Mm mi fle Rectaal. Binnenlandse!) Nieuws. Toen !t masker viel ...Om dat goed te begrijpen, wat voor gezag me neer Dikshorn had' in den kring van zijn bewonderaars en vereerders, daarvoor dient men 't toch eigenlijk van-nabij gezien te hebben. Dat" is niet metwoorden te omschrijven zoo dat gij er de diepe, scherpe impres sie van krijgt... .Meneer Dikshorn was nu een eind over de veertig. .Maar ouderen in jaren wisten te vertel len, hoe 'n „edel mensch! hij van jongs-af geweest was... Altijd... De moeders dweepten met den slanken bescheiden jongeling, .die glimlachen kon op zoo'n heel-aparte manier, zoodal gij erbij denkeu ging aan voorstellingen op oude steendruk-prenlen, uilbeeldend lieden van superbe braafheid, op wier gelaat zekere glans van zielegrootheid zich weerspiegelt in ook zoo'n dierbaar, zoerig-vredig glimlachje... Men herinnerde zie! dat meneer Dikshorn veel jnet lijsten had rondgeloopen. Door wind en wper, 's ochtends heel vroeg en 's avonds heel laat. Voor allerlei edele „doeleinden". Waar an ders jongelui van zijn leeftijd zich niet druk voor maken... Heiaas Maar rneneer Dikshorn was immers zoo heel- apart... Als die ergens 's ochtends zoo tusschen acht en negen kwam, en hij kreeg de boodschap dat me neer „nog niet bij de hand was", dan antwoordde hij eerst niets. Er kwam slechts een trek van droef heid op zijn gelaat. Hij perste de lippen sri)f opeen, en... haast onmerkbaar, .tiaar toch "wel zoo, dat de- geen, die hem de "Straatdeur had geopend er een.ietsje, een tikje van kon bespeuren, schudde hij 't hoofd, zooals teerhartige broeder die van zijn naasten bloed verwant moet ervaren hoe deze van 't rechte pad af wijkt. Niet boos, o neen! slechts teleurgesteld... Bij half negen nog te-bed.!.. Dan fluisterde hij, toch zoo uiterst bescheiden: „Zal ik wel eens later terugkomen, hoor! Als 't meneer beter convenieert. Dan groette hij zeer hoffelijk, haast nederig, en stapte weg, den klaren ochtend in... Meneer Dikshorn was gaandeweg de vertrouweling geworden van velen. Als ergens een knaap wat onwillig, onbe stuurbaar bleek, dan gebeurde 't dat moeder een bezoek ging brengen in het kleine eenvoudige huis in stille achterbuurt... In geheimzinnig-weggescholen straatje... Waar de brave man zijn sober, ingetogen leven leidde. Dan werd zoo'n moeder gelaten in het bij velen wel bekende kamertje met de paar oude, verschoten, len- denzwakke stoelen, 't ronde tafeltje en de strenge, stugge portretten van heeren met hoekige en zalvend- uitgestreken^ gezichten, dike witte stropdassen en jas sen model-'40. die aan den wand hingen te verbleeken en te verwarmen,,,.. Dan kwam meneer Dikshorn bin nen, en maakte z'n gebruikelijke, diepe buiging. De aparte glimlach kwam op z'n trekken. Hij wees met statig gebaar naar een stoel... Bij een zoo plechtig man durfde men niet gaan zitten voordat hij versche nen was... En dan zat-ie te luisteren naar het verhaal van ouderzörg en -angst, met zachtkens-wiegelend hoofd Nu en dan knipte hij niet de oogen of sloot ze heele- maal, ten ueeken van: „Ik begrijp 't volkomen... Ver moei u maari n iet te veel, Ik doorzie 't geval tot in de fijnste finesses... En in z'n zacht-weemoedig ge- glimlach kwam een schakeering van: „Denkt-ge nu waarlijk dat iemapd zoo wijs, zoo ervaren als ik, zoo veel woorden behoeft,- om... Eigenlijk krenkte 't me neer Dikshorn in z'n gepast gevoel van eigenwaarde". Ondanks al de bescheidenheid, hem aangeboren... En hij liet zoo'n halsstarrige jongen dan bij zich komen. Hij sprak lan.g met prachtstukken van volzinnen. Z'n woorden oiïderstreepend met tikjes vah de mager-bleeke vingers op het straks-genoemde ronde tafeltje in het* kale vertrek. Meneer Dikshorn had dan z'n wenkbrau wen zoo hoog opgetrokken, dat de deugniet die tegen over hem zat, z'n uiterste best doend om indruk van berouwhebbenden zondaar, te maken, toch nog de ge dachte had, wanneer die- wenkbrauwen zich met me neer z'n pepier- en zauthaar tot eene grijzige massa zouden vereenigen... En 't kon best zijn dat de brave man als-ie scherp keek naar wat er leefde in de oogen van zoo'n deugniet, die boet-predikatie moest aanhooren, erin bespeurd had iets joligs van ongeduld en sceptische spotternij. Maar 't slot was dat meneer Dikshorn den jongeling de hand toestak en - on derwijl de toon van zijn stem een teeder-dierbaren klank aaiyiam hem de vraag stelde: Dus, jonkman, ge belooft mij.'.. Plechtig en in volle oprechtheid... Dat gij:.-.? De rest vervluchtigde in de wijze waarop hij, met zija.- klamme, vochtig-aanvoelende vingers de hand van den geboetpredikte drukte... Hang, innig, zooals hij, de altruist, 't slechts kon... En zoo'n rekel was de deugniet, dien hij onder handen had moeten nemen niet of, op dat moment voelde hij toch dat z'n wangen kleurig werden van schaamte. En moest hij de oogen neerslaan... Miste zoo'n jongen de levens ervaring hm te doorpeilen wat er-achter dat zoetige- vredige, dierbare. boekje van den brave verscholen was...... Weer was 't in het kale kamertje, van de ronde tafel en de ver wurmde portretten, De luiken voor het eenige venster waren gesloten. Meneer Dikshorn had er zelf sdë bouten voor gedaan. Gevoeld, of de ijzers wel stevig in de haakjes zaten. De pit van de rossig- walmende petroleumlamp wat opgedraaid. Toen gewacht ...De spookachtige figuur, die over-dag kwam schoon houden, was al een half uur weg. Ook tegenover haar toonde meneer Dikshorn z'n diepe kennis van men schep en z'n behoefte om als redder en weldoener op te treden waar-ie kon... De spookachtige vrouw- met de manieren van een, die elke seconde schrikt... De spichtige verschijning met de angstig-onderworpen, oneerbiedige manieren had hij werd er verteld eens „gered". Ze was eene verworpelinge geweest. Overgeleverd aan den drank en andere duivels. Toen had meneer Dikshorn haar tot zich genomen. Haar gewend aan leven van groote matigheid en sober heid. Geld gaf hij haar slechts zeer luttel... Ze moest zich mflar gewennen om met „weinig behoeften toch geljikkig te zijn", had hij dikwijls gezegd in den kring van zijn bewonderaars... Hard werken, physieke inspanning; dit was voor de rampzalige, allereerst ver- eischte. Meneer Dikshorn liet haar werken totdat de bleeke, asthmatische ziel ervan hijgde. Dan gaf hij haar de sobere bete broods, en den dronk koel-rein water, die haar konden verkwikken. Eens wordt be weerd., had de vrouw iets willen zeggen vragen. Iets van dat ze 't zoo koud had... Of dat ze zoo graag ...Al was 't maar een enkel „warm bakje," wou heb ben, want d'r neuspunt was blauwig en uit de dikke, afgewerkte vingertoppen was alle leven gevloden Maar meneer Dikshorn had haar aangezien... Met een paar oogen... waarin, voor de vrouw, misschien nog veel meer gelegen was, aan verontwaardigde dreiging, dan ^mand wel bevroedt Zij had gezwegen. En 's avonds klokslag zeven slofte de vrouw moeizaam, terwijl 't haar in de lendenen knauwde van afmatting en ze beefde van holheid in de maagstreek en 't weeë gevoel in haar knikkende knieën van afgetobde stakkert,... slofte de spookach tige vrouw naar d'r kamertje, ergens in vunzige steeg, te moe en te ellendig om erover te deuken of ze toch niet... Ondanks meneer Dikshorn z'n grenzenlooze braafheid. Want de magere vrouw die meneer Diks- ijprn „gered" had, werd in kring van bewonderaars telkens genoemd als treffend staaltje van zijn streven om voor ieder dien hij op z'n levenspad ontmoette, een vriepd en weldoener te zijn YjZe zaten tegenover elkaar in het kamertje van de verweerde portretten. Hij en een kleine, stevige kerel met stekerig-doordringende zwarte oogen en een klein zwart kneveltje. De bezoeker had een pakje in z'n hand en hield 't stevig vast. Als meneer Dikshorn er z'n spichtige, bleeke vingers naar uitstrekte, dan klemde de man 't pakje stijver in z'n breede vuist. Kwam er in die glurende koolzwarte oogjes een vlammende ex pressie van: niet zoo dom hoor! "45* Om meneer Dikshorn z'n smalle bloedelooze lip- pent rilde i. En vonkjes leken op le vuren uit hel grijs van z'n oogen. Als de kennissen hem nu had den kunnen zien, zouden ze zich toch verbaast! heb ben. Want die Irek om z'n mond, onderwijl hij mei den bezoeker van hel pakje zat le praten was héél bijzonder... Maar niel zacht, niet nederig, itiel tref fend van weemoedige menschenliefde. Hard, spollend was 'I. Hoosaardig soms. zoodat de bezoeker al eens gerinkeld had mei iets van metaal, dat hij blijkbaar in een van z'n zakken had geborgen. Je kunt niet we ien... En de zwarte kende zit luidjes... „Me hebben alles verrekend zei meneer Dikshorn, en onwiller keurig kwam er in den toon van z n zeggen iets, dat herinnerde aan het gesprek mei den balslurigen knaap. Iets plechtigs-stroets. .Maar de zwarte was niet ontvankelijk voor zulke dingen. H;j graaide naar z n pet. die naast 'm, op een van de stoeltjes was neer gesmeten. Hij trok hel geruite ding over zit kop. Stopte liet pakje in den zijzak van zit jasje. Week naar de deur. De grijze oogen van meneer Dikshorn beloerden eLk van z'n bewegingen. russehen de spleetjes, die de oog leden vormden, zag men flikkeren, de angst om ie verliezen, begeerlijke prooi En toen de zwarte al bij de deur was. fluisterde hij iels. Schor van opwin ding. Met bangig, schichtig gedoe, telkens kijkend naai de luiken, door secure bouten immers straks gegren deld... Als van ijzer, zoo strak-onverschillig was het breede, bonkige gezicht van den zwarte. ...Alaar meneer Dikshorn was vveggeloopen naai" bo ven, en hij kwam weer terug. In hei rossige schijnsel van de petroleumlamp 'kwam de matte Kleur van zwaar-beduimelde zilverschijven. En van een papiertje dat er komend uit de klelfig-spichlige bleeke vingers nog viezer uitzag. De zwarte rekende na. „Nog een riks" zei hij, dan ■ijn we klaar. En hij keek op naar den ander. Even boorde het wreede zwart der oogen van den bezoeker in heL flikkerende grijs van die des gastheers. Even was, maar zeer kort, een begin van worsteling. Zwollen de spieren op de bonkknuisten van den boef.... Toen tjmgelde ae riks neer op de tafel. Zag men, door meneer Dikshorns wangen, de tanden eikaar omknellen, onderwijl de zwarte, met t onverschilligst gedoe van de wereld t heele zoodje „spie' viezig papiertje incluis opstreek. Kwamen de twee hoofden dicht bij elkaar. Werd de lamp nog wat omlaag gedraaidKeek de brave telkens op, met schilkgebaar als er iets werd gehooid in het stil, afgelegen straatje. Een hels, üi avond voorhij snorrend... Een wagen tje. dal voorbij iiolsle... Een paar kinderen, die joel den. Alles maakte hem bang. De zwarte was heel an ders. Die liet de gouden kettingen en de mooie rin gen en de zilveren beursjes, die uit 't pakje te voorschijn waren gekomen, langs en over za dikke vingers glijden, spiedde elke beweging van meneer Dikshorn zoo scherp na... Schoof, dan weer alles naar zich toe... 't Was onder hel triest-rossig ge- vlam van de lamp een heet gefluister van itrif- tige stemmen. De zwarte probeerde te fluisteren, vv-ant de ander legde telkens trillende wijsvinger op de lippen... De buren... De mensehen... Maar 't kon den zwarte niet zooveel hommen... Zijn zware slem zwol telkens aan... Zoodat 't bleek werd 0111 den pun- tigeti neus van den brave... En hij, eindelijk, neertelde, nog meer geld. Een tientje flonkerde zelfs op het verschoten, afgesleten tafelkleedje... En de zwarte ging. De spichtig-bleeke vingers be- grahbeiden, Irelastlen de kettingen, de beursjes, de rin gen... Zetten cijfertjes met brokje-potlood op groeze lig papiertje.... Bekeken, door een vergrootglas, de kost bare dingetjes. Vuurden van woede bij 't denken aan wat hij den zwarte had moeten betalen ervoor. Grijns den loeh bij de eindrekeniiig. Grijnsden zóó lievig, dat men iels hoorde van genoeglijk-schamper lachje. Als die na na zoo'n inbraakje. maar wat „centen" hebben... Van de eigenlijke waaide hebben ze geen flauw benul. En de grijze oogjes van den brave, al- turend op hel goud van de gestolen dingetjes, waren een en al genotZoodat de bleeke, deftige handen elkaar zochten en, in 't stille kale kamertje zoo ge- zelligjes de spichtige vingers om elkander deden hup pelen, dansen; ook wel zachte knokel-tikjes geven, dat 't toch wel een lust was om aan te hooren. De advocaat, die meneer Dikshorn verdedigen moest, toen de kruik eindelijk gebarsten was. De kerel die üjden achtereen heler van gestolen goed was geweest, in de cel was geborgen..'.. En stille tranen waren ge schreid van ontzelling en verbazing, door wie hem steeds bewonderd hadden. Die advocaat was een van de jonge nog onervaren leden van de Balie. En toen hij voor. i eersl. den Tarluffe. in het Huis van. Be waring zou gaan opzoeken, had Hij zich „voorbereid" gepanlserd. Hem zou-ie niet verloederen. Hij wist nu ten volle. Later heb ik den jeugdigen verdediger even gesprokou. Nadat de brave reeds in statige pose van verdrukte onschuld ter openbare zitting was versche nen. En toen ik 't geval aanroerde, zag ik. hoe een licht blosje van zekere verlegenheid de wangen van mijn jurist kleurde. Kwam hij er. eindelijk rond voor uil. Hoe, toen de brave daar tegenover hem zal, hel spreekvertrek van 'l Huis van Bewaring, en hij den strengen bes !ra ff end-vero 111 waa rd igden blik zij ner oogen op hem gericht had... Hoe. op dat. moment 't hem. advocaat, geweest was alsof hij zich bedrenv meld voelde tegenover den boef. Alsof woorden van zekere verontschuldiging hem naar de lippen drongen, ondanks zichzelf; ondanks al z'n plannen en voorbe reiding.... Had hij bekende advocaat zoo diep. zoo eelil gevoeld. scherj>er dan ooit tevoren, waarom ..monsieur Tartuffe" al heeft-ie jaren cel ach ter zich, toch nog- altijd slachtoffers weet te maken. MAITRE CORBF.AU. Raad Barsingerhorn. Vergadering op Dinsdag 22 December 1908 des mid dags te 2 uur. Aanwezig alle leden. Voorzitter de heer J. Spaans Dz., burgemeester. Na opening der vergadering leest de secretaris, de heer P. Bronder, de notulen. Medegedeeld wordt dat het besluit tot afkoop van de Tienden door Ged. Staten is goedgekeurd. Is nu aan de orde het adres van de afdeeling Kol- horn van den Bond voor Staatspensionneering, dat luidt als volgt: Aan den Raad der Gemeente Barsingerhorn. Naar aanleiding van het in Uwe vergadering van 13 October j.1. genomen besluit tot het zenden van eene adhaesie-betuiging in zake Staatspensionneering aan H. M. de Koningin, komen ondergeteekenden tot u met het dringend ver zoek het daarheen te willen leiden, dat in genoemde adhaesie-betuiging worde aangedrongen op eene ouder- domspensionneering zonder premiebetaling, waarvan de kosten komen ten laste van den Staat. Het bestuur der afd. Kolhorn van den Bond voor Staatspensionneering: (w. g.) W. de Boer, voorzitter. (w. g.) H. J. Engelkes, secretaris. Kolhorn, 10 Nov. '08. B. en W. stellen voor aan H. M. de Koningin een adres te zenden waarin wordt gevraagd een wet die aan ouden van dagen een geldelijke uiikeering ver zekert. Een concept-adres wordt voorgelezen en zonder discussie kunnen alle leden zich daarmee vereenigen. In de vorige zitting was reeds ingekomen een adres van de afdeeling Kolhorn van de Vereen iging voor Vakonderwijs om een subsidie van de gemeente. Voorz. had eenige inlichtingen ingewonnen en stelde namens B. en W. voor, om als blijk van sympathie in het streven der vereeniging voor 1909 een subsidie te geven van 10. Later kon dan beter blijken of de vereeni ging met succes werkzaam 'was, of de steun van het rijk verleend werd en zoodoende de leerlingen voor minder kosten vakonderwijs zouden kunnen ontvangen. Algemeen is men hiervoor. Aan de orde is nu het Torenuurwerk te Kolhorn. Voorzitter deelt mede, dat er 3 prijsopgaven waren ingekomen. Van de firma IJfbouts die een geheel nieuw uurwerk wilde leveren met 10 jaar garantie voor f 525. Van de firma Gebr. Van Bergen die wat aan het oude uurwerk nog goed was wilde gebruiken, de rest goed wilde herstellen, uur en minuutwijzers mede leveren voor 315. Van den heer Wissekerke, die het uurwerk loopend wilde maken met 1 jaar garantie voor 30. Voorzitter deelde mede, dat B. en V het over deze zaak niet geheel eens waren. Aan den eenen kant was men van oordeel, dat een geheel nieuw uurwerk het meest gewenscht was, terwijl er ook een stem ming was die meer gevoelde voor het repareeren door de firma Van Bergen. De gemeente-opzichter die met dezen meneer het uurwerk had nagezien meent dat het goed zal kunnen worden gerepareerd en in orde zal kunnen worden gebracht. De heer Spaans is van oordeel dat het raderwerk van de klok te Kolhorn in uitstekenden staat is, bui tengewoon sterk is en spr. zou er daarom voor zijn het door de firma Van Bergen voor 315 te laten repareeren. De heer Breebaart informeert of onder die f 315 alle onkosten zijn begrepen. Voorzitter zegt dat er voor steigerwerk enz. nog wel wat zal bijkomen, maar dat is ook zoo voor een ge heel nieuw uurwerk. Die kosten hoewel moeilijk te begrooten, zullen ongeveer 25"bedragen. De heer Breebaart: maar het verzenden van de oude klok? is dat voor rekening der firma Van Bergen? Voorzitter: dat staat er niet bij en ik veronderstel ook van niet. De klok daarheen zenden zal wel voor onze rekening zijn. De kosten van het zenden der klok weer naar hier, voor rekening der firma. De heer Breebaart: bij die 315 zullen dus nog wel wat onkosten komen en dan vind ik het verschil met het bedrag voor een nieuwe klok zoo gering dat ik een nieuwe klok beter vind. Voorzitter: het is moeilijk een oordeel te vellen, wat het beste is. B. en IV. zijn ook geen deskundigen in deze zaak en komen daarom ook niet met een voor stel. De heer De Zeeuw meent, dat als er een geheel nieuwe klok komt men de meeste zekerheid heeft dat men zal krijgen een goed uurwerk. Laat men haar re pareeren, dan is het misschien weer lappen en dan blijft het lappen en dat is duur. Maar het ergste is nog dat men niet de zekerheid heeft, dat men een betrouwbaar uurwerk krijgt. Ne men wij een nieuwe klok, dan wordt de kans op een betrouwbaar uurwerk grooter. Het is een verschil in geld van ongeveer 150 en dan heb ik daarvoor liever een goed uurwerk. Den heer Jonker heeft het zeer bevreemd, dat er aan de klok te Kolhorn niets is gedaan, in de vorige vergadering is spr.'s idee toch algemeen goedgevon den om voor zulk een laag bedrag eens te probeeren of Wissekerke de klok kon repareeren. Het heeft spr. daarom verbaasd dat er niets is gebeurd. Voorzitter: toen is beweerd, dat de reparatie zou kosten 10. En een korten tijd later is de opgaaf van Wissekerke ingekomen en werd geëisclit 30. B. en W. vonden het niet wenschelijk toen op deze eischen in te gaan, ten minste niet zonder machtiging van den Raad. Wil men dat nog doen, welnu dat kan nog. De heer Jonker oordeelt dat als men 315 aan de klok laat repareeren men dan niet de zekerheid heeft dat ze goed zal zijn. Wissekerke geeft 1 jaar garantie, en loopt ze 1 jaar goed, dan zal het ook wel langer goed gaan. En het bedrag van 30 is zoo klein dat spr. het daarmee eerst eens wil probeeren. Hij wil bovendien ook de bepaling, niet goed geen geld. Wil Wissekerke dat niet, dan zou spr. het ook niet willen probeeren. De heer De Zeeuw zegt, dat het idee van den heer Jonker hem wel toelacht, wat de kosten betreft. Het zou echter een groot ongerief zijn, als het slechte uurwerk in een plaats, dan een slecht uurwerk. Een een paar jaar werd uitgesteld. Liever heeft spr. geen uurwerak in een plaats, dan een slecht uurwerk. Een goede klok is er te Kolhorn noodig, het heeft een groote arbeidersbevolking, is verstoken van spoor en tram, om eens den goeden tijd te kunnen opnemen. Spr. meent daarom dat alles er voor pleit om een nieuw uurwerk in den toren te plaatsen. Voorzitter licht toe, dat de heer Wissekerke van die f 30 alleen de klok goed loopend maakt, maar uur- en minuutwijzers komen er dan niet aan. Voor de herstelling vraagt de firma Van Bergen f 155, de uur- en minuutwijzers kosten 160. De heer De Zeeuw acht het toch een eerste ver- eischte dat er flinke wijzers en een duidelijke wijzer plaat aankomen. Gebeurt dat niet, dan is het toch maar half werk. De heer Jonker zegt dat de heer Wissekerke be loofd heeft de klok goed te zullen maken. Spr. heeft hem zelf niet gesproken. Een bedrag van 1 30 is zoo gering, dat het te probeeren is. Als het niet goed gaat ontdekt men dat gauw genoeg. De heer Spaans bepleit nogmaals het repareeren voor 315 en begrijpt niet hoe nu een nieuw uurwerk 525 kost, terwijl vroeger (zooals voorzitter eerst had meegedeeld) het uurwerk te Barsingerhorn ƒ850 had gekost. De heer Jonker oordeelt, dat als men een nieuw uurwerk neemt, men er ook niet van verzekerd is dat de klok altijd goed loopt. De klok op het raadhuis is ook niet altijd in orde geweest. oorzitter zegt dat dit uurwerk een paar maal naar de fabriek is teruggeweest, maar zonder onkosten in orde is gebracht omdat de fabrikant te Heiligerlee een onbepaalde garantie heeft gegeven. De firma IJsbouts geeft 10 jaar. En waarom of deze prijs nu zooveel goedkooper is, ja dat kan voorzitter niet zeggen. Mis schien door concurrentie of dat de prijzen zijn ge daald of zoo iets dergelijks. De heer Breebaart meent, dat men dat ziet op elk gebied, dat bij het aannemen van een werk de een het altijd goedkooper doet dan de ander. Er wordt nu tot stemming overgegaan. Eerst om 'een nieuw uurwerk te koopen voor 525. Voor stem den de heeren: Blaauboer, De Zeeuw en Breebaart, de andere heeren tegen, zoodat dit was verworpen. Tegei kwam in stemming het voorstel om de klok voor 325 bij de firma Van Bergen te laten repareeren. Tegen was alleen de heer Jonker, zoodat dit was aangenomen De heer Jonker vestigt de aandacht op de klok te Barsingerhorn. Deze is ook zeer slecht en de klokke nist had gevraagd of ais er nu weer eens een deskun dige te Kolhorn kwam, ook eens gekeken werd naar de klok te Barsingerhorn. Voorzitter belooft dit. Voorzitter doet nu eenige mededeelingen over zijn bemoeiingen over de bestellingen der posterijen naar aanleiding van de klachten der heeren: Spaans, Bree baart en Jonker. Voorzitter had een onderhoud gehad met den post- i directeur te Schagen, die op de meest welwillende wijze voorzitter had ontvangen en blijkbaar gaarne 1 nteewei kte om den dienst te verbeteren. Eerst de klacht van den heer Spaansdeze was I nu opgenomen m den kring van driemaal per dag bestellen en was nu meende voorzitter zeker wel ge- v oor viel 8'e er al 200 °P het wereldtooneeï Dan de kladit van den heer Breebaart, die daar op neerkwam, dat hij de post een enkele maal te laat ontving, omdat de post niet fietste maar liep. Voor zitter was meegedeeld dat de jiost verplicht is. bij meende 4 maal per jaar loopende te bestellen om le J8 zijn bestelling duurde. Het was evenwel temaken 6 ge" Van een ,ijwiel «ebruik de klacht van den heer Jonker. Deze was van het grootste bezwaar, omdat de directeur geen kans zag om de bestelling daar vroeger te doen plaats hebben. De dienstregeling gaf aan, dat de heer jonker zijn brieven om a minuten voor 10 ontving en dat geschiedde. Het w as den bestellers vergund van een rijwiel gebruik te maken, maar zij hebben die niel. Er is misschien wel eenige verbetering aan te brengen, als ook in de buitenwijken een tweede be stelling werd ingevoerd. Het koinl nogal eens voor tcgenvv ooroig, dat de post le laat komt in Barsinger horn en dus de brieven en couranten voor de buiten wijken blijven liggen tot den volgenden dag Zoo zal hel dus zijn voorgekomen, dat de neer Jonker ook zijn correspondentie een dag te laat ontvangt. Spr. zou het daarom goed vinden dat een adres werd gericht tot den directeur-generaal der posterijen, met het verzoek een tweede bestelling in alle buitenwijken. De her Jonker kon niet anders dan voorzitter dank betuigen voor wat hij in deze voor de gemeente heeft gedaan. Spr. meent, dat de heeren den indruk hebben gekregen, alsof hij alleen geklaagd heeft voor zichzelf. Spr. heeft dit punt ter sprake gebracht in het belang van de bewoners van alle buitenwijken. Met algemeene stemmen is men er voor een adres te zenden. Het bestuur van Het Witte Kruis had verzocht of de ligtentjes, wanneer zij niet in het gebruik waren, mochten worden geplaatst op het oude kerkhof ach ter de Herv. kerk. AUen voor. Is aan de orde de verkiezing van 2 leden van hel Burgerlijk Armbestuur, aftredend de heeren C. Schoor! en P. Over. Door het Burgerlijk Armbestuur was voor den heer Schoorl een voordracht ingezonden, luidend: no. 1. C. Schoorl, no. 2. C. Smit Gz., door B. en W. no. 1. C. Schoorl, no. 2. A. Schenk. Tot stemming overgaan de wordt de heer A. Schenk benoemd met 3 stem men. de heer Schoorl verkreeg 2 stemmen. De heeren Smit en Schoorl mochten niet meestemmen. Voor de vacature P. Over hadden het Armbestuur en B. en W, opgemaakt als voordrachtno. 1. P. Over. no. 2. S. Spaans Cz. De heer Over werd benoemd met 5 stemmen, 1 op den heer S. Spaans Cz. De heer C. Spaans mocht niet meestemmen. Als lid van het Weezenbestuur moest aftreden de heer P. Bronder. De voordracht van de leden van het Weezenbestuur luidde: no. 1. P. Bronder, no. 2. H. Spaans. De heer P. Brondei' werd herbenoemd inel 6 stemmen. De heer C. Spaans mocht niet meestem men. De rondvraag leverde niel op. zoodat sluiting volgde. Kolhorn. Zaterdag 9 Januari 1909. treedt voor de afdeeling van den Bond voor Staatspensionneering als spreker op de heer G. Klomp van Uitgeest, lid van het hoofd bestuur. De avond zal worden afgewisseld door zangmuziek Kolhorn. Op 3 Januari 1909 bestaat het harmoniecorps „De Eendracht" alhier tien jaren. Zondag 17 Januari d.a.v. hoopt de vereeniging feeste lijk dezen gedenkdag te vieren, met eene gezellige bij eenkomst. waarin de nummers van het harmoniecorps zullen worden afgewisseld door vioolmuziek van den heer I.. Ka[>er. geaccompagneerd door den heer Dar- tillact van Triglit en door voordrachten met pianobe geleiding. Tevens denkt het bestuur aan het bal. dat den avond za! besluiten, een eenigszins feestelijk karak ter le geven. Winkel. Voor deelname aan het onderzoek naar militaire be kwaamheid en geoefendheid, van hen die het voorbe reidend militair onderricht hebben gevolgd, hebben zich uit deze gemeente aangemeld 3 lotelingen der lichting 1909. Hel onderzoek zal plaats hebben 14 Januari 1909. voorm half lien te Helder. Fort Erf prins. Winkel. Bij Koninklijk besluit is goedgekeurd de door den Raad dezer gemeente vastgestelde verordening op het schoolgeld, die in werking treedt 1 Januari a s. Vanaf dien datum bedraagt het schoolgeld voor meer uitge breid lager onderwijs per jaar f 40 en voor minver mogenden f 20. Winkel. De heer P. Vries, heeft wagens gezondheidsredenen ontslag gevraagd als lid van het Algemeen Burgerlijk Armbestuur, welke betrekking 23 jaren door hem is vervuld. Anna Paulowna. De heer A. de Boer, onderwijzer aan school no. 1 alhier, hoopt 1 Januari 1909 den dag te herdenken, waarop hij vóór 25 jaren geleden zijne functie aan vaardde. Wij gelooven. dat het den jubilaris op dien dag niel aan bewijzen van belangstelling zal ontbre ken. Anna Paulowna. Aan den heer C. Smiers. vanaf 16 November 1878 brievenbesteller alhier, is met ingang van 1 Februari 1909 eervol ontslag uit zijne betrekking verleend met toekenning van pensioen. Moge het hem gegeven wor den. na zulk een werkzaam leven nog lang een aan genomen tijd van rust mei zijn gezin door te brengen. Anna Paulowna. De verhuring van dijken, kaden, wegen, jachtrecht en vischwater, toebehoorende aan den Anna Paulowna- polder. heeft Zaterdag 19 December opgebracht de ge zamenlijke som van f 5711 Voor 3 jaar geleden be droeg zi j f 6111. Zwaar gestrafte onvoorzichtigheid. In een herberg te Emswarden, nabij Ter-Apel (Gr.), speelde een reiziger Vrijdag met een geladen revol ver. Het schot ging af en trof een der bezoekers, die gisteren aan de bekomen wonden Is overleden. De rei ziger meldde zichzelf bij de politie aan. Waanzinnig van smart Te Hillegom is, naar men aan het Vad. meldt, een vader, van wien 2 kinderen aan de mazelen waren over leden, waanzinnig van smart geworden. De man is reeds naar „Endegeest" vervoerd. Arrondissements-Rechtbank te Alkmaar. Uitspraken van Dinsdag. Jan H., Alkmaar, beleediging, vrijgesproken. Cornelis Hendrik B., Alkmaar, overtreding rijwiel verordening, 0.50 boete, subs. 1 dag hecht. Christoffel Abraham St., Helder, kwakzalverij, 3 maal 50 boete, subs. 3 maal 30 dagen hecht. Johannes KI., Alkmaar, wederspannigheid, 12 boete, subs. 8 dagen hecht. Salomon de Vr., Alkmaar, beleediging, 5 boete, subs. 3 d. hecht. Willem P. en Jacob F., Helder, wederspannigheid, ieder 15 boete. subs. 10 dagen gev. Steeds hooger! Uit een plaatselijk blad: BORCULO, 17 Dec. B. en W. dezer gemeente be noemden: le. tot straatveger-lantaarnojisteker J. Klein Velt huis; 2e. tot plantsoensnoeier W. Olthof. Wegens de eerste benoeming is eene vacature in onzen Raad ontstaan. Een unicum. Aan de onderwijzeres aan de O. L. S. te Lisse, mej. E. R. is de salarisvermeerdering, waarop zij volgens de nieuwe salarisverordening recht had, door den ge- meenteraad onthouden, op grond van lichamelijke onge schiktheid. De afdeeling Zuidhollands Noordhoek van den Bond v. Ned. Onderw. heeft zich met een gemotiveerd adres tot den gemeenteraad gewend om op het besluit terug te komen. Mej. R. staat bekend als een uitstekend on derwijzeres. Dirkshorn. Beroepen bij de Oer. Kerk te Dirkshorn de heer J. Sybrandy te Krabbendljke.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1908 | | pagina 10