Een Zanger
L. 1. tra. iuïterbai.
Binnenlandsch Nieuws.
Plaatselijk Nieuws.
die niet meer zingen kon.
van werd dan ook besloten tot den bouw van de
tegenwoordige landingsplaats.
tenDeh^lreC,tiea8Chijnt er D'et Van te houden din«en
k ?J v f 6n' 6n de Bt€i8er, dien zij thans in
gebruik heeft genomen, is de grootste in de geheele
New-\orksche haven.
Twee jaar geleden is het werk begonnen, dat
thans voltooid is. De tegenwoordige steiger, die 900
oet lang is en 150 voet breed, heeft twee verdie-
pingen. d;e door tal van vracht- en personenliften
met elkander gemeenschap hebben. De onderste ver
dieping is de plaats, waar de vrachtgoederen gelost
en geladen worden; de bovenste verdieping is uitslui
tend bestemd voor passagiers en hun bagage. Het
gezamenlijk oppervlak dezer twee verdiepingen be
draagt ongeveer 70 acres (350.000 sq.ft.), waaruit
wel mag worden afgeleid, dat er zelfs in de aller
drukste tijden overvloed van ruimte is voor passa
giers, bagage en douaneonderzoek en het lossen en
laden der vrachtgoederen ondertusschen ongestoord
zijn gang kan gaan.
De nieuwe constructie is een belangrijke aanwinst
voor Hoboken's Waterfront, is zeer fraai gelegen,
juist tegenover de helling van Riverstreets Park en
geen gebouwen beletten het uitzicht op de mam-
mouth-schepen dezer Nederlandsche maatschappij.
EEN SLIMME HOND.
Aan het telefoonbureau te Grimsbv werd de. bedie-
nende juffrouw Zondagochtend vroeg opgescheld aan
oen tabakskantoor. Ietwat verbaasd wegens het onge
wone uur, waarop door dezen abonné verbinding werd
gevraagd, nam zij den hoorn aan het oor. Op haar
oproep kreeg zij echter geen antwoordwel hoorde zij
gedurig blaffen. In de meening, dat ongewensehte gas
ton een bezoek brachten aan het kantoor, waarschuw
de zij de politie.
Intusschen had de houder van het kantoor zich
herinnerd, dat hij daar zijn fox-terrier had achterge
laten. Hij ging er daarom op uit om het dier te bevrijden,
en vond voor de straatdeur een paar rechercheurs, die
trachtten het slot te foroeeren. Opheldering werd ge-
\magd en gegeven, waarna het gezelschap het kantoor
lanncntrad. Toen vond men den hond, staande op de
lessenaar, naast het telefoontoestel. Hij had den hoorn
afgeworpen en stond daarboven te blaffen.
LUCHTYA ART-PECH.
Het Engelsche militaire luchtschip is Maandag te
Aldershot verongelukt. Het was in Februari nieuw
geweest. Men wilde het van de eene loods naar de
andere overbrengen, maar de storm sloeg het tegen
den grond, zoodat het ln enkele minuten vernietigd
was.
Men had voor de overbrenging naar de vlakbij ge
legen nieuwe loods een groot aantal sappeurs noo-
dig, doch zoodra het luchtschip uit de oude loods
kwam, begon het als een zeeschip in den storm te
slingeren, totdat het gummi omhulsel van het eene
naar het andere eind scheurde. De overige deelen
van het luchtschip werden toen geheel vernield en
door elkander geworpen.
De ballon was 120 voet lang en 40 voet breed.
TEGEN* DE HOEDENPENNEN*.
In eenige steden van Amerika heeft men een
strijd aangebonden tegen de kolossale hoedenpennen,
waarmede de dames het noodig achten hare reusach
tige hoeden op haar kapsel te bevestigen. Chicago
heeft het voorbeeld gegeven, Indianapolis is gevolgd.
De burgemeester heeft nl. van den gemeenteraad
gedaan weten te krijgen, dat bepaald werd, dat hoe
denpennen niet verder dan een halve inch buiten
den rand van den hoed mogen uitsteken en aan die
bepaling wordt stipt de hand gehouden.
Ieder politieagent is voorzien van een duimstok
en heeft strikte orders zich telkens wanneer hij
daartoe reden meent te hebben te vergewissen, dat
tegen het voorschrift niet gezondigd wordt.
VOORDEELÏG JAAR.
Het afgeloopen jaar is een voordeel ig jaar voor de
Engelsche schatkist, althans wat betreft de opbrengst
der successierechten.
Er zijn dat jaar tal van schatrijke erflaters gestor
ven, en de opgaaf van het bedrag hunner vermogens
toont wel, hoe reusachtig de fortuinen in Engeland
zijn. Er overleden niet minder dan zes millionnalrs,
sterling-millionnairs. n.1., en het gezamenlijk vermo
gen door hen nagelaten wordt op meer dan 180 mil-
lioen gulden geschat.
Dc heer Morrison komt op het lijste voor met een
vermogen van tachtig millioen gulden. Meer dan zes
millioen gulden per man werd door elf personen na
gelaten, hun gezamenlijk vermogen bedraagt 90 mil
lioen guldenmeer dan 3.600.000 gulden elk lieten
36 personen na. en hun gezamenlijk vermogen wordt
op meer dan 150 millioen geschat.
DE AARDAPPELBLOEM.
Bloemen en planten zijn evenals andere zaken aan
mode onderhevig en zoo is zeik dc Aardappelbloem
een tijd lang de lieveling van het publiek geweest.
Zij heeft'geprijkt in het schoone blonde haar der
ongelukkige Maria Antoinette en werd eens door Lo-
dewijk XVI in het knoopsgat van zijn rok gedragen.
Het gebeurde in de dagen toen koning Lodcwijk
de aardappel als een voedingsmiddel in Frankrijk vil
de invoeren, waartegen het volk zich hevig verzette.
De koning begreep toen dat het volk eerst .noest loe
ren de bloem 'te oeren en er dan vanzelf toe zou ko
men de vrucht te gebruiken, en hij bracht de proef
met succes in gebruik.
Op menig hofbal droegen eerst Maria Antoinette en
de koning de bloesem van don aardappel, en dat de
hofdames volgden spreekt van zelf.
De aardappelbloem werd een modeartikel en spoe
dig vilde ook het volk niet bij het hof achter blij
ven. Het verlangde ook zijn ruiker samengesteld van
aardappelblocsems en hel wilde evenals dc Koningin
op zijn tafel gekookte aardappelen zien dampen. En
zoo bracht de mode de aardappel, de knollen van
Solanum Tuberosum in Frankrijk, waar zij spoedig
lot een volkvocdsel gepromoveerd werd.
METALEN* EN BACTERIëN*.
Men had reeds lang van sommige metalen, onder
anderen van koper, gezien, dat zij een bacteriëndooden-
de werking uitoefenden. Dit is nu onlangs in een En
gelsche vereeniging ook van andere metalen aange
toond. Bij aanwezigheid van zuurstof was de werking
grooter, en het duidelijkst was deze, wanneer lucht
door besmet water werd gedreven en koper, zink en
aluminium tegelijk daarop konden inwerken. De oor
zaak van deze werking was nog niet zeker, maar het
schijnt niet onmogelijk, dat er iets, hoe Weinig ook,
van de metalen in oplossing komt en aldus de aan
wezige kiemen gedood worden.
EEN* NIEUWE GRA8MAAIMACHINE.
,,De koe van m'n buurman is door de haag in
m'n tuin gekomen en heeft al het jonge gras afgege
ten".
..Wat heeft je buurman toen gedaan
,,Hij heeft me 'n rekening gestuurd, omdat ik z'n
koe als grasmaai-machine gebruikt heb".
EEN' BODE VAN DE „PRINS WILLEM II"?
De duinwachter J. Kelderhuijs heeft nabij de Koog
op Texel aan het strand een uit zee aangespoelde
flesch gevonden, welke een briefje bevatte, waarop
met potlood stond geschreven:
„God help, wij vergaan.
S.S. Prins Willem II.
A. v. L."
Tot de bemanning behoorde ook de tweede hof
meester A. van Leiden, te Amsterdam woonachtig.
PRINS HENDRIK'S REIS.
De reis van Prins Hendrik naar Noorwegen, Dene
marken en Zweden heeft ten doel een persoonlijk
bezoek aan de drie verschillende Hoven daar te
lande. Daartoe zal de Prins verblijf houden van 10
'tot 13 Mei te Christiania, van 14 tot 17 Mei te
Kopenhagen en van 19 tot 21 Mei te Stockholm, in
de residentie van elk dier rijken intrek nemende in
het koninklijk paleis als gast van het Hoofd van
den Staat.
De Prins zal op laatstgemelden datum met de
Heemskerck naar het vaderland terugkeeren en hoopt
25 Mei te Nieuwediep of IJmuiden binnen te komen.
Behalve door zijn adjudant, luit. ter zee 2e kl. Bijl
de Vroe, zal de Prins op die reis worden vergezeld
door den heer Von Bülow Stolle, intendant van 's
Prinsen goederen in Mecklenburg, die zich echter
eerst te Christiania hij het gevolg zal voegen.
EEN VREEMD NESTJE.
Te Hurwenen heeft een vogeltje zijn nestje in
een der wieken van den windmolen gebouwd. Het
diertje zit rustig te broeden op een zestal eitjes, ter
wijl de wieken geregeld ronddraaien.
HET VERJAARGESCHENK VOOR DE PRINSES.
Voor Prinses Juliana is op het Loo een dogkar
retje aangekomen met vierkanten, gesloten hak en
afneembare kap, voor welk voertuig twee ponnles als
bespanning zullen dienen, die eveneens reeds zijn aan
gekomen. Deze kleine equipage is bestemd als ver
jaarsgeschenk voor de Prinses.
WINKEL.
Bij beschikking van den Minister van Oorlog is aan
den milicien-sergeant C. de Heus, uitstel van opkomst
voor herhalingsoefeningen verleend.
\leuwe Nllertorp
Wij kunnen als voorloopig bericht melden, dat op
de Pinksterkennis (Dinsdags jn het lokaal van den
lieer C. Kooiman, het zoo gunstig bekende gezelschap
Solzer en Hesse zal optreden, wat zeker een actractie
mag heeten.
Nieuwe Xiednrp
Donderdag 28 April 1910 vergaderde de sociëteit
..Over de helft" tc Nieuwe Niedorp in „Prins Mau-
rils" aldaar.
Rekening werd gedaan over de jaren 1908 en 1909.
Ontvangsten 1908 f 107.98Ve, uitgaven f 94.38, voor-
deelig saldo f 13.601,2. Dit inbegrepen, zijn ontvang
sten 1909 in totaal f 71 .GO»/*, uitgaven f 45.54, slui
tende alzoo met batig saldo over deze beide jaren van
f 26.06>/«.
Aan de beurt van aftreden als bestuursleden (niet her
kiesbaar) zijn de heeren K. Groot en J. Kuilman. In
hunne plaats worden de heeren D. Kuilman en S. v.
d. Stok benoemd. Do bestuursfunctiën zullen volgens
reglement verder onder de bestuursleden worden ver
deeld.
DE MINISTER VAN JUSTITIE.
De Msb. meldt dat naar de laatste berichten lui
den, de gezondheidstoestand van Minister Nelissen
thans zeer goed is, en bij hem allerminst het plan
bestaat om af te treden.
ONGELUK.
Een werkman van den vervener B. te Emmer
Compascuum is door de kamraderen van een bagger
machine gegrepen, met het gevolg, dat zijn rechter
arm geheel werd afgeknepen. De man is naar het
Ziekenhuis te Groningen gebracht.
EEN JUBILEUM.
De bekende Amsterdamsche Tabaksfabriek der hee
ren Hermanus Oldenkott en Zoonen zal a.s. 2 Mei het
zeldzame feit van haar 150-jarig bestaan herdenken.
Wij twijfelen niet, of het zal deze gerenommeerde
firma, die hare industrie tot grooten bloei heeft we
ten te brengen en hare afnemers over geheel Neder
land telt, dien dag niet aan de noodige gelukwen-
schen en sympathie ontbreken.
Oninbaar over 1909 was f 206.98, terwijl nog f 104.5
in behandeling bleef.
Rapporteur bracht tevens dank aan den administr
teur, den hoer Paauw voor zijn uitstekend beheer, l
welk woord voorzitter zich gparnc aansluit.
Volgde nu het punt: Welke zijn do moest geschik
reclamemiddelen voor de Schager Handeklrijvenden
Het bestuur achtte 't wenschelijk om vanwege do
ceniging voor de handcldrijvenden en indusiriëelen i
de plaats of voor de plaats zelf een algemeen® reclam
te maken.
Na eenige bespreking werd besloten dat vanwege <1
vcTeeniging voor de loden verkrijgbaar zullen worde
gesteld "tegen den kosten prijs, reclame-sluitregels. Ih
bestuur zal zich onledig houden met het bedenken ra
een ontwerp en zich tot de leden wenden met de vraaj
hoeveel exemplaren men wensrht.
Verdere reclame-middelen zullen nog worden orei
wogen..
Daar de rondvraag niels belangrijks oplevert, word
de vergadering gestolen.
C L A ST S.
SCHAGER HANDELDRIJVENDE- EN INDUSTRI
EELS MIDDENSTANDSVEREENIGING.
Vergadering op Donderdag 28 April 1910, des avonds
ten 8 uur, in het lokaal Cérès.
De voorzitter, de heer P. Raat Dz., opent de ver
gadering, de enkele aanwezigen hartelijk welkom hec-
tend, zijn spijt uitend over den kleinen opkomst. Hij
spreekt deze spijt met te grooter leedwezen uit, omdat
z. i. de vereeniging meer en meer beantwoordt aan
haar doel, n.1. meer behandelt de directe belangen
der leden. Spr. wil er bij deze opening levens op i
wijzen, dat de vereeniging een mijlpaal op haar weg
heeft geplaatst, h'ij heeft hier het oog op den maat
regel die zal moeten leiden tot beperking van het c're-
cliet, den kanker van den middenstand. Met den hartgron-
digen wensch, dat dc leden met spr. de maatregel
van kwartaalrckeningen, zoover als dat met hun za- j
ken is overeen te brengen, zullen invoeren en dat de
te houden beraadslagingen den groei en bloei der ver- 1
vereeniging zulien bevorderen en zoodoende do belan- 1
gen der handcldrijvenden en Industrieelen 'in ons land
in 't algemeen, die van Schagen in het bijzonder, opent
spreker de vergadering.
De hoor J. H. Schene, secretaris, leest de zeer uit
voerige notulen, die onveranderd onder dankzegging
worden goedgekeurd.
Voorzitter deelt mede, dat er een commissie is be
noemd om zich onledig te houden met het vraagstuk
Vliegende Winkels. Deze commissie heeft door bij
zondere omstandigheden nog niet kunnen vergaderen.
Verder deelt voorzitter mede, dat het bestuur ten
opzichte van het zenden der kwartaalrckeningen, ook
de hulp en medewerking heeft ingeroepen van de
Handeldrijvenden en Industrieelen uit de omgeving van
Schagen. Duizend circulaires zijn verzonden aan de
Handeldrijvenden en Industrieelen van Barsingerhorn,
Winkel. .Oude en Nieuwe Niedorp, Harenkarspel. Wic-
ringerwaard, St. Maarten, Anna Paulowna, Zijpe, Cal-
lantsoog, enz., enz.
Spr. brengt tevens dank aan heeren Gemeente-Secre
tarissen dier gemeenten, die de gevraagde adressen had
den verstrek'., benevens aan de particulieren uit de
gemeente Zijpe en Callanlsoog, die zich daarvoor alle
moeite hadden gegeven.
Over de Handelsschool deelt voorzitter mede, dat
35 leerlingen den cursus tot het einde hebben ge
volgd: 28 leerlingen zijn tot de 2e klasse bevorderd,
5 hebben herexamen, 2 zijn niet bevorderd.
Medegedeeld wordt dat het Rijksbureau tot onderzoek
van HandeLswaren een officieele inrichting is gewor
den. Ook uit deze gemeente is voor de eerste maal
de hulp dezer inrichting ingeroepen.
Besloten wordt als lid toe te treden tot de straks op
te richten Bond van besturen van yereenigingen voor
vakopleiding in Nederland, contributie f 2,50.
Verschillende ingekomen stukken worden voor ken
nisgeving aangenomen.
Do heer R. G. v. d. Wal wordt met algemeene
stemmen als jid aangenomen.
Volgt rapport commissie van onderzoek rekening In
casso-bureau. Deze commissie bestaande uit de hee
ren J. Rotgans, D. Leguit en C. Slik, adviseert hij
monde van den eerste tot goedkeuring, waartoe de ver
gadering besluit. Rapporteur wijst er op dat het In
casso-bureau zoo uitstekend werkt, wat uit de volgen
de cijfers duidelijk blijkt. Van een bedrag als f 642.12
is geïnd f 324.97, dus ongeveer 50 0/0. terwijl nog
f 134.76 loopende schuld van het jaar 1908 is geïnd.
De Heer A. J. WESSEL, wonende Tuinderstraa
29, Rotterdam, wiens portret wij hierboven afdruk
ken, is een bekend karakterkomiek.
Gedurende geruimen tijd, zoo schrijft hij, was het
mij onmogelijk, mijn beroep uit te oefenen, omdat
een chronische bronchitis mij zulks belette. Het was
sedert geruimen tijd, alsof ik altijd maar verkouden
bleef. Niet alleen des winters had ik daar last van,
maar ook des zomers. Ik at weinig, zag er slecht
uit en gaf verbazend veel fluimen op. Ik kuchtte on
ophoudelijk en had maar werk mijn neus te snuiten
Ik had ook veel last van duizeligheid en was daaj
hij zeer nerveus. Ik zal U dan ook wel niet behoe
ven te zeggen, dat mijn kwaal, vooral voor mij, zeer
hinderlijk was, omdat ik op het tooneel voor het pu
bliek moet verschijnen.
Verscheidene raadgevingen heb ik te baat geno
men en daar mij niets hielp, dacht ik nimmer van
mijne kwaal bevrijd te worden. Toen ik verschillend»
attesten in de bladen vermeld zag van personen, welkt
mij goed bekend waren en door de ABDIJSIROOP
genezen waren, begon ook ik dit middel aan t«
wenden. Ik kocht een flesch Abdijsiroop van eei
gulden en vond er reeds dadelijk baat bij. Na ach
tereenvolgens nog twee flesschen Abdijsiroop te heb
ben ingenomen, was ik totaal genezen.
Ik zend u hierbij mijn portret hetwelk U me!
mijne verklaring kunt publiceeren, terwijl ik niet
zal nalaten de Abdijsiroop aan te bevelen, waar ik
kan.
De ABDIJSIROOP, KLOOSTER SANCTA PAUL0.I
kost per flacon van 230 gram f 1.van 550 gran|
f 2.en van 1000 gram f 3.50. Hoe grooter flacon,
hoe voordeeliger dus! Verkrijgbaar bij de bekendeI
wederverkoopers, alle Drogisten en de meeste Apo-|
thekers.
Centraal-Depot:
de kersenboomen. Heel plotseling zeide zij dan aan
tafel: „Jongens, hoe laat kom jelui vandaag uit
school? Om half vijf. Goed wij gaan het vrije veld
in. Jij ook Lene." En zij pakte een mandje met lek
kernijen en trok met allen naar buiten, en legerde
zich met haar kleine schaar ergens in een wilder
nis. Wilhelm had ook wel eens een aanvechting om
zijn familie een genoegen te doen, maar die deed
het op grooter schaal. „Jongens wascht je eens ge
ducht dan drinken wij koffie in het Moritzhof
bij de Diergaarde."
Eens in Juni kwam broeder Frits aangestevend
eu logeerde bij Wilhelm. De moderechter, zooais de
familie hem noemde, was een weinig bedrukt en
stil. De twist met den ouden ritmeester zijn vader,
lag hem op het hart, hij voelde zich steeds meer
en meer geïsoleerd in Stellberg en dan had hij on
aangenaamheden in zijn betrekking. De nieuwe mi
nister van justitie graaf Lippe, trad nogal scherp op
tegenover vooruitstrevende ambtenaren. Den eersten
ochtend werd er reeds dadelijk een lange beraadsla
ging tusschen de beide broeders gehouden, zonder dat
de heeren daarbij veel verder kwamen. Want broe
der Wilhelm sprak als een man die veel heil zag van
een compromis. Maar Frits redeneerde zich meer
warm in zijn overtuiging en wilde liever geplaagd en
gepest worden, dan toe te geven aan onbillijke eischen
Tenslotte brak hij beiden de aard der Hackentin's
door, zij kregen ruzie, zeiden elkaar leelijke woorden,
lagen evenwel weldra weer in eikaars armen en zwet
sten erover hoe men zich in Berlijn het best kon
vermaken. „Zonder dat het veel kost," meende de
Stellberger, maar Wilhelm verklaarde: „Ach wat!
Men ziet jou zoo zelden. Ik houd je vrij. De vrou
wen gaan o<jk mee. En vanavond gaan wij naar
Kroll. Martlia Lene maak jelui mooi, zoodat
wij eer met Jelui kunnen inleggen."
Hij kon zeer tevreden zijn en hij glimlachte dan
ook recht in zijn schik, toen de kleine Karl Hiller,
de vroegere oberkellner van Emert, die eerst voor
kort zelf een zaak had geopend hen naar de gereser
veerde tafel geleidde: Martha en Helene zagen er
voortreffelijk uit. Martha in haar eenvoudige maar
aantrekkelijke vruowelijkheid, de zuster levenslustig
en vroolijk, „Duivels meisjes, het is of jelui het
lakwerk nog een versch streekje hebt gegeven."
Hij was in een allerprettigste stemming. Aan el«
ken tafel in de zaal zag hij bekenden, groette, knik
te, wenkte, noemde voor de zijnen de namen: „Daar
i," d? prius Vou Schwarzburg graaf Dönhoff
<loo£tereMila Mister-agent Roder met zijn mooie
Je nakLt 'diln deinen ;oÓTk Blt ^""berg - >ie
te-luitenant prins liohnninh j e" daar 2't de over-
kouiugtn kijk eeus Mart'hi. in ?.lauf eladJudant der
"Jke Anna Schramm zjen mi X""1 ,T dla K"dda-
Brescins - en aan hettafeltjeV
officier, dat is graaf Hoeseler.'
van
ke
Helene was eerst een weinig verlegen. Maar dan
liep ook bij haar de vroolijkheid om, zij schertste
met Martha en plaagde haar, dat zij een kleine pas
sie had voor het Berlijnsche bier en voor de versche
bloed- en leverworst. Deze Martha was al aardig op
weg geheel Berlijnsche te worden. Dan zat zij weel
een poosje stil en dacht met berouw: „wat ben ik
toch voor een wonderlijk schepsel", dronk haastig
een glas champagne en lachte zich weer uit die ge
drukte stemming heen: „God, men is toch maar
eenmaal Jong," voelde hoe die atmosfeer van luxe
en weelde haar weldeed, deze spiegelwanden met het
zachte roode tapijt, het glanzend witte damast, die
kristallen schalen en vglazen, dat discrete lachen en
praten, die zachte geur van parfum, spijzen en siga
renrook
Plotseling riep Wilhelm: „Merivaux zoek je
een plaats? Kom hier, wij schikken wel wat voor j
je in."
Toen zag Helene eerst den officier midden in de
zaal staan en met den oberkellner onderhandelen.''
Nu aarzelde hij een oogenblik en trad dan op het
tafeltje toe. „Zeer vriendelijk, mijnheer Von Hac-
kentin. Wanneer u het veroorlooft
Hij sprak nog steeds met zijn vreemd accent, streed
nog steeds een weinig met de H en mengde zoo nu
en dan nog een Fransch woord in zijn gesprek. Maar
geleerd had hij het Duitsch beslist veel beter, gedu
rende de laatste twee jaar. Waarachtig, in langer
dan twee jaar had Helene de Neuchateller niet ge
zien. En terwijl zij het met een zekere verwondering
constateerde, gleed door haar herinnering een wan
deling door het park van Rackow, de ontmoeting met
Alfred Schwarz en haar zingen in den salon bij
tante Marie
Merivaux wijdde zich bijna uitsluitend aan Martha,
sprak met de heeren, vertelde dat hij in den win
ter van '64 „daar wij jammer genoeg niet mobiel
werden," eenige weken naar zijn vaderland was
geweest.
„Het zijn slechte tijden voor mijn ouders geweest
en voor onzen ganschen adel." De democratie de baas,
de royalisten er heelemaal onder. In het vaderhuis
verheft de oude man nog steeds zijn glas gevuld met
rooden wijn: Leve de koning! En op den 22 Maart
heeft ook ditmaal de zwart-witte Hohenzollernvaau
van het slot Merivaux gewapperd. I
Helene luisterde zoo gaarne, wanneer hij zoo sprak.
Het klonk zoo romantisch en het vond een weer
klank in haar ziel. Dat trouwe volhouden op den
verlaten post. Die trotsche zin van den ouden roya
list in liet verre land. Dat was werkelijk eens iets
aparts in de alledaagschheid van het leven.
Het lag haast duidelijk voor haar dat oude grijze
tiuiie"eii trotschen toren en de vlag var. den
Merivaux lii t'haar Neuchateliermeer, zooals
sneeuw bedekte Alpentoppen.
Eenmaal moest zij onwillekeurig tot Merivaux op
zien. En toen ontmoetten hun beider oogen elkaar. Zij
verwonderde zich: er lag iets droomerigs in zijn
oogen, iets vreemds en toch had het iets vertrou-
wends. Eindelijk brak men op. Merivaux ging even
eens mede naar Kroll.
Het schemerde reeds en de tuin van Kroll schitter
de in zijn feeënverlichting van tienduizenden bonte
gaslampjes. „Iets dergelijks vindt men toch maar I
alleen in Parijs," beweerde Wilhelm. „Maar wat de
Parijzenaars niet hebben, is onzen Engel." Deze En
gel stond voor zijn orkest, een klein oud mannetje
met een koolzwarten pruik op, dirigeerend met han
den en voeten en had daarbij nog den tijd de voor
bijgaande mooie vrouwen met zijn verliefde blikken
te volgen.
Men wandelde langzaam tusschen de boschjes heen
en weer. En toen schoof Merivaux naast Helene.
Hij vroeg naar haar zingen en toen gaf zij een
weinig scherp terug: „Ik had heusch niet gedacht,
dat u zich voor dergelijke dingen Interesseerde."
„Dan dwaalt u, juffrouw," meende hij.
Zij sprak op wat ironischen toon: „dus moet ik
lannemen, dat u heel goedig wat belang stelt in
mijn beetje kunst?"
„O neen, zoo is het niet," luidde het kalme ant
woord.
„Maar ik mag zeker zeggen, dat ik zeer, zeer
dikwijls daar aan dacht, hoe mooi u in Rackow hebt
gezongen: aan den hemel blinken duizend, duizend
sterrenWellicht gelooft u het niet, maar ik
houd zooveel van muziek."
Het klonk alles zoo eenvoudig, zoo vreeselijk een
voudig. Zij moest lachen, en dat leek zeker weer
voor hem alsof zij met hem spotte, op hem neerzag.
„Daar hebben wij het weer, u lacht mij eenvoudig
uit."
„Maar mijnheer Merivaux..."
„Ik neem het u in 't geheel niet kwalijk. Mis- 1
schien schijnt het ook wel Iets dwaas, dat zich een
officier zoo sterk interesseert voor kunst en dat juist
voor muziek. Maar het komt toch meer voor. Bij
voorbeeld: wij hebben hier in Berlijn een muziekver-
eeniging van officieren en ik speel daar de tweede
viool."
Zij draaiden om en voegden zich opnieuw tusschen
de rijen der wandelaars. Daarbij kon zij hem, zon
der dat het hem opviel in het gelaat zien. Een
weinig in de veronderstelling, dat hij de zaak had
omgedraaid en nu een weinig den draak stak met
haar.
Maar hij keek zoo heel ernstig. Het moest toch
zeker wel waar zijn, wat hij daar zeide. j
En hij sprak reeds verder: „u is dus weer leerlinge
van mevrouw Harriers-Wippern,?"
Toen was zij toch wel verwonderd. „Hoe weet u
dat nu?"
„Och hemel Berlijn is zoo klein. Ik kom well
eens bij professor Taubert, en tot diens intieme vrien-|
den behoort ook uw leermeesteres. Zij sprak som
wijlen over u, en klaagde zeer, dat u was heenge
gaan. Toenmaals. En omdat zij weet dat ik de eer
had u te kennen, heeft zij mij nu verteld, zeer blij
en opgewekt, van uw terugkeer."
„Maar daarvan heb ik niet het geringste idee ge-|
had."
Hij lachte. „Men kan ook niet alles weten."
„Waarom heeft u mij in Rackow nooit gespprokeul
over uw liefde voor de muziek?" Zij zeide het een|
weinig verwijtend.
„Ja waarom niet? Misschien is mijn belang-l
stelling eerst later wakker geworden." Merivaux lUfl
eenige schreden zwijgend verder. „Misschien sprak ft|
wel niet uit trots ik weet het niet recht."
„Dat begrijp ik niet."
„Misschien misschien, wilde de dilettant de axH
eurrentie mot den hoe zegt men dat ook
den man van het vak niet opnemen".
Hij had het laatste aarzelend gesproken, bijna als
tegen zijn zin. I'.n het scheen hem ook dadelijk te spij
ten. dat hij lu-t had gezegd. Want hij zag wel hoe
Helene llaekentin liet hoofd direct hopger droeg.
Helene ergerde zich. Eigenlijk trof net den ken'
van de zaak, wat Merrivoux daar zooevcn gezegd ha"
de dilettant treedt steeds achter den bcroepskunslc-
naar terug.
Nu was hij weer naast haar. „Wat studeert u tegen
woordig in met mevrouw Harriers-Wippern f Tenn*1'
sto als ik het mag \ragen".
Nog steeds was zij niet in haar humeur. Heel kei
antwoordde zij: ,;ELsa".
„Een heel mooie maar ook heel moeilijke. M00!
lijk is bijna alles van dezen Wagner. Men
geheel in hem weten in te leven, wanneer Og®. {j?,
recht wil verstaan. Mij kan dat nooit geheel
Missc hien moet men daarvoor ook Dnitscher ÖSt 1
„Waarom zou dat mijnheer MerivauxDt 1
der muziek is toch internationaal
„O neen. Neen waarachtig niet, juffrouw II:'1'ke
Dat zegt men wel zoo, maar dat is niet waar.._L
verschil Mozart zal me.n overal kunnen bejJ1lPaVt
Wagner niet. Of tenminste niet hetzelfde. luis'
hij zoo geheel Duitsch is." .„„dc-
„Maar Wagner heeft in Parijs toch alle la'""
raars". en.
„Weinig geloof ik. Men wil hem in dc mode
l ai. maar hel is niet gelukt. Gij zult eens zien n
karikaturen zich vroolijk over hem maken. U zult
zien hoe men hem zal bespotten".
„Ook dc I'arijzenaar houdt daar van. En da 1
hindert toch niet, dat Wagner zijn weg zal„vl
baan zal breken langzaam langzaam—
Wordt vervolgd.
