Nieuwe Abonnes
GRATIS.
Helene.
Woensdag 14 Juni 1910.
54ste Jaargang No. 4725.
ontvangen de tot 1 Juli nog
verschijnende nummers van dit
blad
Van het Haagsche Binnenhof.
Tweede Kamer.
Binnenlandsch Nieuws.
llpwii Nienws-
Mmtiitit- s Lm
Dit nummer bestaat uit twee bladen.
14 Juni.
Volgens de bestaande wet tegen de besmettelijke
ziekten kan de gemeente, die goederen enz. ontei
gent of doet vernietigen, welke infectie-gevaar ople
veren, de kosten, daaraan verbonden, „verhalen" op
het Rijk. Waar echter ontsmetting plaats heef£ moet
de gemeente-kas zelve bloeden. Aangezien de Staat
in veler, ook burgemeesterlijk oog „geen weduw
vrouw" is en, 't hemd nog altijd nader is dan de rok,
waren de gemeenten uitermate scheutig in het ont-
iigenen, maar buitengewoon sober en omzichtig in
t doen ontsmetten. De minister Kuyper heeft daar
Indertijd eene circulaire over doen verspreiden, maar
lijn betoog was, gelijk mr. Borgesius heden aan
toonde, wel afbrekend, maar niet opbouwend.
De toestand speciaal in kleine gemeenten, werd
onhoudbaar. Ja, Amsterdam gaf een schitterend
voorbeeld. Daar bracht de heer Schaper heden terecht
hulde aan. Men ontziet in de hoofdstad waarlijk geen
kosten, indien het belang der volksgezondheid desin-
fecteeren voorschrijft. Doch kleinere gemeenten, het
platteland!... De heer Schaper, wiens bloed inmid
dels, dank zij de koeler atmospheer, weer in norma
len toestand is gekomen, schetste 't zeer juist: „Wat
met al die moderne fratsen!... Ontsmetting? Mensch-
lief, mijn vader is negentig jaar geworden, en die
lachte om de malligheid. Hij kookte zijn melk niet,
hij at rauwe, vruchten met schil... Fijn, hoor!...
Als-ie dorst had, dronk de man zuiver rivier- of sloot-
j -i- 'mn'n
v aarts Het vooroordeel werd nu van Rijkswege ge- 1
\oed. En wat er, in de praktijk, terecht komt van
net toezicht op de burgemeestertjes: de heer Bor
gesius, die zelf, als regisseur-en-chef, een poosje ach
ter de schermen heeft gekeken, behoefde 't niet
eens aan te duiden.
Als minister Heemskerk den heer Borgesius niet
opgedrongen had het amendement (met éen stem
meerderheid aangenomen, zóo sterk is nog zelfs
in zulke dingen de trouw aan politieken vriend!
Maar toch stemden de h.h. Schimmelpenninck, Jans
sen en De Visser met Links)... Wanneer de minister
het amendement-Borgesius niet had uitgelokt, ik zou
geen duit voor het leven van dit aartszwakke ont-
werpje hebben gegeven. Nu is de toestand aldus ge
worden, dat het Rijk de onteigenings-kosten blijft
dragen, doch de ontsmetting voor de helft vergoedt.
Welk heil van deze wijziging is te wachten: een
bol, een kraan, die 't inziet en weet te vertellen!.
Wanneer men inderdaad scherp, streng toezicht uit
oefent; evenals bij de waterleiding-fjuaestie de ge
meenten zich zusterlijk aaneensluiten (volgens prof,
Van Hamei's verstandig woord) nu, dan zou de
jammerlijke toestand, welke op vele plaatsen heerscht
in de toekomst kunnen verbeteren. Waarom de be
langrijke zaak, welke 't hier geldt, niet flink aange
vat?... Minister Heemskerk is niet voor een Rijks-ont-
smettingsdienst te vinden. En niet slechts op finan-
tiëele bezwaren is zijn weerzin gegrond. Welke dan
nog meer?... Men geeft, zooals de heer Schaper her
innerde, drie ton uit voor bestrijding van de tuber
culose bij het vee. Een Rijksdienst behoeft (reken
de mr. Borgesius voor) volstrekt niet millioen te
kosten. Doch gesteld, de ton waren ermee ge
moeid: is dat zóo erg voor zulk eene zaak? 't Is
'en blijft half-werk, sukkelen, door schrielheid be
vangen. Van de deskundigen, die den minister hier
beïnvloeden, is 't nog zoo dom niet, het „streng-ver-
trouwelijk" boven hun brieven en adviezen te zet
ten!
Gaandeweg begint zich de recès-stemming duidelij
ker te vertoonen. Het zeggen is, dat 24 Juni de uiter
ste limiet is, welke de Kamer zich thans heeft ge
steld. Uit de formule, door de Regeering gevonden
voor de artt. 3436 van het ontwerp op de Ban
ken van Leening is u gebleken, dat de minister, vin
dingrijk en handig man gelijk hij is, een „loopje"
j v.
door men behoorlijk kon samenwerken. Trouwens, het tje vlak bij, als om te grijpen, schalks als het daar
.rauwelijks" met amendementen bombardeeren is 'n
,res mali exempli", waartegen de Kamer al lang
krachtige en afdoende maatregelen had moeten ne
men.
Mr. ANTONIO.
ANNA PAULOWNA.
In de Jl. Zaterdag gehouden vergadering van het
polderbestuur is besloten, in het vervolg de vergade
ringen ook voor het publiek toegankelijk te stellen.
Alzoo: openbare vergaderingen.
AL HEEL SLECHT.
Te Eist is gisteren een boomgaard van 300 boomen
op de kei-seriverkooping verkocht voor f 8. Niemand
herinnert zich een zoo schraal kersenjaar.
DE ENCYCLIEK.
Naar wij vernemen heeft de Algemeene Kerkeraad
der Nederlandsche Hervormde Gemeente te Utrecht
gisterenavond met 32 tegen 15 stemmen besloten, zich
ter zake van de Boromaeus Encycliek tot de Koningin
te wenden, Haar wijzende op het krenkende voor de
Protestanten daarin.
DIRKSHORN.
Tot Hoofdingeland van de banne Harenkarspel is
Dinsdag 14 Juni herkozen met algemeene stemmen de
heer P. Nieuwboer te Waarland.
DIRKSHORN.
In een der schoollokalen alhier is een zwaluwpaar
de laatste dagen bezig zijn nestje te bouwen tegen oen
der ramen. Ook tijdens de schooluren vliegen beide
diertjes uit en in om aan te brengen wat noodig is.
Gisteren is in een ander lokaal ook een begin gemaakt;
dootr 't zelfde paar, dat verdwaald was? of door anderen?
De lijd zal 't leeren.
DIRKSHORN.
Het jaarlijksche schoolfeest voor de jeugd alhier is
weer achter den rug. Zaterdag toog het jonge volkje,
112 man sterk, in 23 rijtuigen, die door de eigenaars
welwillend beschikbaar waren gesteld, op reis naar Ber
gen. Daar is in den speeltuin van den heer Bruin volle
gelegenheid om zich op allerlei wijzen te vermaken
heeft "gevonden om „den schijn" te "redden'en 'tóch draaimolen, wipplank schommel, ze zijn geen oogen-
de onnositie tegen het niet vermelden van adminis- Wik leeg, en de heerlijke ligging van den tuin onder
traUe-kosten voor pandjes tegemoet te komen. Thans 't geboomte houdt bij felle zonnewarmte de heete zon-
met een geldsom als nestralen, bij harden wind te sterke verkoeling tegen.
boven 't geboomte met zijn spitsje uitsteekt, en het
groot aantal torens op meer of minder verren afstand
mijlpalen op den weg naar" het onbegrensde daar
roept men onwillekeurig uit: eenig Schoorl!
nk
het weer.
e half acht ongeveer waren we weer te Dirkshom,
zoo goed getroffen hadden met
dankbaar dat we
mgeve
net
ZliO-lO UUt Uk uuu,
water. Gezond als een visch. Een week vóór z'n dood is 't geworden „éen bedrag",
las-ie nog de krant zonder bril. Welnou-dan!" minimum, verschillend naar gelang van de soort De jeugd wordt dan ook niet gauw moe, zich daar
Zeker, tegen plattelandsch vooroordeel is zwaar en de geschatte waarde der panden, van het bedrag ~i™.
-1"r, aiiiit- Hor heloenine. Natuur-
cowu. eer beleensom en den duur der beleening. Natuur-
Toch werd de toestand onhoudbaar. En nu had de lijk trokken de heeren Bos c.s. daarop hun amende-
j_ nt n n <je angst om échecje
Regeering er iets op gevonden, dat heden moest „be- ïaent in. Of „de nacht", c. q.
zegeld" worden. De Staat zou dan 60 pet. vergoeden, te lijden, ook raad brengt!...
zoowel als voor ontsmetting. De helft zou ook ver- Terecht weigerde de Kamer (met 4215
goed worden voor al wat met opleiding tot den ont- men) om in te gaan op 's heeren Duys' wensch en
ï^n-izich te mengen in het geschil betreffende het ont-
stem-
smettingsdienst e. d. strekte. En de gemeenten kon
den de kosten, waar mogelijk, op den belanghebben
de verhalen.
Ziedaar de grondslag van het ontwerp. Een „trou
vaille"?... Voor den heer Borgesius was 't kinder
werk om zülk legislatief werk af te breken. En dit
maal vond hij in minister Heemskerk een zeer zwak-
Y>«V„
slag van den politie-commissaris te Hilversum. De
heer Jann.'Dk waarschuwde tegen het plaats nemen
„op den stoel van den Hilversumschen Raad". De
gemeentelijke autonomie is toch al genoeg op losse
schroeven gesteld, 't Ontbreekt er nog slechts aan,
dat het Pariement zich in dergelijke zaken partij zou
te vermaken. Toch moest er eindelijk verzamelen ge
ulazen worden, want het plan was, evenals 't vorig
't Slotwoord zij een woord van dank aan allen, die
dezen prettiaen dag voor Dirkshorns schooljeugd heb
ben mogelijk gemaakt.
WIERINGERWAARD.
Op de voordracht voor onderwijzer alhier zijn ge
plaatst de heeren: 1. D. H. Prins te Oudkarspel.
2. J. van Ham te Assendelft. 2. J. Winkelaar te
Middelle.
Wierfngen.
Een bekende methode is, dat kippenhouders, om
kippen welke kuikens hebben, spoedig aan den leg
te krijgen, de broedsels van 2 soms van 3 kippen
bij elkander voegen. Deze methode is ook door mej.
>de wed. P. de H. toegepast en wel zoo, dat er
thans bij een kip 47 kuikens ondergebracht zijn; dat
de kloek het druk heeft met haar talrijk gezin, be
hoeft zeker geen vermelding.
Een eigenaardig gezicht levert deze talrijke kippen
familie op, wanneer ze gevoederd worden, daar dan
slechts éen gewirwar van kleuren valt te onderschei
den en de geheele voederbak bedekt is.
Nu wij het toch over kippen hebben, willen wij
ook even de wonderbare redding van een kuiken ver
melden, dat tijdens den brand in de boerenplaats van
den heer N. Jz. Mulder, onder een aarden pot zat
en toen men deze een dag na den brand omkeerde,
ongedeerd te voorschijn kwam.
En ten laatste willen wij nog even vereeuwigen
het feit dat de heer C. G. Post te Oosterland een
kip heeft, welke geregeld twee eieren per dag legt,
du eens windeieren, dan weer gewone eieren. Een
voordeelig beestje dus.
OVERZICHT VAN JUNI.
Het oogstoverzicht van de Directie van den Land
bouw voor Juni, verzameld door de agenten, vermeldt
het volgende
Dat de warmoezerijgewassen er over het algemeen
goed voor staan.
In Noordholland wordt algemeen geklaagd over de
vele regens in het vroege voorjaar en net weinige door
vriezen van den grond in den winter, benevens het
koude voorjaar, waardoor den grond zeer jlecht was
te bewerken en daardoor de ontwikkeling der gewas
sen werd tegen gehouden.
De stand van de vroege sluitkoolsoorten is over het
kinderen het middagmaal
seleaenl
een koude 'tafel
bruiken en h»jn gelegenheid gegeven
in haar altijd rustelooze beweging te bewonderen. Van
jaar. Bergen aan Zee te bezoeken. Daar zouden de algemeen goed tot zeer ^edook de stand der" bloem-
ge- kool is over het algemeen goed, doch bij Stolwijk en
worden de zee Leiden matig' en zelfs slecht bij Rotterdam.
- - - i De stand der vroege aardappelen is matig in het
dat bewonderen komt echter gewoonlijk niet veellie- Westland, vrij goed in de Streek goed tot zeer goed
ver laten zij zich de golfjes van het wassende water aan den Langedijk, vrij goed bij 'Rotterdam te Rijns
om de kuiten heen kabbelen. Een aardige afwisseling burg en op Walcherenvrij slécht te Overèchie ma-
gaf hier de glijbaan, waarmee men in vliegende vaart I
van den top van t duin naar 't strand daalt, doch
k^f^egmistand'er.^ver de bezwaren tegen een Rijks-1 stellen en ^rechtertje gaan spelen, door „inlichtingen
ntnnte z.Exc.. even zinspelend te eischon.
ontsmettingsdienst stapte Z.Exc., even zinspelend
op adviezen van ongenoemde deskundigen, door hem Wij zijn thans, langs lijnen van zachte geleidelijk-
uitgelokt, al heel luchtig en vluchtig heen. heid, genaderd tot het ontwerp tot wijziging der wet
Maar het ontwerp zelf!... Totdusver kreeg de ge- op net Nederlanderschap en het ingezetenschap. Staan
meente althans de onteigenings-kosten niet voor haar de-zitting werd een amendement-Duys ingediend, dat
rekening. En men onteigende er-op los!... Thans zou zoo maar eventjes „a 1'improviste" moest behan-
reKening. n<ii meu uutcigcuuc
zoowel onteigening als ontsmetting voor 50 pet. aan deld worden. Tegen zulk eene manier van werken
haar komen. Natuurlijk gevolg?... Op vele, vele plaat- protesteerde minister E. Regout op flinke wijze. Hij
sen zou niets worden gedaan. Terecht qualificeerde beloofde „korte, duidelijke ontwerpen", doch ver-
de heer Schaper dit voorstel als „een stap achter- wachtte dan ook een methode van amendeeren, waar-
Feuilleton.
ROMAN
van
HANS VON ZOBELTITZ.
32.
zag ze ook de haar zoo welbekende uniform onder
de toeschouwers en weder dacht zij aan haar ge
liefden man, die nog zoo verre was.
Nog eenmaal moest zij op het podium.
Mevrouw Harriers had er op gestaan, dat zij het
lied van Mignon zou zingen. Zij had er een weinig
tegen opgezien.
En nu, terwijl zij het lied zong, kwam de gerust
stellende gedachte over haar, dat zij 't voor Gaston
zong.
Dahin! Dahin
dat hl leen voor groo teren een minder gevaarlijk spel
mag genoemd worden. Een paar uurtjes vertoefde men
hier en nu ging 'de tocht terug langs Bergen naar
Schoorl.
Naar Schoorl gaan beteekent natuurlijk: het duin be
klimmen, daarin rollebollen, daar tegenop scharrelen,
daar aftuimelen met steeds vernieuwde pret, met nooit
verflauwden moed. En waar ook volwassenen die de
reis meemaken, zich hier weer jong gevoelen en de
kalmer aangelegden in 't frissche groen der laantjes
zich vermeien of met altijd nieuwe bewondering het
oog laten weiden over de groote onafzienbare groene
vlakte, welke zich van den voet van 't duin Oost-,
en Noord- en Zuidwaarts uitstrekt, met Schoorls toren-
schen bond en hoe dat een voorbode kon worden
van éen Duitschland. Hij sprak weemoedig van de
afscheiding van Oostenrijk uit den kring der Duit-
sche staten en over de politieke wijsheid van Bis-
marek, die zelfs den Donaustaat te zware offers spaar
tig in de Over-Betuwe en overal elders goed of zeer goed.
Wortelen staan over het algemeen goed, behalve in
het Oostelijk deel van Zuid-Beveland, Överschie, in
de Langstraat en bij Winschoten waar de stand slechts
matig is.
Aardbeien staan overal zeer goed, behalve in het
Westland, bij Överschie, in de Over-Betuwe en op
het Oostelijk deel van Zuid-Beveland waar de stand
goed is en bij Aalsmeer waar deze vrij goed is.
«leringen.
Naar men ons mededeelt, zal door het Bestuur van
het Heemraadschap alhier, Zaterdagavond, 18 Juni a.s.
ten huize van den heer M. de Haan, worden aanbesteed
het maken van eenig slootwerk en het lossen der grint-
schepen.
niet eindigen wilde en niet eindigen kon, toen dook
nog eenmaal een ander beeld van hare herinnering
in haar ziel op.
Vier jaar geleden had zij hem voor de eerste maal
gezien, dien grijzen koning in zijn rijtuig aan de Bran-
x/auiu.
Toen Lene na gebogen en gebogen te hebben ein- j Het was haar, als trok zij met hem" naar zijn va-
delfjk zich weer oprichtte en zich wilde terugtrek- derland! En haar stem kreeg, geheel onbewust nog
ken, onderscheidde zij voor de eerste maal op een een bijzopderen klank, een zwaarmoedigen, maar toch
der voorste rijen een paar bekende gezichten: oma zoete bekoring brengenden klank.
naast Wilhelm Marthaj Zij moest het lied herhalen.
Maar wie was dat daar? „Kent gij het land waar de citroenen bloeien?"
Meester Flehr zat daar met de gevouwen handen Toen het afgeloopen was omringde haar een kleine
in den schoot, de blauwe oogen schitterden in het schaar van kunstenaars. Mevrouw Harriers omhels-
bleeke gelaat. Hij keek als in verrukking tot haar op. de Helene. „Ik heb zooeven Taubert gesproken. Hij
Dat was bepaald het werk van Martha. Geen groo- was in de wolken. Lieve Lene, vergeet in je groote
tere vreugde had men haar dezen avond kunnen geluk toch de kunst niet."
bereiden. En zij boog nogmaals en knikte hem vrien- Op schuchteren toon zeide haar ongeveer hetzelf-
v, V. J rtn V> iolri
delijk toe, hem alleen onder al die duizenden. de de oude Flehr. Hij vatte Helene's handen, hield
„Dat heb je er uitstekend afgebracht, Helene," die vast in de zijne: „Dat ik dit nog heb mogen
zeide mevrouw Harriers. „Uitstekend is eigenlijk niet beleven! Lieve, lieve mevrouw. Wanneer gij zoo recht
het juiste woord. Wanneer ik nog eens aan mijngelukkig zijt, dan moet ge er steeds aan denken,
eerste debuut terugdenk... Je hebt je als een heldindat uw kunst het schoonste geluk nog verhoogen
gedragen... Maar zeg mij toch eens, wie is die oude
de; in de hoop bepaald, dat eenmaal een verzoening denburger poort. Bijna de eenige was zij geweest die
zou kunnen volgen. „Want wij zijn en blijven Duit- bem had gegroet. Het was alsof hij de liefde van
sche broeders." zl^n verloren had. Ernstig had zijn goedige blik
Helene hoorde dat alles! Zij verheugde zich daar- °yer haar heen gezien, ernstig en mild. Ja. ook hij
over. En telkenmale weerklonk het: „als onze goede ha(i de liefde moeten veroveren, in een zwaren en
vader dat eens had mogen beleven!" moeilijken strijd. Maar daar stond hij nu weer op
Maar zij schaamde zich ook. Een goede patriot was dezelfde plaats ongeveer en een dankbaar volk ju-
zij niet! Haar hart was zoo vol van dien eenen, dat helde hem toe. Nu had hij de liefde van dit volk
er voor iets anders geen plaats overbleef. Met den voor alle tijden,
testen wil van de wereld liet haar die Duitsche
Bond en die Duitsche eenheid zoo koud als een
steen Zij luisterde naar dat alles en dacht alleen
aan Gaston.
Dan legde Martha haar arm om den hals van
Lene en kuste haar zonder een woord te zeggen,
op het voorhoofd. Of de oude oma kwam op haar
stok geleund vanaf haar plaatsje aan het venster,
schudde het grijze hoofd en meende: „Ons Leentje
is steeds zulk een curieus menschenkind geweest
heer, die wonderlijke baas die daar naast mevrouw
Martha zit en die je heeft aangestaard, alsof je een
wereldwonder was."
..Mijn eerste leeraar
,.De oude schoolmeester, over wien je mij reeds
zooveel hebt verteld? Dien moet ik bepaald leeren
en kronen kan.
De vrede!
Helene had er op gehoopt, ieder bericht met sid
derende spanning gevolgd en toch steeds weder geen
vrede. Nu juichte haar hart
Menigmaal scheen zij zichzelf in deze dagen een
kennen. Dien breng jij mij morgen en ik zal voorslechte patriot,
hem alleen ivan zijn geliefden Mozart zingen, al wat Broeder Frits was licht gewond geworden en was
hij maar zal begeeren te hooren." j nu in het huis van Wilhelm opgenomen, om zijn ge-
Er was een zonderling opgewekte stemming over heele herstel af te wachten.
Lene gekomen, sedert zij den ouden Flehr had ge-1 De broers zaten veel bij elkaar. Wilhelm was
--•Hij bracht een groet uit haar geliefd Rohlbeck. trotsch op den gewonden broeder, klaagde dat hij
dacht Cllt teruf> aan haar eerste lessen bij hem, zelf niet 't.veld in had mogen gaan, maar het deed
bes h .^?ru£ aau het beslissende uur, waarin hij, de hem goed, dat hij tenminste Frits mocht verplegen.
vad° el(leae' zoo dapper en flink tegenover haar Tot het uur dat Wilhelm uit den dienst kwam, las
er voor haar en de kunst had gestreden. Frits alle Berlijnsche couranten en was dan natge-
het t It v'ogen haar gedachten weer ver weg, naar trokken als een spons. Zijn door de zon verbrand
nr.tK.5^6Sto2_uee'' naar Gaston. Dat die nu hier moest j gezicht lachte heelemaal, wanneer hij Wilhelm
j._ i r«t„„ tv.„o-oiuif rifi eansche familie aan zijn bed
en
ver-
uu. .jo... -1 ""„„altik de gansche familie aan zij
«aan had gezeten, haar i zoo mogeiua uö
ontbreken. Wanneer hij nu bened Haar ge_ zameld zag. d man der politiek. Maar
gehoord had en het succes had geme d dat Frits was nog steea® a. t er >>Wij hebben ons
hoord had en gezien in bet witte bruidskleed^^ roode rechter was hUn^meer^ £angedaan -
'zij nu voor de tweede maal droeig toen,.vergist. Wij bebb®a g hebben gedwaald in
heel andere gevoelens in het hart, a en den koning ev®a t by het rechte eind
„Mevrouw Merivaux!" lied ujt het eerlijk besef, d ook plicht de ons aan-
Zij moest weer optreden en zij zong een dden. Maar nu to het dan 0 imoet be-
Meijerbeer's „Feldlager". Weer k'rmen8tondplot geboden hand aant«grijpen. net
aPplaus. En een groote mand met bloeme graven worden. Godlof. nieuwen Noordduit-
«eling voor haar, het waren rozen gestuurd^door «u gprak verder over den
*uiDeradea van Gaston, die nog in Be ij
Het hart klopte en ook in haar binnenste was een
groote jubel: Heil koning uü
Op eenmaal was zij weder de dochter van den
Ding"^'eSter en hartstochtelijk patriot: Heil ko-
Door de straat trokken de veroverde vaan-
de troepen De muziekkorpsen speelden. Steeds op-
meuw weerklonk de jubel. In hun velduniform waren
de soldaten, hun geweren met kransen, zoo ook op
bun doorschoten helmen. Met vasten tred en fier on-
ja maar je moet weten dat is de liefde. Datgericht marcheerden zij voorbij hun opperkrijgsheer
is de liefde! Ja. ja, de oude Flehr die weet het Nu keek Lene als met valkenoogen reeds van
wel die heeft laatst op het concert ook gezegd: j verre had zij de bekende uniform gezien. En dan
Lene heeft verbazend veel geleerd, ja heel veel,
maar dat deed het niet alleen." Heel zacht glim
lachte zij nog eenmaal voor zich heen: „Het is de
liefde! Het is de liefde." En Lene bloosde als een
jong meisje
i r i r-n f
Berlijn maakte zich gereed om den overwinnaar
te ontvangen.
De straten van Berlijn en Onder de Linden werden
versierd, de 209 veroverde stukken geschut werden
opgesteld en schilden met vergulde opschriften, met
de namen en datums der gevechten werden overal
aangeslagen. Overal werden bloemen gestrooid en
eerep oorten opgericht.
Wilhelm had een vensternis in het tuighuis weten
ta krijgen.
Hier stond Helene en keek heen over de golvende
menigte, op de breede, wijde straat, die de overwin
naars vanaf de Brandenburger poort moesten over
trekken.
Van verre reeds weerklonk de jubel van honderd
duizenden, het kwam nader en nader en zwol aan
tot het bruischen van een storm.
De stoet naderde, voorop de generaals, Bismarck
en Moltke, dan de koning met den kroonprins en
prins Frederik Karei.
Voor het paleis bleef de koning met de zijnen staan
om de troepen voorbij te laten defileeren. Hoogop-
gericht zat de oude man in den zadel. En toen He
lene hem zag, omstuwd door een daverenden jubel,
die telkens en telkens weer opnieuw uitbarstte, die
zag zij voor zijn troepen... Gaston. Zag hem voor den
koning salueerend den degen laten zakken, zag hoe
zijn oog zich wendde, zoekend, vorschend, tot hij
haar vond. En toen eerst dacht Lene er aan, dat
naast haar een oude heer stond, met ridderorden
beladen, een oude vader, die van verre was gekomen,
om zijn zoon op dezen dag te groeten en den koning,
zijn „hij leve!" toe te jubelen. Zij greep zijn handen
en zeide: „Vader zie daar is Gaston!"
Beneden trokken de troepen verder. Regiment na
regiment, batterij achter batterij. Zij trokken over
de slotbrug en steeds verder.
Een ander zal mijn compagnie naar de kazerne
brengen," had Gaston gister geschreven uit zijn laat
ste nachtkwartier.
Zoo wist Lene, dat hij komen en haar vinden zou.
Zij trad terug van het venster, tusschen de toe
schouwers uit en liep de zaal van het tuighuis in.
Niemand lette op haar. Beneden trokken nog steeds
de soldaten voorbij. Triomfmuziek klonk naar boven
en de bruischende ijubel der menschen. Lene wachtte.
Haar hart werd groot. In haar binnenste weerklonk
de tekst van haar trouwpreek en het was een jubel
klank gelijk: „En had de liefde niet
Aan den ingang van de zaal stond hij, en zijn
oogen zochten haar.
Toen ging zij hem tegemoet
