De belofte.
Telegrafisch Weerbericht,
Marktbericht e n.
Gemengd Nieuws.
Zoo spoedig mogelijk begaven, na aangifte, de bur
gemeester met gemeente- en rijksveldwachter, verge
zeld van dr. H. Habermehl, zich naar de aangewe
zen plek.
Reeds was bekend geworden, dat de verslagens
Maandagavond met een meisje was uitgeweest en op
aanwijzing van dit meisje werden de twee gebroe
ders Klaas en Willem B. als de vermoedelijke daders
gearresteerd en. naar de plaats gevoerd, waar de ver-
slagene lag. Hier bekende de jongste der verdachten,
de 17-jarige Willem B., dat hij Keuken met een lat
je op het hoofd had geslagen, maar hier niet, wel
aan de Van Roijenshoofdwijk.
Daar èn Nieuwewijk èn Oostwijk en Van Royens-
hoofdwijk èn het Zestiende-wijkje, de woonplaats der
Bakkers, met elkaar in verband staan, wordt ver-
ïnoed, dat Keuken zich na den aanval nog een eind-
weegs heeft voortgesleept.
De B.'s zijn in voorloopig arrest gesteld.
HET JONGSTE KAMERLID.
Uit de uitvoerige verslagen van het congres der
S D. A. P. te Leeuwarden blijkt, dat de heer Duy3
niet alleen in de Kamer maar ook op de congressen
zijner partij zich niet behoorlijk weet te gedragen.
Zoo lezen wij,.dat, toen de heer Duys zich ging
verdiepen in de quaestie of de vrouw terug moet wor
den gevoerd in het gezin en de heer Schaper hem
verzocht daarover niet uit te weiden, de heer Duys
antwoordde: „Schaper, gij zijt hier geen Lohman"
een der ergst beleedigende vergelijkingen die men
den afgevaardigde voor Appingedam kan aandoen.
Later werd dan ook expresselijk een verzoening voor
dezen twist noodig geacht en de heer Duys trok
zijn „qualificatie" in. Inmiddels riep men hem uit
het congres toe: Je komt pas kijken! en toen Lij
al maar door bleef interrumpeeren, riep de heer
Van der Goes: Je zit hier niet in de Tweede Kamer;
houd toch je fatsoen!
Ten slotte maakte een der afgevaardigden een ver
gelijking tusschen den heer Duys en den Engelschen
sociaal-democraat Grayson, van wien Het Volk
schreef dat zijn rumoerigheid alleen overtroffen werd
door zijn onwetendheid. Toen werd de heer Duys zóo
hoos, dat de voorziter hem tot de orde moest roe
penN. Crt.
NOG WAT PAASCHCIJFERS.
Op de beide Paaschdagen heeft de Zuid-Hollandsche
Electrische Spoorwegmaatschappij van Rotterdam
naar 's-Gravenhage en Scheveningen en omgekeerd
vervoerd ongeveer 6600 personen.
De Rotterdamsche Electrische Tramweg-Maatschap
pij vervoerde 189.055 personen, waarvan 79.267 op
den eersten en 109.788 op den tweeden Paaschdag.
BURGERBRUG.
Tot directeur van de Zuivelfabriek te Burgerbrug
is Zaterdag 1.1. in eene vergadering van deelhebbers
benoemd de heer W. Gutker te Burgerbrug.
BURGERBRUG.
De bouw en inrichting van een acetyleen-gasfa-
briek te Schoorl is opgedragen aan de heeren K.
Bos te Burgerbrug en De Jong te Schoorl.
BURGERBRUG.
K. Bos te Burgerbrug, leerling aan de Ambachts
school te Alkmaar is bevorderd van de le naar de
2e klasse dier inrichting.
Noordscharwoutle.
A.s. Zondagavond zal de Athletenclub .Sandow" van
Schagen ten lokale van den heer Bood alhier een pro-
paganda-avond geven. Afgewisseld door voordrachten
zal dit zeker een aangename avond worden.
VOORTURNERSLES.
De voorturners-les van het gewest Noord-Holland
zal plaats hebben te Hoorn, in 't Gemeente-gymnastiek
lokaal op Zondag den 3den April aanstaande, des voor
middags om 10 uur.
St. Pankras
Dinsdagavond vergaderde te St. Pankras de Kies-
vereeniging Burgerplicht, alwaar na eenige reglements
wijziging, voorde a.s. Gemeenteraadsverkiezing ean-
didnat werd gesteld de heer C. Groen Cz. Jr.
NOORDSCHARWOUDE.
Voor een stamp-stampvolle zaal van den heer D.
Stam alhier, gaf de Zangvureeniging „Crescendo'' Maan
dagavond haar gewone Paasch-uitvoering. Behalve de
Ie zingen liederen stond op het programma „Prinsesje
zangspel in drie bedrijven. De vereeniging heeft de
zen' avond .weder getoond wat zij vermag en verwierf
met elk zangnummer, en vooral met de opvoering van
het Prinsesje" een daverend, welverdiend applaus.
„Beloof mij Koos," stamelde hij, met uiterste in- weldigende hartstocht van een jonkman, die reeds tot
spanning „beloof mij, dat je dat je altoos je de jaren des onderscheids was gekomen, maar naar
moeder op de Kolk zult houden
vrouwen nog nooit gekeken had.
Jan Korver sprak verder geen woord meer; maar Hot visioen bleef hem den ganschen volgenden dag
zijne oogen bleven zijnen zoon aankijken, biddend, dag vóórzweven. Hij riep Dirk het knechtje in de schuur
smeekend, bezwerend, zooals slechts stervende oogen en vroeg hem verlegen naar de vereischten om lid te
bidden, smeeken, bezweren kunnen.
,,Ik beloof 't," zeide de zoon.
worden van het gezelschap Ons Genoegen.... Was het
daartoe noodig. goed te kunnen acteeren?.... Dit kon
Eenige minuten later sloot hij zijn vaders oogen hij niet, en dit zou hij ook wel nooit kunnen
en rees op. Hij tilde den doode op een van de paar- Maar hij kon, bij voorbeeld, een brief afgeven, of
den; en toen wilde hij zelf het andere bestijgen.
Maar hij bezon zich en schudde zijn hoofd
iets van dien aard
De menschen hoorden van zijne plannen met ver-
„Neen," zeide hij luid. Daarop, de beide dieren bij bazing, en zijne moeder schudde het hoofd,
den teugel voerend en met de andere hand het doo- Gedurende heel het overige van den winter be
de lichaam vasthoudend, schreed hij door de stilte zocht hij de bijeenkomsten van Ons Genoegen, en hij
van den dalenden nacht op het lichtje af, dat flik- vervulde zelfs, erg pummelig, een rolletje bij eene
kerde achter het venster zijner woning. Even slechts repetitie. Hij zag Suze Dolling in verschillende tooneel
keek hij nog om naar den ontredderden hooiwagen, kostuums, en hij zag haar ook in hare daagsche klee-
die als een wrak bleef liggen op den weg. ren; maar altoos bleef zij voor hem de heldin van
Toen hij door het hek der hoeve kwam, sprong de dien eersten avond: Adelaide Montresor. Hij was
waakhond hem blaffend tegemoet, sprong tegen hem tot over de ooren op haar verliefd; hij waagde zelfs
op, sprong ook tegen de doode massa, die daar over haar openlijk het hof te maken, en het scheen dat
den rug van het paard hingMet een vloek zij van hem niet afkeerig was. De andere jongelingen
schopte Koos naar het dier, dat nu eensklaps, alsof in de vereeniging, die hem eerst voor den gek had-
het de waarheid vermoedde, huilend afdroop en in
het huis vluchtte.
De oude moeder verscheen in het donker op den
drempel. Bij het zien van het vreemde transport
de wagenlooze paarden, en het eene paard zoo
zonderling beladen stiet zij een gil uit.
„Er is een ongeluk gebeurd, moeder," begon Koos.
„Vader is
„Dood!" schreeuwde de vrouw en tegelijk ving
weer de hond zijn gehuil aan.
Een half uur later nam de moeder hare handen
van haar gelaat. Zij zat naast de diepe bedstede, in
welke de doode lag. Koos stond tegenover haar.
„Wat moet er nu van ons worden?" zuchtte zij.
En Koos antwoordde: „Ik zal moeten werken voor
ons allebei."
Zij glimlachte, zoo vol meewarigen twijfel, dat het
den jongen door zijn hart ging. En toen vertelde
hij haar, met de eenvoudigste woorden, van zijne
belofte aan zijnen vader."
Opnieuw brak zij in schreien los.
„Altoos dacht hij aan mij tot op het laatste
oogenblik nog!" snikte zij. Maar tot den zoon zeide
zij niets, en hij voelde wel dat voor hare hand, zoo
eensklaps beroofd van stut en staf, zijne aangeboden
hulp niet beter was dan een geknakt riet.
Toch nam hij dapper de taak op zich, en dapper
kweet hij zich er van. Hij nam, tegen kost en in
woning, den jongen van den tolbaas in dienst, aan
wien hij jaren tevoren dat ei gegeven had. En hij
werkte, werkte, harder dan iemand een uur in 't
rond. De moeder ook, ondanks den last harer jaren,
werkte zich het bloed uit de nagels, gunde zich
nauwelijks boter op haar brood en nauwelijks den tijd
om het te eten.
„Waarom ga je niet eens een verzetje nemen,
Koos, zoo goed als de anderen?" vroeg zij den jon
gen eens half kregelig.
,,'t Zit er niet aan, moeder," luidde het antwoord.
„De interest op de hypotheek moet worden afbetaald.'
„Maar je mocht nu toch wel eens uitscheiden,
's avonds te klokke acht. Je zult je nog doodwer
ken. Je bent toch óok maar eenmaal jong, om van
je jeugd wat te genieten."
De jongen zat een net te haken bij het vuur. Ver
baasd keek hij zijn moeder aan. Zij had nog nooit
in dien trant tot hem gesproken. Uit hare stem
klonk iets als ergernis.
„Och, moeder," antwoordde Koos „ik geef niet
veel om uitloopen. Vader hield er ook niet van."
„Je vader was een heel ander mensch dan jij," zei
de de oude vrouw. „Je vader was een werkezel. Hoe
vale ochtendlicht beschijnt hunne bleeke gezicht,
zorg uit zich echter niet in 1>roede gebaren. Snrai,
en als versuft zien zij toe, hoe de "lecdoorêcnloe
tuurkracht de vruchten hunner vlijt vemietLfl6
vallen wijnstokken, niet zoo groote zorg en tol -
gekweekt, aan het vernielend clement ten prooia
worden vruchtboomen, prijkend in heerlijke leniJ
door de gloeiende massa's overstroomd en ve
Staande voor deze 25 M. hoogen muur van
gloeiende brokken slakken, wier hitte het gelaat'0
zengt en wier zieden en razen iemand verwart
raakt ook hij, die anders voor geen klein gerucht
vaard is, in verzoeking om hals over kop op <ie vb
tc gaan. Maar weldra gewent men zich aan dien
blik. Men bemerkt, dat ook aan deze plompe
kracht, grenzen gesteld zijn, dat ook zij aan bei
de natuui-wellen onderworpen is. Zij kan slechts
zaam vooruit, ongeveer 20 M. in het uur.
Bij rukken, met de juistheid van een uurwerk
het eerste gedeelte vooruit. Dreunend volgen de' l
ste blokken en nemen hun plaats in. De oogen s
ken. do tong wordt hard als een stuk leder en t!
kan men zich haast niet losrukken van den aanblik v
dien doodsvloer, die zich dag en nacht voortbj,-
soms weken en maanden Lang. Vroeger heeft hij 3
immers reeds half Sicilië overstroomd en geheele»!
den, o.a. Catania. staan op oude lavastroom.
Ik tracht ter zijde van den stroom den hem
te klauteren en den nieuwen krater van Monte
te bereiken, maar moet na eenige oogenblikken,
bezwijmd door de verstikkende dampen, half verai
door de hitte, mijn pogen opgeven en ga naar b«
den door de bedreigde' plaatsjes Borello en Belpai
waar de geheele bevolking in gebed verzonken,
hulp in den nood smeekt. Daarna keerde ik te
naar Nicolosi.
Als een landkaart ligt diep onder mij de prachl
kustzoom tot Syracuse; aan de Etna, die zoo dikw
met vernielen dreigt, heeft het gezegend land ook 2
geluk te danken. Het verwoestende element is tert
het opbouwende. In den eeuwigen kringloop wissel
verwoesting en weelderige groei. Hdhl
NICOLASI, 28 Maart. Hedenavond verspreidde
lava zich over de streek rondom San Leo.
Een andere stroom gaat naar het westen van 4
Nocillaberg en een derde is reeds op drie mijlen 1
stands van Borrello en heeft do wijngaarden op
weg verwoest.
■■■■■■■■Hl IHPIHHPH HET Dl
Roode kool f2. a f8. Gele kool f2.50 A Het Deensche vee mag tot een beperkt getal
f8.50; Witte kool f 1. A f 3.per 100 stuks; Duitschland ingevoerd worden, onder voorwaarde ,d
Uien f 1.40 f 1.60 per 50 K.G. bet aan de grens met goed gevolg de tuberen 1 ine-pre
BROEK OP LANGENDIJK, 29 Maart. ondergaan heeft. In de afgeloopen week is die pro
Roode kool f 2.a f 4.35; Gele kool f 1.50 a zeer ongunstig voor het Deensche vee uitgevallen. Vi
f3.40; Witte kool f 1.40 A f 1.75 per 100 stuks; de runderen, die te Kiel aankwamen, reageerden er!
pCt. op de tuberculineproef. Zij zijn daarep af gemaal
Te Apenrade moest men van 180 aangeboden ruirf
ren 89 en in Altona van de 358 er 118 afmaken. Ee
commissie, die uit Berlijn naar de grenskantoren wï
gezonden, Weeft de ongunstige bevindingen bevestigt
De Deensche verzekeringsmaatschappijen weigerei
jP, 1 aan de veehouders de geleden schade te vergoed et
Gisteren hebben we reeds melding gemaakt van onKhjt zij de zaak niet pluis achten. Daarop hebbe1
f vrroooolnlr /vnn-olnlr 4 s-\ Ao lr nri 4 r\ in no4 T-T (VnOQUr. p. 1 T-v
de Deensche veekooplui de inzending naar Duitse!)
land gestaakt. De Deenen verwachten, dat hun re
geering te Berlijn stappen zal doen. I
PANIEK.
Te Keulen is Maandagmiddag bij het uitgaan vs
den gehouden, begonnen hem nu te feltciteeren;
want het was algemeen bekend dat baas Dolling, de
herbergier, er warmpjes inzat.
Wordt vervolgd.
30 MAART.
VERWACHTING.
Meest matige Noordoostelijke wind. Halfbewolkt.
Waarschijnlijk droog weer. Zelfde temperatuur.
NIEUW LEVEN. Station NOORDSCHARWOUDK,
29 Maart,
Roode kool le soort f 8.A f 10.2e soort
f6.A f7.50; kleinere f 1.60 A f4.Gele kool
le soort f 7.50 a f 8.2e soort f 6.A f 7.
kleinere f 1.50 A f5.Witte kool le soort f2.75
A f3.50; kleinere f 1.25 A f2.per 100. Uien
fl. 40 a fl.60 per 50 K.G.
NOORDSCHARWOUDE (Dorp), 30 Maart.
Uien f 1.40 A f 1.60 per 50 K.G.
DE RAMP TE OEKORITO.
het vreeselijk ongeluk te Oekorito in het Hongaar-
sche district Szatmar, waar honderden menschen (de
opgaven verschillen nog) zijn omgekomen bij een
brand in een tot danszaal ingericht koetshuis. Gelijk
gemeld, is de brand ontstaan door het vlam vatten
van dennetakken waaraan lampions hingen. Men had
de deur gesloten om te verhinderen dat menschen,
die geen toegangsbewijs hadden, binnenkwamen. Het
feest was op zijn hoogtepunt, toen een tak in brand
raakte. In een oogenblik stonden alle takken in brand
en een groote paniek maakte zich van de dicht opeen
gehoopte menschen meester. Allen drongen naar den
uitgang en er ontstond een ontzettend gedrang. De
meer werk, hoe liever. Maar jij bent zoo niet. Jij ramp werd nog verhoogd doordat de zoldering in-
bent er een, die eens een verzetje moet hebben.
Zij sprak heftig, uit lang opgekropten wrevel over
haarzelve en over het vreugdelooze lot van
knaap.
Door MAARTEN MAARTENS.
(Vervolg.)
Met een hoofdknik nam Koos zijn spullen op en
ging er van door, terwijl zijn vader weer het werk
hervatte. Toen de jongen een half uur later met den
wagen terugkwam, reden de twee naar de wetering
en begonnen het hooi op te laden. En eindelijk, toen
de wagen vol was, reden zij naar huis. Het lange
dagwerk was afgedaan. De zon daalde reeds ter kim
me. De witte weg verloor zich eenzaam in het wa
zige verschiet. Aan weerszijden was de stilte der
verlatene velden.
Eensklaps Koos begreep niet hoe het zoo
gauw had kunnen gebeuren, want hij had van die din
gen nog geen ervaring genoegeensklaps was
er achter hen een bloedroode automobiel, brullend,
proestend, rommelend, in eene wolk van geraas en
stank en stof, en op hetzelfde oogenblik ook
al voorbijgeschotenMaar de wagen lag omge
worpen tegen den berm, de paarden trapten met de
hoeven in de lucht, en Koos stond midden op den
weg.
De onherkenbare gestalten op de achterbank van
de auto wezen grinnikend naar hun nummer wat
zij met gerustheid konden doen, want het was on
leesbaar.
Koos liep naar de paarden. „Vader!" riep hij.
„Vader, help tochHij kreeg geen antwoord.
Toen, om den gekantelden wagen heenloopend, zag
hij zijnen vader liggen onder het wiel.
De nu volgende tien minuten waren wel de kwaad
ste, die Koos Korver ooit doorleefde. Op dezen een
zamen weg om hulp te roepen, zou erger dan nutte
loos zijn geweest; want de éenige menschelijke wezens
die te beroepen waren de automobilisten, aanrich-
ters van het ongeluk hadden natuurlijk geen an
dere gedachte, dan zich zoo snel mogelijk van de
plaats des onheils te verwijderen. Reeds waren zij
haast uit het gezicht verdwenen.
Koos Korver wierp zich, alleen als hij was, op de
paarden, op den wagen, met bidden en met vloeken.
Hij was niet zoo bijster sterk; maar deze crisis
scheen zijne kracht te vertienvoudigen. Eindelijk,
ademloos, met hijgende borst en uit de kassen pui
lende oogen, stond hij naast de trillende dieren, beur
telings tegen hen uitvarend en hen smeekend om nu
toch stil te blijven staan. Hij slaagde er in, na
de strengen te hebben doorgesneden, den armen ge
vallene van onder het wiel weg te halen. Eerst ech
ter moest hij de paarden aan een boom binden, voor
hij zijnen vader een weinig kon oprichten en hem
eene uit den aard der zaak zeer onvoldoende hulp
verleenen kon.
Korver van de Kolk lag in half bewusteloozen toe
stand te kreunen. Tweemaal opende hij zijne oogen
en deed vergeefs eene poging tot spreken. De zoon,
ziende, met de ervaring van een boer hoe dieren
sterven, dat het einde nabij was, wist niet wat te
beginnen om de laatste oogenblikken althans nog wat
te verzachten. Uit den rood naglooienden hemel daal
de over de aarde de schemering. Daar hieven de
nog trillende paarden de koppen op en hinnikten E11
nu opende ook nog eens de stervende man zijne
oogen en zag op naar zijnen zoon, die naast hem
knielde op den weg en zijn hoofd boog over zijn
vaders lippen.
stortte. Onder de omgekomenen bevinden zich perso
nen van allerlei leeftijd, grijsaards zoowel als kleine
deu j kinderen. De opgaven omtrent het aantal dooden en
I gewonden varieeren v:i n onderscheidenlijk 130 en 200
„Van avond, hernam zij, „is er in het dorpr ko- 400 en 100. De tijding van de ramp heeft schrik
medie van t gezelschap Ons Genoegen. Waarom ga en ontsteltenis verspreid onder de bevolking. Trou-
je daar niet eens heen, net ais al de andere jonge wens van alle kanten waren menschen naar het feest
suu'^ers- gestroomd, zoodat
„Naar de komedie? Ik?" zeide Koos, alsof hij de ir0Uw gedompeld zij
mogelijkheid van zoo iets niet vatten kon. orkesten, die in de zaal speelden, hebben slechts drie
Deze vraag scheen de moeder boos te maken, zoo- zich kunnen redden. Er zijn soldaten naar de plaats
dat hare breinaalden vlogen. deg onheils gestuurd om de slachtoffers te begraven
»Ja jij, jij, jij!" riep zij. „Waarom jij niet, en het puin op te ruimen.
een circus een ernstige
menschen door den hooi
pa
[du
ianiek geweest. Toen 500
het paardenspel wl
den verlaten, versperden duizenden anderen, die kaai
zoo goed als een anderEr ligt een schoon
slabbetje op je bed," liet zij er op volgen.
Koos staakte zijn werk. Hij zat stil een tijdlang iyk. Hierboven is al gemeld, dat de bezoekers van
zich te bezinnen. Eindelijk rees hij langzaam op, ,je danspartij het lijf niet konden bergen, omdat de
ging naar boven, om zich te wasschen en op te knap- deur gesloten was. Het blijkt nu, dat men de dwaas-
pen, en vervolgens sloop hij de deur uit, zonder Leid had begaan, haar toe te spijkeren, opdat men-
een woord te zeggen. De moeder breide nog een sehen, die geen entreegeld betaald hadden, niet bin-
poosje voort, af en toe een diepen zucht slakeud,
en tegen acht uur kroop zij te bed.
IL
Koos Korver liep den weg naar het dorp op met
ten voor de avondvoorstelling wilden nemen, hun de
weg. Het gedrang werd zoo erg, dat vrouwen en kit
deren onder den voet kwamen. Moeders hielden lx
wuslelooze kinderen omhoog. Politieagenten en circa
beambten stonden hulpeloos in het menschenkluwei
tot ten laatste de brandweer met een dikken walei
straal de menigte builen den circus verdreef. Mu
toen de menschen in den circus de brandweer m
het werk zagen, beving hen een nieuwe paniek, dag
zij meenden, dat er brand was. Een sterke politie
afdeeling, die met de brandweer samen het plein schot»
veegde, wist eindelijk de orde te herstellen. Honderd»
aue Ka"leu ,wa,feu u^r uel measclien, die hun nieuwe Paaschplunje aan liadda
^odat vele families inden omtrek in d h>a door de brandwe3r beF tt!n te zjj mf
ampeld zqn. Van de muzikanten der beide wanFho^ge ^chten af. J
SCH1ETONGELUK.
Bij schietoefeningen ter boogie van het Amen
kaansche marinestation op Olougapo-eiland (Filippij
nen) gehouden aan boord van den Amerikaanseta
kruiser Charleston, is een e rustig ongeluk gebeurd
Bij het springen van een stuk vloog een brok me
taal tusschen de manschappen. Acht man wenlct
verpletterd, tal van anderen zwaar gekwetst.
MOORD.
New Vork is in opschudding over een bij uitsta
griezelige moordzaak.
Sinds j.1. Dinsdag werd in de wereldstad cei
jong meisje vermist, zekere Rutli Wheeler, die
op de Merchant Business College
De nadere bijzonderheden over het onheil van Oe
korito, in het Hongaarsche komitaat Szatmar, zijn ijse
nen zouden kunnen komen. Er is nu ook een gerucht,
dat de brand uit wraak gesticht is door jonge man-
j nen, die wegens dronkenschap buitengesloten en ook
van het erf verwijderd waren.
De plaats van het ongeluk biedt een wanhopigen
r i a/o piaato »aii uct vugoiua uicui ocu »r uiuiupièon
den vastberaden stap van een man, die weet wat hij aanblik. De verkoolde lijken liggen in stapels op el-
doet en met van plan is om te keeren. Het was een kaar en daartusschen lagen zwaar gewonden te jam-
toesteiijke avend; ae jaarhjksche tooneelvertooning door meren. Bijna de heele dorpsjeugd heeft bij de ramp
het iiethebberij-konuxLiegezeJschap „Ons Genoegen". Het het leven gelaten,
knechtje. Dirk van den tolbaas, die meespeelde, had
tigsle gebeurtenis gebabbeld. Kcos zelf had nauwelijks
toegeluisterd; maar op zijne moeder had dit gepraat
blijkbaar een heel wat dieperen indruk gemaakt.
Een half uur later trad hij in de groote „zaal"
van de herberg „De bonte Koe", waar op een geïm-
Êroviseerd tooneel de voorstelling zou plaats hebben,
igenlijk had hij lid van de Vereeniging moeten we
zen; maar tegen betaling van een kwartje lichtte het
bestuur met het reglement maar een beetje de hand
Maandagavond had men al 284 lijken naar buiten
bracht Het aantal gewonden beliep toen, voor zoo
ver men weet, 120, van wie een derde ernstige kwet- den een 19-ia
ooi. Er had een advertentie in de bladt:
gestaan, waarbij een stenografisle-machineschrijfstet
werd gevraagd. Het meisje was er op uitgegaan t
had zich aan het opgegeven adres vervoegd.
keerde niet terug. Haar zusters lieten door de poli
ov«r, deze adergciwieh- j gebr^htTHet"aanraf gewonden beliep "toen, voor'zoo- zi^h ^et^S^naarherbe^^K^drcs^D:^''
en werden ook niet-loden genadiglijk tot het kunst
genot toegelaten.
Daar zat dus Koos Korver hij was wel een uur
te vroeg verschenen op een der voorste rijen in sche Inwoners,
de nog ledige zaal. waar reeds eene ware stikhlttc
heerschle. Andere menschen kwamen; de zaal vrvitl
stampvol; het scherm ging op, en de voorstelling be-
Koos voelde zich niets op zijn gemak. Hij had nog
nooit een tooneelvertooning bijgewoond, en hij vond
zichzelf tusschen al die mensehen en bij het licht
van al die petroleumlampen eigenlijk heelemaal mis
plaatst.
Terwijl hij daar nu zoo zat te staren, zijn best doen
de om te verstaan wat de vertooners zeiden en van
de heele geschiedenis nog geen lor begrijpende vloog
er op het tooneel eene achterdeur open, en een jong
meisje trad op. in witte tulen jurk mei roode linien
eene verschijning, zooals Koos er enkel in de stad
wel eens vluchtig eene had aanschouwd. Het gansche
publiek klapte in de handen, en Koos Korver zonder
eigenlijk te weten waarom, klapte dapper mee.
Terstond opende het juffertje haren mond en begon
in een monoloog de verliefde gevoelens van haar hart
uit te storten.... „Ik bemin hem", verklaarde zii nuf
fig waarbij zij toevallig Koos aankeek althans dit
verbeeldde Koos zich. Den ganschen avond, en alle
vijf de bedrijven, bleef zij op de planken en deed zoo
a?,rdi& 200 koket- kortom, zij deed ver
rukkelijk. Voor Koos, die voor 't eerst komediespelen
zag, was zij in werkelijkheid al wat zij voorstelde
want tusschen de persoon en de rol wist hij geen on
derscheid te maken. Zijne handen jeukten om den el
lendeling, die haar beleedigde. een pak ransel te gaan
toedienen, en ondoorgrondelijk bleef hein het raadsel
hoe Suze Dolling, de dochter van den herbergier nu
ineens kon veranderd zijn in Adelaide Montresor' de
jarige student, Wolter, en zijn „vries
suren had. Heele families zijn omgekomen, o.a. het din" Katie Milier. Wolter wist van niets, zeide
gezin van den dorpsrechter Stefan Buvacs, die twee hij. Wel had hij de advertentie opgesteld; maar de
zoons, een dochter en zijne vrouw heeft verloren. was om zich te oefenen in de Engelsche taal, dit
Een kleine nauwe deur in een hoek was wel open hij als Duitscher nog niet goed beheeischle. De In
gelaten, maar in het vreeseiijke gedrang vonden maar btie deed huiszoeking, maar vond nietsen onvtf
enkelen daardoor een heenkomen. j richter zake moesten de zoekers heengaan.
De correspondent van het Hongaarsche correspon-Op aandringen van de zusters van het verdwen®
dentiebureau meldde Maandagavond uit Oekorito, dat meisje werd Vrijdag opnieuw huiszoeking gedaan
volgens de laatste schattingen het geheele aantal bij Wolter; wederom zonder resultaat; maar nieil»
cven schoone en deugdzame als snood bejegende 'hel
din van het stuk.
Als in een roes ging hij naar huis, en hij droomde
van haar, van die betooverende verschijning in witte
tulo met roode linten, die zeide: ,Tk bemin hem" en
ie verrukken k zoet glimlachte, è'n die ra J e rijk"
dom versmaadde ter wille van een straatJmJ ,3.-
edelaardjgen kantoorbediende. n 1Uda'
Het was eene liefde op
dooden 400 en dat van de gewonden 100 bedroeg.
Oekorito is een welvarend dorp van 1800 Hongaar-
I)E ETNA.
Zondagnacht, zoo schrijft de bijzondere beriohtge
ver van de Berl. Lok. Anz., scheen de uitbarsting van
de Etna hare grootste hevigheid bereikt te hebben. Ge
heel Catania stond, hoofd aan hoofd, op iedere plek,
die een uitzicht bood en de blikken hingen met be
wondering en bezorgdheid tevens, aan den berg, die
©en licht om zich heen verspreidde als een reusachtige
vuurtoren. Want de dag|en van de ramp van Messina
liggen nog versch in het geheugen.
liet gelukte mij een rijtuig te krijgen voor een tocht
naar Nicolosi, het hoogstgelegen plaatsje aan de Etna.
In het anders zoo stille s'adje was, ondanks het
vergevorderde uur, alles nog op de been. Allerlei dwaze
geruchten deden de rondte. De onzekerheid hield al
len in spanning, of de lavastroom zijn vernielingstoeht
zou voortzelten tot Nicolosi, dan wel of hij nog lijdig
oen zijweg zou inslaan.
Ik besteeg de Monte Rosso en kon van daar het
geheel overzien. Ongeveer halverwege tusschen Nico-
en don
kraters ge
stands van Nicolosi. Al die kraters zijn voortdurend
min werd de jongeman in hechtenis gesteld.
Het mysterie scheen onontwarbaar, toen
een griezelige vondst het gebeurde althans ,'e"
le ophelderde. Albert Wolter woonde op
bovenste verdiepingen van een huurkazerne cn,,e5
xngev
we kraters gevormd, één op Sleehls enkele K.M. af
in werking.
Het was bitter koud; nu en dan dwarrelde een
sneeuwbui neder.
De Etna bood een grootsch en ondanks al het vree
seiijke, verrukkelijk schoon schouwspel. Over een af
stand van bijna twee Duilsch© mijlen golfden gloeien
de massa's den berg af, nu en dan over een breedte
van een K.M. Haar flikkerende gloed overstraalde haast
het licht van de maan. Kokendheete dampen nevel
den boven den gloed. Hier en daar flakkeren vlammen
omhoog. Daarbij een dof, rollend gedonder als een
onwodcr in de verte en clan weder oen hard, scherp
geknetter een nedsche muziek.
Gelukkig dreef de wind de aschwolkon in snelle
vlucht naar de zee toe. Langs een moeilijk begaanbaar
pad kwam ik op de plaats, waar het einde van don
zuidelijken lavastroom de akkers en wijngaarden be
't eerste gezicht <te 1,eik!' Dc eigenaars van die ten verderf gedoemde lan-
ovei- derijen stonden daar niet hunne gezinnen bijeen. Het
raam van zijn kaïner gaf toegang tot de -
der. Nu werd door een der buren van de
plaats opgemerkt, dat op een der treden van
brandladder een pak lag, dat er viezig uitzag. De du I
man slootte ertegen met een stok, en het pak H\
op de binnenplaats terecht, waar het geopend.
Het bleek de verminkte en verkoolde overblijts^^
te bevatten van een vrouwenlijk Alle vleescfl
weggebrand, maar aan enkele overblijfselen van
brandbare lijfsieraden en deelen van kleedinff
bleek, dat men hier te doen had met ee"jjg
van het lichaam van de vermiste Ruth M hce'1' lK;
nauwkeurig onderzoek toonde aan, dat °m,.? toU*.
van de doode overblijfselen zaten van een <t'k j.a.
De politie hervatte nu haar onderzoek in j,,
mers van Wolter. Het trok haar aandacht,
kachelplaat in de woonkamer pas geverfd
plaat werd opgebroken; en daaronder, z0°w'r van
de kachel zelf, weiden overblijfselen geyon<t
het lijk der vermiste en van haar klceding-
mers, waar de gruweldaad moet zijn wa
ren op uiterst frivole wijze versierd; de mu
ren letterlijk volgeplakt met portretten "u
roepsschoonhoden e. d. |C we
Wolter blijft beweren, van de zaak niets ai
ten. Hij is een zoon van Duitsche ouders,
.1 KJ/u- 1/mi v.lt
en
ect>
sinds drie jaar in New York. Zijn vader
pianostemmer, die zijn zoon, wegens diens,
rend wangedrag het huis had uitgezet. n
was een getrouw bezoeker van danshuizen gett&f
re beruchte gelegenheden. Hoe jong (>°~Ltt(rYorl''«
yj - - in de t>cw.
hij toch reeds een zekere reputatie m v* »■- als^
sclio wereld van onlucht en misdaad, waar y
do „Easlsido Dandy" bekend was. aje
Katie Milier, do „vriendin" van L en
dweilen was, is dooi' de politie opgesj»'» i
vermoedelijke medeplichtige in hechtenis g \v®
Men weet, schijnt het, nog niet ,r' 'V gel»* ,r
ko categorie deze moordzaak moet wor folter
ïen wel aannemelijke hypothese is,
