20 - PAARDEN - 20 m. Yaii Wonfleren's Metliofle koptat l en 3, Alkmaar. Costuumrokken. (Iroote voorraad. Lage prijzen. Firma BAAR SCHUURMAN. van Koffie. P. PUIN BROEK, Elzas' Meubelmagazijnen. Moligraclit 6, HELDER. I1 SÜPERPHOSPHAAT, merk „Pb Leenv." Vier Paarden, en systeem J. BAAK Puik smakend en krachtig. Neemt proef en overtuigt LJ C. BAKKER, Heeren- en Kinderkleeding. A. rui N. een partij BRUINE TEER, A. J. ELZAS ZOON, n; Handel in alle soorten ünlpineÉtoilen en MM. Mouselines. bij LEO PALEARI Co., Voordam Alkmaar. Behangerij - Stoffeerderij Meubelmakerij. ter waarde van twee dnizend gulden Japonstoffen Alle werkzaamheden worden uitsluitend door faklieden verrieht. Prijzen beneden alle concurrentie» Schagen, Molenstraat 3. Confectie en gemaakt op maat. Compleete meubileering, Concupreerende prijzen. loemisl| Jj Alkmaar en Sint Maartensbrug. bij ons verkrijgbaarhel zoo gunstig bekende - I ADVFRTKNTIËN. Groote Woerdensche Voor dere Verloting 'zulieD,behoudens tal van andere prijzen, min stens 20 PAAROKV wor-f den aangekocht. Trekking 17 Juni 1908. Loten a II.- per stuk alom verkrijgbaar. Te ëchagen bij A. VAN TWUIJ- VER, Lotendebiet, bij de Marktte Winkel bij D. 8LOOVE8 A.Jb.z. Op plaatsen waar niet verkrijgbaar geschiedt de toezending na ontv. van postw. door C. J. VAN EIJK, Secre taris v/d. Afd. Woerden der Holl. Mij v. Landb. te Woerden. voor 't s n ij d e n van HENG8TEN, STIEREN, BIGGEN,enz- Mn. ROOZING Pz., thans 8chagerbrug. ii ONTVANGEN: Stofmantels, Mantelcostuums, Zwarte en gekleurde Eerste Fabriek in Nederland van Bruggen, Ge bouwen, Gierkelders, Balken enz. Prijsopgaaf en teekening gratis door geheei Nederland. Fabrieken te Hoorn en te Anna Paulowna. Donderdags in de Beurs te Schagen. met de Koffie a 3V\2 cent en a 45 cent per 5 ons. Per 5 pond 21|2 cent minder. Prijzen van 7 Gld. tot en met 2U Gld. en hooger. Werkmansbroeken van f 1.50 en hooger. Aanbevelend, TER OPRUIMING zoolang de voorraad strekt: vanaf I 10.50 per tyi ton, Steeds groote sorteering massief Mahonie-, Noten- en Eiken Stijlkasten, Kuifkasten, Penantkasten. Buffetten met en zon der Marmerbladen, Trek taf els, Olietafels. Grootste keuze in diverse modellen Stoelen, bekleed met rietmat, leer en trijp, Fau teuils, Canapé's, Crapauds, Spiegels, Theetafels Slaapkamer-Ameublementen, Springveeren en Ka pokmatrassen, Tapijten, Linoleums, Vitrages. Langestraat 18 en 19, Payglop 21, ALKMAAR. Zaterdags gesloten. Dr.J. PIETERS ANEMA, ARTS, Heerenmarkt I, AMSTERDAM. bloeiende Azalea's, Clivia's, Rhododendrons, - Primulaars. Sinurania's enz. - KantoorVoormeer. Prijzen uiterst scherp. - - - Indien verlangd gratis advies. Vertegenwoordigd: eiken Marktdag te Alk maar in het Café „de Jager" en Donderdags te Schagen in „de Posthoorn". M P H Betonijzerfabriek, 1. TUIN Goedg. by K. B. v. d. 11 Dec. '07, No. 72 HOOFDPRIJS fiDitciiewine Aaoliediüi Aanbevelend, Aanbevelend, Speciaal voor Syphilis en ander geheime ziekten. Dagelijks te consnlteeren. Voorhanden :een buitengewoon groote p a c t ij - Voorts PALMEN en andere GROENBLIJVENDE PLANTEN, welke allen voor zeer billijken prijs worden verkocht. Speciaal adres voor BLOEM WKHKEN van kunst en smaak en afgesneden Uloemeu. Natuurlijke GRAFKRANSEN en GRAFBOÜQUETTEN. Groote keuze in ijzeren Grafkransen. Plaatsen van Versieringen zeer billijk. Tot het bezichtigen van de serres wordt een elk beleefd uitgenoodigd. Aanbevelend. Bestellingen worden ook aangenomen door CHR. SPEETS, Tuin man op de Laan te Schagen. OH. F. UIA ter en dringender wordende zorg hierheen werd ge dreven. Hesz legde het hoofd in de hand en keek voor ziuh neer. Maar hij was geen zwakkeling. De brug, die- hij had willen bouwen, was nog niet af, de kloof was nog daar. Maar kon niet steeds nog worden, wat nog niet was? Het was alleen zaak, den moed maar niet te verliezen! En den moed bezat hij nog. Hij stond op met een vlugge beweging. Met het gevoel van hoop, dat er in hem opsprong, kwam ook de opgewektheid weer terug. Zijn wangen kleurden zich rood: zoo vrij en goed was het hem te moede. Daar ging de bel. Kinderstemmen klonken beneden. Zijn familie kwam thuis. HOOFDSTUK II „Je hebt twee borden te veel klaar gezet, Hedwig," zeide dominé Hesz tot zijn vrouw, toen 'hij op een Zondagmorgen toevallig vanuit zijn studeerkamer trad en haar bezig vond, de tafel in de woonkamer te dekken. Zij bloosde tot bijna in het mooie blonde haar. „Ik heb vergeten je te zeggen. dominé Schwarzmann komt met zijn vrouw," zeide zij en keek niet op van haar werk, waarmede zij zeer ijverig bezig was. ..Schwarzmann?" vroeg Hesz. Een zilveren vork viel rammelend op tafel. „Ik heb vanmorgen vroeg hen laten uitnoodigen," zeide Hed wig. Nu keek ze haar man aan en het rood op baar wangen werd nog een tintje dieper, „Is het je niet goed?" voegde ze er aan toe.' In haar toon was een licht ongeduld. „Zeker," antwoordde hij kalm en ging naar zijn werkkamer terug. De vrouw des huizes zette haar arbeid voort, liep van de tafel naar de kast, van de kamer naar |de keuken. In haar voorhoofd waren rimpels en de vrien delijkheid vanhaar gelaat was door een toornig spel der oogen en mond geheel verstoord. Wanneer zij de de.ur dichtdeed, geschiedde dat met groote kracht en wan neer zij de glazen neerzette, grepen haar welverzorgde handen zoo hard toe, dat een der glazen in scherven brak. Zij stampte met haar voet op den grond De houding van haar krachtige, flinke gestalte liet duide lijk erkennen, hoe de toorn haar hoe langer hoe meer overmeesterde. Het breken van glas riep 'dominé Hesz weer uit zijn kamer en door de andere deur staken de beide kinderen haar kopjes. Else, de kleine zevenjarige kwam binnen en raapte de scherven op. „Is het glas uit je handen gegleden, moeder? vroeg het kind. ..Ik heb mij alleen geërgerd," zeide mevrouw Hedwig en keek haar man met haar scherpe, blauwe oogen aan, zoodat het zeer gemakkelijk was te raden, over wien zij zich geërgerd had. Dominé Hesz legde beide handen op de schouders van zijn jongen en bracht hem naar de andere kamer. „Je moogt aanstonds ook komen, Else," zeide hij tol het meisje. „Er is een nieuw boek, dat jelui be vallen zal." Hij Lachte. Het ergernis wekkende woord van mevrouw lledwig was als stof met geschikte hand weggeveegd. Toen de beide kinderen over het boek gebogen zaten, kwam hij terug. De deur van de studeurkamer trok hij jachter zich dicht. „Je hebt je geërgerd?" vroeg hij gelaten aan zijn vrouw, die bezig was het zilverwerk neer te leggen. „Zou ik soms niet?" voer zij luid en heftig uit. „De kinderen zijn daar," vermaande Hesz zacht, maar beslist. Zij dempte de stem, maar elk woord klonk heftig toen zij voortvoer: „meent ge, dat ik niet heb begre pen, dat het je zooeven niet naar den zin was? Hesz ging aan tafel zitten en keek haar aan. „Moest ik niet verrast zijn, dat jij gisten noodt, zonder dat ik daarvan iets weet?" vroeg hij. Hedwig vermeed nog steeds hem aan te kijken. Met sterke schreden Liep ze nog steeds heen en weer. „Na tuurlijk," sprak ze met ingehouden spot en toorn voor zich heen. „Ik weet immers wel, dat je niemand aan tafel hebben wilt, als mijne familie komt." „Hedwig," vermaande Hesz. „Ze zijn je niet goed genoeg. Ja, laat het mij maar ronduit zeggen en geloof maar niet, dat ik niet weet, dat de mijnen jou niet goed genoeg zijn." Nu was haar toon weer luid en zij bekommerde er zich niets om, Wie haar smalen hoorde. Met de vuisten gebald stond ze daar, met een hoogrood gelaat. Haar oogen schemerden van tranen. Zij was werkelijk mooi, zooals zij daar stond, toornend, sterk en rechtop in haar donkere huisjapon en het witte schort voor. „Ik heb je nooit eenige aanleiding gegeven dat te denken, wat je daar zegt. Hedwig," sprak Hesz. Zij wilde antwoorden, maar hij stond op: „Binnen een half uur komen de gasten," zeide hij. „Ik denk dat het beter is hun niet te toonen, dat wij den Zondag met twisten zijn begonnen." Hij trad op haar toe, greep haar hand en hield |die tegen haar zin vast. „Wees verstandig," zeide hij met diepe stem, „het is ons beiden niet naar den zin, als er geen vrede is." Zij keek naar den grond, mokte nog wat, maar zijn bedaardheid overwon liaar toorn. Toen liet hij haar alleen en ging naar de kinderen. Hij ging tusschen hen in zitten en legde den eenen arm om het blonde dochtertje, den ander om den knaap: „Bes-alt het ielui?" vroeg hij. Zij keken hem met een zekere schuw heid aan. zij hadden de heftige svoorden van hun moeder gehoord en een gedruktheid was in hun wezen, maar toen zij zijn gezicht vroolijk zagen, alsof er niets was geschied, hadden zij ook weer spoedig hun vroalijkheid terug en roemden met groote opgewektheid het nieuwe boek, een prentenbijbel en wilden veel weten, van datgene wat hun niet duidelijk was. Dominé Hesz serklaarde hun plaat na plaat. Somwijlen streelden zyn wangen de zachte, blanke van de kleine deerne. Dan ss eer ontmoetten zijn oogen de bruine, opmerk zame kijkers van den knaap, die den naam van den grootvader, Johan Jaoob droeg. Maar terwijl hij tot tien sprak, waren zijn gedachten nog bij het voorval van zooeven. „Usv geluk is bijna spreekwoordelijk," had kort geleden een vriend tot hem gezegd en er hem van verteld hoe hel heerlijke huiselijk leven van den predikant in verre kringen in de stad als algemeen voorbeeld sverd genoemd. Wanneer de menschen nu zooes-en eens in die kamer hadden kunnen zien. Zulke dingen gebeurden er niet •dikwijls, maar zij toonden de kloof, die hij had willen overbruggen ze svas nog open open. Na een poos kss-am mevrouw Hedsvig de kamer binnen. Zij zag er nog steeds verstoord uit, maar zij deed haar best haar boosheid te overwinnen. Hesz tilde den kiemen jongen op en schoof hem op zijn moeder toe: „Geef een zoen aan je moeder." Zoo verlichtte hij haar het binnenkomen. Hij verwij derde zich daarop dadelijk, om den wijn voor de gasten klaar te zetten. Toen hij een poos later met de stoffige flesschen in de huiskamer kwam, vond hij Hedssig bezig de blonde Else een blauw lint in het haar te strikken. Vroolijk zeide hij„Goed zoo, mooi maken moeten jelui je maar." Toeu nam ook de vrouw op meer vroolijken toon aan een gesprek deel, trok Else een wit jurkje aan, Johan Jacob een schoonen kiel en beweerde met niet geringen trots, dat de kleinen er nu lief uitzagen. Dan stond zij op en trad op een aan den wand hangenden spiegel toe. Daar stak zij een kam in haar eigen rijk haar en was weer in goeden luim. Toen zij zich omdraaide stond zij een oogenblik tusschen de beide kinderen, met op iederen schouder een hand gelegd. Dat was een lieflijke groep. Het gezicht van Hedwig was als van melk en bloed en haar dochtertje scheen haar mooie teint geërfd te hebben, terwijl de knaap meer het bleeke en smalle gelaal van den vader had, waarin de bruine oogen dubbel zoo groot schenen. Daar klonk do bel en beneden werden weldra stem men hoorbaar. De kinderen sprongen de gasten tege moet en Hesz .trad met zijn vrouw in de gang om hpu te begroepen. Langs de breede trap met ae mooie voor de tweede maal gegaan. Hesz en zijn zwager liepen (door de kamer naar de vensters, waar zij leu nend tegen den wand een gesprak begonnen. Reeds in de weinige schreden die zij deden, lag duidelijk genoeg het onderscheid in wezen tusschen deze beide mannen. Hesz had een rustigen, elastischen gang, Kart Heimann liep zwaar en luid en stiet den voet aan een stoel dien hij voorbijging. Hij had een rood, baar deloos (gezicht met scherpe trekken en kleine oogen. Hij droeg zijn kleeren met een zekere sjiek, maar zijn stein was ruw en hij gebruikte in het gesprak bij voorliefde krachtige uitdrukkingen. Zoo was >ie Zondag niet aan schoonheid arrlf Haf aan L gedraaide leuning steeg een kleine, dikke vrouw om hoog, die een voor haar leeftijd veel te bonten hoed en kanten mantille droeg. Etui man, van ongeveer dertig, volgde haar. Hij had een grijs zomerpak aan Etui man, van ongeveer en een witten ■stroohoed op het groote hoofd. hte en hijgde mevrouw .Goeden dag, kinderen," kucl Reiniann. „Het is me een ding om naar jelui toe te komen, als men geen adem heeft." En zij landde puffend en blazend iu de woonkamer aan. Dominé Hesz en zijn vrouw zeiden moeder en broe der hartelijk goeden dag. Mevrouw Hedwig ontnam haar moeder hoed en mantel en ontpopte daardoor een rond, hooggekleurd vrouwtje met een laag voorhoofd en spaarzaam naar heil achterhoofd weggestreken haren. Intusschen traden de beide mannen de kamer binnen. De kinderen snelden de trap weer af, want de bel was .j.iiuui utvMii^.*ii. zajo was het zeker, dat de mooie Zondag niet aan schoonheid won, wanneer hij verklaarde, dat een mensch zich nu buiten gevoelde als een varken in het drek. Mevrouw Reimann kwam met Hedwig de kamer binnen en nam plaats in een stoel, dien dominé Hesz voor haar neerzette. Zij kreeg daarbij een kleur. Zij gevoelde zich jiooit pp haar gemak in de nabijheid van haar schoonzoon, hoe opmerkzaam zich deze ook tegenover haar toonde, of misschien ook wel was De beide nog pntbrekende gasten waren intusschen ook naar boven gekomen en werden door Hesz en zijn vrouw verwelkomd en een plaats aangewezen. Een alge- meene begroeting vond plaats. Daarna zette men zich aan tafel. De meid droeg de soep op en toen mevrouw Hedwig deze had opgeschept, zeide de kleine Johan Jacob het gebed. Met gebogen hoofden zaten allen daar. De kleine Else vielen de blonde lokken over de schouders, zoo deemoedig was haar hoofdje gebogen. Karei Reimann's oogen gingen onder het gebed van den een naar den ander, zoodat hij wel niet ,vael van wat het kleine kind zeide zal hebben verstaan. Maar met des te meer devote aandacht zat dominé Schwarzmann, die een groote, sterke, mooie man was met een vollen, zwarten baard. Toen de knaap het ameai had gezegd, hief dominé Schwarzmann den blik naar den zolder, op een manier als een kip die gedronken heeft. In dezen blik was evenwel iets wat veel afbreuk deed aan de schoonheid van zijn gelaat. Dat kwam uit de kleine, bijna geel schemerende oogen, die als messen zoo scherp waren. De maaltijd begon. Mevrouw Hedwig liep tusschen kamer en keuken heen ein weer. Zij liad steeds veel zorg voor het klaarmaken der spijzen, en wist alles steeds smakelijk en mooi toebereid op tafel te brengen. Haar broer zeide dan ook al spoedig: „liet is als steeds weer heel goed," welke woorden door het ge- noodigde dominéspaar met veel patho6 werden beaamd Een ijverig gesprak volgde en terwijl de beide kinderen stil en gehoorzaam op hun stoelen zaten, was het leuk om te zien hoe de volwassenen ieder naar zijn aard aan het gesprek deelnam. Eerst was er het onderscheid tusschen de stemmen. Die van Reimann overklonk alle en scheen meer op een berookt herbergvertrek bere kend, dan op een gewone kamer. (Wordt vervolgd)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1908 | | pagina 6