H e 1 e n e.
w&xjsl&S°"r w~
Woensdag 4 Mei 11411».
54ste Jaargang No. 4702.
Wegens den Hemel
vaartsdag zal a.s. Don
derdagavond geen nummer
van dit blad verschijnen.
De Uitgevers.
Ariondissements Rechtbank
te Alkmaar.
Binnenlandsch Nieuws.
èSettré, no"jen' !s
Alpien Nieuws-
Mmtitit-
Dit nummer bestaat mi te* blad.
was, permissie tot 's nachts 2 uur. Maar toen verkon- eens naar den winkel om andere clientèle te helpen. kiaart 2ich evenwel teoen Inw nlnen hef hei™
digde veldwachter Saai dan ook, dat de bezoekers weg Klaas kon in hare afwezigheid de verzoeking niet weer- ur één stuk gegoten zmi
'~1 '-"v/Jt:™ IvwftUl aan rv i j_, j_ f
De heer Gëertzema wijst er op, dat de opgaaf van
den gemeenteopzichter vorig maal eveneens de kosten
ongeveer gelijk stelde van beton en bestrating.
Voorzitter zegt meende dit ook in de vorige zitting
moesten gaan. 't Was sluittijd. Er waren op de boven- staan om een viertal lepeltjes, ten borstel en een kerk
zaal echter nog bezoekers die zeer luidruchtig waren boek weg te pakken.
en het vertikten om af te trekken. Voor alle veiligheid slapte hij nu maar op met
an boven af werd om Saai geroepen, die ver- achterlating van schuld en medeneming van goed dat
scheen en waarnam dat enkele dezer jongelui veel hii 'a amnj» aan rna-Mn
neiging tot vechten aan den dag legden. Herhaalde Bakker, logementhouder te Hoorn' wou verkoopen Dat n® hebb«n meegedeeld. Maar toen meenden enkele
aanzegging om te vertrekken baatte niet. lukt0 niet Toen gaf hij haar lcwlte t^ slotte ?,ffren dat een dunnere betonlaag voldoende was.
Saai dreigde hen er uit te zullen zetten, maar werd cadeau. Den borstel verkocht hii aan liet Bakker ook m°l evenw<n met het oog op de werking van
door de drie bvoengenoemde beklaagden uitgejouwd een Hoornsche logementhouder voor een dubbeltje °°dergrond worden ontraden. Een dunnere laag
op den koop toe. En toen de politieman eindelijk De ontvreemde spullen werden naderhand door de nXÏ 8che"ren- sPr- ls geen deskundige, maar
tot uitzetten overging volgde verzet", lang niet wei- polilie opgespoord en in beslag genomen. wen» f K toch 00k niet gewenscht. Trou-
nig. Ze wilden den boel kort en klein slaan. Zoo'n De O. v. J. eischte tegen Visser 2 weken gevangenis- proef neemt men daarmee maar een
hevige wederspannigheid werd natuurlijk ter ken- straf. Z.E.G. stelde blijkbaar weinig vertrouwen in Klaas nft hoor T„nt K
nisse van de Justitie gebracht. die op witte tennisschoenen liep en gelastte den briga- ODzichter de er dat de gemeente-
Aai ontkende halstarrig wat hem ten laste was ge- dier, Klaas even te vragen of hij die tennisschoenen^.., het schoolntpin k .g6U V 1 het grint van
legd en vertelde dat Saai met uitgetrokken sabel gestolen had. Brigadier „af" i worden mZJla.Vt het beton gebruikt zou kunnen
op hem was toegestormd, waarna Aai hem met den 6 6 °™en: maar dat is absoluut niet zoo.
arm afweerde. Meer niet. NOG ZOO EEN. 1 f. eer Geertzema gelooft dat als het grint
Kaai ontkende niet. )olgl Geertruida Oud, de laatste beklaagde, een 20- T. gewasschen, dit wel mogelijk zal zijn.
De O. v. J. achtte evenwel ten opzichte van alle jarige naaister uit Enkhuizen, die daar in 't laatst Van ??r Spaans wijst er op hoe de muurties
- in™, itin.ii_l <He bfj Ursem
Zitting van Dinsdag 3 Mei 1910.
tuberculose-bestrijder.
Nummer een van deze zittiDg was een oude be- De O. v. J. achtte evenwel ten opzicnte van aue uu^BIku «re V* "IT" V*" die bij Ursem en Oudendijk in het water staan voor
kende van de rechtbank, de beroemde tuberculose- drie beklaagden het bewijs geleverd. Waar ze bet 1909 ten huize van Harmen ïlmseen visscherskncoht de waterkeering daar, al reeds 3 jaar lang zich uit-
baccillen-bestrijder Hendricus Jacobus Eilers, uit Oegst plan hebben geuit om den boel kort en klein te diefstal pleegde. Diens vrouw sukkelde en werd in het stekend hebben gehouden. Bovendien gaat men ten
„eest die bij de uitoefening van zijne van „mensch- slaan, is het maar gelukkig geweest voor Jan Kok, ziekenhuis opgenomen, Wilms was op vischvangst ter opzichte van het maken van beton steeds vooruit
Hevendheidgetuigende praktijken weer eens voor dat Saai dien avond ten zijnent was. Zonder diens zee cn zijn huishouding werd waargenomen door schoon- Allerlel verbeteringen worden aangebracht
do zooveelste maal tegenspoed had en eenigen tijd aanwezigheid had het wel eens kunnen gaan als op mama ,die af en toe ook naar hare eigen huishouding
geleden wegens onbevoegd uitoefenen der geneeskun- 1 Aug. Jl. te Oudorp bij zijn naamgenoot kastelein moest omzien. Daarvan maakte Geertrui gebruik om
geieaen wegeus uuuc»ovbu «"w.0w
de in het kanton Medemblik door den Kantonrech- Kees Kok, waar de herberg ongeveer werd uitgesloopt een gouden ring te stelen.
ter aldaar gevonnisd was. En op plaatsen als hier, te Ursem, waar niet veel Een paar dagen voor St. Nicolaas wilde zij haren
Daarvan was „docter" Eilers, toen nog in den lan- politiemacht is, moet de politie justitiëelen steun on- galant den ring cadeau te doen Deze weigerde den ringhij
de vertoevende, in verzet gekomen bij acte van 28 dervinden. Anders is het met het gezag maar al te was te klein en bovendien was 't een damesring. Daarna
Februari jl. Thans schijnt hij buitenlands te vertoe- spoedig gedaan. verkocht de naaister den ring met nog een amïeren van
ven, vandaag was hij niet present. Spreker wil in den nu te stellen strafeisch zien: haar zelve aan den schoenmaker R. ^^es. Ook bij Johan-
Het verzet werd nu vervallen verklaard en werd steunen van het gezag en een wenk voor beklaag- nes Schoonhoven heeft zij gestolen. Daar nam ze een
overgegaan tot de behandeling der volgende zaak. den om zich in 't vervolg van dergelijk optreden te zilveren lepeltje weg. De bestolenen ontdekten hun ver-
n Mlr KfFT onthouden. De eisch luidt ten slotte voor elk:
Jr T i.i™v maand gevangenisstraf.
Contra Cornelis Cupido„Is er niet, klonk
di'i pllhchn
een lies en deden aangifte daarvan.
De heer Officier wees er op, dat hij 15 Maart jj.
Voorzitter meent dat dit laatste voor hem juist
een reden zou zijn om met het beton nog wat te
wachten.
Tot stemming overgaande verklaren de heereu
Spaans, Geertsema, Breebaart en Jonker zich voor
beton, de heeren Blaauboer en Schoorl tegen.
De heer Breebaart vraagt of hij aanbesteding, de
metselaars niet in de gelegenheid zullen worden, ge
steld in te schrijven en niet alleen de timmerlieden.
De heer Geertzema heeft ook een dergelijk ver
zoek gehad.
Voorzitter gelooft niet dat er bezwaar zal
Helder gedagvaard is, ter zake dat in zijn café op
Vlieland, Dorpsstraat no. 108, de 17-jarige Jacob Cu
pido geholpen heeft bij 't bedienen der cliènJiele.
De Kantonrechter te Den Helder heeft beklaagde
vrijgesproken, maar de heer Officier kon, z£2 thans
met die uitspraak niet vereenigen. Achtte hét dienst
laten doen hier bewezen en Cornelis Cupido schul
dig aan overtreding achtende, requireerde de heer
Officier vernietiging van des Kantonrechters vonnis
en eischte tegen Cornelis Cupido f 5 boete of 5 da
gen hechtenis.
een vechtpartij.
Wordt uitgeroepen: Klaas Visser van Alkmaar,
die absent is. Dat is op zichzelf nu juist zoo'n geval
niet, maar een der voornaamste getuigen in dit
zaakje had den trein gemist. Op hk&r diende men dus
te wachten.
Nu werd er een andere Klaas Visser uitgeroepen,
de welbekende, die 10 Augustus '88 te Grootebroek
geboren werd en thans te Hoogkarspel woont. Klaas
die kort geleden hier ook al in een paar zaakjes
..boodschap" had, was nu, evenals toen weggebleven.
Hij was in den nacht van Zondag 27 op Maandag
28 Maart :(Paschen) in de herberg van Jan Kok te
Rustenburg (gemeente Ursem), waar hij met den 23-
jarifen Klaas Korver ruzie kreeg die zoo hoog liep
dat het tot kloppen kwam, een oplossing waaraan
Klaas Visser doorgaans de voorkeur geeft. Hij sloeg
Korver met de gebalde vuist in het aangezicht, wat
deze zich niet liet welgevallen en de Ursemmer ge
meente-veldwachter Piet Saai, ter plaatse van de her
rie aanwezig, fabriceerde een proces-verbaal van het
gevalletje.
De O. v. J. vond 't ten laste gelegde bewezen en
eischte tegen Visser f 10 boete of 10 dagen hech
tenis.
VERZET TEGEN DE POLITIE.
Deze Paasch nacht had nog meer rechtzittingnieuws
opgeleverd. Nu kwamen er nl. nog drie beklaagden.
Gerbrand Kaai, Piet Aai en Piet Schreuder, laatstge
noemde is niet verschenen. De beide anderen zijn
present. Allen zijn arbeiders uit Groot-Schermer. Zij
zijn bij Jan Kok terdege lastig geweest. Kok had
van Ursem's burgemeester, omdat het een feestavond
leediging,
Langendijk, P. Dirkmaat, aangedaan. en vmat net har, aat Geertrinaa eenvoudig aue men-
In het café van C. Kuiper aldaar, terwijl Dirkmaat schen, waar ze komt, besteelt. Spr. eischte tegen haar
daar niet aanwezig was, vertelde De Moei met luider 2 maanden gevangenisstraf,
stemme dat Dirkmaat wel een fooi heeft ontvangen A.s. Dinsdag uitspraken.
van den koopman Klaas v. d. Molen en zich daardoor
heeft laten omkoopen om de keur van de kool van
De Moei, die op 29 Januari j.1. plaats vond, ten na-
deele van hem (De Moei) te doen uitvallen. Verschil
lende menschen waren toen in 't café van Kuiper aan
wezig en toen Dirkmaat ter oore kwam wat De Moei had
verkondigd, stelde hij een aanklacht in.
De heer Officier vond dat eene zoo grievende aan
tijging als hier den ambtenaar Dirkmaat aangedaan in
rechten behoorde vervolgd te worden, ook om voor
den betrokken ambtenaar de gelegenheid te scheppen,
op de openbare zitting weer in «re en in 't geschokte
vertrouwen hersteld te worden.
De heer Officier achtte het bewijs der beleediging
geleverd. Beklaagde heeft een blanco strafregister. Er
valt dan ook overigens niets op hem te zeggen. Daar
om behoeft nu juist nog niet de uiterste clementie
te worden toegepast, maar Mr. Hanegraaf wil hier toch
f:en gevangenisstraf eischen. Wél een flinke boete,
ischf 100 boete of 20 dagen zitten.
LASTIG GEWEEST.
Johannes Scholder van Den Helder was absent.
Tweeden Paaschavond (28 Maart) was hij echter present
en wel in het gebouw aan de Spoorgracht te Den Helder,
bestemd voor bijeenkomsten van het Leger des Heils.
Scholder maakte daarbij een zeer ongepast rumoer en
hinderde de menschen geweldig.
Eisch: een week gevangenisstraf.
Volgt een Kinderwettenzaak met gesloten deuren.
LANGE VINGERS GEHAD.
Voorzitter meent van de' gemeente-opzichter.
De heer Jonker acht het noodig dat aan een bepaald
deskundig persoon de samenstelling van het beton zal
worden gevraagd en dat men zich daar stipt aan houdt.
De heer Geertzema is van "ÏJordeel, dat de samen
stelling van beton voldoende en algemeen bekend is
en dat alleen geknoeid "kan worden met de cement.
en dat kan de gemeenteopzichter best beoordeelen.
v«v barsingerhorn. Voorzitter meent dit ook en mocht deze weifelen.
-'tt' .i",. Raad der gemeente Barsinger- zal hij wel inlichtingen vragen.
ergadering middags ten 2 uur. j De heer Jonker acht goed toezicht noodig en ge-
V^ttSr dïteer J S^ans Dz., burgmeester. looft ook wel dat de gemeenteopzichter da. zal kun-
y oorziuei uc ii uennLSaevinfi. nen doen. Het zou spr. evenwel spijten als door een
SfoSn den post voor onvoorziene uitgaven; De heer C. Spaans acht het ongewenscht om deze
de betalingen uu i „wi-schriivmaen 1 zaak ln eens van de baan te schuiven.
Cn Vokrt''TmChet voorstel van den heer Breebaart over 1 Voorzitter wijst er op hoe alleen gevraagd wordt
Volgt nu net v - «olhorn en Haring- of men in beginsel tets voor deze zaak gevoelt, zonderi
het bestraten der schoolpteinen te KoLnom en ri g zich finantieel bindt. De provincie zal steun
huizen met beton Over dit voorstel staakten in rfjk er fa
vonge Zitting de stem voor en Staatscommissie benoemd, die dergelijke plannen zal
De heer L. - hptnnnl iten te Lutiebroek, helpen bevorderen. Spr. gelooft ook wel dat 't zonder
wijst op het gebnuk van ^Ma^ die steun
van rijk en provincie niet zal gaan. Het
raL»?erbmigfin herinncr,ng het schrijven, dat het plan van den heer Van Hasselt is een voorloopig plan,
«meentebestuur dienaangaande heeft ontvangen. uusde daarin gegeven cijfers voor onze gemeente
gemeenlepesiuui ui „pmeentehestuur aeen schril- f 50000, staan beslist niet vast.
ven S onSgen alleen de gemeenteopzichter heeft De heer Breebaart heeft de stukken nog eens nage-
LTich^gen11 gevaagd hij ?g3l nu
deelden hem mede, dat.te Lrtjebroekjenjnwfjnan tfbinden en acht deze wa4,leiding
worden genomen met cementplaten van een VQor Westfriesland een te groot belang om elke mede"
lC Deneer C. Spaans meent, als men dat om den Oost werlri^J^onto^en en is daarom voor een voorloopige
Nu maken we eens kennis met den ouden Klaas probeert, het hier wel te gebruiken zal zijn. adhaesie-betuiging.
Visser, een blozende zestiger. De heer Jonker heeft onderzoek gedaan naar de De heer Jonker oordeelt dat deze zaak voor de
Klaas woont te Alkmaar, doch is nog al eens rei- kosten en deelt mede, dat bij een dikte van 12 c.M. plattelandsche gemeenten geen levensvatbaarheid
zende. Dan doet hij zoowat van alles. Zoo voerden het beton even duur is als een bestrating met de beste heeft en te duur zal moeten worden gekocht. De bui
zijne reizen hem onlangs naar Berkhout, waar hij in 't steenen. Spr. blijft evenwel veel voor beton gevoelen, tenwijken zullen er niet van profiteeren. En men
café (verlof-zaak) van Suiker de vrouw alleen thuis het mag dan misschien even gladder ajn dan straat- zal heet wat jaren terug moeten gaan om een geval
vond. Zij bediende den dorstigen klant naar behooren steenen, maar het beton is bepaald achteren dat acht te kunnen opnoel»en, wat een daarsteihng van een
(al betaalde hij later niet) maar af en toe moest zij spr. goed voor de kinderen als zij vallen. Spr. ver- e e ding zal kunnen rechtvaardigen. Het Rijk
Feuilleton.
ROMAN
▼an
hans von zobelthtz.
20.
Het was zeer laat, dat de familie thuis kwam, ver
na middernacht. Maar Helene lag nog lang zonder
den slaap te kunnen vinden. Eigenlijk klonk nog1
steeds in haar binnenste na, het woord dat Merivaux
had gesproken, het woord over den dilettant en en
den man van beroep den kunstenaar had hij moe
ten zeggen. Ja, de kunstenaar! De gestalte van Alf-
red steeg weer voor haar geestesoog op. Een schaduw
was het, meer niet. Slechts dat zij daaraan dacht,
merkwaardig, dat hij in al de uren dat zij met hem
samen was geweest, nooit een enkel ernstig woord
over de kunst had gesproken. Steeds was Alfred
Schwarz daarover heengegleden.
Met Merivaux had zij ook niets diepzinnigs bespro
ken, zeker niet. Maar het was voor haar toch een
verrassing geweest, omdat zij zulk een heel andere
overtuiging van den Neuchateller had. Wat kan men
zich in een mensch toch vergissen. Merivaux bleek
toch anders te zijn dan de meeste menschen. Wat
had hij haar bij het afscheid warm de hand gedrukt,
zoo in 't geheel niet conventioneel. Zeer vrij en
frank,, maar daarbij toch heel eerbiedig.
Den volgenden morgen dacht zij niet meer aan
hem
Een week later begon voor de jongens de groote
vacantie en het ging op Rohlbeck los; slechts Wil
helm bleef met éeu lachend en éen weenend oog
a.ehter.
En weef een week later reed Helene, een dringende
uitnoodiging van tante Marie volgend, voor eenige
dagen naar Rackow.
Toen zij in het vrij vroege morgenuur de park-
deur inging, zag zij dicht voor haar rijtuig, bijna
'ceds op de veranda een in ruimen kring welbekend
en gevreesd man: mijnheer Wilke uit Stellberg.
Helene had dezen man wel is waar nog niet per
soonlijk leeren kennen, maar hem toch wel reeds
meer gezien, ook in Rohlbeck, wanneer hij zich bij
j een der kleine boeren of oambachtslieden als eeu
zeer onwelkome gast aandiende. En zij dacht onwille
keurig: „man van de wet, wat moet jij hier?"
Maar daar stond oom Ernst reeds, vergenoegd la
chend, naast zijn discreet lachende bediende Höhne
op de veranda en begroette hen beiden gelijktijdig.
„Dag Leentje. Hartelijk welkom. Neem de bagage van j
de juffrouw, Höhne. Tante is in de tuinkamer, kindje.
1 Zoo zoo, ben je daar weer eens, beste Wilke. Wat
is er voor moois aan de hand?"
1 „Zes duizend vierhonderd gulden, mijnheer de ba
ron om u te dienen en één honderd achtenzestig
gulden en vijf centen kosten."
„Ja, dat kan ik je wel aanzien mijn waarde. Ja,
weet je, Wilke, je gaat morgen met dat zaakje maar
naar Ephraim Herz. Die zal het betalen."
„Onmogelijk, mijnheer de baron."
„Zoo Wilke, je bent slecht op de hoogte man.
Maar ga eerst maar eens zitten. Het is afschuwe
lijk warm vandaag. Wat? Eerst een kleine hartver
sterking? Höhne bezorg ons eens een fatsoenlijk ont
bijt en een flesch Bourgondiër. Onze mijnheer Wil
ke is een kenner. Breng meteen een goede sigaar
boven. Ga dan toch zitten, mijnheer Wilke."
De lange man stond nog steeds, had een rooden
zakdoek uit zijn zak gehaald, wischte zich de zweet-
droppelen van 't gelaat. Hij aarzelde blijkbaar. „Mijn
heer de baron," meende hij, „zoo gaat het niet, eerst
de dienst, de dienst gaat boven alles. Ja, mijnheer
de baron, zooals de vorige maal, dat gebeurt mij niet
meer. Daar kan mijnheer de baron verzekerd van
zijn."
„Maar mijn beste Wilke wat haal jij je in je
hoofd. Zoo, ga daar nu maar eerst eens zitten,
oude vriend en turnmakker en gebruik eerst het
een en ander. Alles op zijn tijd, vriendlief."
Helene had dit wonderlijke gesprek wat nieuwsgie
rig, maar ook wat angstig uit de donkere corridor
mede aangehoord. Dan was zij naar tante Marie ge
sneld, die in een helder blauwe japon met witte
kanten afgezet in de tuinkamer op de canapé lag en
I in een nieuwe roman van Fanny Lewald bladerde.
Zij had de groeten van haar ouders gebracht, was
naar haar kamer, ditmaal het Berenhol gegaan en
had zich een weinig verfrischt. Toen zij weder bene
den kwam en op de veranda keek, zaten daar nog
steeds oom Ernst en mijnheer Wilke en tusschen
hen op tafel het overschot van een blijkbaar goed
aangesproken ontbijt, en op den grond eenige dik
buikige flesschen. Oom Ernst's gelaat glansde van
louter vergenoegdheid en Wilke's neus glom in het
oude onderofficieren gezicht als purper. nieuwe glazen op tafel en een flesch rham„0™
„Ja. ja. mijn beste oude Wilke," klonk oom Ernst's Waarop de heer Wilke de handen uitsnreidd^
T.ir.. «rtn. «an cinViü Rmipiran. En Tiii trtif u-1preidde. „Aan
zachte vleiende stem. „Eerst nog een slokje Bourgon
diër. Dat is er een van 1848, mijn beste, zoo krijgen
wij ze niet alle dagen. Hè?"
„Die heb ik van mijn leven nog nooit gedronken,
mijnheer de baron. Maar men moet van het goede
niet te veel nemen. De dienst, mijnheer de baron..."
hij knoopte zijn jas los en haalde een dikken bun
del papieren te voorschijn. „Zes duizend vier hon
derd
„Leg dat nog maar. een poosje neer, Wilke. Alles
op zijn beurt. Eerst nog een glaasje. Prosit. Zoo
Leentje ben jij daar ook weer. Kom, ga een poosje
bij ons zitten. Wilke, je kent deze juffrouw van
Rohlbeck zeker wel?"
„Zeker, zou ik niet." Mijnheer Wilke stond zeer
omslachtig en niet zonder moeite op. „Ik was reeds
eenmaal bij mijnheer de ritmeester op Rohlbeck, toen
de genadige juffrouw nog in de windselen lag, met
alle respect gezegd."
„Ja, jouw zegenrijk werk, mijn beste Wilke, gaat
door alle generaties van ons geslacht. Wij weten het.
Steeds den plicht vooraan. De mensch heeft even
wel ook een versterking noodig, om voor den diepst
en den plicht de rechte kracht te vinden. Prosit,
mijn oude Wilke."
.Dank u mijnheer de baron, dank u alleronderda-
nigst. Een wonderbaar wijntje, dat mijnheer de baron
in zijn kelder heeft. Maar nu moeten wij toch wel..."
Aanstonds beste Wilke. Eerst het genot en dan
de plicht. Ja, oude Wilke, hoe lang kennen wij elkaar
al reeds? Maar vadertje, drink dan toch. Dat is bijna
beleedigend, je zoo op een droogje te zien zitten..."
„Wel genadige heer, dat zal al langer dan twin
tig jaar zijn. Voor dat mevrouw hier kwam. Toen
maals liepen altoos de wissels van Hartwick Stern
uit Frankfurt."
„Zie eens aan, wat heeft die kerel een geheugen.
Die wakkere zakenman ligt nu ook al reeds onder
de groene zoden. Wij zullen op zijn nagedachtenis
nog een glas drinken."
Helene Hackentin zat een weinig van de heeren ver
wijderd en wist niet, of zij lachen moest, of zich
schamen. Zij wilde maar liever lachen. Oom Ernst
lachte immers ook zijn fijn, nauwelijks hoorbaar
lachje, waarbij de mondhoeken zoo vreemd naar be
neden trokken. Zoo nu en dan keek hij ouder zijn
oogglas door naar Leentje en knikte haar spotlachend
toe.
f - VV.VAV ,,Aail
En nu gal' hij Höhne een geheim teeken. Die zette
alles komt een eind. Neen, mijnheer de baron, dat
gaat niet. Boven alles de dienst. Zes duizend vier
honderd
„Maak je niet zoo druk, Wilke. Alles op zijn beurt.
Eerst moeten wij eens nader kennis maken met dezen
dikbuik. Leentje jij drinkt een glaasje met ons
mee." De kurk vloog tegen de zoldering der veranda.
„Leve de wijn, beste Wilke. De edelste aller wijnen
zullen wij drinken. Dat moesten wij nog eens op
jouw bruiloft kunnen doen, Wilke. Ja, je bent een
vrouwenhater man. Hoe lang ben je nu al weduw
naar?"
„Sedert acht jaar baron, om u te dienen."
„Dus nog een glas op de te vroeg ontslapene. Erg
genoeg, hè? Zooals jij een eenzame weduwnaar?"
„Het gaat, mijnheer de baron, het gaat. Men moet
zich troosten."
„Daar heeft u gelijk in, beste Wilke. En een
knappe kerel, zooals jij, vindt nog wel troosteressen.
Daarop moeten wij nog eens drinken."
Het werd Helene nu toch te bont. Zij sloop weg
en ging naar beneden naar het meer. Daar was wat
bijzonders te zien. Mannen waren daar druk aan het
werk, aan het graven en spitten. „Onze spoorbaan,"
verklaarde de oude tuinman met trots.
Onze spoorbaan. Wilhelms spoorbaan. Binnen een
jaar zou hier een hooge dam door het dal loopen
en de locomotief snoof en proestte daarover heen,
daarachter ratelend de rij van wagens en een einde-
looze rookwolk zou over veld en weg trekken.
„Dat zal me ook een rommel geven," meende de
oude tuinman. „Zij gebruiken daar geen grond ge
noeg. Wanneer zij den grond van hier er op karren,
loopt alles weg. Dat gaat zoo niet, zooals zij den
ken, dat het gaan zal. Dat weet ik beter."
Helene lachte. Zij wist heel goed wat de tuinman
vreesde. „Maar als deze dam wegvloeide, ging er nog
een bovenop, en dan als 't noodig was nog eeu.
Maar zegevieren moest men, de vooruitgang moest
het winnen.
Langzaam slenterde zij de smalle paden van dep
moestuin door. Toen kwam haar Frits, de roode
ambtsrechter in den zin. Deze had immers het juiste
woord gezegd: de vooruitgang laat zich niet tegen
houden. Maar was dat ten slotte ook niet enkel een
woord.
Wordt vervolgd.
