Alititci Bisaws-
Mmttitit- k LaittniWü
Dö Gezelschapsjuffrouw.
Woensdag 25 Januari 1911.
CHAC
55ste Jaargang. No. 4853.
Dit nummer bestaat uit 1 blad.
Bekendmakingen»
GEMEENTE 81' II A G E
De Burgemeester der Gemeente Schagen brengt
by deze ter kennis van de ingezetenen dier gemeen
te, dat het kohier no. 1 der Grondbelasting, dienst
3 911, op den 20en Januari jl. door den Heer Direc
teur der Directe Belastingen te Amsterdam is exe
cutoir verklaard en op heden aan den Heer Ontvan
ger der Directe Belastingen binnen deze gemeente
ter invordering is overgegeven.
Ieder ingezetene, welke daarbij belang beeft, wordt
alzoo vermaand op de voldoening van zünen aanslag
behooriyk acht te geven, ten einde alle gerechteiyke
vervolgingen, welke uit nalatigheid zouden voort
vloeien, te ontgaan.
Schagen, den 23 Januari 3 911.
De Burgemeester voornoemd,
J. P. W. VAN DOORN.
o
INRICHTINGEN,
welke Gevaar, Schade of Hinder kunnen
veroorzaken.
Burgemeester en Wethouders der Gemeente Scha
gen brengen ter openbare kennis, dat ter Gemeente
secretarie ter inzage ligt een verzoek met bijlagen
van de Maatschappij tot detailverkoop van petroleum
„De Automaat" te Rotterdam, om vergunning tot
oprichting van een bergplaats voor Petroleum en
Benzine, op een perceel gelegen aan de Hoep, kadas
traal bekend in Sectie C, No. 1075.
Op Maandag, den 6en Februari 1911, des voormid
dags te half twaalf uren, zal ten Raadhuize gelegen-
beid bestaan om bezwaren tegen dit verzoek in te die hij eiken ochtend telkens weer vcrsche mee
brengen en deze mondeling en schriftelijk toe te braciiL
lichten. Was zoo de middag genaderd men at toen nog
Zoowel de verzoeker, als zij, die bezwaren hebben, vroeg; 200 tusschen twaalven en tweeën dan werd er
kunnen gedurende drie dagen, vóór bet bovengemel- gegeten, maar dadelijk na den eten moest mevrouw
de tydstip, op de Secretarie der Gemeente kennis zien met liaar kamenier 'n paar uren afzonderen om
nemen van de ter zake ingekomen schrifturen. zieh te verkleeden voor de rest van den dag, en 0111
De aandacht van belanghebbenden wordt er op ge- 's avonds behoorlijk te pronk te zitten in haar eigen
vestigd, dat volgens de bestaande jurisprudentie niert salet of in dat van anderen,
tot beroep gerechtigd zijn zU, die niet overeenkom- De kamenier was altijd 'n Fran?ajse.
stig art. 7 der Hinderwet op den boven,bepaalden dag Van de kinderen zorgde men zoo weinig mogelijk
voor bet Gemeentebestuur zyn verschenen, ten einde last te hebben. Ze zelf te zoogen was iets onmogelijks,
hunne bezwaren mondeling toe te lichten. iets wat bijna niet verondersteld, zeker iiiet gezegd
Schagen, den 23 Januari 1911. kon worden, en menige vrouw in die dagen wffis nog
Burgemeester en Wethouders voornoemd, liever verdacht geworden van echtbreukige neigingen
De Burgemeester, dan dat zij zich zoo ver vergeten zou nebben, om
J. P. W. VAN DOORN, haar eigen kind de borst te geven en zich. „aan te
dronkenschap :n beetje te boven te komen, en is er
weer '11 streven te bespeuren naar waarheid en een
voud.
Maar de geheele achlliendc eeuw heeft zich geken
merkt door 'n geest van lichtzinnigheid, waar huLselij-
ke omgang en huiselijke deugden zeer onder gele- 1
den hebuen. 'n Man van dc wereld zou er niet aan
gedacht hebben te vragen of zijn vrouw 'n goede huis
moeder en huisvrouw wezen zou, aan wte de zorg
der huishouding volkomen kon worden toevertrouwd;
de eenige vraag was of zij rijk was. Want geld moest er
zijn en veel geld ook, om stand en zoogenaamd fatsoen
op te houden.
(Men zegt) maar dat zal wel 'n „praatje" wezen
dat er van dat soort mannen, toen ciiKelen niet
gestorven zijn, en dat deze nu nog rondloopeh, om
op hunne manier „liefdebanden" te leggen. Maar, zoo-
als ik zeg dat zal wel 'n „praatje" wezen, ik althans
heb er nog nooit een ontmoet. Nog nooit!)
Dit als tusschenzin, dien ik met greote moeite heel
gemakkelijk schreef. Nu ga ik weer voort aan de acht-
liende-eeuwers.
Zoowel mannen als vrouwen offerden aan mode. en
weelde, 'n Vrouw, die leefde zooals de goede toon
dat eischic slcnd 's morgens laat op, waschte even
haar handen, spoelde even haar mond, en kwam dan,
met 'n zijden mantel omgeslagen, heneden, om heel
bedaard haar koffie of chocolade te drinken. Was zij
daarmede klaar, dan ging zij naar de badkamer, waar
inlusschcn haar bad in orde was gemaakt, en waar
zij zich met behulp van 'n juffrouw, iels lager in rang.
dan 'n kamenier, zich wïesch. Bij 't kleeden hielp
haar de kamenier, die ook haar diensten en haar ge
zelschap presteerde, zoolang de kapper bij mevrouw
was. en dat duurde soms twee. drie uren. Dat yvaren
de gewichtigste uren van den dag, niet alleen van
wege het kappen en kleeden, maar ook het uitvragen
van den kapper cn het aanhcoren van de nieuwtjes,
plooien de tekortkomingen harer meesteres trachtte te
vergoeden. Maar hoe toegewijd ook, 'l zal in die dagen
wel krek eender geweest zijn als in dc onze:
„Het oog der vrouwe houdt de keuken net,
liet oog das meesters maakt do paarden vet."
(Heije.)
Maar die beide oogen hadden :l in die dagen Ie druk
met den spiegel, met de poederdoos, met mouclies
en friseertang. om aan keuken of paarden eenige aan
dacht te kunnen schenken. De toilettafel was 't meest
gewaardeerde meubel in 't heele huis, en men kon
er haast geen kam of borstel op neerleggen van al de
flacons, doozen. tangen en andere lorredraaierij
waar verstandige mensehen de schouders voor opha
len die er over verspreid lagen.
Men begrijpt, dat er inderdaad schatten noodig wa
ren. om 'n huishouden van die kracht of slapte, wat
moet ik nu zeggen? op touw te zetten en te onder
houden.
Wordt voortgezet.
Binnenlamlsrh Nieuws.
ER INGELOOPEN.
De Secretaris,
ROGGEVEEN.
Van dit en van dat.
WEELDE IN DE ACHTTIENDE EECW.
stellen als 'n koe of 'n merrie*. Zooiets was afschu
welijk en liet men over aan minder opgevoede lui of
aan menschen uit achterbuurten, die niet beter wisten en
,,geen begrip hadden van beschaving'.
Als de kinderen ouder werden, vertrouwde men ze
toe aan de zorg van Fransche gouverneurs en Fransche
gouvernantes, die niet altijd van de beste waren; of
ze werden op reis gestuurd met gouverneurs en gou
vernantes incluis, of uitbesteed, t Lenige doel was:
j. er geen last van te hebben, want dat kon „papa" al
Klaagt men in den tegenwoordigen tijd over te groote evenmin hebben als „mama". Dc verbrokkelde restes
I weelde, over te veel geld uilgeven, over gebrek aan van die twee uitheemscho woorden, die men soms nog
degelijkheid, zuinigheid, werkzaamheid hij alle stan- wel eens in onze dagen hoort, zijn dan ook uit dien
den. in de vorige eeuw was de toestand bijna evenzoo, tijd. De eerbiedwaardige klanken van „Vader" en „Moe-
en in de daaraan voorgaande misschien nog erger, der" werden te ordinair bevonden, en men traditie
Leest men de geschiedboeken, die het huiselijk en Fransdie benamingen over te nemen,... maar men
maaisciiappeiijk leven van vroeger dagen beschrijven, is er "iet in geslaagd. Met hel woord „papa" heeft men
dan ziet inen. dat in de achttiende eeuw. de zucht naar het lang volgehouden en geprobeerd, maar het woord
weelde algemeen doordrong en zich ook verbreidde „maman" heeft men spoedig opgegeven. Nu hoort men
onder den burgerstand. het woord „pa" alleen nog bij arme menschen.
Dat stond in veibanu met de zich baanbrekende ideeën De heer des huizes in die dagen, deed al weinig
in Frankrijk, waar de clubs 'n verzoening weet anders dan zijn vrouw, die zich toen reeds graag „Mo
iemand er xk ander woord voor? bewerkten tusschen vrouw" liet noemen. oEschoon haar man at evenmin
adel en burgerij. De afgelegde allongepruik van Lode- van adel was als 'n titel \an de-een of andere bekwaam-
wijk XIV en het keurslijf van Madame de Maintenon heid of geleerdheid droeg. Zijn Losse kleeding die
werd door minderen opgenomen en gedragen. De stijf- Diet zelden „te los" was zijn jabots, zijn kanten
sel. die aan 'l hof en onder de grooten op den achter- lubben en manchetten, de groote strikken boven zijn
grond geraakt was, kwam in handen van burgervrouwen, kuiten en op zijn schoenen eischlen heel wat tijd en
die de toen nog dure stijfsel betalen konden. De een heel wat geld ook. Als hij 'n beetje vlug was, had hij
wou nog mooier wezen dan de ander, en uiterlijke toch altijd nog minstens n uur werk om zich te klec-
glans, verfijnde weelde, verbasterde smaak in opschik den. Voor de ontvangst van of tol het gaan naar 'n
en kunst kenmerken het midden der 18de eeuw. Iviee- avondpartij was men '11 lieclen namiddag in de weer,
derdracht, ameublement en bouw dragen den stempel alleen met zijn toilet. Het dienstpersoneel droeg de
van grül.ghcitr cn gjmanierecidheid, precies als in de- zorg voor 't huishouden, en 't is niet onwaarschijnlijk,
jaren van 1880, toen alles zoo natuurlijk moest "wezen, dat '1 "woord „huiszorg" uit die dagen dagteekent, en
dal er van natuurlijkheid zoo goed als niets overschoot, gegeven is aan menige toegewijde /iel, die door werken
Goddank bcg.nl men op heden deze architectonische en in de bres springen, door rekenen, schikken en
Russen. Polen. Hongaren, Oostenrijkers, Duitschcrs,
Zweden. Noren en Denen.
liet getal tcrugkcerende emigranten dat in 1910 01-
denzaal passeerde, bedroeg ruim 17000. hoofdzakelijk:
Russen, Polen. Hongaren en Oostenrijkers. Dit laatst©
getal is lager dan in 1909, hetwelk hieraan wordt toe
geschreven .dat in 1909 de looncn in Amerika lager
waren dan in 1910.
Het Anglo-Continentales Reischureau, tot nog toe ook
te Oldeuzaal vertegenwoordigd, heeft met l begin van
1911 die vertegenwoordiging opgeheven.
1IET EIND VAN HET IJED.
Lenigen tijd geleden verdween een winkelbediende
van den ijzcrhandelaar P. Rond, te Gouda, met mede
neming van oen bedrag van f 400 en een revolver, terwijl
hij tevens een rijwiel verduisterde. Thans is het jongc-
mensch ten huize van zijn ouders gearresteerd cn naar
hel huis van bewaring te RoUcrdain overgebracht. Hij
was met het geld naar bet buitenland gegaan en is
te Keulen opgespoord door zijn vader,, met wicn hij
naar Gouda terugging. Het geld was verteerd.
IN l>J'. RIVIER GERAAKT.
Het hoofd van school 4 te Dordrecht, de heer C.
Regoor verloor gisternainiddag op noodlottige wijze hel
leven. Ter hoogte van hot huis De Merwedc is hij
in de rivier geraakt en hoewel spoedig opgevischt door
ln den grauwen, triestigen wintermiddag leunde hij n?.' 0verlc!dcnc"(Kor^L<o«S-^ven re<j4s geweken,
tegen een der huizen van de Den Texstraat. een arme JTh i feïruTri Jüii Ta46 Ja3r"
lobber, bevend van kou. klappertandend van koorts. schoo, waaraa, hij tevo,J
Zenuwachtig bewegen zijn handen heen en weer, en J onacrwijzer w.is.
telkens als-ie een paar passen heeft gedaan, zakt hij SCHAGERBRUG.
weer moedeloos ineen tegen den muur, hel hoofd op Dinsdagavond om 8 uur is afgebrand de arbeiders-
de horst, een toonbeeld van ellende... woning, eigendom van den heer H. Bakker cn bewoond
Len jongmensch komt voorbij, ziet den stumperd. £r ,n ^eer M. Kncijnsberg. Diens inboedel ging
slaat hem een oogenblLk modelijdend gade cn dan op °°k verloren.
hein loeloopend. vraagl hij. wat er aan scheelt. Het De oorzaak van den brand, die op den zolder is onl-
is de gewone jainmer-hislorie! Een zieke vrouw, zeven sjaan- is onbekend. Alles was verzekerd. Do brand-
kinderen geen. brood, geen vuur. Dagen, en weken sPLUl verleende goede diensten,
lang heefl-ie gezocht naar werk, tevergeefs. Op Half- DB HANDIN LV ELKAAR!
weg. waar hij woont, vah niets te verdienen. Toen Te Barneveld werd Zaterdag aanbesteed het bouwen
was het denkbeeld bij hem opgekomen, naar de stad van een groot winkelhuis aan de Langstraat Een met-
te gian. Zijn zieke lichaam had hij voortgesleept langs selaars- en een timmermansknecht besloten "mede naar
den weg. tot een medelijdende boer hem een plaats dat werk in te schrijven, waarop alle bazen een ver
had aangeboden op zijn kar. Zóó was-ie in do stad gadering heiegden, waarin zij een akte opmaakten die
gekomen maar de krachten begaven hem, hjj kon ze door hun handleekening bekrachtigden en waarbij
met meer! En met een moedeloos gebaar valt de man I 10 - - J
neer op de stoep. Tijdeus het verhaal hebben de „tulle
mutsjes", uit de naburige huizen zich om de beide
personen gegroepeerd. „Zoo'n stumperd toch, hé", klinkt
net medeüjdsch.
Steeds groot ex wordt „de volksverzameling". De jonge
man, diep bewogen door het gehoorde, geert den andei
een gukten. Zijn voorbeeld vindt navolging. In een
oogenblik tijds is er een aardig sommetje bijeen.
De dienstmeisjes hebben 't haar mevrouwen ver
teld, overal vertoonen zich deelnemende gezichten. Men
geeft den man een glas warme melk, een stevige bo
lerliam. Zijn dankbaarheid is groot. Zóó verkwikt ge
voelt hij zich. dat hij zijn weg nu wel zal kunnen
vervolgen. Maar zijn beenen weigeren den dienst; tel
kens weer moet hij. al voortstrompelend, steun zoeken
tegen muur. Hoofdschuddend zien de omstanders he.
treurig schouwspel aan.
Dan komt int een der huizen een dienstmeisje en
brengt den armen stumperd een paar stevige stokken.
Met tranen in de oogen neemt hij ze aan, strompelt
verdei-, de straat uit, het WeringplanIsoen in....
De jonge man is Item gevolgu, het hart vervuld
van medelijdenDan. tot zijn verba zuig, ziel hij, hoe
de man zijn pas versnelt; het zieke henaam riem zien
op. de stokken worden weggegooid, de tred is geheel
normaal.
En als „de stumperd", omkijkend, den jongen man,
zijn weldoener, in 't oog krijgt, zet hij 't op een loo-
pen en in nxutder dan geen tijd valt nergens meer
een spoor van hem te ontdekken.
HOOGWOUD.
Maandag j.1. had ten overstaan van Notaris de Boer
de openbare verkooping plaats van een huis met boet
en erf, groot 2 Aren, slaande en liggende aan de Gouwe
alhier, toebehoorende aan den heer G. Visser alhier.
Het perceel is gekocht door den heer D. Bakker alhier
voor de som van f 710.
I.A ND VERHUIZERS VERKEER.
Gedurende het jaar 1'JIO passeerden Oldenzaal met
bestemming voor Engeland, Noord- cn Zuid-Amerika
10,350 landverhuizers, van wie alleen voor de Holland-
Feuilleton.
1.
NOVELLE VAN HöCKER.
De Tulpenhof was een groot landgoed en had zijn
naam te danken aan de prachtige tulpen die in al
lerlei kleurschakeeriugen het heerenhuis omgaven.
Deze tulpen waren bij de kenners en liefhebbers
beroemd en van heinde en ver kwamen de men
schen om bollen te koopen.
Een elk die kwam, werd zonder aanzien des per-
eoons nnar den tuinman verwezen, daar de tulpen
handel geheel door dezen werd behartigd.
Ook de deftige met een twe-spao zooeven gearri
veerde mynheer werd op zUn vraag naar de tuin
manswoning gezonden. HU wenschle verschillende bol
len te koopen. Door den tuinknecht werd hem ge
zegd, dat hij den tuinman in het oostelUke gedeelte
vau het park zou vinden en dus liep de bezoeker
in die richting. HU moest zoodoende het heerenhuis
voorbij, eün hoog opgetrokken gebouw met prach
tige serre en groot terras, waarvan een breede trap
naar het park voerde. De prachtigste planten ston
den, daar gegroepeerd, maar de \reemdeiing sloeg op
al dat schoons niet de minste aandacht. Juist toen
hij de villa bijna voorbij was, verschijnt een elegante
dame op hel urras. Als getroffen bleef de vreem
deling staan. Hij was geenszins meer op een leeftijd,
dat lieftalligheid en schoonheid zulk een grooten in
vloed op hem konden hebben en het zou voor een
gewoun bezoeker ook moeilijk te zeggen zijn geweest,
waarom deze dame zoo opvallend of in het oogloo-
pjnd moest zijn. Haar gestalte ja was elegant en
fier en haar geiaai w.es wel op een eenm.iai bezeten
s,.nooiiheld, maar de bioei daarvan was met de jaren
p :.a a,. zj oljAjJar «.leden uad, verdwenen
l.et zien door den vreemdeling aanstaren*
i-: u.. ue «..1 de bew_g.u- o. wal 00* .c.i
D
gevolge had. Het lede wel als bestond de man niet
voor haar. Eindelijk toen de vreemdeling zich om
keerde cn hot grint onder zijn voeten kraakte, word de
dame onrustig.
Zij was namelijk blind en alleen haar gehoor verried
haar nu, dat er een menschel ijk wezen in haar nabij-
he;d was.
De vreemdeling zelte zijn weg voort en vond den
tuinman bij de loipen. Hij deed zijn keuze, vroeg naai
den prijs, werd het met den tuinman eens en werd
vervolgens door hem uitgeleide gedaan.
„Ik heb op mijn weg hierheen een blinde dame
gezien", zeide de bezoeker. „Behoort zij op dit goed
thuis?"
1 „Het is de eigenares", zeide dc tuinman.
„Hoe heet zij?'
„Mejuffrouw Haller."
j „Mejuffrouw?" herhaalde de vreemdeling met nadruk.
„Dus is zij niet door huwelijk aan deze bezitting geko
men
„Neen", antwoordde de tuinman. „Dat is heel een-
voud.g gegaan en toch ook eigenlijk weer merkwaar
dig. iedereen op het landgoed kent de geschiedenis,
want de juffrouw maakt er geen geheim van, dat zij
vroeger een arme onderwijzeres was. zonder ouders
of middelen. Slechts over haar blindheid spreekt zij
nooil. Zij heefl namelijk dit gebrek door een of andei
ongeluk gekregen en zij zag tot haar twintigste jaai
even goed als u en ik. Maar waardoor zij naar ge
zicht verloor, dat weet niemand. En wie er de jut
[rouw naar vraagt» heefl hel voor altijd bij haar be
dorven. Want. z.et u. ze is op d.t punt wat vreemd,
maar anders is hel een heel goed mensuh."
„L11 vertel inij nu een» even, hoe kwam zij aai
dit groote landgoed f' vroeg de bezoeker.
„Wel. toen zij getroffen werd door het groote on
geluk, en zij blind was, spreekt het vanzc.i, dat ht
met hel onderwijs geven gedaan was. E11 zij wist nic
waarvan z.j moes! leven, i'oen viel hei haar in. da
zij nop een rijxen 00111 had. Deze had wel is waa.
zich nooit iets aan haar lale.i gelegen l.ggen, maar z
vv.sl gee.i anderen raad en seii-cci z.j duo aan hem o.
huip. LLe brief kwuia helaas terug, onbeantwoord.
zij zich verbonden tegen een boete van f 300 om niet
in te schrijven. Toen nu de aanbesteding plaats had
waren er slechts de twee knechts die Hun biljetten
inleverden. Het werk is nog niet gegund.
ST. PANKRAS.
Met aanvankelijk 15 leden is alhier een damclub
opgericht, welke haar bUeenkomsten. bepaald heeft
op Maandag, ten huize van den heer Jn. Buys. Het
bestuur bestaat uit de heeren D. Bruin Gz., voor1.,
P. Leien, secr. en G. Leien, penningmeester.
KOLVEN.
De uitslag van het kolfooncours in Hotel „De Nach
tegaal" te Alkmaar, dat van 15 December tot 22
Januari aldaar gehouden is, en waaraan 81 kolvers
uit de provincies Noord-Holland en Utrecht deelna
men, is ais volgt:
le pr. P. Kuiper, Krommenie, 537 p. (zeer hoog);
2e pr. J. N. v. d. Weiden, Haarlem. 494 p.; 3e pr.
Halff, Alkmaar, 492 p.; 4e pr. W. Ooteman, Bo-
venkarspel, 492 p.; 5e pr. W. Kostelijk, Oudkarspel.
490 p.
De serieprijzen werden in de tien seriën respec
tievelijk behaald door de heeren D. Bloemendaal. Bo-
venkarspel, 53 p.; K. Kroon, Oudkarspel, 59 p.; P.
Mereboer, Heerhugowaard, 60 p.; P. Hagenaar, Zuid-
scharwoude, 59 p.; C. Breed, Amsterdam, 57 p.; H.
Eeeen, Alkmaar 59 p.; D. A. Kaan, Wieringerwaard,
58 p.; W. Waal, Krommenie, 58 p.; A. Kist Sr., Zuid-
scharwoude, 59 p.; A. Kist Jr., Zuidscharwoude 54
punten.
Als bUzonderheid hij een, wedstrijd mag gemeld
worden, dat series van 5 twaalven zijn gemaakt door
de heeren P. Mereboer, Heerhugowaard, W. Oote
man, Bovenkarspel en P. Kuiper, Krommenie.
EEN BELANGRI JKE AANHOUDING.
De Amsterdamsche politie blUkt een goede vangst
te hebben gedaan met de aanhouding van een 19-
jarigen kellner uit de le Jan Steenscraau In zUn
woning toch werden lal van goederen in beslag ge
nomen, afkomstig van verschillende opensluitingen, ln
den laatsten tijd gepleegd. Zoo vond men er o. a.
verschillende voorwerpen, die gestolen waren uit een
A lïin riiim 1ÏOOO en de overiiEll voor drie an- woning in do le Helmersstraal. terwijl de bewoner»
wfto!to£5l verte«"woürd,gdi rtooavvaarlmaai- nitetedlg waren. Wij hebben destijds van dien die.'-
Sappen Ze warèf^n de vS^dc naUonali.eit: «al. gepleegd in het end van December, melding ge-
want de bloedverwant was reeds gestorven. Dal hield
zij op dat oogenblik voor een groot ongeluk en toch
was hot haar geluk. Zij kwam namelijk op dc gedachte,
dut zij als bloedverwante, misschien wel cciiig rechl
kon doen gelden op de nalatenschap, al was die mis
schien niel groot. Daarom wendde zij zich tot een ad
vocaat. deze nam de zaak ter hand en bracht hiel
zoover, dal de arme blinde de heele erfenis kon aan
vaarden. De gestorven bloedverwant was een oud vrij
gezel en had geen erfgenamen nagelaten en ook geer.
testament. Andere bloedverwanten waren er niet, allen
waren gestorven, de arme onderwijzeres was de eehg.
erfgename. En zoodoende werd dc schoone Tuipenho.
haar eigendom. Had zij zich niet tot den advocaa
gewend, dan had er geen haan naar gekraaid en d.
gansche bezitling was aan den staat gekomen. Maar <Lc
advocaten zijn'toch wel eens tot iets nut. Daarvan is onze
meesteres een levend voorbeeld."
Gedurende dit gesprek waren beiden tot het parkhek
genaderd, waar de vreemde bezoeker zijn huurrijtuig
tiad laten wachten.
In dien tijd was er evenwel nog een tweede rijtuig
gekomen, waaruit haastig een heer stapte, die me
Jen koetsier van het huurrijtuig reeds een druk gesprek
nad aangeknoopt.
„Hel lijkt hier wel aan den molen, achter den een
volgt weer een ander", redeneerde de tuinman, „Daa.
-s weer een mijnhew. die komt bepaald ook om tui-
pen. Mag ik even uw naam weten, opdat ik weet, waar
acen ik de bestelde tulpen zenden kan".
De vreemdeling overlegde een oogenblik.
„Adresseer het goed maar naar de residentie aa.
Je tirma .Max FlasjenncLn. Wat drommel mijnheer
,ep hij den pas aangekomene toe, „hce komi u hie
:oo eensklaps? Is er tiiu^s iets voorgevallen?"
„Mijnheer de handelsiaad", luidde het antwoord va.
len ander, d.e zeer onde.dan.g den hoed afnam. „1
»reng helaas,' een olm op den tuinman liet dc.
ader merken, dal hetgeen hij had te vertellen, nie.
oor vreemde 00. en gestn.kl was. mj vervMjde daa.om
j het Lrausch. iU.juiteer de hand-lsraad we. d afw.s-
-elcnd black cn ro: d, deed naartige. zenuwac.il.ge vra
gen. lerw.d de tu.:.i ia.i oavcrsca^ig i.i n.l rond keek.
terwijl van tijd tot tijd een sluw lachje om zijn mond
speelde.
Zonder zich om den tuinman tc bekomnroren, snelde
de Jtandelsraad eensklaps op zijn rijtuig toe, gevolgd
door den tweeden bezoeker, d.e haas.ig naast hem
plaats nain. Daarop keerden beide rijtuigen om. cn
net eerste ging in vliegenden gilop in de richting van
net station. De tuinman haaide de schouders op. nani
een snuifje en ging weer aan zijn werk.
HOOFDSTUK II.
Ongeveer een uur later steeg een flink door de zon
gebruind jongeman de sloepen van het terras op. Hij
iroeg hooge laarzen met sporen, een kort en nauw
sluitend buis. In alles was hij te herkennen lIi de
rentmeester. Hij trad door een geopende glazen deur
het salon binnen, waar de blinde dame op de canapé
zat. Haar gezelschapsjuffer, een lieve, vlugge brunette
bevond zien bij haar cn zat haar volgens gewoonte
wat voor te lezen.
De jonge dame verwijderde vlug de sporen van tra
nen uil haar oogen. toen de bozoeuer binnentrad. Deze
was eerst geneigd dit vertoon van droefenis toe te
.chrijven aan de ecne of andere roerende paisage van
iet boek. maar een blik op de blinde toehoorster,
wier gelaat niet minder ontroering toonde, bewees hem,
Jat deze tranen een andere oorzaak hadden.
„Vergeef mij, tante, wanneer ik stoor of lastig ben",
«ide de jongeman tegen dc blinde dame, want
lij was haar neef „ik wist niet dat u met uw
ectuur bezig was."
..Dat zijn wij ook niet. Integendeel, het boek was
uist uit en kon dus het gewone uurtje nie. meer
uilen." zeide de tante. „Juiirouw Schröder heef! mij
Heen nog een bijzondere inededeellng te doen, waarover
maar laat ons eerst eens zien wat de post heeft
jebracht Egbert", vroeg zij eensklaps.
„Niets bijzonders, alleen is de verkoop van het koren
:indelijk naar wensch geslaagd, en zoo verhindert mij
niets meer mijn voorgenomen reis te ondernnemen.
Ik gi naar de tentoonstelling en hoop daar vele nieuwe
nn- ivncs te Hen en ook aan te koopen als ze ons nul
kunnen opleveren."
Wo.dt vervolgd.
