Jkrar..»vam■",cn ""r ~i -
J J JUICH tltlll 11CL gen der kosten van het Hoogheemraadschap; subsi- en niemand wilde thans meer voor den ongelukkigen
41
Van dit en van dat.
„Zóo raar, dat 'k... En as ik je nou zeg, dat-ie
zich had geverfd, Ant! Als 't niet waar is, dan zal
ik... Geverfd. Zijn bakkebaarden, zijn hoofdhaar, z'n
spuiglokjes... Donkerbruin...! Je zag de verf er zoo
op zitten, met klonters... En hij lachte, dat al z'n
tanden te zien kwamen... Nam 't kleine spiegeltje
van 't penantkastje... Je weet wel, dat ronde spie
geltje... En daar stond-ie zich in te bekijken... En
daarna keek hij mij weer an... In kon geen woord
meer uit m'n keel krijgen... Toen trippelde hij, met
ooievaarsbeenen en kleine pasjes, door de kamer...
Streek zich over 't gezicht... Ik zei maar iets
Van dat 't erg mooi was en hem keurig stond
Dn man luisterde niet eens... Bekeek zich weer vóór
den spiegel... Streek maar met 't borsteltje... O,
Ant, wat motte we beginnen!... Vijf-en-dertig gulden
per maand... Hij is stapel! wat ik je zeg!"
De andere gevoelde den ernst van 't geval
Besefte dat Keetje de zaak niet overdreef...
De handen op de knieën latende rusten; turend
naar het allengs-verflauwende spiritus-lichtje onder
den koffiepot, dien ze onaangeroerd lieten, peinsden
de vrouwtjes over het plotseling óver haar gekome-
ne... Poogden vruchteloos door te dringen in de
duisternis van het ondoorgrondelijkeVan wat
zich meester had gemaakt van hun armen, soliden,
braven, goedigen commensaal, die acht lange jaren
een toonbeeld van vreedzame ingetogenheid was ge
weest...
Op een punt van den stoel, dien zij voor hem had
klaar-gezet, was meneer Steegmans neergestreken...
En telkens wrong hij een paar dunne schrijf vingers
tusschen boord en hals, want 't klemde hem om he>t
hart... Telkens keek hij schuw-onrustig naar de pen
dule... 't Was een beslissend uur in zijn leven, dat
aanbrak...
De derde maal, toen hij verjeugdigd door den
•wonderbalsem en met een rozenknopje in het knoops
gat met haar had rondgedoold in een der buiten-
dreven van de stad... haar mollig handje rustend op
zijn arm, en hij nu en dan streelend, met beverigen
vinger, het glacé van haar handschoen... die derde
maal had zij 't gesproken, dat schrikkelijke woord.
„Je weet, Willem", had 't weeuwtje, dat zijn drie-
en-vijftigjarig hart had doen ontvlammen, gezegd, „je
weet, Willem, dat ik je mag lijen... Dat ik je be
min..." had ze er zachter bijgevoegd, hem, bij het
schijnsel van een lantaarn zoo teeder aanziend met
haar mooie glinsterende zwarte oogen „maar...
zie-je... Maar..."
Hij voelde z'n knieën knikken van den schrik en
scheen verkouden... Snoot telkens neusje, zich om
wendend... Verliefde vrijer merkte niets...
Eindelijk begon Dolf zwijgend te peinzen. Rookte
nóg geweldiger... Tuurde Steegmans, al-hangend
ever de leuning van zijn stoel, met doorborenden
blik aan...
Men had Willem's hart kunnen hooren bonzen...
Dora zat roerloos, zakdoek tegén neus gedrukt...
De stilte spande al-meer... Toen, ten langen leste
Dolf tot zijn zuster:
„Is 't je geluk, meid?"
Willem Steegmans rees op. Zijn aangezicht straal
de
Hij strekte de armen naar haar uit...
Zij vloog naar hem toe. Sloeg haar armen om z'n
hals...
En terwijl hij zich neerboog om een kus van mate-
looze liefde en vreugde op haar wang te drukken
wendde ze zich om... Wierp broer Dolf een knip
oogje toe... Onderwijl een duivelsche grimlachje over
haar trekken speelde...
En toen de beide aanstaande zwagers en compag
nons elkaar de hand schudden, zorgde Dolf ervoor
dat zijn hoofd weer in cigarette-rook gehuld was...
Willem niet kon zien wat er in hem omging en zich
'op z'n trekken afspiegelde.
„Dus," zei de rechter-commissaris, „u hadt niet
het flauwste besef van den toeleg om u te plukken,
af te zetten, door het tweetal ondernomen?"
Arm, vermagerd meneertje schudde droevig-be-
schaamd het verbleekte, beenig kopje.
De rechter zat hem aandachtig te observeeren. Hij
had met 'm te doen... Maar de gedachte, dat stijf-
stemmig, dor, bejaard, secuur manneken door ver
liefdheid... door jeugdige passie der zinnenZe
deed telkens iets-oolijks glinsteren in de van nature
konden de oude verhoefslaagden in den Huigendijk
met zeker welgevallen hun onderhoudslast weder te
rugnemen.
Men mocht zeggen: „met welgevallen", omdat die
onderhoudslast nu al weinig meer te beteekenen had.
De Schermer immers werd tegen den Huigendijk
aangelegd, zoodat die dijk van nu af geheel buiten
het bereik van het Schermerboezemwater was ge
bracht. Nergens over het groote gebied van het Hoog
heemraadschap der Uitwaterende Sluizen was sedert
de afsluiting der zeegaten, zonder eigen toedoen, zoo
groot voordeel verkregen, als hier.
Dat begrepen de bedijkers van de Schermer ook.
En zij vroegen aan de verhoefslaagden in den Hui
gendijk een redelijk subsidie voor de vermindering
van onderhoud door de bedijking.
In antwoord hierop berichtten de verhoefslaagden,
dat zij hun Huigendijk liever wenschten te behou
den en dat zij daartoe aanspraak maakten op eenige
roeden gronds in den polder om er glooiing en berm
van te maken. Dit laatste geschiedde vermoedelijk op
grond van het recht van aardhaling en zodesteking
voor de bedijking, in dien tijd.
Ten laatste werd door Commissarissen uit de Sta
ten eene overeenkomst bewerkt, in het jaar 1635,
waarbij de Schermer den ouden Huigendijk over kreeg
met de verplichting hem ten eeuwigen dage te on
derhouden, op minstens gelijke afmetingen als het
overige deel van den ringdijk des polders. De polder
kreeg daarbij in eigendom alle rietbosschen en an
dere gronden, alsmede alle actiën, die de verhoef
slaagden ter zake van den Huigendijk bezaten. De
verhoefslaagden keerden daarvoor aan de bedijkers
uit eene bijdrage van 7875 guldens, in drie gelijke
jaarlijksche termijnen.
weet.
men
Hoe men daar aan gekomen is, is bekend. liet ver.
raad van Judas op den laatsten 1'aaschavond wordt
als oorzaak er van beschouwd.
,.De bizondere angstvalligheid echter van
pwafVjHBHHpi ii
schrift als „Uebcr Land und Meer bewijst dj,
schreef 't Groene Weekblad „hoe sterk ook in (|c
noordelijke landen het bijgeloof is"; en tevens niao
er nog wel eens de opmerking aan worden toegevoegd
«lat dit bijgeloof in geloovige kringen al even (>r))
hccrscht als in ongeloovige, en bij ontwikkelde lieden
al evenzeer voorkomt ais hij onontwikkeklen.
Dat het in Zuid-F.uropa wijder is verbreid dan in
het Noorden, is echter oen onbetwistbaar feit. De
„Jettatura" vormt in het leven van den Italiaan, een
vast bestanddeel; van zijn zuigelingschap af heeft hij
er mede te maken; geen min (voedster) zonder voor
behoedmiddelen er tegen; en at is hij op het toppunt
van macht en roem, al spot hij met alles, in zijn Juut
is hij bang voor do „jettatura."
Deze „jettatura" is niet alleen wat men noemt „het
booze oog". Zoowel het aanraken als het aankijken van
den „jettatore" brengt onheil; soms zijn nabijheid al
leen reeds, soms zijn gedachte zelfs. En om „jettatore!
te worden hebt ge weinig noodig. liet paard van 'n
huurkoetsier behoeft u maar aan den hoek van 'n
straat bijna omver Ie loopen en 'n oogenblik te gaan
steigeren, en «Ie koetsier houdt u voor 'n „jettatore".
Of wel ge komt 'n lijkstoet tegen en verhaalt getrot-|
fen, dat ge den overledene nog geen week geledén gé-'
zond en wel ontmoet hebt, en nog met hem hebt
staan praten. De omstanders kijken elkander aan en
Zoo waren alle onderhoudplichtigen in Geestmer- men begint over u te fluisteren. Dat gefluister eindigt
- ri nr „mhar-ht en Sohaeer- en Niedorper Koggen van den onvermijdelijk in <le vaste overtuiging, «lat gij 'n „jet-
toch al jolig-vroolijke oogen van nog niet zoo bejaar- udsiastin den Huigendijk ontheven. tatore" zijt, want ge zult moeilijk kunnen ontkennen,
den celibatair-rechter... Wéér vroeg hij iets... i behielden zij de verplichting tot het beta- dat ge niet eens meer zulk ongeluk hebt bijgewoond.
-- 1--C 1 -
Zonnestralen speelden op meneer Steegman's gezicht
i vciiivu,
In verband^ hiermede is ten volle onze aandacht wordt' al"d.at leed u op 'den"hah f^eho^eiTcn men
g!e gisteren
oJt al "dat k o
..En kleurenspel maakte, dat de verkleurde baard- waard, wat Gedeputeerde Staten van Noordholland acht u n „jettatore Men loopt u uit den weg, vraagt
jes nu groenig leken... Misschien wel blauwig, hebben geadviseerd op het Bezwaarschrift der Scha- u niet meer ten eten, vermijdt uw gezelschap, waar
als men goed zag... ger en Niedorper Koggen tegen het Ontwerp Regie- schuwt elkander tegenover u en, de arme Italiaan wien
't Deed hem zelf leed, maar al »ou 't hem z'n ment van het Hoogheemraadschap van Uitwaterende dit vonnis treft knn ...„i ~i-i—-
77 AIWUCU1H W''Kin
- dit vonnis treft, kan zijn biezen wel pakken want hii
uitzicht op promotie gekost hebben, de rechter- Sluizen in 1881. komt nergens meer binnen; hij is 'n gevreesd en ce-
commissaris had, op dat moment geen weerstand Bij dat reglement werd de rangschikking der con- meden tmn
V QWU II WAOVOUU U *J uub ivgiourauv TT Ol VA UO 1 UUtjOVUlHHlilg UC1 uwu- meden man.
en va^ del1, *ndruk> dien dat origineele tribuabele landen gewijzigd en werden de contributiën Do Franschman René Bazin vertelt 'n geval «Lat
een prop in z'n keel schieten. Instinctmatig drukte
hü haar poezel armpje vaster tegen zich aan... Zoo j schouwspel op hem maakte van"
bang haar te verliezen, z«ne Dora..die wat Jtot nige, verkleurende baardjes dn ex-vrijers™ Ifn_Sohtgerl ®nN1<;df>n>er een lager en misschien wat ovmlrëren
nu toe in hem gesluimerd had, in oplaaiing van
laatste begeerte deed glCeien... en stemmig-soliden
oude-vrijer tot verliefd melkmuiltje had omgescha
pen... „M...Maar?" herhaalde hij, met bibberende
stem.
Zachtkens troonde ztj hem mée naar een bankje.
Daar zaten ze in 't al-late avonduur. Zoodat een
agent, die voorbij stapte, hen met scherp-aandachti-
?:en blik begluurde... Een paar jongelui lachend fluis-
erden over het paartje...
Stillekens had hij een arm om haar middel gesla
gen, tusschen rug en bankleuning, zoodat geen
n-ensch 't zien kon. Zij boog naar hem over, en de
springende haartjes van haar coiffure kittelden z'n
wang... De geur van het ietwat-sterke odeurtje waar
mee zij zich geparfumeerd had, drong bedwelmend
tot hem op.
Zóo, vlak naast elkaar gezeten, bleven zij wel een
halfuur toeven op bankje van buitenpark. Vertelde
ze, van haar broer. Heel de ingewikkelde familie
historie... Van haar plicht om dien broer tot-vriend
te houden... En ook, ven hoeveel belang dat voor
haar was... Broer bestierde haar zaken... Was als
een vader voor 'r... Ze had alles aan hem te dan-
k"en... Als broer Dolf zich tegen 't huwelijk verzette.
Ja... in dat geval...
Het lantaarnlicht was helder genoeg om haar te
doen bespeuren wat 'n indruk dat zeggen op meneer
Steegmans maakte. De angst schreide in z'n oogen
en zij voelde hoe z'n eene hand zich vaster om haar
middel schroefde...
Ze vertelde verder. Hij luisterde heel aandachtig...
Keek plotseling op met vroolijker, verhelderd gezicht
...'n Ander mensch geworden...
„Zou dat je broer gunstig stemmen?" vroeg hij,
de hand tot bij haar schouder geklommen...
Ze wenkte hem zachter te praten... 't ging de
menschen immers geen steek aan... Maar knikte van
ja Dolf was wantrouwend, buitengewoon zelfs.
Hij zou allicht vermoeden, dat meneer Steegmans 't
op haar centen voorzien had... Alleen daarop...
„Dora-liefJe weet toch wel!..." zei hij, echt-
schrikkend van de veronderstelling.
„Ja, lieveling" antwoordde ze, „dat weet ik ook
wel... Natuurlijk, hè!... Net-zoo-goed als ik, wanneer
jij niks in de wereld bezat..."
De tranen welden hem in de oogen... Dè.t was nu
de ware liefde!... En juist bijtijds weerde zij hem
af, want hij zou haar gekust hebben voor ze erop
verdacht was... En Dora was op d'r fatsoen gesteld...
Als broer Dolf nu merkte, dat Steegmans inder
daad iets bezat. En als-ie hem bovendien aanbood
om zekere som in z'n zaak te steken... Ja, dkn
was er kans...
„Ik zeg je," zei Dora, „réken er niet op. Ik zal
doen wat 'k kan. Dkt bezweer ik je, WillemZoo
waar als ik je liefheb... Ik zal Dolf zien over te
halen... En vindt-ie 't goed... nou, dan... je weet
wat we hebben afgesproken...'
Dien avond toen hij tehuis-kwam kon me
neer Steegmans geen rust vinden, zoo overgelukkig
voelde hij zich. Hij ijsbeerde in z'n kamer rond
Floot deuntjes... Bekeek zich dan weer in den spie
gel... Stak de duimen in de vestgaten en maakte
scbalksche pirouettes... zoodat Ant en Keetje elkaar,
in bed, vastgrepen van angst... met van angst bon
zend hart lagen te luisteren...
,Wat heeft-ie 't weer te pakken... O, Kee-lief,
als-ie maar niet...
En zij begonnen er, in vollen ernst, over te spre
ken, eene advertentie te zetten van „kamers met pen
sion..." Als-ie eens 'n bui kreeg... En dat zagen ze
wel, 't werd met den dag erger...
„Daar hèb-ie 'm!" zei Dora, en Steegmans werd
wit van ontroering.
Open ging de deur. Een zware, pootige sinjeur
stond daar, met fikschen snor en zwaar-gouden
horlogeketting, norsch kijkend naar den bezoeker bij
zuster Dora... Hij, Steegmans, was opgestaan. Maak
te buiginkjes; probeerde zoo vriendelijk-joviaal moge
lijk te kijkenDolf, mag ik je voorstellen... Me
neer Willem Steegmans... Je weet wel..."
Heel-koeltjes beroerde hij even hand van bedaag
den vrijer...
„Aangenaam!" bromde Dolf.
Steegmans keek in stijgende wanhoop Dora aan...
Maar, deze wenkte hemZou wel losloopen!
Erkend moet worden dat broer Dolf ijselijk norsch
en stug bleef... Maar zusje begon hem te vertellen...
uit te leggen... alles, tot in de fijnste bijzonder
heden...
En zelfs toen ze hem meedeelde van meneer Wil
lem's voorstel om zeker bedrag in zijn zaak te ste-
Kt-n
„Ik heb geen geld noodig!" zei Dolf, eene ciga-
rette te voorschijn halend... Sigaar, hem ijlings door
Steegmans gepresenteerd, liad-ie koeltjes geweigerd
't Uepemis0el<ie üsrilliug over ZÜU ruS gaan...
En hij kwam Dora te-hulp. Trachtte Dolf te over
tuigen, hoe hij natuurlijk wel besefte dat a s zwa-
ger geen geld noodig had... Kun-je begrijpen..
wekken ^Voor^ïh" ^uar juist om vertrouwen te
entten... oor zich... Ten bewijze, dat... Hii stotter
Dolf"rooktmeel" U£/n woorden haspelen...
dere v3kL zl^h dVene ciB;uetto Ila an-
de keel prikkelde... Had Uoësibutèn^ Dom
Zoodat hij in een lach schoot, zóo aanstekelijk,
dat ook de griffier haastig een slokje water moest
nemen... Want ze hadden, au-fond, toch „Kassian"
met bedrogen manneken...
MAITRE CORBEAü.
is, maar als type toch zeer
die van Drechterland tot een aanzienlijk lager bedrag goed kan gelden. Er was te Napels 'n advocaat, die
teruggebracht en bovendien afkoopbaar gesteld. groot succes had met zijn processen; men verhaahle
Door alle bannen van Schager- en Niedorper Kog- van hem, dat hij 'n machlig „jettatore" was. Eens.
n werden tegen dat ontwerp bezwaarschriften van op 'n dag, dat 'n belangrijke zaak voorkwam,
gen
waarin
gelijke strekking ingediend. Zij wenschten geheel met h.j pleitte, stierf plotseling do advocaat van de te-en-
het oude gebroken te zien, verlangden, dat de con- partij. I)e behandeling der zaak werd uitgesteld
tributien werden afgeschaft en uitsluitend de uitwate- de tegenpartij voorzag zich van 'n nicuwcf verdek
i- eer Manr A 1i__
Luuuucu wciueu aigmtuoa en un.siuu.eiiu ue uu.wui.e- «ie tegenpartij voorzag zicJi van 'n nieuwen vcxtledi-
Jjjnp 7;iill Wli CTaI» ATVl All "Irtll Vipf ring tot grondslag ZOU worden genomen voor het dra- gier. Maar ook deze verdediger kwam te overlijden.
T^itYVJlfPFPllHP SI 11 i7PI1 0*p1 fi diair vroegen zij aanmerkelijke vermindering hunner cliënt in de bres springen. Men was algem«»n over-
\J L\> «tlCI C11UC OlUIAeil^LlU. contributiën. tuigd, dat de gevaarlijke „jettatore" zijn collega's er
De adressanten grondden hun verzoek o. a. rp om koud gei
n verdediger
En die voordeelen of baten, voortvloeiende uit de
uitvoering der waterwerken, voor het eene land in
deze twee feiten: 1. dat hunne landen niet op Scher- 'n verdoclimcr'^ev^ offte^rfc^^)arL^ was verplicht
groote voor het andere in mindere mate, maar voor merboezem afwaterden en zij daarom geen belang bij 10 aan ',e wijzen.
UUU IV nlJZJCll.
morhdwcm afwaterden en zij daarom geen belang bij Toen eindelijk de zaak opnieuw zou dagen, zond
v?" "ei anuere in mindere mate maar voor boezem badden en 2. dat de Huigendijk, waar- deze 'n verontschukliging „wegens ziekte' Nu begon-
allen bestaande in betere afwatering of lichter drjks- (le smaideeling in 1546 mede-onderhoud- nen ook de mannen |der gerechtigheid aan den boo-
onderhoud, die vo<>rdeeIen hebben de geoommittoer- waren sedert 1635 in onderhoud was bij de zen invloed van den advocaat te gelooven. Den pre-
den zorgvuldig in rekening gebracht hij het bepalen Scllermer en zjj dus ook in dit opzicht billijkerwijze sident sloeg de schrik om 't hart: plotseling kon hij
der contributie. de.belasting aan het Hoogheemraadschap moch- nict moer zien. Hij wilde 'n processtuk voorlezen.
Daardoor is het verklaarbaar dat de landen \an worden ontheven. maar kon de letters niet onderscheiden. Wanhopig
de twee Mestfncsche ambachten, die enkel wegens \er- TTjprot) werd door Gedeputeerde Staten uitvoerig strekte hij de armen uit naar den advocaat en riem
lichting in dijksonderhoud werden aangeslagen, n.1 WeMn hoofdzaak het volgende,
Schager- en Niedorper Koggen en Drechterland, toch geantwoord en
niet in gelijke contributie werden opgenomen.
T"! vn t/v-rl nud 11
nivi viuiuiiciu auiai f
De afwatering staat (voor de landen van Schager- Maar het hartstochtelijk gebaar deed des president bril
7..-re"■■■-"• 'V-jpdoriier Koggen) in geen verband met de con- Van zijn voorhoofd op zijn neus glijden, en.... wel
Drechterland had den Walichsdijk te onderhouden, Uitwaterende Sluizen, omdat die con- 'n beetje verlegen, deed hij er verder het zwijgen toé;
die btïsehermd werd door uitgestrekt voorland. Eerst verschuldigd is n i e t voor de uitwatering op ofschoon hij het processtuk voorlas,
in de toekomst bestond daar gevaar voor afslag, zoo- o„v,Prmerboezem want die bestond ook niet tij- De advocaat echter won het proces schitterend. Maar
dat verbetering van den waterstand op Schermerboe- smaldeeling van 1546, maar voor de ver- beel Napels zuchtte 'n zucht van verlichting, toen de
zem hier niet onmiddellijk voordeel aanbracht. Zoo aens ae den Huigendijk, door (jood de^Ti
\\7 u i."-i tt— uit naar <ien advocaat en riep:
:v .heb.lk misdaan, dat gij mij met blindheid slaat?"
werd Drechterland in de vierde of laagste contrihu- lichting van het onderhoud in
tie geplaatst. -
Met Schager- en Niedorper Koggen was dat an
Xli hnd/I/tM T. .1 1 I i
,wui iviuuiuu^ IC
dood dezen „jettatore" uit haar midden wegnam,
den aanleg der werken tot stopping der zeegaten Bazin deelt ook de geschiedenis mede van 'n Ro-
rJ miaestie van contributieregeling met betrekking meinsch edelman, .met wien niemand aan tafe wilde
r- —o*- Itot het onderhoud van den Huigendijk wordt door zi„en. Komt hij in zijn club ora le eten dan kan h.j
ders. Zij hadden hun deel in het onderhoud van den j ™,rpssalltPr, verkeerd eesteid er op rekenen al de andere gasten van hun schotels
TT adressanten eveneens verkeerd gesteld. ei uc anuere gasien van hun schotels
Huigendijk, «he dagelijks meei gevaai liep van ver- wanneer de Schager- en Niedorper Koggen waren je zjen wegstuiven. Anderen vertellen van 'n zekeren
meling door het water san de binnenmeren aan heide aan„esia„en om te voorzien in het onderhoud van ernaf. afoevaardimte «i
zijden. De voorgestelde waterwerken brachten direct
,/r31 1 11
»all II MTlWrCH
U1,vvl -- - --..TV tgmaf, afgevaardigde en gewezen officier, die bovendien
voordeel aan de" onderhoudplichtigendaarom werden den Huigendijk, dan zouden zij bij het vervallen van nog jrl staatsdienst is. Hij is rijk en 'n hartstochtelijk
zij in eene hoogere contributie gezet dien ouderhoudslast of bij overgang daarvan op de verzamelaar van kunststukken. led
Langs zeer natuurlijken weg dus zijn de landen van bedijkers van de Schermer, van contributie behooren Pincio kent hem: gedurende de ,1Jul 1MJ u«-
Westfriesland, ieder voor zijn rechtmatig deel. ander- vrijgesteld te worden. gelijks met zijn familie. Wie op de hoogte is kan her-
tijd gekomen aan de belasting voor het onderhoud van Maar de aanslag steunde niet op zulk een voor j naaide lijk opmerken, dat zoodra de sterke energieke
Schermerboezem of het Uitwaterende sluizen-geld. verandering vatbaren grond. De contributiën werden j.0p up de menigte ojxhiikt, met zijn lilteeken over
t, opgelegd ter voorziening in de kosten der werken (je linkerwang, dat er uitziet alsof hii het sis student
De smaldeeling of zetting der contribuabele landen van dp uitwaterende sluizen nmdnt do onderhondo. I aisoi nu net als student
van 1546 is, zooals men zich voorstellen kan, niet
ongewijzigd tot op onzen tijd blijven voortbestaan. i den worden gebaat, gelijk door allen met grond werd
?,?-a"-late.r toea de 200 vurIS verlangde ver-verwacht omdat men rekende, dat door den aan
leg en het in stand houden van die werken de
waterspiegel van den Schermerboezem aanmerkelijk
betering alierwege haar invloed deed gevoelen, de ver
eischte waterwerken waren tot stand gekomen en
het beheer daarover behoorlijk was verzekerd door zou daien en de Huigendijk veel minder van het
de instelling van een vast bestuur van Dijkgraaf en water op de meren te lijden zou hebben.
Heemraden (in 1565), toen dus alle dreigende geva- Het doet niets tor «v» of
ren waren afgewend, toen scheen het, als was
iéder er op uit, om gebreken in de contributierege
ling op te sporen en aan te wijzen, ten einde zich,
zoo niet aan de belasting voor uitwaterende sluizen i singerhorn volmondig wordt erkend
te onttrekken, dan toch die contributie althans ge- p>e Schaeer- en Niedorner Knaei
deeltelijk te doen overgaan op anderen.
En het was opmerkelijk, zij, die vroeger
aan
Het doet niets ter zake of die verwachting wel
dan niet is verwezenlijkt geworden. Slechts ten over
vloede zij vermeld, dat zulks werkelijk het geval is
geweest, gelijk trouwens door het Bestuur van Bar-
ïgerhorn volmondig wordt erkend.
De Schager- en Niedorper Koggen hebben verkre
gen wat zij verlangden en waarvoor zij contribuabel
"ic *»vcgci waren gesteld, door het wettig gezag en met eigen
in hun welbegrepen eigenbelang het meest op het goedvinden. Zoodra de zeegaten waren gestopt en het
stoppen der zeegaten en andere waterwerken hadden onderhoud der werken verzekerd was, hadden zij de
aangedrongen, zooals de ingelanden van Geestmeram- waarde genoten, waarvoor zij betaling schuldig wa-
bacht, Schager- en Niedorper Koggen en Schermer-r„„ i„
eiland, deden hierin druk mee. Er waren er zelfs die
de hooge gronden aan den duinkant van de laagste
naar de hoogste contributie wenschten overgebracht
te zien, terwijl die landen zeiven, juist algeheele vrij
stelling verlangden, waarvoor ieder natuurlijk zijne
redenen bijbracht.
Bij eene provisioneele Sententie van 16 September
1566 werden commissarissen van onderzoek naar al
die geschillen benoemd en den 9en September 1567
besliste Koning Philips II op alle ingediende bezwaar
schriften.
..ij nvt UU 01UUCUH
'n Duitsche hoogeschool had opgedaan, de inge
wijden 'n zijpad inslaan ol 'n bezweringsformule uit
spreken. Want deze marchese brengt overal waar hij
komt, het ongeluk mede. Hef is gebeurd, dat hij 'n
speelzaal binnenkwam, en onmiddellijk een der spelers
vijftig duizend lire verloor. De winner ervan viei met
zij stoel achterover en brak zijn ruggegraat, terwijl 'n
derde 'n dure pijp met zilver gemonteerd, in duizend
stukken liet vallen. De graaf kwam ook in de villa
Borghese, om 'n ruiterfeest bij: te wonen, dat ter cere
van het koninklijk paar gegeven zou worden. Nauwe
lijks was hij binnen, of voor zijn <x>gen stortte het
paard van den heer Olivetti, en verwondde zich zoo,
dat het dier moest worden doodgeschoten. Dit alles
wetende, zal men wel willen gelooven, dat tal van
lieden, als hen in 't Quirinaal de graaf ontmoet, on
middellijk de „scongiuro" dat is de vciligheWsfor-1
mule uitspreken.
Want gelukkig bestaat er tegen „het booze oog" 'n
bezwering. Allerlei soort van bezwering zelfs: Spuwen,
amuletten dragen, zekere handbewegingen geklen soms
voor afdoende. Het veiligst is 'n sleutel in de hand te
nemen, of met de hand de vijg. „la figa" of de ho
rens te maken De vim" miUn «o •-1
Toen in de jaren tusschen 1600 en 1650 de meeste
innenmeren van het Noorderkwartier waren bedijkt
en drooggemaakt, werden zij als nieuwe contruabele
landen ingedeeld in de verschillende rubrieken, naar
billijkheid.
Dat was niets bijzonders.
Toch brachten de bedijkingen van Heerhugowaard
en Schermer gedurige veranderingen teweeg In het
enderhoud van den Huigendijk, waarin natuurlijk de
belangen van heel Geestmerambacht en Schager- en
Niedorper Koggen betrokken waren.
De Heerhugowaard werd niet tegen den Huigendijk
aangelegd, maar ook naar het Zuiden door een eigen
ringdijk ingesloten, zoodat er tusschen den Waard-
dijk (ook wel Nieuwe Huigendijk genoemd) en «Hh
ouden Huigendijk een breede ringvaart overbleef, die
voor een klein deel door het land van Oterleek werd
gegraven.
Bij het octrooi of verlof tot bedijking van dezen
polder, gegevén den Hen Maart 1625, hadden de
bedijkers op zich moeten nemen het onderhoud
den Huigendijk met al zijne gerechtigheden. Zij
den daarbij eene jaarlijksche subsidie ontvangen
alle vroegere dijkplichtigen.
Het bleek echter, dat die subsidiën op verre na
niet voldoende waren, om de bestaande gebreken in
rïpn ■*-i -i
ren, in den vorm niet van een bijdrage voor eens of
voor een bepaald getal jaren, maar voor altijd.
Het feit, dat zij destijds in het onderhoud van den
Huigendijk zijn verlicht geworden, welk feit op zich
zelf de eenige grond van den aanslag der reclamam rens )o maken; dc makènVno£r"'n" ovOTleverinfl
ten uitmaakt, staat onomstootelijk vast; geene ver- yan ye ou<lc Ronlëini,n, en bestaat hierin, dat men
andering van plaatselijke toestanden kan, gelijk wij den <hl;m stockt tusschen midden- en wijsvinger. In
reeds zeiden, dat feit te net oen- de Hel" van Dante komt dit gebaar voor als „schand-
Adressanten beroepen z.ch er ondersteun ng van baar„ De horens-. maken ^chk.H door alle vin
hun verzoek op de overdracht van den Huigendijk in de
en dan pink en wijs
vinger vooruit te steken. Van Parijs uit hoeft dit gc-
1naam van „cocu" 'n andere betee-
aan de Schermer.
Welnu, de bedijking en droogmaking der groote 1 ,ln»er vooruit t<
iren is zeker vergemakkelijkt, toen na het stop- I ar onder den
- 1 L-#»mc nvn I- >«a Ti
van
zou-
van
den Huigendijk te herstellen en hem in behoorlijken
staat te houden, zoodat de nieuwe polder met dien
Huigendijk zwaar belast was geworden.
Gelukkig was den bedijkers eenig uitzicht op ver-
VltlrVcr o-nniAwA" 1
eciijg uuzicnt op ver
lichting gegeven, in de bepaling, dat, indien de Scher
mer mocht worden bedijkt, dan de Huigendijk met
al zijne gerechtigheden weer tot het beheer der vroe
gere onderhoudsplichtigen zou terugkeeren.
Eu dat gebeurde. Op den 26en September 1631 I
werd aan Regeerders der Stad Alkmanr octrooi ver-
leend tot bedlikinc vnn
pen"6 der zVeVaten^he^oTz'em^ater^kon" ^teugëhï i da» d'Vi!"
worden. Aan do bedijking van den Schermer hebben I J JJ
de onderhoudplichtigen van den Huigendijk het te
danken gehad, dat zij van den onderhoudslast van
dien dijk geheel zijn ontheven.
De kwijtschelding hunner schuld wordt dus eigen
lijk gevraagd op dezen grond, dat zij voor den vast-
gestelden prijs veel meer hebben ontvangen dan
iemand tijdens de prijsbepaling heeft kunnen den
ken.
Wij zijn alzoo van oordeel, dat de ingebrachte be
zwaren ongegrond zijn, en het verzoek om vrijstelling
of vermindering van contributie niet behoort te wor
den ingewilligd."
Zoo is de contributie voor Uitwaterende Sluizen
voor de bannen van Schager- en Niedorper Koggen
en van Drechterland tot op heden blijven bestaan, voo
zoover ze niet zijn afgekocht, hetgeen ten allen tijde
kan geschieden.
Van dat recht tot afkoop is gebruik gemaakt in
1882 door de Bannen Bovenkarspel en Schellink
hout, in 1883 door de Bannen Andijk, Zwaag en
Hem, in 1885 door de Bannen Grootebroek en Lutje
broek, Westwoud en Oudijk, in 1886 door de Ban
nen Wijdenes en d'Ampten, in 1887 door de Bannen
Hoogkarspel en Westerblokker, in 1895 door de
Banne Schagen en in 1897 door de Banne Nieuwe
Niedorp.
Barsingerhorn. P. SCHUITEMAKER Jz.
BIJGELOOF.
bedijking van do Schermer^r octrooi ver-' 'n Jaar of wat geleden gaf het tijdschrift „Ueber
Schermer en daardoor Land und Meer" liïele seriSs portretten van prinsen
Maar in de Italiaansche gebarensymboliek wil t zeg-
gen dat men „maling" aan iemand heeft, en richt 't
zich als bezwering onmiddellijk tegen den duivel.
In do Campagna worden vrij algemeen horens van
rammen en ossen gebruikt, om slechte invloeden 1
weren. Men spijkert ze aan de deuren van stallen cl,
hutten; zooals men in Toscane hoefijzers, bosjes do
rens, vlokken roode wol, enz., aan staldeuren beves
tigt, zoodra er 'n stuk vee wordt geboren. Zelfs ho
ven de deuren van 'n echt Romeinsche bodega ziet
men de welgcpolijsle (li'orens van 'n Campogna-os. De
man met het „mal-occhio", met het „booze oog'- £>1
hier ten minste den bezoekers geen kwaad kunnen doch
of den wijn kunnen bedervenKleine horens van pö;
rclmoer, vaker nog van koralen, worden in Italië bij
duizenden als amuletten gedragen door vrouwen eh
kinderen om den hals, door bezitters van 'n horloge aan
'n ketting. Men behoeft dan niet altijd op zijn hoede
te wezen en op te letten, cn... is toch zeker van /J.i"
zaak.
Beroemd in dc parlementaire historie van Italië R
Crispi's koralen hoorn. Ieder, die in Rome do kamC-
zitliingen wel eens heeft bijgewoond, Weet, dat deze vroe
gere premier, wanneer hij de vergaderzaal binnentrad-
met zijn vinger speelde aan 'n rood horentje, «lat f!J
aan zijn horlogeketting droeg. Was dit toeval of Sice
liaa'nsch bijgeloof? Het bijgeloof zegt, dat hier aan i?*1!
toevul Ie denken valt, en men verzekert zelfs, da'
Crispi op dien noodlottigcn 3tstcn Januari 1891
vallen is, alleen omdat hij had vergeten, te midden zijhfr
vijanden zijn gewoon manuaal uit te voeren. Toen wa"
ren dc „jettatori" hem de baas.
