Mm mi fle Rectaal.
Binnenlandse!) Nieuws.
Toen !t masker viel
...Om dat goed te begrijpen, wat voor gezag me
neer Dikshorn had' in den kring van zijn bewonderaars
en vereerders, daarvoor dient men 't toch eigenlijk
van-nabij gezien te hebben. Dat" is niet metwoorden
te omschrijven zoo dat gij er de diepe, scherpe impres
sie van krijgt... .Meneer Dikshorn was nu een eind over
de veertig. .Maar ouderen in jaren wisten te vertel
len, hoe 'n „edel mensch! hij van jongs-af geweest
was... Altijd... De moeders dweepten met den slanken
bescheiden jongeling, .die glimlachen kon op zoo'n
heel-aparte manier, zoodal gij erbij denkeu ging aan
voorstellingen op oude steendruk-prenlen, uilbeeldend
lieden van superbe braafheid, op wier gelaat zekere
glans van zielegrootheid zich weerspiegelt in ook zoo'n
dierbaar, zoerig-vredig glimlachje... Men herinnerde zie!
dat meneer Dikshorn veel jnet lijsten had rondgeloopen.
Door wind en wper, 's ochtends heel vroeg en 's avonds
heel laat. Voor allerlei edele „doeleinden". Waar an
ders jongelui van zijn leeftijd zich niet druk voor
maken...
Heiaas Maar rneneer Dikshorn was immers zoo heel-
apart... Als die ergens 's ochtends zoo tusschen acht
en negen kwam, en hij kreeg de boodschap dat me
neer „nog niet bij de hand was", dan antwoordde
hij eerst niets. Er kwam slechts een trek van droef
heid op zijn gelaat. Hij perste de lippen sri)f opeen,
en... haast onmerkbaar, .tiaar toch "wel zoo, dat de-
geen, die hem de "Straatdeur had geopend er een.ietsje,
een tikje van kon bespeuren, schudde hij 't hoofd,
zooals teerhartige broeder die van zijn naasten bloed
verwant moet ervaren hoe deze van 't rechte pad af
wijkt. Niet boos, o neen! slechts teleurgesteld... Bij
half negen nog te-bed.!..
Dan fluisterde hij, toch zoo uiterst bescheiden: „Zal
ik wel eens later terugkomen, hoor! Als 't meneer
beter convenieert. Dan groette hij zeer hoffelijk, haast
nederig, en stapte weg, den klaren ochtend in... Meneer
Dikshorn was gaandeweg de vertrouweling geworden
van velen. Als ergens een knaap wat onwillig, onbe
stuurbaar bleek, dan gebeurde 't dat moeder een bezoek
ging brengen in het kleine eenvoudige huis in stille
achterbuurt... In geheimzinnig-weggescholen straatje...
Waar de brave man zijn sober, ingetogen leven leidde.
Dan werd zoo'n moeder gelaten in het bij velen wel
bekende kamertje met de paar oude, verschoten, len-
denzwakke stoelen, 't ronde tafeltje en de strenge,
stugge portretten van heeren met hoekige en zalvend-
uitgestreken^ gezichten, dike witte stropdassen en jas
sen model-'40. die aan den wand hingen te verbleeken
en te verwarmen,,,.. Dan kwam meneer Dikshorn bin
nen, en maakte z'n gebruikelijke, diepe buiging. De
aparte glimlach kwam op z'n trekken. Hij wees met
statig gebaar naar een stoel... Bij een zoo plechtig
man durfde men niet gaan zitten voordat hij versche
nen was... En dan zat-ie te luisteren naar het verhaal
van ouderzörg en -angst, met zachtkens-wiegelend hoofd
Nu en dan knipte hij niet de oogen of sloot ze heele-
maal, ten ueeken van: „Ik begrijp 't volkomen... Ver
moei u maari n iet te veel, Ik doorzie 't geval tot in
de fijnste finesses... En in z'n zacht-weemoedig ge-
glimlach kwam een schakeering van: „Denkt-ge nu
waarlijk dat iemapd zoo wijs, zoo ervaren als ik, zoo
veel woorden behoeft,- om... Eigenlijk krenkte 't me
neer Dikshorn in z'n gepast gevoel van eigenwaarde".
Ondanks al de bescheidenheid, hem aangeboren... En
hij liet zoo'n halsstarrige jongen dan bij zich komen.
Hij sprak lan.g met prachtstukken van volzinnen. Z'n
woorden oiïderstreepend met tikjes vah de mager-bleeke
vingers op het straks-genoemde ronde tafeltje in het*
kale vertrek. Meneer Dikshorn had dan z'n wenkbrau
wen zoo hoog opgetrokken, dat de deugniet die tegen
over hem zat, z'n uiterste best doend om indruk van
berouwhebbenden zondaar, te maken, toch nog de ge
dachte had, wanneer die- wenkbrauwen zich met me
neer z'n pepier- en zauthaar tot eene grijzige massa
zouden vereenigen... En 't kon best zijn dat de brave
man als-ie scherp keek naar wat er leefde in de
oogen van zoo'n deugniet, die boet-predikatie moest
aanhooren, erin bespeurd had iets joligs van ongeduld
en sceptische spotternij. Maar 't slot was dat meneer
Dikshorn den jongeling de hand toestak en - on
derwijl de toon van zijn stem een teeder-dierbaren
klank aaiyiam hem de vraag stelde: Dus, jonkman,
ge belooft mij.'.. Plechtig en in volle oprechtheid...
Dat gij:.-.? De rest vervluchtigde in de wijze waarop
hij, met zija.- klamme, vochtig-aanvoelende vingers de
hand van den geboetpredikte drukte... Hang, innig,
zooals hij, de altruist, 't slechts kon... En zoo'n rekel
was de deugniet, dien hij onder handen had moeten
nemen niet of, op dat moment voelde hij toch dat
z'n wangen kleurig werden van schaamte. En moest
hij de oogen neerslaan... Miste zoo'n jongen de levens
ervaring hm te doorpeilen wat er-achter dat zoetige-
vredige, dierbare. boekje van den brave verscholen
was......
Weer was 't in het kale kamertje, van de ronde
tafel en de ver wurmde portretten, De luiken voor het
eenige venster waren gesloten. Meneer Dikshorn had
er zelf sdë bouten voor gedaan. Gevoeld, of de ijzers
wel stevig in de haakjes zaten. De pit van de rossig-
walmende petroleumlamp wat opgedraaid. Toen gewacht
...De spookachtige figuur, die over-dag kwam schoon
houden, was al een half uur weg. Ook tegenover haar
toonde meneer Dikshorn z'n diepe kennis van men
schep en z'n behoefte om als redder en weldoener
op te treden waar-ie kon... De spookachtige vrouw-
met de manieren van een, die elke seconde schrikt...
De spichtige verschijning met de angstig-onderworpen,
oneerbiedige manieren had hij werd er verteld
eens „gered". Ze was eene verworpelinge geweest.
Overgeleverd aan den drank en andere duivels.
Toen had meneer Dikshorn haar tot zich genomen.
Haar gewend aan leven van groote matigheid en sober
heid. Geld gaf hij haar slechts zeer luttel... Ze moest
zich mflar gewennen om met „weinig behoeften toch
geljikkig te zijn", had hij dikwijls gezegd in den
kring van zijn bewonderaars... Hard werken, physieke
inspanning; dit was voor de rampzalige, allereerst ver-
eischte. Meneer Dikshorn liet haar werken totdat de
bleeke, asthmatische ziel ervan hijgde. Dan gaf hij
haar de sobere bete broods, en den dronk koel-rein
water, die haar konden verkwikken. Eens wordt be
weerd., had de vrouw iets willen zeggen vragen.
Iets van dat ze 't zoo koud had... Of dat ze zoo graag
...Al was 't maar een enkel „warm bakje," wou heb
ben, want d'r neuspunt was blauwig en uit de dikke,
afgewerkte vingertoppen was alle leven gevloden
Maar meneer Dikshorn had haar aangezien... Met een
paar oogen... waarin, voor de vrouw, misschien nog veel
meer gelegen was, aan verontwaardigde dreiging, dan
^mand wel bevroedt
Zij had gezwegen. En 's avonds klokslag zeven slofte
de vrouw moeizaam, terwijl 't haar in de lendenen
knauwde van afmatting en ze beefde van holheid in
de maagstreek en 't weeë gevoel in haar knikkende
knieën van afgetobde stakkert,... slofte de spookach
tige vrouw naar d'r kamertje, ergens in vunzige steeg,
te moe en te ellendig om erover te deuken of ze
toch niet... Ondanks meneer Dikshorn z'n grenzenlooze
braafheid. Want de magere vrouw die meneer Diks-
ijprn „gered" had, werd in kring van bewonderaars
telkens genoemd als treffend staaltje van zijn streven
om voor ieder dien hij op z'n levenspad ontmoette,
een vriepd en weldoener te zijn
YjZe zaten tegenover elkaar in het kamertje van de
verweerde portretten. Hij en een kleine, stevige kerel
met stekerig-doordringende zwarte oogen en een klein
zwart kneveltje. De bezoeker had een pakje in z'n hand
en hield 't stevig vast. Als meneer Dikshorn er z'n
spichtige, bleeke vingers naar uitstrekte, dan klemde
de man 't pakje stijver in z'n breede vuist. Kwam er
in die glurende koolzwarte oogjes een vlammende ex
pressie van: niet zoo dom hoor!
"45*
Om meneer Dikshorn z'n smalle bloedelooze lip-
pent rilde i. En vonkjes leken op le vuren uit hel
grijs van z'n oogen. Als de kennissen hem nu had
den kunnen zien, zouden ze zich toch verbaast! heb
ben. Want die Irek om z'n mond, onderwijl hij mei
den bezoeker van hel pakje zat le praten was héél
bijzonder... Maar niel zacht, niet nederig, itiel tref
fend van weemoedige menschenliefde. Hard, spollend
was 'I. Hoosaardig soms. zoodat de bezoeker al eens
gerinkeld had mei iets van metaal, dat hij blijkbaar
in een van z'n zakken had geborgen. Je kunt niet we
ien... En de zwarte kende zit luidjes... „Me hebben
alles verrekend zei meneer Dikshorn, en onwiller
keurig kwam er in den toon van z n zeggen iets,
dat herinnerde aan het gesprek mei den balslurigen
knaap. Iets plechtigs-stroets. .Maar de zwarte was niet
ontvankelijk voor zulke dingen. H;j graaide naar z n
pet. die naast 'm, op een van de stoeltjes was neer
gesmeten.
Hij trok hel geruite ding over zit kop. Stopte liet
pakje in den zijzak van zit jasje. Week naar de deur.
De grijze oogen van meneer Dikshorn beloerden eLk
van z'n bewegingen. russehen de spleetjes, die de oog
leden vormden, zag men flikkeren, de angst om ie
verliezen, begeerlijke prooi En toen de zwarte al bij
de deur was. fluisterde hij iels. Schor van opwin
ding. Met bangig, schichtig gedoe, telkens kijkend naai
de luiken, door secure bouten immers straks gegren
deld... Als van ijzer, zoo strak-onverschillig was het
breede, bonkige gezicht van den zwarte.
...Alaar meneer Dikshorn was vveggeloopen naai" bo
ven, en hij kwam weer terug. In hei rossige schijnsel
van de petroleumlamp 'kwam de matte Kleur van
zwaar-beduimelde zilverschijven. En van een papiertje
dat er komend uit de klelfig-spichlige bleeke vingers
nog viezer uitzag.
De zwarte rekende na. „Nog een riks" zei hij, dan
■ijn we klaar. En hij keek op naar den ander.
Even boorde het wreede zwart der oogen van
den bezoeker in heL flikkerende grijs van die des
gastheers. Even was, maar zeer kort, een begin van
worsteling. Zwollen de spieren op de bonkknuisten
van den boef.... Toen tjmgelde ae riks neer op de
tafel. Zag men, door meneer Dikshorns wangen, de
tanden eikaar omknellen, onderwijl de zwarte, met t
onverschilligst gedoe van de wereld t heele zoodje
„spie' viezig papiertje incluis opstreek.
Kwamen de twee hoofden dicht bij elkaar. Werd
de lamp nog wat omlaag gedraaidKeek de brave
telkens op, met schilkgebaar als er iets werd gehooid
in het stil, afgelegen straatje.
Een hels, üi avond voorhij snorrend... Een wagen
tje. dal voorbij iiolsle... Een paar kinderen, die joel
den. Alles maakte hem bang. De zwarte was heel an
ders. Die liet de gouden kettingen en de mooie rin
gen en de zilveren beursjes, die uit 't pakje te
voorschijn waren gekomen, langs en over za dikke
vingers glijden, spiedde elke beweging van meneer
Dikshorn zoo scherp na... Schoof, dan weer alles
naar zich toe... 't Was onder hel triest-rossig ge-
vlam van de lamp een heet gefluister van itrif-
tige stemmen. De zwarte probeerde te fluisteren,
vv-ant de ander legde telkens trillende wijsvinger op
de lippen... De buren... De mensehen... Maar 't kon
den zwarte niet zooveel hommen... Zijn zware slem
zwol telkens aan... Zoodat 't bleek werd 0111 den pun-
tigeti neus van den brave... En hij, eindelijk, neertelde,
nog meer geld. Een tientje flonkerde zelfs op het
verschoten, afgesleten tafelkleedje...
En de zwarte ging. De spichtig-bleeke vingers be-
grahbeiden, Irelastlen de kettingen, de beursjes, de rin
gen... Zetten cijfertjes met brokje-potlood op groeze
lig papiertje.... Bekeken, door een vergrootglas, de kost
bare dingetjes. Vuurden van woede bij 't denken aan
wat hij den zwarte had moeten betalen ervoor. Grijns
den loeh bij de eindrekeniiig. Grijnsden zóó lievig,
dat men iels hoorde van genoeglijk-schamper lachje.
Als die na na zoo'n inbraakje. maar wat „centen"
hebben... Van de eigenlijke waaide hebben ze geen
flauw benul. En de grijze oogjes van den brave, al-
turend op hel goud van de gestolen dingetjes, waren
een en al genotZoodat de bleeke, deftige handen
elkaar zochten en, in 't stille kale kamertje zoo ge-
zelligjes de spichtige vingers om elkander deden hup
pelen, dansen; ook wel zachte knokel-tikjes geven,
dat 't toch wel een lust was om aan te hooren.
De advocaat, die meneer Dikshorn verdedigen moest,
toen de kruik eindelijk gebarsten was. De kerel die
üjden achtereen heler van gestolen goed was geweest,
in de cel was geborgen..'.. En stille tranen waren ge
schreid van ontzelling en verbazing, door wie hem
steeds bewonderd hadden. Die advocaat was een van
de jonge nog onervaren leden van de Balie. En toen
hij voor. i eersl. den Tarluffe. in het Huis van. Be
waring zou gaan opzoeken, had Hij zich „voorbereid"
gepanlserd. Hem zou-ie niet verloederen. Hij wist nu
ten volle. Later heb ik den jeugdigen verdediger even
gesprokou. Nadat de brave reeds in statige pose van
verdrukte onschuld ter openbare zitting was versche
nen. En toen ik 't geval aanroerde, zag ik. hoe een
licht blosje van zekere verlegenheid de wangen van
mijn jurist kleurde. Kwam hij er. eindelijk rond voor
uil. Hoe, toen de brave daar tegenover hem zal,
hel spreekvertrek van 'l Huis van Bewaring, en
hij den strengen bes !ra ff end-vero 111 waa rd igden blik zij
ner oogen op hem gericht had... Hoe. op dat. moment
't hem. advocaat, geweest was alsof hij zich bedrenv
meld voelde tegenover den boef. Alsof woorden van
zekere verontschuldiging hem naar de lippen drongen,
ondanks zichzelf; ondanks al z'n plannen en voorbe
reiding.... Had hij bekende advocaat zoo diep.
zoo eelil gevoeld. scherj>er dan ooit tevoren,
waarom ..monsieur Tartuffe" al heeft-ie jaren cel ach
ter zich, toch nog- altijd slachtoffers weet te maken.
MAITRE CORBF.AU.
Raad Barsingerhorn.
Vergadering op Dinsdag 22 December 1908 des mid
dags te 2 uur.
Aanwezig alle leden.
Voorzitter de heer J. Spaans Dz., burgemeester.
Na opening der vergadering leest de secretaris, de
heer P. Bronder, de notulen.
Medegedeeld wordt dat het besluit tot afkoop van
de Tienden door Ged. Staten is goedgekeurd.
Is nu aan de orde het adres van de afdeeling Kol-
horn van den Bond voor Staatspensionneering, dat
luidt als volgt:
Aan
den Raad der Gemeente Barsingerhorn.
Naar aanleiding van het in Uwe vergadering van
13 October j.1. genomen besluit tot het zenden van eene
adhaesie-betuiging in zake Staatspensionneering aan
H. M. de Koningin,
komen ondergeteekenden tot u met het dringend ver
zoek het daarheen te willen leiden, dat in genoemde
adhaesie-betuiging worde aangedrongen op eene ouder-
domspensionneering zonder premiebetaling, waarvan
de kosten komen ten laste van den Staat.
Het bestuur der afd. Kolhorn van den Bond
voor Staatspensionneering:
(w. g.) W. de Boer, voorzitter.
(w. g.) H. J. Engelkes, secretaris.
Kolhorn, 10 Nov. '08.
B. en W. stellen voor aan H. M. de Koningin een
adres te zenden waarin wordt gevraagd een wet die
aan ouden van dagen een geldelijke uiikeering ver
zekert. Een concept-adres wordt voorgelezen en zonder
discussie kunnen alle leden zich daarmee vereenigen.
In de vorige zitting was reeds ingekomen een adres
van de afdeeling Kolhorn van de Vereen iging voor
Vakonderwijs om een subsidie van de gemeente. Voorz.
had eenige inlichtingen ingewonnen en stelde namens
B. en W. voor, om als blijk van sympathie in het
streven der vereeniging voor 1909 een subsidie te geven
van 10. Later kon dan beter blijken of de vereeni
ging met succes werkzaam 'was, of de steun van het
rijk verleend werd en zoodoende de leerlingen voor
minder kosten vakonderwijs zouden kunnen ontvangen.
Algemeen is men hiervoor.
Aan de orde is nu het Torenuurwerk te Kolhorn.
Voorzitter deelt mede, dat er 3 prijsopgaven waren
ingekomen.
Van de firma IJfbouts die een geheel nieuw uurwerk
wilde leveren met 10 jaar garantie voor f 525.
Van de firma Gebr. Van Bergen die wat aan het oude
uurwerk nog goed was wilde gebruiken, de rest goed
wilde herstellen, uur en minuutwijzers mede leveren
voor 315.
Van den heer Wissekerke, die het uurwerk loopend
wilde maken met 1 jaar garantie voor 30.
Voorzitter deelde mede, dat B. en V het over deze
zaak niet geheel eens waren. Aan den eenen kant
was men van oordeel, dat een geheel nieuw uurwerk
het meest gewenscht was, terwijl er ook een stem
ming was die meer gevoelde voor het repareeren door
de firma Van Bergen. De gemeente-opzichter die met
dezen meneer het uurwerk had nagezien meent dat
het goed zal kunnen worden gerepareerd en in orde
zal kunnen worden gebracht.
De heer Spaans is van oordeel dat het raderwerk
van de klok te Kolhorn in uitstekenden staat is, bui
tengewoon sterk is en spr. zou er daarom voor zijn
het door de firma Van Bergen voor 315 te laten
repareeren.
De heer Breebaart informeert of onder die f 315
alle onkosten zijn begrepen.
Voorzitter zegt dat er voor steigerwerk enz. nog wel
wat zal bijkomen, maar dat is ook zoo voor een ge
heel nieuw uurwerk. Die kosten hoewel moeilijk te
begrooten, zullen ongeveer 25"bedragen.
De heer Breebaart: maar het verzenden van de oude
klok? is dat voor rekening der firma Van Bergen?
Voorzitter: dat staat er niet bij en ik veronderstel
ook van niet. De klok daarheen zenden zal wel voor
onze rekening zijn. De kosten van het zenden der klok
weer naar hier, voor rekening der firma.
De heer Breebaart: bij die 315 zullen dus nog
wel wat onkosten komen en dan vind ik het verschil
met het bedrag voor een nieuwe klok zoo gering dat
ik een nieuwe klok beter vind.
Voorzitter: het is moeilijk een oordeel te vellen,
wat het beste is. B. en IV. zijn ook geen deskundigen
in deze zaak en komen daarom ook niet met een voor
stel.
De heer De Zeeuw meent, dat als er een geheel
nieuwe klok komt men de meeste zekerheid heeft dat
men zal krijgen een goed uurwerk. Laat men haar re
pareeren, dan is het misschien weer lappen en dan
blijft het lappen en dat is duur.
Maar het ergste is nog dat men niet de zekerheid
heeft, dat men een betrouwbaar uurwerk krijgt. Ne
men wij een nieuwe klok, dan wordt de kans op een
betrouwbaar uurwerk grooter. Het is een verschil in
geld van ongeveer 150 en dan heb ik daarvoor liever
een goed uurwerk.
Den heer Jonker heeft het zeer bevreemd, dat er
aan de klok te Kolhorn niets is gedaan, in de vorige
vergadering is spr.'s idee toch algemeen goedgevon
den om voor zulk een laag bedrag eens te probeeren
of Wissekerke de klok kon repareeren. Het heeft spr.
daarom verbaasd dat er niets is gebeurd.
Voorzitter: toen is beweerd, dat de reparatie zou
kosten 10. En een korten tijd later is de opgaaf
van Wissekerke ingekomen en werd geëisclit 30. B.
en W. vonden het niet wenschelijk toen op deze eischen
in te gaan, ten minste niet zonder machtiging van
den Raad. Wil men dat nog doen, welnu dat kan nog.
De heer Jonker oordeelt dat als men 315 aan de
klok laat repareeren men dan niet de zekerheid heeft
dat ze goed zal zijn. Wissekerke geeft 1 jaar garantie,
en loopt ze 1 jaar goed, dan zal het ook wel langer
goed gaan. En het bedrag van 30 is zoo klein dat
spr. het daarmee eerst eens wil probeeren. Hij wil
bovendien ook de bepaling, niet goed geen geld. Wil
Wissekerke dat niet, dan zou spr. het ook niet willen
probeeren.
De heer De Zeeuw zegt, dat het idee van den heer
Jonker hem wel toelacht, wat de kosten betreft. Het
zou echter een groot ongerief zijn, als het slechte
uurwerk in een plaats, dan een slecht uurwerk. Een
een paar jaar werd uitgesteld. Liever heeft spr. geen
uurwerak in een plaats, dan een slecht uurwerk. Een
goede klok is er te Kolhorn noodig, het heeft een
groote arbeidersbevolking, is verstoken van spoor en
tram, om eens den goeden tijd te kunnen opnemen.
Spr. meent daarom dat alles er voor pleit om een
nieuw uurwerk in den toren te plaatsen.
Voorzitter licht toe, dat de heer Wissekerke van
die f 30 alleen de klok goed loopend maakt, maar
uur- en minuutwijzers komen er dan niet aan. Voor
de herstelling vraagt de firma Van Bergen f 155, de
uur- en minuutwijzers kosten 160.
De heer De Zeeuw acht het toch een eerste ver-
eischte dat er flinke wijzers en een duidelijke wijzer
plaat aankomen. Gebeurt dat niet, dan is het toch maar
half werk.
De heer Jonker zegt dat de heer Wissekerke be
loofd heeft de klok goed te zullen maken. Spr. heeft
hem zelf niet gesproken. Een bedrag van 1 30 is zoo
gering, dat het te probeeren is. Als het niet goed gaat
ontdekt men dat gauw genoeg.
De heer Spaans bepleit nogmaals het repareeren
voor 315 en begrijpt niet hoe nu een nieuw uurwerk
525 kost, terwijl vroeger (zooals voorzitter eerst
had meegedeeld) het uurwerk te Barsingerhorn ƒ850
had gekost.
De heer Jonker oordeelt, dat als men een nieuw
uurwerk neemt, men er ook niet van verzekerd is
dat de klok altijd goed loopt. De klok op het raadhuis
is ook niet altijd in orde geweest.
oorzitter zegt dat dit uurwerk een paar maal naar
de fabriek is teruggeweest, maar zonder onkosten in
orde is gebracht omdat de fabrikant te Heiligerlee een
onbepaalde garantie heeft gegeven. De firma IJsbouts
geeft 10 jaar. En waarom of deze prijs nu zooveel
goedkooper is, ja dat kan voorzitter niet zeggen. Mis
schien door concurrentie of dat de prijzen zijn ge
daald of zoo iets dergelijks.
De heer Breebaart meent, dat men dat ziet op elk
gebied, dat bij het aannemen van een werk de een
het altijd goedkooper doet dan de ander.
Er wordt nu tot stemming overgegaan. Eerst om
'een nieuw uurwerk te koopen voor 525. Voor stem
den de heeren: Blaauboer, De Zeeuw en Breebaart,
de andere heeren tegen, zoodat dit was verworpen. Tegei
kwam in stemming het voorstel om de klok voor 325
bij de firma Van Bergen te laten repareeren. Tegen
was alleen de heer Jonker, zoodat dit was aangenomen
De heer Jonker vestigt de aandacht op de klok
te Barsingerhorn. Deze is ook zeer slecht en de klokke
nist had gevraagd of ais er nu weer eens een deskun
dige te Kolhorn kwam, ook eens gekeken werd naar
de klok te Barsingerhorn. Voorzitter belooft dit.
Voorzitter doet nu eenige mededeelingen over zijn
bemoeiingen over de bestellingen der posterijen naar
aanleiding van de klachten der heeren: Spaans, Bree
baart en Jonker.
Voorzitter had een onderhoud gehad met den post-
i directeur te Schagen, die op de meest welwillende
wijze voorzitter had ontvangen en blijkbaar gaarne
1 nteewei kte om den dienst te verbeteren.
Eerst de klacht van den heer Spaansdeze was
I nu opgenomen m den kring van driemaal per dag
bestellen en was nu meende voorzitter zeker wel ge-
v oor viel 8'e er al 200 °P het wereldtooneeï
Dan de kladit van den heer Breebaart, die daar
op neerkwam, dat hij de post een enkele maal te laat
ontving, omdat de post niet fietste maar liep. Voor
zitter was meegedeeld dat de jiost verplicht is. bij
meende 4 maal per jaar loopende te bestellen om le
J8 zijn bestelling duurde. Het was evenwel
temaken 6 ge" Van een ,ijwiel «ebruik
de klacht van den heer Jonker. Deze
was van het grootste bezwaar, omdat de directeur
geen kans zag om de bestelling daar vroeger te doen
plaats hebben. De dienstregeling gaf aan, dat de heer
jonker zijn brieven om a minuten voor 10 ontving
en dat geschiedde. Het w as den bestellers vergund van
een rijwiel gebruik te maken, maar zij hebben die
niel. Er is misschien wel eenige verbetering aan te
brengen, als ook in de buitenwijken een tweede be
stelling werd ingevoerd. Het koinl nogal eens voor
tcgenvv ooroig, dat de post le laat komt in Barsinger
horn en dus de brieven en couranten voor de buiten
wijken blijven liggen tot den volgenden dag Zoo zal
hel dus zijn voorgekomen, dat de neer Jonker ook zijn
correspondentie een dag te laat ontvangt. Spr. zou het
daarom goed vinden dat een adres werd gericht tot
den directeur-generaal der posterijen, met het verzoek
een tweede bestelling in alle buitenwijken.
De her Jonker kon niet anders dan voorzitter
dank betuigen voor wat hij in deze voor de gemeente
heeft gedaan. Spr. meent, dat de heeren den indruk
hebben gekregen, alsof hij alleen geklaagd heeft voor
zichzelf. Spr. heeft dit punt ter sprake gebracht in
het belang van de bewoners van alle buitenwijken.
Met algemeene stemmen is men er voor een adres
te zenden.
Het bestuur van Het Witte Kruis had verzocht of
de ligtentjes, wanneer zij niet in het gebruik waren,
mochten worden geplaatst op het oude kerkhof ach
ter de Herv. kerk. AUen voor.
Is aan de orde de verkiezing van 2 leden van hel
Burgerlijk Armbestuur, aftredend de heeren C. Schoor!
en P. Over.
Door het Burgerlijk Armbestuur was voor den heer
Schoorl een voordracht ingezonden, luidend: no. 1.
C. Schoorl, no. 2. C. Smit Gz., door B. en W. no. 1.
C. Schoorl, no. 2. A. Schenk. Tot stemming overgaan
de wordt de heer A. Schenk benoemd met 3 stem
men. de heer Schoorl verkreeg 2 stemmen. De heeren
Smit en Schoorl mochten niet meestemmen.
Voor de vacature P. Over hadden het Armbestuur
en B. en W, opgemaakt als voordrachtno. 1. P. Over.
no. 2. S. Spaans Cz. De heer Over werd benoemd met
5 stemmen, 1 op den heer S. Spaans Cz. De heer
C. Spaans mocht niet meestemmen.
Als lid van het Weezenbestuur moest aftreden de
heer P. Bronder. De voordracht van de leden van het
Weezenbestuur luidde: no. 1. P. Bronder, no. 2. H.
Spaans. De heer P. Brondei' werd herbenoemd inel
6 stemmen. De heer C. Spaans mocht niet meestem
men.
De rondvraag leverde niel op. zoodat sluiting volgde.
Kolhorn.
Zaterdag 9 Januari 1909. treedt voor de afdeeling
van den Bond voor Staatspensionneering als spreker
op de heer G. Klomp van Uitgeest, lid van het hoofd
bestuur.
De avond zal worden afgewisseld door zangmuziek
Kolhorn.
Op 3 Januari 1909 bestaat het harmoniecorps „De
Eendracht" alhier tien jaren.
Zondag 17 Januari d.a.v. hoopt de vereeniging feeste
lijk dezen gedenkdag te vieren, met eene gezellige bij
eenkomst. waarin de nummers van het harmoniecorps
zullen worden afgewisseld door vioolmuziek van den
heer I.. Ka[>er. geaccompagneerd door den heer Dar-
tillact van Triglit en door voordrachten met pianobe
geleiding. Tevens denkt het bestuur aan het bal. dat
den avond za! besluiten, een eenigszins feestelijk karak
ter le geven.
Winkel.
Voor deelname aan het onderzoek naar militaire be
kwaamheid en geoefendheid, van hen die het voorbe
reidend militair onderricht hebben gevolgd, hebben
zich uit deze gemeente aangemeld 3 lotelingen der
lichting 1909. Hel onderzoek zal plaats hebben 14
Januari 1909. voorm half lien te Helder. Fort Erf
prins.
Winkel.
Bij Koninklijk besluit is goedgekeurd de door den
Raad dezer gemeente vastgestelde verordening op het
schoolgeld, die in werking treedt 1 Januari a s. Vanaf
dien datum bedraagt het schoolgeld voor meer uitge
breid lager onderwijs per jaar f 40 en voor minver
mogenden f 20.
Winkel.
De heer P. Vries, heeft wagens gezondheidsredenen
ontslag gevraagd als lid van het Algemeen Burgerlijk
Armbestuur, welke betrekking 23 jaren door hem is
vervuld.
Anna Paulowna.
De heer A. de Boer, onderwijzer aan school no. 1
alhier, hoopt 1 Januari 1909 den dag te herdenken,
waarop hij vóór 25 jaren geleden zijne functie aan
vaardde. Wij gelooven. dat het den jubilaris op dien
dag niel aan bewijzen van belangstelling zal ontbre
ken.
Anna Paulowna.
Aan den heer C. Smiers. vanaf 16 November 1878
brievenbesteller alhier, is met ingang van 1 Februari
1909 eervol ontslag uit zijne betrekking verleend met
toekenning van pensioen. Moge het hem gegeven wor
den. na zulk een werkzaam leven nog lang een aan
genomen tijd van rust mei zijn gezin door te brengen.
Anna Paulowna.
De verhuring van dijken, kaden, wegen, jachtrecht
en vischwater, toebehoorende aan den Anna Paulowna-
polder. heeft Zaterdag 19 December opgebracht de ge
zamenlijke som van f 5711 Voor 3 jaar geleden be
droeg zi j f 6111.
Zwaar gestrafte onvoorzichtigheid.
In een herberg te Emswarden, nabij Ter-Apel (Gr.),
speelde een reiziger Vrijdag met een geladen revol
ver. Het schot ging af en trof een der bezoekers, die
gisteren aan de bekomen wonden Is overleden. De rei
ziger meldde zichzelf bij de politie aan.
Waanzinnig van smart
Te Hillegom is, naar men aan het Vad. meldt, een
vader, van wien 2 kinderen aan de mazelen waren over
leden, waanzinnig van smart geworden. De man is
reeds naar „Endegeest" vervoerd.
Arrondissements-Rechtbank te Alkmaar.
Uitspraken van Dinsdag.
Jan H., Alkmaar, beleediging, vrijgesproken.
Cornelis Hendrik B., Alkmaar, overtreding rijwiel
verordening, 0.50 boete, subs. 1 dag hecht.
Christoffel Abraham St., Helder, kwakzalverij, 3 maal
50 boete, subs. 3 maal 30 dagen hecht.
Johannes KI., Alkmaar, wederspannigheid, 12 boete,
subs. 8 dagen hecht.
Salomon de Vr., Alkmaar, beleediging, 5 boete,
subs. 3 d. hecht.
Willem P. en Jacob F., Helder, wederspannigheid,
ieder 15 boete. subs. 10 dagen gev.
Steeds hooger!
Uit een plaatselijk blad:
BORCULO, 17 Dec. B. en W. dezer gemeente be
noemden:
le. tot straatveger-lantaarnojisteker J. Klein Velt
huis;
2e. tot plantsoensnoeier W. Olthof.
Wegens de eerste benoeming is eene vacature in
onzen Raad ontstaan.
Een unicum.
Aan de onderwijzeres aan de O. L. S. te Lisse, mej.
E. R. is de salarisvermeerdering, waarop zij volgens
de nieuwe salarisverordening recht had, door den ge-
meenteraad onthouden, op grond van lichamelijke onge
schiktheid.
De afdeeling Zuidhollands Noordhoek van den Bond
v. Ned. Onderw. heeft zich met een gemotiveerd adres
tot den gemeenteraad gewend om op het besluit terug
te komen. Mej. R. staat bekend als een uitstekend on
derwijzeres.
Dirkshorn.
Beroepen bij de Oer. Kerk te Dirkshorn de heer J.
Sybrandy te Krabbendljke.