Slot Sonneborn.
Donderdag 3 November 1910.
54ste Jaargang No. 480(>.
Bureau: SCHAGLN» Laan O 4.
Uitgeversi TRAPMAN Co.
Ariondissements Rechtbank
te Alkmaar.
ErLzatr^rreizS-wekïï s
Bimienlandsch Nieuws.
Alpitti Nitiis-
htm- s iiiitiniii
Dit blad verschijnt viermaal per week: Dinsdag-, Woensdag-
Donderdag- en Zaterdagavond. Bij inzending tot 's morgens
9 ure worden ADVERTENT1EN in het eerstuitkomend nummer ge
plaatst. INGEZONDEN STUKKEN éen dag vroeger.
Interc. Tflrphoon !\o. 20.
Prijs per jaar f 3.Franco per post f 3.60.
Afzonderlijke nummers 5 Cent
ADVERTENTIEN van 1 tot 6 regels f 0.25; iedere regel meer 5 Cent.
Groote letters worden naar plaatsruimte berekend.
Dit nummer bestaat uit een blad
Zitting van Dinsdag 1 November 1910.
een paar gezworen kameraden.
De eerste strafzaak vandaag voerde ons twee be
klaagden tegelijk voor. Ze waren beiden gedetineerd,
niet „zitten" wil, waarachtig niet mank gaan. Ge-
eischt werd f 25 boete of 25 dagen hechtenis.
erg bijtlustig.
Een koopman in allerhande groentensoorten van
35-jarigen leeftijd (zoo oud is de koopman zélf, wel
te verstaan!), geboortig uit Schellinkhout, maakte
het in den nacht van 18 op 19 September Jl. erg
bont. Onze groentenman, Jozef Mulder heet hij, was
zóo gebeten op Hermanus Engel uit Hoorn, dat hij
dien 's nachts uit zijn slaap wakker bulderde, toen
die na een „uitje", waarvan hij 's nachts om éen
- -- -- - ma~t l uur thuis kwam, in zalige rust lag en hem na samen
schipbreukelingen op de bruischende baren der maat- l glaagg zijn geraakt>
een stuk uit de lip beet,
"KUSS .n zijne
Mo» sêwCzl zVietter, Miclel ,«n den Don ri°f n daaromtrent Een. vronwelfjke eetnise dl. 't
Moauiu g wnrirmüTi zaakje hoorde en kijken ging, zag wel t vechten,
W HalTseptember dezes jaars is Hendrik met een £aar heeft het bijten niet bespeurd De politieagent
uitgaanskas van 45 gulden uit de rijkswerkinrichting Oomes, die Mulder heeft willen opbrengen naar za-
ontslagen. Dat zakduitje maakte hij direct maar hger oorden, to de uhlieke weg^ voor hem
frisch" ook en vervolgens ging hij zich associeeren Kreeg een nevig verzet te genieten en ook
coUesa Mlch.1 en «rd een diel.taU.tj. vaa zlfn^OT Se TïUS
schoenen beraamd, welk boos plan door Hendrik De O v J coMtet^rt h^ sterk de herfnneHng
^iSrr^b^W»^^ NoSl3t ver^wd -t KS* het b^ SX ,g
S zoo hooge mate de begeerten van het gesjochte Seéi^t 2 maanden gevangenisstraf,
tweetal op, dat ze heel gauw in hun eigendom over- OOK niet gemakkelijk van aard.
gingen zonder eenigen vorm van proces. Kees Tuinman, een schippersknecht uit Anna Pau-
Wijdeman had als echt zakenman echter ook al lowna, is ook nogal een hardhandig ventje en had
drommels gauw in de gaten dat men hem parten den 12den September jl. te Schagerbrug in 't café
had eesneeld en de muis kreeg hier een staartje! van zijn naamgenoot Tuinman ruzie met zekeren
in Klaas de Wit ook uit den Polder afkomstia
zijn. Maar vrouwen zijn een zeer lastig goedje, als
je er kwestie mee hebt. Dat kwam „meester" ook
aan de weet.
Want trots herhaalde behoorlijke aanmaningen
om nu maar op te hoepelen bleef de vrouwelijke
Teunis nog maar steeds toeven.
Ten einde raad besloot 't schoolhoofd ereen
andere vrouw bij te halen. En hij riep de onderwij
zeres, mej. H. J. Schuit, die nu ook in 't lokaal
verscheen.
Toch mocht ook dit nog niet ten volle baten en
ging de vertoornde vrouw eerset weg, toen de heer
Ebels vertrok, maar de hoofdonderwijzer had n u
althans een volwassene getuige.
En de O. v. J. achtte na het aanhooren der getui
genverklaringen het wederrechtelijk vertoeven door
vrouw SchekkermanDekker in de Schellinkhouter
school alleszins bewezen en eischte deswege tegen
haar eene boete van f 15 of 15 dagen hechtenis.
Dat cijfer kon beklaagde niet behagen. Zij vond
het wel een beetje veel!
gemerkte dubbeltjes.
Klaas Schouten, stoker aan de gasfabriek te Alk-
HOOGWOUD.
Gvd. Staten dezer provincie hebben bij hun be
sluit van den 26 October Jl. goedgekeurd de gemeen
terekening over 1909. De ontvangsten hadden be
dragen f 26866.07%, en de uitgaven f 27266.33, slui
tende met een nadeelig slot van f 400.25%.
hoogwoud.
Er heeft zich in deze gemeente een geval van rood
vonk voorgedaan ten huize van den heer Jb. Bankras,
ia de Weere alhier.
valkoog.
Voor deelneming aan het herhalingsonderwijs al-
kier hebben zich 6 leerlingen aangemeld, en wel 5
meisjes en 1 jongen.
oude niedorp.
't Is omstreeks een half jaar geleden dat het uur-
k erk, in den toren alhier, zijn dienst weigerde. Sinds
dren tijd hebben we het zonder tijd moeten redden,
wat voor de inwoners een groote last was. Doch he
den zijn wij weer in het genot gesteld van een plaat
selijken tijd. Een prachtig nieuw uurwerk, dat er
in alle deelen even fijn uitziet, geleverd door den
maar, was dezen zomer financieel wat achteruit ge- hee.- Spruit van Alkmaar, is gearriveerd. Als dat
boerd en wou zijn zaken weer een beetje „in het uurwerk gaat zoo als het er uitziet, kunnen we te-
reine" brengen, door eenige aanvulling van zijn ter- vreden zijn. Was er voorheen enkel een uurwijzer
dege geslonken geldmiddelen. Hij nam echter den nu ia er ook een minuutwijzer aangebracht. Moest
27sten September daartoe zijn toevlucht tot een zeer het oude uurwerk eiken dag worden opgewonden,
verkeerden maatregel en bestal namelijk zijn stad- thans kan dit om de 2 dagen geschieden,
en vakgenoot G. T. P. de Swart, die echter al meer I oude niedorp.
last van dergelijke diefstallen door Schouten gepleegd, Aan de stemgerechtigde ingelanden van den Leijer-
Lad gehad en in overleg met den fitter J. Bos zijn polder is kennis gegeven dat op Woensdag 16 No-
dubbeltjes had gemerkt. vtmber a.s. een stemming zal worden gehouden, tot
Bos had zich verdekt in een kast opgesteld en benoemen van een Molenmeester in de plaats van
nu opnieuw vermissing van geld van De Swart kon den heer J. Ligthart, welke als zoodanig aftreedt
lijk tusschen geloopen. Want... de gemerkte dubbel- weinig werk
tjes werden in zijn bezit gevonden en herkend. r>i«,.v." j
De O. v. J. vond het erg, dat de eene werkman 1 kijven van den consul te Bremen
den ander bestal en eischte, het feit bewezen ach- voor werkzoekende arbeiders om ui
tende, tegen Klaas Schouten 3 maanden gevangenis- ,7°hTdtenf f,rInf' hfgfn he™
straf o.a. is gebleken uit het feit, dat in de afgeloopen 9
maanden reeds, vergeleken met vorige jaren, het dub-
beleediging der politie. bele getal werklieden over de grenzen is terugge-
De volgende beklaagde, W. J. B. Hilterman, een keerd. Niet alleen is er doorgaans meer inheemsch
slager uit Hoorn, ontzag zich niet om op 2 6 Sep- werkvolk dan gevraagd wordt, maar ook heerscht er
'.ember Jl. den brigadier der rijksveldwacht E. Veld- sinds eenige weken eene uitsluiting op de werven,
meier van Medemblik te beleedigen toen die hem welke veel ellende onder de daar gevestigde arbei-
in den spoortrein op de bepaling „niet rooken" wees. ders ten gevolge heeft.
De O. v. J. het geval bewezen achtende, eischte
tegen den slager f 15 boete of 15 dagen hechtenis.
om een mesthoop.
De volgende en laatste zaak van heden betrof den
beklaagde Cornelis Mooij van den Omval te Alkmaar,
die op 20 September Jl. den landman Hark Doorn,
mede aldaar woonachtig, beleedigde door tegen hem
te zeggen: „Ik hoor niet bij moordenaars en die
ven", of iets dergelijks.
Ze hadden een onverkwikkelijke kwestie over
een even onverk wikkelij ken mesthoop van den ®en>
die bij den ander z'n land lag.
Reeds lang heerscht er een gespannen verhouding
tusschen het tweetal. Of die nu opgeheven zal zijn?
De tijd zal het moeten leeren.
De eisch wegens beleediging ingesteld, luidde: f 5
boete of 5 dagen hechtenis.
A.s. Dinsdag geen zitting.
Uitspraken heden over 14 dagen.
IlcLU gttöJJtrcilA CU uv -
De politieman Fellinga, wiens speurzin en tact in Klaas de Wit, ook uit den Polder afkomstig.
zulke zaakjes al meer uitblonk, werd ook nu met Klaas kreeg van den driftigen zoetwatermatroos HHHI M
het uitvinden der daders belast. En lang duurde 't een doffer op zijn oogen, die mee kon doen voor ®®Djl®constatee Schouten er weldra lee- volgens rooster, doch mede herkiesbaar is?
niet of de ambtenaar was op het rechte spoor en twee, wat door de buffetjuffrouw Maria Koopman
rekende het tweetal, dat hij al meer zwervende had werd gezien en Klaas draalde niet met aangifte te
gezien in deze dagen, in. De dieven nl. hadden de doen, met het gevolg, dat heden tegen Kees wegens
schoenen verkocht aan een koopman, zekeren Jan de gepleegde mishandeling f 20 boete of 20 dagen
Strooker op de Keetgracht,, voor f 1 per paar. ter- hechtenis werd geëischt.
wijl Strooker ze denzelfden avond nog met winst ook niet erg vredelievend,
verkocht. Cornelis van de Werdt, een Hoornsche sigaren-
In zijn requisitoir acht de O. v. J. het ten laste makersknecht, danste ook de audiëntiezaal in, omdat
gelegde volkomen bewezen, terwijl beide beklaag- hij zich in den avond van 18 op 19 September Jl.
den zich ook aan landlooperij hebben schuldig ge- aan mishandeling schuldig maakte van een Hoorn-
maakt. schen milicien, die nu te 's-Gravenhage in garnizoen
't Zijn zeker lieden die voor een verblijf in de ligt. pieter Hendrik Rietbroek, zoo heet de sol
rijkswerkinrichting in aanmerking kunnen komen, daat, was den heelen avond met beklaagde uit ge-
Men zou hen beroepszwervelingen kunnen noemen, weest, totdat er eindelijk 's nachts ruzie tusschen
Tegen ieder hunner wordt 6 maanden gevangenis- hen ontstond niet ver van 't café van Kaptein te
straf geëischt wegens diefstal en 12 dagen hechte- Hoorn.
nis voor de gepleegde landlooperij. Daar moest de milicien, blijkbaar tegen den ander
Beider pleiter Mr. J. P. Bosman, verzocht ten- niet opgewassen, het duchtig ontgelden, totdat ze
uitvoerlegging van de op te leggen straf zoodanig, door koopman Draijer werden gescheiden. Rietbroek
dat zijne cliënten tegen 't voorjaar loskomen. Dan had dan zeker al eens heel nare herinneringen aan
kunnen ze denkelijk in Duitschland werk vinden. dien onzaligen nacht behouden, want hij was thans
nnI™,..np njet als getuige present, wat den Officier aanteeke-
een iroctciotr, rdhg op het audiëntieblad deed verzoeken. De mis-
Een driftige poten a.a s v z Ij Sentember hande)inS nu kon de heer Officier volkomen bewezen
Klaas Heuvel te De Rijp, bij w en e>r p achten en deswege werd tegen Cornelis f15 boete
jl. uitvoering was, waar een bakkersknecht van t subsidiair 15 dagea hechtenis geëischt.
dorp, J. C. Verver genaamd, eens wilde kijken. Deze
laafde eerst in de benedenzaal zijn dorst met een een ongewenschte bezoekster,
potteken Pils en deed informatie aangaande de uit- Een vrouwtje uit Schellinkhout, Teunisje Dekker
voering, waarbij het waarachtig niet lang duurde of genaamd, de echtgenoote van Jan Schekkerman, nam
hij had kwestie met den hospes, die er drommels den 20sten September hare rokken en beenen bij
gauw voor klaar was, om den cadetjesproducent het mekaar om eeng in de openbare school een kijkje
vierkante gat van de deur uit te werken. Dit nu ging te nemen. Daar had ze nog een appeltje te schillen
volgens ooggetuigen niet gemakkelijk, daar Verver met het Schellinkhouter schoolhoofd, den heer Jan
heel weinig trek had in de buitenlucht. Ebels, die haar zoontje uit de school had wegge
slagen vielen er ook bij deze gelegenheid en Ver- stuurd. Voor haar gevoelig moederhart een grief,
ver moest ten langen leste toch wijken voor den waarvan ze dan toch eens terdege opheldering ver
ander, die nu wegens mishandeling terechtstond. koos te hebben. Maar toen ze in zeker niet zeer
Hospes Klaas wou „er wel niet wezen" dat hti vriendelijke bewoordingen het doel harer komst en
den bakker geslagen had, maar er waren te veel den aard van haar grief had kenbaar gemaakt, kwam
anderen die de ware toedracht der zaak hadden ge
zien, om zijne verklaring veel geloof te doen vinden.
Nou, Klaas zit er nogal goed bij en zal van de
boete, die hij zal moeten betalen, als de Rechtbank
met het Openbaar Ministerie accoord gaat en hij
Feuilleton.
Novelle van
sophie hoechstetter.
het den heer Ebels voor, dat zij gevoegelijk kon
aftrekken. Haar langer verblijf voor zijne klassen in
deze gemoedsstemming kon den opvoeder der jeugd
begrijpelijkerwijze niet toeschijnen, extra bevorder
lijk voor den goeden gang van het onderwijs te
Nieuwe Niedorp.
Er worden pogingen aangewend, om het bekende
zangkoor „Jaoob Kwast" van Woflnum alhier te la
ten optreden. Aan den kerkeraad dier Ned. Herv. Ge
meente is een door verschillende ingezeténén ondértéé-
kend request gezonden, behelzende het vérzoék. dat
voor die gelegenheid het kerkgebouw beschikbaar gestéld'
worde.
storm.
Dinsdagmiddag woedde boven Eindhoven en om
geving een ouweder. Dit herhaalde zich in den avond,
doch thans kort en heviger. Tijdens een geweldigen
slag, omstreeks half elf, werd een zekere mej. Van
der Mortel op Strijp, terwijl zij aan tafel zat. door
den bliksem getroffen en gedood.
- Annn Paulowna.
Veruit het grootste werk aan de trambaan Van Ewijck-
slnisSchagen, is wel het dempen van een gedeelte
van 't Oude Veer, nabij de Van Ewijcksluis. Reeds
gedurende ongeveer een half jaar is er vrij gerégéltl
aan gewerkt. Eerst is een proef genomen met bagger
uit de Zuiderzee, doch deze bleek niet geschikt. Daar
na is door heeren Aannemers een stuk land gekocht
ter afgraving en sinds dien wordt met gang doorge
werkt. Ongeveer 50 personen arbeiden vanaf dien tijd
geregeld. Laatst werd dag en nacht doorgewerkt, zoo
ongeveer 3 weken aaneen. En nog is het werk lang
niet voltooid. De storm in het begin dezer week, heeft
een heel stuk van den bovengrond weggeslagen. Het
STORM EN ONWEER.
Men meldt van Dinsdag uit Purmerend:
Vanmorgen vroeg werd onze stad geteisterd door een
hevig onweder, gepaard met een stormwind, waardoor
twee elikke boomen doormidden werden geknapt. Ook
geraakte er ten gevolge van den storm een veédrij-
ver met 2 kooien te water. Het mocht gelukken den 6W,. ,,cl
drijver te redden, doch de koeien moeslen het mét zal goed gaan, wanneer met het nieuwe jaar de dam
den dood bekoopen. in dit diepe water gereed is.
3.
De gravin haalde haar breedgeranden hoed, zij had
ook een boek in haar band, dat moest zeker dienen
als voorwendsel voor haar bezoek.
Mijnheer Von Wulffen bleef zoolang op de groene
weide staan kijken, totdat bij de gravin in het slot
verdwijnen zag. Toen liep hij een eindje het bosch
in tot een plekje waar een ruim uitzicht was. Hier
had hij door een toeval de jonge Clarinde getroffen.
Zij had daar gezeten en had gekeken naar het veld
voor haar. En hij was naast haar gaan zitten in het
droge gras. En de frissche wind van den heerlijken
Meidag had hen om de ooren gewaaid. Woorden? O,
het waren er niet vele geweest. En toch woorden
van haar, die hem diep in het hart hadden gewond.
Hij dacht dat het jonge jaar en al het lenteleven
zich had belichaamd in dit kind. Al zijn eigen jeugd-
verlangen was daar weder in een anderen, teederen
vorm.
Men is door vele dingen gegaan, niet waar
veel van wat jong en goed was geweest, deed het
leven ons verliezen. En dan kwam het op eenmaal
^eder, in dit trotsche, fijne en mooie kind, dat Cla
rinde heette.
Va«e gedachten, vage hoop gingen door zijn hart.
Hq dacht, ik wil niet peinzen, niet over al 't vreem
de en geheimzinnige nadenken. Het oogenblik is zoo
schoon en het heerlijke, het zoete van dit oogen
blik wil ik genieten.
j De sterren stonden reeds lang aan het firmament,
toen Von Wulffen weer op de dorpsstraat stond en
haar de Hertog August ging.
Op zijn kamer vond hij een briefje van de gravin,
z-b deelde hem mede, dat het haar vandaag onmo
gelijk was geweest, Clarinde alleen te spreken, mor
sen moest zij in de stad zijn. Zij kon deze aange-
eenheid dus eerst over een paar dagen in orde
orengen.
Von dan. vlel er °P dit oogenblik niets te doen.
h Wulffen las de telegrammen van zijn lastgeef-
ster nog eens door. Hij handelde niet geheel in, haar
geest, dat voelde hij maar al te duidelijk. Maar dat
verloor heel veel van zijn gewicht. Hij dacht, dat
het minder noodig was, dat de prinses een slot had,
dan) Clarinde een thuis.
Mijnheer Von Wulffen zag uit zijn venster beken
den: den luien schimmel, die hem naar Sonneborn
had getrokken en den jongen knecht, die vandaag
blijkbaar zeer vergenoegd op den bok van zijn rij
tuig zat. De wagen reed naar het slot en het duurde
niet lang of het voertuig kwam terug met twee pas
sagiers, den jongen en den ouden baron. Zij reden
bepaald naar de stad, naar den notaris. Het as an
ders zulk een, leuke zaak, een oud, vervallen slot
te koopen en het dan zooiets als een opstanding
te geven. Maar d i t was een heel treurige zaak.
Hij wilde dat hij hier nooit was gekomen, want
hij zou steeds met innig medelijden aan deze beide
kinderen moeten denken, die hij gedwongen had een
duisteren, onzekeren weg te gaan. Terwijl hij
nog zoo dacht, liep hij zelf reeds langs den weg, die
naar het slot voerde. LHij maakte zichzelf wijs, dat
hij als afgezant, zich nog juister behoorde 'te oriën-
teeren, of dat slot wel genoeg ruimte en gemak
bood aan zijn meesteres. Ook was 't zijn plicht als
mensch, die kleine prinses van alles op de hoogte
te brengen, zij kon haar grootvader dan in het
slot houden.
Het was een heldere namiddag. De stilte lag als
een blijde verwachting over het door de zon be
straalde veld. Zoo licht en voornaajn was alles. Mijn
heer Von Wulffen zag van dat alles niet veel, hij
dacht alleen maar aan de lieve bewoonster van het
oude slot.
Von Wulffen wist niet meer of hij waakte of
droomde. Hij moest er aan denken, dat de kleine
Clarinde hier als kind had gespeeld. Daar streek
de zachte wind door haar blonde lokken. En zij
was een fijn en schuw kind en zij kende bepaald
vele kleine dieren en onderhield vriendschap met
hen. Waar of zij nu wel was? Kwam zij niet, wan
neer hij haar hier toch verwachtte? Maar ach, men
behoeft elkaar niet te spreken, als men elkaar goed
gezind ls. En nietwaar, kleine Clarinde, wij zijn el
kaar goed gezind. Dat behoeft immers niet gezegd
te worden, het is onnoodig dat onder woorden te
brengen
Het machtige slot wierp zijn scherpe schaduwen
over het veld. En mijnheer Von Wulffen ontwaakte
uit zijn droomerijen. Het was wellicht goed dat de
kleine Clarinde niet tot hem gekomen was -zoo'n
zomerdag kon een verleider zijn, kon tot verleiden
maken
De avond nijgde reeds over het land. Albrecht
von Wulffen stond aan het venster van zijn kamer
en keek de dorpsstraat langs.
Het rijtuig met den schimmel was nog niet terug.
De oude moest een plakker zijn, had de pastoor
hem verteld. Misschien zat hij dezen avond wel in
een herberg in de stad en dronk op het geluk van
Frankrijk. Misschien was de kleindochter wel in zorg
en angst over zijn thuiskomst... was daar boven
droef alleen in zorgen.
Men moest haar gerust stellen. Zij had immers
niemand. Zij was heel alleen.
En weder bevond Von Wulffen zich op
weg naar het slot. Hij zag van verre de oude dienst
meid bij een boerin op een steenhoop zitten. Hij
groette niet dien kant uit, anders had zij misschien
gedacht, dat zij hem den weg moest wijzen en dat
behoefde niet.
Hij wist zelf den weg wel. Hij steeg de trap op
en klopte aan de deur van de Bourbonzaal. Die stond
maar even aangeduwd en draaide dus open, zoodra
hij er maar tegen klopte. Zoodoende trad Von Wulf -
fen binnen. Niemand was hier, maar hij werd er
plotseling toe aangetrokken in dit verlaten vertrek
te blijven. Hij werd er toe getrokken, in een der
stoelen plaats te nemen en te wachten
Te wachten? Hier stond de tijd stil. Hier leefde
alleen het verleden. De donkere schaduwen die
zich steeds meer uit de hoeken losmakend het
heele vertrek schenen te vullen, het werden voor
hem gestalten uit verleden tijden.
Wel, hier leefden ook wenschen. Maar deze wen-
schen hadden geen toekomst en geen levende ziel.
Zij dwaalden terug In een verleden, dat eens een
noodlot was, een dood van eenig begraven noodlot,
dat slechts met spokenarmen de levenden nog aan-
I greep.
De dooden stegen uit hun graven en voerden
een dollen dans uit: maskers van het verleden, gees
ten der vroegeren. Wie hen wil aangrijpen zal stof
over zijn handen voelen en het ritselen hooren van
j verdorde kransen.
I Zulk een oude ruimte, dacht Von Wulffen, mijn
God, wat verbergt dit voor een verleden. Hoevele
menschen henDen nier hun dood geleden, hoevele
wenschen zijn hier ontstaan en gestorven. Dat alles
gaat heen, maar de oude muren zijn blijven staan,
hoog en sterk, en spreken.
Op wat wacht ik hier? O, hij wist het wel. Hij
wist het maar al te goed. Hij wachtte al dien tijd
tot hij een zachten stap hoorde en langzaam en
zacht kwam Clarinde door de andere kamer, waarvan
de deuren openstonden naar deze zaal.
Hij lachte. Hij meende zich zoo te hebben inge
leefd in zijn gedachten, dat hij een oud zijden ge
waad langs den grond hoorde ruischen.
Hij stond op. „Juffrouw Clarinde," riep hij. Hij
zag haar smalle gestalte in den donkeren omtrek
van de deur.
„Hoe goed, dat het zoo schemerig is," zeide zij.
„Waarom dan?"
„U zoudt mij anders bepaald uitlachen. Grootvader
heeft de laatste dagen alles zoo overhoop gehaald,
en een ouderwetsche japon gevonden van een doode
juffrouw van Sonneborn. Hij wilde bepaald dat ik
die zou aantrekken en hem daarin opwachten."
Von Wulffen hield even den adem in. Nu werd
hij In dit oude kleed opgewacht. En het was hem
wonderlijk te moede, dat de jonge Clarinde daar
kwam In het ritselende zijden gewaad, kwam uit het
verleden van dit huls, waaraan hij zoo met zijn ge-
heele belangstelling had getoefd. En hij voelde het
plotseling heel anders: het verleden blijft eeuwig
jong.
Hij zag Clarinde in de schemering voor zich, zag
haar teeder gezichtje en haar lieve, lichte gestalte.
En hij vergat dat hij hierheen was gekomen met
het voornemen om over heel ernstige dingen te
spreken. Hij voelde alleen een vreemd gevoel in zich,
dat hem de handen deed sidderen en het bloed
vlugger door de aderen deed jagen.
„O, het is mooi, plotseling iemand te vinden in
deze leege ruimte," zeide Clarinde onbevangen. „Met
u kan men zoo goed praten. En ik weet, dat u
Sonneborn ook lief heeft."
„Zeer lief," zeide hij.
Zij ru'schte met haar kleed, dat in stijve plooien
neerhing. „Ik heb nog nooit zoo Iets moois gedra
gen," lachte zij en zette zich in plechtige houding
in een stoel.
Wordt vervolgd.
