üerijmde Brieven vin Jaap.
2v»jnirs h.hh.h ei- w - - - -
Helene.
Bekendmakingen*
Zaterdag 5 Mtari, 1910.
54e Jaargang. Ne. 4(Hj9.
TWEEDE BLAIF
E M K E N T K 8 C II A E N.
MARKTWEZEN.
Burgemeester en Wethouders der gemeente Scha-
gen brengen ter kennis van belanghebbenden, dat
krachtens Raadsbesluit van den 30sten November '09,
vanaf 17 Maart tot en met 19 Mei a.s. wekelijks ten
overstaan van den marktmeester loting zal worden
gehouden met betrekking tot de verdeeling der staan
plaatsen op de markt voor kalfkoeien.
De loting zal gedurende bovengenoemd tijdvak
worden gehouden iederen Woensdag des namid- j
dags 6 u u r in het waaggebouw.
Aangiften tot deelname, vermeldende het aantal
verlangde plaatsen moeten telkens voor genoemd uur
bij den marktmeester zijn ingekomen.
Behagen, den 26 Februari 1910.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
De lo.-Burgemeester,
P. BUIS Jz.
De Secretaris,
ROGGEVEEN.
Burgemeester en Wethouders der gemeente Scha
gen, brengen ter algemeene kennis, dat het verboden
is matten, kleeden, enz., uit te kloppen tegen de boo-
mwn der gemeente.
Schagen. den 2 Maart 1910.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
De lo.-Burgemeester,
P. BUIS Jz.
De Secretaris,
- - ROGGEVEEN.
WATERDIEPTE PRIVATEN.
Burgemeester en Wethouders der gemeente Scha
gen, herinneren de ingezetenen aan de bepaling, lui
dende als volgt:
„Onder privaten, geplaatst boven vaarten, slooten of
wateringen moet bij eene uitgestrektheid van minstens
1 M3., eene waterdiepte van minstens 0.50 M. aan-1
wezig zijn."
Een onderzoek of deze bepaling behoorlijk wordt j
nagekomen, zal worden ingesteld vóór den 2Öen Maart
dezes jaars. Nalatigheid is strafbaar met eene geldboete
van ten hoogste f 25, of hechtenis van ten hoogste zes
dagen.
Schagen, den 2 Maart 1910.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
De lo.-Burgemeeater,
P. BUIS Jz.
De Secretaris,
ROGGEVEEN.
die als boerenknecht in Hollands Noorderkwartier is
gaan dienen, aan zijn broer Klaas, die in
de Zaanstreek gebleven is.
LXXV,
Weer een feestbrief, deze maakt toch
Driemaal vijf en twintig vol:
Ben revue van Hollands Noorden,
Laast g' in vijftig duizend woorden,
Sprankels uit mijn dichtersbol.
'k Zat hierover na te denken
En te soezen, 'k viel In slaap.
In mijn slaap zie 'k menschen loopen.
Allen lijken wel bezopen
En ze zingen: „Leve Jaap!"
Want de lui zijn opgetogen
Tusschen Helder en Spanbroek,
Omdat ik nog ben in leven,
Ik, die waardig heb beschreven,
Den vergeten Noorderhoek.
'k Zie ze allen om mij henen,
Staalman 't eerst, met Jaap en Tijs.
'k Hoor ze roepen: Heere, Heere!
En zij zingen, mij ter eer»
Op een aangename wijs.
Neel, mijn lieve, dikke Neeltje
Danst er tusschen op de maat,
d' Aarde dreunt: 't kan Neel niet schelen.
„Jaap! je bent éen, om te stelen,"
Roept zij, wijl z' een flikker slaat.
Maar wie zie ik ginder komen?
Ha! 't is Herman en Van Loon
Met wel twintig predikanten,
Allen blootshoofd, zonder wanten.
Klaas! dien aanblik noem ik schoon.
._i
En zij buigen reeds van verre;
Met een diep geroerde stem
Zegt Van Loon (het hoofd der steken):
„Daar zit Jaap, ik kan niet spreken,
„Daar zit Jaap; verheerlijkt hem!"
„Daar zit Jaap!" dit werkt op allen
Als het onweer op een koe.
Want zij springen, psalmenzingend,
En, de anderen verdringend,
Als bezeet'nen, op mij toe.
Zeeg'nend strekken zij de handen
(Steeds nog zonder woorden), uit
Over mij, en ik kan voelen
Wat die dominee's bedoelen,
En, hun handgebaar beduidt.
Dat is liefde, zuiv're liefde
Voor een armen boerenknecht,
En ook nog: geloof en hope.
Beste Klaas! Mijn hart gaat open,
'k Ben perplex als Visser zegt.
Doch weer and'ren komen nader,
't Is waarachtig: Schagens Raad.
Nu vertrekken predikanten,
Steeds toch hebben deze klanten
Eerbied voor den Magistraat. -
Bijpost neemt het woord, wat weder
Bovenmate hem gelukt:
„Jaap!" -dus spreekt hij: „voor ons samen
„Zeg ik: jij hebt onze namen
„Der vergetelheid ontrukt."
,,'t Nageslacht zal van ons spreken,
„In het groot historieboek
„Wordt in vlammend schrift geschreven,
„Wat ik mocht ten beste geven
„Van mijn danstent-onderzoek."
En, pas klinkt den vroeden mannen,
't Woordje: „danstent" in het oor.
Of zij springen in het ronde
Om mij henen, 't is toch zonde:
'k Raak geheel van streek er door.
Doch, gelukkig, nadert statig.
Heel uit Harenkarspel: Slot,
Die de wufte Magistraten
Wegjaagt en met mij gaat praten
Over God en Zijn gebod.
Over 't moeren van sigaren
En de kermiszotternij,
Zcndagschending plus het vloeken,
„Ja," zegt hij: „je moet ze zoeken,
„Die zoo rein zijn, Jaap! als wij."
Weel, ook al uit Harenkarspel,
Staat daar, maar zijn mond blijft dicht.
Toch sprak uit zijn smeekend' oogen:
„Lieve Jaap! heb mededoogen
„En bewaar mij voor het licht."
Nog in stemming, zit ik neder;
Ziet! daar komt met groot geraas
Breebaart der Coöperatie,
Met een bakkersdeputatie,
En, hij spreekt mij dus aan, Klaas:
„Waarde Jaap! uw laffe rijmen
„Hangen in de bakkerij,
„Mocht gij doorgaan, als tot heden,
„Als gij ons niet laat met vrede,
„Hangen wij er jou maar bij!!"
„Jaap! Kom Jaap!" dus roept da vrouw mij;
'k Wrijf de lodd'rige oogen uit,
'k Heb gedroomd: ik ga naar Schagen
En ik zal aan Trapman vragen,
Wat die droomerij beduidt.
VaD Hamel wilde mr. Llmburg's denkbeeld (in een gerechtigde leden met 3-1baar hehT'in^dfi college
amendement belichaamd) wel steunen, maar toch is lot uitbreiding van de laneer beperk
voor hem het principe daarmee niet uitgemaakt. - van beheer m dien zin dat de*langer^
wat de voorsteller dan ook natuurlijk niet dacht be- blijven tot de mans lidmu stemrech? *un-
reikt te hebben... Mr. Van Hamel kondigde een ont-de vrouwelijke lidmaten zich voor
werp aan. waarbij het recht van appèl in strafzaken j nen opgeven en benoemd kunnen worden in bedoeld.
slechts den beklaagde blijft overgelaten. Ten aan
zien van cassatie zou dan het O. M. zijn bevoegdheid
behouden.
Misschien had mr. Limburg zich een échecje kun
nen besparen door mr. Van Doorn's raad te volgen:
de zaak te laten rusten totdat mr. Van Hamel's ont
werp aan de orde komt. Dat bij de stemming (27
contra 32) zoovele leden ontbraken, was misschien
niet slechts aan „toevallige omstandigheden" te wij
ten, maar ook wel 'n klein tikje aan zekere vrees
van zich aan koud water te branden...
Het groote argument des „hoofdbestrijders" van
het amendement-Limburg was, dat volgens het sys
teem van den afgevaardigde van Schoterland de stem
van éen rechter (raadsheer) zou praevaleeren op de
stemmen der beide an leren. Zonder het „rekensom
metje'van den Arnhemschen raadsheer Wttewaal (dat
mr. Limburg ook niet wilde accepteeren als argu
ment) nu te laten gelden; nl. den beklaagde zooveel
mogelijk kansen te geven, kan men toch overhellen
tot de opvatting, dat mr. Loeff's bestrijding niet vrij
was van gezochtheid. In 't algemeen wilde hij de
behandeling der quaestie verschuiven tot Strafvorde
ring aan de orde zal zijn; niet bij deze gelegenheid
afdoen. Die weg leek den heer Limburg te lang,
onnoodig uitstel van Iets, dat nu best kon worder
geregeld. Ondanks de verdediging, welke hem van
mr. Van Idsinga's zijde tegemoetkwam, o. a. met
het niet te versmaden argument, dat het voorstel
eigenlijk In het ontwerp terugbracht wat er oor
spronkelijk in heeft gestaan; ondanks de verwijzing
naar België, waar men Sinds 1891 soortgelijke rege
ling bezit; ondanks dit en nog meerdere gunstige
factoren is het amend.-Limburg verongelukt, 't Is
niet onaardig het lijstje na te lezen der voor-stem
mers. 't Zijn de heeren Van Hamel, Dolk, Van
Doorn, Ter Laan, Limburg, Schaper, Van Idsinga,
Marchant, Thomson, Hubrecht, Verhey, Van Karne-
beek, Bos, Borgesius, Roessingh, Duynsteeg, Rink,
Eland, De Kanter, Patijn, Teenstra, Helsdingen,
Sasse v. IJsselt, Drucker, Hugenholtz, Duys en De
Savornin Lohman.
Men ziet, er is „schakeering" in het lijstje, doch
eene zeer lichte, zal men erkennen
colleges.
Door dit besluit is Deventer de eerste plaats waa
in de Ned. Hervormde Kerk nieds aan vrouwen he
bestuur daarover kan worden opgedragen.
DOOR DE MACHINE.
Aan de papierfabriek te Velsen is de arbeider S.
gisteren zoodanig met een machine in aanraking ge
komen, dat men wegens de bekomen verwondingen voor
zijn leven vreest.
DE VERMISTE „PRINS WILLEM II".
Iets nieuws is op het oogenblik niet mede te doe
len. Een flauwe kans was er nog schrijft het HM.
dat misschien de Prins der Nederlanden van de
Kon. West.-Ind. Mail eenig bericht zou meebrengan
maar ook dit is ijdel gebleken.
HET MISDRIJF OP DE NICOLAAS-WITSK\* KADE
TE AMSTERDAM.
Ondanks de nauwkeurigste nasporingen heeft men
in de woning niets kunnen vinden, wat op diefstal of
poging daartoe wijst.
Omtrent de herkomst van den gouden ketting, ten
huize van het dienstmeisje gevonden, verkeert men nog
in het duister.
Intusschen staat ten opzichte van den jongen man
vrijwel vast, dat men hem poging tot diefstal zal kun
nen ten laste leggen. Hij heeft namelijk reeds dadelijk
erkend, dat hij zich weden-echtelijk in de woning heeft
bevonden, met het oogmerk om diefstal te plegen.
De Tel. deelt nog mede, dat de beide verdachten
I elkander reeds kenden van hun prille jeugd. Er was echter
van verkeering tusschen hen beiden geen sprake. Zij
deed hem te rare voorstellen naar zijn zin, over dé
berooving van haar mevr., die zooveel goud en dia
manten had, en daarom wilde hij liever niet met haar
te maken hebben. Aldus verklaarde hij aan zijn moe
der. korten tijd vóór den moordaanslag, doch alleen
zijn moeder heeft deze verklaring gehoord, geen ge
tuigen waren er bij tegenwoordig.
Wel heeft zij in den huiselijken kring bij de moeder
van R. meermalen uiting «geven aan vijandelijke ge
voelens jegens mevrouw Wynia, die zij „een kreng'
Van het voorts nog bij dit ontwerp gesprokene noemde
stip lk aan de klachte van mr. Van Hamel, dat Of R'. ten slotte voor de verleiding bezweken is»
de Amsterdamsche en Haagsche kantonrechters bij 't Is wel aannemelijk zegt de Tel want altiid
het óntwerpen der voorstellen van reorganisatie niet was hij een jongen met zwakke geestvermogens 4
zijn gehoord, waarop minister Heemskerk, die in zwak karakter. Er zijn feiten, die er op wi?zen dat
deze dagen onbetaalbaar-leuk blijft, werd geant- de zaak reeds lang te voren door hen besprokén is
JAAP.
woord, dat in 't algemeen in zulke dingen het advies-
winnen wel aanbeveling verdient, maar dat mr. Nelis-
sen toch heusch heel ernstig en naarstig tewerk is
gegaan
Vóórts de verklaring van mr. Regout dat hij; waar
gezinspeeld was op in de toekomst wederom te wach
ten nieuwe Achterstands-ontwerpen, nooit aan zulke
voorstellen zijn stem zou kunnen geven. Had mr.
Nelissen achter de groene tafel gezeten, de heer
R. zou zelfs eene bepaalde toezegging van de Re
geering hebben verzocht, nu was de strekking van
zijn woord slechts om een „wenk" te geven aan
sommige bejaarde leden der rechterlijke macht, die
zich allicht met een doode musch zouden verblij
den... Mr. Regout wilde slechts beduiden, dat het
diertje écht dood is!
Het ontwerp betreffende maatregelen In het be
lang van ontslagen gevangenen is ook afgedaan, doch
aan de goedkeuring ervan ging een soort van „scè
netje" tusschen den heer Duys en de heeren Van
Wijnbergen en Nolens.
«je sanguïnisch-aangelegde, maar „ajj fond" heusch
zoo vinnig niet geschapen jonkman uit Zaandam ver
beeldt zich, in de Kamer speechend, nog altijd te
zijn op eene vergadering van de S.-D. A.-P.'ers. Ik
geloof dat de heer Duys soms zelf van zijn onstui
migheid schrikt, ontstelt, en dan wordt hij plots een
"7 lichtelijk-beschaamd, berouw-hebbend, excuses-ma-
man...
Niet alleen, loch, dat zij reeds «ruimen tijd uiting gaf
aan haar begeerte, naar het goed van mevr. Wynia.
maar ook was zij kort vóór den moordaanslag, R.
een paar maal 's avonds bij zijn baas komen opzoeken,
nra met hem te spreken. Ten slotte heeft zij hem,
zooals men weet, 's avonds met een briefje bij zich
ontboden. Zij gaf voor, dat dit was, omdat hij haar
een rok moest brengen, die ziin moeder voor haar
versteld had en die zij den volgenden dag noodig had.
Dit was echter een leugen, want de rok haqgt nog
altiid bij de moeder thuis.
Het zal echter voor de justitie niet zoo gemakkelijk
gaan, de waarheid uit te vorschen.
DE OVERSTROOMING IN LIMBURG.
Wij lezen in de Limb. Koerier de volgende berich
ten over hoog water:
Woensdagmiddag bezochten wij hetzoo geteister
de dorpje Heugem. In de nabijheid van de van ouds
her bekende herberg „Vogelenzang", lag een bootje
aan den kant, dat ons over den wijden waterplas,
een meer gelijk, voerde.
Zoover het oog reikte, niets dan water. Het zag
er nog treurig uit; geen enkel huis of het had water
schade. Enkele waren zelfs gedeeltelijk ingestort. Ge
lukkig begint het water te vallen, langzaam doch
zeker. Sinds het Maaswater den rechteroever benoor
den Eysden overstroomde, bereikte 't Maandag zijn
hoogsten stand. Woensdag tegen den avond werd
te Heugem reeds een val van 22 cM. geconstateerd.
V tlll liet HtWlgfeClie l wanneer hij aan het uitflappen, ultratelen, vanEn nu de val blijft aanhouden, zal Heugem weldra
rn zijne in wilde horde voortstormende woorden is, dan 1 van zijn grootsten vijand verlost zijn. Od sommier
I weeae iVdlliei. - „„vtp I plaatsen evenwel zal het laneer duren daar nl waar
L16 in wnue uwuc -
weet de heer Duys van geen maat-houden. Hij pakte plaatsen evenwel zal het langer duren, daar nl. waar
vanochtend uit tegen de Rechterzijde, die, toen ze het water niet kan wegvloeien dnnh in den heden.
Althans
V dllUl U tv/Liu uib
3 Maart. i minderheid was, 'n engeltje van zoete beloften scheen
t grootste ge- -n gociale hervorming, doch waar men thans met
De dag der juristen
elte ervan. De heer Limburg, de kranige vrijz.- m aoeiaie -
mocratische jurist; een der enkele frissche rede- 0 contra 40, vruchteloos aanklopt...
der Kamer, naar wien ook de leek gaarne luis- Nolens, de nieuwe katholieke chef, was vaal-
WAvnarf). ,iA kansen eek eu schreide haast van emotie; baron Van
on hoafd(X Tint
tansen wünber„en zag kersrood en beefde nog een halfuur-
slotte later van toorn... Hij vertikt 't, zoolang de heer
het water niet kan wegvloeien, doch in den bodem
moet verzakken.
In vele buizen stroomde het water aan de voorzijde
in, aan de achterzijde weer uit. In talrijke huisge
zinnen durfde of kon vader niet gaan werken, om
dat hij bevreesd was, dat het water zou blijven
stijgen, en zijn hulp dus thuis broodnoodig was, of
wel, dat hij zijne woning niet meer k(?n verlaten.
Er zijn huizen, die thans voor de 6de maal dezen
winter geheel door water waren omgeven.
In sommige straten staat het water nog 1% Meter
diep; de meeste landbouwers hebben bun vee in de
naars uer xvamci
tert heeft een harden strijd gevoerd; de kansen
schónen goed voor hem te staan, doch ten slotte lat"er van toorn... Hij
waren er 31 van de 100 Lagerhuis-vroeden absent... üuyg op deze wjjze het debatspeil der Kamer ver-
Verloor hij het pleitlaagt, met dien collega te „dtscussiëeren". Dr. No-
De heer De Savornin Lohman had eene der ver- 8tamelde van hatelijke en pijnlijke lnsinuatlën...
blijdende verbeteringen van bet ontwerp op de Waartegen hy protesteerde
rechterlijke organisatie, dat aan de orde was, gevon- Dg preaident had nu en dan gepoogd, den heer stallen op verhoogingen, in veiligheid moeten bren
den de inkrimping van het getal leden der Hoven Duyg op gem0edelijk-vriendelijke, doch uiterst-zwakke gen.
van vijf op drie. En de heer Limburg ging een keel siappe manier binnen de perken terug te brengen. ^&n St. Pieter uit,, werden de bewoners grooten-
eind met den beer Lobman mee; geloofde ook, dat Nadat d0 katholieke woordvoerders aan hunne grie- deels van voedsel voorzien; ook de post bereikte
zoodanige maatregel ons Recht slechts ten goede lucht hadden gegeven, riep de praeses den heer Heugem over de Maas; een gevaarlijke tocht voor den
maar"' de orde Voor de leiding van een Parle- postbode.
Ji-t-.ij T)A PTV
ment in
oy.wv.-. -- - r\itr dio
roep. Het Hof veroordeelt den man... Bijvoorbeeld
r» -IL. 1/Vrtn TT O n
Tenkaanzien8^akneLtDOsCtrkfgedingd De Rec^bank ^jnoTtekerV pie^eóó'óïagvaardigheid noo- De grootste schade is aangericht op de landerijen
"pn aciuzieii vau o- -
spreekt iemand vrij. De officier komt in tojjjr *e- dlg, die ^et ieders bezit is!.
Mr.ANTONIO.
rutjy. iict, v.
met 3 tegen 1 stem!... Zulke loop van zaken is voor
mr. Limburg onaannemelijk. Hij wilde reeds thans be-
paald zien, dat iemand, die door de Rechtbank is vrij- 14illllGl)ltlIl(lscll NiGUWS.
gesproken, slechts met eenparige stemmen in appèl
kaLrhoogeVrerberSldals recht van het O. M. in VROUWENKIESRECHT IN DE KERK.
- HanenrR rich- Op f V oorstel^ van ^nl^SeT de kiet
Het winterkoren, dat reeds zijn groene sprietjes 1
dM. boven den grond verhief, zal waarschijnlijk ge
heel zijn losgespoeld, zoodat de landbouwer het land
opnieuw zal moeten gaan bewerken en beplanten. De
overige veldvruchten zijn 6f wel weggespoeld of zijn
voor de consumptie minder geschikt geworden. De
schade is niet bij benadering te bepalen. Doch zij
JJ aio ivcuv
strafzaken schijnt in 't algemeen door de jongere rich-
ting in de strafwetgeving te worden afgekeurd. Prof. ^iec'- Hervormde gemeente le Deventer
als
Feuilleton.
laarzen, het jachtbuis aan; het frissche gelaat hoog
rood gekleurd en de kleine snor vroolijk opgedraaid.
1-- het heele kereltje. Ke-
toch niet heesch? Zult u vandaag zingen'"
„Ik geloof va
„Ik heb nog
mijnheer Von Merivaux! Over mij?" Toen zeide hij:
„Jammer ja nu is hij weg. Ja ja, lieve juffrouw,
ROMAN
van
HANS VON ZOBELTITZ.
„Ik geloof van niet." u weet daar niets van. Ik had u een aureool opge-
^Ik heb nog niet vergeten, hoe u heeft gezongen van tabaksrook en toen is er een zonne-
Vr ooi ijk en opgewekt was het "het was 0p Sodolzig. In het vorige jaar toen wij daar op straal bijgekomen. Wanneer u eens wist hoe char-
reltje pardon, dat mocht niet zoo ,,tt. mmnmivro waren."
je, pardon, aai uiduu»,
flinke baas. Maar vroolijk zag hij er toch uit, manoeuvre waren."
met zijn helderblauwe oogen en't kort geknipte"haar, i,Heeft n wat verstand van zingen?" mant u er daarbij had uitgezien
met zijn vlugge bewegingen en het half radbraken vai „Zoo eventjes. Jammer genoeg heb ik niet vol- Een weinig verward was zij toch een weimv
zijn taal, waarvan men nooit repht begreep, of het doende geleerd. Maar toch, ik heb de muziek lief lefen- ..Wat praat u steeds toch voor «pn VeF"
was nagemaakt of echt. boven alles 7en u hoor lk buitengewoon graag mÜnh6er Von Merivaux."
„Bonjour juffrouw!" riep hij en stak haar beide zingen.'" ,.Ik? Maar neen tochIs u gereed m
„Wat een heerlijke morgem Hoe kan H«i«n« moest lachen. Het kwam er zoo komisch on^ift.Juffrouw? Gaan wij een poosjé in den tuin*?"
4.
handen toe. „Wat een ueeinjae Helene moest lachen. Het kwam er zoo
men nu zoo lang in de veeren blijven liggen, terwijl uit, zooals hij dat zeide. En daarbij zette hij zulke Helene was reeds opgestaan en knikte. Langzaam
heerlijk schijnt en juffrouw von Hac- oogen. Bijna verliefde oogen. Goed dat men wist, liePen z'i de trap langs den tuin in.
veranda zit. O wat zijn dat hier voor dat men den luitenant niet ernstig behoefde te Mevrouw Marie was een tuinkunstenares Zü had
nemen.
een woestenij gevonden en een klein paradijs ge-
schapen. Voor het huis lag een reuzenperk vol ?o-
„Zoo gaarne, ja even gaarne as u g zen en een bo0g van groen op manshoogte sloot
Helene was naar boven gestormd, maar heel, heel de zon zoo
langzaam kwam zij naar beneden en het klonk erg kentin op de veranda
kiein: „Ik ben klaar, tante Marie." luie menschen." f0„pnf>ver haar
Iets onzekers lag er ook in haar wezen. Zij was En dan zat hij ook reeds k ffi Maar sterk gebruikt" en een heerlijke sigaar rookt Niet waar 5'"cu "f
is de beide dagen dat zij op Rackow was, niet geheel „Mijn beste Hohne een kop koffe. mijllheer Von MeriVaux?" £h«w JnlJ f ?ewe,1"e groene deuren
zichzelf geworden. En het was toch zoo mooi daar. hoor je. Zoo en nu veel klaar ja? Mooi. „Ja! Ongeveer zooeen goede sigaar! Mijn n' voerden naar het eigenlijke park, dat zich
De maand October meende het ditmaal _zoo goed^met juffrou.w.ji m-M mjj ee^ brood. Ik waarde Höhne - jij weet natuurlijk waar de baron én water olerglng W"
Tn ri Q iroh oolo nmo-ovinw n.*oo
gaf den
voorbij de veranda kwam en ue gruw- zwaaae n ^Vprorberde zoo langzamerhand dienaar een vrieuuöcuapijciijxv den scbou-
ne pet over het grijze baar trok, glimlachte bij tel- ham op zijn bord en ve magen meer dan der. Dus amice, een zeer, zeer goede sigaar,
kenmale: „zoo'n her.st hebben wij nog nooit gehad." een portie, die voor 1 Maar lieve jufirouw u moogt mij dat niet kwa-
L>e luidjes op Rackow stonden la.it op. Oom Ernst voldoende zou zijn gewe kwijt komen. Helene lijk nemen."
4eed dat eerst tegen een uur of jen en tante JMa- Men kon den 1 llt,en gebleven, zooals gister. „Daar denk ik niet aan.
J"~ ooli llevtl jj. jnii,i,. -zwoele
Ik voel mij er zelfs
Vrijen"»» tegen .Vu middag. Tot het mid- „a« da» 'drikko. ■e*^ö«~r W Haaanah-. t*-
laar ook zij leerden op Rackow spoedig
In de geheele omgeving was men trotsch op het
pirk van oo e i.e „..s het.
Zij ge.einde ui. ftem.ni van het eene mooie
pi kje naar hei voorbij de Berkenhuisjes,
waar in djn zomer u. 1 de koffie werd gedronken
en vandaar naar de heme.s, waar men het mooiste
uitzicht had op het doip Rackow en waarovti neen
men Rohlbeck kon zien liggen.
„Kijkt u eens, mijnheer Von Merivaux, daar be
hoor ik nu thuis."
„n moesi uunti. ---- "'"7", "V"toewijding den eersten trek. „Bij een T"erwjji zij dat zeide, voelds zij zelf, dat het heer-
j.— "7*"tT"het vroeg opstaan ge- '8 hem isnaam, me en komen sieeds goede gedachten. En bij mooj wag> baar tbui8 i)e herfsttoover rustte
Helene evenwel was „htebij W eerste ont- warmee men in he J»s 8lokjeg_ plukte wat goede f gaar k[ Ran meP Dok alleen _J _j.. <>f-
*°on, want de ritmeester eiscnie uu "J dronk zh» kotne iu
Itijt haar tegenwoordigheid -n-.« <utt hroc
komen sieeds goede gedachten. En bij
haar tegenwoordigheid hij uruiin. «.g» Un blauwe oogen uw gezang, jufirouw, mq d"nkt kan merookaneen landschap; de zon gaf de he ..ijks.e .i ef-
t'Hkhede. „n he. on.b«. >-« '°hl5Th«l h.hdlg een p.er
|«ruiShloos',hlie'én'Ken1 ^^er'''nept" steeds met een vaux." t ook gezegd, maar dat rookclrkels en lachte. De e«"sto rmg was omhoogzweeg hij. Maar dan begon hij te spreken van
^»f,rh.X.;h..Wg«f.^ore. feTe^ "«T.2 2 Hei.n'eT1 «iAl het ~u..s h.nn.e -U,.-?
Btme bloedverwante van zy meester. was toen uic t „„i.,., een oogweua, «n» cy
daarachter de hooge bergen met de harde sterke
ruggen.
Opmerkzaam keek de jonge officier rond. Een
Maar dan begon bij te spreken van
een oogwenk, als een a.je j v neer rotsen, met de besneeuwde witte toppen. Hij sprak
i niet wit morgenmutsje. Mer v inrht u eigenliik van de wijnbergen, waarop de heerlijke druiven rijp
^anda"*""3 "iwuninouw as toen mei
°hgev(J verscheen nu ter verrassing van Helene, „Maar mijnheer Von Merivaux."
de M f 6e'yk met haar de Neuchateller: luitenant „Pardon juffrouw. Maar wanneer een zangeres niet w„ moi5<=e^„w.«,.M
rlvaux van het garderegiment. In hooge rij- gedisponeerd is, hoort men het aan haar spraak. U en Helene werd boos. „Waarom lacht u eigenlijk.
