Nagekomen berichten.
noci'd werd, zóó zelfs, dat Engelsdie grondeigenaars
geld moesten bijeenbrengen om dit eerste slachtoffer
buiten Ierland te steunen.
Dit slachtoffer der eerste „uitsluiting" heeft zijn
naam geschonken pan een sociale beweging, die se
dert in alle landen toepassing vindt.
Een feest van een Amerikaansche juffer.
De dochter van den lieer en mevr. George J. Gould,
te New-York, mejuffrouw Majorie Gould, zou haar
entrée in de wereld maken. Zoo iets komt meer voor,
en vaak geschiedt dit met eenige feestelijkheid, docili
zelden met een weelde, gelijk in dit geval werd tentoon
gespreid.
De twintig zalen van de eerste verdieping in het
„Placa llötet" Waren geheel versierd in mauve, de
lievelingskleur van de débutante. De versiering alleen
koslte 30.000 gulden. Op de vijf tafels in de eetzaal
waaraan 250 vrienden en vriendinnen van Miss Gould
gelukkig meisje, dat zooveel vrienden telt! zou
den plaats nemen, prijkten kostbare orchideeën tusschen
vruchtenmandjes van goud en zilver. Tachtig bedien
den voorzagen de gasten van het noodige, en het be
roemde gouden eetservies van het hotel verliet dien
dag zijn gewone verblijfplaats in de inbraakvrije brand-
kluis.
Natuurlijk was er een beetje muziek aan tafel en
daarna in de danszaal. Vijf orkesten wisselden elkander
af en te twaalf uur werd het bal geopend met den
„Majorie-Wals", afzonderlijk voor deze gelegenheid ge
componeerd. Om het kleine gezelschap wat uit te brei
den en op te vroolijken waren er voor het bal nog
Ï450 gasten bovendien uitgenoodigd, die allen oolillon-
geschcnken ontvingen!. Geen medailles of strikjes of
dergelijke prulletjes. Weineen, voor de schatrijke vrien
den en vriendinnen van Majorie waren geschenken be
stemd, zooals kanten kussens, kostbare zijden parasols,
met zilver gemonteerde rijzwepen, byouteriedoozen, reis-
klokjes en zulks moois.
De jeugdige gastvrouw was gekleed in het wit, met
zilver geborduurd; natuurlijk was het costuum bij Worth
„gecreeerd". met bestudeerden eenvoud. Zij droeg geen
enkel kleinood, ook niet in het eenvoudig gekapte, don
kere haar. Misschien om te toonen, dat dit niet uit
armoede geschiedde, haalde haar moeder de schade
in met haar onschatbaren paarlentooi.
De gezamenlijke onkosten van het feest hebben be
dragen ruim 1Ó0.000 gulden.
Melkmachines.
Het scheppende vernuft der fabrikanten van zuivel-
werktuigen is steeds bezig, om door de vinding van al
lerlei doelmatige machines het werk in de zuivelberei
ding zooveel mogelijk te vereenvoudigen, Zoo heeft
men sedert langen tijd getracht om ook de grondstof,
nl. de melk, machinaal aan de uier te onttrekken. En
hoewel de daartoe gevonden toestellen tot heden wei
nig voldeden en achterstonden bij het met de handen
uitmelken, heeft men niet gerust, een zoodanig appa
raat te vervaardigen, dat aan alle eischen zou kunnen
voldoen. Het schijnt dan ook, dat men er vrij goed
in begint te slagen. Volgens verschillende mededeelin-
gen over gehouden proeven met een melkmachine is
reeds gebleken, dat de handenarbeid op dat gebied
zonder bezwaar gemist kan worden, wat vooral in groot
bedrijven, waar de melk snel ter beschikking moet zijn,
een groot voordeel kan opleveren.
Zoo geeft het Centralblatt fur Bacteriologie een
beschrijving van een melkmachine, die in Amerika on
der den naam van Burrell-Lawrence-Kennedy in den
handel is gebracht. De proeven gedurende 18maanden
daarmee genomen hebben bewezen, dat er geen verschi
bestaat tusschen de met de machine en met de hand
gemolken melk.
Ook in Denemarken wordt de aandacht op 't machi
naal melken meer en meer gevestigd en men twijfelt
niet, of de melkmachines zullen op den duur wel in
gang vinden. Wel schijnt het, dat koeien, die voor het
eerst met de machine worden gemolken, de melk niet
volkomen loslaten, doch dit wordt later beter, terwijl
bij koeien, die voor 't eerst gemolken worden, zoo
iets niet voorkomt.
Bij de tegenwoordige hooge loonen, die goede melk
sters en melkers eischen, zou dus door de invoering
van goede melkmachines, niet alleen, bij een groot aan
tal koeien, het werk vlugger kunnen geschieden, maar
ook met meer voordeel voor den veehouder.
Echt Russisch.
Russische revolutionnairen te Parijs hebben een
onderzoek ingesteld naar de gedragingen van een hun
ner lots- en overtuigingsgenooten, en daarbij is ge
bleken, niet alleen, dat de Russische politie onder de
zoogenaamde revolutionnaire groepen in het buitenland
geheime, betaalde spionnen onderhoudt, die van alles
wat gebeurt en gezegd wordt aan de geheime politie
tc Petersburg kennis geven, de reizen van revolution
nairen signaleeren en dergelijk spionnenwerk doen
maar die bovendien de aanzetters en aanstokers zijn
van de meeste terroristische handelingen, die in Rus
land worden gepleegd.
In Parijs woonde sinds 1900 de Rus Azew; hij was
lid der revolutionnaire vereeniging en heeft in die
jaren 14.000 Roebels loon ontvangen voor de mededee-
iingen, die hij aan de geheime politie leverde en die
den dood van heel wat jonge heethoofden veroorzaakt
hebben. Azew wist zijn dubbel spel zoo goed te spelen,
dat niemand hem verdacht. Eerst in 1906 werd verden
king tegen hem opgevat, ten gevolge van een mede-
deeling van een politie-inspecteur uit Warschau, die
in het geheim tot de revolutionnaire partij behoorde.
Van dien tijd af werd Azew nauwkeurig nagegaan, en
geleidelijk kwamen bewijzen van zijn verraad in handen
van de revolutionnairen te Parijs.
Tot zoover is de geschiedenis heel gewoon. Voort
durend houden de beide partijen in eikaars kamp ge
heime agenten aan, om op de hoogte te blijven van
eikaars plannen en bedoelingen.
Maar volgens de mededeelingen in Le Journal is bij
het onderzoek tegen Azew nog meer gebleken. De
reactionnaire kringen in Petersburg zijn er op gesteld
naar het schijnt, om door tal van terroristische aansla
gen den schrik te doen voortbestaan bij den Tsaar
en bij de regeering, opdat niet wordt overgegaan tot
de liberale maatregelen. Het was in Parijs bekend, dat
Azew een der vurige propagandisten was Voor terro
ristische aanslagen. Hij maakte de plannen op en be
toogde de noodzakelijkheid, hij bereidde de zaak voor
en vergezelde de personen, die den aanslag moesten
volvoeren
En tegelijk hield hij de Russische geheime politie
op de hoogte, en ontving hij de belooningen die deze
uitkeerde voor zijn spionnagediensten!
Alle terroristische aanslagen in Rusland in de laatste
jaren, zegt Le Journal, behalve die op den minister Sip-
jagin en op prins Obolenski, zijn door Azew georgani
seerd en voorbereid. De geheime politie had hem
machtiging gegeven tot eiken aanslag, behalve op den
Tsaar en de ministers. In een der door hem ontvan
gen brieven staat: „Gij kunt Moskou gerust van den
aardbodem doen verdwijnen."
De aanslag op den gouverneur van Oefa, Bogdano-
'witsj, werd op aandringen van Azew ondernomen door
Gerschuni. Een der bekendste officieren der geheime j
politie, Mednikof, droeg door Azew's tusschenkomst
van het geheele plan kennis. Hij bewaakte Gerschuni j
voortdurend, om hem op heeterdaad te betrappen, en
de uitgeloofde belooning van 10.000 Roebels te kunnen
ontvangen. Maar Gerschuni voerde den aanslag vroeger
uit, dan Azew had vastgesteld, zoodat Mednikof nog
in den trein zittende een telegram van Azew ontving,
dat de aanslag reeds gepleegd was en dat Gerschuni
naar Kief was gevlucht. Daar werd hij door Mednikof
gearresteerd en naar Schlusselberg overgebracht.
Zooging het ook met andere aanslagen. Steeds was
Azew er de ziel van. Ook de aanslag op grootvorst
Sergius is op aanstoken van Azew gepleegd; de ge
heime politie te Moskou was van het geheele geval
op de hoogte, en kende niet alleen den naam van
Katajef, den man die den bom zpu werpen, doch ook
alle andere betrokken personen. Allen werden bewaakt
en voortdurend nagegaan .Toen de aanslag op het
punt stond uitgevoerd te worden, vroeg de politie te
Moskou, of het £een tijd werd aan dit spel een
einde te maken. Van hoogerhand kwam het bevel: „Be
moei er u niet mee." Enkele uren later werd de oom
van den Tsaar door den bom van Katajef gedood.
Hdbld.
Het Amerikaansche spoorwegnet.
Volgens de Railway Age is in het afgeloopen jaar
het spoorwegnet der Unie slechts met 3214 mijlen toe
genomen. Dat is in 11 jaren niet voorgekomen, zulk
een kleine uitbreiding. Sedert 9 jaren bleef de ver
meerdering steeds boven de 4000 mijlen.
In Canada en Mexico daarentegen viel toeneming
aan te wijzen.
De Chicago Milwaukee and St. Pauls Railway breidt
zich tegenwoordig het sterkst uit. In 1908 voegde zij
790 mijlen spoorlijn bij haar net; dan volgt de
Southern Pacific met 448 en de Great Northern met
191 mijlen.
Een welverdiende onderscheiding.
In de maand Maart van het vorige jaar zou de be
roemde dr. Berger ta Parijs een gevaarlijke operatie
verrichten. Als zijn adsisient deed dienst een jeugdig
geneesheer, Bazy geheeten. Bij het begin der operatie
kreeg de adsistenl een straal etter in het oog. De
jonge geneesheer wist zeer goed, dat hij zich aan groot
gevaar blootstelde, wanneer het oog niet ten spoedigste
gedesinfecteerd werd, maar hij wist eveneens, dat geen
zijner collega's hem op het oogenblik kon vervangen,
en dat het uitstel van de operatie gevaar kon opleveren
voor den patiënt en hij bleef dus zonder aarzelen op
zijn post. De gevolgen bleven niet uit; na zevenmaan
den van hevig lijden, bleek het dat, trots alles wat
de wetenschap voor hem 'had gedaan, het oog weg
genomen moest worden.
Eenige dagen geleden hoorde president Fallièreshct
verhaal van de heidendaad van Bazy en onmiddellijk
riep hij uit„Ais iemand het legioen van eer heeft
verdiend, dan is het zeker deze jonge dokier. Moge
deze onderscheiding hem het verlies van zijn oog wat
Lichter helpen dragen."
En gisteren bracht het „Journal officiel" het Irericht
van de benoeming van den held, tot ridder van liet
Legioen van Eer.
Luchtzuivering door sneeuw.
De jongste sneeuwstormen in Engeland hebben we
derom bewezen in welk een krachtige mate de lucht
door de sneeuw gezuiverd wordt. In Londen zijn ana
lyses gemaakt, die een groote verontreiniging van de
sneeuw openbaarden. Koet en ander zwevend vuil uit
de lucht, en gasvormige onreinheden, ammoniak en
zwavelig zuur, waren er in groote hoeveelheden in aan
te toonen. Het groote nut van den sneeuwval in dit
opzicht is dus ook ditmaal duidelijk gcvVorcleh; maai
de spreekwoordelijke zuiverheid van versch gevallen
sneeuw mag incn daarentegen niet vertrouwen.
Dat was een goed rechter.
Te Bearsted heeft de rechter een boer, die tachtig
schapen op een veld had gehouden, waar er zoo goed
als geen yoedsel voor ze was en dat bovendien on
der de sneeuw: lag, met het gevolg dat er ruim een
dozijn van den honger omkwamen een onderzoek
van maag en darmen, bewees het ten overvloede
en vele andere haast tc zwak waren om op hun poo-
ten te staan, veroordeeld tot twee maanden gevange
nisstraf met zwaren arbeid. De man was tevoren al
tweemalen voor dierenmishandeling gestraft.
Steeds weer.
In de huurt van Wjaidring in Tirol werden dezer
dagen 5 personen door ©en lawine overvallen en on
der de Sneeuw bedolven. Vier hunner wenden leven
loos onder de sneeuw vandaan gehaald en er bestaat
sleehtsfi oop, dat de vijfde nog gered zal kunnen wor
den.
Een oud besluit ingetrokken.
Een der jongste le Tokio uitgevaardigde Kabinets
orders heeft het verbod van 't gebruik van Weslerseho
inkt voor Japansche officieel© stukken ingetrokken. In
1876 had jde regeering van Japan bevolen, dat voor
geen officieel stuk behalve in geval dit opgesteld werd
op uitheemsch papier in een van de Wcsicrsche talen, i
Wiestersche inkt gebruikt zou mogen worden, en sinds- i
dien is dat jbevel van kracht gebleven tot den 7en
van de vorige maand, toen het pas werd ingetrokken.
In de Japansche pers toont men zich zeer ingenomen
met dezen maatregel.
Als het kon
Do Engclsche minister van Oorlog, de heer Haldane,
praat veel tegenwoordig. Hij; heeft dezer dagen ook
het woord gevoeld te llalifax en daar gezegd, dat En
geland voorging hij; de beweging, om de uitgaven voor
de krijgstoerustingen te verminderen. Mettertijd zullen
do groote volken inzien, dat de groote uitgaven in het
belang van den vrede en van sociale hervorming in
gekrompen kunnen worden. Maar zoolang de volken niet
tot dat inzicht zijn gekomen, is het ondoenlijk, de toe
bereidselen voor 's lands verdediging te verwaarloo-
zen.
Als het kon, zou Engeland mei willen verminde
ren, is de korte zin van Haldane's betoog. Maar het
kan niet en daarom gaan wij maar voort met schepen
houwen. Het volk zal zoolang wel blijven betalen.
Pest en Ratten.
Dr. A. Billet, een Fransch officier van gezondheid,
heeft in opdracht van den minister van Oorlog een
belangrijke studie over de pest in Algiers en Tunis
geleverd, die hij, in de „Annales de 1'Institut Pasteur"
publiceert. Ter plaatse, waar hij onderzocht, bestond
rattenpest. Deze ratten behoorden tot drie soorten en
meer dan de helft (61 p.Ct.) behoorde tot de soort:
mus decumanus.
Ze bevatten een massa huidparasieten, waaronder
vooral vlooien. Onder deze vlooien behoorde het mee-
rendeel tot de soort: pulex cheopis, die het gevaarlijk
ste is; die zoowel mensch als rat bijt en aldus de pesl-
stof van rat op mensch kan overbrengen. Vooral de
genoemde mus decumanus, een rioolrat, die meer 'dan
andere dus in steden en havens voorkomt, herbergt j
deze pulex cheopis.
Hieruit blijkt opnieuw, dat voor alles in dezen strijd
tegen de ratten, de riolen van ratten moeten wor
den gezuiverd. Het beste middel hiertoe lijkt hem de
toepassing van zwaveldampen. Ook een procédé, waar
bij chloorgas vrij komt, bewees goede diensten.
(Tijdschr. v. soe. hvg.)
Duitsche weelde.
Woensdagavond hebben de Keizer en de Keizerin
hun eersten grooten ontvangayond gehouden.
De Berlijnsche correspondent van de Daily Mail zegt,
dat daarbij een weelde aan juweelen en kleeren ten
toon werd gespreid, die bewees, dat Bulow met zijne
vermaning, om tot de oude Pruisische zuinigheid terug
te keeren, aan doovemansdeur heeft geklopt.
De rijkdom van Berlijn heeft in dit seizo n een
schat van geld uitgegeven. Japonnen van 2000 tot 8000
mk. worden besteld, alsof het maar niets is. De Ber
lijnsche dameskleermakers hebben in Londen en Parijs
gekocht, wat er maar te krijgen was, om aan de ver
langens van hun klanten te voldoen. Bonten van 20.000
tot 60.000 mk., hoeden van 400, 600 en 1200 mk. vonden
gretig koopsters.
De juweliers moesten voor millioenen aan kostbare
steenen koopen, terwijl zij vroeger aan een tiende van
de waarde genoeg hadden. Een firma onder de Linden
moet in de laatste weken alleen voor 1% millioen mk.
aan paarlen omgezet hebben. Er was een halssnoer on
der van 500.000 mk., dat een Berlijnsch koopman voor
zijn vrouw kocht.
Het geld, dat aan tafelgenot wordt besteed, even
aart de andere weelde-uitgaven. Ofschoon er in den
iaatsten tijd drie groote paleizen van hotels te Ber
lijn zijn geopend, doen tal van nieuwe eet- en koffie
huizen drukke zaken, van 's avonds acht uur tot diep
in den nacht.
Menschen, die vroeger genoegen namen met een
licht avondmaal van 5 mk. met een paar flesschen ge
wonen wijn, eten nu zeven tot tien gerechten en be
sproeien die met den kostelijksten wijn. Daarbij wor
den sigaren van 7 mk. het stuk gerookt. In sociëtet-
ten en aan huis wordt om hooge sommen gespeeld,
men telt auto's bij honderden, en eiken dag wordt een
klein fortuin aan bloemen besteed.
Kortom, als men den correspondent van de Daily
Mali mag gelooven, is Berlijn in een hedendaagsch
Babel verkeerd.
De zucht tot verkwisting tast alle standen aan. Zoo
doende leven vele menschen ver boven bun kracht.
Als het pretleven te Berlijn gedaan is, maken drom
men zich gereed, om in het voorjaar naar de ltiviera,
Zwitserland en Monte Carlo te trekken.
De Aardbeving.
De „Avanti" deelt een telegram mede uit Messlna,
waarin wordt bericht, dat gisterochtend nog een leven
de van onder de puinhoopen van den Corso Vittoria
te voorschijn is gehaald en overgebracht naar het hos
pitaal.
Volgens de Popoio worden ongeveer 130.000 overleven
den onderhouden door de openbare armenzorg, hetgeen
per dag ongeveer 200.000 francs kost.
De groote brand, die zooals wij reeds hebben mee
gedeeld, in de puinhoopen van Messlna heeft gewoed,
blijkt te zijn ontstaan in de benedenverdiepingen van
het Grieltsche koffiehuis, waar een groote hoeveelheid
brandbare stoffen bijeen was, en te zijn overgeslagen
naar de puinhoopen van het paleis Pennesi en het raad
huis. Vaten drank, die in de kelders van het koffiehuis
lagen, sprongen uiteen en staken het droge houtwerk
in brand. Op een afstand geleek het of Messina een
groote krater was geworden. Onder het puin van het
paleis Pennesi lagen nog verscheiden honderden lijken,
die thans verbrand zijn. Ook een historische poort van
het oude Messina is door het vuur vernield.
Er zijn nu bevelen gegeven om met alle middelen
die de wetenschap aangeeft, te beproeven het leven
op te wekken in de lichamen, die geen teekenen van
ontbinding vertoonen.
De gezondheidstoestand van de bevolking, en de troe
pen heet uitmuntend te zijn, en de barakkenbouw vor
dert goed.
Tot dusver'zijn 3000 vluchtelingen uit Sicilië en Ca-
iabrië te Rome onder dak gebracht. Er heerseht daar
thans zoo groot plaatsgebrek, dat maatregelen zijn ge
nomen om de ontscheping van lieden zonder middelen
van bestaan tegen te gaan, en dezen naar andere plaat
sen te zenden.
Te Reggio gaan de plunderaars nog steeds voort
met hun snood bedrijf. De daar in garnizoen gelegde
militairen hebben in de jongste dagen herhaaldelijk
moeten schieten op roovers, die op heeterdaad werden
betrapt.
Dan werd het reddings- en opruimingswerk in en om
Reggio de laatste dagen zeer bemoeilijkt door hevige
stormen. Vele schepen moesten zelfs vertrekken om
veiliger ligplaats op te zoeken. Gistermorgen werd
weer een nieuwe aardschok gevoeld.
De aardbeving in de streek van Smyrna, Klein-
Azië, heeft te Fatosjatine groote schade veroorzaakt;
12 personen zijn gedood en velen gewond.
De Kinderwetten.
Men schrijft d.d. 19 Januari uit Enschedé aan de
„Z\v. Ct."
Teneinde onnoodig opzien te vermijden, werd Don
derdagmiddag een 8-jarig meisje en een 10-jarig jon
getje van de echtelieden E., die de kleinen volkomen
verwaarloosden, en door de rechtbank, in afwachting
der definitieve uitspraak, voorloopig uit de ouderlijke
macht waren ontzet, op last der justitie uit de school
gehaald en toevertrouwd aan anderen, het meisje aan
de Protestantsche ziekenverpleegster achter het Hofje.
De moeder, dit vernomen hebbende, kwam huilen
de en smeekende bij het hoofd der school om haar
de verblijfplaats van haar dochtertje te zeggen, zon
der hetwelk zij niet kon leven, het jongetje interes
seerde haar minder.
Natuurlijk werd aan haar verzoek niet voldaan, doch
niettemin werd zij Donderdagmorgen met de verblijf
plaats bekend en spoedde zich derwaarts.
De dienstbode, die alleen thuis was, wist ze te be
praatten haar het kind mede te geven en triomfante
lijk komt ze nog even bij „meester" om; tc zeggen,
dat zij haar dochtertje weer had.
Daarna verwijderde zij zich in allerijl en is door
de inmiddels gewaarschuwde politie niet meer op te
sporen. Vermoedelijk Ls zij met haar kind over de
grenzen vertrokken. Jammer voor hel arme kind, een
zacht, lief. meisje, dat nu weer een leven vol ellende
tegemoet gaat.
Jachtwet en Jachtopziener.
De kantonrechter te Ter Neuzen heeft een.... jacht
opziener uit Axel, ter zake van het op den openbaren
t\eg bij zich hebben van een wapen, veroordeeld tot
een hechtenis van vijf dagen met verbeurdverklaring
van het in beslag genomen geweer.
Hij wordt niet vervolgd.
De N. R. Ct. verneemt dat niet zal worden overge
gaan tot vervolging van den heer De Bourbon te Ooster-
boek, die met zijn getuigen weigerde de geboorte-aan
gifte van zijn zoon te teekenen, omdat de ambtenaar
van den burgerlijken stand in de acte niet wilde plaat
sen de woorden: Zijne Koninklijke Hoogheid Prins.
elkaar nader hadden leeren kennen en de overeen
stemming harer neigingen hadden opgemerkt, had zich
spoedig tusschen haar een zeer nauwe vriendschap
ontwikkeld. Voorkomend en vriendelijk tegenover al
haar dames, voelde de eigenares van het pension, zich
tegenover Iduna Schneideband als tegenover een vrien
din, en deze beantwoordde deze warme gevoelens ge
heel.
Dat de naam van Peter Aichschnitzer bij de dames
van het pension geen onbekende was, dat sprak van
zelf, ook niet aan de dame des huizes. Maar deze werd
met deze beroemdheid eerst geheel vertrouwd gemaakt
door den schat van lectuur die Iduna van hem in haar
kisten en koffers had meegebracht en het was haar
een genot haar geestesvriendin daarmee in te wijden.
Een groote, beteekenisvolle dag was het dus voor Idu
na toen op een goeden morgen de advertentie in de
courant stond, dat haar held in het Lyseum een voor
dracht over litteratuur zou houden.
Het liefst waren zij beiden er samen heengegaan,
maar de zaak was ruchtbaar geworden, en de verstrooi
ing zoekende dames van het pension wilden niet thuis
blijven. Voorkomend en beleefd als zij was, had de
huisvrouw voor alle entreekaarten gezorgd. En nu was
dan de voordracht gehouden, waarvan de dames allen
in opgewonden stemming en de beide vriendinnen be
geesterd terugkeerden.
De gloed die daar binnen Iduna's wangen had be
dekt, terwijl zij zat té luisteren, was onder de inwer
king van de frissche buitenlucht weer verdwenen. In
haar binnenste evenwel leefde de indruk voort, met
zulk een diep geweld, dat zij zich niet in staat ge
voelde haar druk-pratende vriendin ook maar met een
enkel woord te antwoorden. Terwijl zij zwijgend luis
terde naar de algemeenheden die deze uitte, stelde zij
nog eenmaal voor zichzelf vast, wat zij reeds zoovele
malen in haar eenzame uren had gezegd: dat zij wer
kelijk de eenige was die dezen man geheel en al be
greep. Deze man had vandaag, nu zij hem had hoo-
ren spreken nog overweldigender indruk op haar ge
maakt, dan toen zij zijn wijsheid had gelezen. Van tijd
tot tijd hoorde zij de andere dames lachen en zij
hoorde hoe dezen zich vroolijk maakten over het pot
sierlijke figuur van den grooten man. Dat vond zij zoo
vreemd, zoo onbegrijpelijk, dat zij niet in staat was
daarover een woord van verontwaardiging te uiten.
Door haar vriendin was zij er op voorbereid gewor
den, dat Peter een misvormde was. Met groote onver
schilligheid had zij dit aangehoord. Op den geest van
den man had zij zich verliefd. Daarenboven was bij
haar, wanneer zij de mogelijkheid van een persoonlijke
ontmoeting met hem had overwogen, nog nooit de vraaf
opgekomen, hoe de groote man er eigenlijk lichamelijk
wel zou uitzien. En deze geestelijke verhouding waarin
zij tot dusverre tot hem had gestaan, was nu, nu zij
oog in oog tegenover hem had gestaan, nog niet an-
ders geworden. Dat hij klein, ja zoo klein was, dat
j hij nauwelijks met het hoofd boven den katheder was
1 gekomen, dat hij een bochel had, misvormd was, ja
natuurlijk, dat had zij gezien, maar niet opgemerkt.
Het was haar glad onverschillig. Want in dit meisje
was iets vreemds, een bijna geheel ontbreken van een
gevoel van zinnelijkheid, een verlangen en begeeren. En
bovendien hing er in het huis waarin zij tot dusverre
had geleefd nauwelijks een spiegel. Zij wist nauwe
lijks hoe zij er uitzag en dat was haar ook precies
hetzelfde. En zooals haar eigen persoonlijkel verschij
ning haar onverschillig was, zoo was dit ook het geval
ten opzichte van hem. Wanneer zij iets van hem
had gelezen was de geest van dien man als iets per
soonlijks haar tegemoet getreden.
Uit zijn woorden was iets voor haar opgegroeid, als
een onzichtbare persoonlijkheid, wat met de verschij
ning van den mismaakten man niets had uit te staan.
Daarom was zij ontzet, wanneer zij hoorde, dat de
andere dames zich steeds meer er over vermaakten hoe
hij er had uitgezien. Eigenlijk was dit iets waarover
zij zich kon verheugen, en dat deed zij ook, want
dat gaf haar de zekerheid dat zij alleen dien man be
greep en daarmee verbond zich een tweede zaligheid
brengend gevoel, dat de groote man, die bepaald zou
denken en voelen als zij, bij een ontmoeting beslist in
haar ook zou ontdekken de eenige, waardige geestes
vriendin.
Want of zij het zichzelf al wilde bekennen of niet,
vanaf dat oogenblik voelde zij in zich 't verlangen niet
alleen tegenover dezen man te zitten als toe hoorster
in een leeszaal of hoogeschool, maar meer intiem met
hem saam te komen en om te gaan.
De rest van den dag ging voor haar als in een
roes voorbij. Het gesprek aan de gemeenschappelijke
tafel in het pension sloeg natuurlijk als een verward
gedruis haar oor voorbij. In haar ziel was het als
in een schemering, waarin twee lichtzuilen gloeien: de
herinnering aan de heden gehoorde voordracht en de
verwachting van datgene wat haar nog in uitzicht
stond.
En dat kwam ook. Op elk der voordrachtdagen zwerm
de het damesclubje als bijen uit haar kamers, om met
het bloemenstof des geestes weer naar huis terug te
keeren. Van de eene lezing naar de andere werd
de stroom waarin het zieleleven van Iduna voortging
steeds sterker, machtiger en onweerstaanbaarder.
Toen de reeks van voordrachten was geëindigd en
de hoop op meer genot in dezen zin vervlogen was,
had Peter zulk een invloed op haar gekregen, dat de
gedachte nu niet meer van zijn groote geestesgaven
te kunnen genieten haar onverdraaglijk was. Zij kon
zich er niet aan gewennen dat van nu af alle contact
tusschen haar en den grooten man zou zijn verbroken
en zij spande zich in om een uitweg te vinden, en op
den avond van den iaatsten dag had zij werkelijk een
plan, dat het haar mogelijk maken zou, niet slechts on
der honderdtallen anderen, maar in meer intiemen
kring met hem samen te zijn.
De eigenares van het pension moest Peter Aich
schnitzer uitnoodigen iii haar salon een rij voordrach
ten te houden. Het onderwerp werd geheel aan hem
overgelaten.
Nog dienzelfden avond werd haar vriendin van dit
plan op de hoogte gebracht en het vond bij deze een
luiden bijval. Afgezien van haar persoonlijk verlangen,
begreep deze dame maar al te goed, wat een groote
beteekenis het voor het pension zou hebben, wanneer
deze geleerde man daar een paar voordrachten zou
houden. Haar inrichting was dan bepaald in aller mond
en zou als een, inrichting van den eersten rang worden
geroemd.
Omdat zij echter een practische vrouw was, kwa
men ook spoedig na de eerste begeestering, de prac
tische bezwaren. Hoe zou dat mogelijk zijri. Zij had
niet een enkele kennis die haar bij den geleerde zou
I
Kunnen introduceeren. En bovendien van zulk een man
was het niet te vergen, dat hij tijd en moeite voor
niemendal gaf.
Neen, natuurlijk Iduna stemde dat volmondig toe
dat ging niet.
Ja maar hoe dan?
Er moest hem een honorarium voor de voordrachten
worden aangeboden.
Bij dezen voorslag werd er een diepe rimpel merk
baar in het voorhoofd, van de pensionsdame.
Of juffrouw Iduna dan dacht dat de redenaar daar
op zou ingaan?
Men kon het toch in elk geval probeeren.
Hierop weer een %lang en nadenkend zwijgen, dan
keek de corpulente'dame, die zich alleen, met Iduna
in haar cabinet bevond vlug nog eenmaal naar de deur,
of niemand haar kon hooren, schoof dan haar stoel nog
wat dichter naar dien van haar vriendin: „Ja maar
weet ge, die man is verwend: de couranten betalen
zijn bijdragen met goud; en ik weet uit zekere bron
dat hij voor een lezing in het Lyseum "een reuzensom
ontvangt. Voor weinig zullen we hem dus niet kunnen
krijgen."
Toen zij dit hoorde boog zij zich in een plotselinge
opwelling naar voren, zoo dat haar gelaat vlak bij dat
van haar vriendin kwam, zij greep haar hand en zeide:
„wat ik u zeg, blijft toch bepaald onder ons."
Fluisterend had zij deze woorden gezegd, de opge
wondenheid trilde daarin. Een handdruk van de an
dere zijde gaf haar de verzekering dat niemand het
zou ervaren.
„U schrijft hem, en biedt hem het honorarium aan"
zij noemde een zeer groote som „zoodat hij na
tuurlijk denkt, het komt van u, van het pension, en
betaalt hem het geld ook uit. Het geld zal ik u geven."
De oude dame sprong een halven meter op, zoodat
hoofd bijna in botsing was gekomen met dat van Idu
na. In haar wijdgeopende oogen was een uitdrukking
van verbazing, en bewondering beide. Dat was een
drang naar geestesbeschaving die haar imponeerde. In
elk geval was door dezen voorslag de zaak in eens
glad voor elkaar en was er dus geen enkele reden
om de poging niet te wagen.
'.Wordt vervolgd.
