SieraaiÈsÉgGii zijn arastis
Gemengd Nieuws.
sïMStfiï i= r,oï™
394ste Staatsloterij.
KECLftKIES.
acbtig snikken ineen.
Toen „inrukken" gecommandeerd werd ging een
donderend gejuich op. En geen wonder. Toen de man
schappen op hun kamers schoenen en sokken van
bun voeten deden, bleef het vel aan de sokken kleven
en bleek dat de voeten tot bloedens toe stuk geloo-
pen waren. Vandaag liggen er dan ook verscheide-
neu te bed.
Het Volk.
EEN GEMEEXE TRUC.
Een koopman uit Deventer .de 33-jarige S. C..,
wilde graag een paar van die ouderwelschc groene pa-
rapluie.s hebben, waarin voor ruim een riks aan ba
leinen zit.
Hij ging nu naar Apeidoor, zocht een paar een
voudige boerenmenschen cp en vertelde liet volgende:
De commissie voor het feestelijk inhalen van den
nieuwen burgemeester had noodig twee ouderwetsche
parapluies. Die wou hij koopen, en toen de men-
schen geen zin hadden, voor goed van hun antiquiteit
afstand te doen, zou hij er een huren voor f 1.50 tot j
het feest was afgeloopen. Er zou een „nationaal dek
over komen en de parapluie kon dus wel een beetje
beschadigd worden. .Maar ze mochten hem later niet
aanspreken voor de schade. Mat er van de parapluie
overbleef zou hij „hoe en wat dan ook terugbezor
gen. Dit beloofde hij, daarbij een valschen naam op
gevend.
Na veel over en weer pralen, waarbij de oude vader
nog in 't midden bracht, dat het voor den burgemeester
was en dat ze er dus maar iets voor over moesten
hebben, besloot het echtpaar de parapluie af te staan.
De vrouw gaf daarbij nog1 te kennen, dat ze de baleinen
in elk geval terug wou hebben.
Nu, ze kreeg niets terug. De koopman haalde *Je
baleinen uit het familiestuk, verkocht die voor f 2.70
en hield de stof en den stok ook maar.
Hij erkende de feiten en noemde dat een „koop
manstruc". De boerenvrouw werd een beetje uitge
lachen om haar goedgeloovigheid. „Of soms de bur
gemeester onder die parapluie moest loopen" vroeg
een rechter.
Intusschen zoo vreemd zou het niet zijn, dat voor
historische, allegorische of wat voor -ische dorpsop-
lochten ook een paar oude parapluies gebruikt kon
den worden.
Het O. M. eischte veroordeeling1 wegens oplichting,
maar 't is nog de vraag of de gepleegde feiten onder
de strafwet vallen.
CHINA WORDT ZUINIG OP ZIJN OUDHEDEN.
China, met z'n overoude beschaving, heeft zeer ze
ker den tijd gehad om dik in z'n antiquiteiten ten
curiosa te gerakenq. Trouwens, het Hemelsche rijk zelf
mag. als geheel, onder de antiquiteiten worden gerang
schikt.
Dat de Westersche mogendheden en dezer onder
danen sterk op oudheden belust zijn, is een bekende
waarheid, welke ook al aan China is bewezen. De
mogendheden doen niets liever dan flinke brokken weg
grissen van 't antieke Oostaziatische rijk. En de on
derdanen sleepen al sinds vele jaren aan oudheden
wej» wat hun maar in handen valt. Daar begint men
nu een stokje voor te steken.
Blijkens een aan den waarnemend consul te Tsji-
foe gedane officieele mededeeling is in de provincie
Sjantoeng verboden het koopen, verkoopen en uitvoe
ren van antiquiteiten, waaronder te verstaan zijn oude
steenen gedenktafelen, oude porseleinen en bronzen
wierookvaten, oude boeken, oude prenten op follcn
en oude schilderijen. Indien overtreding van dit ver
bod wordt ontdekt, zullen de voorwerpen worden ver
beurdverklaard en zal de verkooper gestraft worden.
We verwachten als eenig uitvloeisel van dit ver
bod dat de gewiekste Chineezen hieruit een nieuwe
bron van profijt zullen smeden, namelijk handel in
gesmokkelde antiquiteiten, die door gezegd verbod
natuurlijk duurder, dus winstgevender zullen wor
den.
LASTIGE PASSAGIERS.
Op haar thuisreis naar Java heeft de Tjikini, van
de Java-China-Japan-lijn, een 400-tal Chineesche koe
lies mee moeten nemen voor Ned.-Indië.
Het was een rumoerig zoodje, vertelt het Soer. Nbld.,
en de scheepsofficieren hadden de handen vol om ze
in bedwang te houden. De kerels dachten heusch, dat
ze aan boord de wet konden stellen. Met z'n vierhon
derden afstammelingen van Macao'sche piraten en For-
mosaunsche menscheneters, voelden ze zich tegenover
het handjevol Europeanen geweldig de baas.
Hun beleedigende en uittartende houding was ten
leste niet meer te slikken, en één der officieren, die
reeds ettelijke dagen Jobs geduld had geoefend, kon
zich eindelijk niet meer bedwingen en diende één van
hel schuim zulk een slag toe, dat de man tegen het dek
sloeg.
Toen was het, alsof de hel losgebroken was; een
gekrijsch van stemmen, schril gevloek in 't vreemde
koeterwaalsch dier kerels vloog de lucht in, vuisten
werden dreigend opgestoken. Eerst langzaam, doch
allengs sneller kwamen die 400 opgewonden duivels
van het voordek aangeloopen, totdat zij eindelijk met
een rush naar het achterdek toeholden.
Daar stuitten ze echter op de bajonetten en de
dreigend op hen gerichte geweerloopen van een 10-
tal mariniers van een repatrieerend gedeelte van de
Pekingsche gezantschapswacht, die toevallig met de
Tjikini de thuisreis naar Batavia hadden aanvaard.
Deze hddden, toen 't opstootje vóór op het schip
aanving, in allerijl naar hun wapens gegrepen en zich
en garde opgesteld.
De onverwachte aanblik dier geweren scheen het
In de loges der tribune zaten mooie vrouwen in
kleurige zomertoiletten en groote hoeden nikten, ver
schoven en werden door kleine handen voorzichtig
maar toch energiek weder recht gezet.
Men wenkte en wuifde elkaar vriendschappelijk toe
niet geparfumeerde zakdoeken of met een paar ro
zen. Heeren in civiel en officieren kwamen bij de
loge's om een paar woorden over het mooie weer
te zeggen en dan de kansen der verschillende paar
den te bespreken. Bubi gold algemeen als de komen
de heid, het heette dat op den totalisator groote
sommen op het paard waren verwed, zoo groot als
te Riem nog nooit was beleefd. Maar er waren toch
ook ettelijke bezoekers die niet zoo muurvast van de
overwinning van Bubi verzekerd waren en meer op
Izuna afgingen, die aan den kleinen graaf Bassewitz
een Bamberger ulaan, behoorde. En nog weer ande
ren zwoeren bij Raudolf, een Engelschen renner, welk
paard er perfect uitzag en wiens eigenaar een her
tog was. Maar niet slechts officieren en sportlui zag
men, ook teekenaars en verslaggevers vaff de sportbla
den en andere couranten.
Ook Anton Roshauer was verschenen om vrouwen
studiën te maken; voor paardensport interesseerde
hij zich al heel weinig. Hij was weer met de kleine
Noordduitsche hoogheid gekomen, die nu met den
jongeren hertog von Rudenstein en eenige officieren
in gesprek op de zadelplaats stond. Door al de loges
groepjes en kringetjes ging plotseling een algemeene
beweging, die aller blikken naar dezelfde plaats
richtte; een gefluisterd: „ah!" klonk alom en in
stomme nieuwsgierigheid keek alles naar het rijtuig
dat juist de baan opreed. Een prachtig vierspan met
zilver belegde tuigen, de manen met zilverdraad ge
strengeld. Een jonge, elegante man met zwarte oogen
hield de teugels. Onbeweeglijk als een steenen beeld
zat de koetsier op zijn bankje, terwijl twee prachtig
gekleede dames in het rijtuig zaten te praten en te
lachen en vol vreugde de blikken voelden, die met
bewondering en nijd op haar gericht waren.
sprong vlug van den bok en ülde mevrouw
Von Merk en Tilde met wat vaderlijkheid die een
boeventuig zoo te intiinideeren, dat ze hun rush
staakten en de commandant daardoor gelegenheid
kreeg, ze door den Chineeschen tolk te kunnen toe
spreken en tot bedaren te brengen.
Gedwee lieten ze zich naar het voordek voeren.
Zoodat het incident ten slotte kalm is afgeloopen.
EEX AFSCHRIKWEKKEND VOORBEELD.
Een afschrikwekkend voorbeeld voor belastingont
duikers vertelt het Berliner Tageblatt.
De firma Hartmuth (potloodenfabriek) te Bud-
weis (Bohemen), die gedurende meer dan 10 jaren
de belasting ontdook, werd tot ©en boete van niet
minder dan een millioen kronen veroordeeld. Onder
handelingen der firma met de regeering leidden tot
een vermindering der boete tot 612.000 Mark. Te
vens echter werd zij 25 pCt. hooger in de bedrijfs
belasting aangeslagen.
EEN STEEN- EN GLASETER.
In de geneeskundige vereeniging te Weenen is on
langs een man gedemonstreerd, die zijn werk maakte
vair het eten van glas, spijkers, steenen en andere on
verteerbare zaken. Hij vertoonde voor het geloerde ge
zelschap al zijn kunsten, en eindigde met het inslik
ken van een slang cn een hagedis. Hij deed dit alles
zonder zichtbare slikbewegingen, eenvoudig door zijn
hoofd sterk achterover te buigen, als een degenslikker,
en dan alles als het ware rechtuiDdoor zijn slokdarm
in zijn maag te werpen. Deze organen waren door
langdurige afstomping zoo ongevoelig, dat hij zonder
hinder water van 80 gr. drinken kon. Zijn slokdarm
was abnormaal wijd, en van leerachtige consistentie
geworden. Zijn algemeene gezondheid was uitstekend,
cn als hij at als een gewoon mensch, kauwde hij zijn
eten n'ltijd zeer zorgvuldig. Alle abnormale eetwaren
raakte hij na een dag zonder stoornis langs den ge
wonen weg weer kwijt.
NOODWEER IN HONGARIJE.
Het noodweer in het komitaat Szolnok Doboka,
lieeft grooter onheil aangericht, dan de eerste be
richten deden vermoeden.
Te Nagydebrek zijn 31 menschen omgekomen. Zes
kinderen werden door het water medegevoerd; elf
huizen stortten in, dertien werden zwaar beschadigd.
In een der ingestorte huizen vond een gezin van
zeven personen den dood.
Te Ispannezoe verdronken negen menschen; drie
groote en vijf kleine bruggen werden weggeslagen-
Bijzonder groot is de schade, die aan de te velde
staande gewassen is aangericht. De mais-oogst is ver
woest, de peulvruchten zijn vernietigd door groote
massa's slijk en steenen, die over de velden werden
gespoeld.
HET ONTSLAG VAN EEN ADELBORST.
In de Engelsche bladen wordt thans groote aan
dacht geschonken aan de zaak van zekeren Martin
ArcherShee, die een klacht heeft ingediend tegen
de kroon, wegens beweerde contract-breuk. j
De zoon van den heer Shee was als adelborst in
het marine-instituut te Osborne, toen laatstgenoem
de op zekeren dag een schrijven ontving, het ver
zoek bevattend zijnen zoon van het instituut af te
halen, daar deze in verband met diefstal van een
postwissel niet langer als adelborst kon worden ge- j
handhaafd.
Daar nu de jonge ArcherShee steeds blijft ont
kennen, het hem ten laste gelegde feit te hebben
gepleegd en het destijds tegen hem ingestelde onder-
zoek op geringe zorgvuldigheid aanspraak kop ma-
ken, heeft de vader gemeend, zich niet te mogen
nederleggen bij de wijze, waarop aan het door hem
met de regeering aangegane verbond voor de oplei
ding van zijn zoon een einde werd gemaakt.
CONSEKVEEREN VAN LIJKEN.
In een inrichting te Londen is een toestel in ge- j
bruik tot het conserveeren van de lijken van on
bekende personen, die daar gevonden worden; in
het verslag van den geneeskundigen ambtenaar wordt
daarvan met groote waardeering melding gemaakt.
Een drenkeling, die minstens een maand in het
watec. moest gelegen hebben, en die geheel onherken
baar was, werd in het toestel geplaatst en de daarin
ontwikkelde formalinedampen brachten het lijk lang
zamerhand geheel tot den natuurlijken staat terug,
zoodat de herkenning mogelijk werd.
JOHNSONJEFFRIES.
Nog altijd bevatten de buitenlandsche bladen be
schouwingen over den wedstrijd van den neger
Johnson tegen Jeffries. Zelfs heeft men het verloop
van den strijd in de bladen in beeld gebracht: Een
zwarte pop draagt een bordje op 't hoofd met het
opschrift: „drie slagen", en op de borst een, mel
dende, dat de neger op het lichaam totaal 15 sla
gen optving. De blanke heeft op het hoofd een bordje
met het opschrift: „j>6 slagen", en op het lichaam:
„Zeven".
De neger heeft dus geen, moeite gedaan, om zijn
tegenstander aan het lichaam te treffen. Geen en
kele slag trof het hart, en de weinige slagen in de
maagstreek dienden hoofdzakelijk om Jeffries te dwin
gen het hoofd bloot te geven.
Jeffries trachtte daarentegen het lichaam van den
neger te raken, doch deed dezen slechts glimlachen, 1
Toen men na het gevecht aan Jeffries de reden 1
vroeg van zijn nederlaag, antwoordde hij bescheiden,
dat hij aanvankelijk 't besluit had genomen voor goed
het strijdperk te verlaten. Geheel Amerika kwam
toen echter smeeken „de eer der blanken te verde
digen"; men had hem den eenigen verdediger van
zijn ras genoemd. Toen had zijn trots de overwin
ning behaald op zijn gezond verstand. Van de eerste
ronden af had hij zijn nederlaag begrepen, doch hij
had gedaan wat hij kon.
BIJEN TEGEN DE RHEl'MATIEK.
Een Engelsch .geneesheer beveelt met warmte aan
d.e rheumatiek te behandelen door de steken van bijen,
en heeft van deze geneeswijze uitstekende resultaten
gezien. Hij plaatste de bijen, met een daarvoor ge
schikte tang. die de dieren niet kwetsen kan, op de
pijnlijke plaats, en laat ze daar steken. Bij oudere
menschen begint hij met zes steken, om langzamer
hand te klimmen tot twintig en meer. Acute gevallen
genazen soms al na een enkele behandeling.
EEN WONDERBAARLIJKE GENEZING.
De Londensche correspondent van de Tel. schrijft:
Verleden jaar maakte ik melding van den ongeveer
dertigjarigeni Engelschman Alan Bushbrook, den „brittle"
of brozen man geheeten. Al zijne spieren verhardden
tot been, zoodat hij al zijn ledematen, zelfs zijn nek
en kaken niet kon bewegen, kunstmatig moest worden
gevoed en behandeld moest worden met do voorzich
tigheid van kraakporselein, om niet te breken.
De Engelsche medici waren verbijsterd over zijn toe
stand. Hij werd in het groote, Londensche hospitaal
opgenomen. Doch ook aldaar wist men geen raad voor
zijne genezing. Als een lovende krakeling scheen hij
zijn dagen te moeten slijten.
Doch nu schijnt hij baat te hebben gevonden in het
Homoepatische hospitaal alhier, waarheen hij drie maan
den geleden werd vervoerd. Hij 'werd aldaar onder be
handeling genomen door de doktoren NVoods en Was
hington Epps. Volgens een bericht, gaven zij hem een
tinctuur van „arbor vitae bestaande uit de sappen
van thuja, een z.g. levensboom, in Noord-Amerika ge
vonden, behoorende tot de familie van kegeldragers, die
een sierlijk uiterlijk moet hebben, en welks groene
takken een balsemaehtigen geur cn een aromatisch-
bitteren smaak hebben.
Van dat drankje, krijgt de broze man iedere maand
een dosis, die hem, om de langzame werking van
het aftreksel, niet vaker kan worden gegeven. Deze
behandeling moet al zoover gebaat hebben, dat Bush
brook zijn kaken voor eten en spreken vrijer kan be
wegen. Zijn huid is niet langer tanig, maar kreeg een
gezonde kleur. De genoemde doktoren zijn vol hoop,
hem pp den duur te kunnen genezen. Doch dat zal
een langzaam proces worden. De „brittle" man is ech
ter geduldig verheugd over zijn kans om in plaats van
kraakporselein te zijn, nog eens. lenig gespierd, voet
bal te zullen kunnen spelen.
PALJAS.
Woensdagavond! In Den Haag. Ze waren samen
naar de Boschmuziek geweest, hij en zijn'meisje, zij
en haar jongen... eigenlijk hoort net voegwoordje niet
ertusschen, zoozeer gingen zij, een paar jonge gelieven,
gansch in elkander op, waren zij één, als men wel
zegt dat man en vrouw zijn. Haar arm nu eens door
den zijne, zijn arm dan weer om haar middel, waren
zij samen naar de Boschmuziek geweesten nu, ter
wijl Bouwmans kranige kapel het laatste nummer van
het keurig programma inzette, gingen zij; ook weer
samen huiswaarts. Zij gingen echter niet langs den
royalen weg. Waarvoor zouden zij gelieven zijn, als
ze niet ui t donker de meest romantische paadjes op
zochten'! Dus gingen zij het schilderachtig slingerend pad
langs den sloot, die aan de achterzij tegen de lunzen
van 't Bezuidenhoul aan ligt.
De muziek speelde den proloog van Paljas. Op 't
paadje langs den sloot, ouder 't zware looi dei' jxio-
men, was 't afgedriedekselsch donker. Zij gingen, in
tweeën één, cn... in-éénen struikelt hij oi zij. wat
is er voor verschil? over een omnoog gegroeide!l
wortel van een boom en in tweeën liggen oeiden in
water.
Pauvre paillasse! speelt de muziek in de verte, ont
roerend aansprekend.
Gelukkig was het paadje toch niet zóó verlaten als
zij zooeven nog hoopten dat 't zijn zou. Een hulp-
vaardig voorbijganger trok eerst de minnaar eruit om
dat deze 't dichtst bij den wal poeide, en daarop red
den beide mannen met vereende krachten het meisje.
Druipend van boven tol onder vervolgden zij hun
weg, mijdend de royale wegen. Maar toen gingen zij
nu niet jneer smijdig aaneengesmeed, nu eens haar
arm door den zijne, dan weer zijn arm om haar
middel neen ,zij liepen nu op een eerbiedigen af
stand van elkaar.
Na lange stilte was zij 't die het eerste sprak:
,.'t Is jouw schuld zei ze verwijtend, „was jij
niei mee gevallen, dan had ik me nog wel staande
gehouden
„Nu nog mooier", riposteerde hij, een beetje prik
kelbaar. „was jij niet gevallen..."
Morrend en mopperend vêrvolgden zij hun weg.
N. Crt.
SOCIAAL-DEMOCRATEN.
Het internationale Socialistische Bureau te Brus
sel heeft, volgens de Tagliche korrespondent, een sta
tistiek openbaar gemaakt van het aantal stemmen, waar
over de sociaal-democratie in verschillende landen bij
de verkiezingen beschikt: n.1. in Duitschland 3r4 mil
lioen bij (50 millioen inwoners; in Frankrijk 1.1. mill.
bij 42 mill. inwonersin Oostenrijk 1 mill. bij 46
mdl.Engeland 0.5 mill. bij 34 mill.: België 0.5 mi.
mill. inwoners: Vereenigde Staten 0.6 mill. bij 84
bij 7 mill.; Italië 339,000 bij 34 mill.; Finland 337,000
bij 2»i milt.Zwitserland 100.000 bij ib/g mill.; Denemar-
marken 99,000 bij 23/i mill.Noorwegen 90.000 bij
mill.Nederland 82,000 bij 5Va mill.; Zweden 75.000
bij 5Va mill.
Uit Rusland en Australië had het bureau geen op
gave ontvangen, en geen bepaalde opgaven van de
laatste Spaanschc verkiezingen. (Iglesias, de eenige so
cialist die gekozen is, kreeg in Madrid ruim -iO.OÜO
stemmen.) in Servië kregen de socialisten bij de laat
ste verkiezingen 30,000 stemmen, in Bulgarije 3000.
in Argentinië 5000. Ook in Japan laat zich een soci
alistische beweging gevoelen, maar het beperkte i
recht hindert er' voorioopig de uitbreiding van n
geldt ook van Roemenië en andere landen.
EEN BOEFJE.
In den laatsten tfjd hadden te Berlijn brutale <ji
111 cm iilants np nolitip hppft nu rinrt rlgrlao i .^1*
stallen plaats. De politie heeft nu den dader
Een boefje van 15 jaar. Gast van de strafscW,
te Grosz-Rosen In Silezië. Naam: Adolf
geknipj
ouderloos. Op elfjarigen leeftijd een eerste slag
slagen, nadat hij tevoren zijn ouders bestolen hart
Hij ontvluchtte de strafschool voor kinderen, hro
in een goederenwagen en trok als „blinder Passa°!
gier" naar Berlijn. Het mannetje maakt den indrut
van slim te zijn: zijn oogen staan geknepen dich
bijeen, 'n Scherpe, sterk-vooruitstekende neus geef;
aan 't geheel een vosachtige karakteristiek. Een sti».
kemerd, een, die geen twee woorden te veel zeet
Met moeite heeft de politie hem tot bekentenis
dwongen.
't Was een kunstje. De dommen vlogen er op jn
Hij maakte zich bevriend met loopjongens die geij
in de tasch droegen- Zei, dat ze 't slecht en voor
diefstal gevaarlijk bij zich droegen. Hij zou leeren hoe
zo 't dragen moesten. Nam 't geld er uit, en slim
handig pakte hij een hoopje papier in een courant
nam het geld mee, en verdween.
Zoo op één van z'n boeventochten kwam ie voot
't groote roode huis in de Dorotheenstrasse. Keej
met belangstelling naar het in- en uitgaan der m6II.
schen, zonder te weten, wat daar gaande was. Aai,
een jongen looper vroeg hij dit, en die vertelde hen
dat hier het „Postscheckkamt" was. Wijl al zijn ge
stolen duiten op waren, dacht hij er aan, een groo-
ten slag te slaan. En zoo gebeurde het, dat hjj 0p
hel-lichten dag het stoute staaltje uithaalde, een \oo
per 5600 mark te ontfutselen.
Hij wisselde een 1000-mark biljet In een ban!
en kocht toen een nieuw pak kleeren, dandy geif
schoenen, 'n hoed, 'n reiskoffer en 't noodige onder,
goed. Grappenmaker-biljet le klas naar Italië! Maar
te Chiasso kreeg hij heimwee. Terug naar Berlijn,
waar hij in hotels logeerde, den grooten meneer speel,
de. Voortdurend was hij op de renbaan en speeldt
boog, zóo, dat al zijn duiten er bij inschoten
De hotel-rekening werd hoog, en geen duiten meer
hebbende, moest hij z'n valies achterlaten en ver
dwijnen.
Tevoren had hij met 'n zekeren Fritz Beyer een
grap uitgehaald. Hij was zonder papieren. Op 'n dag
beloofde hij Beyer in zijn dienst te nemen als looper
maar dan moest ie eerst zijn getuigschriften enz., af
geven. Zoo deed de jongen, nadat hij 100 mark ont.
vangen had. Toen de kleine 15-jarige boef zonder
duiten was, trok hij naar Langenstrasse 17, -waar
Beyer woonde, om hem de 100 mark te vragen. Doch
daar loerden nog steeds 2 beambten van de crimi-
neele politie... en die maakten een eind aan dezei
roman van een tuchthuis-leerling.
1ste KLASSE,
4de TREKKING.
P rij zén
van f 20.
53
3589
6737
8941
11527
13999
16002
1809!
290
689
861
9177
591
14050
112
29'
624
869
7372
466
650
58
193
54
709
874
436
539
885
255
337
56
895
891
458
946
12328
280
371
94
1341
4216
631
983
446
434
455
1939
586
237
829
10048
703
471
467
40
2378
824
883
179
858
496
17087
71
684
913
950
207
13609
987
130
80
882
5428
8001
775
681
15607
614
92;
893
740
204
11214
842
610
675
941
3030
6545
584
240
963
735
912
2007;
110
562
625
521
Lijdt gij aan rug- of lendenpijn?
Hebt gij opgeblazen oogen? Opgezwollen enkels ol
ledematen f
Is uw water bewolkt, zanderig of brandend?
Geschiedt de urineloozing te veelvuldig of te «ei
nig?
Voelt gij) u rheumatisch bij slecht of vochtig weer
Hebt gij veel last van zware hoofdpijn of duizeligheid
Zijl gij zwaarmoedig, zwak en altijd vermoeid!
Nieraandoeningfn tasten niet iederen lijder op
zelfde manier aan geen enkele patiënt vertoml
alle verschijnselen, doch iedere patiënt heeft som
mi ge verschijnselen. Indien gij echter eenig toe
ken van nier- of blaaszwakte hebt, dan is vernietig®
der nieren misschien korter bij dan gij denkt, en i
uitstel zóó gevaarlijk, .dat gij niet spoedig genoeg Ine
het gebruik der echte Foster's Rugpijn Nieren Pil
len beginnen kunt. Zij zijn een geneesmiddel uitsluiten
voor nier- en blaaskwalen en alleen een nierca-
geneesnuddel kan eiken wortel van de gevreesde nief
ziekte uitrooien.
De naam Foster's en de handteekening van James
Poster oj) de doos is een waarborg, dat gij de échte
Posters Rugpijn Nieren Pillen bekomen hebt. Zij nin
te Schagen verkrijgbaar bij den heer J. Rolgans.'Toe
zending geschiedt franco na ontvangst van postwissd
a f 1.75 voor één, of f 10.voor zes doozen.
zich, wijl hij eerst nog eens een kijkje op de zadel
plaats wilde nemen-
„Later, wanneer onze Bubi loopt, ben ik weer hier,
om hoera te helpen roepen."
Hij ging en trotsch keken de dames Merk hem
na.'
„Jammer dat Franzi niet hier is!zeide mevrouw
Von Merk en de dames stemden dat ijverig toe. Zon
der dat zij het wisten, logen zij daarbij alle drie,
want geen enkele harer miste Franzi werkelijk. Inte
gendeel, het stille en ingetogene van Franzi had haar
juist bij feestelijkheden als deze steeds gehinderd.
Franzi voelde niet veel voor al die uiterlijkheden en
zij had geen instinct voor den nijd dien zij bij an
deren opwekten. Boosheden en speldeprikken merk
te zij niet op, of gebeurde dat, een minachtend lachje
was al wat zij er voor over had. Vandaag waren
mama, Olga en Tilde voor het eerst eens onder el
kaar, vroolijk verbonden door het gevoel dat de jonge
mevrouw Benedict toch maar steeds ten deele had be
grepen.
De eerste rennen liepen zonder veel belangstel
ling af; die waren om zoo te zeggen de ouverture, die
de menschen moest verzamelen voor de groote vertoo-
uing het rennen om den grooten prijs.
Toen Izuna, Bubi en Randolf aangehuppeld kwa
men, voelde een elk: nu gaat het erom. Een elk
wilde een stuk van de algemeene spanning, inslik
ken en de lucht scheen van electriciteit bezwangerd....
Alle monocles, verrekijkers richtten zich op de drie
paarden; de andere, die eveneens meeliepen keek
men nauwelijks aan.
Bubi beviel den menschen in 't algemeen het best,
in tegenstelling met Randolf met zijn leuken kop.
Men zou van dat paard hebben gezworen dat het
lachte. Dat paard had iets komieks in zijn loop en
geheele beweging en het dier was bijna niet in toom
te houden van overmoed.
Olga knikte haar man blijde toe, maar hij was te
ver van haar af en zag haar dus niet, ofschoon zij
naast de kinderen vooraan in de loge zat, terwijl ma
ma en Tilde en Saranoff de verhoogde zitplaatsen had
den Ingenomen.
De paarden gingen af. In den beginne was het
nog onzeker welke der paarden de leiding zou ne
men. Noch Izuua, n,och Randolf, noch Bubi kwamen
naar voren, maar een mager, hoogbeenlg paard dat
aan den jongen luitenant Killermann behoorde.
„Hoe heet dat monster?"
Hoe het heet? „Graziella". of zoo iets. Zijn naam
doet ook niets ter zake, de geschiedenis met die
onbekende grootheden, die plotseling opduiken kent
men al van jaren her. Die vliegen in. den beginne
steeds te hard van stal, en als het aanstonds mee
ning wordt, och jé, dan blijven zij zoover achter.
Neen, Izuna, Randolf of Bubi, een van deze drie moest
en zou den prijs hebben-
Werkelijk bij den tweeden omgang zakte Graziella
reeds af en Randolf kwam aan de spits gevolgd door
Bubi, die nauwelijks een halslengte achter was. Met
langgerekt lichaam en steeds Bubi in iiet oog hou
dend schoot het Engelsche paard met zijn hertog
vooruit, en razend van temperament volgde Bubi
hem, dan eens hem inhalend, dan weer achterblij
vend, hem nogmaals inhalend en andermaal wijkend.
>Izuna raakte meer in de achterhoede en Grnziella
scheen eiken kans op overwinnen reeds t,e hebben
verloren.
Bubi Raudolf slechts om die twee ging het
op dit oogenblik, dat voelde een ieder en met inge
houden adem keek men de paarden na. Randolf
glijdt als een, schaduw over elke hihdernis, Bubi
springt er als half razend over, als wilde het jonge
dier telkens uitroepen: ha, dat is mooi! Bij een der
hindernissen is Randolf hem weer voor en glijdt weer
in een onverschillige nonchalance daarover heen.
Bubi stormt als razend voorwaarts en zijn hoeven
gooien de bruine kluiten hoog in de lucht. Hij reut
vooruit, raast Randolf voorbij alsof het dier stil stond,
neemt de hindernis
Daar geeft Olga een gil. schreeuwt zoo schel, zoo
scherp, zoo hartbrekend, dat alle menschen eerst
naar haar loge kijken en dan naar de baan, wahr de
ren plotseling is geëindigd. Naast de laatste hinder
nis rolt een paard op den grond zich heen en weer.
Eu onder zijn flanken stroomt het bloed uit
Een gemompel van schrik en afgrijzen gaat door
de menigte en vol wreede nieuwsgierigheid staart
men naar de mooie vrouw in het witte kleed, die luid
gillende uit haar loge vliegt de baan op. Saranoff
snelt haar na. Met moeite had hij Tilde en haar
moeder in de loge teruggehouden, zoodat zij bij de
kinderen kunnen blijven, die nog niet weten wat e!
geschied is, maar toch reeds weenen en luide pa?a
papa roepen.
Olga loopt als een waanzinnige, zij we~t niet welk
richting zij volgen moet om bij haar man te kome"
Zij loopt als razend maar door, haar groote ho#
niet cii' reuzenveeren achter op haar rug. Zij
het gevoel alsof dit reuzengovaarte haar hindert,®
scheut de naalden uit haar haar en slingert <to'
hoed weg.
Blootshoofds met fladderende blonde haren Uep zi
verder en allen weken voor haar terug, maakten
plaats voor haar en wezen haar den weg. Zij h°or
evenwel niets, weet ook niets meer, slechts dat U
steeds door moet loopen, tot zij bij haar man Is-
Saranoff haalt haar eindelijk in. Hij neemt ha8-
arm in zijn rechter en in zijn linkerhand draagt1"
haar hoed. Zoo snelt hij naast haar voort naar
plaats waar een paar dokters reeds naast den
wonde neerknielen.
Het was een vreeselijk schouwspel wat zich
aanbood. Bubi was met zijn meester over de her
gestort, de ritmeester had niet meer den tijd 6f
liad om uit de beugels te komen en over hem r0
nu het van angst en smart half razende dier.
De wagen van. deii gezondheidsdienst bracht
stervende naar huis. Achter dat voertuig re -p.
een gesloten auto zijn ivrouw en zijn 8C'K)<>,llB,iit
der; mevrouw Von Merk hield Olga in haar jrrueii.
onophoudelijk luid steunde en kreunde. Den lan°e.
weg van, de renbaan naar huis verstomde dat-
steun geen seconde. Mevrouw Von Merk staa'
met brandend droge oogen het portier van de
uit. Steeds weer zag zij datzelfde schouwspel:
paard dat op de aarde heen en weer rolde en 0
onder... bloed... bloed! Wanneer zij vol ontzetting
oogen sloot, om het niet meer te zien, hoorde
het hartbrekend gesteun harer dochter
Saranoff had zich aangeboden, om Tilde en de je(1
deren naar huis te rijden. Hij sprak gedurende
rit troostend met Tilde en streelde de kinderen
haren en zeide hun., dat zij niet bang behoefde
zijn, want dat hun paatje weer spoedig bete'
zijn. Hij was ernstig en rustig, zooals de oinstsn^
heden dat vorderden. Niemand kon evenwel
hem merken, dat hij op Bubi's overwiuujnt»
ste twintigduizend mark had verwed.
Wordt vervolg0'
