DE STBIJD 0» DE» Mi».
Woensdag 7 September 11)10.
"visie Jaargang No. 4573.
.1
Uitgevers i TRAPMAN Oos
Dam wedstrijd.
Binnenlandsch Nieuws.
Uit en voor de Pers.
!*J._ - J
ISS1
IR
AiTOtntit-
Dit blad verschijnt viermaal per weekDinsdag-, Wo e n s d a g-,
)onderdag- en Zaterdagavond. Bij inzending tot 's morgens 9
ire worden ADVERTENTIES" in het eerst uitkomend nummer geplaatst.
NGEZONDEN STUKKEN een dag vroeger.
iÖKHBfV nu II >1111111 lil III II I I lijp" l7 I Ijl I IHI11 l'l I 1II1I l W 11 II IH|lïi||"iBll|
Bureau SONASEH, l.asa 9 4.
Interc. Telephoon \o. 20.
Prijs per jaar f 3.—. Franco por post f 3.60.
Afzonderlijke nummers 5 Cent.
ADVERTENTIES van 1 tot 5 regels f 0.25iedere regel meer 5 Cent
Groote letters worden naar plaatsruimte berekend.
Dit nummer bestaat uit een blad.
NADERE MEDEDEELINGEN
over onzen
PAMWEDSTRIJD.
Tot onze groote voldoening heeft het aantal in-
irijvingen, onze verwachtingen overtroffen en is
or f1 e voorwedstrijden ruim voldoende. Het totaal
ntal deelnemers is reeds tot 75 gestegen.
Te ANNA PAULOWNA zal a.s. Zondag 11 dezer
het café „Veerburg" van Mej. de wed. Van Wijk,
morgens te kwart voor tien met de loting voor
i indeeling der groepen begonnen worden- Aanvang
n het dammen precies tien, uur. Voor belangstel-
uden is de toegang vrij!
Den deelnemers wordt verzocht tijdig ter plaatse
zfjn. Degene die niet bij de loting aanwezig is,
oot, (hoe ongaarne ook) voor dezen dag o n-
erroepelijk van deelneming aan den wedstrijd
orden uitgesloten.
De inschrijving blijft voor ANNA PAULOWNA open
t 11 September, voor KOLHORN tot 18 Septem-
=>r, voor SCHAGEN tot 25 September, voor LAN-
FDIJK tot 2 Octóber 's morgens nnr.
Po datums waarop de eindwedstrijden te Schagen
i"en plaats vinden, zullen wij nog nader opgeven.
Voor ons is die mededeeling om twee redenen wan
groot belang.
Blijkt daaruit dat ook de Reneering erkent dat
inkomende rechten de prijzen serhoogd worden. Tot
loe werd dat zeer vaak ontkend.
erkent dat
le
door
nu toe
2e. Blijkt daaruit dat de Regeering rekening houdt
met de wense.hen en eischen om bevoordeeling en pro
tectie van verschillende industrieën. De wedloop is be
gonnen, de strijd om gunsten en bevoordeelingen. De
Regeering kan thans heel wat meer en heel wat voor-
deeliger garen uitreiken dan lintjes alleen.
Een quaestie, die wel eens overwogen mag worden,
nu vaststaat, dat nooit innerlijk verband gezocht mag
worden tusschen geschonken giften aan partijfondsen oi
betoonde diensten aan partijzaak en ontvangen regee-
ringsgunsten, en dat elk onderzoek naar waarschijn
lijk verband met kracht geweigerd zal worden. Ons dunkt,
na de behandeling van de bekende motie Troelstra in
de Tweede Kamer is er een reden te meer om nooit
beschermende rechten goed te keuren.
BESCHERMENDE RECHTEN EN BESCHERMING.
Het Handelsblad wijst op de eigenaardigheid der
ïhtsche Maden die, in hun ijver om de aangekon-
gde nieuwe tarieven reeds bij voorbaat aan te prij-
ïn, bescherming1 en beschermende rechten verwarren,
t doende \oorkomen alsof de vrijhandelaars tegen
ke bescherming ren handel, nijverheid en landbouw
ijn. Niets is natuurlijk minder waar. Welk vrijhan-
elaar zal het niet toejuichen, dat de Regering door
>ede wetten, door groote rechtszekerheid, door krach-
ge openbare instellingen, door goedkoop post- en tele-
raafverkeer, door rijkscontrole op producten, door uit-
emende verkeerswegen die bescherming zoo vaak en
oo krachtig mogelijk verleent.
Toen onlangs de president-minister mr. Heemskerk,
en aldus door regeeringssubsidie beschermd verkeers-
HET GEHEIM VAN BORKUM
De Londensche correspondent van de Telegraaf
schrijft:
W "liam Maxwell publiceert in de Daily Mail van
Maandag zijn laatste artikel over de Duitsche forti
ticatie aan de Noordzee. Hij constateert, dat de on
dernomen vestingwerken van Emden den mond van
de Eems zullen maken tot een vloot-basis, niet enkel
voor torpedobooten dienend, dat de verdedigingswer
ken van Borkum dat eiland tot een uitgangspunt voor
torpedobooten en een bescherming tegen een even-
tueele blokkade zullen maken, terwijl de nieurye
spoorweg van Malmedy naar Stavelot de militaire
keten gaat vergrooten, „die Duitschland om de Ne
derlanden heen trekt".
Yeriolgens verwerpt hij de meening, dat Borkum
een eiland voor genoegens is, dat al de ondernomen
verdedigingswerken enkel tot bescherming van den
handel van Duitschland dienen, terwijl, naar zijn oor
deel, Duitschland hij completeering van die werken
een vloot-basis bijna 150 kilometers dichter bij En
geland zal hebben, dan het nu bezit.
Zijns erachtens kan dat gemakkelijker geschieden.
Japan heeft, volgens hem, een oogje op onze kolo
niën. De Hollanders zouden niet kunnen rekenen op
oen steun van Japan's bondgenoot, Engeland, om die
verovering- te beletten. Daarom zullen zij dankbaar
de hulp daarvoor aanvaarden van Duitschland en
zich deswege laten lijmen tot opname van. Holland
in den Duitschen Statenbond, met handhaving van al
onze nationale instellingen.
t
De bekende socialist Robert Blachford doet ook
een duit in het germanophobisch zakje. Hij verklaar
de gisteren in de „Weekly Dispatch" stellig van
meening te zijn, dat Duitschland denkt Holland en
Eelglë te annexeeren. Daardoor zou Engeland de
heerschappij ter zee onmogelijk kunnen handhaven.
En het zou die annexatie alleen kunnen verhinderen
door een sterk leger, waarvoor verplichte krijgs
dienst hier te lande noodig is.
Hoe weinig indruk dergelijke redevoeringen hier
te iande maken, constateert Blatchford zelf. Zeven
maanden geleden schreef hij zijn serie artikelen over
de z.g. Duitsche veroveringsplannen. En nu klaagt
hij, dat die artikelen al vijf maanden lang vergeten
zijn.
Zoo zal het ook met de artikelen van William
Maxwell gaan. Daar durf ik een briefje op te geven.
ST. MAARTENSBRUG.
Onze predikant, Ds. C. Met. is beroepen bij de Ned.
Herv. Kerk te Zaandam, (vacature W. Bax Sr.).
BRANDSTICHTING.
Zaterdagmiddag ontstond brand in een hoop stroo-
pakken van den heer M. ter Haseborg, te Scheemda.
De brand was zoo hevig, dal aan blusschen niet viel
te denken. Met haken werden ruim 100 pakken stroo
aan de vlammen ontrukt, terwijl een 90 pakken Zijn
verbrand, vertegenwoordigend een waarde van pl.min.
f 1000. Al spoedig1 werd aan kwaadwilligheid gedacht
en het duurde niet lang of de politie was de brand
stichters op het spoor een paar jongens ren 10
en 11 jaar. Verzekering dekt de schade.
MOORDAANSLAG.
Men seint uit Leiden:
Gistermiddag heeft de 22-jarige J. van der Klauw
te Lisserbroek, na een korten twist met de 21-jarigje
Cornelia Rijsdam aldaar, haar 8 dolksteken toegebracht.
niddel een boot der Zui<f-Amerika-1ijn bezocht, rer-l Duitschland bestaan, is zeker. Geen duidelijker be-
enzelvigde ook hij dit door de vrijhandelaren toege- wijs daarvan, dan zijn bedrijvigheid in de Noord-
uichte streven met dat der z.g. protectionisten.
Nog bonter maakt het r.k. dagblad Het Huisgezin
iet echter, dat thans gaat beweren dat aansluiting bij
ie Berner-Conventie weer de oude strijdvraag ..van
vrijhandel of bescherming" naar voren brengt. De te
genstelling met vrijhandel bewijst dat het blad hier met
iet woord bescherming weer aan beschermende rech
De redactie van de Daily Mail schrijft heden o. m.: I)e toestand van het meisje is zorgwekkend. Zij Werd
„Wij hebben geen vijandelijke oogmerken tegen naar de R. K. Wijkverpleging te Lisse overgebracht.
Duitschland, onverschillig welke verdenkingen het te- De dader vluchtte den polder in. doch werd spoedig
gen ons mag hebben. En dat die verdenkingen in *- T---- 1-■f-
zee, zijn voortdurende wedijver met den vlootbouw
en do wenk, naar iedere kanselarij in Eu
ropa weet, aan Holland gegev.e.n (ik on-
dfrstreep, corr. D. T.) tot verdediging der Holland-
sche kust tegen een mogelijken aanval van Enge
land.
Niemand in het Britsche rijk heeft er ooit van
gedroomd Holland aan te vallen. Ons grootste' en
gevat en te Lisse opgesloten. Zondag was Cornelia met
Hillegon
maar later ging zij met een ander uit. Dit wekte jaloe-
Van der Klauw uit geweest naar de Hillegomsche kermis,
ten wil doen denken 1. De bescherming die de wetonmisbaarste belang in Europa bestaat in de onaf-
verleenen moet tegen vrijen diefstal, niet vrije handel.1 hankelijkheid en den ongeschonden staat van de
het recht dat de Staat den schrijver op zijn geestelijk Nederlanden. En om ons zelfs maar indirect van iets
eigendom verzekeren wil, kan slechts den vrijen handel anders te verdenken wekt een sterk vermoeden, dat
in dat geestelijk eigendom mogelijk maken door den het gevaar voor Holland elders ligt. De waarschu-
vrijen roof te verhinderenwiug aan Holland ging gepaard met een wenk, dat
Die komende beschermende rechten hebben ook om Duilscbiand zich genoopt kan gevoelen zelf maatre-
andere redenen, heel wat pennen in beweging gebracht, gelen te nemen. Wij gelooven, dat die maatregelen
Minister Talma heeft reeds namens minister Kolkman worden genomen te Emden, op Borkum en te Mal-
één krachtige tariefwrhooglng kunnen beloven. De wet medy. Eu we deden onzen plicht, het Britsche volk
regelende de toestanden bij het steenhouwersbedrijf, zal daarmede in kennis te stellen."
de kosten van in Nederland gehouwen steen verhoogen. Ach, dat men toch het Engelsche volk kon over-
Daar de kosten van steen, in het buitenland gehou- tuigeu, dat Duitschland ons land de bovenbedoelde
wen, niet tegelijkertijd verhoogd worden zou dus de „waarschuwing" en wenk niet gaf! Want het geloof
concurrentiestrijd van Nederlandsche steenhouwers ver- daaraan sticht hier veel kwaad.
zwaard worden. De fiscus zal dat verhinderen door De bekende dr. Emil Reich dischte gisteren in de
juist voor gehouwen steen een stevig recht te heffen. „Weekly Dispatch" weer een lang verhaal over „Hol-
zoodat de steenhouwers hun prijzen flink kunnen op- land e gevaar" op. Hij vertelt nu, niet te gelooven,
zetten. dat Duitschland ons land met geweld zal inpalmen.
Feuilleton.
ROMAN
van
CARRY BRACHVOGEL.
Kan de eereraad er toe overgaan de in zijn vonnis
genoemde memorie ren dr. Kuyper te publiceeren
Kunt u ons zeggen wat uw innerlijke overtuiging
is omtrent de schuld van den oud-minister aan corrup
tie?
In antwoord op de eerste vraag vernam onze me
dewerker, dat de stukken aan dr. Kuyper Waren terug
gezonden en dat hij zich daarvoor dus tot dezen had
te wenden.
Het antwoord op de tweede vraag luidde, dat de
heer Van Karnebeek zijn oordeel in het vonnis had
uitgesproken, en niets daarbij had te voegen. Behalve
dan over één zaak, die niet aan zijn oordeel onder
worpen was geweest. Mr. Van Karnebeek verklaarde,
dat het de innige overtuiging is van den eereraad, dat
er niet de minste grond bestaat voor de meermalen ver
nomen insinuatie als zou er ren een ongeoorloofde
verstandhouding tusschen dr. Kuyper en juffrouw West-
mever sprake zijn geweest.
niet.
Dr. Kuyper. tot wien wij ons wendden, meende de
bedoelde 'memorie ter publicatie in het Handelsblad
niet te moeten afstaan.
an publiek belang is deze laatste zaak natuurlijk
zie bij hem op.
De dader heeft ook bekend in den nacht van 21
op 22 Augustus te Lisse brand te hebben gesticht.
OUDE NIEDORP.
Tegen 21 September a.s. is C. Schoen opgeroepen
om te Helder voor de militie te worden ingelijfd, lich
ting 1910.
Oude Niedorp.
Door het bestuur ren het Nut ,.Ons Genoegen" js
bepaald, dat de eerste algemeene vergadering zal wor
den gehouden op Donderdag 20 Octoher a.s., in het
lokaal ren den heer A. Mijts.
BREEZAND.
Dc rederijkerskamer Aurora te Breezand heeft in
studie genomen „De gevolgen van een leugen", blij
spel In 4 bedrijven, naar het Duitsch van R. Kneisel,
gevo'ïd door „De nieuwe Boterfabriek of een les
in de ZuRelbereiding", kluchtspel in één bedrijf door
M. E. WiJers.
Dit programma zal op een nader te bepalen dag
in Octob-r worden opgevoerd.
DE EERERAAD EN DR. KUYPER.
Een redacteur van het Handelsblad heeft een on
derhoud gehad met jhr. mr. Van Karnebeek, een der
leden ren den bekenden Eereraad; ten einde den heer
Van Karnebeek de volgende vragen te stollen
WIERIN GERWAARD.
Maandagavond vergaderde de Vrijzinnige Kiesver-
eenigtng. die geleid werd door den waarnemenden voor
zitter, den heer D. Sleutel Dz. 27 Leden waren op
gekomen. Na lezing en goedkeuring der notulen werd
aan de orde gesteld het verkiezen van een bestuurslid,
in plaats van wijlen den heer J. P. Backx. Gekozen
werd de heer P. Peereboom. Hierna werd volgens regle
ment uit het bestuur door de algemeene vergadering
een voorzitter gekozen. Bij eerste stemming verkreeg
de heer D. Sleutel Dz. verreweg de meerderheid en liét
zich de keuze welgevallen, wat met applaus begroet
werd.
Thans was het voornaamste punt aan de orde, na
melijk bespreking van eandidaten voor den gemeenteraad,
nu eene vacature is ontstaan door het bedanken van
den heer Jb. Zijp Hz.
De voorzitter deelde mee, dat door de leden 10 na
men van gemeentenaren waren opgegeven, -die zij1 gaarne
als candidaat besproken zagen in deze vergadering. Vol
gens den heer H. Limpers. secretaris, vvenschten echter
5 hunner niet als candidaat in aanmerking te komen,
terwijl de 5 anderen, de heeren G. Grin, K. A. Kaan,
R. D. Kaan, H. Sijbrands en A. Visser er genoegen
mee genomen hadden, dat ze op de groslijst geplaatst
waren.
De heer P. Peereboom vond het wel jammer, dat
we den eandidaten geen vragen konden stellen. Deden
we dit vóór de verkiezing ren een lid der Tweede Ka
mer, toen we vroegen, of de candidaat vóór Staats-
pensionneering was hier konden we b.v. vragen, of
ze vóór of tegen progressieve gemeentebelasting wa
ren, eene z. i. zeer gewichtige zaak.
De voorzitter wees er op, dat de tijd voor de ant
woorden te kort was en dat We nu voor onszeiven die
vraag ten opzichte van den gewilden candidaat dienden
te beantwoorden, en hoopte, dat allen daarin juist moch
ten oordeel en.
20.
Dikwijls en veel schreef Roshauer evenwel niet, hij
wa3 niet gewoon om druk met de pen om te gaan-
Hij was naar het huis van zijn ouders gegaan en
leefde daar als een echte boer. Vroeg om vier uur
stond hij op, ging naar het veld om te maaien en
te hooien. „Dan merkt men eerst, hoe men alles
verleert. In den beginne bleef de zeis nog menigmaal
in den grond steken, dat het een schande was voor
de anderen, maar nu gaat het weer goed." Schilderen
deed hij in 't geheel niet. Hij dwaalde in de stallen
rond, handelde en zwetste bij den verkoop van een
Paard als een boer, at aardappels en vleesch uit den
Kemeencchappelijken schotel en ging om negen uur
uaar bed. „Slechts wanneer zij van mij eischen dat
!k den rozenkrans zal bidden, word ik woest. Zoo
iets is mij onmogelijk. Maar Zondags ga ik met moe-
der naar de kerk, omdat het de goeie ziel zulk een
groot genoegen doet.
„Een paai weken houd ik het wel uit, langer nooit,
dan moet Ik naar zee om wat te baden en te wer-
ofschoon ik de zee eigenlijk niet lijden kan. Jij
Tilde? Ik vind het vervelend, alleen om rond
Plassen wondermooi Ik ga naar Scheyeningen,
,v"ar ziet men bovendien nog wat. In October ben ik
oiw te Müucken .Hoera! Ik verheug mij reeds weer
hfp,.,stad «h op Jou. Zeg, verheug jij je ook een
heugt Het 18 veel leuker als men zich samen ver"
ik^ groet duizendmaal, lieve juffrouw Tilde (mag
«de volgende maal schrijven: lieve Tilde?) als je
getrouwe
j,. Anton Roshauer, kunstschilder.
®r heet lk Toni, afschuwelijk niet?"
2„ Was zoo ongeveer de eenige lange brief, dien
hem kreeg, anders waren het alle brief- en
VoeM was evenwel zeer tevreden en vol blijde hoop,
uit deze weinige regels, dat Roshauer aan
baar dacht, misschien wel een weinig naar haar ver
langde. Zij sloot de oogen, drukte het hoofd in de
handen en bleef zoo eenige oogenblikken onbeweeg
lijk zitten. Het geluk stroomde in groote, breede
golven op haar neder.
Na zijn idylle op het boerenerf zijns vaders ging
Roshauer naar Scheveningen en bleef daar eenige
weken Hij hoopte daar elegante dames te zien
schilderachtige toiletten, maar was zeer ontgoocheld
Het publiek bestond voor een groot deel uit Hol
laucsche dames, wier zware gestalten, rustige ge
zichten en solide smakeloosheid weinig bekoorlijks
en aantrekkelijks hadden voor een schilder, die pi
kante en elegante vrouwen zocht. Maar, op een goe
den dag viel er hem eene op. Zij slenterde langs
het strand, klein en teer, als verscholen in een
rose japon. Hij liep vlugger om haar gelaat onder
den grooten wit-kanten hoed te kunnen zien -het
kwam hem bekend voor. Een bleek kindergezichtje,
ovaal, met diepzwarte haren en zwaarmoedige, don
kere oogen. Toen zij hem zag danste er plotseling
een vroolijk lachje over haar gelaat. Zij herkende
hem dadelijk, sprak hem aan: „gij herinnert u mij
ner bepaald niet meer, mijnheer Roshauer? Dat is
lar.g niet aardig van u."
Terwijl zij sprak, neen, nog vóór zij sprak, toen
hij hrar maar even had gezien, wist hij, dat het
Marie Cholevius was. Hij liep nu met haar het strand
laifs en zij vertelde het een en ander.
„Mijn man is voor een poosje hier. Hij werkt in het
1 museum te Amsterdam. Maar hij bezoekt mij na-
1 tuurlijk heel dikwijls."
Roshauer die door Tilde alles wist van de geschie
denis Benedict-Cholevius, had gaarne geweten: „wie
is nu eigenlijk haar man, die in Amsterdam werkt?
Cholevius ol Benedict?" Vragen kon hij het natuur
lijk niei en het diplomatiek uit to vinden, dat was
zijn werk niet. Hij moest dus maar op een toevallige
inlichiiug wachten, die dan ook niet uitbleef.
Nad zij zoo ongeveer een half uur hadden ge
wandeld en over alle mogelijke dingen hadden ge
sproken, zeide Marie: „ik moet naar huis, de dok
ter komt"
„Is u dan ziek?"
„Ach neen alleen wat zenuwachtig. En op de
badplsats moet men tenslotte toch een dokter heb
ben Zij wachtte volstrekt geen dokter, maar het
wis rijd voor een morfine-inspuiting.
„Brengt u mij naar mijn hotel? Wij wonen in de
Koningin van Holland."
Alle vijf eandidaten verkregen enkele stemmen bij
de eerste stemming; de heer A. Visser echter verkreeg
er 14, dus de meerderheid, waarom deze als candidaat
door het bestuur zal worden aanbevolen.
Voorzitter deelde mee. dat enkele missiven waren
ingekomen. Eerstens van de Schager Vrijzinnig Demo
cratische Kiesvereeniging met de beleefde en dnngende
uitnoodig'ng, Maandag 12 September een politieke lezing
bij te wonen van het lid der Tweede Kamer, den heer
Treub. Vervolgens eene miss ire ren Mr. E. Fokker en
anderen met verzoek aan de Kiesvereeniging om in
stemming te betuigen met een adres van Fiet door hen
bestuurde Comité, dat zich ten doel steil actie te voeren
tegen het wetsontwerp 256, Regeling van de positie van
vrouwelijke Rijksambtenaren en Onderwijzeressen bij
het O. L. O., die in het huwelijk troelen.
Op voorstel van den heer P. Stadt wordt dit voor
„Wanneer u het mij veroorlooft."
Hij vond haar onveranderd, evenals toen op den
bazar of later toen hij een schets van haar had ge
maakt. Zij had nog steeds die gevaarlijke kinder-
charme en haar zielloos lachen. Steeds nog volgden
haar de blikken der voorbijgangers in verbazing, nijd
en bewondering.
Voor het hotel nam zij afscheid van hem.
„Bezoek mij eens tusschen drie en vier uur. Ik
zou er mij steeds over verheugen eens over Mün-
cheu te kunnen babbelen,. O, ik heb München niet
vta gelen."
Zij keek hem aan. Haar blik wilde zeggen: ik
heb jou niet vergeten.
Hij boog zich. „Ik kom natuurlijk heel graag, me
vrouw Cholevius."
Ky wachtte een oogenblik. Wanneer zij een an
deren naam droeg dan vroeger, moest zij het nu
toch zeggen. Zij zeide echter niets, nam afscheid
van ntjn en liep vlug de trap op.
Zij was inderdaad nog steeds de echtgenoote van
Cholevius. Trots het ongehoorde schandaal, dat Jena
oen paar dagen had beziggehouden, had haar man
zich niet van haar willen laten scheiden, maar haar
naar een gesticht van zenuwlijders gezonden en ver
volgens op reis, zoodat zij in den kring harer be
kenden, wat in het vergeetboek geraakte.
Wanneer er de noodige tijd over verloopt, zal alles
wel weer terecht komen, dacht Cholevius. Had hij
geheel de gevoelens van zijn hart kunnen volgen,
hij had Marie, hoe vreemd het ook moge schijnen,,
nooit van zich weggezonden. Met al zijn liefde hing
hij aan dat ziekelijke, kinderlijke wezen. Er waren
dagen, waarop hij Marie met den vreemden harts
tocht van den grijsaard kuste, maar ook dagen dat,
of zij in z ij n armen lag of in die van een ander,
hij over haar waakte met vadertrouw. Hij wilde haar
aan geen ander laten, dat wil zeggen, hij wilde
haar niet laten worden het voortdurend bezit van
een ander, omdat hij wel wist, dat geen tweede dra
gen. liefhebben en zorgen zou zooals hij.
„Blijf bij mij kindlief, bij mij ben je geborgen.
Geloof me, een ander kent je niet, richt je be
paald ten gronde."
Dikwijls h;ul Dij. de oude man, het half in scherts,
half in ernst gezegd, wanneer hij zag, hoe men zijn
jonge vrouw huldigde. Zij had zich dan steeds als
een katje tegen hem aan genesteld: „Lieve pro
fessor, je bent toch het liefste, beste mensch op
de wereld. Ik denk nog aan geen ander." En met
deze woorden nog op de lippen, ontsnapte zij uit
zijn armen en liep naar een ander.
Zij was met die voorloopige scheiding zeer te
vreden. Zij ging gaarne van Jena en even gaarne
van Benedict weg, dien was zij al reeds zoo lang
moede. Alleen in den beginne hunner kennismaking
had hij haar bekoord, toen hij nog onervaren, wil
loos zich aan haar overgaf, denkend dat een leven
zonder haar onbestaanbaar was. Het was voor haar
tof.ii een nieuwe vreugde geweest, te pogen hoe ver
haar macht over hem ging en alleen omdat zij het
wilde, had hij zich gewend aan het genot der mor-
phine, ofschoon zijn gezond organisme en zijn ver
stand zich tegen het gebruik van het zoetelijke ver
gift verzetten. Maar zij had niet opgehouden te
smeeken: „Slechts eenmaal een kleine inspuiting,
liefsie, opdat gij het toch eens zult leeren kennen
opdat gij eenmaal, slechts éénmaal die schoone
droomen zult meeleven en er mij van vertellen. -
Lieveling, het is zoo heerlijk, zoo zoet, met mij in
dienzelfden roe3 van genot en zaligheid onder te
dompelen. Laat mij je maar eenmaal een inspuiting
geven, een enkele maal. Dan nooit meer, ik zweer
het Zoo, zie je, nu ga ik op je knie zitten, je
stroopt de mouw van je jas even op zie zoo.
Was dat nu zoo erg?"
1 wee, driemaal had zij nog gebedeld en gesmeekt
om het nog eens te doen, dan verlangde hij reeds
vanzelf naar dei zilveren naald. Voor weken hing
zij r.u aan hem met de tweevoudige liefde van de
vrouw die liefheeft, en die zich een heimelijken bond
genoot heeft verworven maar dan werd zij hem
moede, zooveel te erger naar mate hij meer en meer
aan haar hing. Eerst de verschijning van Franzi
had de breuk nog wat verschoven, want menschen-
kwellen was een groot genot voor de reeds half
gestorven zinnen en zenuwen van Marie Cholevius.
Roshauer zag Marie in Scheveningen niet ai te
dikwijls. Zij beviel hem hier minder dan toen in
Miinchen. „Je past niet bij de zee," zeide hij eens
schertsend tot haar, „daar pas je beslist njet bij.
Dat alles is te machtig, te geweldig voor je. In
Miinchen daar hoor je thuis, in dat bonte, opgewon
den leven in München past ge als een kleurige vlin
der. Hier op dat strand rond te dwalen dat
s^aal je niet ik weet eigenlijk zelf niet waarom."
Wordt vervolgd.»
