nit
Aisterilamsclie Brieven.
Voor Dammers.
Zaterdag 29 October 1910.
54e Jaargang, No. 4803.
DERDÉ BLAD.
iHt Hü jlü ^111 Jüi
Gemengd Nieuws.
r
Alles betreffende deze rubriek te richten aan het
ureau Schager Courant en voorzien van het opschrift
Damrubriek".
Gelijkvormige Opening.
Wit: 33—28. Zwart: 1823.
39—33.
44—39.
31—27.
36—31.
41—36.
5044.
3126?
12—18.
7—12.
20—24.
1520.
1015.
17.
Met dezen laatsten zet loopt wit in de val; zelfs
;erke spelers zijn hier ingeloopen, evengoed als an-
ere van deze positie geen gebruik gemaakt hebben,
sn stuk te veroveren. Eigenaardig is deze slag wijl
it een zoogenaamden vrijen zet na krijgt, doch waar-
hij niet kan voorkomen zijn dreigend verlies te
sdden.
Zwart speelt 2429 en 20 29.
Hoe wit nu ook speelt een stuk moet hij altijd
erliezen.
Op 35—30 volgt 29—33, 17—21 en 11 35 winst
schijven; op 46 of 47 naar 41, 36 of 37 naar 31
olgt 2933, 1721 en 11 24, winst 1 schijf.
Op 3933 (de slechtste!) 510 en 19 50.
Op 3430, 2933 of 34 en 23 25.
Op 2822, 3833 en 42 22, zwart 2329 en
.9 17.
Op 3833 en 42 33, zwart 1721 of 22 en
LI 42.
Voor wit .komt deze slag voor in dezelfde opening
illéen moet dan voor den achtsten zet gespeeld wor-
trom en 'n triangel, 'n groot doek en groote aan
plakbiljetten, en klaar is Kees. Maar Forbes Robert
sen in Londen speelt soms voor leege zalen, al was
zijn succes in Amsterdam overweldigend en verdiend.
Als hij „volk" wil in Londen, moet hij stukken spe
len, die met kunst al even weinig uitstaande heb
ben, als Allan Wilkie er begrip van heeft.
Maar we beloofden toch terug te komen; en als
we niet vergaan, niet in Amerika gegrepen worden
door maagdenarmen, die ons vasthouden, niet door
de politie, niet door business, als we nog geld over
hebben „to have a stop in England", dan zullen
we dat ook doen; want 't is iets heel geks, dat die
zelfde rijke Engelschen, die bellen om de meid als
hun servet van hun knieën glijdt, die, als er een
knecht in hun nabijheid is, niet bukken kunnen om
hun stok op te rapen, zich uitsloven voor hun gas-
ien, van wie zij weten, dat hun wekelijksch inkomen
de duizend pond niet te boven gaat. Dit is aange
naam om op te merken, en omdat 'n mensch wel
eens gaarne aangenaam wordt aangedaan, zullen we
dan ook den terugtocht over Leamington doen.
Over Birmingham kwamen wij hier, in Liverpool,
waar wij 'n paar dagen moesten wachten eer de boot I
vertrekt. We besteedden dien tijd om de stad eens
te leeren kennen, en de totaal indruk is, dat Liver- I
pool geteld mag worden onder de steden, die men1
rommelig en smerig noemt, 't Havenhoofd of de
zoogenaamde „landingstage" is 't knapst. De twee,
drie, misschien wel vier reuzengebouwen, die hier
tusschen de rest zwarte, vieze, lage huizen oprijzen,
kunnen 't gebrek aan grootheid en de overal rond
sluipende armoede niet goed maken. Nergens kwam
ik waar zooveel armoede is, en zooveel gebedeld
wordt als hier. Ja toch misschien wat het bede
len betreft in Scheveningen. Maar Londen heeft
er geen weet van, al is de armoede ook daar, in
sommige buurten, hartverscheurend.
Gisteren, den 21sten October,, was 't honderd vijf
jaar geleden, dat Nelson overwon en stierf in den
slag bij Trafalgar. „Trafalgar-day" zeggen de Engel
schen, zooals wij praten van „Waterloo-dag", 1815,
den niet opkijken... Soms had meneer de aardigheid
om terug te komen...
Dan, langzaam, weifelend, schuw, zochten de oogen
der drie elkaar... Drukten uit een: Wat zèg-Je er
van?... Z6o erg is 't nog nooit...
Maar iets bewoog in de kamer-ernaastSnel
penden de kille vingers weer
Zoo was de dag voor Dolf omgegaan...
En nu had hij razenden honger. Verslond hij de
plakjes rollade, de aardappelen met jus... de spruit
jes, waar ie zooveel van hield... Toch aardig van
'Jaan om hem nu op spruitjes te tracteeren. De mi
sère van den verschrikkelijken dag begon te ver
smelten. Het knagen van den honger ging over...
En hij had nog het aardige verrassinkje... Vanmid
dag, toen hij van kantoor kwam en naar gewoonte,
staande bij buffet, gauw en in 't geniep z'n stui
versborreltje insloeg... 't eenig zondetje, dat hij voor
Jaan verzweeg... Toen stond daar ineens Donker,
van het sigarenmagazijn, naast hem...
„Zeg," zei de man, die al lang, wanneer Dolf, om
den anderen dag, zijn vijf-van-twee bij hem kwam
iDe!
En ineens voelde Dolf iets in z'n handEen
papiertje...
Lapje van vijf en twintig...
„Hè!
„Leven en laten leven!'" zei zwager Hendrik, ,,ik
heb een mooien dag gemaakt... jelui krijgt er óok
wat van, hoor!"
Dolf dacht aan de huur, waar nog zes gulden
aan ontbrakHolde naar boven... Gaf Jaan het
gele lapje
Kreeg, voor zijn zakduit, van haar een riks...
En zij sloeg haar poezelen arm om z'n hals
lachte weer tegen hem...
„Praat nou's verstandig met Hendrik. Luister nou
's naar hem, ventje!... Waarachtig hij is zóo pien
ter
Hij zoende haar terug. En ging naar zwager, die
beneden op hem wachtte, duimen in vestzakken,
berekenend hoe hij 't nu precies, met Dolf zou
aanleggen... Niet te-gauw in-eens... Zoetjes-aan
Een kwartiertje later dampten de grogglazen
De bleeke wangen van employé hadden rose tint ge
kregen. Hij en zwager Hendrik zaten samen te cij-
koopen, in de gaten had gekregen hoe 't bij De feren... Er lagen allerlei strooken papier, berekenin-
Louw stond... „zeg, wij moeten dezer dagen eens gen... Hendrik vertrouwde hem zijne geheimen toe,
even praten!" van Beurs en van renbaan... Kinderwerk eigenlijk!...
En met een paar woorden had Donker toen gezegd Qek) die er gebruik van maakt...
wat 't betrof... '6' Avonds... tusschen zeven en tien, L j)e vleezige vingers van zwager-speculant, met al-
zijne „administratie" bijhoudenhad waarachtig lerlei glinsterende ringen eraan, gingen van cijfer
geen tijd voor zulke dingen... Och, hij kon wel, als
ie wou, daarvan niet... Bepaald strikt noodig was
't ook niet... Maar... voor 'n tientje in de maand...
Z'n broer de ambtenaar had hem al aangeboden, een
van diens protégé's te sturen... Voor vijf pop kon
>e hem krijgen... maar zulke apen van jongens,
hé...?"
„Zeker,"' had Dolf gezegd, „heel graagmet
alle genoe..."
„Ja!" viel Donker, van het sigarenmagazijn in,
„dat begrijp ik!... dat snap ik!... Enfin, kom maar
eens an, hoor!... morgen of overmorgen..." En hij
wuifde hem minzaam beschermend toe. Vroeger groet
te meneer Donker zeer hoffelijkAdieu, meneer
De Louw!..." Nu was 't „Bonjour, hoor!" in zich
tot cijfer... De wangen van bleekblonden employé
werden al-rooder... En de fletsche, schuwe, eerlijk
bedeesde oogen gingen tintelen, gloeien... De ma
gere vingers woelden onrustiger door het dunne blon
de haar
Aan 't andere eind van de tafel zaten zusjes Trui
en Jaan, te fluisteren. Als eene van de twee
wat harder sprak, dan wenkte de andere: Stil nu!...
Voorzichtig toch... Nu gaat 't puik..." Ze beseften
dat het werk vlotte... Dat te langen leste, Hendrik
den ander in 't net kreeg... En stevig ook...
Zoodat Jaan, blij dat haar optreden xvan 's
middags, toen de spruitjes waren verstijfd, zoo'n
succes had, zus van jool en blijdschap in den arm
kneep
In raadkamer der Rechtbank waren de meeningew
die ook hier gevierd wordt, omdat Wellington daar
in zulk 'n groote rol speelde. Op 't tamelijk groote ontplooiend patroonsbewustzijn.
Exchange-square, waar 'n prachtig monument staat Maar dat kon Dolf niet schelen. Hij had al uit-
opgericht ter herinnering aan den slag bij Trafalgar gerekend, wat het tientje per maand voor verbete- verdeeld omtrent den schuchteren, onhandigen man.'die
1805, en waarop men van onder de plooien van ge- ring zou brengen... zijn patrcon voor over de duizend gulden had bèsto-
waden den Dood zijn hand ziet uitsteken naar Nel- En hij had zich voorgenomen er Jaan mee te ver- len, teneinde z'n „dollen speculatie-zucht'' bot te viet-
aaOT' Wo+ openhartig, eerlijk geantwoord op
«eg, dat zelfs de rechter-commissaris
son, werd 'n réunie gehouden van legergroepen, die rassen... Wat zou ze 'n oogen opzettenEerst ren. Hij had zoo
bij beurten 'n défilé maakten rondom 't monument, moest hij iets eten... z'n maag kromp letterlijk in- al wat men hem vroeg,
er een oogenblik verwonderd over was geweest... Zich
ren, gingen mutsen, helmen, urbans want er En hij genoot letterlijk van de spruitjes, z'n lie- had afgevraagd, of zoo'n houding niet... 't Zou niet
waren ook Indiërs bij in de hoogte en vervulden velingsgerecht... voor de eerste maal wezen... Als" masker diende om
.Cheers!» de lucht. dat jaan haar leeg bord andere er^er „Pekelzonden" de aandacht af te lei-
Toen de parade was afgeloopen, gingen we maar
len in plaats van 3126, 4641; antwoordt zwart Wanneer zij in 't front van den stervenden held wa- een......
met 2025 dan voert wit den slag uit; voor den T"~
lezer om zelf verder uit te werken.
Slagzetten in de partij.
Onderstaande slagzet is voorgekomen in een partij
gespeeld door den heer G. Beets te Wormerveer.
Deze zet is zeer mooi; men moet een uitstekend
inzicht in het spel hebben om een dergelijken zet te
zien.
G. Beets.
Toen zag Dolf ineens,
had weggeschoven, met nijdig-starende oogen en
weer de stad in, waar behalve de Docks-offices
die aan den buitenkant liggen niet veel moois te gekruiste armen daar zat, wachtend tot
hij
Zwart.
16
26
36
46
ÜP"
HfH 1P
15
25
35
45
zien is.
En nu gaan we weg. Straks komt de „Caronia",
die ons naar America zal brengen, in de haven; en
ik zal blij wezen weg te zijn uit die stad, waar
onze zakdoeken verdacht mogen worden door den
schoorsteen gehaald te zijn. 't Is hier alles roet en
zwart en stof en armoe wat de klok slaat, en als
j 't waar is, wat sommige vromen beweren, dat den
armen het Koninkrijk der Hemelen wacht, dan zul-|
len we daar hoogstwaarschijnlijk 'n hoop lui ont
moeten, die nu in Liverpool wonen. Ofschoon
ze kunnen hier ook vloeken, en danik ben
er nog zoo zeker niet van, dat 't Koninkrijk der
Hemelen gelijk is aan 'n armhuis.
Maar ik moet afmaken. Verwijt mij als 't moet,
1 dat ik te laat aan dezen brief begonnen ben, niet
I dat ik hem beëindig. De boot wacht niet; en een
maal in zee, zie ik geen kans u weer 'n letter te
1 doen toekomen, vóór over acht dagen. Aan boord kan
ik wel weer schrijven, want ik zal hoop ik
niet zeeziek worden. Klop 't even af, bid ik u;
zeeziek zijn is zoo erg.
Saluut!
H. d. H.
klaar 'l Schijnt dat de man onder pressies van een familie
lid heeft gehandeld, Üie hem ertoe overhaalde..." merkte
Legde hij vork en mes neer. Voelde dat z'n ple- een der. rdchte/s 'k moc ronduit zeggen,
zier over dat-met-Donker verdween... I als je den kerel ziet, maakt hij wél den indruk van
„Wat schéélt eran?" vroeg hij. duP?- ,e ^nnen zijn Maar. je kunt niet weten..."
Niks7pi 7e kortaf en bruusk „Neen, zeg dat wel 1 viel de president der strafka-
^Hij probeerde dóór te eten. Vooral de spruitjes in' kle™ meneertje met grijzend baardje wree-
lokten zoo... Hij pikte er nog een paar. Nam slokje de„ °^n e,\ harde trekken' °ud-vnjgezel; die de
wateri... Kon zich, met den besten wil, niet te bin- nooit had leeren kennen en alles met zijn koude
nen brengen waar ze nijdig om kon wezenVan la',en zlJn benepen blik bekeek... „Neen, zeg dat
morgen had hij zijn laatsten gulden uit z'n porte- 'T Ik ei zeker die De Louw re een CToote fielt...
mannaie gegeven... Hij hield precies zestien centen ~j"en ,'P*,r' beste meneeran Wilgen, zult u
over.L. Zoodat hij tot overmorgen met drie sigaren altijd even sentiment cel... Neem me het woord
niet kwalijk. Even week... want dat is t toch... zulke
WIL
Zwart, aan zet zijnde, speelt 1015, hiermede
wit gelegenheid gevende voor een damzet. Indien deze
genomen wordt, verliest wit., Dit werd door wit niet DUPE?
gezien. Ze schoof den schotel met koude rollade-plakjes
Wit vervolgt nu: van zich af en tegelijk smakte zij deksel op schaal
lij.. 2520. Zwart: 14; 25. i tje-aardappelen. Schoof haar stoel een eindje terug,
dingen blijven bekijken. Die Adolf de Louw een slacht-
een spetgrijns hooren „Dat is", besloot hij1 „de
grootste, meest-geraffineerde. uitgeslapen schooier die
men zich kan voorstellen
En met een zwaai van verontwaardiging over dat
slappig-senlimenteele van de tegenwoordige rechters,
borg zijn-Edelachtbare z'n toga op..
MAtTRE CORBEAU.
24—19. 13 24.
37—32. 26 28.
38—33. 22 31.
33 4.
Zwart vervolgt nu met 1217.
Wit: 36 27. Zwart: 1722.
27 18. 3—9.
4:30. 25 45.
Een fraaie combinatie.
EINDSPELEN.
Hoe onverwachts een partij kan beëindigen onder
vond de heer Ingenhof, te Amsterdam, die in on-
derstaanden stand, met wit 71 speelde, denkende,
een zekere remise in handen te hebben.
Stand zwart 3 schijven op: 19, 27, 34 en een dam
op 48.
Stand wit 4 schijven op: 7, 33, 35 en 36.
De heer Jacobs te Amsterdam (zwart) speelde nu:
Wit: Zwart; 4826.
1 45. 1923.
45 31. 26 24.
3631. 2413.
3126 gedwongen.
Zwart: 138.
CCLXX.
Liverpool, 22 October 1910.
De werelt is wel schoon
en waerdig om te aenscliouwen
Maer 't reisen heeft wat in;
de kosten vallen swaer.
We hebben niet lang gebankt in Leamington; niet
I zoolang althans, als wij eerst gedacht hadden. Of
schoon... we hadden 't er goed, en toch... er was
geen droefenis in onze harten, toen we de stad van
paleizen en millionairs vaarwel zeiden, en naar 't
I station reden. Zou 't wezen, omdat 't toch niet de
kruiste de armen en staarde nijdig voor zich uit,
met bleek gezicht, sombere oogen, woede-trek om
de mondhoeken.
Eerst lette hij er niet op. Dolf had echt honger
na den langen kantoordag... 't Was me een dagje
geweest! Meneer had 't weer te pakken gehad
Grommen, vitten van ochtend tot middag. Zijn twaalf-
uurjte was er finaal bij ingeschoten. De plotselinge
inval van patroon om staten, tabellen te hebben van
drie jaar geleden, had alles in de war gestuurd
De jonge Holmers, de rijke volontair, op het
kantoor gezet door mannetje achter de schermen,
waar meneer om te geven had, ging klokslag halfeen
lunchen... Trok zich van de drukte niks-an... Stond
wel 'n kwartier stofjes van jasje te schuieren. Stak
dan fijne clgarette aan. Rammelde dikwijls genoeg
met riksjes in de beurs... Echte ophakker, type-van
parvenuutjeDe anderen, de echte bedienden van
kantoor durfde hun papiertjes, waar aangekleed ka
detje in zat, niet openmaken vóórdat de tabellen van
1906 er waren. Meneer was al vijfmaal komen bin-
nenstampen... „Hoe is 't? Hebben jelui 't nu, ja
of neen? Daar mot-je, God vergeve mij de zonde,
een heel stel menschen voor hebben... 't Is om je...
om je
Pats, dicht klapte deur.
Zij hadden, met hun drieën, gezocht, in sta
pels stoffige papieren. Ze hadden honger, Ze smacht
ten naar een kopje koffie... maar ze durfden niet.
Stel-je voor, dat meneer daar binnen kwam en zij
zaten te« eten, met smakkende lippen, dam
pende koppen
I Ze naalden dikke pakken en bundels voor den dag.
Hunne ruggen deden pijn en ze waren bek-af... Maar
de tabellen moesten zij hebben
i Binnen, in meneer z'n kantoor, ging om de drie
minuten de telefoon,. Dat was een gewis teeken dat
I ,,'t weer zoover was". Dan haalde hij alles overhoop.
Was er geen goed met 'm te doen
Over-halfdrie wees de klok toen ze de tabellen
handen... Patroon had ze met een van opwinding
moest zien uit te komen.
Hij trachtte te eten, maar 't ging niet. - -
„Weet jij," begon Jaan ineens, „wat Hendrik gis- °.^er> 6011 duPc Door anderen overgehaald Het pre-
teren verdiend heeft, zonder er een hand voor S1<tentje wreed© oogen en de harde trekken liet
om te draaien?"
Hij zag haar met groote verbaasde oogen aan en
merkte tegelijk, dat er een nauw-bedwongen spot
lachje om haar mond speelde...
„Honderd zestig gulden!" ri-p Jaan uit, en
de woede over zijn pienterige, peuterige, mal onbe
holpen sul-lijkend gloeide In haar blik...
Hij kon geen stuk meer door zijn keel krijgen...
Streek zich door de dunne blonde haren.
„Carolien krijgt e3n dubbele boa en, een hoed...
'n Hoed..." De woorden stokten haar W de keel...
Ze zag, dat hij. Dolf, bang was vpor wat volgen
kon
„En ik!" schreeuwde ze, „ik mot met dat vod
van den vorigen zomer loopen... I k mot m'n grijze
blouse verstellen... Met lappies, die Trui me geeft.
Ik mot... O, als ik denk..."
Hij was opgestaan, besefte dat de storm nader
de
„Ja!..." schreeuwde zij nu gilde ze, .de
dagmeid was toch al een paar uren weg... „Ja, als
Ik denk dat 'k in wéelde kon leven... Als eene dame.
Als eene rijke mevrouw..."
Ze zinspeelde op geheimzinnige flirtation met een
med. stud., jongeling, die nu goede doktersprak
tijk had... Flirtation, waarover allerlei geruchtjes
waren gegaan... Maar die zij nu en dan te-pas bracht
om Dolf wèl goed en wel diep te laten voelen, welk
„offer" ze gebracht had toen ze hem indertijd nam
en dien ander, den medicus, „had prijsgegeven"
„Als ik denk dat eene vrouw schande, vernede
ring, armoe moet dragen omdat haar man... Haar
man
En zij zonk bij de tafel neer. Ze snikte 't uit.
met gillerigen klank, woelend in haar kapsel
schuddend 't hoofd in radeloozen weedom...
Ze strekte de armen naar hem uit, wees op
haar blouse... „Déar... déar... zie-je-dat?De
lappies, waarmee ik 't gelapt heb... De lapjes, die
Trui me heeft gegeven... En hij verdient honderd-
I
ONVERDRAAGZAAMHEID.
In Noord-Sleeswijk wordt op zonderlinge manier met
de grondwettelijk gewaarborgde vrijheid van gewe
ten omgesprongen. De Opperpresident heeft een be
vel ungevaardigd, waarbij aan Deensche geestelijken
verboden wordt in Noord-Sleeswijk op te treden.
Zij mogen geen ambtshandelingen verrichten, noch
i.u het openbaar, noch in particuliere huizen. Zij mo
gen zelfs niet eens meer aan het doodsbed van een
tot tiun gemeente behoorenden Sleeswijksch-Deen-
schen inwoner verschijnen, met bedreiging, dat zij
wegens elke handeling, met dit verbod in strijd, zul
len worden uitgezet.
Helmdal meldt, dat het verbod, van den Opperpre
sident uitgaande, door het consistorie aan de Noord-
Sleeswijksche geestelijken is medegedeeld. De Hamb.
Nachr. daarentegen bericht, dat het consistorie der
Sleeswijk-Holsteinsche Landskerk het verbod heeft
uitgevaardigd, en van de Noord-Sleeswijksche geeste
lijken verlangt: „dat zij tot voorkoming van dezen
„groben Unfug" zullen medewerken, en ieder voor
komend geval van overtreding aan de bevoegde auto
riteit zullen mededeelen."
De Frankf. Ztg. meldt een ander staaltje van re-
ligieuse onverdraagzaamheid. Aan militaire verlofgan
gers in Noord-Sleeswijk wordt verboden om de gods
dienstoefeningen der vrije Luthersche gemeente bij
te wonen. Enkele zijn wegens overtreding van dit
verbod gestraft; andere, die om dit te ontgaan, In
burgerkleeding naar de kerk hunner ouders gingen
vijftig gulden op éen dag!... Hij geeft dubbele i Wer,?.en ,?estr?;ft wegens onbevoegd dragen van bur-
boa en nieuwen hoed aan z'n vrouw... Dat kan jou felklceding. Steeds staat een gendarme voor de deur
niet schelen, hè?..." der kerk om de kerkgangers op te nemen en aan-
Zwak, bedeesd, blond manneke zat in een hoek te do^n-
van de kamer. Hij voelde zich als een schuldige, oor eerjigen tijd was door een regiment dit ver
een, die zijn plichten met voeten treedt. Hij keek d ni®t aan de verlofgangers bekend gemaakt; een
met weemoed naar de nu verstijfde spruitjes en naar soldaat. die in uniform aan de godsdienstoefening
de gestolde jus... 't Warrelde, dwarrelde hem door dee'nam werd aangegeven, aangeklaagd en door
het hoofd. Hij wist wel wat ze bedoelde en, ook krijgsraad vrijgesproken. Daardoor heeft een mi-
wel wat hij ertegen had kunnen inbrengen. Hij dacht |ï,ta're rechtbank beslist verklaard, dat deze gods-
aan zwager Hendrik, die op de wedrennen, op de dleustoefening geen politieke bijeenkomst is. Maar de
Beurs, overal ,;spekuleerde"... Die zulke „prachtige denonciatie door de gendarmes en het opleggen van
f!F,70n" haH straffen caan cerecelrt vrv^rt floHcrt eenigen tijd
dagen," had
En aan schoonzusje Trui, met haar mooie toi
letjes, die Jaan opstookte, aanvuurde... Hij had 't
zoo dikwijls gevoeld, die twee brachten het onge
luk, de rampen... Maar als hij iets wou zeggen, dan
was 't hem of zijn tong eensklaps lam en, loom
en machteloos werd... Dan, luis.terde hij en knikte...
straffen gaan geregeld voort. Sedert
komen zelfs de gendarmes in de kerk, om de reli-
gieuse bijeenkomsten te stempelen tot politieke sa
menkomsten; en zij gedragen zich dan als in een,
verboden vergadering. Zelfs de gewoonte, om den
helm af te zetten tijdens het gebed en bij dezegen-
spreking werd niet nageleefd. De gendarme is in
bloedrood gezicht uit de handen gerukt, van den raa^^e COnfuus, verward... merkte niet, dat ze el- djenst ®n houdt zijn helm tijdens de geheele gods
employé, die ze hem bracht...... kaar knipoogjes toewierpen... Jaan, Hendrik en dienst.oefening op zijn hoofd!
„Wat voeren jelui toch uit.had hij ge c r w Trui... van: wacht maar, we krijgen hem er wel Deze onverdraagzaamheid wordt in Noord-Slees-
„dat 'teen halven dag kost om iets te vinden?.toei wijk zeer hoog opgenomen en zal er zeker niet toe
eigenlijke bestemming van 'n mensch is, zóo rijk te Daar mot verandering in komen. Dat góat zoo wist ook niet dat ze vanniddag... toen hij op strekken het Pruisische bestuur bemind te maken,
zÜn, of in zulke rijke omstandigheden te leven? Is Plotseling beukend met z n vus p b kantoor naar de tabellen van 1906 zat te zoeken, d® Sleeswijk-Holsteiners er toe te brengen, de
't goed ais hij 's morgens zijn bad klaar vindt, en tafelblad... „Ik wil direct bediend worden. B smachtend naar z'n kadetje... Dat ze toen hadden zegeningen van de annexatie te doen waardaeren!
alles naar evenredigheid zóo ingericht, dat zijn per- een kwartier,versta-je-me.^.. 1Dat is administja afgesprokeilI Een niet minder kras staaltje wordt door de Berl.
soonlijkheid ik bedoel zijn werkzame persoonlijk- Anders kan ik er wel een paar kruiers nee Neueste Nachr. medegedeeld. Bij een Poolsch edel
heidoverbodig wordt? Ik geloof niet, dat dit Doodstil hadden ze zitten pennen, heel Er wer(j gescheld, terwijl Jaan in haar kapsel ?ad'.?r'n^ Wladimir Swedrygrello Swiderski, die in
goed is- en als mij 't millionairschap boven 't hoofd middag. Telkens kwam meneer in het lokaal... Loe - w0eid6 en >t uitsnikte aan de tafel, waar de ver- Galicië uitgestrekte goederen bezit, was een jonge
mocht hanzen you kno-w, you never know, you de dan naar den kant, waar hun groote, booge lesse- kjlde Sprujtjes en de verstijfde aardappelen op ston- man in dienst getreden, voor de administratie van
know" dak mocht de goede God zich over mij naar stond... Bleek, zwijgend^zaten te werken.^ den de bezittingen. Het bleek echter dat deze jongeman
dan mocht
erbarmen, op 't gebed dat ik Salomo na zou bidden.
Hij smeet met boeken, gaf ruk aan stoelen en
Von- 1 "T verlieten ziin we den lafels. draaide knarsend sleutels om In sloten,
avond te voren hÜ gaan zien. Hoe zulke rijke streek lucifers aan met vervaarlijk gestrijk Dan was
hen er ^oe ko^en, om zoo'n vod van 'ntooneel- ie ineens bij den lessenaar en keek werk in, waar
er loe aoiucu, ik ,on Ho drie aau bezig wasZoodat de man,
stond, met bonzend hart en deferent
dat meneer toch vooral
Kon
Er werd gescheld... hard en nadrukkelijk,
slechts Hendrik wezen...
Zij naar slaapkamer om behuilde oogen af te wis-
schen. Hij, Dolf, nog trillend op z'n beenen, trok aan
het deurtouw....
't Waren Hendrik en Trui...
Lorgnet op neuspunt
barstte hij uit.
speler^te gaa^zieiT^al's "Allan Wilkie is, begrijp ik een .aan de drie aan bezig was.
aiet. Er waren er liet veel, maar er waren er toch, tij wien hij stond, met bonzei
©n Allan Wilki« hpeft voor hunne oogen Hamlet ge- schrikgebaar op-zij stoof...
radbraakt, gewurgdT en gevierendeeldf en.zij heb- goed Ru ziën... Van z«n kruk wou stappen.,
ben hem daarvoor ingeklapt, 't Was alweer En- .-Neen, blijf maar zitten!..." Lorg
Selsch. Kunst het doet er niet toe welke tuiirde hij......
Is in Engeland zóo'n groot geheim, dat er maar wei- „Lehman In Kassei met éen n-
-ook weinige millionairs
Misschien do laatsten nog wel het
*1 Waarschijnlijk gelooven dat de Kunst evenals heb-je den naam gescmeveu... met opgeblazea WfÊ
khh bad Wel voor hen klaar gemaakt zal worden, je!" irinrir mmtie «it zijzak van z'n overjas, pakje in vlooi te
zich al8 8Uchtelijk in komt melden", nemen Met sidderende vingers ^rstelde klerk puntje... haalde
als „stichtelijk" aan. 't Is 'n beetje te veel moei- Stamelde lets. t bonsde de deur Een f«Iia' overheerlijke flesch cognac, neen maar,
°m persoonlijk „de stichting" te zoeken en te Weg was hij weer. Dick bo^d9d®^ur.echt gpul hoor
^'nden. En zoo is't óok met de kunst; een Turksche Zij schreven voort, bleek en vzwijgend. Durf
jonge man
Protestant was, en kort daarop kreeg hij een briefje
van den Poolschen prins, die hem schreef: „Op
grond eener aanbeveling van directeur D... nam ik
u in mijn dienst Nu ik echter vernomen heb, dat
u Protestant Is, en mijn hof slechts uit ijverige ka
tholieke Polen bestaat, beveel ik u op grond van het
Snapten natuurlijk alles. Deden of ze heel ver- mij toekomend recht, u naar den pastoor te Barysch
wonderd waren dat de tafel nog niet afgeruimd te begeven, en in diens handen de verklaring van
wasovergang tot het katholieke geloof af te leggen.
Trui naar boven, naar Jaan, om te hooren hoe... Lerst op grond van het daarop betrekking hebbend
Znaiac fliilctprHan Komt terecht! Hendrik hAeft". getuigenis kunt U den dienst annvaardon
voor-
veranderen. Dat had
de Poolsche prins niet gedacht. Hij meende te kun
nen „bevelen, op grond der hem toekomende rech-
i Z1*fl onderhoorigen van geloof veranderen,
als van livrei
