De doodenweg.
I'
I.
Zaterdag 5 November 1910.
54e Jaargang, No. 4807.
DERDE BLAD.
vosten onze woning tegen to eindigen.
bllksemscnaae liesciiei men bedreigde deel van het dak, waarop hij is aange
bracht. Waarschijnlijk kon de geheele opvangstang
Vervolg. achterwege blijven, zoo geen gevaar optrad, dat dan
R E C L m E s.
Vrouwen
üsaa gr TSZ2&Sd"
r'g.A,wr
DOOR
MAARTEN MAARTENS.
Vervolg.
De vrouw begon weer te huilen. Tegelijk traden er
twee groote kerels van zoons binnen, die een walm van
vochtigheid mee in de kamer brachten.
Jongens", stamelde de patiënt „buurman Lops is
hier
wat
woest. Die roodbonte koe van hem heeft nét
heb. Ze heeft 't in haar binnenwerk' en
kreunend zonk hij achterover, met koude zweetpanels
op zijn voorhoofd.
„Jullie moeten mij helpen, kerels", zeide de doktér
tot de zonen „en gauw óók of 't is te laat!'"'
Zij waren linksch genoeg; maar zij deden hun best.
Geen handigheid van arts en helpers zou de pijnen
van den patiënt hebben kunnen verminderen. Toen
eindelijk de operatie afgeloopen was, lag hij meer als
een dood© dan als een levende.
„En wat denkt u er nou van, dokter?" vroeg de
bezorgde vrouw aan de deur?"
„Hij kan 't er dóór halen", antwoordde de eskulaap
„als hij stil ligt. Anders sta ik voor niets in..."
De patiënt opende half éen oog. „Ik hoor 't wel",
fluisterde hij nauw hoorbaar. „Maar ik ben taaier dan
mijn vader was, die zeven-en-tachtig
Verder kon hij niet. Van louter uit
tot zich en fluisterde:
„Zweert mij dat je mij naar het kerkhof brengen
zult langs den Doodenweg! Zweert mij dat!"
Zij aarzelden, keken elkander aan, stamelden dat
de baron den weg verlegd had
„Zweert!" herhaalde de oude. „Ik kan niet ster
ven zoolang ik niet weet dat ik gaan zal zooals
mijn vader is gegaan. Het is de weg geweest van
ouder op ouder. Dat kan de baron niet verande
renLangs den Doodenweg zweert mij
zweert
„Goed, goed. Wij zweren 't," zeiden de zonen.
„Op je woord van waarachtig?"
„Op ons woord van waarachtig."
Een uur later prevelde hij iets over den prijs van
de varkens en tegen drie uur in den morgen
hoorden ze hem duidelijk zeggen: „Ik ben taaier
dan mijn vader was. Ik had minstens zeven-en-tach-
tig moeten worden"En daarop stierf hij.
De dokter kwam juist vóór het ontbijt. „Heb
ik 't je niet gezegd?" riep hij, verontwaardigd.
„Wat?" vroeg de oude vrouw.
„Dat 't zijn dood zou wezen, als er met hem ge
sold werd! En dan hem te gaan versjouwen
naar eene andere kamer! Jullie hebt hem ver
moord, met je allen!"
„We hebben Altoos gedaan wat hij ons gelastte,"
verklaarde de weduwe, en zij begon te schreien. „Zou
den we hem dan getrotseerd hebben op den dag
van zijn dood?"
„Er is niets meer aan te veranderen," philosofeerde
de dokter. „Doet dus nu maar het noodige voor
de begrafenis."
Maar het was geen kleinigheid, hen daartoe te
bewegen. Zij hadden immers geen van drieën, gedu
rende de laatste halve eeuw ooit iets gedaan uit
zichzélf, ooit tot iets den eersten stap genomen.
Nooit hadden zij iets gedaan, dan wat en zooals de
vader het hun gezegd had; en nu konden zij zich
haast niet voorstellen, dat de oude man er niet meer
was om orders te geven met betrekking tot zijne
begrafenis.
De dokter hielp hen, en ook de dominee, en de
blik van deze verzameling vogelverschrikkers, en van beschouwd is het een onnoodige ontsiering te noe-
uitputting lag hij notaris. Alles, wat hun gezegd werd, vonden zij goed.
twee uren lang roerloos, terwijl de schemering verging \a„ gingen aan hun werk alsof er niets gebeurd ware.
in duisternis. Toen bewoog hij zijn hoofd en riep met De daeelii
matte stem om Jan, zijnen eerstgeborene.
„Licht mij op", zeide hij, toen de zoon 'zich over
hem heenboog.
„Maar vader, wat wil je nou? Je hebt toch. ge
hoord wat de dokter gezegd heeft... 1"
Licht mij op!"
De zoon had nog nooit, in al de vijf-en-veertig ja
ren van zijn leven, gehoorzaamheid geweigerd aan die
stem. Zou hij daarmee nu nog beginnen?
De dagelijksche sleur nam hen geheel in beslag. Al
leen gaf het hun eene niet onaangename verstrooiing,
het lijk aan eiken buurman te laten zien.
Op den dag van de begrafenis verzamelden zich
verwanten, vrienden en kennissen in grooten getale.
Want, na eene bruiloft, is een begrafenis in, het
leven van een boer de grootste en genoeglijkste ge- wijl de barones genaderd,
beurtenis. Pas op den derden, rang staat een doop-
partij.
den, grooten, met zwart behangen wagen, en de ake
lig oude bessen er bovenop. Zelfs de bok, andera
voor geen klein geruchtje vervaard, maakte een
schichtlgen sprong zijwaarts.
„Wat moet dat beteekeneu?" donderde de baron.
Hij zag er heel fier en statig uit, hoog op zijn vu
rige ros gezeten.
Jan Putters en Piet Putters stonden tegenover
hem. Zij trokken hunne hooge hoeden tot over hun
wenkbrauwen.
„Wij begraven onzen vader," zeiden zij samen...
„Langs den ouden Doodenweg," liet Jan er op vol
gen.
„Maar je wist toch dat ik den weg verlegd heb!
Je zaagt toch het bord!... Voor den duivel, ik zal
je vervolgen! Ik zal-"
„Meneer de baron heeft niet het recht om den
weg te veranderen," zeide Jan, terwijl de anderen
zich rondom hem schaarden. „De Doodenweg behoort
aan ons allen. Die is ouder dan alle koningen of
baronnen."
„Neen neen, daar heeft meneer de baron 't recht
niet toe," viel Piet bij, en al de anderen mompel
den instemmend.
„Recht? Geen recht?" riep de vertoornde ba
ron. „Wat praat je van recht? Dat zullen we
eens zien!" Zijn paard steigerde. De kinderen
gilden. De baronesse kwam toegeschoten.
En nog eene Andere moeder stond naast hare kin
deren: de oude moeder Putters was afgedaald van
hare zitplaats op de doodkist en stond tusschen hare
zonen.
„Je hebt mijn heele tennisveld vernield," schreeuw
de de baron. „Ik zal je voor het gerecht dagen!
Je zult mij schadevergoeding betalen, tot den laat-
sten stuiver!"
„Schadevergoeding?" antwoordde Jan Putters, met
een schamperen blik naar de wagensporen achter
hem. „Goed! Die zullen we betalen, als 't moet, zoo
arm als wij zijn. Als meneer de baron het recht
heeft om den Doodenweg te versperren, dan moet
hij ons maar dagvaarden."
„Dat zal ik daar kan je op rekenen!" riep de
baron.
„Best, meneer de baron. Wij wachten 't af," zeide
men, wanneer men op gebouwen stangen van soms
wel 4 Meter hoogte gaat zetten, om te maken dat
deze stang eerder getroffen zal worden dan het er
naast gelegen gedeelte van het huis.
3e. Hij verkiest een zoo recht mogelijken weg.
Scherpe bochten en vooral spiraalvormige wendin
gen vormen groote stoornissen.
Mooie sierlijke bochten van de afleiders om goten
enz. moeten dus achterwege gelaten worden, want
ze geven groot gevaar dat de bliksem daar afslaat
en op minder gewenschte manier door het huis zelf
een, weg naar de aarde zoekt.
4e. De vorm der doorsnede van een geleider is
van invloed op den tegenstand dien de bliksem ont
moet. Door een platten breeden band zal hij ge
makkelijker gaan dan door een ronde staaf. Dit
staat in verband met de tweede eigenschap, nl. dat
de ontlading slechts door het oppervlak der staven
verloopt. Platte banden zullen een veel grooter op
pervlak hebben dan cirkelvormige staven van de
zelfde doorsnede.
De hier gestelde eischen nu maken het zeer las
tig een stelsel te ontwerpen dat absolute veiligheid
waarborgt. Daartoe toch zal elk geval op zich zelf
beschouwd moeten worden. De aard der dakbedek
king, het aanwezig zijn van gas- of waterleidings
huizen door het geheele huis, de meerdere of min
dere diepe ligging van het grondwater (zomerpeil)
en van de nabijheid van putten en slooten, het in
gebouwd liggen tusschen andere gebouwen enz. enz.,
dit alles zijn oorzaken waardoor détails van den aan
leg gewijzigd zullen worden en elk geval van een
ander zal afwijken. Toch moet, bij eenigszins oordeel
kundige beschouwing van deze feiten, de mate van
onzekerheid, die er ten slotte overblijft, niet te
hoog geschat worden. De kans om een belangrijke
bliksemschade teruggebracht te zien tot een zeer
geringe is zeer groot en zelfs is met zekerheid ge
bleken, dat een niet onbelangrijke mate van veilig
heid verkregen wordt door sommige, naar nog veel
voorkomende meening, volkomen onvoldoende aflei
ders.
In Würtemberg, waar in 't algemeen de hulzen
veel meer dan hier te lande, metaaldeelen bevatten,
als metalen dakvorsten, dakkeperbedekkingen, ijze-
,,i)tï»L, JLUt?Utït?l ucuvii. IT ij „.v—B* I
fJan met waardigheid. „Maar laten we nu vooreerst ren goten en zinken regenpijpen, is gebleken dat
onzen doode naar het kerkhof dragen." I dergelijke huizen, ook als ze geen afleider bezaten,
Het paard van den baron stond dwars over het bij inslag dikwijls met een zeer geringe schade vrij-
pad met opgeheven kop en wuivenden staart. kwamen. De oorzaak hiervan is, dat de bliksem deze
Maar de oude vrouw, de weduwe, was middeler- metalen dakbedekking volgde om vervolgens door de
jl de barones genaderd. goten en pijpen naar beneden geleid te worden en
„Laat mij mijn doode in, vrede begraven," smeek- ten slotte door den waterstraal den aldaar doornat
te zij. „O, mevrouw, als 't uw man eens was, die ten grond te bereiken.
'L1J- XL?1! "hLTlëTteë' ën als u" hier stond op mijne In verband met de tweede genoemde eigenschap
„Geloof ji/ aan dokters?" hernóirt de .vader sma- rcud^n .^waar^de T^Tfdro? wTd gespeeld door de plaats!... Ik heb hem trouw liefgehad en gehoor ^^foed'^eleidTnf met Skaaf verbonden "ïn!
lend. „Ik niet net zoo mm aan dokters voor men- klaagvrouwen drie onberekenbaar oude bessen in zaamd, haast zestig jaar lang. Het was zijn laatste bijv. wel goed geieiaena me e elkaar
schen als aan dokters voor vee. Ik heb geen dokter zwarte mante'ls en zwarte hoofdkappen, opzettelijk wensch, mevrouw, dat hij ^ngs den °ad*n eïs^rd waren o dit de keperbedekking wel ge-
noodig om mij te vertellen waar ik aan toe ben... en speclaal uitgenoodigd om te huilen. De weduwe weg zou begraven worden en mijn leven lang ben E^olee^dJ""£otOId£rU£®t eP daarmee in direct
Maar ik heb je wat ta zeggen. Laat je moeder eens zat jn de g0ele kamer", kwansuis luisterend naar ik hem gehoorzaam geweest. verhand staat De bliksem let op dergelijke afstan-
de kamer uitgaan" nmste.de hij de toespraak van den dominee, en verontwaardigd „Wat kan ik doen, vrouw PuttZ vil^nde^dan gewone stroom Toch zal
Hoe krijg ik dat gedaan? fluisterde de zoon. „Zij doende, wanneer een der klaagsters een oogenblikje doen?" antwoordde de jonge barones, met tranen In den veel minder na MlkBemafle,der met
zal niet willen. Je weet, vader hoe zij is. stjj hield om een snuifje te nemen. De zoons zei- hare oogen. jQTn„ crhnrh hpoi weinie kosten tot een veel meer volmaakte
„Zeg haar dat de kippen uit het hok geloopen zijn den bij de conversatie tegen iedereen maar „ja" of Daar vatte de oude boerin «ejZwrót kunnenbrengendoor de tusschenruimten met aan-
prevelde de patiënt. üeen.. dikwijis giad verkeerd. Beiden slaakten ter bij de hand, en aarzelend eerst nog maar met kuirnen brengen^ OO overbruggen. Hierdoor
Moeder, ga eens even vrcg! gebood nu de zoon, een zucht van verlichting, toen de bidder verscheen klimmende vastberadenheid g^idde rij ^ar ^n ^oldeerd®^ voor afslaan in elk geval kleiner
met al de autoriteit die hij bijeen kon rapen. met de mededeeling dat de stoet gereed was om hare kinderen naar den heer wan het land, die daar ral net gevaar
De oude vrouw die reeds alles er van begrepen had. zloh in beweging te stellen. Naar oud-vaderlijk boerscb als een beeld van onverzettelijkheid hoog op zijn woraen afleiders vinden we echter
keek hem zwijgend in de oogen en ging de kamer gebruik werd de kist op den wagen van den overje- paard zat, dwars over den weg. dicht ^Hóons land wel op sommige gebouwen, in den
t" v, dene geladen, met een zwart laken toegedekt. De En toen zijne vrouw en zqne k e zinken daken of zinken torentjes en me-
Jij bent nog eens een kerel! mompelde de ziéké... builsters. heel in 't zwart, namen mede op dit voer- bij hem kwamen, trok hij de ^u^la aan en tal™ goten en afvoerpijpjes. Met weinig moeite zoo
juister nu eens, Jan. Dokter of geen dokter, en tuig plaats. De mannelijke rouwdragers stapten er zijn ros terugdeinzen^et pad was vrj en Zdfze wanneer het in het bouwplan opgenomen
of ik wil of met, mijn tijd is gekomenachter, toegetakeld met rossige kachelpijphoeden van de gansche stoet, de wagen met de k s p' geweest tot goede afleiders gemaakt hebben
De zoon wilde hem den mond stoppen; maar de oude, de meest verouderde modellen, om welke hoofddek- de stille, zwarte figuren, en de oude weduwe en was gewee
praatte voort: 8els lan krippen sjerpen gewonden waren, die slap hare zonen, en vrienden met <ie onmogelijke hooge kunnen woraen
kregelig,
\XT Z ir- .•-■» CC 125 ICLliftC hUUUCU OJCI UOU ft'
aarom met? Mijn tijd is gekomen, zeg ik je. neerhingen in de stille lucht.
liaitj ZA/11C11. Clt i tvuuvu -
hoeden, en de bidders met de fladderende krippen Hoe hebben we nu onze bliksemafleiders dus
—o ueemiugeu ïu ue bviuo iucuu glerpen en de rossige zwarte jassen, lanL.^den ^n^de^eerste plaats komt de hooge opvangstang
Wat wou je dan? Wou" je dat ik eeuwig leüde?" Langzaam bewoog zich de °ver alles weer in sjokkende beweging lan» platinapunt te vervallen. Men beschermt echter
Maar vader je bent toch zoo'n taaie en met dige heide. De mulle weg lag wit T°°r h®» oude„ Doodenweg, om den ouden Jan Putters mogelijk alle uitstekende PuAten aja
Kerstmis moet je pas drieën-tachtig wordenwierskanten bezoomd met Anbl^d£ol™ ruste te ^an leggen onder de zoden.
„Er is iets kapot in mijn binnenwerk dat voel He t land was kaal en dor. Hier en aaar
ik,'en dat kan geen dokter meer la
N. R. Ct
schoorsteenen, gevelspitsen etc., door afzonderlijke,
enkele dm. lange opvangstangetjes, en de dakvorst
en scheeve dakkanten door hierover gespannen me
taaldraden. Dit alles wordt verder tot éen stelsel ver-
—frjn... Luister küDijn op, dat even nieuwsgierig toekeek en dan
nóu... De boerderij" is niet veel waard maar ik haastig zich uit de voeten maakte.
heb mijn best gedaan. Ik kan jou en Piet niet veel Door het losse zand zwoegden zwaar de paarden, ..T tv taaiaraaen. Dit anes worac Vr murf.n tot den
nalaten maar er ligt toch nog een beetje geld in ei; ook de menschen strompelden, twee aan twee, lvUllIHMl Wil 11161 M 61111g eenigd, dat zich langs de ho anPrtverhindiniren
despaarbank... Nou móet je mij opnemen en neerleg- met den slungeligen gang van boeren. Het dichtst UUC nuiu,c J
leggen in de goeje kamer. Ik wil sterven waar mijn achter den wagen liepen de beide zoons met strakke
vader en mijn grootvader gestorven zijn." gezichten,
„Dat gaat niet, vader, dat kan niet. Je mag Van uit de opene heide slingerde zich de zand-
niet verlegd worden. Dat zou zoo goed wezen als dat weg eerst door laag hakhout, dan door dennenplant-
wij je vermoorddensoen, en zoo langs het opgaande beukenhout van
„PraatjesJe kunt een stervende niet meer vérmoor- een park. Hier was een weinig lommer en koelte.
den... Wacht even! Roep Piet. Dan kan je zeggen in stilte en schaduw ploeterde de stoet voort.
dat jullie 't samen hebt gedaan." Maar eensklaps bleek het witte pad versperd,
al U 01*1 rtaw/vn-ruvr. J—
of
1* igrond voortzet om daar in goede aardverbindingen
11M i ui Elke korte opvanger beschermt dan slechts het
bij inslaan van den bliksem de draad op de getroffen
Piet werd eero© "t „.Bfioe komt het dat ondanks den bliksemafleider plaats door zou smelten en dus nog wel die ontla
den lichten ma Pfn,en en sam®jJ droegen zij afgebroken door een drogen greppel en een kleinen toch brand ontstaat? Hiertoe dient eerst nagegaan ding schadeloos zou maken, maar voor volgende in-
en de m™ in u moeilijken last de kamer uit dam, die dwars er overheen gegraven en opgeworpen te worden hoedanig de bliksemontlading is geweest, slaande bliksems geen voldoende beveiliging meer zou
menteer©n° nó 'var^e&c stond de oude vrouw te Ja- waren. Boven op den aardwal las men op een bordje In de le plaats zien we dan, dat in 6 der tref- kunnen bestaan. Daarom is het ook gewenscht op
ademde k-óri h n in® ^w,vn ^'."P Hij de woorden: Verboden toegang. gevallen van beveiligde gebouwen, de bliksem ergens enkele plaatsen der vorstleiding nog korte opvang-
7oo strnmrield cm dreunend van pijn. De aanvoerder der bidders, die eenige passen voor- anders dan op den afleider is ingeslagen. Bij 12% stangetjes aan te brengen. Daar waar een metalen
rensaion duf en kamer in het boe- uit liep, bleef staan en zwenkte toen naar rechts, der gevallen, dus tweemaal zoo dikwijls vertoont de torentje of schoorsteenkap het bedreigde punt be-
wnrrvnt 'mpt en..mu!Jg ®n donker en somber, vol- waar omgehouwen boomstammen eene tweede bar- bliksem een hoogst eigenaardig gedrag en verlaat dekt, kan de opvangstang geheel achterwege blijven,
ren *ht- „;i,° :e oude meubelstukken. De ricade vormden. hij, na oorspronkelijk de opvangstang getroffen te De kans, dat het gebouw buiten den afleider ge-
onder een© i n ir I eed olifant, „Halt!" riep Jan, de oudste zoon, met eene stem hebben, den afleider om verder langs allerlei, liefst troffen zal worden, is nu heel klein geworden, doch
den mmir Y'1 n. Delftsch aardewerk. In alsof hij een bataljon schutters kommandeerde. Hij metalen, voorwerpen den grond te bereiken. gezorgd dient nog te worden, dat de bliksem niet
ren en ®rne eene bedstede, diep en zwart, met déu- verliet zijne plaats achter den lijkwagen en kwam Dit afslaan komt zelfs voor bij bliksemafleiders afslaat. De bliksem heeft neiging zich over de be-
zoo voorhH werd óe oude man naar het front, met zijn broeder achter zich aan. waarvan de draaddikte en grondverbinding niets te staande geleiders te verdeelen. Zijn dus groote me-
oorzicflug mogetijk neergelegd. De wagen stond stil, met geheel den stoet er ach- wenschen overlieten. Uitvoerige opgaven omtrent taalmassa's als constructiedeel of in den vorm van
Langen tijd lag Jan Putters als op een ptJnbank, ter. - T>~„ir=,
I daar in die donkere holte, kreunend en kermend,
i Ook de vrouw was nu binnengekomen, In stilte hare
I oude handen wringend.
Eindelijk opende de patiënt zijne oogen,
UT
v. W.
Wordt, vervolgd.
.De weg is door den baron Terlegd," verklaarde boekje Die Blitagefahr, herausge- deze geleiders met den bliksemafleider m verbinding
de bidder „Bil loogt nuT„, ^miaee di Éfctrotècl,ni-il.ei Vereins". worden gebraebt. Verder volstaat men om deze re-
De Doodenweg gaat rechttoe rechtaan! riep Jail. ïto Gulik meidt enkele gevallen. Zoo werd den niet met éen afleider naar de aarde, doch brengt
Hii ereen de paarden bij de teugels en gelastte den Ook Dr. Martinitoren te Gronin- deze op alle hoeken van het gebouw aan, waarbij
Haai de gordijnen ~op," fluisterde hij° „Ik wil nog ouden vrouwtjes om uit te stappen hftgeea zb d e^roffeI1 Deze bezit een afleider waarvan de metalen afwateringsgoten echter ook als afleider dienst
eens naar buiten kijken." 'deden, met verbazingwekkende vaardigheid. Vervo ider vormd WOrdt door een 4 mm. dikke rood- kunnen doen (voorzien van aangesoldeeide koper-
Er kwam niet veel licht in, ook toen blinden en gens, na aan Piet en nog een paar ander koperen reep van de aanzienlijke breedte van 10 reepjes),
gordijnen zoo wijd mogelijk open waren. De sieke bevolen te hebben de kist in evenwicht cm en eindigend© ih een gTondplaat van 2% M- A.
fcon, van waar hij lag, juist de voorzijde zien van de trok Jan met geweld en kracht de weerbarg P oppervlak.
„nieuwe" schuur, die nog altoos de nieuwe heette, den dwars door den greppel liéen, me De hoofdóntlading volgde den geleider, mede he-
hoewel zij tien jaren reeds oud was. en botsen en kraken van wielen, en o\er a.?bt- uurwerk dat er aan verbonden is. Gedeeltelijk ech-
„'t Is een stevig gebouw," zeide hij „dat kan aardwal naar de andere zijde. He v«e ter js de bliksem bij de kamer des torenwachters -
jullie tijd nog best uithouden... Ik had graag nog Btuk maar liet gelukte. En afg6slagen op een ijzeren spreekbuis die naar de
eens de koebeesten gezien, 't Is al zoo lang nou, zand van zijne schoenen, ademdeee 1 brandwacht loopt. Aldaar sprong de bliksem over
dat ik ze niet gezien heb al wel veertien dagen, te de hijgende paarden goedkeur P JV een afstand van 6 meter op een waterlejdingsbuis, b
uit. De deii u, lil ZZS SSSÏÏTuS 'f-
twee broeders keken elkaar aan. Toen sloop de te kijken. Sommigen dropen achterwaarts, aisoi y a|n de lantaarn bing. Wanneer gij steeds last hebt van pijn In uw rug,
jongste de kamer uit en straks, in de dalende veel lust hadden om zich uit de voeten H(>e gemakkelijk bet uu mag zjjn het afslaan te verschrikkelijke hoofdpijn, duizeligheid en scheme-
duisternis, vertoonde zich achter het venster eene „Wie niet mee willen, die kunnen, tei gg - wt)ten aan onvoldoende grondverbinding, in hoven- ringen voor de oogen, rheumatische pijnen, hartkiop-
grijsachtige massa, die eerst roerloos stond, toen riep Jan. „Ik ga mijn vader naar zijn girai in s „eval gaat dit toch zeker niet op en hierin pingen, en gij u afgemat gevoelt, hoewel gij nauwe-
zich bewoog eu een zwaarmoedig geloei aanhief. langs den weg dien zyn vader e 00it geenszins. De kortstondige en lijks met uw bezigheden begonnen zijt, den,kt gij er
„Ja wij hebben maar de witte er uit gehaald," zijn gegaan." piet hooggespannen electrische ontladingsstroomen waar- dan wel aan wat de oorzaak van uw kwaal is?
zeide de zoon. „Die kan vader beter zien." 1 „Ja, waarachtig! Dat doen we. riep rie de bUk8em beboort, wijken echter in hun gedrag Vele vrouwen znn ertoe geneigd om dergelijke
„'t Is al goed zoo. Neem ze nu maar weg. Ze wil En nu, zich schamend vo w8nróneen ande- sterk af van meer standvastige en laaggespannen verschijnselen toe te schrijven aan hun vrouwelijk
liever weer op stal," mompelde de stervende... Toen allen over den greppel, sommigen gesprongen electrische stroom en dit feit is het, dat men vroe- gestel, niet wetend welk een gewichtig werk de nie-
tilde hij zijn witte hoofd weer even op en prevel- ren gekrabbeld, als een troep kraaien over over bet boofd beeft gezien en dat tot het ren te vervullen hebben en niet wetend hoe vaak
de: „Roep Piet! Gauw!" en de schreiende vrouw van een akker. Een honderd senreaen vei toen dikwijls onverklaarbaar gedrag van den blik- deze belangrijke organen juist bij de vrouw aange-
hep heen. I I I I de oude weg tog ongerept, en- ^v^rkaut met sem aanleiding geeft. daaa w,orded' t
In spijt van zijn ongeduld, was de oude man niet bazing liep hij uit op een groot viera* Deze wetten zjjn van dlen aard, dat van de aflei- De nieren zijn de zuiveraars van het bloed en ver-
In staat tot spreken, wel een kwartier nog nadat harden vloer, dat maar au wisien «w y ders-fahrikanten niet geëischt kan worden er een schijnselen als de bovenstaande tooneu aan, dat zij
de moeder met Piet teruggekomen was. Het was iniet niets anders was dan een leiuu grondige kennis van te bezitten, doch op de volgen- hun werk niet behoorlijk verrichten. Velen verwaar-
nu buiten geheel donker geworden. Eene vetkaars onomheind. Twee Jonge. d\™„ lefte' bii bet ëade- de belangrijke eigenschappen dient toch zeer zeker loozen deze eerste verschijnselen en zonder twijfel
("walmde en flikkerde op de tafel naast het bed. bezig waren daar te spelen. vlucht':en Dtn worden gelet: t doen zich daarna ernstige ongesteldheden voor die
1 Maar eindelijk toch kwam er weer een hnder ge- ren van den begrafenisstoet, aiwi zu ^a^oort le Vertoont de bliksem groote neiging zich over een totale verwoesting der nieren ten gevolge heb-
luid, dan dat van kermen, uit de pijnlijk vertrokken gezien hadden. De van den verschrik- aanwezige geleiders (metalen voorwerpen) te ver- hen.
Zij hadden de plaats ingenomen van aen ven*. ejj hlerbjj welnig lettende op wat men noemt Verdraagt daarom de eerste verschijnselen niet met
ten bidder. Hunne harde boerengezichten stonden^ gelatenheid, doch begint onmiddellijk met het .gene-
lippen»
"Jan en Piet komt hiM-.'" - -
e faunen bogen zich over hem heen, om zijne uit steen gehouwen; zij schopten een pa&r ballen i den galvanischen weerstand.
wnnrHQ„ - I -iM vnrvr hot. tennis- I Gewone stroomen zooals b
voorden op te vaugen.
wee- zonder ze te zien totdat zij voor het tennis- Gewone stroomen zooals bij telegrafie of electrisch zen uwer nieren, de bron van uw zich ontwikkelen-
,1 _1.A T1 R«11nn »^>1 mnlrlrn1H1,/v» Hes 7l'nl7iA PAO+A^O rt»11J
I"1^ lig hier tA at Ar ven fluisterde hii in d*- net kwamen te staan, waar zij halt maakten. Jan licht gebruikt worden, zullen veel makkelijker door de ziekte. Foster's Rugpijn Nieren Pillen dienen uit
zelfde bedstee waarin mii'n vader en mijn groëtvade'r echter wist al spoedig raad. Zijn knipmes uit te1 een dikke staaf dan door een dunne gaan. Stroo- sluitend voor de nieren en de blaas. Zij versterken
gestorven z^n ik had nog minstens vijf jaar moe- halen en het koord van het net door te snijden, men als waartoe de bliksemontlading behoort, letten de nieren en maken hen volkomen geschikt voor hun
leven -
is iets kapot gegaan in mij'n was voor hem het werk van een oogenblik. Het net
Iljjj -■>'** maar er 1ö ICUJ ivapui gegaan 1U xxxij 11 -
unenwerk en daar is 't eindje van de dood. 't viel slap tegen den grond, en de wagen met zijne
a Wel een zachtere dood mogen wezen maar 1 ^,ao HionA wi^isnoren ach-
I. -w. Kmxx LtJx t; UUAJU 1UU5CU r» cnwu muiu
aar heeft een mensch geen zeggen over. Het eene
vracht rolde weer voort, twee diepe wielsporen ach
terlatend in het deerlijk gehavende tennisveld.
Varken'slh meuBtn seeu isggcu u,Ci. l 0
ee'd wor iY6eUWt darder dan '1 andere, als het ge- Zoo maakte de stoet zich baan, nu verder langs
1Q elh geval, het eindje zal wel ko- de middenlaan van den nieuw aangelegden rozenhof.
i En aan het einde van die laan stieten zij op de
en ik lig waar mijn vader lag."
2 ijf. *v Cllll 111 IJ 11 v UUVl II MM W
en zjj °°een dwaalden door de kamer, die zijn trots kindertjes van den baron in hun bokkenwagentje, en
do Jbbernakel was geweest. Voortdurend kerm- op den jongen baron zelf te paard.
TT"- 4/\»>of/\nR nn hou tfiP fpr
Jte- De pijnen lieten ook nu nog niet af.
Hii reed terstond op hen toe, terwijl de kinderen
y tl x: U li -1 Ann
J'aar kort vóór het einde wenkte hij zijne zonen in hun karretje achterbleven, angstig bij de« aan-
hierop echter veel minder. Deze bewegen zich bijna belangrijk werk. Ze komen de blaas te hulp en voe-
alle door een heel dun huidje aan het oppervlak ren de prikkelende onzuiverheden af, die de boven-
van den geleider en gedragen zich dus geheel an- staande verschijnselen veroorzaakten en waaruit te
ders. vens waterzucht, rheumatiek, lendenjicht, urinestoor-
2e. Het is geen onoverkomelijk bezwaar voor den nissen enz., ontspruiten,
bliksem om zijn weg over een aanzienlijke lengte Foster's Rugpijn Nieren Pillen (let op de juiste
door de lucht te nemen. spelling van den naam) zijn. te Schagen verkrflg-
Ook dit is zonder meer duidelijk. De bliksem toch haar bij den heer J. Rotgans. Toezending geschiedt
springt soms over afstanden van 600 M., misschien franco na ontvangst van postwissel a f 1.75 voor éen,
1000 M. door de lucht, en zal dus voor 1 Meter of f 10.voor zes doozen.
meer of minder niet bang zjjn Ook uit dit oogpunt-
