54ste Jaargang. No. 4067.
Binnenlaudscli Nieuws.
r|
F
iii l
Woensdag Maart li)10.
Alicicti Nims-
9» t>
f^rrrir-iiniinri t ri i i~n«m m 'iw'i'i
Dit, blad verschijnt viermaal per weekDinsdag-, Woensdag-,
Donderdag en Zaterdagavond Bjj inzending tot 's morgens 9
are worden ADVERTENTIEN in het eerstuitkomend nummer geplaatst.
INGEZONDEN STUKEEN één dag vroeger.
Bureau SCHA6CÜ, Lmmn O 4.
Infere. Teïecheon $o. 2».
yifgewer's B TRAPHIAH Ik Oo,
Prijs per jaar f 3.—. Franco per post f 3.60.
Afzonderlijke nummers 5 Cent.
ADVERTENTIES van 1 tot 5 regels f 0.25: iedere tegel meer 5 Cent.
Grootwlettera worden naar plaatsruimte berekend.
IIANGKDIJK.
Het Comité van Verweer of Perscomité, opgericht
om in te gaan legen de drijverij der R.-K. Geeste
lijkheid aan den Langedijk, heeft besloten een tegen-
protest in 1500 exemplaren te verspreiden, om het mis
leidende en leugenachtige in het „Protest" der 7 Katho
lieken te signaleeren. Met klein zal worden opgekomen
tegen de voorstelling, abot het de Protestanten zijn
geweest, die tweedracht zaaien en onrust stoken.
Oudkarspcl.
Jl. Zondagmiddag werd in het lokaal van den heer
C. Nap alhier vanwege de damclub „Ons Genoegen",
een damséance gehouden. Speler was de heer Ph. L.
Battefeld van Amsterdam. Er was zeer groote belang
stelling; ruim 100 personen waren aanwezig; er wa
ren 37 deelnemers, waarvan er slechts éen winnaar
was, nl. de heer .Tn. Hagenaar van Zuidscharwoude,
terwijl er 6 remise maakten, nl. de heeren C. Wa
genaar, Jb. Strijbis, A. Zuidscherwoude, P. Beers Kz.
Sr., P. Schrieken en L. Kalverdijk Cz. Opmerking
verdient wel, dat door den heer Battefeld ieder spel
gem'ddeld in 6% minuut werd afgespeeld.
Toetreding tot den Nat. Dambond zal spoedig plaats
hebben.
ANNA PAULOWNA.
Voor deelneming aan eventueel in deze gemeente 1
te houden schietoefeningen tot verhooging van 's
Lands weerkracht hebben zich 42 personen aangemeld
zoodat is te verwachten dat deze oefeningen evenals
in het vorig jaar zullen plaats hebben.
RAAD VAN ZIJPE.
Vergadering op Dinsdag 1 Maart 1910.
Afwezig de heer Jimmink wegens ongesteldheid.
Na opening, lezing en goedkeuring der notulen.
Ingekomen is een adres van den Bond van Nederl.
Onderwijzers, afd. Schagen en Omstreken. Hierin
wordt aangedrongen op een andere salaris-regeling
voor de onderwijzeressen; deze toch geven les in
de nuttige handwerken buiten de gewone schooluren,
waardoor toch aanspraak op vergoeding kan worden
gedaan, zooals zulks ook het geval is voor de uren,
besteed aan het herhalingsonderwijs.
De Voorzitter zegt dat het een dito adres is, zooals
•ngeveer twee jaar geleden al is ingekomen. Wenscht
hierover iemand het woord? Zoo niet, dan stellen B.
en W. voor, dit adres voor kennisgeving aan te ne
men. Met alg. stemmen voor kennisg. aangenomen.
Nu komt in behandeling de pensioenverordening.
De Voorzitter vraagt de heeren Mann en Kreijger
Commissieleden,, of deze klaar zijn met hun rapport.
De heer Mann zegt: wij hebben een samenkomst
gehad, doch zooals u allen weet, was de heer Jim
mink wegens ongesteldheid verhinderd. Wij hebben
het voorstel van B. en W. nagegaan, doch moesten
spoedig bemerken, dat wij als leeken op dat gebied,
een moeilijk werk hadden, om den Raad van advies
te kunnen dienen. Onze meeningen daaromtrent heb
ben wij op papier gesteld en zal ik deze den heeren
voorlezen. Dit geschiedt nu. Wij teekenen hieruit aan:
Het eerst hebben wij ons afgevraagd: wie zijn on
der gemeente-ambtenaren te rangschikken? Zooals de
doctoren, vroedvrouwen, gemeente-opzichter, telefoon-
houders, enz. zijn o. i. daar niet onder te rangschik
ken. Het komt ons voor alleen zij, die hun inkomen
alleen hebben van gemeentewege, zooals de secreta
ris, Burgemeester, veldwachters en klerken.
Wat de klerken ter secretarie betreft, dat zijn
meestal jonge personen, die wel niet aan deze pen
sioen-verordening wenschen deel te nemen, daar zij
toch hopen op promotie en dan hier niet zullen blij
ven. Zoo zouden dan alleen overblijven 6 personen,
nl. Burgemeester, Secretaris, Ontvanger en twee
veldwachters. Uit eenige becijfering toont het rapport
aan, dat het voor de pensioen-regeling hoogst be
Feuilleton.
Helen e.
R O M A N
van
HANS VON ZOBELTITZ.
zwaarlijk zou zijn, als de twee hoofdambtenaren, de Het kohier Hondenbelasting ten bedrage van
s oorzittei en Secretaris, daaraan deelnamen; daar i 411 wordt vastgesteld
zij toch bij 2 3 jaren heiden aanspraak zouden Aan de leden zal ieder een afschrift van het kohier
kunnen maken op vol pensioen. Wij weten bij onder- bezorgd worden, waarop dan ieder raadslid controle
vinding dat de gemeente Zijpe hare ambtenaren, wan- kan houden of er in zijn omgeving ook hondjes los-
neer deze wegens ouderdom, of gebrek, hunne dien- loopen, die vast moeten staan.
sten niet meer kunnen verrichten, de bewezen dien- j J De rondvraag niets opleverende sluit de voorzitter
de vergadering.
RAAD VAN ANNA PAULOWNA.
sten naar waarde weet te schatten.
Howeel ook dan de gemeente voor eene belang
rijke uitgave zou komen te staan, meenen wij toch,
dat de toetreding van de beide hoofdambtenaren Vergadering van den Raad der gemeente Anna Pau
thans voor de in het leven te roepen pensioen-verorde lowna, gehouden op Dinsdag 1 Maart 1910, 's nam
ning, te drukkend zou zijn. 2 uur.
Daarbij wordt ook met eenige cijfers aangetoond, Voorzitter de heer C. Wijdenes-Spaans, Burgemees-
dat het voor de gemeente wel zoo voordeelig kan j ter. Allen present. 1 Vacature.
zijn, zich in eene maatschappij te verzekeren. Voorzitter opent de vergadering, waarna de notu-
De Voorzitter dankt de heeren rapporteurs voor len worden gelezen, die onveranderd worden goed-
hun zeer uitgebreid en zakelijk advies. gekeurd en vastgesteld.
De heer Mann voert nog aan, dat de verzekering Voorzitter deelt mede, dat op 15 Januari jl een
bij eene maatschappij, ook bezwaren heeft, o. a. dat Schrijven is ingekomen van Ged. Staten over de zaak:
ieder ambtenaar dan aan eene gezondheidskeuring
moet onderworpen worden. Aanvaardt de gemeente de
pensioen-verordening, dan was die voor de tegenwoor
dige ambtenaren niet noodig, doch spr. zou het zeer
vrijste'ling van 't geven van onderwijs in vak j, op
de openbare lagere school. Die vrijstelling is aange
vraagd en daarop is door Ged. Staten afwijzend be
schikt geworden, waarna de raad beroep heeft inge-
wenschelijk achten voor de nieuw te benoemen amb- steld bij de Kroon, waarna bij den Raad van State
te naren wel. om advies is aangeklopt. Die heeft den gemeenteraad
De heer Nieuwland zegt, dat het hem toch over i uitgenoodigd de zaak nader toe te lichten, Dit is niet
hetzelfde zou uitkomen, of de gemeente nu bij het geschied, omdat de gemeenteraad vond dat er al toe-
uittreden van éen of beide hoofdambtenaren, hun lichting had plaatsgevonden en 't er dus bij gelaten
een jaarlijksche toelage zou verstrekken, of dat zij kon worden.
haar aandeel aan het pensioenfonds stortte. j Nu is dan afwijzende beschikking van de Koningin
De heer Mann is van meëning, dat dit lang niet gekomen.
hetzelfdé is. Als de tijd daar is, dat een ambtenaar
moet aftreden, dan kan toch de toelage vastgesteld
worden naar de omstandigheden waaronder deze zijne
functie verlaat. Is de pensioen-verordening vastge
steld, dan wordt er gezegd: ik eisch vol pensioen,
eu juist ojndat wij binnen een toch beperkten tijd
te wachten zijn, dat twee hoofdambtenaren hun func
tie zouden neerleggen zou het voor het pensioen-fonds
ik herhaal het, te drukkend zijn.
Tevens, vervolgt de heer Mann, zou ik meenen, was
het wel aan te bevelen, dat B. en W. deze zaak nog-
Voorzitter zegt, dat we dus niet veel verder zijn ge
komen, al hebben we ons best gedaan.
Voorzitter doet nu mededeeling, dat 't jaarverslag
van de commissie tot wering van schoolverzuim over
1909 is ingekomen.
7 Vergaderingen vonden plaats. 14 Personen zijn
opgeroepen om voor de commissie te verschijnen,
waaraan tijdig door 3 werd voldaan, terwijl 11 schrifr i
telijk werden gewaarschuwd.
De commissie meent, dat snellere berechting en
zwaardere straffen aanbeveling verdienen om den over-
maals onderhanden namen; en ook hun advies naast treders meerder ontzag voor de leerplichtwet in te
het onze, hij den Raad lieten circuleeren, Spr. zou boezemen.
deze zaak nogmaals aan willen houden. Voor kennisgeving aangenomen.
Voorzitter. Uwe bedoeling is, dat uitsluitend, wij, Ook van d© Gezondheidscommissie, gezeteld te Scha
voorzitter en secretaris, buiten deze pensioen-veror. - y,_ - -
v,ujuvcu uv mourr Dtïüvriuuo o» - r»oi Komen. Dtór 6ik xucL&qsIiq g6wooDlijk 66ii exemplaar
onder vallen. ontvangt, voor kennisgeving aangenomen. 1
De heer Mann: Ja, dan de verplichting stellen van En nu kwam een toestand aan de orde, die voor be
deel te nemen, ten minste de secretaris; den Bur- woners van Breezand ten opzichte der bediening van
gemeester vrij laten. den wachtpost aldaar, (die juist tusschen den zwarten
De heer De Moor vraagt het woord en zegt: Toen weg en den Schorweg is, op enkele honderden Meters
B. en W. de verordening aanboden, is er op mijn afstand van elk dier wegen), gevaar oplevert,
voorstel een commissie benoemd. Ook ik heb mij tot De toestand daar is inderdaad niet zonder gevaar,
iemand gewend, een deskundige op dit gebied, niet Dat is onlangs nog gebleken. Toen ging er een rijtuig
omdat ik dacht dat de heeren rapporteurs hun taak daar over den overweg juist op het tijdstip dat de
niet goed zouden volbrengen, maar als Wethouder sluitboomen neervielen en op 't hulpgeroep verscheen
achtte ik mij verplicht ook zooveel mogelijk mij op iemand, die gelukkig wist te verhoeden, dat de in
de hoogte te moeten stellen, daar het mij voorkwam, aantocht zijnde sneltrein hier een ongeluk aanrichtte,
en 't mij ook is gebleken, dat wij op dit gebied Het geluid van 't rijtuig had de bel, die ter waarschu-
beslist leeken zijn. wing wordt overgehaald, overstemd. En zeer dicht
Het doet mij genoegen voor heeren rapporteurs, bij dezen gevaarlijken overweg van de spoorlijn is een
dat ook volgens het advies van mijn deskundige het school, die door ruim 200 kinderen wordt bezocht,
voor de gemeente bezwarend moet geacht worden. Ook hen dreigt veel gevaar bij den bestaanden
Ook heeft deze bezwaren tegen de eerste bijdrage, toestand.
deze was z. i. niet evenredig verdeeld, tegenover de Voorzitter zegt, dat door B. en W. Z.Exc. den
oudste tot de jongste ambtenaren. Een kolossale uit- Min. van Waterstaat op dezen toestand is gewezen,
gave zou er kunnen komen, als de oudste ambtena- die gevaarlijk geacht mag worden, omdat Zwarte weg
ren nog werden opgenomen. en Schorweg beiden van uit éen wachtpost, daar-
Aan de hand van uw rapport en ook volgens het tusschen gelegen, bediend worden. Antwoord is
advies van dezen deskundige, zou ik op het oogen- ontvangen, dat er nog niet in voorzien werd.
blik tegen onze verordening moeten stemmen, en Daarop hebben B. en W. opnieuw, zooals voorzit-
zou het daarom wenschelijk vinden, dat B. en W. ter mededeelt, aan Z.Exc. den Minister een schrij-
de zaak nogmaals ter hand namen. ven gericht, het ongeluk van 6 Januari aanhalende
Hiertoe wordt met algemeene stemmen besloten. en ook met het oog op de schoolkinderen met aan
drang verbetering verzoekende, door te vragen, dat
de gevaarlijke overweg in plaats van uit de veraf
gelegen wachtpost, eigen bediening zal verkrijgen.
V oor kennisgeving wordt deze mededeeling aange
nomen.
De verkoop van oude schoolbanken voor brand
hout heeft f 2.40 opgebracht.
Die van een ouden afgekeurden brandspuit f 18
Totaal f 20.40.
De ongebruikte zegels, voor den Burgerlijken Stand
benoodigd, die overblijven kunnen, in tegenstelling
met voorheen, thans worden ingewisseld tegen nieu
we zegels. Het gemeentebestuur is in verband hier
mee tot de inwisseling van een aantal ongebruikte
zegels overgegaan en heeft hiermee het voordeel be
haald, dat het voor een bedrag van f 248.45 aan nieu
we zegels ingewisseld heeft gekregen.
Ook deze mededeelingen voor kennisgeving aange
nomen.
Volgt verzoek Tuinbouw-wintercursus te Breezand
om een bedrag van plus minus f25 van gemeente-
wege beschikbaar te stellen voor aankoop van ver
schillende boomgewassen ten behoeve van dien cur
sus, te planten in den tuin van 't Hoofd der school
te Breezand.
Na eenige toelichting wordt met algemeene stem
men tot deze uitgaaf besloten.
Bij onderzoek door eene commissie uit den Raad
de heeren Stammes, De Mazure en Blankevoort
worden de geloofsbrieven van 't nieuwbenoemde raads
lid de heer H. van Haaften, in goede orde bevon
den. Met algemeen goedvinden wordt besloten tot
toelating.
't Aanvullingskohier Hondenbelasting 1909 wordt
voor 16 honden in totaal op f9.50 vastgesteld; dat
van den Hoofdei. Omslag over 1909 op f 78.0ö4.
Bij de rondvraag stelt de heer Van Mullem "voor
om op of nabij de brug te Breezand een gevaar
lijk punt bij donkere maan - waar meerdere wegen
samenkomen, licht te plaatsen.
Voorzitter stelt voor dit voorstel te renvoyeeren
naar B. en W. om advies en het voor de eerstvol
gende raadsvergadering op de agenda te brengen.
De heer Van Mullem vindt dit zeer goed.
Hierna sluiting onder dank.
Oudesluis.
yfis^arin
een kindervoorstelling. Eenigen tijd voor den aanvang
was het reeds druk op het dorp, een groote kinderschaar
bewoog zich al joelend en pretmakend op het plein
voor genoemd lokaal. Toen dan ook de deuren wer
den geopend, stroomde het naar binnen, zoodat de
zaal geheel gevuld werd. En óf zij; hebben genoten?
Men behoeft slechts hun gesprekken aan te hooren, het
is een en al lof over hetgeen zij hebben gezien.
Zondagavond had de tweede voorstelling plaats. Ook
toen was de zaal tot in de uiterste hoekjes gevuld met
toeschouwers, welke zeker hun moeite en geld niet
hebben beklaagd, want de zeer gunstige beoordeeling,
die van deze tweede voorstelling uitging, was zeker wel
mede de oorzaak, dat Maandagavond bij de derde voor
stelling de zaal weder bijna geheel was gevuld, mei een
zeer aandachtig publiek, die allen ongetwijfeld zeer vol
daan huiswaarts zijn gegaan.
De voorstellingen van den heer Schinkel zijn dan
ook een bezoek ten volle waard.
Gaarne sluiten wij ons aan bij de slotwoorden van
den heer Schinkel. Ik roep u geen vaarwel, maar een tot
weerziens toe!
OUMESLUIS.
Naar men verzekert, wordt bij den heer O. alhier
een zeker bedrag aan geld uit een geldkistje vermist.
Aangifte hiervan is gedaan bij de politie.
Ja, ik geloof het wel wacht eens even hij
hac' eén Putskammer tot vrouw, Biartlum of zoo iets
hee t zijn landgoed
loo zoo. Wat drommel, dat jij ook altijd al
les weet. Ja ja, en wat zegt u daar nu wel van,
docor?" I
Heel zacht stond Helene op, dat moest zij zien, 1
wat die ongeluksvogel voor een gezicht zette.
Maar dat liep niet zoo af, zooals zij het verwacht
had. De huisonderwijzer scheen zoo rechtstreeks uit
de wolken gevallen te zijn. Hij keek van zijn courant
op, met ten hemel geslagen oogen. „Pardon, rit-1
meester, ik heb hier juist een beoordeeling gelezen
over een paar nieuwe tooneelstukken in het Walu-
ner theater... van Von Moser. Het moet zeer mooi
geweest zijn."
„Van Von Moeer?" zeide moeder dadelijk daartus- l
Bchen „Dat is een vroeger officier. Die stond bij
de garde ln Neuchatellern. Wie er nu al niet schrijft"
Vader keek eerst den onderwijzer en daarna- zijn
vrouw aan en schudde meewarig het hoofd, en
lachte. Lachte dat de kamer ervan dreunde.
Wel doctor als 't waar is en u heeft niet toege
luisterd, dan is dat al een heelrare geschiedenis
waarvoor leest u eigenlijk dat blad? Dat wil zeggen,
wanneer u zoo weinig belang stelt in de politiek.
Alle donders!
Gelukkig werd de deur van de eetkamer geopend,
Auguste verscheen en deelde mee. „er is opgediend
Een geur van gebakken spek, kwam mee naar bin
nen. Natuurlijk het waren weer in spek gebakken
aardappelen met zure melk net ais eiken avond
zure melk met Torf, dacht Helene en zag in
haar geest reeds voor zich, den sc o
zwarte brood dat zij Torf noemde en rildeen
tij had mijnheer Blsmarck reeds vergeten en met
hem alle politiek gehaspel.
HOOFDSTUK 2.
ln den boelen omtrek van SteUberg^^
weiijks een werkelijk stot. Helene Hackenun
heusch geen ongelijk: ze waren allen arm als kerk-
rotten, de Holziner, de Steckschen, de Brunowschen
enz.; zij hadden juist genoeg om zich door het leven
te slaan.
Graaf Grucker, de zwager van den ritmeester, had
misschien wel een ander huls kunnen bouwen, en
sprak ook wel reeds jaren daarover, maar hij was
wat te gemakkelijk en een te goed financier. Vlijtig
en spaarzaam zooals bijna allen in den omtrek, maar
niet omdat het moest, meer gehoorzamend aan de
gewoonte.
Ook het heerenhuis van de Rackowers was geen
slot. Het was wel een heel statig gebouw, groot
maai* éen verdieping hoog, met een paar nieuw aan
gebouwde vleugels, die Ernst Hackentin had laten
zetten, toen hij de Hannoversche erfdochter had
getrouwd.
Dat het huis niet omvergehaald en geheel opnieuw
opgebouwd was, dat had dikwijls verwondering ge
noeg gehaard. En eenmaal toen eindelijk schoonpapa
het tijdelijke met 't eeuwige had verwisseld, was 't
er ook heel na aan toe geweest. De beroemde bouw
kundige Schinkel was in zijn laatste levensjaar op
Rackow te logeeren geweest en Ernst Hackentin l
zeide somwijlen: „Ja, ja, wanneer onze groote Schin
kel maar niet te vroeg gestorven was." Maar de mid
delen waren toch niet toereikend geweest. Er was
wel geld, maar de Rackowers voerden ook een kolos
salen staat, reisden veel en kwamen in den winter
ook aan het hof. Menigmaal werd er onder de ken
nissen over gelachen, dat er zooveel geld noodig
was op Rackow en spottend werd beweerd, dat
Isaak Bahm uit Frankfurt, of de kleine Jacob Fried-
lander zouden plotseling te midden van de meest def
tige gasten op Rackow zijn gezien. Nu oogenblik-
kelijke geldverlegenheid kan een ieder hebben. Dat
weet een ieder. En bovendien ging het ook niemand
iets aan, want de Rackowers waren kinderloos.
En dan: zulk een gastvrij huis en zulk een vrien
delijke gastvrouw, die waren er op uren en uren af
stand niet te vinden. Ofschoon de markiezin, zoo
als zij zich het liefst liet noemen, wel eens wat ne-
derbuigend vriendelijk was. Dat was laatst den ambts
raad Weeze uit Nieuw-Bukerow nog eens overkomen,
dat was een man, met wien de geheele adel uit den
omtrek als met zijnsgelijken omging. Wat doet de
markiezin, toen zij weder eens voor de eerste maal
met hem samenkomt, nadat hem de adelbrieven zijn
uitgereikt? ZIJ reikt hem de hand om die te kussen
eu zegt „Ik verheug mij onuitsprekelijk mijnheer
Von Weeze, eindelek u eens geheel als een der on
zen te kunnen ontvangen." Ja lieve hemel, de oude
man had er zelf ook harte lijk om gelachen, Booe j
worden op de markiezin, kon men nu eenmaal niet.
Zij was zoo goed van hart. En stijl had zij toch ook
wel op haar manier.
Gastvrij was de huize Rackow als geen ander, en
ook de manier der gastvrijheid had iets aantrekke
lijks echt Engelsch.
Een paar jonge meisjes, een paar jonge heeren,
vond men steeds in den huize Rackow: huisheer
en huisvrouw hielden dol veel van de jeugd. De
meisjes logeerden in den aangebouwden vleugel, de
heeren in het hoofdgebouw, waar elke kamer een
zeer karakteristieken naam had. Daar was er éen die
Pompeji heette, zoo genoemd naar het hel-roode
kleed, dat er op den grond lag. Een andere kamer
heette handdoek, omdat de kamer zoo lang en smal
was, een berenhol, omdat er langen tijd een luitenant
Beer had gewoond enz. In den aanbouw hadden de
kamers meer poëtische Damen, er was een Pauw, een
Nachtegaal, een Alpenroosje, En in een van die ver
trekken woonde ditmaal Helene.
Tante Marie had haar gehaald. Ongevraagd, met
haar ponney-equipage, die zij zelf bestuurde, was zij
naar Rohlbeck gekomen.
Zij had haar lieve nicht voor acht dagen uitgenoo
digd. „Jij gaat dadelijk met mij mee, Mignonne. Pak
je zaakjes bij elkaar. Vergeet ook je witte japonne
tje niet. Misschien zal er ook nog wel eens een
dansje worden gedaan."
De oude ritmeester had gevloekt. Mama mopper
de: „Marie je bent heel wreed, ons dat kind af te
nemen. Denk jij dan in 't geheel niet aan ons oude
menschen!" Maar de markiezin zeide lachend: „Dat
is om te gewennen, lieve Elisabeth. Heusch,
daar moet je aan gewoon raken, dat Helene vroeger
of later, beter vroeger dan later, van je wordt weg
gevoerd. Wees geen egoïst. Jij hebt immers Mar-
tha. Wilhelm is nu hier en dan heb jij Je klein
kinderen nog. Gun anderen toch ook eens wat."
„Dat wil zeggen begon de ritmeester brom
mend. Maar hij kwam niet verder. Bij de markiezin
kwam men nooit verder, wanneer zij zich eenmaal had
voorgenomen verder geen notitie te nemen van be
denkingen. Bovendien het was eenmaal een aangeno
men feit, dat de jonge meisjes zich in Rackow leer
den bewegen, de ruwe kantjes slepen er wat af, zij
sloegen eens een blik ln de groote wereld. En dan,
streefden de ouders maar heel weinig meer tegen.
Haar, die het echter het meest aanging, stond nog
besluiteloos. Steeds was zij hartstochtelijk graag
naar Rackow gegaan. Nu aarzelde zij evenwel en stoni
stijf en onbeholpen, en draaide aan de punt van
baar schortje ais een bakvisch.
Veel dank tante maar......"
De markiezin lachte weer. Haar gouden lachje, dat
haar ondeugend gezichtje zooveel mooier maakte.
„Maar maar! Ik heb niets om aan te trekken!
Niet waar? Mignonne, jij hebt je jeugd, hebt je mooie
blauwe oogen. Mijn lieveling wat wil je nog meer?...
Vooruit vooruit binnen een kwartier moet je
koffertje gepakt zijn."
Nog een oogenblik bleef Helene staan. Dan vloog
zij plotseling de deur uit en de trap op.
Mevrouw Marie had zich neergezet in den grooten
leunstoel. Het kleine vrouwtje verdween bijna in
dezen reuzenstoel. De creoline moest met geweld in
elkaar gedrukt worden en zoodoende bolde die juist
heel eigenwijs naar voren uit. Het zag er eigenlijk
heel dwaas uit. Maar deze kleine persoon beheerschte
nog de geheele kamer. £ij leek hiér wel audiëntie
te verleenen en had voor een elk een vriendelijk
woord. De ritmeester kreeg een pluimpje dat zijn
honden zoo aardig waren; de oude mevrouw kreeg
een complimentje, dat Helene met den dag mooier
werd en zij geheel de oogen had van haar moeder.
Martha hoorde de verzekering, nadat zij de kleine be
zoekster een glas limonade had gebracht, dat zij het
voortreffelijk verstond om de verhouding goed te
mengen, wat haar juffrouw nooit wist klaar te spelen
en Wilhelm liet zij alles vertellen over zijn spoorweg
plannen.
Daarbij werd Wilhelm steeds vuur en vlam, Zijn
mooi gelaat blonk dan, zijn oogen schitterden en
steeds was het slot, dat de minister der spoorwe
gen de concessie reeds in den zak hadmaar dat
er nog enkele kleine moeilijkheden uit den weg
moesten worden geruimd. Hij zuchtte ook steeds:
„mijn lief Rohlbeck! Vrouw en kinderen moet ik
alleen laten... maar wat moet men doen?"
Een klein beetje ondeugend kon de markiezin toch
ook wel zijn: „nu nu, Wilhelm, Berlijn is toch ook
wel aardig," meende zij en lachte. Doch daar zij Mar
tha geen pijn wilde doen, voegde zij er dadelijk aan
toe: „Gemakkelijk heb je het in Berlijn niet. Wil
helm. Het is daar een ware wedren om spoorwegcon
cessies te krijgen. Graaf Redern vertelde ons daar
van. Hoe heet ook weer de man, die in deze zaken
de eerste viool speelt? Juist: Stromberg... een Jood
natuurlijk. Die moet een reuzen vermogen verdiener
met een spoorlijn in Noord-Prüisen. Wilhelm, Wil
helm, Ik zie van jou ook nog eens een milllonnair
groeien. Nu mijn Jongen, het wordt je van harte ge
gund."
Dan kwam Helene beneden.
Wordt vervolgd-
4i
J
)l IJ
I
1
