Uitgevers: TRAPMAN Co.
Zondag 9 Augustus 1908.
52ste Jaargang. No. 4385
Bureau SCHAGEN, Laan D 4.
lnterc. Telephoon No. 20.
EERSTE BLAD.
Binnenlandsch Nieuws.
SCHAGER
Aliwti Nienws-
COURA
AirattitiJ- Laiiliullai,
Dit blad verschijnt tweemaal per weekWoensdag- en
Zaterdagavond. Bij inzending tot 's morgens 9 ure, worden
ADVERTENTIËN in het eerstuitkomend nummer geplaatst.
INGEZONDEN STUKKEN één dag vroeger.
Prijs per jaar f 3.Franco per post f 3.60.
Afzonderlijke nummers 5 Cent.
ADVERTENTIËN van 1 tot 5 regels f 0.25 iedere regel meer 5 Ct.
Groote letters worden naar plaatsruimte berekend.
Dit nummer bestaat uit v er bladen
XLVII.
De „nieuwe man".
Waarom wist hij nu zelf niet, maar wanneer er,
op liet ka n (oor. gesproken werd van den „nieuwen
man", die op komst was, dan" kreeg hij, Van Ulft,
zoo'n raar, benauwend, angstig gevoel. Hij vond Uzelf
bespottelijk, en werd kregel over zijn dwaasheid
Dan ging hij rustig zitten nadenken, zooals-ie vroeger
ook al gedaan had bij zulke gelegenheden. Want van
Ulft was meer in zoo'n gemoedsstemming geweest.....
Telkens als er sprake was van een nieuwen bediende,
die op 't zich al-maar uitbreidende kantoor zou ver
schijnen, doorleefde hij dagen van spanning en nach
ten van "klemmende benauwenis. Dan na kantoor
tijd ging hij naar een of ander café, waar-ie zeker
was geen kennissen te zullen ontmoeten, en daar poog-
de-ie dan z'n angst weg te drinken. De eene borrel
voor, de andere na.... Totdat z'n vrees begon verdoofd,
versuft te worden. Dan zat Van Ulft te lodderoogen
aan de leestafel in de vreemde lokaliteit, en hij kwam
op verhaal.... Z'n angst doezelde zoetjes-aan voor .een
uurtje weg. Loste zich op in nevelen van vervagend
besef.... 't Knellen, wringen van onrust in z'n 'gemoed
hield op. Hij begon zonniger stemming te krijgen....
Had nu weer macht om zichzelf uit te lachen..... Och
wat, en hij tikte om nog een borrel hij moest
nu toch eens eindelijk verstandiger worden, 't Was'nou
bij de twaalf jaar geleden.... En de paboon van toen
had er toch geen „zaakje" van gemaaktWie kon
'm eigenlijk nog iets verwijten?Hij zou den kerel,
die 't wagen durfdeIn z'n eentje, slurpend jene
ver, zat van Ulft zich nijdig te maken met flik
kerende oogen, gebalde vuisten, rooie wangen op
den denkbeeldigen kerel, die hem zou ontmaskeren.
Aan de kaak stellen, van dat-ie als joggie van eventjes
in de twintigAis onbezonnen melkmuil.... Toen, met
dat bankje van zestig, en dat andere geldEn dat
snoepreisje naar Antwerpen, metEn hoe de patroon
toen meelij met hem had, en de justitie erbuiten liet.
Do paboon zelf was al-lang dood. De zoon die nu
de zaak bestierde, was voor twaalf jaar nog een
knaap van veertien of vijftien, die er niets van had
kunnen vernemen. Op kostschool ging. Bovendien had
meneer, een brave man den eenige, die, behalve
hijzelf, de historie wistHet kantoor was toen nog
zooveel kleiner.... Den eenige die ervan wist den
„zwarten Evers", zooals hij overal genoemd werd
verboden er ooit van te reppen. Van Ulft had al die
jaren nadat hij weer een goede betrekking had ge
vonden, door wonderbaren samenloop van omstandig
hedenVan Ulft had al die jaren, dag aan dag, de
kranten nageplozen, of hij iets van den „zwarten Evers"
las.' 't Beeld van den boekhouder met z'n melkwit ge
zicht. Z'n gitzwarten baard, die bijna de wangen be
dekte. Z'n stekende, zwarte oogen. Z'n gladde, slui
pende bewegingen..... Van den nederig-onderdanigan,
zoeitelijk-hoffelijken Evers had hem vervolgd... Als die
toch eens op z'n levenspad kwam.... Het personeel op
't kantoor, waar Van Ulft nu was, werd telkens aan
gevuld,... En telkens, van 't moment at dat er een
lessenaar werd opgesteld voor „nog een mannetje",
doorleefde Van Ulft dan die fol teldagen, totdat de
nieuweling kwam en een ander dan „de zwarte Evers"
bleek te zijn. 't Idee, dat hij juist hier in een dei-
takken van dienst zou worden gebruikt, was te dol.
Evers was niet vlug. niet knap, minder dan middel
matig.... En hier, op het groote kantoor, was men
zeer sbeng in de keuze van nieuwe krachten
Toen had Van Ulft gehoord ditmaal wie de
man was, dien men wachtte.... Iemand uit Enschedé,
een gewezen ingenieur, wiens speciaal technische ken
nis eerlang door de directie voor ander dan kantoor
werk zou worden gebruikt
Van Ulft herademde. Herleefde. Gaf dien dag, den
kantoorknecht, die hem z'n kop koffie 's morgens
bracht, een kwartje.... Zoodat de lui al vertelden: Van
Ulft heeft een buitenkansje gehad!.... En..de Roode,
die vlak tegenover hem zat en er ah de kippen bij
was als iemand „te grazen" kon worden genomen
De Roode riep hem toe: „Van Ulft, amice, wel ge-
feleciteerd, hoor!.... Jij hebt de honderdduizend van
een tientje, he?.... Nou, dat kost je vanmiddag een
rondje, kerel!"
Van Ulft was na de tijding over den nieuwen
man zoo opgelucht, dat-ie met zich liet mollen.
Beloofde het bewuste rondje, ook zonder de f 10.000
van de loterij, te zullen geven.... Waarna de lui op
het kantoor waarachtig gingen denken dat er toch
meer achter school en er op de Roode's gelaat grimmig
grijnsje van jaloezie kwam...'.
Maar en dat is nu het gekste toch Van Ulft
bleef, door z'n herboren vroolijkheid heen, iets be
nauwends voelen, dat weer opkwamDat angstige.
dat drukkende.... En vruchteloos poogde hij 't van zich
af te zetten 't Was de ware kalmte en prettige ge
moedsrust niet.... Waarom, waardoor, zeiden we reeds,
kon hij zich niet verklaren
....Tot ze, dien middag, bij het bewuste feestelijke
„rondje" in 't stam-café, al op punt van uiteengaan
waren.... De klak wees naar halfzeven.... En tegen
half negen moesten de meesten weer op het kantoor
terugkamen. Een uurtje voor zeer dringende brieven,
als die er altemet waren Dat was een bepaling van
den allerlaatsten tijd.... Van Ulft had z'n restant van
vreemden, nu toch onverklaarbaren augst weggeborreld.
Hij voelde zich wel joliger, maai" de lui merkten toch
zoo uitgelaten als een, die werkelijk een buitenkansje
van beteekenis heeft gehad, was hij niet.... Heelemaal
niet... Met een van de collega's wandelde hij 'tcafé
uit. Ze waren al in de gang. Toen vroeg van Ulfl
en terwijl hij 't zei, hamerde 't in z'n keel
„Apropos, wanneer kamt dat technisch genie uit En-
scluxlé nou'?.... Die had 'r toch al moeten zijn, is 't
niet?" „Technisch genie?" vroeg de ander, niet dade
lijk snappend.-. „O. je bedoelt dien meneer Van Dijk.
dien ingenieur.. Neen, die komt niet!.... Die wordt
direct naar de fabrieken gestuurd Is ook veel ver
standiger!" Van Ulft duizelde 't. Hij was lijkbleek ge-
jwordeu. De ander die hei» niets hoorde zeggen, zag
'm aan.... „God, kerel, ben-je niet goed?.... Je ziet zoo
wit als u doek...." „Ja," zei Van Ulft, met bevende
lippen, „dat's die verdraaide maagkramp.... Daar heb
'k meer last van.... Pardon, ga maar vooruitik moet
even...." Weg was hij. 't Café weer in.... Collega ke k
hem met bedenkelijk gezicht na. Toen werd over het
geval nog gepraat.... Die Van Ulft stak nooit in 'n
goed vel. Beslist iets aan 't hart.... En enkelen pie
kerden al over vraag, hoe.... Als die van Ulft eens-
Hoe dan de promotie zou gaan op 't kantoor
En inmiddels was Van Lift teruggegaan. Zat hij,
aan de leestafel, met bevende hand, nog een borrel
te drinken.... Radeloos van angst.... Zoodat de kellner,
die al ijverig aan 't opruimen van de zaal, na borrel
uur, was, hem van-terzij beloerde, met vreemde oogjes
van: Nou, die lust 'm, hoor.... Met een kameraad over
't zaakje ging fluisteren......
En een dag of acht later zat de man met het
vale gezicht en de glad-nederige bewegingen, zat
de „zwarte Evers" tegenover Va* Ulft, op de kamer
van laatstgenoemde, 't Ontzettende, waai' hij jaren voor
gesidderd had was eindelijk gebeurd.... Den och-
icnd na het feestelijk café-uur, dat zoo somber ein
digde, zag hij op 't kantoor, op de plaats van den
„nieuwen man", iemand zitten met grijzend haar en
kaal geworden schedel.... Even twijfeloe hij .nog, maai
de man keek op.... De stekende, valsch-vriendelijke,
gitzwarte oogen van Evers waren dezelfde gebleven van
glans en expressie, in al die twaalf jaren... Een half
uur hield, dien ochtend, Van Ulft '1 uit op kantoor....
Evers had. hem begroet alsof hij hem nooit van z'n
leven gekend had.... Maar de zwarte oogen zeiden:
Denk maal" niet dat ik je vergeten ben.... Van Lift
meldde zich ziek en ging weg.... Er werd weer over
gefluisterd: Zie-je wel, hij is zieker dan je denkt
i^aatst, in het café.... Eu nou weer* op kantoor
Tjonge, tjonge, 't is treurig!.... De „nieuwe man", met
de koolzwarte oogen, zei geen woord erover.Hij was
de eenige op hei kantoor, die wist.... Begreep
Toen, na acht dagen, zat hij bij Van Elft. En hij
had hem gerustgesteld. Maar op een speciale ma
nier.... Heel speciaal „Deuk-je nou, beste vrind, dat
ik je ongelukkig zal maken.... 'k Weet toch wel, wat
do gevolgen zouden zijn wanneer 't uitlekte
En zoodra Van Ulft poogde te beduiden dat 't toch
zoolang geleden was.... Dat er nooit een „zaak" van
gemaakt was.... Dan werd de ander, de zwarte, steeds
vuriger in zijn verzekering, dat-ie liever.... Lietver
Dan z'n puwen vrind te verraden.... Maar... Maar...
Do beteekenis van het geheim zelf schetste hij zoo
dreigend, zoo verschrikkelijk, dat Van Elft, overstelpt
door wanhoop, de handen voor de oogen sloeg
Dien avond bleef de „zwarte Evers' wel een uur
bij z'n collega. En toen hij zou heengaan, terwijl
hij de hand van z'n. gastheer met vertoon yan onsiui-
mige hartelijkheid tusschen zijn vingers klemde, zei
de zwarte, half fluisterend iets Waar van zeker geld
bedrag sprake bij was.... En de koolzwarte oogen in
het vriendelijk-grijnzende vale gelaat zeiden iets anders
dan de honingzoet-pratende 'mond.... Dreigden.... Joe
gen angst aan.... Zoodat Van Ulft naar z'n schrijftafel
ging, en een la opensloot, een bankbiljet te voorschijn
haaide uit geldkistje.... 't Den „zwarten Evers" die in
„mamenteele ongelegenheid" verkeerde, overreikte,
Moest gedoogen, dat de bezoeker hem de hand nog
inniger, hartelijker kneep.... Toen ging de „zwarte
weg. En Van Lift zonk in zijn bureau-stoel neer
Terwijl het klemmende gevoel nu over hem kwam, dat
hij, voor-goed, de slaaf was geworden van dien ander....
Die wist van vroegerDie praten zou, hem ont
maskeren, als hij niet, straks, morgen weer, uit 't geld
kistje
....De subst. officier van justitie, die de zaak der
vechtpartij van de beide heeren, die 's nachts elkaar
op straat te Lijf waren gegaan, zoodat de politie erbij
tcpas kwam.... De officier, die deze zaak in handen
kreeg en onderzocht, weifelde lang voordat hij kon
besluit nemen.... Er was iets in 't schijnbaar-onbedui
dend geval, dat hem vreemd voorkwam.... Bevorderde
hij dat de onbeduidende mishandeling naar de open
bare rechtszitting werd verwezen, dan was althans de
verdachte, Van Ulft, ongelukkig. Die raakte stellig z'n
betrekking kwijt, dan.... Maar de officier had gehoord,
dat 't maar een haartje.... 'n Haartje gescheeld had
of de aanklager, Evers, was erom. koud geweest.... Net
bijtijds had men Van Ulft dat boksijzer ontrukt.... 't
Zweefde al boven Evers' hoofd..». Dat was duidelijk
gezien.... Toen heeft de officier de heeren bij zich ont
boden. En hij trachtte door te dringen in het vreemde..
In het mysterie.... Maar vruchteloos. Eindelijk ver
zocht die mishandelde, Evers, om de zaak blauw-blauw
te laten. De officier weifelde.... Was geneigd om er
toch 't zijne van te hebben.... Maar was overstelpt door
bezigheden.... Eigenlijk blij dat-ie iets van de baan kon
schuiven.... „Heusch, meneer de officier," zei de „zwar
te Evers" „ik zal U dankbaar zijn, heel dankbaar,
als U mijn collega niet vervolgt.... 't Was in een
driftbui.... Hij is wat nerveus.... We zijn zulke goeie-
vrinden anders.... We kennen elkaar al zoo lang...."
De toon, waarop dit gezegd werd, deed den offi
cier, die fijn-geoefende ooren had, opzien.... Terwijl
Evers stond te praten met z'n vleierig, zoetig geluid,
richtte de blik van den officier zich plotseling op den
ander.... op Van Ulft
En zag de officier nu zoo scherp, hoe wilde, mach-
telooze haat de trekken van dien man, die vruchte
loos poogde te .verlieten wat er in hem omging, ver
wrong.
Met een korte, norsche waarschuwing liet de offi
cier hen gaan. De zaak werd niet vervolgd....
Maar de lui op het kantoor, die voorspeld .hadden
dat Van Ulft „niet in een goed vel staks", hadden toch
maar gelijk. Hij leefde nog een maand of zes na dat
„toeval'' in hét café. Van de vechtpartij was slechts
zeer enkelen iets bekend geworden,..,, 't Moet erkend,
dat „zwarte Evers" zelf alles gedaan had om 'tonder
den dekmantel te houden.,.. Wie ervan wisten vonden
dat prachtig. Een staaltje van bijzondere lovauteit en
vriendschap.... Maar waar de lui, na Van Ulft's dood.
't meest verwondeid over waren, was, dat hij, die
toch solide geleefd had en een aardig duitje heette
overgelegd te hebben, zoo'n bedroefd-klem schijntje aan
duiten naliet Daar werd, op 't kantoor, nog weken
over gepraat, bespiegeld... Alleen de nieuwe man, de
„zwarte" hield er zich buiten.... Kieschheidshalve
MAïTRE CORBEAU.
Uit de Egmonden.
Een trouwparty in 't middernachtelijk uur is zeker
een unicum. Welnu, dat unicum had in Egmond aan
Zee plaats van Dinsdag- op Woensdagnacht. Een
trouwlustig visscher, die den volgenden morgen vroeg
naar zee moest en dus den gewonen trouwtyd niet kon
afwachten, werd door de bereidwilligheid van den
burgemeester 's nachts even na twaalf getrouwd, nadat
juist den wettelijk daarvoor gestelden afkondigingster-
mijn verstreken was. Het jonge paar vierde daarop met
familie en kennissen den heelen nacht bruiloft en toen
trok manlief met het trammetje van halfzeven naar de
plaats zijner inscheping. (Alkm. Ct.)
Moord te Amsterdam.
(Zie 4e blad.)
Uit ingewonnen informaties is gebleken, dat Hartog
N. nog steeds gedeeltelijk bewusteloos in het Binnen
gasthuis is. Hij is totaal suf en kon in dien toestand
natuurlijk nog niet ondervraagd worden. Men meent
de2e sufheid echter niet aan de door hemzelf toege-
gebrachte verwonding te moeten toeschrijven. Deze
toch bepaalt zich slechts tot een betrekkelijk lichte
schram in het aangezicht. Vermoed wordt, dat N. iets
heeft ingenomen, waardoor hij in dezen bewusteloozen
toestand geraakt is. Ook meent men zijne aanvankelijke
bewusteloosheid te mogen wijten aan den schrik, die
bij het beseffen zijner daad zich van hem meester
maakte. Bij zijn aankomst in het Binnengasthuis had
Ny8tad een brandwonde aan het been, die zorgvuldig
verbonden was. Het levensgevaar is intusschen ge
weken. Men meent zelfs, dat hij, zoodra hij tot bewust
zijn is gekomen, naar het huis van bewaring kan wor
den overgebracht.
Tot zoolang wordt het onderzoek voorloopig geschorst.
't Vleeschsmokkelen te Meppel.
De keurmeester, de heer Mast te Meppel, zag op 't
spoorwegstation aldaar twee groote theekisten, gemerkt
met 't woord „Congo", en andere mei ken, die er ver
dacht uitzagen. Het trok zijn aandacht, dat uit één der
kisten, bij nadere beschouwing, bloed bleek te sijpelen.
Dadelijk werden de kisten geopend, en nu bleek het,
dat zij gevuld waren met stinkend, erg bedorven vleesch
van een heel rund!
De kisten waren bestemd voor een bekend slager te
Meppel, en afgezonden uit Sieen. In den brief, die naast
de „fijne" vleeschwaren aanwezig was, stond vermeld,
dat deze geheele partij vleesch, slechts... f 7.50 kostte,
en dat de afzender meermalen in de gelegenheid was,
zulk goedkoop vleesch te kunnen zenden. Men is in
die streken gedurig bezig, de bewakers van de veilig
heid der publieke maag om den tuin te leiden. Gelukt
bet, en dit moet nogal eens plaats hebben, dan zijn die
„fijne vleeschwaren" veelal ook in den vorm van worst,
bestemd voor het smulgrage Amsterdam,'s-Gravenhage,
Rotterdam, enz., enz.
Een kleine grappenmaker.
Eergisteren maakten de leerlingen der school van
Marken Binnen een uitstapje naar Wijk aan Zee. Bij
het appèl-blazen werd een 5-jarig knaapje vermist, waar
van men wel de schoenen en kousjes vond. Doodelyke
ongerustheid bij de geleiders, tot eindelijk na 3 uur
zoekens het bericht uit IJmuiden kwam dat de kleine
beunhaas aJdaar op b«t politiebureau zat te zingen van
„Zie de maan schijnt door de boomen".
„Al „pootje-badend" wasbij naar IJmuiden afgedwaald.
De werkloosheid in de diamantindustrie.
De Bondsraad vaii don Alg. Ned. Diamantbewerkers-
bond te Amsterdam heeft besloten de uitkoonngen aan
werkloozen tot einde Augustus voort te zetten. Is bet
zoover, dan zal er van bet millioen dat de bond in kas
had, nog maar drie ton over zijn.
De heer Henri Polak wijst er in het Donderdag ver
schenen nummer van het bondsorgaan op, dat van dat
overschot niet veel meer zal afkunnen als de Bond zijn
taak als vakvereeniging in deze moeilijke tijden zal
willen blijven volvoeren. Hjj gelooft wel dat bet najaar
eenige verlevendiging van de industrie zal brengen,
maar meent toch, dat het al zeer zou moeten meeval
len als de Bond tegen dien tijd minder dan tweeduizend
werkloozen zal behouden. tOp bet oogenblik zijn er
3396 werkloos). En dan schrijft hij over de te nemen
maatregelen
„Tweeduizend werkloozen wil zeggen, dat er onge
veer zesduizend werkenden zullen zijn.
„Op deze werkenden zal voor een deel de plicht ge
legd moeten worden, hun misdeelde kameraden door
middel der organisatie bü te staan en de barre winter
maanden door te helpen.
„Er waren in den Bondsraad voorstellen gedaan, om
nu reeds van de werkende leden een extra contributie
te heffen. Die voorstellen werden verworpen. De bonds
raad overwoog namelijk, dat op degenen, die pas den
arbeid hebben hervat en de verdiensten van voorheen
niet kunnen behalen, die schuld hebben af te doen,
huisheer, bakker en kruidenier nu niet meer kunnen
uitstellen, werklooze familieleden hebben te steunen
enz., thans door den bond geen nieuwe lasten mogen
worden gelegd.
„Dat was juist.
„Maar als wij nu een week of zes verder zijn en er
is geen andere oplossing mogelijk, dan mag en moet
wel degelijk van do werkende leden een matig offer
gevraagd worden ten behoeve hunner misdeelde vakge-
nooten, die niet zoo gelukkig waren werk te vinden.
„De bondsraad zou dan, gebruik makende van de hem
bij" huishoudelijk reglement gegeven bevoegdheid, een
extra-contribatie moeten voorstellen. Deze zou vermoe
delijk niet zoo hoog kunnen zijn, dat de geheele uit-
keering aan de hypothetische tweeduizend werkloozen
er mede kan worden bekostigd. Doch wü zouden er een
heel stuk mee kunnen opschieten. En wat ontbreekt
zou uit de bondskas kunnen worden bijgepast.
„De positie is thans namelijk zoo, dat de gewone
inkomsten de gewone uitgaven weder verre overtreffen.
Het aldus verkregen overschot, dat gauw twee a drie
duizend gulden per week bedraagt, zou kunnen dienen
voor bet zooeven bedoelde bijpassen, zoodat alsdan het
voortzetten der uitkeeringen gedurende den winter ver
zekerd zou zijn.
„Ons beschikbaar kapitaal zou dan weliswaar weinig
of niet toenemen, doch daarom moeten wij ons ouder
de gegeven omstandigheden maar niet al te veel bekom
meren. Wy mogen reeds dankbaar zijn als wij er in
slagen het op 1 September a.s. nog aanwezige saldo
onaangetast te houden en toch de werkloozen over de
kwaadste tijden te kunnen helpen."
Aan het «lot van zijn artikel vertelt 4e beer Polak
ook, hoe de werklooze leden met hunne kleine bonds-
uitkeering het hoofd boven water houden. (De uitkee-
ring varieert van 5—6$ gulden.) Daarvan kent hij tal
van treffende voorbeelden.
„Zoo zy'n er velen, die bij familieleden den hoofdmaal
tijd van den dag gebruiken. De uitkeering wordt dan
aangewend tot het betalen van de huishuur, het koopen
van brood, enz., zoodat men dus een dak boven het
hoofd en lichaam en ziel bijeen houdt.
„Anderen hebben het geluk niet, bij welwillende ver
wanten of vrienden te kunnen eten, doch hebben dan
met den buisheer en met leveranciers (bakker, kruide
nier enz.) een overeenkomst gesloten tot gedeeltelijke
betaling van huur en geleverde waren, zoodat hetzelfde
doel bereikt wordt.
„In weer andere gevallen zijn twee of drie kleine
gezinnen gaan samenwonen; in plaats van twee- of
drie-, behoeft dan slechts éénmaal huishuur te worden
betaald en kan met de gemeenschappelijke uitkeering
worden rondgekomen.
„Dan zijn er ook gezinnen, waarvan meerdere leden
bondsleden zijn, bijvoorbeeld de vader en een of meer
zonen en dochters, twee broers, enz. De gezamenlijke
uitkeeringen zijn dan wel toereikend om in de behoef
ten van het gezin te voorzien.
„Voor de rest is de uitkeering een aanvulling van
hetgeen men soms nog heeft, of van hetgeen men op
andere wijze heeft weten te verdienen, of, helaas, van
hetgeen de verkoop of verpanding van meubelen, lijfsie
raden en zelfs lijfsgoederen opleveren."
Winkel.
Uitslag van den Kolf- en Biljartwedstrijd, gehouden
op Woensdag 5 Aug. j.1., bij den heer J. Moejes te
Winkel.
Kolven: Eerste prijs L. de Vries te Aartswoud,
tweede prijs C. Brugman en derde prijs J. Moejes te
Winkel.
Biljarten; Eerste prijs J. Timmerman te Nieuwe
Niedorp, tweede prijs C. Peetoom en derde prijs J.
Moejes te Winkel.
Gezinsverpleging.
Het kringbestuur Benningbroek van de vereeniging
van Ned. Herv. Diaconieën in de classis Hoorn voor gezins
verpleging beeft tot zuster aangesteld Mej. Van der
Linde van Lisse voor Spanbroek; Mej. Feenstra van
Amsterdam voor Benningbroek; Mej. Waanders van
Amsterdam voor Andijk en Mej. Klein van Kinderdijk
voor Hem.
Wieringerwaard.
Den 9den Augustus zal 't25 jaar geleden zijn dat in
onze gemeente een telefoonkantoor werd opgericht, onder
beheer van den Brievengaarder P. Peereboom.
Sinds een paar jaar heeft men daar ook aan verbon
den eene openbare spreekcel, zoodat men nu ook Inter
communaal kan worden aangesloten, waarvan ook nog
al druk gebruik wordt gemaakt.
Wieringerwaard.
Bedankt voor 't beroep bü de Ned. Herv. Kerk alhier
door Ds. France vau Akersloot.
Broek op Langendijk.
De heer Jn. Slotemaker alhier is gekozen als lid van
üet bestuur van den polder van dien naam.
Noord-Scharwoude.
Meldden we de vorige week, dat er alhier pogingen
werdon aangewend om te komen tot de oprichting van
een rt.-K. tooneelvereeniging, thans kunnen we mede
boelen, dat de vereeniging is opgericht met aanvankelyk
15 leden. De uitvoeringen zullen in de oude kerk wor
den gehouden.
Watei leiding aan den Langedyk.
De heer Bakker uit Den Helder die voorloopig conces
sie heeft aangevraagd voor het aanleggen van een wa
terleiding aan den Langedyk, heeft onder de gemeente
Zuid-Scharwoude een boring laten uitvoeren, waar, op
een diepte van ruim 33 M., goed water werd gevonden.
Mocht de concessie definitief' worden verleend, dan is
reeds een terrein van ongeveer 17 A, aangekocht.
Zuid-Scharwoude.
In de j.1. gehouden vergadering van de Schoolfeest-
commissie werd rekening en verantwoordiug gedaan,
waaruit bleek, dat er een overschot van f0.50 was.
Mocht echter onverhoopt de vracht voor het vervoer
der poppenkast nog moeten worden betaald, dan zal het
te kort f 1.50 bedragen. Besloten werd, een volgende
vergadering een voorstel te behandelen, om een maxi
mum aantal willekeurig verzuimde schooltijden te
bepalen, waarby de leerlingen nog aan het feest mogen
deelnemen.
Zuid Scharwoude.
De gemeenteraad alhier heeft de salarissen der onder-
wyzers zoodanig geregeld, dat er alleen wyziging heeft
plaats gehad volgens de veranderde minima by de wet-
Rink vastgesteld, niet dien verstande dat onderwyzers
met meer dan 20 dienstjaren f 25 boven dat minimum
krygen.
Van de Broeker veiling.
Werd tot nu toe de bloemkool, die aan de Broeker
veiling werd verkocht, in manden verzonden, thans
hebben de handelaars plotseling besloten dit in kisten
te doen. Het is duideiyk, dat deze handelwijze voor
de hier gevestigde mandenmakers een zware slag is.
Naar wy vernemen komt de verzending op deze manier
den handelaars ruim zoo voordeehg uit.
Haringbuizen, 6 Aug. 1908.
„'t Is maar een barmonika!" hoor ik menigeen zeg
gen. Goed, zeg dat, ais je den eersten den besten straat-
virtuoos zyn instrument hoort be- en mishandelen, maar
zeg dat niet, als je over Jacob Kelder praat. Dan vraag
je: „Is dat nou een harmonika? Kan iemand daar zóó
op spelen?" En als je een poos geluisterd hebt, dan
zeg je met my „Wat is dat mooi
Die arme, misvormde tobber, die zeer slecht ziet, doet
je verwonderd staan kyken, by overbluft je door zyn
zuiver, aangenaam spel. Ouvertures, aria's uit opera's
alle mogelyke liederen speelt hy uit z'n hoofd. Van'
sommigen kent by niet eens den naam. Maar hy speelt
ze correct, met gevoel, met lust, en daardoor weet bij
van 't begin tot 't eind zyn publiek te boeien.
En t is hem aan te zien, uat dö byvalsboiuigiiigen
hem goed doen. fly gevoelt zich gelukkig. By gaat
op in zyn muziek en spreekt met weemoed orer zijn
gestorven moeder, die met hem alle mogelyke armoede
gekend heeft en niet getuige mocht worden van zijn
tegenwoordige, gelukkiger tyden.
Wy hebben hem met 't grootste genoegen gehoord by
den heer M. Kooy. De zaal was vol en niet een is er
geweest, die zich maar één oogen bik beklaagde, dat
hy er was. Wy hopen hem meer te hooren en kunne»
hei» ten zeerste by muziekliefhebbers aan bevelen.