Telegrafisch Weerbericht,
Snap.
|W~~—H""*"""3"
Burgerlijke Stand.
Plaatselijk Nieuws.
Marktberichten.
Nagekomen berichten.
ook hieruit afgeleid, dat de hond, dien de vrouw steeds
bij zich had in 't geheel niet heeft aangeslagen. Ook
de buren hebben niet 't minste gerucht vernomen.
Lr denzelfden nacht werden door de politie reeds
een aantal schunnige individuen gearresteerd helers van
gastolen goed nict wie de vermoorde in drukke zaken
relatie verkeerde, maar allen moesten weer ^worden
losgelaten, daar zij hun alibi konden bewijzen'.
D cpoLitie heeft inmiddels 1000 mark belooning uit
geloofd voor het vangen van den moordenaar.
RUSSISCHE SCHA\I)AI,EN.
Voor den militairen krijgsraad te Kasan werd gis
teren een proces beëindigd, dat drie weken lang duur
de, en handelde over de misbruiken door officieren
van gelden, voor de voeding en kleeding der man
schappen bestemd. Het eindigde met de veroordeeling
van tien beklaagden, onder wie twee luitenant-kolo
nels en andere officieren, tot ontslag uit den dienst,
verlies van het recht op hun rang en ordeteekenen
en inlijving bij de afdeeling arrestanten. Bovendien
werden de veroordeelden tot 1.700.000 roebels scha
deloosstelling veroordeeld, ten gunste van 's Rijks
kas.
STORM.
Sedert eenige dagen woedt over geheel Belgenland
een hevige storiflT gepaard met zware sneeuw- en
regenbuien, waardoor talrijke stoornissen worden te
weeggebracht in telegraphische en telephonische ver
bindingen. Vooral ondervindt de dienst vertraging in
het Noorden en Westen van het land en met Enge
land en Duitschland.
GODSDIENSTWAANZIN.
Men meldt uit Turijn aan de Frankforter Zeitung:
Een merkwaardig geval van godsdienstwaanzin, ge
paard gaande met hysterischer! gevoelloosheid, wekt
hier groot opzien. Het twintigjarige dienstmeisje Olym
pia Jeangras is gisteren bewusteloos in haar bed ge
vonden. Zij had de kruisiging willen ondergaan, had
spijkers door handen en voeten gedreven en borst
en hoofd door talrijke steken gewond. De reden, die
het meisje er toe gebracht had zich te martelen, was
onbeduidend genoeg: zij was 's middags bij baar zus
ter geweest en deze had haar verweten dat zij van
haar vroegere meesteres kwaad had gesproken. Het
ongelukkige meisje besloot te sterven en daarbij de
pijnen van haar Verlosser te lijden. Bij het zwakke
schijnsel van een kaars volbracht zij haar werk. Zij
dreef met veel moeite twee verroeste spijkers van
vijf centimeter lengte door de voeten en vervolgens
twee andere door de handen. Zij volbracht deze stoï-
cijnsche daad met verrassende nauwkeurigheid. Alle
spijkers gingen precies door 't midden van handen
en voeten. De wonden hebben geen bloedverlies ver
oorzaakt en de roest bracht geen vergiftiging teweeg.
Toen den volgenden ochtend na lang wachten de dood
•niet intrad, greep het meisje een mes en bracht zich
daarmede tal van steken in borst en hoofd toe. Als
het meisje niet, tengevolge van het thans ontstane
bloedverlies, in onmacht was gevallen, dan zou ze zich
waarschijnlijk ten doode toe verminkt hebben. Eenige
uren later werd de vrijwillige martelares gevonden
pu naar een ziekenhuis gebracht, waar zij thans on
der hevige pijnen nederligt.
N. R. Crt.
OPROERIGE OFFICIEREN.
Een aantal officieren te Madrid hebben zich, zoo
als vandaar wordt gemeld, weder eens aan indiscipli-
naire handelingen schuldig gemaakt. Wat hen daartoe
aanleiding heeft gegeven, valt uit de mededeelingen
moeilijk op te maken, de censuur is blijkbaar weder
op ouderwetsche wijze aan het werk geweest. Naar
het schijnt, hebben de officieren betoogd voor de
bureaux van een militair blad, dat kritiek had uitge
oefend op de belooningen toegekend aan de troe
pen, die in Marokko hebben gestreden. Het merkwaar
dige van het geval is echter, dat niet alleen de offi
cieren, die direkt aan de demonstratie hebben deelge
nomen, gestraft zijn, maar ook hun chefs, tot den
kapitein-generaal van Madrid toe. Daaruit zou men
afleiden, dat er iets ernstigers gebeurd moet zijn,
dan dat eenige jonge officieren wat luidruchtig hun
ontevredenheid te kennen hebben gegeven. De veron
derstelling ligt dan ook voor de hand, dat de zaak
een politieken achtergrond heeft gehad en in meer
dere of mindere mate tegen de regeering gericht moet
zijn geweest.
GELIJKHEID VAN TALEN.
Als een bewijs dat de nieuwe burgemeester van
Brussel zich er aan zal houden in die tweetalige
stad gelijke rechten aan de beide landstalen te ver-
leenen, kan de Vlaamsche Gazet reeds het volgende
mededeelen dat haar door een der belanghebbenden
werd medegedeeld:
„Deze week boden zich niet minder dan 71 candi-
daten aan voor eenige openstaande plaatsen van po-
litie-agent.
Burgemeester Max heeft een voor een die candi-
daten zeer lang in het Vlaamsch ondervraagd en al
de aanvragers, die niet behoorlijk de twee talen ken
den, werden onverbiddelijk door hem van de hand
gewezen."
Als de Burgemeester van Brussel zijn taak zóo
opvat, zal er wel verandering komen in de hoofd
stad.
GROOTE BRAND.
I>oiidei'dafi*avond woedde er een hevige brand in een
groot lakenmagazijn te Kilburn, een voorstad van Lon
den. Elf winkels wei;den door bet vuur aangietast, vier
daawan brandden geheel en al uit. De mateieele
schade is zeer aanzienlijk, zij wordt geraamd op 100.000
doll.. pe;-soonlijke ongevallen kwamen echter gelukkig
niet voor.
FIJNE MANIEREN.
Uit Rome wordt pan de „Éclair'' beiicht, dal de
zer dagen de vergaderzaal van de Napolitaansche ge
meenteraad bel tooneel is geweest van oen hevige vecht
partij. Markies Bugnano. gewezen onderstaatssecretaris
van buitenlandsehe zaken, werd daar n.1. door een
het reizen van het eene magazijn naar het andere
verbonden.
De meesten dezer drieste roofsters zijn den eige
naars der magazijnen geenszins onbekend, en deze
nemen gedurende de verkoopdagen een groot aantal
speurders, meerendeels vrouwen, in dienst, ongere-
I kend die het geheele jaar door in hun winkels wa-
j ken.
Maar ondanks al deze voorzorgsmaatregelen worden
er slechts zeer enkele dieveggen ooit gepakt, en den
i omvang dezer rooverijen kan men eenigszins ramen,
wanneer men weet, dat de winkeleigenaars alle ja
ren een groot bedrag op hun balans brengen, als ge
regeld wederkeerende verliespost, voor de waarde der
gestolen artikelen.
Ik weet niet, hoeveel Whitely, Shoolbred en an
dere winkelfirma's ervoor uittrekken, maar het is mij
bekend, dat Peter Robinson, voor zijn twee magazij
nen in de Oxford Street en Regent Street, een som
van 15.000 per jaar op zijn balans zet.
Een der gebruikelijke mantoren der winkeldieveg
gen wordt in de afdeelingen laarzen en schoenen in
j toepassing gebracht. De klanten doen een nieuw paar
laarzen of schoenen aan en weten zich ongemerkt
te verwijderen, met achterlating van hun oud schoei
sel.
Gisteravond was ik een poosje bij Shoolbred, in
den Tottenham Court Road, waar de laatste der drie
verkoopdagen in Januari ten einde liep. Het is daar
dan de groote dag, alle afdeelingen eivol gevuld met
dames, die weten, dat vele artikelen bij Shoolbred
op het laatste oogenblik werkelijk tot spotprijzen op
geruimd worden. In haar jacht op koopjes gaan de
dames zich alsdan veelal te buiten. Zij koopen al
lerlei dingen welke zij waarschijnlijk niet noodig heb
ben, enkel omdat 't koopjes zijn.
1 Er is een drukte van belang. De dames duwen en
vlechten soms, dat 't een aard heeft. Zij trachten
malkander die koopjes af te snoepen, en het recht
zoo niet van de sterksten, dan toch van de bedrij-
I vigsten en meest driesten, komt daar tot volle ontplooi-
j ing. Het sluitingsuur, veel later dan gewoonlijk, is
i verstreken, maar de klanten storen zich daaraan niet.
Zij blijven maar doorkoopen, en wanneer de laatste
eindelijk tot vertrekken genoopt wordt, zou ik niet
j kunr.en zeggen.
Het was mii evenwel inzonderheid er om !e doen.
de afdeelingen laarzen en schoenen binnen te drin
gen, zoo goed en zoo kwaad dat ging teneinde mij
ervan te vergewissen, of de straks aangeduide ma
nier van doen der dieveggen ook dit jaar in praktijk
gebracht was, en in welke mate.
Daar snapte ik een oogenblik een der opzichters,
die juist het twaalfde paar achtergelaten en geheel
afgesleten dameslaarzen had opgeraapt, ergens in een
hoek verstopt. „Ik heb erger jaren gekend", zei
hij„een dozijn is nog slechts matig te noemen".*
„En hebt gij ooit een dezer dieveggen kunnen be
trappen en pakken?"
„Nooit nog. De dametjes zijn ons te slim en te
handig. Maar hoe zij' het doen, is ons altoos een
raadsel. Ge moet bedenken, dat wij ze kennen en
steeds laten naloopen door onze stille dienders! Een
der dieveggen komt alle jaren terug. Ik heb haar
al lang in de gaten gehad. Maar van het jaar had
ik het vasle besluit genomen, om haar te snappen. 1
Zij bleef dus onder bizondere bewaking, van het
Doch het was wederom vergeefsche moeite: zij is
oogenblik af, dat zij in onze afdeeling gezien werd.
mij andermaal ontsnapt, na het volvoeten van "het
gewone kunstje. Hier toon ik u het paar laarsjes,
dat zij uitgetrokken en achtergelaten heeft, in inii
voor een splinternieuw paar, van ons best maaksel
natuurlijk, en zonder ervoor te betalen. Het is om
razend te worden."
TOCH DWAAS.
De somberste vonnissen kunnen nog belachelijk
zijn. ATe Berlijn is de kapper Hans Jünemann wegens
moord op een 22-jarige koopvrouw en diefstal ver
oordeeld tot de doodstraf, negen maanden gevange
nisstraf en verlies van eer. Het .openbaar ministerie
had den misdadiger de eer gelaten, en zich bepaald
tot den eisch van de doodstraf en 3% jaar gevan
genisstraf. j
15 JANUARI,
OVERZICHT.
De hoogste stand van den barometer is 778.6 mM.
te Coruna.
De laagst bekende stand is 741.3 mM. te Bodo.
VERWACHTING.
Matige tot krachtige, meest Zuidwestelijke wind.
Zwaarbewolkt tot betrokken. Waarschijnlijk regen
buien. Zelfde temperatuur.
Predikbeurten.
WOENSDAG 19 JANUARI.
Koegras (in de school), 's av. 7 uur, ds. A. E. van
Griethuijsen.
gekwetste kwamen dezen toen ie hulp en de markies
weixl door hen deerlijk toegetakeld. Of cok de an
dere leden van den Raad in het gevecht betrokken
werden, deelt het bericht niet mede.
STEEDS HOOGER.
Uit Califoi-nië komt het bericht, dat Paulhan met
zijn vliegtoestel een hcogte van 1380 M. bereikt heeft,
Alle hoogte-records zijn dus weder geslagen. Weinige
dagen geleden bracht Latham de wereld in verbazing
door zijn. hoogte-reciord van 1000 M. En nu heeft
Paulhan met zijn Farman-biplan een record van 1380
M. bereikt. Hij bleef 50 m.n. 46 sec. in de lucht.
Dan heeft C.urtiss, ook in Californië, den „Farmers"-
prijs gewonnen, groot 5000 pond, bestemd voor den
vlieger, die, met één passagier, den grootsten afstand
zoukunnen afleggen in een uur.
Het vorige record hield Wilbur Wright, die in Oc-
tober 1908 met één passagier 50 K.M. vloog in 1 uur
9 min. 45'/ö sec.
Hel vorig snelheidsrecord stond op haam van Blé-
riot. die te Rheims 10 K.M. vloog in 7 min. 47Vs
sec., wat 76 K.M. 950 M. per uur is. En dit was
zonder passagier.
En nu heeft Curtiss met passagier in één uur 88
K.M. 450 M. gevlogen. De lucht daar in Californië
schijnt wel goed.
WINKELDIEVEGGEN.
Interessant is hetgeen de correspondent der N. R.
Crt. te Londen vertelt over het stelen uit groote ma
gazijnen wanneer er uitverkoop is.
Hij schrijft:
Het komt alle jaren geregeld voor dat bestelen der
groote magazijnen te Londen, wanneer de uitverkoop
plaats vindt. De diefstallen worden bijna alle op re
kening gebracht vau „dames", die, soms met tweeën
of meer, geregeld op buit uitgaan, oordeeiende dat
de uitverkoopdagen haar de schoonste gelegenheid
bieden, om ongestraft een kostbaren buit mee naar
huis te nemen, zonder andere onkosten dan die, aan
DE GESCHIEDENIS VAN EEN BULLDOG.
(Vervolg. I
II.
Hoewel geen geregeld reiziger, werd ik toch eiken
herfst uitgezonden en dan bLeef Snap bij de huis
houdster, wat dikwijls onaangename gevolgen had. Ver
achting van zijn kant vrees van den haren en
haat aan beide. Ik moest een partij prikkeldraad af
leveren in het Noorden. Mijn brieven werden elke
week opgestuurd en ik kreeg verscheidene klachten
over Snap van de huishoudster.
In Mendoza; Noord Dakota gekomen, kon ik goede
zaken voor mijn firma doen. Natuurlijk onderhandelde
ik slechts met de groote zaakwaarnemers, maar ik be
woog mij veel onder de z.g. Cow boys, ten einde hun
practiscb inzicht over de verschillende soorten te ver
krijgen en zoodoende ontmoette ik de Penroof-broe-
ders.
Men kan niet lang onder hen verkeeren, zonder veel
te hooren van den listigen verscheurenden Gripe-wolf.
De tijden zijn voorbij; waarin ze vergeven konden
worden, en ze bezorgen den veehoeders veel schade.
De Penroof-broers. evenals de meeste Cow-boys had
den alle pogingen tot vergiftiging en vallen opgegeven
en probeerden nu verschillende soorten honden voor
de wolvenjacht, hopende zoodoende een weinig sport
te hebben bij de noodzakelijke verdelging van deze
plaag.
De vossenhonden hadden gefaald; zij waren te zacht
zinnig om te vechten; de groote Deensche doggen wa
ren te log. de hazewinden konden het wild niet volgen,
tenzij ze het zagen. Elk soort had een ernstig gebrek,
maar de Cow-boys hoopten te zullen slagen met een
gemengd soort en de dag. waarop ik uitgenoodigd was
aan een wolvenjacht deel te nemen, amuseerde mij
de groote verscheidenheid van honden die volgden.
Er waren verscheidene van gemengd ras, maar ook
eenige volbloed honden in het bijzonder een paar
Russische wolfshonden, die zeer veel gekost moeten
hebben.
Hilton Penroof, de oudste der broeders, de „Master
of Hounds" was buitengewoon trotsch op hen en koester
de groote verwachting. „Hazewinden zijn te teer van
huid om een wolf te bevechten, Deensche doggen zijn
te langzaam, maar je zal de haren eens zien vliegen,
als de Russen er zich mee gaan bemoeien."
En zoo waren de hazewinden er als renners, de De
nen als krachtige achterhoede en de Russen om het
eigenlijke gevecht te doen. Er waren ook twee of drie
vossenhonden, op wiens fijne neus vertrouwd werd om
te speuren, als het wild uit het oog raakte.
't Was een mooi gezicht, zooals we dien October-
dag over de Bad landsbergen uitreden. De lucht was
helder en scherp en' hoewel reeds laat in den tijd
was er noch sneeuw, noch vorst.
De paarden waren versch en eens of twee maal
toonden ze me, hoe een bergpony zijn berijder tracht
af te werpen. De honden waren fel, en we zagen eenige
grijze vlekken in de vlakte, die volgens Hilton wol
ven of jakhalzen waren. De honden volgden het spoor
in één ren, maar tegen den avond, buiten het feit,
dat een san de hazewinden een wond aan den schou
der had, toonde niets, dat zij op de wolvenjacht geweest
waren.
„Ik geloof niet, dat je Russen veel doen, Hilt",
zei Garvin, de jongere broer. „Ik wed, dat die kleine
zwarte Deen meer waard is dan heel de rest, al is
hij ook een bastaard".
„Ik begrijp cr niets van", bromde Hilton, „er is
geen jakhals. Iaat staan een grijze wolf, die tegen de
hazewinden loopen kan; de vossenhonden kunnen een
drie dagen oud spoor volgen en de Denen zouden
een grijzen beer wel slaan."
„Ik ben van meening", zei de vader, „dat. ze loopen,
speuren en een grijzen beer verscheuren kunnen, maar
ik geloof niet, dat ze een grijze wolf aandurven. Ze
zijn allemaal bang, en ik wou, dat we ons geld er maar
weer uit hadden."
Zoo bromden en overlegden de mannen, toen ik
wegreed en hen achter liet. Er scheen maar één op
lossing te zijn voor dezen slechten uitslag. De honden
waren vlug en sterk, maar een grijze wolf schijnt alle
honden van schrik te doen verlammen. Ze hebben
geen moed genoeg om hem aan te grijpen en zoo
ontkomt hij telkens weer, en mijn gedachten vlogen
terug naar den onverschrokken kleinen hond. met
vvien ik dit laatste jaar mijn bed gedoeld had. Ik wensch-
te hem hier te hebben, dan zouden deze logge reus
achtige honden een leider vinden, wiens moed hem
niet ontzonk in het gewichtige oogenblik.
In Baroka, mijn eerste halteplaats, kreeg ik met
de mail twee brieven van de huishoudster; de eerste,
om te zeggen: „dat dat beest mijn kamer schandelijk
.toe maakte en de tweede nog heftiger zijn onmid-
delijke verwijdering eischende.
„Waarom hem niet hiereen gehaald?" dacht ik, ;,'t
(LS 'winlig uur, en ze zullen blij zijn, hem hier
der ^3n m weer thuisbrengen, ik ver-
III.
Mijntweede ontmoeting met Snap was niet zoo
verschillend van de eerste, als men misschien verwacht
zou hebben. Hij sprong op me toe, maakte schijnbe
wegingen om te bijten en bromde, maar het was een
diep. laag brommen en zijn stomp staartje kwispelde
De Penroofs waren nog verscheiden keeren op de
wolvenjacht geweest, sinds ik bij hen was, en zeer
ontstemd over het weinige succes. De honden kon
den bijna altijd een wolf vinden, maar zij, konden
hem niet dooden. en de mannen waren nooit dicht-
genoeg bij, om de oorzaak hiervan te ontdekken.
De oude: Penroof hield vol, „dat er geen een bij
de heele troep was, die ook maar een greintje moed
had.'
We trokken met het aanbreken van den dag er op
ud dezelfde stoet mooie paarden en uitstekende
rijdeis; de groote blauwe, gele en gevlekte honden,
juist als te voren, maar nu was er nog een nieuw
element bij, een kleine, witte hond, die dicht bij mij1
bleef; en niet alleen de honden, maar zelfs de paar-
den, die hem te na kwamen, waren in de gelegenheid
met zijn tanden kennis te maken.
Ik geloof, dat hij twistte met eiken man, hond of
paard, uitgezonderd een bulldog, die aan den hotelier
van Mendoza behoorde. Zij was de eenige, die kleiner
was dan hij en ze schenen zeer goede vrienden te
zijn.
Ik zal nooit het gezicht van die jacht vergeten.
We waren op een van die groote afgeplatte heuvel
ruggen, vanwaar men de geheele streek kan overzien,
toen Hilton, die het terrein met zijn veldkijker nauw
keurig afzocht, uitriep:
„Ik zie hem. Daar gaat hij naar de Shullkreek. 'k
Wed, dat 't een jakhaLs is".
Nu is t eerste punt van gewicht, (de hazewinden
hun prooi te Laten zien geen makkelijk ding, daar
ze geen kijkers kunnen gebruiken, en de grond bedekt
was met kreupelhout, hooger dan de koppen der hon
den.
Maar Hilton riep: „Ho, ho! Dander" en hing schuin
uit den zadel, lei-wijl hij tegelijkertijd zijn voet uit
stak.
j Met een behendigen sprong stond Dander op het
zadel en hield zich daar in evenwicht, terwijl Hilton
bleef wijzen:, ,Daar is hij, Dander, kijk, daar gaat
hij."
De hond keek ernstig in de richting, waar zijn
meester wees, scheen toen iets te zien, sprong met
een lichten kreet op den grond en rende weg. De an
dere honden volgden in steeds langer wordende rij, en
wij reden ze, zoo 5nel we konden, achterna, maar
we verloren veel tijd, want de grond was vol geulen
en dassenholen en bedekt met steenen en struiken,
die te hard rijden gevaarlijk maakte. We bleven al
len achter en ik natuurlijk het meest, omdat ik het
minst met het zadel vertrouwd was.
WTe kregen verschillende keeren de honden even te
zien, vliegende over het vlakke veld, of verdwijnen
de in geulen om dadelijk weer te voorschijn te komen.
Dander, de hazewind, was blijkbaar de leider en toen
we nog een heuvelrug op waren, kregen we de ge
heele jacht in het gezicht een jakhals in vollen
ren, de honden een kwart mijl er achter, maar steeds
winnende. Toen we ze weer zagen, was de jakhals dood
en honden zaten hijgend er om heen, allen uitgezon
derd twee van de vossenhonden en Snap.
„Te laat voor het gevecht", merkte Hilton op. naar
deze laatste dieren kijkend. Daarna klopte hij Dan
der trotsch op den rug. „Ik had je kleine monster
toch niet noodig, zie je".
„Er behoort ook verbazend veel moed toe, met je
tienen een kleinen jakhals aan te vallen", gaf de va- J
der sarcastisch ten antwoord. „Wacht, tot we een grijze 1
op het spoor zijn."
Den volgenden dag gingen wij er weer op uit, want
ik had het er op gezet het einde te zien. Van een j
hoog punt af kregen we een bewegende grijze vlek i
In 'het oog. Een bewegende witte vlek beduidt een
antiloj>e, een roode- een vos, een grijze een jakhals j
of een grijzen wolf, en welke van de twee wordt
vastgesteld door het spoor. Indien do kijker aantoont,
dat de staart omlaag gedragen wordt, is het een jak-
mijn voet als tusschensfttion op kon werken. Ik
en beduidde hem gedurende een minuut waar het wjk
was, vóór hij 't in het oog kreeg en toen zette i|
do hazewinden, die reeds weg waren, met een ijvl
na, die veel beloofde. De jacht leidde ons dezen kei
niet naar de ruwe doornstruiken langs de rivier, maj
naar de hooge, open vLakte. om redenen die latd
bleken. We waren dicht bij elkaar, terwijl wie nai
boven reden en zagen de jacht een halve mijl voJ
ohs uit, juist toen Dander den wolf op zij kwam
fnaar zijn dij hapte. De grijze wolf draaide zich od
ten einde te vechten en we hadden oen mooi gczichl
l>c honden kwamen bij twee of drie tegelijk nadérbil
in een kring om hem heen blaffende, tot ten laatst!
de kleine witte toesnelde. 1
Hij verkwistte geen tijd met blaffen, maar vloog rJ
gelrecht op de keel van den wolf aan en mistd
maar hij scheen hem toch bij den neus boei 'te heM
ben; toen sloten de tien groote honden hem in en binl
nen twee minuten was de wolf dood I
Wij hadden hard gereden om bij het eind te zikil
en hoewel de afstand tamelijk groot was, zagen wil
toch. dat Snap gedaan had, wat het telegram en mtol
beweringen voorspeld hadden.
Nu was het mijn beurt om te snoeven en ik- li«i
'O l'inc niol Anl>A„,.i c*11 11 1R3I
d:e kans niet onbenut. Snap had hun de wijze wan-onl
getoond en eindelijk had de Mendozn-troep een 'gruj
zen wolf gedood zonder hulp van de mannen.
Er waren twee dingen, die de overwinning een wei-L
nig verkleinden; ten eerste was het een jonge wolfI
nauwelijks meer dan een welp, vandaar zijn dommel
keuze van terrein om te vluchten, en ten tweede wasl
Snap gekwetst de wolf had hem een leelijke woa-|
de in den schouder toegebracht. Terwijl we trotsch I
naar huis reden, zag ik, dat hij een beetje hinkte. j
„Hier Snap", riep ik, „kom boven' Hij trachtte
een paar maal op het zadel Ie springen, maar kob
niet.
„Och Hilton. til hem even bij me op?"
„Dank je wel, help jij je eigen beestje" was het
antwoord, want allen wisten, dat het niet veilig wts
zich met hem te bemoeien.
„Hier Snap, hou vast", zei ik en hield hem ïnijn
rijzweep voor. Hij greep ze en ik tilde hem daaraan op
mijn zadel en droeg hem naar huis. Ik verzorgde hem
als een baby. Hij had den Cow-boys getoond, hoe
het zwaktepunt in hun troep aan te vullen; de vos
senhonden mogen goed zijn, de hazewinden snel en
de Russen en Denen vechiers, maar ze zijn van geen
nut zonder de moreele kracht, die niemand zoo sterk
bezit als de bulldog. Dien dag leerden de mannen,
hoe de wolfsquaestie opgelost kon worden, zooals ge
zult zien, als ge ooit in Mendoza komt,, want elke
goede jachthondentroep daar heeft er een bulldog bij,
afstammende uit het Snap-Mendoza nest.
Slot volgt.
Gemeente SCHAGF.N.
Ingeschreven van 12—15 Januari 1910.
Ondertrouwd: Paulus Antonius Nicolaas, kleermaker,
oud 53 jaren, en Antje Dudink, oud 36 jaren, beiden
wonende alhier. Louis Sonepouse. fotograaf, oud 25
jaren, en Alida Josina Velleman, 19 jaren, beiden wo
nende alhier.
Gemeente HOOGWOUD
Ingeschreven van 1—14 Januari 1909.
GeborenGerrit, z. v. Hendrik Klaver en Reusje
Domper.
Getrouwd: Simon Kuin. landbouwer, oud 37 j. en
Grietje Kroon, dienstbode, oud 22 jaar, beiden wo
nende alhier.
OverledenAafje Bijman, oud 67 jaar, weduwe van
Petrus Bijman.
ZIEKENFONDS.
De ontvangsten van 't Schager Ziekenfonds bedroe
gen in het 4de kwartaal 1909 f 261.60, de uitgaven
f 247.90. Er werden 302 recepten afgegeven en 3
uitkeeringen k f 2.50 verstrekt. Het fonds telde in
dat kwartaal 77 gezinnen en 54 enkele personen als
lid. Voor het le kwartaal 1910 werden voorgesteld
5 gezinnen en 2 enkele personen.
De heer Th. Roep, sedert 18 jaar voorzitter van
het fonds, bedankte als voorzitter en bestuurslid. Oek
als lid van het Hoofdbestuur van den Noordholland-
schen Bond van Ziekenfondsen trok hij zich terug.
VERKORTE DIENSTTIJD.
Aan het examen voor verkorten diensttijd voldede»
van den cursus in den wapenhandel alhier, D. Tim
merman, G. Dekker, J. Keet en P. Keetman te Bar-
singerhorn; voor lichamelijke bekwaamheid, die keu
ze van garnizoen en wapen geeft, slaagden T. Vader
en A. Stammes te Barsingerhorn.
hals, omhoog, dan is het de gehate grijze wolf. Dan
der werd het wild gewezen evenals den vorigen keer
en leidde ook nu weer het gemengde gezelschap, juist
als te voren hazewinden, wolfshonden, vossenhon
den, Denen, bulldoggen en rijders. We kregen telkéns
iets van de vervolging te zien; het was wel degelijk
een grijze wolf, voor honden uitrennende. Ik meende
te zien, dat de honden niet zóó snel liepen als toen
ze achter den jakhals aangingen. Maar niemand kon
het eind van de jacht zien. De honden kwamen één
voor één bij ons terug en we zagen nieis meer van
den wolf.
Sarcastische opmerkingen en tegenbeschuldigingen wa
ren nu van alle kanten te hooren.
„Bah! wat een lafaards", was het minachtend oor
deel van den ouden Penroof over de heele troep. „Zij
konden hem gemakkelijk genoeg opspeuren, maar toen
hij zich tegen hen keerde, lieten ze hun hielen zien
- bah!"
„Waar is nu die onovertrefbare bulldog zonder
vrees?" spotle Hilton.
„Ik weet het niet", zei ik. ..maar ik ben geneigd
te gelooven. dat hij den. wolf heelemaal niet zag. en
indien hij hem eens in het oog krijgt, wil ik wed
den dat hij aanpakt op leven en dood.
Dien nacht werden verscheidene runderen vlak bij
de kraal gedood en we trokken er weer op uit. 't Be
gon vrij wel als den vorigen keer. Laat in den middag
kregen we een grijs beest met opgeheven staart in
het oog, geen halve mijl van ons af. Hilton riep Dan
der op ziin zadel. Ik kreeg het idée. eveneens met
Snap te doen. Zij beenen waren zóó kort, dat hij
verscheidene malen moest springen, voor hij zich, met
BROEK OP LANGEXDIJK, 14 Jan. 1910.
Roode kool f2.f3.80; Gele kool f2.50 a
f 5.Witte kool f 2.a f 3.20 per 100 stuks; Uien
f 1.40 f 1.65 per 50 Kilogram.
NIEUW LEVEN, Station NOORDSCHARWOUDR,
14 Jan. 1910.
Roode kool le soort f 4.— a f 4.25; 2e soort f 3.26
a f3.75; kleinere f 1.50 a f3.Gele kool le soort
f 5.50 a f 6.2e soort f 4.a f 5.kleinere f 1.—
a f 3.75; Witte kool le soort f 3.75 a f 4.25; 2e soort
f 3.25 a f 3.50; kleinere f 1.a f 3.per 100 stuks;
Uien f 1.30 a f 1.60 per 50 K.G.
NOOItDSCHARWOUDE, 15 Jan. 1910.
Roode kool f 1.a f 3.75; Witte kool f 2.a
f 4.Gele kool f 3.a f 5.50 per 100 stuks; Uien
f 1.60 a f 1.70 per baal.
ALKMAAR, 14 Jan. 1910.
Fabriekskaas kleine f 32, Boerenkaas kleine f 32,
Commissie f31, Middelbare f 32.50. Aangevoerd 167
stapels, wegende 88555 kilogram.
ALKMAAR, 14 Jan. 1910.
Op de graanmarkt van beden werd aangevoerd:
496 Hectoliteers. Chev. f 5.60 a f 5.95; haver f 3.30
a f 4.bruine boonen f 15; groene erwten f 21.56
a f 2 3.grauwe erwten f 26.60 per H.L.
NED. VARKENS VERZEKERING.MA ATSCII.
In de week van 915 Januari 1910 was de staud
der marktprijzen als volgt:
7- tot 9-weeksche Biggen f S a f 13.
Varkens van 25 tot 50 Kilogram f 0.49 per K.G.
Varkens van 50 tot 75 Kilogram f 0.48 per K.G.
Varkens van 75 tot 100 Kilogram f 0.49 per K.G.
Varkens van 100 tot 125 Kilogram f 0.50 per K.G.
Varkens van 125 tot 150 Kilogram f 0.52 per K.G.
Varkens van 150 tot 175 Kilogram f 0.56 per K.G.
Zeugen f 0.46 per Kilogram.
HOORN, 13 Jan. 1910.
Kleine kaas f 30.50, commissie f 31.50, fabriekskaai
f32.Aangevoerd 55 stapels, wegende 19097 K.G.
Handel matig.
EIERENVEILING V. P. N. Amsterdam, 14 Jan.
Kipeieren f 4.a f 6.40 per 100 stuks.
ALKMAAR, Zaterdag 15 Januari 1910.
8 Paarden f 80 ft f 150 per stuk.
9 Koeien f 130 f 240 per stuk.
59 Magere Schapen f 10 f 20 per stuk.
19 Nuchtere Kalveren f8 k f22 per stuk.
78 Magere Varkens f 17 k f 26 per stuk.
141 Biggen f 9 f 13.50 per stuk.
Kipeieren f 4.50 f 5.25 per 100 stuks.
Boter f 0.65 k f 0.75 per kop.
C'allantsuog.
Hedenmorgen omstreeks 7 uur bfak er brand uit
hij den heer G. ten Boekei Kz., met het gevolg dat
