Gemengd Nieuws.
de Jongh (liberaal) 1541; J. ter Laan (soc.-dem.)
724, en H. Ch. Vegtel (anti-rev.) 2029 stemmen.
Uit dezen uitslag blijkt wel, dat, zooals het voor
nemen was, de vrijzinnig- en sociaal-democraten on
middellijk op den heer De Jongh zijn overgegaan.
Neemt men in aanmerking, dat in 1909 mr. A. de
Jong bij herstemming met ruim 3000 stemmen werd
gekozen, dan kan niet anders gezegd, dan dat de
heer Vegtel het droevig heeft afgelegd, niettegen
staande zijn propaganda. Bevestigd schijnt hierdoor
bet gerucht, dat hij bij zijn eigen partijgenooten
niet tot de persona grata behoort.
tramongeval.
Te Kruisland nabij Rozendaal is Woensdagavond
de stoomtram naar Steenbergen ontspoord. De ma
chine viel in een s'.oot. Machinist en stoker konden
van de machine afspringen, doch de laatste kreeg
nog eenige brandwonden. De passagiers bleten on
gedeerd. De dienst was geheel ontredderd.
KEN ZONDERLING HEER.
Zonder eenige aanleiding gaf Woensdag een vreem
deling, vermoedelijk een zeeman, den brugwachter
v. d. P., van de brug over de Koningshaven te Rot
terdam, een paar stompen in het gelaat. Daarna nam
Lij de vlucht, liep met zijn hoofd tegen een zijstuk
van de brug, viel en bleef bewusteloos liggen. Ern-
s ig aan het hoofd verwond, is hij naar het Zieken
huis gebracht en ter verpleging opgenomen.
Deze tot nog toe bij name onbekend gebleven
vreemdeling heeft kans gezien, om uit het Ziekenhuis
weg te komen, zonder bekend te zijn geworden-
burgekbrug.
Voor de lessen aan de herhalingsschool te Bur-
gerbrug hebben zich 11 leerlingen aangemeld.
OUDE NIKDORP.
Het herhalingsonderwijs alhier wordt gevolgd door
9 jongens.
BURGERBRUG.
De bibliotheek van het dep. Burgerbrug zal dit
jaar verrijkt worden met een aantal nieuwe boeken,
waarvoor vele vakgeschriften en werken van weten-
schappelijken aard zijn aangekocht.
PETTEN.
Het opgerichte fanfarekorps heeft Zaterdag 1.1. zijn
eerste repetitieavond gehouden- Er zijn 18 leden toe
getreden, onder wie de verschillende instrumenten
zijn rondgedeeld.
HET WERK VAN EEN KRANKZINNIGE?
Maandag had te Zuidlaren een allerzonderlingst
voorval plaats. Toen het zoontje van de wed. J. Dek
ker, te Schuilingsoord, 13 14 jaar oud, zich tegen
schemerdonker op weg begaf naar zijn baas te Eext,
ep zich halverwege Zuidlaren en Annen even in het
bosch begaf, trad onverwacht ene man van achter een
boom te voorschijn en noodzaakte den jongen met
hem verder het bosch in te gaan. Een eind het
bosch in zijnde, dreigde hij den jongen, hem te zul
len ophangen, hetgeen bij gebrek aan touw over
moest gaan. Hij vroeg den jongen om geld; niets
van waarde vindende, greep hij den jongen aan,
sneed hem alle knoopen van zijn kleeren, de kousen
aap flarden, en bracht hem verder eenige onbedui
dende handwondep toe, waarop hij de vlucht nam. Of
men hier met een krankzinnige, dan wel met een
bandiet te doen heeft, weet men niet. De politie
doet ijverig onderzoek.
MERKWAARDIG INSTINCT EENER SPIN.
Toen ik dezer dagen, schrijft J. G. Zijlstra te Arn
hem in De Levende Natuur, op een schoonen herfst-
"morgen in mijn tuintje liep, een sigaar opstak, en
de lucifer achteloos wegwierp, kwam deze toevallig
terecht in een horizontaal geweven spinneweb. Da
delijk zag ik een groote spin, dié zich onder de bla
deren van een heester verscholen hield, voor den
dag komen- Zij liep haastig naar de lucifer, scheen
zich even te bezinnen, teneinde de situatie van het
houtje op te nemen, en schoof en draaide het voor
werp harer onrust heen en weer, tot het eene eind
boven een tamelijk groote opening tusschen de
draden was gekomen- Daarop haastte de spin zich
langs andere draden naar het andere eind van de
lucifer, werkte dit naar boven en schoof meteen het
houtje zóóver vooruit, tot het, gehoorzaam aan de
wet der zwaartekracht, in verticale richting op den
grond viel. De spin verschool zich hierop weer, alsof
er niets gebeurd was.
Ik nam nu een tweede lucifer, en precies op de
zelfde wijze werd het stokje uit het web verwij
derd, herhaalde toen de proef ten derden male, en
wederom werd hetzelfde systeem nauwkeurig ge
volgd.
Het verwijderen der lucifer was 't werk van eenige
seconden, den laatsten keer duurde het iets langer,
daar het houtje toen terecht kwam in het dicht
geweven gedeelte van het web en dus eerst naar
den kant gewerkt most worden.
Voorwaar, een merkwaardig voorbeeld van dierlijk
instinct!
PORTUGEESCHE JEZUïTEN NAAR NEDER
LAND.
Lissabon, 3 November. Een vijftigtal Portugeesche
Jezuïten werden uit Portugal verdreven. Zij hebben
zich ingescheept met bestemming naar Nederland. j
OUDE NIEDORP.
De boerenplaats in den Slootgaardpolder en in het
Waarland liggende in de gemeente Hareukarspel, be
staande uit huis en boeien en erf, wei- en bouwland,
samen groot 17,84.10 H.A., de vorige week, in hel
lokaal van den heer P. Bruin te Zijdewind, bij ppbod,
door notaris v. d. Berg te Sehagen, geveild, is Don
derdag in hetzelfde lokaal afgeslagen en gecombineerd,
waarvan koopei's geworden als volgt
Van de perceelen 1, 2. 3. 4 en 6, samen groot 9,71,58
niets te beginnen, dat voelde Von Wulffen zelf wel.
Hij zweeg. Het was hem te moede alsof hij zelf uit
zijn vaderhuis werd verdreven.
„U hebt mijn grootvader den verkoop afgeraden,
mijnheer Von Wulffen?" vroeg Clarinde plotseling.
„Zoover als ik maar gaan kon."'
Zij keek hem nadenkend aan.
„Dan is u een, goed mensch."
„Ik ben goed tegenover u," antwoordde hij.
„En u kun,t mij toch niet helpen. Niemand kan,
hier helpen."
„Wie weet, misschien loopt alles nog wel goed
af," zeide hij tegen zijn eigen overtuiging in, al
leen als gevolg van den, sterken wensch, dat het
zoo mocht komen. „De gravin is uw vriendin. Gij
kunt haar in alles volkomen vertrouwen. Ga naar
haar. Doe dat. Ik zal morgen nog eenmaal met uw
grootvader praten, de verkoop is nog niet notarieel
geschied.
Zij knikte dankbaar. En hij voelde plotseling, dat
hij nu moest heengaan. Ja het was hoog noodig,
dat hij nu ging.
Hij sprong de trap dus weer af. Hij liep in den
avond naar buiten, de dorpsstraat langs. En dan
trad hij zonder er bij te denken, alleen in de be
hoefte zijns harten, het oude kerkhof op. i
Hier bloeide nu alles. In den laatsten avondschijn i
stonden daar de vlier, de gele Jahannesbloemen. En
boven menigen ingezonken' grafheuvel wiegden zich
de witte narcissen. De geur van al het jonge i
groen vervulde de avondlucht.
Albrecht von Wulffen ging op een grooten graf-
steen zitten hier had hij de gravin het eerst ont
moet. Hij dacht, dat er iets aangrijpends in lag, in
dat stille wachten op de plaats des doods. Dat gaf
blijk van een groote rust in haar binnenste. Hij ver- I
langde daarnaar, omdat zijn eigen hart o onrus- I
tig en oproerig was.
Hij dacht: waarom bekoort mij dat kind zoo, dat
«k daar zooeven heb verlaten? Waarom gevoel ik
het als een groote smart, dat ik haar alleen moet
i j11, hoe zou lk baar kunnen helpen? De ge
dachten gmgen snel door zjjn brein, en hij bemerkte
nIet' dat de avond zijn schaduwen over den
doodenakker breidde.
H.A. de heer S. Ligthart te Harenkarspel voor f 17161,84.
Perceelen 5, 7. en 8. samen groot 4,78.22 H.A. de-
heer Gons e.a. Ie Alkmaar, voor f 7155.
Perceelen 9 en 10, groot 0.98.10 H.A., de neer A.
Ruiter te Harenkarspel voor f 1664.—.
Perceelen 11 en 12, groot 0.83.80 H.A., de heer
Jb. Molenaar ie O. Niedorp voor f 1501.—.
Perceel 13, groot 0.55.50 H.A., de heer S. Ligtharl
te Harenkarspel, voor f 940.
Perceel 14, groot 0.47,80 H.A.. do heer D. Ursem
e.a. te Hoerhngowaard, voor f 800.
i Perceel 15, groot 49 aren, de heer Gons e.a. te Alk
maar, voor f 820.
Totaal f 30041.84. Bij opbod was dit lolaal f28999.30.
Van het perceel bouwland, groot 44.70 Are. liggende
in de gemeente Barsingerliorn, werd kooper de heer
J. v. d. Oord te Oude Niedorp voor f 647.
I
oplichterij.
Bij den burgemeester van IJselmonda was, meldt
de D. Crt., een verzoek ingekomen om informatie naar
j een zich noemenden ,.0. Walker, Hausvater Zöglings-
und Pfeglingsheim zu IJselmonde, Holland." Uit een
daarbij gevoegde circulaire bleek, dat genoemde W„
onder allerlei mooie beloften, jonge kinderen ter vér-
pleging aanbiedt. Voor zijn bemiddeling1 verlangt hij
slechts toezending van een bedrag van 7.50 mark, tol
dekking van noodzakelijke kosten.
Aangezien W. niet te IJselmonde bekend was en
daar ook geen Tehuis tot verpleging en opvoeding van
kinderen in bedoelden zin bestaat, rees natuurlijk da
delijk het vermoeden, dat men met een poging tot oplich
ting te doen had, waarin men nog versterkt werd, toen
bleek, dal zekere W. ten poslkantore te IJselmonde één.,
postbox had gehuurd, waar hij sedert enkele dngeii
geregeld zijne correspondentie in ontvangst kwam n<M
men. Zonder aarzelen werd dan ook besloten dat zaakje
tot klaarheid te brengen. Tegen W. werd een bevél
tot aanhouding uitgevaardigd, en loan hij zich Dinsdag
ochtend weer ten poslkantore te IJselmonde vervoegdé
en zijn correspondentie in ontvangst had genomen,
werd hij, op het oogcnblik. dat hij bezig was de voor
hem bestemde postwissels voor voldaan te teekenen,
gearresteerd.
Na een voorloopig verhoor door den Burgemeester
van IJselmonde, waarbij hij opgaf te zijn Ernst Wal-
ter Alberti, wonende te Rotterdam, Schietbaan 99a, van
beroep koopman, werd hij. ter beschikking van dien
officier van justitie, gevankelijk naar Dordrecht over
gebracht.
Hier werd hij terstond in verhoor genomen en deelde
hij mede, dat hij. na veel beroepen te hebben utlgé-
oefend, nu een pnde.r zeer vreemd zaakje bégonnén
was: menschen, die geen kinderen hebben, doch dezé
gaarne willen edopteeren, ziet hij in aanraking te bren
gen met lieden, die zich van kinderen willen ontdoen.
Dit bed ijf oefent hij sedert enkele dagen te IJsélmondé
uit onder de firma O. Walter.
Zijn nieuw bedrijf oefent hij nog niet op groote
schaal uit en ook heeft hij zich nog niet in verbin
ding gesteld met lieden, die hunne kinderen willen
afstaan. Hij heeft het beter geacht eerst te zoekén naar
menschen die de kinderen willen adopteeren én hééft
daarom advertentiën geplaatst in verschillende Duit-
sche couranten. In zijn box te IJselmonde, heeft hij-
reeds verschillende brieven gevonden van personén, dié
nadere inlichtingen vroegen en aan die personen hééft
hij eene circulaire gezonden, waarin wordt medegedeéld.
dat er onder de kinderen, waarover hij te beschikken
had. waren, die een gift van 3000 mark zouden mee
krijgen en andere met eene Ievensvérzékéring van 2000
mark, op 'bepaalden leeftijd uit te betalen. Dat was
het lokmiddel om klanten te krijgen.
Voor onkosten en moeite verlangde hij, zooals ge
zegd. slechts 7.50 mark. welk geld nem vooruit moest
worden toegezonden, maar binnen 6 weken zou wor
den teruggestuurd, als hij geen kind kon bezorgen. Hij
zou het daarvoor bewaren. Tot nog toe had hij geA
bemoeiingen gehad, maar alleen in café's en hotels ge- j
vraagd of men ook ouders of moeders kende, die zicji
van hunne kinderen wilden ontdoen. Het was zijn be-
doeling het terrein te IJselmonde eerst eéns té «ver
kennen om te zien hoe het ging. Reeds was hij in onder
handeling over de huur van een bureau; later wilde hij
zoo beweerde hij - een huis huren voor een
kleine inrichting met een paar kinderbedden, waar hij
een pleegzuster wilde aansiellen, maar daarvoor had
hij nog geen stappen gedaan.
Hij ontkende echter, dal het zijne bedoeling was
het publiek tot afgifte van het voorschot van 7.50 mark
te bewegen, om zich eenvouding met dat geld te ver
rijken. Reeds verschillende postwissels, elk ten bedragé
van f 4.42. had hij te IJselmonde in ontvangst ge
nomen en het geld wilde hij voor het genoemde doel
afzonderen, toen hij gearresteerd en daardoor in zijn
voornemen verhinderd werd.
ruim vijf gulden en had vrije vertering bovendien.
(L. en V.)
maar gerust eenige vinken tusschen de musschcnop de lijn tusschen Kleef en Duisburg,
vliegen I Het was 8 mor8ens zeven uur, Juist had de trein
En ze vlogen er inderdaad. De dravende mensch het station Calcar verlaten en stoomde langs h
kreeg bij zijn twee rijksdaalders nog een faveurtje van plaatsje^ Opeens stond de trein stil bij het hot®
it t i K/vi-on^iATi „Zum Ritter
Wat nu? Dit is toch geen halteplaats, mokten
reizigers en allen stoven naar het coupéraampje «CT
te zi«n, wat er te doen was.
Daar leunde een Jongen, leerling van de ,,Reai
schule" wijd uit het raampje naar buiten en rien"
CECIL IIHODES EN DE KEIZER. I „Mutter, ich habe meine Hefte vergessen!"
Bij Edward Arnold te Londen is verschenen een Eenige oogenblikken later kwam uit een huisje
levensbeschrijving van Cecil Rhodes, van de hand tegenover de spoorbaan gelegen, een moedertje aan
van Sir Lewis Mitchell, een der trustees van Rho- gesneld met eenige boeken en schriften in kaa^
des' nalatenschap, die door langdurige vriendschap- hand, liep naar het tuinhek en reikte over de oa
pelijke betrekkingen tot den grooten Engelschmau heining heen aan een conducteur de boeken en schrif.
zeer goed met hem bekend was. ten over.
In dit boek vinden wij de volgende medodeeling Be treinleider nam ze met een „Danke schön"
over de verhouding van Cecil Rhodes tot den Keizer. aan Be conducteur toog nu naar den vérgeetachti
Op 11 Maart 18 99 werd Rhodes te Berlijn door gen gchüler en met een vriendelijk „Bitte" gaf -J
Keizer Wilhelm II in audiëntie ontvangen. Het on- hem het schoolboekje over.
derhoud duurde 40 minuten. De keizer vroeg Rho- Direct daarna klonk het fluitje, en de trein zucht-
des bij die gelegenheid, wat hij dacht van, het be- te verder.
kende telegram aan Kruger. Rhodes antwoordde, Dit avontuurtje viel nu eens niet voor in de Lang.
met de hem eigen openhartigheid: straat of de Meijerij, maar in een der drukste Dm't
„Majesteit, daarover kan ik heel kort zijn. Dat sche verkeerscentra.
teleeram was de grootste fout, die u in uw leven
hebt gemaakt, maar mij hebt u daarmede den groot- DE STORM IN WEST-EUROPA,
sten dienst bewezen. Ziet u, ik was nu eenmaal een Parijs is onbarmhartig geteisterd door den verschrik-
tieugniet en U. M. wilde mij straffen; maar mijn kelijken storm, die een paar dagen geleden in gehéél
landgenooten, die ook wel wisten, dat ik een deug- West-Europa gewoed heeft. De Noordwesten-wind/ die
niet was, hadden eveneens het vooornemen mij te vergezeld ging van hevige regenvlagen, bereikté één
tuchtigen. Zoodra zij echter zagen dat de Duitsche snelheid van 108 kilometer per uur. Zoowel in d®
keizer zich met de zaak ging bemoeien, zeiden, zij: sta<] ajs ju de banlieue" heeft de orkaan groole ver-
,kPU6 pp, dat is onze zaak, dat gaat, niemand aan woestingen aangericht en tal van ongevallen veroorzaakt,
dan ons alleen!" Het resultaat was, dat U. M. zich op vele plaatsen in de stad moest men de hulp der
zeer onbemind maakte bij het Engelsche volk, en dat brandweer inroepen, daar de kelders onderliepen. Dé
ik nooit gestraft geworden ben!" Seine steeg voortdurend, gelukkig niet zoo erg. dat
De keizer nam die openhartige bekentenis heel daardoor direct gevaar ontstond. In het Kanaal heeft
goed op; den volgenden dag dineerde hij met Rho- de storm meedoogenloos huisgehouden. De stoomboo-
des bij den Engelschen gezant en den dag na dit |erlj die 't kuslverkeer in Normandië onderhouden wa-
diner ontving Rhodes het portret van den keizer, ren genoodzaakt den dienst te staken. Bij Havre werd
met een. briefje van graaf Platen. de visscherssahuit „Notrc Dame de Gr ace' aan stuk
uitgesproken, dat deze man niet zijn eerste minis- ven jjgggn Ilot voor den bouw der groote havemwer-
ter kon zijn." En Rhodes zeide: „De keizer is een ken bestemde materiaal is zwaar beschadigd. De Bre-
groot man met een ruimen blik en een grooteu tonsche visschersbooten zochten' ijlings de vluehlhavens
geest!" i op.
Rhodes had trouwens reden met den keizer te
vreden te zijn. Want hij nam uit Berlijn het ver- pen aantal booten worden vermist; men vreest, dat
vtrag mede, dat hem vergunde, zijn telegraaflijn van zijn verongelukt
Kaïro naar de Kaap over Duitsch grondgebied aan
te leggen; de eenige voorwaarde was, dat die lijn
voorzoover ze door Duitsch-Afrika loopt, na 40
jaren Duitsch eigendom worden zal.
En de tevredenheid van Rhodes was volkomen,
toen een maand of wat later, op 28 October 1899,
tusschen de Chartered Company en Von Bülow, na
mens de Duitsche Regeering, de overeenkomst werd
aangegaan, waarbij Duitschland zich verbond op zijn
De justitie gelooft echter niets van die voorstelling
en heeft den verdachte voorloopig in bewaring gehouden,
een harddraver.
In een dorpje nabij Bergum werd dezer dagen een
harddraverij gehoudentoen ze afgeloopen was, spotle
een van de toeschouwers: ,.Nou, tegen het paard zou
ik nog wel durven loopen om twee rijksdaalders."
„Top!" zei de gelukkige eigenaar van het paard.
De giap werd ernst. Het paard werd naar de streep
gebracht, de wedder trok jas. vest en broek uit, en...
daar ging het los't Publiek was heel den dag niet
zóó vol belangstelling geweest als bij dezen wedloop.
En wie won'? De viervoeter moest het smadelijk
legen den Iweevoeter afleggien. Dezé wérd 'r avonds
bij de prijsuitdeeling betoost. „Deze draver, mijne
heeren, deze diaver heeft feitelijk méér vérdiénd dan
2 rijksdaalders, mijne heeren, en, daarom zullen we
de vrijheid nemen met de pet bij u rond te gaan.
Niet allemaal centen en knoopen, alsjebliefl; laat
En Albrecht von Wulffen zat een weinig in elkaar
gedoken op den steen en dacht: hoe zoet moet het
zijn, haar mond te kussen. En hoe heerlijk heur
haren te streelen. Ach, zij mag niet 'treurig zijn.
Maar nu gingen zij heen, een onzekere toekomst
tegemoet weg, het moeilijke leven in, waarvan
niemand den loop kon bepalen.
Hoe wonderlijk was deze avond. Misschien kwam
het wel door die fluittonen, die tot hem overkwa
men, die klonken zoo treurig. Von Wulffen kon
plotseling den klank van de fluit niet meer verdra
gen, hij sprong vlug op en verliet het kerkhof, het
poortje met een harden slag achter zich dicht gooi
end. De meid van den pastoor trad hem tegemoet.
„Zeer good, dat u komt, mijnlieer Von Wulffen.
De pastoor moet vanavond nog naar het dorp. En
de gravin babbelt gaarne in den schemer. En als
u nu komt, is zij niet zoo alleen,"
Von Wulffen trof de gravin in het prieel en zij
gaf hem hartelijk de hand en zeide: „Nu willen wij
maar hopen, dat alles beter uitvalt dan wij het ver
wachten. Ik ben daar hoven geweest en vond den
ouden man zeer opgewonden. Hij deed zeer ge
heimzinnig. Misschien heeft hij werkelijk nog bloed
verwanten of aanhangers in Parijs, die hem zullen
steunen."
„Ik voel mij bij deze zaak niet heel erg op mijn
gemak, antwoordde de jonge man aarzelend, lk
kom mijzelf voor als iemand, die den ouden baron
aan den honger overgeef, terwijl hij toch eigenlijk
zelf degene is geweest, die op den verkoop heeft
aangedrongen."
Von Wulffen sprak zoo nog een poosje door en
al zijn woorden wezen op een overgroot medelijden
met de bewoners van Sonneborn.
De gravin liet hem uitspreken. Dan zeide zij met liaar
zachte stem„Ik heb vrienden in Parijs, mijn beste
vriendin is de volgende maanden daar. ik zul liaar
alles schrijven en zeggen, dat zij op Clarinde muet
passen. Dan behoeven wij voor dat kind niet meer be
vreesd te zijn."
he/tuinhek n slon^ °P- Hij slond besluiteloos aan
«muitte en het was of de heele natuur
nog wakker was, zulk een heerlijke avond was het.
Uit Londen wordt gemeld, dat de orkaan in het
Kanaal en aan de Engelsohe kust talrijke slachtoffers
heeft gemaakt. De passagiersbooten hadden een zéér
stormachtigen overtocht, de meeste kwamen verschei
dene uren te laat aan. De kapiteins verklaarden,
dat zij in geen jaren zulk een weer beleefd haddên. Voi-
fens een bericht van Lloyd uit Plymouth zijn de stoom,
arkassen en vier booten van den Chileenschen kmi-
gebied de aansluiting van oen grooten i ransatriKaatt- ser Blanco Enealada" in de Jennicliffe-bocht gestrand,
schen spoorweg aan te leggen.
UIT ENGELAND. In de haven van Ostende vluchtten Dinsdag tal van
IIet verslag van den postmeester-generaal in En- vreemde visschersbooten, die door het noodweer over-
geland over het laatste dienstjaar is thans versche- vallen waren. Dit gaf aanleiding tot heftige en schande-
non He', verslag vermeldt reuzencijfers, die wel dui- lijke tooneelen. De inheemsdie bevolking viel dé vnéém-
delijlc den ontzaglijken omvang van den Engelschen de visschers aan en duwde hunne booten weer in zee,
postdienst in het licht stellen. Bezorgd werden 3000 na ze geplunderd te hebben. De Fransche consul heeft,
millioen brieven, 974 millioen halve stuivers-poststuk- naar aanleiding van dit ergerlijk optreden een aan
liep, 866 millioen briefkaarten enz. Sedert 1900 steeg klacht ingediend. Waarschijnlijk zal langs den diplo-
het aantal brieven per hoofd der bevolking van 57 matieken weg genoegdoening worden gegeven,
tot 65. Niet minder dan 31 millioen stukkeu waren
onbestelbaar en 427.000 stukken werden zonder UT SPANJE.
eenig adres op de post gedaan. Hel gerucht omtrent het uitbreken van een revo-
EEN FIJN JURYLID lulie in Spanje is gebleken onjuist te zijn. De Spaan-
Te New-York wordt een welbekend millionair, Ed- sche regeering schijnt de meening locgcdaan te zijn, dat
ward Rosenheimer, vervoolgd omdat hij op 18 Augus- het door speculanten de wereld is ingezondm
tus met zijn auto een meisje heeft overreden. Het Absoluut rustig is hel echter m het rijk van kon*
meisje werd gedood. Rosenheimer reed na het onge- Alfonso met. „i^meene rtakim» reedl
luk door, zonder zich om het slachtoffer te bekom- T« ^badell duurt de algmeene stekmgreej eén
meren Hii staat thans terecht weeens moord Bil week. En te Saragossa, waar reeds sinds eeni^n tijd
meren. Hij staat thans terecht wegens moord. Lu -j verschillende bedrijven staakten, is neus
de behandeling van de rechtzaak werd groote sen- j,
satic- gewekt door een verklaring van den verdedl- dag besloten over acht dag» voor geheel Spanje de
gor. die mededeelde dat een der juryleden aangebo- berichten uit Madrid heersehl er groote on-
ïB,ulïn'™bre£e^gTstevan^JËJÏÏ? geuXd in regeerin^kringen, en zijn reeds, ter voor-
te zuilen uitDrengen ten gunste van den Demaagae, t> onderdrukking van eventueele onlusten, troe-
althans zoo te zullen stemmen, dat de jury geen een- ^nl"fz°nden naar Bare-elona. Saragossa en SatedefI.
stemmig oordeel zou kunnen uitbrengen en dus het e"1 K" aa^ 6
proces zonder resultaat zou blijven. Uit de verdere
verklaringen voor de rechtbank bleek, dat dit jury
lid ook in vroegere gevallen tegen betaling reeds al
dus had gehandeld. De man is in hechtenis geno
men.
telegrafie op den oceaan.
Men schrijft uit Hamburg:
De Hamburger Beitrage meldt dat het stoom
schip Coreovado van de Hamburg-Amerika-lijn, dat den
4den October van Havana naar hier was vertrok-
Een schrille kreet drong plotseling door de nach
telijke stilte. Een steunende, benauwde kreet Hij
kwam uit het slot en hij werd niet herhaald.
Von Wulffen zag in het doodsbleeke gelaat van
Clarinde.
Zij was opgesprongen nu stond zij den aden
ingehouden, te luisteren. Eén seconde lang.
En dan liep zij hem voorbij. Von Wulffen haar
in de
en
i ui na. Hij dacht daar niet bij. Toen hij
ken, op zijne geheele ras voortdurend met stations Bourboazaal was en alles zag> voelde hij> dat hij
voor telegrafie zonder draad in verbinding heeft gp- geweten had> wat zou geschieden.
staan Tot den lOden behield het gemeenschap met de Daar was wijrl de tafel. Kaarsen brandden flik
kuststahons van N.-Amerika van Key West af tot Kaap kerend De jon Ix)d6wyk Btond ahi versteend -
Race. Den Udcn stond he« in verbinding met de \pi- keek met ontzetüng naar zijn grootvader.
ranga van zjjne reederij, de be;de volgende dagen met Grootvaders lichaam was op zij gezonken in del
het station hayal op de Azorni en reeds den 13den ieunstoel het hemd was opengescheurd, de mond
s avonds kreeg het berichten van Ouessanl, dat nog alg tot spreken grootvader wan dood.
1000 zeemijlen verwijderd was. Den volgenden dag zond In de opgewondenheid zijner vreugde was hij naar
hel telegrammen over dat station af en den loden ander land gegaan, naar een land dat niemand
ontving het ^berichten van het station NorddeicJi. Met teleurstelt
de beide laatstgenoemde stations behield het schip daarna En het was later dat Voil Wuiffen de kleine
aanraking tot aan zijn aankomst te Havre op 19 October. Clarinde in zijn armen hield en haar troostrijk toe-
EEN TREIN-IDYLLE. sprak terwijl zijn mond heur haren kustte.
Het volgende avontuur beleefden eenige reizigers Moede en verdrietig kwam Von Wulffen den voi-
genden middag weer in het slot. De pastoor en d«
gravin waren 's nachts nog toegesneld. „Het 18
Hij wreef zich met de hand over het voorhoofd. Hij goed," had de pastoor gezegd. „Dit arme leven Js
voelde zich nog zoo wakker en toch. was het reeds bezorgd de ontgoocheling bleef hem gespaard
na middernacht.
En de beide kinderen, de eenige erfenis van
Von Wulffen liep de dorpsstraat langs. Maar niet doode, zaten hand In hand, twee hulpeloozet
den
die
naar den Hertog August. Eer hij recht wist, wat hij zich in het onbegrijpelijke van dit leven aan
wilde, stond hij bij den slotmuur. En gedachtenloos vastklemden. M
liep hij het kleine slotpoortje binnen en was op de En op het gelaat van Von Wulffen kwam
weide, die zwak door de sterren werd verlicht. vreemden trek, in zijn oogen een schittering;
En hij luisterde. Stemmen hadden hem hierheen keek naar Clarinde. Hij wist niet dat de gra^111
gelokt. Stemmen, die uit de verlichte kamer van d® de vensternis zat. Zij liep plotseling °P kem r®0"
eerste verdieping kwamen. Men zag het licht door „Mijnheer Von Wulffen, kan ik u even 8Prea®D,_
de bladeren schemeren. „Pardon, gravin, ik zag u niet.'" HÜ volgde haar
Mijn God, daar boven vierde men een vreugdefeest verbaasd de kamer uit. „De kinderen blijven zo®
De grootvader sprak luid en opgewonden. En dan leen," zeide hij.
werd er geklonken. „Zing Louis, zing eens!" riep „De smart wil doorgeleefd zijn, evenals de vreuf
de grootvader. de," antwoordde de gravin. „Nu zijn zij hij eikaal-
Met een eenigszing schorre stem begon de fluit- Ik zal u ook niet lang ophouden, maar wij
speler te zingen van zijn heerlijk Frankrijk. een oogenblikje naar buiten." Na een pauze: „Mü®'
Von Wulffen klonk het twelbekende lied als een heer Von Wulffen, misschien wordt u nu boos ov«f
treurklacht. Hij dacht er niet aan, dat hij hier als hetgeen ik u ga zeggen maar u zult t-c»Ilia8j
een indringer was, hij dacht er niet aan, dat het moeten erkennen dat het 't Juiste is." Zij bi01
bevreemding moest wekken, wanneer hij als een luis- even op.
tervink voor het venster liep. Hij trad den Fran- „Wat is dat juiste?" jg
schen tuin binnen. Zij reikte hem de hand en keek hem vrij ifl
Of zij zou slapen? Of Clarimie sliep? Zij mocht dat oogen.
lied niet hooren, terwijl zij het afscheid roods voelde. „Laat Clarinde aan mij. U kunt haar steeds bij
terwijl liaar roods liet heimwée in het harte brandde, vinden. Later, wanneer het tijd is."
Hij liep den tuin door en hij voelde het alsof het Von Wulffen zweeg, blozend
hier eensklaps levendig werd en de paden zich als ,,ik wil het kind bij mij in huis nemen,
met menschen vulden. Hij wist eensklaps waarom hij wij de kindereu kunnen scheiden. En gij, beste vrt«
den tuin was binnengetreden (oen hij Clarinde vond', jij moet voor broeder Lodewijk zorgen, hij wd
Ineengehurkt op 'n steen vond hij haar en toen wist weg wel vinden. Laten wij ons aanmelden als
hij, waarom hij niet had willen slapen dezen nachl. voogden dezer kinderen."
Hij zag dal zij weende. „Hoe weet gij het van mij?" vroeg Von
„Clarinde", zeide hij. die wel begreep, dat de gravin zijn gevoelens
Zij antwoordde niet. Zij bewoog zich niet. Vanuit zien had. fll)
de kamer kwamen allerlei klanken. Hel was daar feest. „O, dat is gemakkelijk genoeg. Maar het ia
De jonge man stond als zonder gedachten. Het wïs nog te vroeg. Clarinde moot eeret het leven
goed aai nij nu hier kon zijn. Hel moest zoo zijn t Hij boog zich voorover en kuste de gravin
dat hij bij Clarinde was. En zoo sterk was zijn deel- hand. wej-
name in iiaar leed, dal hij meende, dat zij dat voelen En dan gingen zij met elkaar over de groene
moest, zonder woorden. Zij moest weien, dal hij hier de, langzaam, zwijgend in diepe gedachten-
wachtte In gedachten aan de toekomst.
Hoe lang dat wachten had geduurd, dat wist hij
later niet meer. En daar daar kwam het. EINDE.
