H e 1 e n e.
Zaterdag 2 April 1910.
54^ .laarirang. No 4685.
fVv>,U>F BLAD.
Itinnenlandsch Nieuws.
IJNG TE Haarlem. bloeme*tentoonstel
zaal met honderden bloeiende seringen, voornamelijk In de komende weken naar Haarlem is tha s spijkers welker kopen lichtstralen uilwietpïn; een
wit, lila en paars. Daar kan men zich verder verlusti- advies aan diegene mijner lezers, die eens een - zwoefdo 1 er boven en twee kleinere zeisén
gen in den aanblik van collecties fraaie hyacinthen, stapje wenschen te maken. Zij kunnen er nest ee g# nicn er on(jer
gewone en Darwin-tulpen, Aarons-kelken en leliën, tochtje naar Lisse en Hillegom, het hartje t an g
finorario'c an nrimnlo'f ♦»-*
«vvuvjo UOU1
cineraria's en primula's, Deutzia's en sneeuwballen, bollenstreek, aan verbinden,
gouden regens en meilelietjes en nog heel veel an
dere bloeiende planten, kunstvol aangevuld en alge-
wisseld met palmen en draecena's, varens en rankend
groen.
Al die schitterend schoone bloemen zijn geforceerd
in trekkassen en broeibakken. De heesters zijn in
bloei getrokken in Aalsmeer en Boskoop, de bloem
bollen in Overveen en elders in de bollenstreek.
D. E. LANDMAN.
provinciale statenverkiezing.
De R. K.Centrale Kiesvereeniging in het district
Enkhuizen stelde tot candidaten voor de a.s. ver-
Maart gesloten; maar nog tweemaal zullen de zalen
van het hoofdgebouw met een schat van bloemen
worden getooid, nl. van 1524 April en van 412
Mei.
~ii-"Ikiezing der Provinciale Staten de aftredende leden N.
tentoonstelling is op ox Slujs «an Enkhuizen en P. Bos van Hoorn.
iflrt COQInton moor. Tinrr tifTAAmnnl 1J 1
prins hendrik naar noorwegen.
Reuter seint uit Christiania: Prins Hendrik der
Nederlanden komt den lOen Mei te Christiania, om
Dan zal men er behalve deze bloemen ook rozen 1 een officieel bezoek te brengen aan het Noorweeg-
en orchideeën, palmen en varens, bouquetten en j sche Hof. Hij vertrekt weder op 13 Mei 's avonds.
In enkele deelen van ons land is de tuinbouw tot bloemstukken vinden in rijken overvloed en nimmer Nleuwe Sledorp.'
bijzondere ontwikkeling gekomen en vandaar uit wordt geziene pracht. De op 22 Maart 1910 voor onze gemeente vastge-
een levendige handel op het buitenland gevoerd. Wij 8telde kiezerslijst bevat het volgende aantal kiezers.
zwijgen thans van de groenten en vruchten om des f®2®*, ge'egen dicht bij den hoofdingang. Daar
te beter te laten uitkomen, van boe groote betee- stonden deze week honderden vazen met afgesneden
kenis de cultuur van bloembollen en sierheesters ge- eenngentakken en duizenden potten met bloeiende hya
worden is cinthen en cyclamen, tulpen en spiraea's enz. Maar
ln 1907 voerden wij voor 9 millioen gulden aan bet mooiste was daar toch wel de tafel met Amaryl-
bloembollen, voor f 1.350.000 aan bloemen en voor lis-hybriden, forsche bloemkelken in de schitterend-
f 2.250.000 aan heesters uit. ste kleuren van roze tot donker fluweelrood, gedra-
Neemt men alle boomkweekers- en bloemisten-arti- ge° steneels van sappig groen,
kelen bij elkaar met de bloembollen dan komt men Gp den weg naaf dlt gebouw komt men langs een
rrw,r 1Q07 vnn 13.CSO.OOO aar<Bge groep geschoren buxus paaschpalm)een
tot een totaal uitvoercijfer voor 1907 van 13.650.000
gulden! Engeland, Amerika en Duitschland zijn voor
deze artikelen onze grootste afnemers.
Het is niet te verwonderen, dat de kweekers zich
362 kiezers voor de Tweede Kamer der Staten-Gene-
raal, 359 kiezers voor de Prov. Staten en 329 kie
zers voor den Gemeenteraad.
de zaanstreek met duitsch.
De aangeslagenen in de Personeele belasting te Zaan
dijk Ontvingen Zaterdag' de volgende
Kennisgeving.
Gelieve op Uw Aanslagbiljet der Personeele Be
lasting (dienst 1910^ in plaats van 19 en 22 „Marz"
te lezen 19 en 22 „Maart
De Ontvanger
VAN DUYL.
katholieke verzekering.
tooneel uit het nieuwe Fransche tooneelstuk Chante-
clèr. Daar staat de zelfbewuste haan Chanteclér met
la faisane omringd van den hofhond Triffaut, la
"V" poule noire ie crapaud, le dindon et le cocque fils. --
gedrongen gevoelen om op binnen- en buitenlandsche er yerder de broedende hen en de zingen- Ge these ls ook op verzekeringsgebied in
tentoonstellingen door schitterende inzendingen te de merel_ den kruiwagen> het hondenhok en den hoen-1 'oUe werkuig. Het nieuwste is een katholieke verze-
toonen, hoe hoog Nederland op tuinbouwgebied ge- derstal Noem het wansmaak> my goed, maar de Aals- keimgpmaulsciiappij, die volgens een verspreid prospec-
stegen is. meersche kweeker weet wel wat hij doet, want do lls' <x'n Nt'rzf'kert tegen ongelukken enz., maar
In Augustus en September van het vorige jaar Amerikanen en Engelscllen zijn dol op die kunstig 00?^lalJetK:1f2«° v,an 12 zielmissen,
heeft men voor dit doel een grootsche expositie ge- geschoren boompJes en betalen er fantasie-prijzen ,9^' het ptrDbek weten dat het waar
houden te Zeist en thans kan men te Haarlem een Qeen WQn dat er zooveel scboren buxug krugt voor zijn geld, zal bij die missen worden mce-
bloemententoonstelling aanschouwen zooals er in Ne- en thans in den Hertenkam ziJn opgesteld, <kt f) gedaan worden voor den overledene
want nergens ter wereld kan men die zóo kunstig s ,rvan die levensverzekeringmaatschappij,
kweeken dan te Aalsmeer. De tuinmode eischt ze nwn m >>"e* -
thans bij den regelmatigen aanleg en waar de mode. V, ,77' u
haar scepter zwaait, is geld bijzaak. Men meldt uit Apeldoorn:
De tuin, dien wij bij de intrede beschreven, vormt i ,viX,ll®ndracht sprong gister-
derland nog nooit te voren een is gearrangeerd. Zóó
Indrukwekkend, zóo majestueus en zóo kostbaar als
dess expositie is, werd er nog nimmer te voren een
ih on» land geopend.
■en reusachtig terrein, 5 H.A. groot, ln den beroem
den Haarlemmerhout met zijn indrukwekkend gebooni
te, wordt door deze expositie ln beslag genomen.
Mooiere plaats ls er niet denkbaar.
Treedt men door de artistieke, blank geschilderde
eerepoort het terrein binnen, dan komt men langs
«enige gebouwtjes plotseling voor een wonderschoo-
nen tuin te staan, aangelegd in den regelmatigen
Franschen stijl. Een heerlijk paleis, 't Paviljoen, rijst
in zijn volle breedte op aan het einde van dezen fee-
rieken tuin met zijn stemmige omlijsting van zwaar
geboomte.
Toen de vriendelijke voorjaarszon in de Paaschweek
hare gouden stralen over dit tafereel uitgoot, glans
den daar 50.000 bloeiende crocussen in kleurige ran
den van wit en geel en paars langs de breede kiezel
zandwegen, die langs en tusschen de fraaie gazons
voeren.
Nog mooier wordt deze tuin als aanstonds de cro
cussen zullen plaats maken voor tienduizenden bloei
ende hyacinthen in de schoonste kleurschakeeringen,
heerlijk uitkomende door het zachte groen der ga
zons.
Door dezen tuin voert de weg naar het reusachtige
hoofdgebouw, met een front als een Oostersch pa
leis. Het bestaat uit 2 zalen ieder 40 Meters lang
en 20 Meters breed door een ruimen zijgang verbon
den.
maar een heel klein deel van het tentoonstellingster
rein. Daar zullen in de komende weken honderddui
zenden hyacinthen bloeien met evenveel tulpen en
narcissen, rhododendrons en azalea's en nog veel meei
planten. Het zijn alle fraai aangelegde perken in har-
monieerende of contrasteerende kleuren, afgewisseld
met groepen conifeeren in schoone en zeldzame ver
scheidenheid. En al die bloemenpracht wordt over
huifd door het statig geboomte van den alouden
Haarlemmerhout, getooid met zachte franjes van sap
pig, uitbottend groen. Wat zullen in de komende
weken de gladde, grijze beukenstammen en de don
kere, diep gegroefde, bemoste iepentronken stemmig
afsteken tegen die glanzende kleurenvakken!
Deze tentoonstelling te zien als de voorjaarszon
glanzen en schaduwen toovert over dien reusachti-
gen bloementuin in den Hout is de vurige wensch
van tienduizenden. Waarschijnlijk zal het omstreeks
20 April, dus tijdens de tweede tijdelijke tentoonstel
ling, het schoonste zijn voor hen, die de hyacinthen
minnen en in de eerste helft van Mei kunnen de
bewonderaars der tulpen en rhododendrons de harten
ophalen. Deze tentoonstelling moet een beslist suc
ces hebben, dat kan onmogelijk uitblijven. Zij stelt
alles wat op bloemengebled in Nederland ooit geëxpo-
-1
middag een der stoomgeleidingsbuizen, waardoor de ge
huwde stoker B. H. ernstige brandwonden beliep. He
denmorgen is H. in het ziekenhuis aan de bekomen
wonden overleden.
gasontploffing.
Woensdagnacht half twee heeft in huize Concordia,
te Bussem, alwaar de groote zaal en tooneel voor een
partij van den heer v. D. in gebruik waren, een gas
ontploffing plaats gehad. Velen der aanwezigen snel
den de zaal uit.
De conciërge, J. Beijen. die zich naar het tooneel
begaf, geraakte in brand. Hij heeft ernstige brandwon
den bekomen. Vermoedelijk is de ontploffing ontstaan
door het open laten van een gaskraan in een der kleed-
Ken halve eeuw later besprenkelde de komeet van
1527 den hemel «eg, waarlangs hij zich Vooi tbewoog.
met bloed; en daartoe was alle reden, want te midden
van speren en wapenpunten kon men elf mannenkop
pen ontwaren, die licht afgaven, terwijl zij zich om
den kern van de komeet wentelden.
In die dagen hadden de kometen ongunstiger reputatie
dan de tegenwoordige. Want terwijl ons kroost nis"ig
meestaarde naar „de komeet 1910"' en men vrijwel on
bezorgd de verschijning van die van Halley afwacht,
durfde vroeger niemand naar zulke hemellichamen op
kijken, omdat men dan zeker wist, dat men gruwbare
dingen aan den hemel zou zien.
De sterrekundigen uit dc middeleeuwen werden be
schouwd als spionnen van den hemel, en dus nam
de hemel wraak voor hun spionnage met hongersnoo-
den. pestilentiën, epidemiën, oogst misluk kingen en al
lerlei vreeselijks meer.
Tegenwoordig schijnen onze astronomen een gunsti
ger reputatie te genieten.... en de ergste straf des hemel»
schijnt, na een kwakkelwinter, een hemelsche Maart-
maand te zijn! Hdbld.
periodieke lectuur in nederland.
Volgens Sijthoff's Adresboek voor den Nederland-
schen Boekhandel (jaargang 1910), verschijnen er
in Amsterdam 323 dag-, week- en maandbladen en
tijdschriften, in Den Haag 159, Rotterdam 97, Ut
recht 72, Leiden 47, Haarlem 43, Groningen 35,
Arnhem 26, Leeuwarden 24, Zwolle 19, Middelburg
15, 's-Hertogenbosch 13, Assen 12, Maastricht 8 enz.
kiest dolk!
Het gebeurde een dezer dagen dat een Residentie
bewoner in zijn brievenbus een nota vond van een in
de huurt wonenden boekhandelaar, ten bedrage van
3 cent voor ten vorigen jare geleverd krijt.
Verbazing bij hem, en mede bij zijn echtgenootc.
Geen hunner kon zich ook maar bij benadering voor
stellen, ooit tijdens hun huwelijksgemeenschap een
stuk krijt te hebben gekocht.
Wacht eens! Bij dien boekhandelaar xtjn wel
eens schoolbehoeften Ingeslagen voor den negenjari
gen zoon des huizes. Deze werd ln verhoor geno
men.
Ja, hij had daar een pijp krijt gekocht. Neen,
niet betaald, hij had destijds geen middelen genoeg
voor contante verrekening. Eigenlijk had hij ge
zegd de drie centen wel even te zullen aanreiken,
den volgenden dag of zoo; maar hij had 't vergeten.
Waarom dan niet zoo lang met koopen gewacht?
Was er dan zoo'n haast hij dat krijt geweest?
O ja. 't Kon niet wachten. Ieder jongen op school
had toen een stuk krijt.
Maar waarom?
Wel, 't was toen verkiezingstijd. En ze hadden
elkaar plechtig beloofd, ieder minstens 50-malen op
muur, huis of schutting te schrijven: „Kiest Dolk!"
N.Crt.
boschbrand.
j Te Kloosterveen heeft een hevige brand gewoed
- rr~.mvvu j in het bosch en de ontginning van den heer E. Schra-
karners. ge te Assen. Over een uitgestrektheid van ongeveer
Door den slag der ontploffing werd o.a. de heer tien he<;tare werd schade aangericht.
E.. overbewoner van Concordia, wakker. Deze snelde
naar buiten en was de eerste, die er aan dacht, de KIEPTEN.
hoofdkraan op het tooneel dicht te draaien, waardoor: Jn riesland, waar tot dusver de kieviten nog
erger werd voorkomen schaars waren, zijn in de laatste dagen geheele groe-
De brand was spoedig gebluscht. Het gebouw kroeg pe? dier vog,els overgekomen; ook vele tureluurs,
schade aan ruiten grito's, schooleksters en andere vogelsoorten zijn te-
Nader meldt men: ruggekeerd.
Tijdens de soiree, welke Woensdagavond in de too- "ez« terugkeer is volgens eierzoekers en natuur-
neelzaal van „Concordia" gegeven werd, lot sluiting TJ,®^.e^®rsoroze^e^ .^6e?®n.' koude
Vfin ÉVAn rloTan uririiow J1
Toen wij er binnentraden geraakten we met den wo°!'d overbluffend!
- i V UACT Tl lot llOirPO
seerd werd, verre in de schaduw. Het is in éen van een dezen winter gehouden danscursus werd men weer ons Saat verlaten en hef voorjaar een aanvan-
wonrrl nvprhlnff^nflin di» ol 11 hoof#- o.or»oTT»o„
eersten oogopslag onder den Indruk van dit wonder-
schoone bloemenpaleis, herschapen in een overdekten
tuin met echte gazons en prettig loopende kiezelzand
paden. Het geheele gebouw is keurig behangen met
in die zaal een steeds sterker wordende gaslucht oe- heeft &enomen.
WïlflT On hnf Ka-t-ïpKf Ki^nmn mn-r* ,1 o n Tn FripslnnH
Weest niet bevreesd, dat het uitgebloeide u hin- waar. Op het bericht hiervan ging de conciërge Beijen In Friesland zijn in zeer vele jaren in de maand
deren zal; dit wordt telkens door nieuw leven vervan- een onderzoek instellen op het tooneel en in de tooneel- Masrt niet zooveel kievitseieren gevonden als thans,
gen. Als de hyacinthen, die de plaats der crocussen kamers. Men weet niet waaraan dat toe te schrijven, want
zullen innemen, verbleekt zijn, wordt de sierlijke Boven moet toen bij het openen van een der kamers het weder is nog guur en het water hoog.
wit en bruinkatoen dat het van boven invallend licht voortuin ten derden male beplant en wel met violen de ontploffing gevolgd zijn, met het droevig gevolg Te Leeuwarden zijn gisteren. Woensdag, hij éen
luist eenoeg tempert om de fraaie bloemenkleuren en vergeet-mij-nietjes, met muurbloemen en primula's, dat de conciërge brandend in de zaal verscheen Daar eierhandelaar door eierzoekers ruim 2700 stuks aan-
od het voordeeligst te doen uitvoeren. aabriëtia's en alyssums enz. werden hem de kleeren van het lijf gerukt, Velen, f®brachL" eerden verhandeld voor den prijs van
Het midden van het eerste gebouw is een fraaie Deze tentoonstelling blijft wonderschoon tot aan vreezende voor erger uitbarsting, wilden naar buiten 2® cent P^r stuk.
tuin met duizenden bloeiende hyacinthen in de fijnste pet einde toe en naarmate de tijd vordert, zal ook De voordeur was evenwel zoo krachtig dich(geslagen" hoe treurig.
kleuren. Langs fraaie groepen palmen en bloeiende ^^,ner worden en,.het f6110®1 bedr.l°" met geweld geopend moest worden. Toen Te Winschoten is Donderdag door den rechter-com-
heesters en planten in rijke afwisseling bereikt men selijk doen gelijken op een paradijs. Aan het zuid- ook kon een bediende oen dokter halen voor den eenigen missaris verhoord de 36-jarige gehuwde vrouw M H
3 machtige groepen bloeiende rhododendrons. Het einde van het terrein, vis a vis het Paviljoen, is het gewonde, the deerlijk aan gelaat en handen was getrof- uit Nieuwepekela, wier mal in een krankzinnig"^
schoonst waren de White Pearls van C B van Nes ^Ses^ ni"i Z°°' dat hooP °P herstd bekende aan ®®n ki"d
net leven te hebben geschonken en het kind, wiil
j_i- i_i_ J -
•'VflXöL W dl *11 U.O lUltO -x. vu' tuu
en Zn. te Boskoop, waartusschen de mooie nieuwe toonstellingszaal voor schilderijen. Hier kan men niet geheel uitgesloten is"
aanwinst genaamd Prinses Juliana, zeldzaam prachtig fraaie bloemstukken bewonderen in rijke omlijsting. I Met de eisen brandbInschmiVW^u,,
uitkwam. Rechts hiervan bewonderden we een fraaie Zorg, dat u op de bloemententoonstelling geen door eenige "personen bedwons«n vuur
groep lichtrood© rhododendrons uit Boskoop en links voeding of lafenis zult vinden, behoeft u niet te OVCFT ITK
een gemengde groep in schitterende kleuren van D. hebben, want er is een uitstekende restaurant mei n„ i.nj.
en j. Keessen te Aalsmeer. een riant uitzicht over het terrein. listeren hii j, JSS0"' te Roosendaal, die eer-
Boskoop en Aalsmeer zijn thans de hoofdzetels der Velen zullen deze eenige gelegenheid om iets bijzon-u:- een schot hagel in het lichaam
rhododendron-cultuur. Zij hebben Gent verre overvleu- der schoons te zien niet laten voorbijgaan. Reeds e>cn (fd^den geweer opnam, is gister-
geld en vooral ln Amerika verhandelen wij deze aller- iu Paaschweek gonsden vele auto's aan van verre i f xv°nden bezweken,
prachtigste planten. en van nabij en een stoet van rijtuigen reed regel-
Het is dan ook niet te verwonderen, dat er ver- matig af en aan. De Electrische tram van Amster-
apraid over het groote tentoonstellingsterrein, dui- daln '°°Pt vlak langs het terrein en deze zal gewis
zesden rhododendrons in fraaie vakken zijn uitge- duizenden bezoekers naar de nationale tentoonstelling
plant, die in Mei de buitenlandsche bezoekers in ver- f® Haa-riem brengen. Met de paardentram komt men
rukking zullen brengen door haren rijkelijken, bloei eu Tanaf het spoorwegstation Haarlem vlak bij den ten-
ongeziene kleurenpracht. toonstellingsingang, als men opziet tegen een mooie - I
V ollegronds-azalea's in alle kleuren van goudgeel wandeling van een kwartier door Haarlems hoofdstra- lichtende balk aan den hemel ontdekt, waarvan de
tol vuurrood schitteren voornamelijk in de tweede I *en- volgende beschrijving is bewaard geblevenhet leek
in afwachting van de komeet.
In de dagen, dat onze voorouders nog goede oogen
hadden en geen bril noodig hadden om te kunnen
kijken, in die dagen ontdekten zij kometen met het
bloote oog, waar wij er tevergeefs door onze kijkers
naar staren.
Zoo werd in 1480 in de woestijnen van Arabië
J-
Feuilleton.
ROMAN
van
HANS VON ZOBKLTÏTZ.
M.
„Eén uur... dankhoorde zij nog. En toen
kwam oom Ernst aangehold, dwars door het salon:
„Leentje, maar nu ls het toch meer dan tijd. An
ders krijgen wij het te kwaad met tante Oschitz, en
ik ben nu eenmaal niet de heilige ridder George
het draken-dooden was nooit mijn fort."
Hij nam haar bij de hand en gluurde over zijn
lorgnet heen naar den hoek, waar graaf Werter en f
Schwarz in druk gesprek gewikkeld schenen, en
bracht Helene naar tante. Zij boog, kuste de hand,
kreeg een klein tikje met den waaier, groette nog
vluchtig nqar rechts en links en moest van oom Ernst
nog een dikken flapper over het voorhoofd op den
koop toe meenemen.
Buiten stond Hühne met het onschuldigste gezicht
ter wereld en geleidde haar naar het rijtuig: „Goe
den nacht, freule."
En nu ging het in draf huis-toe. Reeds van verre
*ag zij, dat het licht op tante Marianne's kamer nog
hoog brandde.
Bij de deur werd zij opgewacht door tante Marian-
ae, die in een warmen omslagdoek gehuld was; tante
Murianne keek zoo ernstig en streng, dat Helene ang-
at'g werd, alsof zij zich iets verkeerds bewust werd.
Maar tante Marianne zeide toch geen enkel bestraf
fend woord. Hoogstens spottend: „Was het mooi,
Helene? Ja, natuurlijk. De Rackowers zijn nu een-
Maal beroemde pretmakers! Daar staat het nacht-
«cht. Goeden nacht, mijn kind."
■n nu was zij spoedig ln haar kamertje.
»oen zij het nachtlicht op de tafel plaatste, viel
aar blik op een klein boek, hetwelk zij tot heden
aaar n°g nooit meende gezien te hebben. Er lag
d,,.bladwijzer ln. En als zij het boek op de aange-
e plaats opensloeg, las zij
„Wie de wereld verkiest,
dat hij God verliest,
Wanneer het gaat op 'n scheiden,
Verliest hij alle beiden."
w HOOFDSTUK 6.
"•••Wie de wereld verkiest
Op den avond, toen Helene deze spreuk van den
ouden Tauler voor de eerste maal las, had het haar
pijnlijk getroffen.
Maar nu lachte zij erom. Zij had immers volstrekt
niet de wereld verkozen? Zij had alleen een enkelen,
een geliefden man, een geheim geluk gewonnen. En
zij had immers ook God niet verlaten: de lieve God
daar boven de wolken had haar Immers in zijne on
doorgrondelijke goedheid dezen eenigen, boven al
les geliefden man geschonken!
Haar hart was zoo vol. Haar geluk was zoo groot.
En het heerlijkste was, dat het hun beider geheim
was. Op dien avond lag zij met gevouwen handen en
droomde met open oogen een gebed van dank. Nu
wist zij het immers: hij had haar bemind van af het
eerste oogenblik der ontmoeting; hij zou haar liefheb
ben tot den laatsten slag zijns harten. En zij zij!
Ach, wat beteekende zij?! Al verging zij op het al
taar, hetwelk zij zich had opgericht, tot asch,
wat had dat te beduiden!
Neen, niet tot asch vergaan. Maar steeds op-
gloeien, leven en lieven! Elk oogenblik in-het leven
vasthouden, hand in hand met den geliefde bidden,
smeeken: Blijf nog... ge zijt zoo heerlijk!... En dan
in zoo'n oogenblik alweder beslag leggen op 't vol
gende oogenblik door plannen te smeden, har.d
in hand met den geliefde. Oog in oog met hem heer
lijke plannen uit te werken, toekomstbeelden te
schilderen, luchtkasteelen te bouwen met wonderbaar- 1
lijk samengestelde muren, reikend tot ver boven de
wolken. De toekomst de toekomst behoorde im-
uiers aan hen en aan hun geluk! Maar ook
geduldig wachten en volharden wilde zij; zich bui
gen en richten en werken en studeeren. Alles, alles,
zooals h ij het zou wenschen en willen
Zij zagen elkaar dagelijks.
De liefde maakte beiden vindingrijk. Menigmaal
moest zij om hem lachen: hoe onuitputtelijk zijn
voorraad uitvluchten was. Menigmaal schertste zij.
bracht Goethe's woord uit Iphigenia te berde: „Het
scheen mij toe, dat list en overleg den man niet
konden ontsieren"... Maar menigmaal ook schrikte
zij terug voor zijne voorstellen en toch stemde
zij er jubelend mede in.
Vandaag moest de goedige Wilhelm er aan ge-
looven, door met haar te gaan wandelen en dan
toevallig hem te ontmoeten; den volgenden morgen
troffen zij elkaar aan bij een concert, of in de ope
ra; dan weer ontmoetten zij elkaar bij mevrouw
Harriers-Wippern; dan weer een lange wundeling
naar de diergaarde, en naar den goudvischvijver bij
Kroll, van Kroll naar den hofjager, her- en der
waarts; dan weer had zij allerlei boodschappen, in
ze reeds drie kinderen te verzorgen had, in, de vaart
te hebben geworpen. Maandag is het lijkje te Nieu
wepekela opgevischt.
De vrouw werd op vrije voeten gesteld.
water in friesland.
De peilschaal te Leeuwarden wees voor Donderdag
een waterstand aan van 40 centimeter boven zomer-
peil. Volgens den staat van waterwaarnemingen over
Maart 1909 was de waterhoogte te Leeuwarden op 31
Maart 1909 4 5 centimeter boven zomerpeil. Het wa
ter is dus thans reeds 5 centimeter lager dan op den
zelfden dag van het vorige jaar.
nog een ongeluk.
Gistermiddag heeft te 's-Gravenhage een droevig
ongeluk plaats gehad. Een oude dame wilde de rails
van lijn 3 oversteken, toen een tram naderde ln de
de stad, en bracht hij haar door de leege, eenzame
straten van oud-Berlijn, waar zij zeker waren geen
vrienden of kennissen te kunnen ontmoeten. Of wel
zij ontmoetten elkaar ln het Museum, in een of an
dere afdeeling, waar eigenlijk niets te zien was: bij
de Egyptische mummiën of bij muntverzamelingen.
Daar stonden zij dan voor zoo'n mummie of voor
zoo'n muntentafel, drukten elkaar de handen,
fluisterden, schertsten, en keken elkaar in de
oogen. En wanneer toevallig de zaal-opzichter voor
bijkwam, zetten zij een ernstig en gewichtig gezicht
ett- wezen dan met uitgestrekten wijsvinger: „Bui
tengewoon belangrijkverbazend indrukwekkend,
die oudbeden!"
Waarover zij spraken, fluisterden en boertten?
Over hunne liefde, over hun geluk. Hoe die geko
men was, hoe ze bestond en hoe dat blijven zou
tot in alle eeuwigheid. Of zoo ongeveer. Want hij
sprak somtijds ook wel eens over zijn werk, over zijn
succes, en ook wel over de kleine onberekenbare
verdrietelijkheden en teleurstellingen, welke aan geen
kunstenaar bespaard bleven. Maar zij behoefde hem
dan ook maar eens helder aan te zien, zijn hand
te drukken en de schaduwen vervlogen. Zelden,
zeer zelden sprak hij over hare kunst. Dat deed
haar dikwijls een weinig pijn. Maar zij vergenoegde
zich er dan mede, dat hij wist, dat zij flinke vorde
ringen maakte! immers mevrouw Harriers-Wippern
getuigde: „Een paar weken geleden nog bezat gij
alleen een sterk temperament; maar nu hoor ik een
ziel in uwe stem." Dat deed de liefde ook
dat deed de liefde!
Een paar malen moest Alfred Schwarz op reis. Voor
vier, vijf dagen, eens zelfs voor een geheele week.
Naar Dresden,naar Keulen, naar Hannover... voor
gastrollen. Dat waren dan voor haar troosteloozo
dagen. Dan eerst gevoelde zij de neerdrukkende zwaar
te der eentonige stilte van de wijk, waar zij woon
de. Die vredige stilte bracht haar geen rust, maar
wel een gevoel van verlatenheid. Aan haar leven
ontbrak dan elke1 inhoud; zelfs de kunst was dan
voor haar geene troosteres. Tante Marianne's zachte,
piepende stem deed haar dan zelfs aangenaam aan.
Niets boezemde haar belang in. Wat kon het haar
schelen, als tante Oschitz uit de Kreuzzeitung haar
voorlas, dat de halsstarrigheid der liberale afgevaar
digden Pruisen ten val dreigde te brengen; dat de
koning, Bismarck en Roon ook tegen deze verstokte
democraten de legerhervormlng moesten doordrijven;
dat de Russen en Polen elkaar in het haar vlogen?
Wat kon het haar schelen, wanneer de altijd jam
merende Müller in het schemerig salon, heerlijke woor
den sprak over de wijding van het naderend kerst
feest, terwijl een half dozijn oude dames, rondom
hem geschaard, kousen breiden voor de zwartjes.
Ja, wanneer Harro nog maar de oude was geweest,
de jonge, lieve, frissche kameraad van vroeger! ...aar
met Harro's onbevangenheid was het afgeloopen. Ia
den beginne had zij zich over zijne beschroomdheid
vroolijk gemaakt, als hij haar ridderdienst betoon
de, als hij een weinig verliefd op haar was, als hU
dat uitte met verholen blik, met'halve woorden. Maar
nu was het anders. Hij kon haar zwijgend wel eeu
kwartier-lang aanstaren, met op elkaar geperste lip
pen en donkeren blik. En wat een groeven in het
voorhoofd. Zij werd er somtijds ongerust onder. Dik
wijls dacht zij dan: hij vermoedt iets van uw geheim
geluk, hij is jaloersch, hij kwelt zich zeiven en hij
wil ook u kwellen. Dan scheen het wel weer, alsof
hij het weer goed wilde maken. Eens vond zij op
zijn kamer een paar rozen. Rozen in den winter! Als
de jongen nu maar niet al zijn zakgeld voor haar
vermorste. Of wel hij vatte eensklaps haar hand en
zeide haar vleiend: „Je oefent je veel, maar voor
ons zingt ge nooit meer. Doe het nog eens weer.
lieve Helene." Zij schudde het _hoofd. Wat zou zij
ook hebben kunnen zingen, hoe had zij het moeten
zingen, dat paste niet voor dit eenzame kwartier,
ook niet voor Harro?
Vreeselijke dagen, die dagen, als Alfred er niet
was. Maar ook het begeeren had zijne eigenaardige
bekoring. En dan vlogen immers de geheime brieven
links en rechts post-restante brieven die zjj
moest afhalen aan het hoofdkantoor in de Span-
dauerstraat telkens met hevige hartklopping. Een
jammerlijke vergoeding toch, zoo'n brief. En Alfred
was ook nog ?co kort in zijn schrijven. Maar dat
was toch ook geen wonder bij zoovele opwindende
bezigheden, aan die kunstreizen verbonden: lange
spoorritten, eindelooze repetitiën, allerlei verplichtin
gen jegens invloedrijke personages. En toch was Alt-
red al geen briefschrijver. Zijne brieven waren altijd
in telegram-stijl geschreven; bevatten slechts mede-
deelingen, maar gaven niets voor oog en hart der
verlaten geliefde.
Wat hinderde dat! Wat maakte dat uit?! Een paar
dagen nog en dan kwam hij terug! Dan zag zij
hem weer en fluisterden zij weer en lachten en ju
belden' en waren gelukkig.
De winter, die zoo lang op zich had laten wach
ten, was nu eensklaps met kracht opgetreden en deed
fcich gelden, niet te kort, maar was daardoor een
ergerlijke rustverstoorder geworden voor de ver
liefde Jongelui. Want Alfred was bang voor zoo'n
echten vaderlandschen winter. Over dat weinigje
sneeuw en die paar graden vorst was hij tot heden
