Helene.
Woensdag 20 April 1910.
54ste Jaargang No. 4094.
Bekendmakingen»
Biimetiliindsch Nieuws.
cm Nicms-
Aimttitie-
tF-nrrownw» i 1 1 11
Dit blad verschijnt viermaal per weekDinsdag-, Woensdag-,
Donderdag- en Zaterdagavond. Bij inzending tot 's morgens 9
ure worden advertentien in het eerstuitkomend nummer geplaatst.
Ingezonden stukken een dag vroeger.
Bureau SCHAGESIV Laan D 4.
Interc. Telephoon No. 20.
Uitgevers TRAPMAN Co»
Prijs per jaar f 3.—. Franco per post f 3.60.
Afzonderlijke nummers 5 Cent.
ADVERTENTIEN van 1 tot 5 regels f 0.25: iedere regel meer 5 Cent.
Groote letters worden naar plaatsruimte berekend.
Dit nummer bestaat uit een lad
OEMEENTK 8C HAGEN.
MARKTEN TE SCHAGEN.
Burgemeester en Wethouders der gemeent» Seha-
gsn brengen ter algemeens knnis dat:
wordend» kaasmarkt op den gewonen tijd zal aan
vangen.
H»t wegen op de waag van andere goederen dan
kaas zal op genoemden datum 4 Mei, niet langer
laten maken. D« Prins, ala ijverig voorzitter van de Dus heeft het wèl plaats gehad. succes. Althans moet hier en daar speciaal dit Rotter-
„Kon. Nederl. Landbouw-Vereenlging", leidde zelf da Doch dan is het immers een bewijs, dat er nóg damsche orgaan zijn aanbevolen als alleszins geschikt
bijeenkomst en de besprekingen. En men was het on- Trouwen gevonden worden, die zich aan een man dur- voor katholieken om de groote kranten te vervangen.
Het is toch maar gemakkelijk voor een courant als de
Kerk \oor de colportage zorgt I Daar haalt geen andere
N. Grti
worden verwacht.
- St. Maartensbrug.
Zondagavond j.1. gaf de Harmoniekapel „Kunstzin"
der deze voorname specialiteiten op veeteeltgebied ren toevertrouwen!
spoedig eens over het uitzenden van een keur-ver- met EEN REVOLVER
zameling van het beste Friesche stam-rundvee naar Gisteravond heeft te Velp (Gelderl.), in de School- vorm van exploitatie bij-
Euid-Amerika. straat, de 69-jarige G. v. D., uit Arnhem, zijn neef DE VRUCHTBOOMEN.
Maar nu de kosten! v. D. met een revolver trachten te dooden. De be- De vruchtboomen beloven in de Niedorper Kogge
De directeur-generaal van Landbouw, ter zijde van dreigde wist te ontkomen; vermoedelijk richtte de een goed ooftjaar. Pereboomen zijn dicht met knop
den Prins gezeten, trok een ietwat bedenkelijk ge- OU(je man toen het wapen op zich zelf; hij werd op- bezet. Enkele soorten beginnen zich reeds te ont-
w agens het invallen van den Hemelvaart!- zicht; het subsidie zou flink moeten zijn, indien men genomen met een schotwond in het hoofd en naar plooien. Ook appelen- en pruimen zijn goed getee-
dagop5Mei a.s. da gewone Donderdagsche markt werkelijk met iets zeer goeds voor den dag wilde ziekenhuis vervoerd, waar de dokter vaststelde, kendi. De ondervrucht, verschillende bessensoorten schij-
atd&ar in die week zal worden gehouden opWoini-j komen. Maar subsidies plegen met hechte wortelen da^ d0 kogel in bet hoofd was blijven zitten. D» nen iets minder. Wanneer strenge nachtvorsten, har-
iai, d n 4 Mei a.s. en dat de alsdan gehoud»n aan de ministerieele departementen vastgegroeid te oorzaak van den twist was een familiequaestia. In Ü©n wind met regenvlagen, in de bloeiperiode nu maar
J zitten. het in beslag genomen wapen zaten nog vier scher- niet te fel optreden dan kunnen er goed vruchten
Toen sprak Z. K. H. een kleine redevoering uit, pe patronen worden verwacht
welke ongeveer hierop neerkomt:
„Meneer de directeur, dit plan moet tot stand Wierlngerwa*rtf.
kunnen plaats hebben, dan tot des voormiddags »lf komen; begrijpt u: móét!... Het subsidie moet gege- 1 bandag vergaderde onze Afd. van den Bond voor
Ten worden- begrijpt u- móét'... Wanneer er dui- Staatspensionneering onder leiding van den heer P. van Koegras, onder leiding van den heer C. F. W.
Schagen, den 18 April 1910. zend gulden noodig is, dan geeft u duizend gulden! Peereboom. De notulen van den secretaris, den heer Wernecke eeneuitvoering in het lokaal van den heer
Burgemeester en Wethouders voornoemd, (lang gezicht van den Dir-GeneraalWanneer er H. Limpers, werden na lezing goedgekeurd W Swarthof alhier, voor een maüg opgekomen pu-
De lo. Burgemeester twee duizend gulden noodig Is, dan geeft u twee Tot aller genoegen werd medegedeeld, dat het bic-
P BUlSJz duizend gulden'. (veranderde gelaatsexpressie van ledental van 45 in 1909 geklommen is tot 141 en Wij1 hebben deze uitvoering met kunnen bijwonen,
- - den Dir Wanneer er drieduizend gulden noo- dat velen zich in den laatsten tijd uit eigen aan- maar vernamen van belangstellenden, dat de verschil-
dig is dan geeft u drieduizend gulden! (het gelaat 'drang bij 't Bestuur als lid hebben opgegeven. lende muzieknummers op uitstekende wijze werden uit-
van dén Dir-Gen nam steeds in lengte toe)... Wan- Tot afgevaardigde ter algemeene vergadering werd gevoerd. Ook de verschillende voordrachten mochten
neer er vier duizend gulden noodig is, dan geeft u benoemd de heer A. Visser en tot plaatsvervanger v«el bijval inoogsten. Een gezellig bal tot besluit,
vier duizend gulden! (Moeilijk bedwongen mimiek de heer H. Sijbrands. De agenda voor die vergadering VEENHUIZEN.
Burgemeester eu Wethouders der Gemeente Scha- van den D.-G.)... En wanneer er vijf duizend gulden na eeniSe besprekingen in korten tijd afgeban- Maandagavond was er vanwege het dep. Veen-
£«n, brengen ter algemeene kennis, dat de keuringen noodig is, dan geeft u vijf duizend gulden!" deid. huizen van de Maatschappij tot Nut van 't Algemeen
van het ter markt aangevoerd wordende vee bij ge- zoo luidde ongeveer de korte, maar krachtige toe- Bil de behandeling van het punt „Oprichting eener eene huishoudelijke vergadering bij den heer D. de
legenheid der groote voorjaarikoemarkten, op Spraak, waaraan de climax niet ontbrak. propaganda-club" gaven eenige opgekomen leden zich Jong. Daar de voorzitter, de heer W Molenaar ver-
April 4 CIl 12 Mei i t aan naartno mpno ro -urorlror» rorwnl nnnorATi nir ï.ii i -f-»
zullen aanvangen des morgens t» zes uur.
Schagen, den 4 April 1910.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
De lo.-Burgemeester,
P. BUIS Je.
De Secretaris,
ROGGEVEEN.
VOORJAARSSTIERENMARKT.
De Secretaris
ROGGEVEEN.
VEEMARKTEN.
De Directeur-Generaal boog hoffelijk en antwoord- ban, daartoe mede te werken, terwijl anderen dit trokken is, nam de heer D. Appel het presidium'waar.
de, dat hij wel overleg diende te plegen met den ua^en doen tot 1 Juli a.s. De notulen der vorige vergadering werden door den
Minister van Landbouw. I e wer, f Peereboom, die het secretaris, den heer C. v. Twuiver, voorgelezen en on-
iie~\ j;„ wn VOorzit.t«rsc.han vnnr i^pn ïaar als rtrnaf harl aanp'ATin- i„_j 1 w
De Prins keek
op zijn horloge: „O, die moet nu voorzitterschap voor éen jaar als proef had aangeno- veranderd goedgekeurd. Volgt rekeéting en vcrantwoor-
j juist op zijn departement zijn. Weet u wat: u tele- e°> °°k v?<ér volgende jaar als voorzitter ver- ding door den penningmeester, den heer C. van Twui-
i foneert hem even zelf van hier; dan wachten wij kozen, die zich deze keuze liet welgevallen. ver ontvangsten bedroegen f 51,89, de uitgaven
zoolang met de verdere besprekingen." LANGS DIPLOMATIEKEN WEG. f 44,951/», zoodat in kas was een batig saldo van
j Onder deze omstandigheden en onder deze eigen- volgende in de N. R. Ct. mede: f 6,931/2. De rekening werd nagezien door de heeren
aardige pressie was de telefonische aansluiting vlug In het huis van bewaring te Middelburg is een Oosten- H. Brands en D. de Jong, die haar in volkomen orde
tot stand gebracht, klonk het antwoord van minis- rijker sedert 6 December 1909, toen hij uit de ge- bevonrden. Den penningmeester werd dank gebracht
fV,„ YV' ter Talma in toestemmenden zin, kwam dadelijk de vangenis te Goes, waar hij zijn straftijd van 3 maan- voor zijn richtig beheer.
Burgemeester en Wethouders van Schagen, bren- d« Hen hem He 1 ral|ca||„ yau
aar). Met op één na algei
natuurlijk ten volle met de zienswijze van Z. K. H. dat hij, ais zonder middel van bestaan, over de grens stemmen werd als zoodanig gekozen de heer H. Brands,
t t-»_3I lro n virArclon anhro nVi t dia do kon mvmin «i E _i ei 1
ffen tw^efrn6Lefl dat^d^VooriafrsstiereT" Dir.-Generaal weer ter vergadering binnen met de den, hem door de rechtbank te Maastricht opgelegd, Aan de beurt kwam nu de verkiezing van een voor-
markt zal warden gehouden op D o^d er d ag 28 mededeeling, dat Z.Ex. de minister van Landbouw had ^uitgezeten, als passant gedetineerd, in afwachting zitter (vacature W. Molenaar). Met op één na al^meene
April a.s.
Scbagen, den 4 April 1910.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
De lo.-Burgemeester,
P. BUIS Jz-
De Secretaris,
ROGGEVEEN.
den Prins meeging.
De Prins had een bijna onmerkbaar zelfvoldaan
lachje.
„Ziezoo!", sprak hij, „dan kunnen wij nu rus
tig de overige ondergeschikte dingen bespreken!"
Hdbld.
DE VRIJE VROUW OP HET LAND.
Het Maandblad van de „Ver. Voor Vrouwenkies
recht" plaatst de volgende bladvulling:
Onlangs kwam een trouwlustig paartje in een ge-
VERKIEZING PROV. STATEN. meentehuis om hun huwelijk te laten bezegelen. Joost
Door de Vrijzinnige kiesvereeniging „Helder" te was overgelukkig. Mareike opvallend kalm. Toen de
Helder zijn voor het lidmaatschap van de Prov. Sta- plechtigheid zoo ver gevorderd was, dat Mareike hare
ten candidaat gesteld de heeren G. J. O. D. Dikkers, handteekening moest zetten, weigerde zij beslist en
notaris te Texel (aftr.) en E. J. Bok, directeur van zei: „Nou wou 'k wel es eerst weten, woar mi dat
de scheepstimmerwerf „De Lastdrager" te Helder en toe verplicht. Eerst mot ik heuren wat ik te zeggen
lid van den Gemeenteraad aldaar, in de plaats van krieg in de fermielie.' 't Is teugenswoordig zoo dat
het aftredende lid, den heer A. P. Staalman. 'n vrouw werken mag as 'n paard en 'n ezel, maar
PRINS HENDRIK. as 't op zeggen ankomt, dan mag ze de mond houen,
Van onzen Prins, die gister jarig was, een anec- en^at 's wat net niet w'*' **an blief ik liever
dote, welke bedoelt, te laten zien met hoeveel flink-
heid en doorzettingsvermogen Z. K. H. zijn wil >.Maar Mareike," zegt Joost beteuterd, „geloof me,
weet door te drijven, wanneer hij een zaak, waarvan JÜ zu^ et bij mi ebben, zooals je maar wenscht.
hij het belang inziet en waarvoor zijn, belangstelling Dik zal alles doen, wat jij beveelt. Hop mien anden
is opgewekt, tot stand wil brengen. za i© dragen zoolang je niet te zwaar bent.
Ten paleize in Den Haag waren een aantal heeren Nader vernemen wij omtrent het al of niet door-
bijeen, ten einde zakelijk overleg te plegen, hoe men &aan van dit huwelijk niets. Wanneer bet met was
op de groote Argentijnsche tentoonstelling te Buenos doorgegaan, zou dit wel als „daad van deze lande-
Aires onze veeteelt nu eens een goed figuur kon bjke suffragette afzonderlijk vermeld zijn.
kan worden gebracht. die de benoeming aannam. Tot afgevaardigde naar dè
De man wacht nu reeds meer dan 4 maanden en is op den 18 Mei te Amsterdam te houden algemeene
al dien tijd van zijn vrijheid beroofd. Hij was laatst vergadering, werd benoemd de heer C. Appel en tot
mijnwerker te Herzogenrath, kan daar weer aan 't diens plaatsvervanger de heer C. v. Twuiver.
werk en bezit een uitgaanskas groot genoeg om er Medegedeeld werd, dat de bibliotheek 400 boekwer-
heen te trekken. In Januari j.1. heeft hij zich tever- ken bevatte, welke alle in zeer goeden staat waren.
Feuilleton.
ROMAN
van
HANS VON ZOBELWTZ.
geefs om tusschenkomst gewend tot het Oostenrijksch
consulaat te Amsterdam en het Oostenrijksch gezant
schap in Den Haag.
Eveneens hieven onverhoord verzoekschriften aan den
minister van Justitie en aan H, M. de Koningin.
Blijkbaar is hij de dupe der strenge bepaling van
het Vestingsverdrag met Duitschland, in werking ge
treden 29 Jan. 1907.
Gevoelt men niet het vreeselijk onrecht schrijft
da heer Adriaanse dat hier wordt gedaan aan een
man. die nu zelfs door zijn in de gevangenis verdiend
geld naar Duitschland, ja naar zijn vaderland zou kun
nen reizen, die een bestaan heeft in het mijnwerk,
naar werk, naar vrijheid smacht, maar moet wachten
tot de lange diplomatieke weg is afgeloopen f
GOEDKOOPE COLPORTAGE.
Naar men meldde, werd Zondag 10 April in ver
scheidene Roomsch-Katholieke kerken van den kan
sel gewaarschuwd tegen het lezen van vrijzinnige bla
den; een aantal couranten werd daarbij met name ge
noemd.
Blijkbaar heeft De Maasbode met haar reclame tegen
de groote pers en voor haar zelve bij de geestelijkheid
16.
Wilhelm wilde zijn zuster den volgenden dag naar
Frankfort brengen, 's Avonds echter kwam hij nog
even aanloopen, om zich te verontschuldigen. Nu zou
Harro zijn plaats innemen. „Tot onze geruststelling
kind. Dan weten wij tenminste dat je goed en wel
in den postwagen bent aangekomen."
Heel vroeg in den morgen moest Helene uit huis,
want de trein ging reeds om acht uur, en men had
bijna een uur noodig om het station te bereiken.
Helene zag er zoo ellendig en overspannen uit, dat
zij beneden kwam, dat tante Marianne schrikte. Maar
Helene deed heel rustig. Zij zeide elk der dienst
boden vaarwel; dan omhelsde zij haar tante en be
dankte haar nog eenmaal.
„Lief kind, je komt weer spoedig terug. Doe niet
zoo plechtig."
„Wanneer ik werkelijk terugkom
„Maar Helene!"
Zij stond een oogenblik met hangend hoofd, als
diép in gedachten verzonken, greep dan de hand ha-
rer tante en drukte die aan haar lippen.
Het leek een bede om vergiffenis. En zij zeide
ook werkelijk na een kleine pauze: „Vergeef mij
tante Marianne. Ik had menigmaal anders kunnen
zijn. Denk met een weinig liefde aan mij."
Stil en zwijgend zaten Harro en Lene tegenover
elkaar. Somwijlen keek Harro verlegen even naar
Lene, het leek wel alsof hij een klein onderhoud wil
de beginnen. Maar steeds weer verstomde bij, maar
hij omgaf haar met zijn vriendelijkste zorgen.
Eenmaal, kort voor Frankfort, sprak Helene als
uit een lange gedachte ontwakend: „Ik moet je
nog wat vragen
„Zeker Helene, zeg maar wat het is."
„Ga even naar mevrouw Harriers-Wippern en maak
mijn verontschuldigingen. Zeg haar, dat ik plotse
ling moest vertrekken. Ik zal haar uit Rohlbeck
schrijven."
„Ik zal morgen dadelijk gaan." En dan zeide hij
bijna hetzelfde als zijne moeder: „Helene, je komt
toch weer spoedig terug."
Toen keek zij hem aan, eigenlijk vandaag voor de
eerste maal en zij schudde bet hoold.
„Helene
Het was, alsof hij naar woorden zocht. Zijn jong
gelaat was donker gekleurd door een vurigen blos.
Hij moest eerst zijn verlegenheid overwinnen.
„Helene, je hebt toch je kunst!" kwam het als
plotseling over zijne lippen. Het klonk bijna verwij
tend en troostend tegelijk.
Zij had de handen in den schoot gevouwen. Zu
drukten elkaar nog vaster. Haar oogen aloeg zlJ ne" I
der. En dan zeide zij, ook als in verlegenheid, heel j
zacht: „Harro mij is het, alsof die ook is gebar-
StöH
Eerst toen zij bij den wagen stond in de smalle
Frankforter straat, gereed om in te stappen, sprak
zij nog eenmaal tot hem. Heel kort nog: ,,Je bent
gister heel goed voor mij geweest, Harro. En ik
dank je daar vele malen voor. Wanneer je kunt
Harro denk dan niet te slecht van mij."
Hij slikte een paar maal, alsof hij met tranen had
te kampen. Daarna had hij de handen weer tot vuis
ten gebald in de mantelzakken gestopt. Half over
zijn schouder zeide hij: „Slecht denken van jou.
Ach Helene nooit nooit! Ik je weet
het wel ik heb je immers zoo lief. Menigmaal
denk ik jij moest eigenlijk mijn zuster zijn,
menig maalPlotseling rukte hij de vuisten
uit de zakken en greep haar hand. Het bloed schoot
hem naar het gelaat om het volgend oogenblik daar
uit weer terug te wijken. „Trek het je toch niet
zoo aan Helene. Dat is immers zoo dom
De postillon blies. De conducteur drong aan tot
instappen. Harro scheen eensklaps alle behoefte te
gevoelen zijn woede eens lucht te geven. Met de
ellebogen schoof hij een dikken wolhandelaar op zij.
„Wat neem jij daar een plaats in? Zie je dan niet,
dat deze dame instappen wil!" Dan tilde hij haar
in het rijtuig, reikte de bagage aan, drukte haar nog
eenmaal de hand. „Adieu Helene tot weerziens.
Zijn stem was reeds weder zacht en teer geworden.
Blijf gezond en word weer spoedig vroolijk."
En dau stond hij met de muts in de hand, naast
den hoogen wagen. De wind speelde met zijn blonde
lokken. „Adieu, lieve -lieve Helene......"
i, t^j Lt'*i
Helene voélde zich verlicht, toen zij alleen was
onder vreemde menschen. In de eindelooze uren van
den nacht waarin zij wakker had gelegen met ge
sloten oogen, gepijnigd door haar vertwijfeling, was
er langzaam aan een nieuw gevoel in haar binnenste
ontwaakt. Nu zij alleen was onder de vreemde passa
giers dacht en dacht zij steeds na.
Het was een gevoel, dat haar onuitsprekelijke smart
bereidde en waaraan zij zich nog vastklemde als
een drenkeling aan de smalle bootsplank. Het was
Daar de boeken, verkregen door het abbormetnent op
de Wereldbibliotheek in 't geheel niet in den smaak
van 't lezend publiek vielen, werd besloten, met 1 Juli
als abonné te bedanken. Voorts werd het bestuur ge
machtigd, wanneer het op goedkoope wijze goede boe
ken machtig' kon worden, deze aan te schaffen.
Met de beste wenschen voor den bloei van ons de
partement, sluit de voorzitter de vergadering.
BRAND.
Men meldt uit Krommenie
Gisternacht heeft in deze gemeente een hevige brand
gewoed in het „Heerenlogement" van den heer Waag-
meester. Door onbekende oorzaak ontstond n.1. gister
nacht half twee in de kolfbaan van genoemd hotel
brand, welke spoedig zoo groote afmetingen aannam
dat het geheele logement door het vuur vernield werd
en geheel aifgebrand is.
Eergisteravond had in de kolfbaan een repetitie plaats
gehad eener zangvereeniging.
Door den brand zijn nog twee huizen in de asch
gelegd, n.1. een van den kruidenier Brakenhof en het
andere van den heer Schots, particulier. Van den in
boedel der beide huizen kon niets, behalve een piano
bet verwijt: waar was je trots?
Gisteravond, gisteravond, aan het paleis des ko-
nings was het een waarschuwing geweest, een wak
ker roepen in de laatste minuut, toen het in haar
binnenste had geklonken: wat vader wel zeggen zou?
„Meisje waar is je trots gebleven?"
Gisteravond had de hartstocht ha* over allerlei
bedenkingen heengezweept. Nu klonk het steeds
weer in haar binnenste: „Waar is je trots?"
Het was zeker als een smalle plank.
Zoo als zij daar zat en dacht en peinsde, ging het
als gloeiend lood door haar aderen. En wanneer
hij nu eensklaps verscheen en hij omvatte je en
Je^hoorde zijn stem: waar bleef dan je trots? Als
sneeuw voor de zon zou die verdwijnen. En toch
verzette alles in haar zich daartegen. Zij schaam
de zich voor zichzelf: „Neen, neen, en, als hij kwam, I
er zou een leven zijn tusschen gister en vandaag." 1
In steeds denzelfden draf trok de postwagen zijn
weg, tusschen de eentonige rijen populieren, door
de oneindig witte sneeuwvlakte.
Onverschillig zaten de drie andere passagiers in
hun hoekjes. Vreemde menschen goddank! Zoo;
nu en dan blies de postillon een kort lied, steeds
weer, wanneer het rijtuig door een dorp ratelde. Dan
weerklonken een paar uitroepen, wat hondengeblaf,
een zweepslag en weder ging het verder de eeu
wige sneeuwvlakte door.
Toen zij haar thuis had verlaten, had alles nog
in zijn groene, levende pracht geschitterd. Nu was
het winter geworden, winter
De omgeving werd bekender; hier liep een rij-
weg, ginds stond een huis; daar klonken de hoef-1
slagen der paarden scherp op het beroemde plaveisel
van Stellberg. Aan de apotheek reed de post nu
voorbij daar had men elkaar voor de eerste maal
gesproken.
De drie heuvels kwamen, de hoop, geloof en lief
de gedoopt. Van de eerste af moest men hopend
den kerktoren van Rohlbeck zoeken; bij de tweede
zich door de liefde gelukkig gevoelen, die ons aan
stonds thuis wacht; de derde bracht de^ zekerheid
van het naderend weerzien.
Maar hoe nader Helene haar thuis naderde, hoe
banger werd het haar steeds te moede.
Waarom was zij Berlijn ontvlucht? Droeg zij de
onrust niet in zich, met zich, en den vrede van
haar vaderlijk huis binnen? Moest zij ook niet hier
vragende en vorschende oogen ontmoeten? Zou men
ook niet in haar vaderlijk thuis om uitkomst vra
gen?
Zij zag nu alles heel anders voor zich dan in den
afgeloopen, nacht, toen haar het smartelijk verlan
gen naar het ouderlijk hmis had aangeroepen. Zij
hoorde de vragen, zij voelde het dwingen van haar
familie en zij wist, dat geen enkel antwoord dat
zij zou geven hen zou bevredigen. Wel kon wel
moest zij zeggen: ik ben gevlucht voor hem!
Nu schemerde reeds de roode schoorsteen van den
stoommolen boven het witte sneeuwveld uit. En toen
zij dien zag, werd het haar nog moeilijker om het
hart. Zij zag voor haar geest heel duidelijk voor zich
de beide jongens aan het einde van de laan den
postzak afhalen en de huisonderwijzer bij ben.'
Aan een plotseling besluit gehoorzamend sprong zij
op en klopte voor aan den ruit van den wagen. De
conducteur opende het en vroeg, wat of zij wilde
Litstappen. Hier? Jawel, hier. En de bagage moest
aan Rohlbeck worden afgegeven, aan heu die ook
den postzak kwamen halen.
De wagen stond stil. De dikke wolhandelaar ont
waakte en maakte brommend plaats. De conducteur
was afgestapt en stond voor het portier. „De sneeuw
ligt hier een voet dik."
Uit haar portemonnaie haalde Lene haar laatste
tien-groschenstuk en gaf hem dit.
Dan sloeg zij een veldpad in, dat van den stoom
molen, naar het landgoed liep.
Het was werkelijk een voet dik de sneeuw, er was
nog geen weg door gebaand. In den beginne haastte
Lene zich, maar weldra werd het loopen haar steeds
moeilijker en moeilijker.
Zij voelde hoe haar het zweet uitbrak van licha
melijke inspanning en daarbij bibberde zij van koude.
Zwaarder en zwaarder werd de weg - en zwaar
der en zwaarder werd ook haar hart.
Nu was zij aan den kruisweg, dicht achter den
tuin. En als een bliksemflits sloeg het haar door
de hersens, voor den kruisweg was zij als kind zoo
bang geweest; de oude Beate, de kindermeid, vertelde
haar zulke verschrikkelijke geschiedenissen daarvan,
En nu kende zij den anderen kruisweg, den kruis
weg des levens, die den nacht invoert.
Het dak van het ouderhuis stak boven de kale
boomen uit.
Daar snelde Lene, haar laatste krachten inspan
nend, door den tuin naar den zijingang, die naar de
keuken en het sousterrain voerde. Ook de bedelaars
klopten aan deze deur. Ook de bedelaars.
Diep ademend stond zij beneden in den kouden,
halfdonkeren gang. De handen drukte zij tegen de
borst. Lieve God geef, dat men mij hier genadig
en goed ontvangt!
Op eenmaal ging heel zacht achter haar de deur
der melkkamer open.
Wordt vervolgd.
I