i' IJ1I,
J ScBetsen uit de Becltzaal.
in
Zaterdag 11 Februari 1911.
55e Jaargang. No. 4863.
maa
DERDE BLAD.
ROEVESMART.
,.'n Fijn lid, meneer 1" zei de bewaarder, toen hij
Haa den advocaat had binnengelaten, met stroef-militair
„Niks!" schreeuwde Toon. „Geen steek! Als je dal
nou maar snapt, meneer!.... lleelemaal niks. hoor!"
En bij tuurde weer naar den grond, kneep de smoe
zelige knuisten misschien nog iets vaster ineen,
j De advocaat, blij dat de kerei die doode grijze
oogen had. afgewend.... bang dat-ie hem weer zou aan-
zien. met schorrige stom: „En je kind?"
Toon bleef zwijgen.
na-bond". „Patrimonium". ,.R. K. Volksbond". Chris
telijke Werkliedenbond: „Onze hulp is in den naam
de» Heeren" enz., is niet ieder» deel. Er zijn
ml8deelden in den lande; lui b.v.. <Ue de Koningin
maar net 'n mecsch achten, ai» zij zelf zijn „Imbe
cielen". dat geef Ik toe. zwakhoofdigen. dlo niet
grondiger denken kunnen, maar ze z ij u er. en 'n
verstandig staatsbeleid dient er wel degelijk rekening
mee te houden.
Ofschoon... men zou die „imbecielen" waar
dat de koning op 't terras verscheen met *n blauwe
das om, en toen hij vernam, dat over 'n kwartier
de fcehousche Hooglanders zouden voorbij komen, hij
zich 'n groote schotscbe das liet omdoen.
Is 't not nice? vroeg de een bij de herinnering
aan dit evenement, en de ander antwoordde: „Grant,
is not it?!"
Dut was in de dagen van Eduard. Maar zijn ver-
I „Voel je daar aan niets voor? Begrijp je dan niet. scheiden heeft de belangstelling in koningshuis en
hoe.... later.... als ae groot is...." i in datgene wat er in hofkringen voorvalt, niet doen
..Wie?" verminderen. De tegenwoordige koning George en zijn or.der heel wat dwarsdrijver», socialen, lui met an-
I Verontwaardigde verbazing bij den verdediger. (gemalin mogen zich niet minder dan hun doorluchtige arckistische en republikeiusche neigingen «.huilen
„Wie?.... Je kind!" voorzaten In de liefde, belangstelling en bewondering wel eens langs den weg der rede tot de ort!» kun-
i Maar voordat de walgende minachting voor den el- van hun volk verheugen, en als de koning vandaag non roepen. Als ze tenminste nog voor redo vatbaar
lendeling. daar in het grauwe pak, zich kon ontplooien of morgen 'n nieuw pak aantrekt, weet dit binnen zijn. wat soms wel eens het geval ls. En dan eens
op het gelaat van den advocaat, was de boel op^stoan. vier en twintig uren heel het Vereenigde Koninkrijk, zien al meent de bescheidenheid der Koningin
Toon wachtte, zonder iets te zeggen. dank zU de actualiteit der pers. geen aanspraak te mogen maken op 'n bijzondere
Advocaat stond ook op. I Of de koning en zijn, huis dit prettig vindt en hem hulde of b.v. de lijst van wat de Koningin zoo
De man keek hem weer aan met de doode, fletsdie, deze belangstelling aangenaam is. is 'u andere vraag, wekelijks weggeeft, geen indruk op hen maakt, <-n
grijze oogen. .waarvan Waanders niet wist wat er in WU, gewone menschen, dunkt mij, zouden er op ant- of Haar dhar geen bijzondere hulde voor toekomt.
te lezen was.!., 't moest.... kwaadaardigheid..., ver- woorden: „Neen!" Maar misschien is 'n koning van Hebt ge 't bijgehouden? In drie weken tijds f65.
driet?.... 'n andere opinie of meent hij, dat 't bij zijn vak Behalve wat me nog ontgaan is. Vijf en zestig
j De boef wachtte. behoort. gulden! 't Mensch steelt 't toch ook niet!
Advocaat was verlegen. Hoe 't ook zij, er is of dit nu uit belangstel- Toen ik van de week bij een van dat verdachte
oen auroraai „au ,„u, ,„uu,-„u.„a„ T°°n liaJI. omgewend. Het tafeltje in het ll„g of uit bemoeizucht gebeurt In die publiciteit soort in Den Haag belandde, en er natuurlijk weer
buimnkie stoel aangeboden Even geknikt had ach- vertrek kraakte onder het gewicht van zijn lorsch van 's konings gaan en staan iets zeer onhebbelijks, over gepraat moest worden die lui rusten nooit
k>r rn hind Meneer was niet van de kwaadslen lichaam, dat er tegen Leunde. iets zeer onbescheidens, iets zeer leugenachtigs, want of 70 moeten 't over de Koningin of de regoering
Koningin of de regoerlng
toen hield ik 'm dan dat lijstje eens voor,
ter "z'n" hand... Meneer was niet van de kwaadslen. lichaam.
Mocht nog wel eens roijaal zijn met de sigaren En Een van de armen ging omhoog. En de ruige bij gebrek aan historische waarheden, gaat men al- hebben
ra wel 't kwam zsooals hij gedacht had Van die fijne bruine slof van het gevangeuis-pak word tegen het vale, licht alleen maar om over zoo iemand te praten cn ik zei er ook bij: „Behalve wat me nog ont-
bespikkelde dinsiglieden. uilhet slap-leeren kokertje.: grauwe geacht van dM gedrukt grasduinen op 't gebied der phanhraie en dan gaan is."
Rooken Sanders?" 4 Was weer stil, in het spreekvertrek, waar de toe- la .er mets zoo gek, of er zijn wel lui, die t geloo- Au zou ieder redelijk mensch gezwegen hebben;
ïjililaii-dauJibaar saluut. Adtocaat blira blauwige gevoegde verdediger den dient te woord zou staan. Ten en verder verteilen. h ij pi,t. Hij lachte me in mijn gezicht uit cu gooide
wolkjes het kamertje in. Strekte de boenen uit. Keek Door het hooge venster viel zwak, vaag licht bin- Alle menschen, die besproken worden, 't zij ten me zulke leelijke woorden naar mijn hoofd, dat Ik
naar de Grauwe zoldering. Zuchtte eens... Vervelende, nen» goede of ten kwade, zijn er ongelukkiger aan toe dan ze fatsoenshalve hier maar zwijgen zal.
benauwende perkara. Hij kende den kerel, die nu ko- Be bewaarder, ongerust over het lange duren van iemand over wien men zwijgt. „A hidden life is a Ken je die arme vrouw nog, zoo begon hij,
men zou Zn collega Van Duinen had 5m verteld... het gesprek, had slillekens deur opengemaakt.... Hoold happy life", zegt Engelsche spreuken wijsheid; maar de vrouw van dien schoenmaker in de Fronoman-
r*/i\ Alcoholist waar niks aan te redden was. Vechten, binnengestoken... Mr. Waanders had hem gewenkt.... 't Engelsche volk zelf schijnt die „happiness" voor straat?
ra'„wvi.ur T-ay-n kinftf>rr»n de. Neen. aeen nood. nog even wachten. De ruige zjjn koning niet noodig te achten, want ge kunt In Bedoel Je vrouw Hefjkoop?
Juist.
Ja, die herinner Ik me nog; ze had vier kin-
Maandaehouden, z'n vrouw ranselen, z'n kinderen de Neen. geen nood. nog - -- --- - -
f PUI deur uitjagen z'n boel verkoopen. met allerlei slam- mouw bleef nog alhjd gedrukt tegen het gezicht van- Engeland zoo niet aan de praat raken al zoudt
pampers heulen, verdacht van poging tot inbraak, tot den boef. ge 't hebben over Hollandsche klompen of zij bren-
;n gtdiefstal; lot dit en tot dat... „Eén goor sujet, wat
ijDDÖik je verzeker!" had Van Duinen tegen hem gezegd.
Fr" En toen hij den kerel was toe-1 "~v"
En advocaat had 't duidelijk gehoord, wat hij zei.
de beruchte, de onverbeterlijke Toon:
voor het „Was 't maar mn kind!"
zaakje van "inbraak, waarbij.... "ï)ót ha'd-ie al uit de Toen -had hij. af-snikkend, hem verteld,
stukken en zoo. gemerkt... Het bewijs tamelijk zwak Hoeveelfanjhad gehouden yanajne heerlijke, kleine,
was Toen had hij geweifeld. Gesteld, dat de vent lieve mooie Rika, zn atgodje. zn lieveling. Dat
't niet gedaan had!.. Nou-ja, dan nog... Dan zou-ie hij gezworen had, met het portret van zijn oude moe-
wel debet zijn aan twintig andere lugubre dingen. Het der in de hand, dat-ie een brave kerel zou bhjven.
verdedigen van zoon vent hinderde hem eigenlijk. Wat Hij had toch voor haar voor zijne Mien„t eend ge-
baatte 9t?.... Wat bereikte hij ermee?.... stolen. Maar dat beduidde niks 1^ acht maanden
Waanders, advocaat en procureur, had écht het waren zwaar geweest. Maar toen hij uit de bajes kwam,
- -J-, 1-. wachtte Mien hem met een flcschje wijn. een bief-
land. Hij was idealistisch van aanleg, zocht ,,'t
in den mensch", maar zijn zachte, oppervlakkige natuur
was al een stuk of wat malen geschokt. Hij liad eens
honderd gulden.... In eene .nobele opwelling".... Ge
geven aan den bandiet, waar ze niets dan kwaads, dan
schrikkelijks van vertelden. Hij herinnerde zich nog zoo
'duidelijk den spotgrijns, waarmee de vent hem had
nagekeken, op een dag toen hij hem ontmoette...
De kerel liep met een paar kornuiten, wees hem
na... Hem, den mallen advocaat van die honderd pop...
Vanzeg. houd hem in de gaten, hoorDen meneer
van de houder 1 pop.... Hij, arm advocaatje, had go
mvoeld dat zij hem na-keken... En toen hij omzag merkte
meneer Waanders dat de ploert met wijsvinger naar
voorhoofd wees... „mesjogae, snap-je wel?"....
Hij was woedend geworden. Had wel een kwartier
voortgestapt met bloedrood gezicht, opeengeklemde tan-
den. z'n rotting knijpend flat 't hem-zelf, in de hand-
palm. pijn ging doen...
Zulke dingen had hij' meer doorleefd. Van de on-
gehuwde moeder, die had zitten schreien; hem had
^"zitten vertéllen van. haar strijd tussdhen plicht, eer,
fatsoen en... en..Die hij uiterst-clement behandeld
stukje... Had ze op z'n knieën gezeten, zij. z'n
eigen vrouwtje hé en haar hoold had ze tegen hem
aangedrukt. „Mijn Toon, hoorl" luid ze gezegd. Op
de andere knie hield-ic toen kleine Rika, 't lieve
dotje...
Maar dien avond. Ze zou werk zoeken, jawel... 11 ij
had pas aan die longontsteking ziek gelegen, weken
lang. Er was geen spie meer in huis... Niks-meer. liij
had best gezien, dat 't niet pluis inet 'r was...
„Ik bezweer je, meneer" zei Toon „ze slonk naar
drank... Meermalen had ik 't gemerkt.
En toen ze thuis kwam. was 't erg. Ik had gewaakt
bij Riekie, die zoo erg hoestte, tot twee uur m den
nacht, meneer... Beneden had ik een mannestem ge
hoord, meneer, toen ze thuis-kwam.... Ze kon bijkans
op 'r beenen niet staan. En ik wou niet dat ze het
kind bij zich had... Een dronken moeder..."
Voor 't eerst merkte advocaat iets in het grijs der
uitgebluschte oogen van den boef, waar hij eerbied
voor had...
„Een dronken moeder, meneer... ik wou het wurmpje
bij me houden. Maar zij... ze ladhte, ze lolde... ze riep...
had gekregen... Zoodat zijn oude vriend en tijdgenoot, j ze riep.... „Wat jouw kind?.... Jouw j^ind Vraag
substituut-griffieirtje, hem, na de uitspraak, aan- 't aan Jan Kempers... Jouw kind!... Haha 1
keek met zoo'n ooi ijk dichtgeknepen-oogje... „Leuke De boef graaide, tastte in de dunne haren op zijn
eus. hè?".... waarop hij griffiertje verontwaardigd had schedel, 't was of hij naar steun, naar hulp zocht...
aangezien. De ander in schaterend spotlachen was uit- „Laten ze doen, met me, wat ze willen 1" schreeuw-
flebarsten... Een week nadat ze vrijgekomen was had de hij uit, en hij bonkte z'n hoofd tegen het hout
Waanders haar ontmoet, 's avonds, in wandelbuurt van van de tafel... „Laten ze me vijf, laten ze me tien, twin-
klompen of zij
gen er den koning bij te pas. En dit is zeer gevaar
lijk. Niet voor de naar nieuwtjes 't zij dan ver
zonnen of ware jagers, maar voor den koning en
't Hof zelf. Of Is er nooit eens over gedacht, dat de
malheden die ook 'n koning en 'n koningin wel
eens doen zullen bij 'n deel des volks kwaad
bloed kunnen zetten? Wat Carnegie of 'n ander rijkj
mensch vergeven zou worden, wordt niet altijd ver-/
geven aan 'n koning en 'n koningin. Zij zijn eigen-;
dom des volks, al zegt niemand dit zoo duidelijk;
en 't is geen gewaagde veronderstelling, dat 't schaap-'
achtig herderinnetje spelen van Maria Antoinette op'
Trianon er aan mede geholpen heeft haar hoofd naar
't schavot te brengen. Wat is er met Karei I in
Engeland zelf gebeurd? O ja, ik weet wel, dit zou
alles niet gebeurd zijn, als er op zijn regeeringsda-
den 'geen aanmerkingen te maken waren geweest;
maar evenals 162 jaren later in Frankrijk alles bij
elkaar gezocht werd, om de „misdadigheid" van Lode-
wijk XVI in hot licht te stellen zij het dan ook
in 'n valsch licht zoo heeft bij de veroordeeling
van Karei I elk loodje dienst moeten doen in de
schaal van den tegenzin, om 't hoofd van dezen Stuart
to doen vallen. Het particuliere en het intiem huise
lijk en onhuiselijk leven heeft te meerdere gegevens
bijgebracht voor hunnen ondergang, naarmate er
meer van, bekend werd en er over gekletst was.
Misschien heeft Lodewijk deze overeenkomst met
het lot van zijn Engelschen voorneef wel gevoeld,
hij richtte zich op den dag van zijnen, dood althans
geheel naar diens voorbeeld.
Zie, ik weet 'n, hoop wrakke en wankele stoelen,
waarop 't niet geraden is met zijn volle gewicht en
in vertrouwen te gaan zitten mijn eigen, rook-
stoeltje bijvoorbeeld maar ik ken er geen een
zoo wrak en wankel en gevaarlijk om op te zitten
als de stoel van 'n koning of 'n koningin, want als
die in 't gedrang komt, loopt er 'n heel volk tegen
aan en dan gaat bij vaat en zeker om.
riaehtvlinderljes, waar hij toevallig, met haaslig-soliden-
tred doorschoot. Ilad hij gehoord Pst 1 Pst!...." Zij
■was 't. Herkende hem.... Had torn geglimlacht, ge-
ra wenkt.... Zonder schaamte.... Denkend dat voelde hij
toen zoo scherp, dat hij wel komen zou.... Nu ja.
op 't deftige kantoor. Daar hóórde 't zoo, hé?... Daar
was de inise-on-scéne noodig.... Maar nu.... Onder de
electrisehe booglampen, temidden van al' de tippelen
de, trippelende juffies.... AI zulke dingen hadden hem
pijn gedaan. Z'n weeke, vrouwelijke, oppervlakkige na
tuur, niet-kracht hebbend om te doorschouwen het
menschelijk wezen, maar slechts even-lichtelijk aange
daan, getroffen, in vage goedhartigheid, door uiterlijk
heden en 'hij was er door gekwetst, ontmoedigd.
Mylius gaat voor 'n jaar achter de tralies.
tig jaar gevent Ik heb gestolen, ingebroken, al wat je maar gelukkig, dat hij geen 160 jaar vroeger geleefd
deren.
Dezelfde; ze heeft er nu vijf. Na den dood
vaa haar man, drie weken daarna, ls er nog oen
bij gekomen.
Och, ls die man dood?
Ja.
Waar leeft ze nu van?
God mag 't weten! O ja. ze heeft nu 'n man
gel. Als ze nu maar klanten heeft, dan kan ze ten
minste wat verdienen. Maar ik wou Je vertellen, hoe
ze aan dien mangel gekomen is. Ze was doodarm,
vooral na haar mans dood. en door 't eindeloos
scharrelen, kwam ze op 't denkbeeld van 'n mangel.
Wat kost zoo'n ding?
Ik weet niet, maar zij kon er dan een over*
nemen voor vijftien of twintig gulden.
Had ze die?
Weineen; de ziel had geen dubbeltje! Toen is
er 'n meneer geweest, die voor haar naar „Armenzorg"
>s g'-fPaiL met de vraag of die haar niet in de gelegen
heid kon stellen den mangel te koopen; maar „Armen
zorg' had bezwaren. De overweging was, dat de over
leden Heijkoop, toen hij nog ongetrouwd was, geva
ren had bij de Marine, en dat t nu voor de hand
lag. dat 't Ministerie van Oorlog hier dc helpende hand
toestak. De meneer maakte bezwaren, om aan het
Ministerie hulp te vragen. „Vraag dan hulp aan do
Koningin!" antwoordde „Armenzorg", die helpt ieder.
En „Armenzorg" was zóo overtuigd van de juistheid
harer meening, dat ze er aan toevoegde: „en als
do Koningin dien mangel dan niet geeft, dan zullen
wij 't doen." Na veel gepraat werd er dan aan de
Koningin geschreven, maar omdat er in dien brief
iets stond van marine-dienst, zond de Koningin hem
door naar 't Ministerie van Oorlog, 't Ministerie van
Oorlog beek gek op bij 't lezen van 'n brief, die
aan 'tpersoonlijkadres van Hare Majesteit go-
richt was en zond hem met die bemerking aan H. M.
terug. Toen de Koningin andermaal dien brief in
handen kreeg, adviseerde Zij, „dat er geen termen
t Is ,°m te he]Pen aanwezig waren"; en met die aantee-
kening
op ontving adressante hem terug. Nu
llt- J"**» xra I - UlittU- B01UK.ÜJ6, UitL UJJ gWll 1 VI JttiU ViWgW gCLCBlU hooft A V,
wiit, meneeri 't Kan me niet schelen! Niks meer! heeft, want dan zou hem voor zijn lasterlijk gebabbel „Armenzorg haar n mangel bezorgd.
Heelemaal niks meer! Toen had ik een fatsoenlijk de tong uitgerukt zijn, welke straf vroeger in Enge-} t
mensch willen worden... Maar nou m'... Nou ze toch ian(j op majesteitsschennis werd toegepast. Of zijn! gezega was ik door dat verhaal 'n beetje
zelf gezeg|d heeft... Ik heb bij De Wolf niet ingebroken... ooren waren hem afgehakt of zijn handen. Maar als! j-fJ1 Y/ n.et dadelijk wat te antwoorden.
Maar ze motte 't zelf weten... Ik... Ik..." En weer ze jD Engeland alle lui, die over het hof en den VOOr durf iQStaan»
MAITRE CORBEAU.
,,'n Fijn lid, meneer!" had de bewaarder tegen hem der proces-stukken van den onverbeterlijke,
egd, toen hij zat te wachten op den boef, aan wien 1
ij als verdediger was toegevoegd.
Hij haalde dc schouders op.
„Geen eer aan te behalen, meneer!" zei Sanders,
met glimlachende bewondering het gespikkelde sigaartje
bekijkendVan-onder zijn oogleden spiedend, of me
neer de advocaat 't niet kwalijk nam, zoo'n opmer
king....
Maar meneer Waanders was bekend ais een bijzon
der aardig, goedig mensch.
Ditmaal zei advocaat niets. Blies stofjes van z'n jas
mouw... was erg stroef.
„Nog iets van uw orders?" vroeg bewaarder, zich
in postuur zettend.
„Dank je wei Sanders I" zei de advocaat.
En was nu alleen in het vertrekje, voefde zich ma
teloos landerig, knorrig, wrevelig, ontstemd, in het
vooruitzicht van het gesprek dat hij met den boef,
den onverbeterlijke en ongeneerde, aan wien bij was
toegevoegd, zou moeten hebben....
bonkte hij z'n hoofd tegen de tafel. koning niet altijd 't beste praten, straffen moeten,
Bewaarder werd geroepen. Men g|reep den razen- dan zullen gauw alle gevangenissen vol zitten, want
den boef en sleurde hem naar zijn cel terug. dat gebabbel is daar het voornaamste deel der dage-
„DeJirium I" werd in de gang van het Huis van üjksche gesprekken.
Bewaring gezegd... „Tout comme chez nous", en daar is het Hof zelf
Maar Waanders, de toegevoegde verdediger, stond de schuld van. Wat kan 't nu 'n an,der schelen of
ijverig te zoeken in zijn papieren. En snel moest de koning van Engeland al eens getrouwd geweest
hij de hand voor de oogen brengen, dat de tranen van jS? Ben ik nooit eens getrouwd geweest?! Is Mylius
deernis niet konden bevochtigen het kostelijke papier nooit eens getrouwd geweest? Maar dat behoeft toch
niet aan de groote klok gehangen te worden! Ik
CCLXXXIV.
tout' comme chez nous.
MYLIUS ACHTER SLOT.
vrouw heykoop en doris rijkers.
,,If onr virtues
DId not go forth of us, 't were all ajlke
As if we had tlicni not."
Measure for Maesure, 1. I. Shakespeare.
heb mijn sokken ook wel eens verkeerd aangetrok
ken, en dat zal den Prins ook wel eens overkomen
zijn Moet 't daarom in de krant staan? Ze zijn gek,
stapelgek, die lui, die dat doen; en als ik koning
of koningin was, en ik las zoo iets in de krant, dan
zou ik den schrijver en den drukker ervan laten op
sporen en hem eigenhandig 'n paar flinke meppen
o.n zijn kop geven, al had hij alleen maar geschreven,
dat ik twee in plaats van drie klontjes suiker in
mijn koffie gedaan had. Ge ziet nu eens in Engeland
dat 't van A tot Z waarheid is.
Eindelijk bracht ik aarzelend uit: „Jawel, maar 't
komt zoo vaak terug! Iedereen klopt bij de Konin
gin aan."
Daar krijgt zij ook f 150.000 toelage voor; om
wèl te doen. Wat Zij weggeeft, is Haar eerst ge
geven.
Dit heb ik nooit geweten,; maar de besliste toon,
waarop 't gezegd werd, deed mij zwijgen.
En hij, weer 't woord nemend, vroeg: En hoeveel
geeft Zij dan jaarlijks wel weg?
Nu, dat is nog al wat!
Tel 't maar op! Elke zeven stuivers, wordt met
vette letters in de krant gezet Is 't duizend gulden
in de week?
Neen, natuurlijk niet! Je noemt nog al wat op!
Zou dat zóóveel wezen voor zoo'n schatrijke
dame, die haar vermogen bij millioenen telt, en nu
zichzelf van geen enkele daad bewust is. waarmede
Zij 'n bijzondere hulde van Haar volk zou verdiend
hebben
„Kent gij dat land, waar weenw en wees.
Waar de armoe nimmer hulploos schreit?"
Schoolliedje.
der
De man in het grauwe gevangenispak zat nu over
hem, de ellebogen op de knieën geleund, turend
naar den grond, lïij had gezien het smalle, grauwe ower het Hof den Koning en de koningin
- V ..w* nratnn l-iinrinn den lpron rara Alt: ar iramann lilt rif»
't Is in Engeland net ':als hier: als de menschen
gezicht en de fietsche. uilgebluschte. walende oogen Praten hunnen, dan leren ze. Als er Iemand uit de
tan den dronkelap, die plotseling tot onlhoifling ver- Provincie In Londen geweest is, m de buurt van
plichl was geworden.
Advocaat trommelde met de vingers op het tafel
blad. De vent ergerde hem door zijne brutaal-cynisehe
onverschilligheid.
„Als je nog eenig gevoel voor plicht en eer hadt"
zei mr. Waanders, en wie hem goed kenden, zouden
direct gemerkt hebben, dal de scherpte van zijne woor
den hem zelf griefde en dat-ie dddrdoor zoo nijdig
provincie in Londen geweest is, in de buurt vau
Sint James, in de buurt van Buckingham, en hij
komt terug in zijn dorpje, dan wordt hij door de
armen aangegaapt en door de rijken op de „tea" ge-
noodigd en uitgevraagd. En als hij zich dan bij on
geluk of met opzet laat ontvallen, dat de koning
juist uitreed, toen hij Sint James Park doorstak,
of dat hij de Koningin zag, in Rotten Row of Re-
guntscreet, als hii dat maar zegtal liegt hij 't
deed en werd ,"dan zou je denken aan de toekomst 00^. dan .lr,i 'v half wonder en de omstanders
van je kind. Je vrouw gaal de straat op om werk te zwijgen. Dat wil zeggen: voorloopig; om 'n beetje
zoenen, jij zult op het kind passen, en als je vrouw komeu. Maur beeft dit proces eenmaal plaats
thuis terugkeert, dan gi je het mensch mishandelen. Dan Ef-had ik bedoel die bijkoming dan raken de
weel je niets beters te doen dan ijlings terug te keeren tongen los. Dan vertelt de een, dat hij nog goed
naar je kameraden die zooals je zelf erkend hebt hoe hij jaren geleden, bij de opening van Lon-
je onoeluk waren. den-bridge koning Eduard gezien heeft, die toen nog
ll De fijngespikkelde s:gaar was al bijna opgerookt zoo- 1 r'nu3 van Wales was en in naam van zijn Moeder de jarig kroningsfeest. Waarom? Dit begrijp ik evenmin
N zeer wond advocaat zich op... „Hoe wil ie dat ik, plechtigheid der opening volbracht. Hoe hij Jaren a;s ^e Koningin zelf, die d?n verslaggever van de
gesteld je schuld is niet zoo ernstig als men aan- daarna, weer eens in Londen zijnde, Cheapside door- Nie»we Groninger Courant „langs betrouwbaren weg"
neemt, den rechter gunstig voor je zal stemmen? En en daar 'n plaat zag hangen, waarop die brug- uet weten, „dat Zij al dien tijd geregeerd had naar
waar 't toe leidt, al dat geklets en gepubliceer; want T_
al is de koningin nu nog zoo'n verstandige gade j fiaflnoon 8111 gee toch heel wat weg van
ik ken de ziel niet ze Is toch 'n vrouw, en zal' -UUÜ-
evenals de meeste brave vrouwen haar man niet lief-'i w.e ™aar houdt er nog meer van over!
hebben zonder 'n tikje jaloezie. En het beste huwe-1 'Lk# »Wv-' voelde waar hij heen wilde;
lijk wordt ongelukkig, als 'n vrouw maar 'n scha- ^r. bijna beneden was, schreeuwde hU
duw van reden heeft, om aan haar man te twijfelen °*V boyengang; ik weet niet wat. Maar
of jaloezie te voeden. Och, lieve genade, leer mij er hem alleen op geantwoord- „Je bent
vrouwen kennen! De allerkloekste struikelt over dèt
strootje, al was 't nog zoo klein, en al bestond 't
alleen maar in haar verbeelding. Ge zoudt aan 'n
vrouw kunnen zeggen, dat haar man vloekt, dat hij
drinkt, dat hij uit zijn werk liep om bij de parade
te wezen, maar zeg nooit, dat hij bleef staan toen
't atelier bij Hirsch afliep, want dat doodonschuldige
blijven staan en kijken wordt 'm zijn heele leven
lang onder zijn neus gewreven. En 't gevaar is aan
wezig, dat die mooie Mylius dit nu zijn koning ge
lapt heeft
'u Jaar?! Ze moesten 'm tien jaar geven! Wat is
er nu erger dan 'n huishouden in de war te stu
ren? Alsof getrouwd te wezen nog niet erg genoeg
is! Dan moet er nog zooiets bij komen! En dat is
na in Engeland den koning overkomen.
Ja, belangstelling kan 'n mensch wat bakken!
Of we hier wijzer zjjn? Ik weet 't niet, geloof 't
zelfs niet. Al weken en maanden hebben we 't hier
te kwaad over 'n nieuw koninklijk paleis, en in den
allerlaatsten tijd is daar het chron'-'h verschijnsel
bij gekomen van vergaderingen te beleggen en ver-
eer.igingen te stichten, om de Koningin huldebetoo-
gingen te brengen ter. gelegenheid van haar 12
als de heeren zeggen: 't is maar beter dat Toon Kuin
ders voorloopig maar weer in veilige bewaring wordt
1I1W' gehouden... Als ze dat zeggen... vind. je dan zelf niet...
1 Ibi ne£n' Kuinders. nou praat ik eens ernslig met je..."
4 Ui Advocaat hulde zich geweldig in rookwolken. Want
de boef. met de ellebogen op de knieën rustend, had
het grauwe gelaat naar hem opgeheven. Keek hem
scherp, strak aan met de waterige, fietsche oogen. 't Was
mr. Waanders of er iets leven ging in dat fietsche
1grijs... Iets van woede... Iets van smart.... Iets anders
nog... Dal hem eene rilling door de leden joeg....
,.'t Kan mij niks schelen wat ze met me doen",
zei de boef, en hij grijnsde.... Bleef advocaat zóó
strak aanzien, mei die koude, doode, versteend©
oogen. dat Waanders onwillekeurig even achter
uit schoof... sensatie van angst kreeg... van echten
angst...
opening werd voorgesteld, en dat hij toen die plaat i Haar beste weten, maar door geen enkele daad aan
gekoebt had. en bij die nu niet zou willen missen, 8p,aak ,eende te mogen miken op 'n bijzondere
„not for all tbat". Dan vertelt de ander dat was hulde.''
'n dame dat zij eens bet boveneinde van de parasol j Nu ls 't wel waar, dat zoo'n verslaggever soms
gezien heeft, waarmede koningin Victoria in 'n rij- j lekker liegen kan, en die „betrouwbare weg" en de
tuig zat, en eens 'n paar schoenen gekocht heeft in heelc openbaring van zoo'n vorstelijke ontboezeming
'n winkel, die 'n week of drie tevoren door koningin in zjjn eigen phantaseerende hersenen moet gezocht
Alexandra persoonlijk was bezocht. Als 't eenmaal wo den, maar de clou ervan is w ïeid, en we zijn
zoover is, dan komt er aan de mededeelingeu van der waarheid en der historie riecrouw eerlijk
allerlei bijzondere en vermeldenswaardige ontmoetin- verplicht er op te antwoorden. de meening
gen geen einde, en de gastvrouw is zoo goed niet, der Koningin in alle waarachtigheid deolen.
of zij moet de stuk of wat laatste nummers van Maar dit is al niet wat het wezen rr-et; er moet
„M. A. P." „Much about People" te voor- heelemaal niet over gepraat worden; en ik geef nog
schijn halen, waarin totaal niets van „the people" eens, voor de zooveelste maal, verslaggevers en repor-
te vinden is, maar dat allerlei wetenswaardigheden ters, drul kers en uitgevers den waarlijk vaderlands-
bevat omtrent den Koning en de Koningin, de Prln- lievern* raad. om de Koningin en 't heele Hof
sen ett Prinsessen en heel uet Hof. oi'1" een te laten. De verdienstelijke ontoereken-
Daar staat dan In ik heb 't zelf gelezen, - Van vereeniglngen als „Koningin Wilhelmi-
gemeene socialist; dèt ben jij! En ik kom nooit meer
bij je!"
Ik trok woedend de deur dicht en ging woedend
naar den trein, waar ik in mijn royalistische veront
waardiging 'n Handelsblad kocht.
alsof 't zoo wezen moest, 't eerste wat Ik
opsla en lees ik noem zulke dingen „'n bestie
ring" 't eerste wat ik opsla en lees. was 'n arti
kel getiteld: „Voor 'n redejer van Menschenlevens".
En daar lees ik van DORIS RIJKERS, den bekenden
schipper der reddingboot, die medewerkte aan 40 red
dingen en aan de redding van 500 menschenlevens.
en die nu wegens ouderdom zijn betrekking moet
neerleggen. Het plaatselijk bestuur in den Helder
der Noord- en Zuidhollandsche Reddingmaatachappfl.
is nu bezig, 'n sommetje te verzamelen, om den
ouden man 'n kleine lijfrente te verzekeren, 'n toe
lage van f 3.'8 weeks.
En wie staat er weer bovenaan?
De Koningin! Voor f 1001
En wie volgt daarop?
De Koningin-Moeder! Ook voor f 100!
En daaronder de Prins voor 40 gulden. Nu ja, die
moet óok met zijn zakgeld toekomen. Maar de Ko
ningin toch maar weer voor f 100.Nu schrijft
't Handelsblad er bij en dat vind ik wel 'n beetje
venijnig van 't Handelsblad dat er nog f 700 te
kort komt, om de bedoelde lijfrente te koopen. Zou
dat blad dit nu opmerken met de bijbedoeling, dat
de Koningin die er wel bij kon leggen? 't Was,
alsof mij dit gezegd werd, toen ik 't las. En als dit
zoo is, dan vind ik 't in een woord schandalig, en
'n reden om boos op zoo'n blad te worden. Wat
bliksem, d'r dient toch eens 'n eind aan te komen'
Morgen staat er weer 'n ander klaar, die zijn hand
ophoudt!
En ik heb die kranl, mei 'n dikken robden streep on
der de f 100 van de Koningin naar den Haag ge
stuurd, naar dien socialist. Ik ben waarachtig be
nieuwd wat hij daar nu weer op te zeggen zal heb
ben.
't Is tuig;! D&ar! Nu zijn ze in éen woord ge
prezen.
H. de H.
t
