Slagersleerling
een DIENSTBODE,
Soliedst ti lillijkst adres m Rijtoifltkl
Dames- en Heeren-Nouveauté s, wm.
Weststraal 103, Helder. H. lEIJLAl
Betonijzerfabrie k,
BAAR SCHUURMAN, Hoorn.
gevri
ftnis n<
mprrari
Mini
it Fitlsti,
„DIAMANT",
Mulder Quax,
nieuwe Mantels voor het a.s. Seizoen
D. A. WISSELINK,
Kassier ei Comissioiair ia Efcl ie Miar,
Heilqymnastiek Ruggegraatsverkrommingen,
en Massage.
HORLOGES.
Zilver Schepwerk.
Mantelmagazijn,Langestraat 2
C. ROGGEVEEN Cz. Marktplaats,! Meijer Zoon
Dekhengst
Alkmaar en $t. Maartensbrug.
Ontvangen
A. J. C. VAK GEELEK,
advertentïèn. Zadelmaker» C.RoffffeveenCz.NIEUW 1907. KIEUW!
een Schildersknecht,
en Rijbruff, geheel vervaardigd m Betonijzer, systeem J. BAAR.
H. W. F. Hetterschij,
Pendules,
Bonden, Zilveren en Sikkelen
G. Bruin
T. Bruin-Brak
of gevorderd Leerling
AmerikaanscHe Zweepen, Boogzweepen enz. enz.
Vraag t prijsopgaaf.
Vlugge en nette bediening.
Kleermaker. Eigengemaakte Confectie-
Hoeden en Petten. Voor solied en pas
send werk wordt ingestaan.
Schageu.
op Maandag 21 Mei 07,
voor Dames en Heeren,
om prijs en premiëu in contanten.
Aanvang 2 uur.
Aangifte en loting half twee bij den
kastelein P. SCHENK teWieringerwaard.
lnleggeld 25 Cent de persoon.
Beschikbaar:
„C O R",
Beschikbaar
de in het Geldersch Paar
denstamboek ingeschre
ven HENGST
goedgekeurd in Gelderland en N,-Holl.
Dekgeld f 10.
- - voer den heer K. BOS te Burgerbrug. - -
¥eSe dessins voorhanden»
Prijsopgaaf en Teekening gratis door geheel
Nederland.
Alkmaar, Dijk C 14.
Interc. Telephoon No. 225.
Belasten zich met den aan- en verkoop van Effecten,
Coupons, Chèques en vreemd Bankpapier geven Voorschotten
nemen gelden a Depositoopenen Rekening-Courant met rente
rekeningsluiten Prolongatiënplaatsen en bezorgen gelden op
eerste Hypotheek tegen billijke rente en voorwaarden
Te SCH4GEN Donderdags van 81/s tot 121/2 uur bij den
Heer C. HUIRERTS a. h Marktplein.
in groote keuze tot concurreerende prijzen.
houdt Donderdags te Schagen zitting in hei
Café van den Heer F. Köhne voorheen Zijdewind.
een groote keuze Re
gulateurs; met zeer
lijn afgewerkte kasten.
Gewrichtsver-
stuiking, Spierzwakte, Jicht en Rheu-
matiek.
HOORN, Onder de Boompjes 19.
Gouden en Zilveren
Parures, Knopjes, Bro
ches, lange en korte
Kettingen enz. enz.
Gemonteerd Glas- en
Lederwerk. --
Horloger, Graveur, Goud- en Zilversmid.
Lssagzijde, naast ALBERT HEIN, Schagen.
Oi\DBRüETSEKENDE geeft kennis, dat hij voorzien is vsn een rijke keuze
giQOQOQOQOQOQCQOQOQO Q00000008
Den 26sten Mei hopen mijne Steeds direct voorradig in uitgebreide keuze
geliefde Ouders,
en
hunne 25-jarige Echtvereeniging te
1 herdenken.
Hunne dankbare Dochter:
J. BRUIN Gd.
8t< Maarten, Mei 1907.
ëeooooooooooooooocooooo oooosg
gevraagd, bij J. PIE, Dirkshom.
Wordt gevraagd, wegens hu
welijk der tegenwoordige,
die goed kan melken, om dadelijk in
dienst te treden, bij P. KNIP, Koegras,
Helder.
Ten spoedigste gevraagd,
bij D. DIK, te Assendelft,
voor geruimen tijd werk.
gelakte en dolf© Zaaltaigron met prachtige monteenng, fgne
gelakte Hoofdstellen met nieuw zilveren Kettingfrondeelen in alle ge-
wenschte kleuren. G AREEIiEN, geheel voorzien van nieuw zilveren
Beugel, in verschillende maten. (Voor goed passen wordt ingestaan.) Geel of
oranjelederen OPZETTEUGELS met nieuw zilveren Kettingen. Geellederen
LEIDSELS 1 of 2 paards, fgne witte Leidsels, LANTAARNS, prachtige collectie in
Aanbevelen d,
Bij vernieuwing mij in uw gunst aanbevelend,
tegen hoog loon, bg H. GRIN, Oudesluis.
de geprimeerde tweejarige STIER
No. 7932, Ned. R.-S., bij A. DE HEER,
Koegras, Caliantsoog, tegen een dekgeld
van f 1.
P. Cz. BOEREL 8CHA.GEN.
Kassiers sa Commijsioaaairs ia Effeotea,
berichten de ontvangst der
'r.v ..'ic',
Behandeling van
atnilrinfy Rniarzwakta.
O—
de nieuwste modellen, in groen, zwart
en gekleurd marmer.
Ruime keuze
Alle Uurwerken met garantie.
—O—
1 aartscheppen, Soepiepoia, Frunaoiiep-
pen, Likeur- en Theelepeltjes Suiker
strooiers, Advokaatlepels, Suikerschep-
jes, Sauslepels, Vleeschvorkjes.
o—
Beleefd aanbevelend,
riep hij uit, dat hij ingezien had, dat het bij Auguste niet
meer te verhelpen was. Ook een heilige zou haar niet
meer hebben kunnen redden. Zoo is de verloving van
Auguste von Wieke verbroken.
„Een driekleurig viooltje van email!'' zeidc Barnwart
en lachte hartelijk. Hij herinnerde zich, over dien das
speld al iets meer gehoord te hebben. De toenmalige stu
dent Ecker had deze dasspeld indertijd gekregen van
Auguste von Wieke.
„En nu de politiek!' zeide mevrouw von Brandau.
„Gij weet immers, wie het kabinet ten val bracht
riep zij uit.
Ja Boring!" zeide Barnwart onverschillig.
„Juist, hij I" bevestigde de dichteres, bijna zegevierend.
„Het is hem eindelijk gelukt. En wat ik minister Sturz
ten zeerste verwijl niettegenstaande ik hem als mijn
vriend beschouw dat hij juist de eenige was, die later
nog een zetel trachtte te verwerven. Maar nu, mijnheer
de proffesor! Wien houdt gij nu wel voor den komen
den man?"
„Heb daarover niet de minste gedachte,'' antwoord
de Barnwart.
„Niemand anders dan Boring!" riep mevrouw von
Brandau uit en nam een houding aan alsof zij een
priesteres was van het orakel van Delphi. „Ik ben er van
overtuigd, dat de dag niet meer verre is, opwelken wij
het ministerie Boring zulten begroeten."
BSrnwart lachte ironisch, bijna sarcastisch.
„De ecne drijver in plaats van den ander,' zeide hij
grimmig. „Ach, geachte mevrouw, laat mij toch in vrede
met die politiek
Mevrouw von Brandau zette een allerverbaasdst ge
zicht.
„Gij wilt niets over de politiek hooren. In den grond
hebt gij wel gelijk!... Dan nu maar iets vermakelijks!
Hebt ge de laatste berichten al gehoord over de Scnk-
bachs
Die geschiedenis is als volgt: Senkbach had onlangs
weer buitengewoon met spelen verloren. Wat moest
'en
tante Brohl. Maar de oude gravin heeft reeds al te veel
voor hem betaald en is sedert eenigen tijd onwillig en'
spaarzaam. Ook verwijt zij Senkbach gedurig, dat hij eene
vrouw getrouwd heeft, die hem geen stamhouder brengt
Tante Brohl bleef dus onvermurwbaar en was doof voor
alle smeekingen en beloften. Wat doet Senkbach nu, toen
hij ten prooi was aan de uiterste vertwijfeling? Hij
haalt een pistool uit zijn zak
„Om de oude gravin dood te schieten?'
„Neen, neen! Hij wilde zich zeiven voor de oogen der
oude vrouw dood schieten!"
„Hoe jammer, dat zij hem daarvan heeft teruggehou
den!" merkte Barnwart droogjes op.
Mevrouw von Brandau lachte. „En het slot was: dat
Senkbach met zijn jaszak vol effecten terugkeerde cn
ditmaal weder zijn speelschulden kon betalen. Onge
lukkigerwijze echter heeft hij de revolver op liet kleed
bij tante Brohl laten liggen. Toen de oude dame dat
moordwerktuig zag, riep zij uit alle macht om hulp. De
bedienden kwamen toesnellen. En toen bleek dat de
revolver niet eens met een patroon geladen was! Tante
Brohl werd nu ziek van boosheid cn verklaarde, dat zij
haar neef Senkbach wilde onterven.
„Verbeeld u, wanneer den Senkbachs deze erfenis eens
ontging! Stel u dan eens voor deze onverstandige, ver
wende, veeleischende, verkwistende Ali, die altijd het air
aanneemt, alsof zij eene geboren prinses was!"
„Nu, misschien wordt zij door dc ervaring wel wat wij
zer," meende Barnwart.
„licht gij haar wel gezien in Wied?" vroeg mevrouw
von Brandau. „Ach hemel, nu moet ik wel denken aan
die ongelukkige Elinorc! Welk een einde van haar hu
il.,' moet llaar loch vernietigend treffen!"
„Dit einde?' zeide Barnwart, gerust stellend. Het zal
ïmmers yoor haar eene verlossing zijn, eene ware bevrii
ding Op zijn horloge kijkende, stond hij nu plotse-
I bug op. „Ei, is het mogelijk? Zoo laat al?! Ik heli den tijd
I geheel vergeten." J
I Toen hij buiten op straat kwam, schudde hij zich af
fiij nu doen? Hij maakt zich op en gaat regelrecht naar en trok hij de schouders op. Daarna stak hij; zijne
tanden diep in de jaszakken en begaf zich met gebogen
hoofd huiswaarts.
Fijne, droge sneeuwvlokken vielen kalm naar bene
den cn kraakten onder zijn voeten.
XXXII.
De oude advokaat Klaus, die een vertrouwde van
Elinore's vader was geweest, had op aanraden van Si
monsen de behartiging harer zaak op zich genomen,
nadat zij geweigerd had, voortaan nog meer persoonlijk
met Boring te confereeren. Maar men merkte eigenlijk
al weinig van dat proces; een blad papier van het ge
recht, dat haar thuis werd bezorgd of een klein on
derhoud met haar advokaat.
Toen Barnwart en Paul op zekeren dag weder gelijk
tijdig hij haar waren, wilde zij hen eenige vragen doen.
Zij had namelijk gedacht, dat zij nu, als van zelf spreken-
de, ook weder haar naam zou verwisselen tegenover
haar meisjesnaam, den naam van haar vader.
Paul antwoordde daarop dadelijk: „Neen, vooral niet,
Elinore. Dat moogt gij niet doen! Gij kent de beteekenis
i daarvan niet. Wanneer gij Ilauszmann's naam nu zoudt
afleggen, zou het den schijn hebben, dat dat Dit
is de bedoeling der wet: een maatregel, dien de beslis
sing van zelve met zich brengt, ingeval de vrouw ver-
j oordeeld wordt. De man kan dat verlangen. Het afleg
gen van den) Tiuwelijks-naam is dus ecne openbare
I slraf, welke de vrouw in zoo'n geval wordt opgelegd
Gij ziet wel, Elinore, dat gij Hauszmann's naam niet
moogt afleggen."
Enkele dagen later kwam Barnwart weder. Het had den
geheelen morgen gesneeuwd, de gcheele stad was in
een wit kleed gehuld. Hij ontmoette Elinore juist als
''*:n voor'uin wilde betreden, en zij verzocht hem
II1, li?. even °P haar te wachten, als zijn tijd zulks toe-
•ih moest nu even bij juffrouw Farber wezen. Zij
wilde zich kwijten van eene belofte welke zij de vrouw
van den jager van Wied had gegeven en bij juffrouw
aiber een kamer huren, waar dit vrouwtje een poos
in dc stad zou kunnen wonen. Barnwart bleef staan om
haar na te zien. Zij liep haastig. Hare houding was even
fier en trots als vroeger. In hare rouwkleeding was zij
eene indrukwekkende verschijning.
Toen Elinore de woning van mejuffrouw Farber weer
verliet, ontmoette zij vlak bij de deur mevrouw
von Wieke en voor een oogenblik .trof haar dit pijn
lijk, want zij had deze dame sedert maanden al niet
meer ontmoet. Mevrouw von Wieke bleef evenwel uiter
lijk kalm. Zij: had al te veel levenservaring opgedaan
Zij zeide een paar onschuldige woorden en vroeg ten
slotte: „Is u niet zooeven uit dit huis gekomen
„Ja zeker!" antwoordde Elinore. ,Ik heb hier
iemand bezocht."
^aar> heve hemel!" zeidc mevrouw von
Wieke lachende. „Ik ken het huis wel. De dochter van
een vrouw, die kamers verhuurt aan studenten endaar
woont, naait voor mijne dochters. Hier op'bezoek!
7*i nCn ers a^een studenten in dit huis?"
Zij zou niet hebben kunnen zeggen, waaraan hel lag.
maar er was iets in den toon van mevrouw von Wieke,
wat Elinore prikkelde, haar eigenlijk beleedigde.
Zij keek haar aan en zeide: „En ook is dit huis
I e woning waarm mijn vader is opgegroeid, cn het
j is ook heden nog ons eigendom."
„Zoo zoo? Zoo zoo ach zoo!" bracht rne-
vrouw von Wieke uit en wierp een onderzoekenden blik
op het huis.
d£aZeTVlUchtigc beweging bracht Elinore bijna in op-
tand. I oen mevrouw von Wieke weder haar verliet en
Elinore naar huis terugkeerde, trilde zij van met moeite
bedwongen verontwaardiging. Mogelijk 'had zij zelve het
verleerd met vreemden om te gaan. Of - dat juist me-
viouw von Wieke haar herinnerde aan een kring van
mcnschen wier omgang zij niet meer begeerde, wier
ekendheid zij uit haar geheugen wilde verbannen.
(Wordt vervolgd.)
