijk meer, want steeds weer
moeten we aan den gevreesden luitenant
denken, die ons vast en zeker weder op zal
komen schrikken. En dan weer prenten we
de consignes in ons geheugen. „Duivelseiland
twee stooten op den hoorn, munitie- magazijn
één, bureelen een hooge en een lage. En als
d'r brand komt op de
„Vijf, zes, zeven, acht
Zes mijn nummer. Al de gtrcflene num
mers staan direct op, want hier voegt geen tal-
men zooals 's morgens bjj de reveille. De nood
zakelijkheid gebiedt hier.
Met z'n vieren gaan we naar buiten den
Eindeljjk komt er echter ook aan deze
kwaHinp een eind.
Od een gegeven oogenblik zoo wat een
uur na het oogenblik dat Je voor het eerst
daohtmijn tgd zal zoo wat om zijn -
komt er een korporaal met een paar man om
af te lossen.
Een gevoel van gezelligheid en veiligheid
komt door je gloren. We vertellen elkaar
van alles wat we niet gezien hebben.
Behalve één, die stoDd bg een groot gewe-
renmagazjjn met blinden er voor. Op eens
had hfi de luiken hooren slaan en klepperen
tegen elkaar, 't Was eigenlijk net of een
mensch tegen de luiken aantrapte. Een laats :e
uitgebloeid twjjgjs van boemacsvrees uit heel
vroege kinderjaren wes door zijn gemoed
geritseld. Maar toen ook was hg er heen
gegaan om te zien wat 't was. En 't waren
natuurlijk de luiken geweest.
Enfin, nog vele malen wisselt het zoo af.
Schilderen bi] dag of naoht en de tijdruimten
daartnsschen gevuld met slapsn op de
brits, eten of dommelen lang uit in 't gras.
Dit is nu een wacht, lezer,-
Zooals ik gezegd heb, we staan daar aan
de Hembrug niet voor onnut. Toch zon het
onze eigenliefde èl te veel gestreeld zjjn
wanneer men beweerde, dat we daar onmis
baar waren. Een paar veldwachters en
ze konden de heele wacht opdoeken.
Waarom het toch niet gebenrt
TALPA.
om
met Kerstmis in dienst te treden,
bij C. HELDER, 8chagerwaard.
bij D. LEGUIT, Brood- en Koek
bakker, Schagen.
Ds Eerste-Kamer-catididatuur
van dr. Kuyper.
Onder de herroeping, die De Standaard
gaf van zg'n tegenspraak van het
bericht van de Zutphensche Ct. betref
fende de candidatuur-Kuyper voor de Eerste
Kamer, schrijft thans laatstgenoemd blad
„De verklaring van De Std. was voor
ons overbodig, want wij wisten dat onze
mededeeling op zeer vasten grond berustte.
Wij hadden geen eerherstel noodig.
Zjj was evenmin noodig voor andere
bladen en voor het courantenlezend publiek,
want dit was èn door onze mededeelingen,
èn door de bevestiging van de N. R. Ct.,
Het Vaderl. en De R.-K. Gelderlander, al
reeds lang overtuigd van de waarheid van
ons bericht.
Ook komt voor deze beide doeleinden
de verklaring wel wat laat.
Rest dus alleen de mogelijkheid, dat zg
moet dienen om De Std. zelve te ontlasten
van het odium een leugen te hebben ge
sproken en dien te hebben volgehouden ook,
toen hij reeds openbaar gebleken was een
leugen te zijn.
Maar ook voor dit doel komt de beken
tenis laat genoeg.
Zij komt in dat opzicht (de vergelijking
is niet eervol, maar wel volkomen waar)
overeen met de manier, waarop mr. Sy-
brandy indertijd in De N. Ct. bekende,
gelogen te hebben.
Ook hij deed dat te laat, en een tweede
fout, die hij beging, was, dat hg nog de
onbeschaamdheid had. anderen op te wekken
zijn voorbeeld van openlijk de waarheid te
erkennen, na te volgen
Zóó bont maakt De Std, het in dit laat
ste opzicht niet.
Maar tochals men met een arme-
zondaars-gezicht moet komen verklaren
ik heb gelogen, mea culpa 1, dan is het
niet zeer gepast, anderen tegelijk nog eens
de les te lezen."
LAA6ZIJDE, SCHAGEN.
Grootste keuze, t t t
t t t Billflkste prijzen.
PENDULES, HORLOGES,
O OUD en ZILVER.
Reparatiën worden goed
en spoedig afgeleverd.
leerares Piano en theoretische
vsukkeu, diploma M, O. Nederl.
Toonk - Vereen., heelt zich gevestigd
Onderricht ook aan eerstbeginnenden,
opleiding voor examens N. T. V.
Spreekuur: Woensdag', Donder
dag:, Vrijdag: ran 1—3 oar.
mot Tuin, staande aan den Ruige w0f)
nabij 't Buurtje
Te bevragen bij Pjan BUURËN PZtj
onder duin, nabij de Stolpe.
Waardpolder, Kolhorn.
wegens gevorderd Seizoen, van de
nog voorhanden zijnde
belangrijke prijsverlaging
Tevens groote voorraad
Aanbevelend,
Rijwielhandel,
KREIL, Barsingerhorn.
te Den Helder, in een zeer klein gezin,
Omdat je hem gehaat hebt, kon je
hem ook niet verstaan. Maar ik had den
wil, de kracht moeten hebben, om hem
te verstaanmijn liefde had mg daarvoor
de kracht moeten geven. Daar ligt juist
mgn schuld. En daar ligt ook de schuld
van jelui: omdat ge mg hebt verhinderd
naar de stem van mgn hart te luisteren."
Dan volgde er weer een hartstochtelijk
weenen.
„Je zult nog eenmaal over deze woorden
diep berouw hebben, Maria," zeide oom
Alwin, terwjjl hij met zgu kraaklaarzen
vlugger dan zjjn gewoonte was, op en
neer liep. „Wij beiden, mgn goede Elisa-
beth en ik, wjj hebben je de hand geboden,
toen je man jou met zich in de ellende
wilde trekken ja, ik zeg van in de
ellende want hjj Was een avonturier,
een wankelmoedig mensch, iemand die
geheel miste eenig gevoel van verant
woordelijkheid. De geschiedenis geeft mg
gelgk, hg is in de ellende ondergegaan.
Je zoudt met hem zg'n ondergegaan, wan
neer wg je Diet op het goede pad hadden
teruggevoerd. En omdat ik in zjjn kind
dezelfde ziekelijke zucht naar het vreemde,
dienzeliden blinden lust naar avonturen heb
ontdekt, daarom waarschuw ik je, uit een
eerljjk broederlijk gevoel van zorg en
medelijden. Waak er voor, dat die slechte
eigenschappen, die het kind van haar vader
heeft geërfd, niet voortwoekeren. Ik zeg
je waak daarvoor, Maria
Op haar bloote voetjes stond Dodi
nu midden in de donkere kamer. Zjj wist
zelf niet, hoe zjj uit haar liedje was ge
komen.
Het snikken, dat zich bjj die booze
woorden over vadertje, uit haar borst had
5
om met behulp van 2 maal 's weeks
een werkvrouw, de voorkomende bezig
heden te verrichten.
Brieven fr. lett G, aan DUINKER's
Adv -Bureau, Helder.
Ondergeteekende be
richt, dat hij voortaan ge
regeld eiken dag zal rijden vanaf
de Driehragsren langs de llromine-
tocht; Maandags, W oensdags
en Vrijdags door den Meerweg;
Dinsdags, Donderdagsna
middags en Zaterdags door den
stoomweg over de Van Ewi'ck-
slnis; Maandags, Woensdags
en V r ij d a g s door deD Zwlnweg,
en Dinsdags, Donderdags
en Zaterdags door denVeerweg,
en verder de gewone route.
Aanbevelend,
Vrachtrijder
van Anna Paulowna op Schaden.
omstreeks
met goed onderhouden
Brieven fr. lett J, Hulppostkantoor
te Barsingerhorn
Voor het naderende winterseizoen
ontvangen een ruime collectie
enz. enz., tegen zeer concurreerende
prijzen.
TE KOOP vanaf f *5.— tot.
Atelier voor alle voorkomende
ileparatiën aan ffiaziek-lnsiro-
menten.
Aanbevelend,
Ichage».
De KIESPIJN WAT JE8
vd. firma B. BOOM te Almelo
helpen reeds in enkele oogenblikken. In
busjes van 10 stuks f0.30.
Verkrijgbaar te Schagen bij,
B. REZELMAN.
willen opdringen, was van angst verstikt
geworden.
In dolle vaart renden allerlei herinne
ringen en gedachten haar door het hoofd.
Een vrooljjk, zonnig beeld kwam haar voor
oogen, dat jarenlang haar gedachten
ontvallen washoe vadertje haar beiden,
moedertje en haar, op zjjn schoot had ge
tild, hoe hjj haar beiden had gekust, hoe
zjj zich tegen hem hadden aangedrukt, en
hoe zjj zoo zalig waren, alle drie.
Dat verwarde zich weer met het laatste
afscheid van hem. En dan zag zjj
het portret, dat zjj in moedertjes schrijf
tafel had gevonden en hoorde de mooie
woorden, die mjjnheer Von Wehrlein over
haar vader en zjjn leeuwenmoed had ge
zegd.
Een heete bloedstroom scheen van haar
hart naar het hoofd, haar slapen, haar
oogen op te gulpen en eindeljjk ontwrong
zich in grooten angst de kreet uit haar keel
„moeder I moeder 1"
Dadeljjk verstomde het gesprek daar
binnen.
Haastige schreden naderden de deur
ging open Dodi's moeder keek ver
schrikt naar binnen, Haastig kwam de
kleine, witte gestalte op haar af, klemde
zich aan haar vast en riep, door snikken
onderbroken, uit„Moedertje dat is
toch niet waar, wat oom zegt mjjnheer
Von Wehrlein heeft toch gezegd ach
moedertje, ik wil weer heel, heel erg zoet
zjjn, niet meer zoo wild maar mjjnheer
Von Wehrlein, die heeft toch van vadertje
gezegd
„Stil kind, stil kind I" suste Mia fluis
terend, bjjna toonloos.
„Vadertje is toch zoo lief geweest
en zjj hebben hem allen zoo lief gehad
bjj de schipbreuk toen, toen heeft hjj een
armen jongen geholpen, die anders bepaald
zou zjjn verdronken en nu zegt oom
Ach moeder, moeder I lieve moeder I va
dertje was geen slecht .menach 1"
Oom Alwin was zjjn zuster toornig ge
volgd. In de deur bleef hjj staan. „Je hebt
slechts te zwjjgen, Ottilie!" donderde hjj.
Hjj was zóó opgewonden, dat hjj naar
woorden zocht. „Een kind als jjj dat
zoo maar rondzwerft op de zee rond
zwalkt met den eerBten den besten
jongen die verdient straf. Begrjjpt ge dat
Antwoord Zwjjg, ik wil niets hooren."
„Maar u zult niets-leelgks over vadertje
zeggen I" riep het kind, bevend van opge
wondenheid, uit. „Vadertje was goed
en zjj hebben hem allemaal lief gehad
en moeke ook M
„Ja, maar wil je dat kind nu eens het
zwjjgen opgeleggen, of niet, Maria?"
zeide oom Alwin streng. Elsabeth riep
daartueschen„Hoor eens Maria, het is
werkeljjk ongehoord, zooals ge dat kind
haar gang laat gaan."
„Zwijg tocb, Dodi, zwijg toch. Ik ik
kan niet meer." Haar dochtertje vast
houdend, die haar trillend, bleek gezichtje
tegen haar rokken drukte, liet zjj zich op
den kant van het ledikant neervallen.
Men vernam daarop een tjjdlang niets
anders dan het snikken van moeder en
kind. Plotseling schoot Elisabeth op de
tegenover liggende deur los, want zg
hoorde den kleinen Felix huilen. „Nu heeft
dat afschuwelijke kind den kleinen jongen
ook nog wakker gemaakt 1" riep zjj buiten
zichzelf, terwjjl zjj de kamer verliet.
Een poos bleef Alwin besluiteloos staan.
Hjj voelde, dat hjj geen mooie rol speelde.
Maar terugnemen kon hjj tegenover dat
kiud niemendal.
„Ik wil Ottilie's brutaal optreden niet
al te hoog opnemen," zeide hg, weer zjjn
gewonen toon vindend, „omdat zg bljjkbaar
opgewonden is door de koorts Geen won
der ook, na zulk een buitensporig uitstapje.
Maar een andermaal moogt ge, Ottilie
niet meer zoo tegenover oom spreken'
Verstaat ge dat?"
„Maar - maar u zult ook niets
niets leeljjks meer over vadertje zeggen I"
stiet het kind uit, door snikken onder-
broken,
„stil Dodi I" smeekte de moeder.
yNeen, neen, neen, dat duld ik niet."
De gyainasium-leeraar hief de hand op.
Maar hg stak ze weer in den zak. „Nu,
Maria, het is een mooi opvoedingsresultaat,
dat moet ik zeggen."
Hjj schudde het hoofd en wendde zich
at" -- De deur viel in het slot en zijn
krakende schreden stierven langzamerhand
weg.
Het hoofd tusschen de handen houdend
dan weer met haar handen naar haar
M-ÖPend' „die,haar vree®elÜk pjjn deed,
liep Mia in de kamer op en neer. In dit
oogenblik was het haar. alsof ,S i.„„
broeder haatte. Steeds weder zocht zjj de
Sis16 )ie -kalmeeron. wanneer deze weer
w 1de beginnen te spreken. Maar eind.nffc
wist eg toch eenige haar
woorden te uiten U°ht *evende
„Neen, neen, neen, Dodiu
.di„ "ÏÏLS3
heelt jon altijd W mm"""''1 H-k
me«i«ook. sia^n, de «j
hem nooit begrepen en daarom w^s het
altjjd strjjd tusschen hen. Maar dapper eu
goed en trotsch was hjj. Zeer trolf/ch, Dodi.
En hjj is alleen zoo ongelukkig geworden
omdat omdat Ach mgn God
dat begrjjpt ge toch niet."
Snikkend brak zjj af. Maar het kia»
wierp zich, in een plotselingen asnvw
van geluk, in haar armen en kuste b&te
handen en gelaat,
„Ach, wees toch stil, lieve, kleine Dodi,
smeekte Mia. „maak mjj het harte nog niet
zwaarder. Wilt ge mjj dan pjjn d°en'
zoo'n verschrikkelijke pjjn?"
Op eenmaal hield de kleine verschrik'
stil. De vergeljjking van de echerP8
messen, die zjj haar arme moeder in °e
borst stiet, schoot haar eensklaps te binnen*
Aarzelend en stotterend vertelde zij 00
haar moeder, hoe tante Elisabeth kast
daarmede schrik had aangejaagd.
«Jjj wild, jjj hartstochtelijk kind, 'M*
lieveling I" zoide Mia sidderend, zetf'ol
Rngst. Dan drukte zjj het kopje van h®*r
dochtertje tegen zich aan. „Wij beiden,
Dodi, wjj kunnen rustig over hem spreken,
en wjj willen altjjd slechts goeds van betn
Z0R8®Di hoort ge? Maar als we alleen met
ons beiden zjjn. Want hjj heeft slecht®
aan ons beiden toebehoord. De anderen
hebben niets van hem willen weten. I7®r'
staat ge dat, Dodi?"
„Maar de kameraden van hem, moeke
Mjjnheer Von Wehrlein heelt toch gezegd
zjjn aandenken zullen wjj allen steeds hoog,
zeer hoog in eere houden. Ja, moeke,
wis en waarachtig, dat heeft hjj gezegd*
WORDT VERVOLGD-
