L. J. ROGGEVEEN,
BlitCUCTIlE
van Koffie.
iilii!
Fors" Zuiggasmotor van 60 P. K.
Voor degelijke soliede.
C O N C~E R T
Puik smakend en krachtig.
Schaden.
landarts AASIAGH,
Neemt proef en overtuigt p
Hoog Bezoek,
Het Geheim,
DeMenMBtóBiiÉ,
MANUFACTUREN- EN MANTELMAGAZIJN
J. J. JU. SMIT, Kanaal weg 157158, Helder.
C. BAKKER,
,.E U P H 0 N I A".
De Sergeanten Recruut.
te S c h a 9 e n.
HOOFDGRACHT 28,
OEN HELDER.
Prijzen beneden alle concurrentie,
Behagen, Molenstraat 3.
is het beste adres bij
Gemengde Zangvereenlging
op Zondag 26 April '08, Molenstraat,
IrC l ™Vr m 'ok"! lntere. telephoon No. 13.
Bal na.
Adresde Wed. Heddes, Laagzijde, SCHAGEN.
met de Koffie a 37'|a cent en a 45 cent per 5 ons.
Per 5 pond 2:(, cent minder.
op Zondag 26 April '08,
te Ere«L ka Mm.
Bal na.
f. RNLI
ALKMAAR,
I
Groote keuze Dames- en Kin dermantels, Dames- en Rindercostuums, Japon
nen, Blouses, Rokken, Japon stoffen, Mouselines, Vitrages en Nouveauté's.
Boven flO koop, vergoeding van reiskosten.
Zondags gesloten.
goedkoope Brandstofverbruik tegenover Stoom.
Zeer coneurreerende prijzen en conditiën.
Geheel üederlandsch Fabrikaat,
J
Fabriek van Stoom- en andere Werktuigen,
te ALKMAAR:
fi s f - "s' -A'
Tjjdelgk DirectenrJOH. BRANDS,
.Muziekonderwijzer HELDER.
met welwillende medewerking van
Mejuffrouw RUICH-Kmns, Sopraan
te Alkmaar,- I
ENTREE 50 CENT.
AANVANG 's avonds 8 uur.
Kunstlievende leden hebben VRIJEN
TOEGANG met hun gezin.
Plaatsen te bespreken f» 10 Cents extra.
lederen DONDERDAGMORGEN te consulteeren, van 81/,—11nor,
Aanbevelend,
door de Tooneelvereeniging AURORA*
in de zaal van den Heer J. JONKER
Op te voeren stukkeD
Kluchtspel in drie bedrijven.
Blijspel in drie bedrijven.
Humoristische voordracht met couplet.
Het nastuk getiteld
Aanvang 8 uur.
Entrée 30 cent de persoon.
De F.ntrée blijft verschuldigd voor den
gcheelen avond.
TE HUUR.
55
Opgericht 1850. |g£T ¥j
!Stji)eo en zicht zen ding en op aanvraag tranco.
Onze fabriek wordt nn geheel gedreven met een door ons vervaardigden
Heeren Fabrikanten en Polderbesturen kannen zich ten allen tijde overtuigen
van het
4 Zuiggasmotoren van 60,40 en 25 P.K, staan in bewerking, en lOstnksin
werking te zien, waarvan enkele 5 jaar reeds werken.
jonge vrouw. De fijne haartjes op haar wangen, de
blonde wenkbrauwen en de zware haarkroon schitter
den. En terwijl de zon nog in de kamer bleef, weer
klonken buiten sterke schreden en klopte een vinger
op de deux.
„Binnen!" riep Marianne zacht.
Denier ontwaakte niet door haar roepen.
Op 'deze uitnoodiging stapte vlug een man over den
drempel, hield de hand op den knop van de deur en
toen hij den slapende bemerkte, sloot hij zacht de deur
die hij zoo luid geopend had.
Hij zette een nieuwen vilten hoed af, en zoo zag
Marianne een dichte massa bruin haar. Een handkoffer
werd op den grond neergezet.
Dan stond hij een oogenblik, het breede bovenlijf
voorovergebogen als aan z'n plaats genageld, zoozeer
verraste hem de aanblik van den slapende.
„Dat is dus dat kan hij toch niet zijn Jost?"
zeide hij op gedempten toon en een handbeweging in
de richting van den slapende volgde.
Marianne bleef zitten, bijna onwillekeurig, half om
Denier niet te wekken, half omdat het zachtkens-doen
van den binnentredende als 't ware aanstekelijk op haar
werkte.
„Hij is 't." bevestigde zij met 'n hoofdknik en keek
naar den neef Michel Denier, dien zij op wensch van haai
man \-oor eenige weken terug had geschreven, maar
die echter zijn betrekking niet eerder had kunnen ver
laten 'en eerst vandaag was kunnen komen.
Jost Denier had den neef zeer geroemd. Hij was
werkzaam en had een helder hoofd, behoefde, reeds
lang niet meer knecht te zijn, had geld genoeg voor
een eigen boerderij, maar leidde liever het vrije dienst
bare leven, omdat dit meer voldeed aan zijn natuur.
Iets van die eigenaardigheid stond Michel Denier op
het korte, sterke voorhoofd geschreven, waarover het
dikke haar zich halfweg krulde. Hij was niet groot,
maai' breed van schouders, had een donkere gelaatskleur,
een korten hals, een bruine snor en blauwe, heldere
oogen. Hij droeg een donkere jas en broek, die evenwel
sterke armen en beenen verrieden.
„O God. o God." zeide Michel en schudde het hoofd,
als begreep hij nog maar altijd niet, dat de lamme
daar, die man kon zijn, dien hij als een gezond mensch
gekend had.
Maar nu stond Marianne op, ging op Michel toe
en gaf hem de hand. Zij bloosde licht, zij was niet
direct op haai- gemak met dezen nieuwen bloedver
want.
„Jij bent dus de vrouw?" vroeg Michel, lachte zacht
en voelde hetzelfde onbehagen als zij.
Nog immer den slapende ontziende, noodigde Mari
anne hem tot zitten uit, waarop hij aan tafel tegenover
Denier een stoel nam.
Terwijl Marianne heen ging om wijn en brood
te halen, zat Miehei stil op zijn stoel, den arm op de
tafel en keek naar den blinde. Eerst toen Marianne
terugkwam, monsterde hij ook heimelijk haar. Hij ver
wonderde zich, wat voor eene de arme man had ge
nomen om de ellende met hem te deelen, en hoe rneér
hij de vtouw aankeek, des te opmerkzamer werd zijn
blik.
Marianne liep op haar huispantoffels zachtkens af
en aan. Zij had geen lichten tred, maar Michel bewon
derde de statige, breed-heupige vrouw- met het eigen
aardig blonde haar.
Daar ontwaakte Jost Denier, flij voer met de onge
kwetste hand tastend over de tafel, en door de lucht
en trok de wenkbrauwen hoog op boven de uitge-
bluschte oogen, zoodat zij verdwenen onder de doeken
die zijn hoofd omwonden; dan blies hij de neusgaten
op en gaf een geluid. Wie daar was vroeg hij.
Marianne trad op hem toe. „De neef is aangekomen."
zeide zij.
„Goedendag Jost." groette Michel.
Met dezelfde zoekende beweging strekte Denier de
hand uit.
Michel trad op hem toe en greep die. Hij wist
niet recht, wat hij moest zeggen
„Heb heb jij me nog gekend?" vroeg Denier.
Dadelijk daarop stiet hij een toornigen kreet uit en
daarna een vloek, die zoo heftig en duidelijk was,
dat zelfs Michel hem verstond.
„Wees bedaard. Jost," vermaande Marianne.
De verminkte mompelde en greep met de eene hand
als razend rondom zich. Maar na een poos werd hij
zijn toorn meester. „Zulk een leven," knorde hij nog.
Daarop beduidde hij Michel zich neer te zetten en na
een kleine pauze begon hij rustiger te spreken.
Toen Michel een poosje had geluisterd, keek hij
verlegen naar Marianne om. Hij gaf zich alle moeite,
maar begreep niet, wat de andere sprak.
Denier met den scherpen speurzin van een blinde
bemerkte de beweging.
Dit bracht hem andermaal buiten zichzelf. „Ga
bij ons zitten, Marianne," beval hij met groote opge
wondenheid.
Gelaten zette Marianne zich tusschen de beide man
nen. Nu begon Denier te verklaren, waarom hij Michel
geroepen had, en wat hij van hem wilde. Slechts zelden
begreep deze direct wat de blinde wilde. Marianne
echter nam haar man de woorden van de lippen en
verduidelijkte ze voor den ander:
„Hier op de boerderij ben je niet noodig. hier kan
ze het wel voor elkaar houden, de vrouw. Zij weet
zichzelf te helpen. En Melk, de knecht, weet alles.
Maar de handel, zie je. Dat is drukker geworden. Er
moet er een veel op reis, en er is bovendien veel
land op den berg. Een vrouw kan niet overal tegelijk
zijn."
Zoo schilderde Denier scherp nadenkend zijn toe
stand. Er lag een zekere haast in zijn spreken, en hij
zat geheel in elkaar gezakt in den grooten stoel.
De beide anderen hielden de armen op de tafel
gelegd. Marianne sprak kalm en op heldere wijze voegde
zij er hier en daar een verklaring tusschen.
En even ernstig nam Michel alles op, wat zij hem
schilderde, knikte zoo nu en dan, antwoordde met
een paar woorden, zooals hij het dacht aan te grijpen.
Voor de eerste maal dat Marianne in dit vreemde
huis was, had zij een gevoel van tevredenheid en
rust. Zij had de omgeving van Denier leeren kennen,
de knecht en de meiden onder haar toezicht genomen,
maai- overal stiet zij op wantrouwen, voelde, dat. waar
zij niet was, menigerlei ging, zooals het niet moest,
en dat vooral de veehandel niet naar behooren koii
worden uitgeoefend. Nu zat er een naast haar die
den indruk maakte zijn plicht te zullen doen, vertrouwen
scheen te verdienen en verstand toonde te hebben van
dat werk, dat hij moest verrichten.
Michel Denier deed Marianne goed; hij was de eerste
die iets vrij's en opens had en die haar niet met een
zekere vrees en afschuw behandelde. Ook haar man
voelde blijkbaar het genot van iemand te zullen hebben,
aan wien het werk gerust kon worden toevertrouwd
Hij zat stiller dan anders op zijn stoel, luisterde op
merkzaam toe, knikte menigmaal met het hoofd, als
de beide anderen spraken. Toen Michel later opstond,
om naar zijn kamer te gaan, die Marianne hem zou
wijzen, mompelde de blinde„dat is de rechte man,
dat is hij. die Michel."
„Ik geloof, dat hij goed voor ons zal zijn," gaf
Marianne ten antwoord.
Al heel spoedig hoorde zij, dat Michel met Melk
den knecht sprak. Zij zag hem met zijn werkpakje
aan, en verheugde er zich over, dat hij met toegrijpen
niet had gedraald.
Michel bevestigde haar goede méening. Hij was reeds
den volgenden morgen vroeg op stap. Aan'den avond
bnrcht hij bericht van den stand van het vee en van
het gedrag der knechten. De volgende week was er
markt op de hoofdplaats van het kanton. Hij ging
er heen en handelde zoo voordeelig, dat Denier tol
.Marianne zeide, het zelf niet beter te hebben kunnen
doen.
En daarbij stelde de nieuwe helper zich niet op
den voorgrond. Hij had niets onderdanigs in zijn
wezen, liet duidelijk merken, dat hij meer de bloed
verwant dan de baas des huizes was, en uit een soort
medelijden als knecht optrad, maar hij deed toch niets
of hij zou er eerst met Denier of Marianne over
spreken.
Wanneer hij van den berg of de markt terugkwam
vertelde hij zoo levendig van zijn wedervaren, dat de
anderen meenden, dat z'j erbij geweest waren.
Zij zagen duidelijk, dat hij bij hen inburgerde, en
er in 't geheel geen berouw van had dat hij gekomen
was, want hoe minder hij thuis was, hoe vergenoegifer
hij zich toonde als hij zijn werk daar eens vond.
Maar hij die op alles lette en beslist van regel en
orde hield, kon niets vinden waarop iets was aan te
merken.
„Je hebt een uitstekende vrouw genomen," zeide hij
op een avond tot Denier, toen zij met huii béiden in
de kamer waren. „Zij heeft alles reeds gedaan wanneer
een ander wü gaan kijken, wat of er gedaan moet
worden.
Dat was zoo, Marianne wist wat zij wilde. Zij leefde
met haar omgeving mee, hoe vreemd of haar de men-
schen en het dorp ook bleven, zij liet toch niet
mei ken, dat zij zich als een vreemde onder hen ge
voelde. 6
Zij deed haar inkoopen bij bakker en kruidenier
handelde met de buren over hout, met een ander over
stroo en vond op haar weg nog steeds tijd voor een
hut der armen, waar droefenis of ellende w is t
lenigen.
Ook hier kwamen de menschcn haar met wantrouwen
tegemoet. Zij waren ruw, stil en norsch. Op hun harde
voorhoofden lag iets, dat verwant was aan de S
gramelblokken van het gebergte. J
Maar Marianne gevoelde zich gestaald door die
grook- donkere omgeving waarin zp leefde
L^ r .01'}^ kwamen aan deuren en vensters
wanneer Jost beniers vrouw door de straat Rep
stieten elkaar aan en meenden, zij had een eigenaardige
schoonheid, dat wonderlijk rijke blonde haar die zijden
wimpers en die breede. volle gestalte.
Intussohen kwam de.winter over het land
HOOFDSTUK V.
De wmtei- liet lang op zich wachten. De herfst had
ongewoon lang geduurd.
Op een morgen was de hemel niet helder en blauw
zooals hij vele weken was geweest, maar er trokken
grauwe nevelschepen over de bergen. Een storm wa;m
hoocten fhnT8 Wem'8 me?"kte> heerschte daar op die
hoogten. Dan kwamen er witte wolken door den hemel
Sreeen oi,u|U| 'n de, tergcn> 'j,den daarover
voortgejaagd. door 00,1 reuzenzwcep
Spoedig daarop warrelden in Meerdorp de dorre
»S,!irg,,üP' j" tw» Marianne door den storm
de bercen ^''d©-". vooi het venster trad, waren
stoof o^ér i lf <>»g onttrokken en een fijne regen
stoof ovei de daken. Den volgenden morgen stonden
de reuzen in een wit kleed. Meedom lag lmn dLgren"
laser^ïn Ha and ,.Deze grells kwam steeds lager en
raten l! aarzeling, waarmede de winter naar be-
nS vin mK' 8 -,als berouW: -Jelui houdt toch
wïs het t» wanneer ik tot je komDen dorpelingen
toeroenpti k als moest™ zij den grijzen vors!
is daar! om inaar, oude strenge vriend, jou lijd
lag1 on d,5°"dag el1 deze Zondag was wit. De sneeuwi
van ziin t,„i i'e" en st,raten en de vensters schitterden! I
van zijn heldere pracht.
Hii '/'o :,had !.'.'aat-s in den leunstoel ingenomen- I
altiid MiiliPi lfwlJ£en daar, inzichzelf gekeerd als
hij nog niet aan it? Li, alleen aïn )as ,ia(1
overhemd ^hitwi witte mouwen van het nieuwe
Ook zijn dicht ImaT had d"' schoenen ghmsden.
De Zondag sra-.'ïf J- 1 g!ans van water en vet.
toilet. Hii "nam m ud e'ke vouw van zijn
lezen Marianne courant in handen en begon 1®
kamer Toen zii gi"g naar andere
naai de kerk ik fcïdc »ik ^uur allen
verder te doen is. tered<W wat er nog
eig^-naludi^o^msf^xr" onvcrstaanbaar woord. Eeo
drong iï Marknnèv w-F? henl' all<* 111 he,U
haar^chreden ak zii bljllVid Hii luisterde naar
terug kwam fin» de andere kamer ging
luisterde hii lm i .woonkamer verliet cm nog
zich had dichtgenxaalft M 1® dT.' wcdef achtehr
met zijn vrouw bezie \n i, gedachten hielden zich
die hem daarioe b^cht ?,P^T'WaS llct de Zondagss1'!»0
weken het oevai ui 'nuMciuen was dat reeds sedert
Ziet zii i vve,,dde hij zich lot Michel.
vroeg hii de^n. Uüg friseft en flink uit?
vroeg1 Jovèr^riiJangzamerhan<J hem had leeren verstaan,
u.,? °°urant heen. „Wie?"
I)c - Si a!mv,00,'dde 'A-nier ongeduldig.
stoel d?e zon I r couran' op den dichtstbijstuandcii
Frisch 'SS ,vraag k'iddc zijn gedachten af.
Mari imn I nadenkend, terwijl de gestalte van
giest trsfrl voor de verste maal duidelijk voor den
„Als een jonge deern ziet ze er uiL
(Wordt vervolgd;
