Hoe ik mijn vrouw
kwijt raakte.
oen lalsoz-p&BSer voor hot rijtuig: moesten aanvragen,
wij moesten daarvoor bij de stedelijke autoriteiten
zijn; men was daar op het corso erg streng mede,
en daarom moesten wij het bewijs tijdig op hot stad
huis gaan aanvragen..
Een halfuur later stond ik met mijn Engelsche op
een corridor la het stadhuis, waar een verschrikke
lijk gedrang heerschte. Ieder scheen met het corso
in de weer; de stadhuiselijke krachten schenen er
geheel door in beslag te worden genomen. Eindelijk
schoot een erg haastig jongmensch op ons af en
vroeg kortaf: „Die dame en u hooren bij elkaar.?"
nam op mijn bevestigend antwoord onze identiteitspa
pieren aan en verdween met do lakonielce mededceling
„tres bien, morgenmiddag halfdrie bureau no.
Den volgenden dag versoheen de asperge-achtige
miss reeds aan den lunch in, volledig corso-ornaat.
Zulk een constellatie had ik mij nooit als mogelijk
heid voorgesteld: een vuurrood© blouse, een vergif-
tig-groene rok met een bos papavers aan haar boe
zem, een blauwen stroohoed mot een torne van gele
lipten eu nagemaakte kersen. En toen die hoed on
der het kruisvur van de verbaasde blikken nog be
gon te dansen op haar hoofd, had ik graag elke denk
bare som als rouwkoop willen geven om van dit ge
zelschap bevrijd te worden. Ik w as gisteren toch ook
wel stapelgek geweest! Zou het niet beter zijn me
ergens in een kelder op te sluiten gedurende het
bloemengevocht, dan aan de groene zijde dezer
„jonge"-dame te paradeereu? Een oogenblik van on
beleefdheid had mij deze heele ramp kunnen bespa
ren. Doch nu was het te laat. Natuurlijk vroeg zij
mij ook, hoe haar toilet mij beviel. Ik had op mijn
lippen: „Het is het record van afscliuwelijkheidi en
past prachtig bij je!" Maar wederom werd de mensch
overwonnen door den gentleman en ik zeide: „O,
corso, dat dien, middag in den Tiergarten had plaats heel goed, een beetje opzichtig, maar feitelijk wil
gehad. Men vergeleek het mët de bataillq de fleurs men bij een corso ook opvallen." Nog gedurende 't
in dd Rivièra. dessert overlegde ik, of ik niet plotseling ziek kon
Wel, baron, zei men, gij hebt het dit jaar im- worden en een aanval van Aziatische builenpest kon
mers meegemaakt, hoe is het u bevallen? voorwenden ,om zoo kans te krijgen voor een eer-
Ellendig. vollen terugtocht. Maar dat scheen mij toch een al
Zeker regen gehad? te smadelijke aftocht; driemaal heb ik in mijn leven
Malligheid! Prachtige zonneschijn. Maar daar is voor den loop van een pistool gestaan zonder met
Als oeno in het oog loop3nde aardigheid in partieuliore
tuinen vermolden we de aal- en kruisbessonbooimoes
op stam.
Men kan «e als zoodanig oploiden of veredelen op
stammetjes van do gele ribos. Vorschtllende boomkw«o-
kers hebben zulke bessenboompjes ln voorraad.
Onder dicht bobladerde boomen groeit de kruisbes
nog bet best. De roode bessen houden het meest van de
lichte beschaduw ingoadfr jonge boomen. Als ze jarenlang
in de schaduw van grootere toornen gostaan hebben
en ze komen dan door verwijdering der boomen in de
volle zon, dan gsan zo kwijnen.
Plant men bossen uit in de volle zon, zonder boven-
boomen dus, dan kennen zij zich best ontwikkelen en
goed bebladerd blijven, mits de grond ook in droge
tijden goed vochtig blijft.
Aau goed bobladordo struiken kan meu de aalbessen
lang bewaren, in gewone zomers weten sommige men-
schon ze tot half September te bewaren.
Behalve om direct te georuiken dienen de bessen ook
veelvuldig voor do bereiding van jims, vruchtensappen
on vruchtenwijnen. Groote hooveolheden worden voor
dit doel uitgevoerd naar Engeland.
D. E. LANDMAN.
HUMORESKE
van
ALKXAX OER MOSZKOWSKI.
Het gesprek op de sociëteit liep over het bloemen-
dat zal ik mijn, heele leven
mij iets bij overkomen,
oiet vergeten.
De stoelen, werden aangeschoven, de baron schonk
zich nog eens in, en deed een paar trekjes aan zijn
sigaar en begon: In Februari ging ik naar Nlce met
het gevoel: dat is de laatste maal, dat je de genoe
gens der Rivièra als jonggezel zult smaken. In April
was ik van, plan naar Berlijn terug te gaan en te
trouwen. Mijn aanstaande vrouw bezat bij al haar vooi
treffelijke eigenschappen, die ik dagelijks meer ap-
preclëer, de grootste van alle deugden: verdraag
zaamheid. Zij ha,d mij dit laatst© solo in het baclia-
naal der azuren kust van harte toegestaan. Uit hot
vagevuur van het carnaval zou ik dan onmiddellijk i reet naar het corso!
het huwelijksparadijs binnentreden.
Het Hotel des Oranges, waai- ik mijn intrek nam,
was overvol. Internationaal tuig, ieder alleen met zich
zelf bezig. Bij bet monsteren der gasten trof ik
slechts een enkelen bekende, den Berlijnscben advo
caat Schirmacher. Die was er ree.ds sinds Deoember
en verloor zijn geld in Monte Carlo en, iu de Cercle
de Ia Méditerranée te Nice. Bij onze eerste begroeting
begon liij mij dadelijk 't hoogst gecompliceerde, maar
onfeilbare systeem uit te leggen, waaraan hij zijn ver
liezen te danken had, vroeg mij duizend francs te
leen en verklaarde dat het mathematisch zeker was,
dat hij daarmee de bank zou laten springen. Overigem
is het een interessante en fatsoenlijke kerel. -•
Aan table d'hóte werd mij een plaats aangewezen
naast een afgrijselijke Engelsche dame, die voor haar
plezier, maar inderdaad ook alleen voor haar eigen
mijn oogen te knippen en nu zou ik hier de plaat
poetsen voor een dameshoed?
Ik bleef standvastig en passeerde zelfs de spits
roeden, die zich in, den tuin van het hotel etablis-
seerden, toen het rijtuig kwam om ons af te halen.
Men had er al van gemompeld in het hotel, dat wij
samen hoorden en de meest hartelijke belangstelling
werd betoond voor onzen gemeenschappelijken uit
tocht, „Over drie uur is alles geleden," dacht ik bij
mezelf, terwijl ik met een heldhaftig besluit mij aan
de zijde der grillige wingerd-rank nederzette.
van liefde wilde opeten „en wanneer die andere
het voorrecht beter naar waarde zou schatten, mijn
lievegeliefde miss
Hij hoefde niet eens verder te praten. De rijke
juffer maakte den zin af met hartveroverenden een
voud: „Wol mijnheer, if you please, wilt u geven
mij dat op schrift?"
Ik maakte mij zoo geruischloos mogelijk uit de
voeten. Beneden reikte mij de groom van het hotel
een officiëelen brief over met het opschrift: affaire
urgente, een bericht van het stadhuis, dat men door
onoplettendheid van een der beambten twee formu
lieren had verwisseld; meu verzocht mij de verkeerde
akte, ter vernietiging in te leveren en den steller van
de natuurlijk onleesbare handteekening te willen ver
ontschuldigen.
Door het gepraat van den koetsier was het sen
sationeel© incident reeds gemeengoed van het geheele
hotel. Toen ik naar ben,eden stormde en op het
bureau riep: „Ik vertrek, wilt u de rekening van no.
■107 geven," kwam de hotelier op mij af met aller
hande buigingen en zei verlegen: „Mag ik zoo vrij
zijn, mijnheer geluk te wenschen
„Ja, zeker," zeide ik, „mij is zoo juist een groot
geluk overkomen."
„.Reist mevrouw niet mee?" vroeg de man vrien
delijk glimlachende.
„Neen," antwoordde ik, „mijn vrouw heeft zich zoo
juist verloofd met den heer van no. 193."
De man deed van schrik eenige passen achterwaarts
„En u vin,dit dat goed?"
„Ja, natuurlijk, wanneer ik naar mijn verloofde ga,
kan ik toch mijn vrouw niet meenemen?"...,..
Toen ik op liet station kwam, om op den snel
trein van Duitschland te wachten, reed juist de trein,
van acht uur naar Monte Carlo het station uit. In
een coupé eerste klasse zaten... hij en zij, elkander
omstrengelend. Ik zag nog juist, hoe hij aanstalten
maakte een kus op haar bibberende lippen te druk
ken.
Brrr.'
Van dit en van dat.
DE „GIOCONDA"
van
LEOXARDO DA VIXCI.
14531519.
Naar aanleiding van den nu 'n paar weken gele
den gepleegden, diefstal van een der meest be
roemde solillderijen uit het Louvre te Parijs, bren
gen wij het volgende in herinnering.
De schilder van bovengenoemd wonderwerk 'n
vrouwengelaat, waarvan de wonderlijke glimlach, een-
wat over geschreven, maar werkelijke onderzoekingen
daarover verricht zijn er weinig. Alleen in do laatste
jaren is een stelselmatig onderzoek daarover begon
nen in de Vereenigde Staten van NoordrAmerika iu
het Desort Lobaratory te Tucson. Van de woestijnen
iu de Oude Wereld daarentegen wist men nog wei
nig. Nu heeft kort geleden Fitting iu de Algarijn-
sche Sahara bij Biskra eenige waarnemingen gedaan
(Zeitschrift für Botanik, 1911). die de moeite waard
zijn, dat ik (prof. Went) er hier even de aandacht
op vestig.
De te beantwoorden vraag was deze, waar de woes-
tijnplanten hun water vandaan krijgen. Fitting toont
aan, dat dit niet geschiedt, zooals men dat vroeger
wel eens gedacht heeft, namelijk door het opnemen
van dauw of door gebruik te maken van zeer diep
gelegen waterreservoirs, waartoe de planten, dan zeer
lange wortels zouden bezitten. Dauwvorming komt nl.
in dg woestijn bijna nooit voor en lange wortels zij»
er veel zeldzamer dan men tot nu toe aannam, ont
breken zelfs op enkele van de dorste plekken, waar
een harde rotsbodem voorkomt, geheel, terwijl deze
toch niet van plantengroei ontbloot zijn. De schrij
ver meent, dat de bovenste grondlagen in de woe
stijn nog een geringe hoeveelheid vocht bevatten e»
dat de woestijnplanten in staat zijn dit water tot, zich
te trekken.
Zij moeten dus een buitengewoon sterk water-
obserbeerend vermogen bezitten en Filting ver
moedt, dat dit een gevolg is van de hooge concen
tratie van hun celvocht. Hij onderzoekt dit het
is waar, niet voor de wortels, maar voor de bladere»
en vindt daarbij inderdaad cijfers, die haast on
gelooflijk lijken. Hij onderzoekt daartoe, welke sal
peter-oplossingen nog plasmolyse van de bladcellen te
weeg brengen, kan dus op die wijze den osmotisdhen
druk van het celvocht bepalen. Deze bleek daarbij wel
zeer uiteen te loopen, maai- was toch bijna altijd
hooger dan bij planten uit vochtiger streken. In 52
pet. van de onderzochte gevallen toch was die druk
grooter dan 37 atmosferen, in 35 grooter dan 53
atmosferen, terwijl bij 21 van de planten de enor
me druk van 100 atm. werd waargenomen. Afgezie»
van de vraag of er inderdaad verband bestaat tus-
schen dit verschijnsel en de wateropneming uit eèh
waterarmen bodem, is 't voorkomen van een celvocht
met een zoo hoogen osmotischen druk op zichzelf
zeker zeer merkwaardig te noemen.
DE KUS IX HET HUWELIJK.
In het hospitaal van San Louis is een man opge
nomen, die gewond werd bij een zelfmoord-poging.
De reden daartoe is geweest... overdreven harte
lijkheid van de zijde van zijn, vrouw.
De man, die Philip Nichelson heet, verklaarde, ge-
zijde der grunge wingeru-rana nederzette. UB «unucuijAe gimiiatu, wu-i]ukkj ta
Daarop gaf ik den koetsier last, zonder van de ons j maal gezien, nooit meer vergeten kan worden, en dat V£m fIk|ar doch daarbii t^nrll ^ifnQ T"
O, neen, bijna had ik dat en ondergaan was 'n tijdgenoot en mededinger
nog vergeten: eerst naar bet stadhuis, we moesten i var» Michel Angelo, en evenals deze 'n man van en-
eerst ons passe-paxtout gaan halen!" j ^yclopedische bekwaamheid. Gunsteling aan het
Op het bureau no. 24 lag alles al klaar. Ik be
hoefde slechts mijn naam te noemen en het geld
te betalen en men gaf mU een enveloppe, die onze
identiteitsbewijzen en het passe-partout bevatte. En
kele minuten later reden wij van de rue Meyerbeer
naar de Promenade des Auglais, waar het bloemen
corso en de bataille de fleurs juist was begonnen.
Hoe prachtig, welk een bloemenweelde! Ik stond
in het rijtuig overeind om de bontstralende rij te
overzien. Er was een zwaan op vier wielen, geheel
van violen en witte anjelieren, een zwevende klok van
camelia's, een rijdende fontein, welker stralen zich
door naar boven geworpen rozen steeds vernieuwden,
dozijnen fantastische combinaties en de prachtigste
equipages en langs de geheele straat een bombarde-
plezier! de wereld rondreisde. Zij had het uitgerekte ment van bloemen door de lieftalligste vrouwelijke ar-
gezicht van een pas geschoren eigen-rijtuig-koetsier, ffij pm.
zag er in haar ijzeren korsetpantser uit als een ver-
tilleristen uit de arristocratie der geheele wereld. Een
hperlijk vergezicht van jeugd, schoonheid, rijkdom
wrongen booneustaak en volbracht bij het eten met en kleurenpracht in een oceaan van bloemen,
baar, om het- zacht uit te drukken, onaanminnigeu De stoet stond juist even stil, toen wij aan den
mond de transversale bewegingen van een herkau- ingang kwamen. Een met een sjerp omgorde gemeeu-
wend dier. Als tafel wijn gebruikte zij alleen Heid- te-ambtenaar trad op ons rijtuig toe en vroeg hoogst
sieck Monopol, waai-in zij uit haai* odeurflesclije en- beleefd om ons passe-partout. Ik overhandigde hem
kele druppels Atkinson-parfum mengde. het document, dat hij openvouwde en met aandacht
Mijn gedachten dwaalden, van deze verschijning over hekeek.
de Alpen naar mijn aanstaande. Ik had de beide „Mijnheer," zeide hij, „dit stuk is geen passe-par-
Florentijusche hof, leerling van Verrocchio, meester ***-
van di Credi di Fosimo. Bernardo di Luino, Marco f ,?P r®!.8 schnjf !k ha^r éénmaal
affectie. Hij vertelde het aldus:
„Zij wil onophoudelijk op mijn knieën zitten ea
mij kussen. Steek ik mijn pijp aan. dan klaagt ze
over den rook, en rook ik niet, dan wil ze: me
per dag, maar kom ik dan weer thuis, dan maakt ze
mij een standje, dat ik niet drie maal per dag schreef.
d'Oggino, Melzi, Gaudenzio Ferrari en andere beroemd
geworden schilders, staat daar de figuur van Leo- js 4^ laatste op mijn zenuwen, geslagen."
nardo da Vinei met roem getooid; het meest om zijn een oprokt»
^benoejmde fresco te Milaan.
Geboren in 1452 paarde hij reeds in zijn jeugd
aan 'n sterk gestel 'n talentvollen geest. Hij verhief
het perspectief in de schilderkunst tot, 'n weten
schap, eu zij, die ooit de oorspronkelijke „Monna I "^KmaKenae ar-
- iorondn" over de schadelijke invloeden der onthouding.
EEX OPROEP.
In een Züricher blad wordt gevraagd materiaal
Voor bestrijding der onthouding.
Hiervoor) is noodig:
1. Zoo mogelijk uitvoerige en indrukmakende ar-
op de lichamelijke en geestelijke gezondheid van den,
onthouder en zijn nakomelingen en over de verwoes-
ting van het familiegeluk door onthouding.
2. Opgaven van het percentage der onthouders in
ziekenhuizen, krankzinnigen-gestichten en gevauge-
ulterste polen van vrouwelijke mogelijkheid: bij mijn
Clara de vereeniging van alle gratie hier 't record
der leelijkkeid. Ik nam haar nog eens op: een oude
jongejuffrouw met veel geld; zoowat dertig jaar,
opmerkelijk duur gokleed, onafhankelijk, wan-
tout!'
„Wat zou het dan anders zijn?"
„Het is een huwelijksakte."
„Onzin, het is het passe-partout voor mij en deze
dame; ik zal het toch wel weten; wij komen zoo juist
V1UU,
neer het noodlot een grap uithaalt, krijgt ze mis- van het stadhuis. Daar staat de stempel!"
schien nog wel eens een man beet. „.Zeker, mijn'heer. de stempel staat er, maar op
Verschrikkelijk uit deze puil-oogen een liefdesblik een huwelijksakte. Ziet u zelf.'
te moeten ontvangen! Neen, het was onmogelijk hij me het stuk terug. Nieuwsgierig boog
Met deze woorden gaf
i Sn,op-
de rampzalige zou dan zelfs een kus moeten wagen kins zich over. „O yes," zeide zij rustig, „het is zoo
on difw mond. on die linuen. met dat schrikkelijke zijn, geworden getrouwd."
op dien mond, op die lippen, met dat schrikkelijke
mechaniek... brr.' Midden in een voortreffelijke Sole
au vin blanc legde ik mijn vork neer... ik kon niet
meer eten. Mijn gedachten afdwaling over die onappe
tijtelijke kusregioon had mijn eetlust doen verdwij
nen.
Ik verzocht den Oberkellner om een andere plaats
aan tafel. Het speet hem erg, maar dat was voor
eerst onmogelijk misschien over een dag of veer
tien, doch zoolang moest ik naast miss Ellen Snopkins
blijven zitten; bet was een zeer bijzondere dame,
daar zij de mooiste kamer had op de eerste étage
voor 4 5 francs por dag en alle drie dagen prompt
betaalde.
Ik kwam van Ellen Snopkins dus vooreerst niet
vandaan. En een eigenaardig noodlot wilde, dat ik
ook buiten table d'hóte telkens in de nabijheid van
de magere booneiislaak met haar nare gezicht moest
komeiv In de komedie zat zij zonder mankeeren al-
lijd vlak bij n»ij; bij de petits jeux in het Casinoi
raakte zij mij met haar mouwen en hier probeerde
zij zelfs een gesprok met mij to beginnen. Maar
hot bleef bij eenige dorre beleefdheidsfragmeuten,
«laar ik vastbesloten was, haar tafelbuurschap niet iu
een kennismaking te doen ontaarden.
Den volgenden dag brachten reuzenaffiches mijn
opmerkzaamheid op het laatste bloemencorso van het
seizoen en ik kreeg een vurige begeerte dat feest
nog eens mee te maken, niet als toeschouwer uit 'n
tribune, maar als deelnemer in de lange rij van bloe
men op de Promenade des Anglais. als alleenheer-
scher op een mooi versierd rijtuig. Bij drie stalhou
ders kreeg ik hetzelfde bescheid: alle rijtuigen wa
ren al weken vooruit besproken, het was in Nice op
dit oogenblik gemakkelijker een, levende iebthyosauru.'
te bestijgen, dan een rijtuig- Ik informeerde nog eens
bij een vierden eu hier bleek, dat door het onver
wachte vertrek van een Russischen, staatsraad een 1
rijtuig beschikbaar was gekomen,. Het stond reeds in
volle bloemendos op de binneuplaats, niet buiten
gewoon. maar Juist voldoende. De bok en de wielen
waren m*et anjelieren en vlier versierd, iets wat naar
Nice'sche prijzen berekend hoogstens een 100 francs
waard was. Maar. do man, die den toestand zeer juist
inzag, vroeg voor ©en rit. in liet corso van drie uur
met een ijzig lachje 400 francs Dat was me te kras:
200 wilde ik geven, maar geen cent meer. En, op
dat oogenblik, als uit den grond te voorschijn getoo-
verd stond eensklaps miss Ellen Snopkins naast mij.
om met afgrijselijke grijnsvouwen op haar lippen te
verklaren, dat zij het rijtuig voor den gevraagden prijs
huurde.
„Dan blijft mij niets over, dan het veld te rui
men," zeide ik. uiterlijk kalm, doch van binnen ko
kend van woede. „O, no*' antwoordde de afschuwe
lijke, „ik verjaag niemand; wanneer u wilt, wij ne
men den wagen tezamen en deelen den prijs." Dat
was een moeilijk geval. Het corso trok mij aan, de
Engelsche miss stootte mij af, ik wist eenige secon
den niet, hoe ik uit den strijd dier componenten de
resultante zou vinden. Mijn aangeboren beleefdheid
behield de overhand. Het con.tract werd gesloten
on ik had het aangename vooruitzicht den volgenden
middag als cavalier van Juffrouw Snopkins het corso
moe tei maken.
De stalhouder lichtte mij in, dat wij onmiddellijk
Wat had ik nu aan de hand?! Ik greep naar mijn
hoofd. Toen begon ik in koortsachtige haast het
blad te bestudeeren. Onze namen, voluitgeschreven,
zegel en stempel, alles precies in orde... ik was naar
recht en wet getrouwd
Het duizelde me voor de oogen... en niet alleen
door de bonte kleedij van mijn jeugdige echtge-
noote. De beambte stond nog verlegen naast 't rijtuig
en gaf zich vergeefsche moeite iets van het geval te
begrijpen. Miss Snopkins greep zacht mijn hand en
lispte: „Ik feliciteer je!"
Dit bracht mij tot bezinning. „Naar het stadhuis
terug!" riep ik. ,,Er is een verschrikkelijke vergis-
Lisa" dat is 'n andere naam voor de „Gioconda'
gezien hebben, weten wat hijzelf op dit gebied
vertnpdht.
Behalve schilder was hij vesting- en waterbouw
kundige, vond oorlogswerktuigen en muziekinstrumen
ten uit, was 'n goed musicus en schitterde als im- nissen
piovisator. Hij beoefende natuur- en oudheidkunde, 1 3. j"uiste en tot in de uiterste bijzonderheden ge
was 'n beeldhouwer van groote beteekems, eu toen geven schilderingen van de gevallen van door mattg-
hij „Den doop van Christus" geschilderd bad, en zijn heid bekeerde drankzuchtigen.
leermeester Andrea del Verrocchio den engel aan- j 4 Exemplaren van dagbladen, waarin geen door
schouwde, die dit kunstwerk versiert, toen kwam drankzucht en onmatig gebruik van alkohol veroor-
die meester in verzoeking het penseel weg te werpen, zaakte ongelukken vermeld staan.
zich bewust nooit iets dergelijks te kunnen schep- j 5. Het o,uwederlegbaar bewijs, dat zoowel de vrij-
ipen. heid in handel als de persoonlijke, burgerlijke vrij-
In 1482 kwam Leonardo aan het hof van Ludovico beid, het onaantastbare goed van iederen echten va-
Sforza te Milaan en werd er weldra het middelpunt derlander, bedreigd worden, als de grenzelooze eische*
van alle beweging op het gebied der kunst. Hij sticsht- 1 eu de aan,merkingen der onthouders verder gehoor
zouden vinden. De bewijsgronden moeten uitgaan:
------ ;- »-1 Ton eerste van de gedachte, dat de verbruiker er
della pittura". Niet minder beroemd dan zijn fresco js voor den fabrikant en niet de fabrikant voor den
is zijn Avondmaal, zijn Christus zijn, M a-1
donna; maar het allerberoemdste is zijn Giocon- j
da of Joconde, dat nu gestolen is, en naar allen
te er 'a academie, verzamelde kunstenaars om zich a° vinden nï aeSré om»ou«r» ™rd6r, «*00,
L
gebruiker.
Ten tweede, dat de matige zicli geen dwang be-
- hoeft op te leggen en dus onbeperkte, persoonlijke
schijn wel nooit terecht zal komen. Het dateert uit vrijheid geniet en
denzelfden tijd als „de Aanbidding der Koningen" j Ten derde, dat in een vrije Staat ieder voor zicb-
H staat als kunstgewrocht zeer hoog, tevenals het 1 zeif zorgt en zich niet om zijn medeburger behoeft
wAi-n dor Hoiiio-o Anno" dat wij in de National j te bekommeren en dat de vrije burger zich geen wet-
ten laat stellen.
ZWARE DRUIVENTOSSEN.
De jaarlijksche luinbouw'.entoons'.clling le Shrews-
bury is afgeloopen, maar nog langen tijd zal zij hel
onderwerp der gesprekken van Head gardeners uitma
ken. Immers het is een bijzondere eer, op die ten
toonstelling den eersten prijs voor druiven tc hebben
gewonnen, en maanden van te voren worden er al
veronderstellingen gemaakt wie de zwaarste tros zal
brengen.
Inlusschen deed dit de tuinbaas van den hertog van
Newcastle; hij zond een tros druiven in, die gewogen
- zeven pond haalde. Dc tweede prijs werd to^ekend aan
-w, ;7"r,V,-V" ben vele Parijsche schilders zich daarheen begeven om een tros van 5'2 pond, ingezonden door kolonel France
sing gebeurd, die moet onmiddellijk uit de wereia nawdaohtenis fA hlllrtilMn 1 Hayhurst.
v-iDen eersten prijs voor twaalf druiventrossen verkreeg
de eerste-prijswinner van den zwaarsten tros.
geholpen!"
Alle bureau's waren dicht- Naar het hotel.
„Mejuffrouw," zeide ik onderweg. „Ik heb maar
éen verzoek, nl. dat u mèt mij alle moeite doet, om
deze fatale vergissing uit den weg te ruimen. Ik ben
verloofd en zelfs al ware dat niet het geval, zou ik
er nog niet aan denken dezevergissing zoo maar te
laten passeeren."
De miss gaf geen antwoord. Ze was gebelgd en
duwde een blauwe lorgnet op haaj' neus,, om met
ostentatie naar den anderen kant te kijken. Desniet
temin stribbelde ze niet tegen, om mij naar de kamer
van den Berlijnschen advocaat te vergezellen, die ge
lukkig den vorigen dag zooveel verspeeld had, dat
hij in de diepste neerslachtigheid zijn kamer hield.
Ik legde hem de zaak uit. Na het stuk te heb
ben ingezien, zei hij:
„Natuurlijk heeft hier een vergissing van een stad
huisbeambte plaats gehad. Een Fransche advocaat zou
u beter kunnen inlichten, hoe dit plotselinge Huwe
lijk weder rechtens ongeldig kan worden gemaakt.
In ieder geval is het een naar alle vormen opgemaak
te akte, waarmede niet te spotten valt, te meer daar
het duplicaat zich zeer zeker bij de offieiëele huwe
lijksakten bevindt. Volgens mijn idee zult u moeten
ageeren uit de ongeldigheid van het stuk. Wanneer
gij beiden verklaart, dat het nooit uw bedoeling is
geweest te trouwen
„O no!" viel de miss hem in de rede. „Ik nooit
zal afleggen zulk een verklaring! Ik wil blijven de
vrouw van dezen gentleman."
„De duivel mag je man zijn!" riep ik in wanhoop
uit.
De advocaat vervolgde:
„Mejuffrouw, maakt u de zaak nu toch niet in
gewikkelder, u kunt mijnheer toch niet dwingen! U
kunt de zaak alleen rekken en groote kosten veroor
zaken
„O, ik vraag naar geen kosten. Ik bezit twee hon
derd vijftig duizend pond sterling, gedeponeerd bij
de Bank of England."
Dat cijfer scheen onzen advocaat erg veel belang
in te boezemen. Hij trad nader, greep naar de spitse
vingers der lady 'en zeide met een stem, waarin een
hevige gemoedsbeweging klonk: „Mijn lieve juffrouw
Snopkins, bij een spel van bet toeval behoort ook I
een toevallige oplossing. Wij leven hier toch in het
land van hazard. Wanneer u zich nu eens verbeeldt
dat een ander bij toeval in de plaats van dezen hoer
ware geweest: ik bijvoorbeelden daarbij keek
hij de bontgekleurde boonenstaak aan
ontwerp der „Heilige Anna'
Gallery te Londen mochten bewonderen.
Behalve da Vinci's schilder- en beeldhouwkunst en
zijn reusachtige bekwaamheid op elk gebied, zijn zijn
geschriften van hoog belang. In zijn „Trattato della
pittura'" bespreekt hij uitvoërig de leer van licht en
schaduw, van de terugkaatsing en vooral van lijn
en luchtperspeetief.
Gunsteling va,n Paus Leo X en verkeerende aan
diens hof, ging Leonardo da, Vinei om met de groot
ste geesben, ©n vernuften van zijn tijd.
Den 2den Mei 1519 overleed hij op het kasleel
te Cloux. Hij werd begraven in de kapel van Amboise
en verleden week Zondag, den derden September, heb-
zijn nagedachtenis te huldigen..
Naar aanleiding van den snoodeu en krankzinnigen
diefstal in hel Louvre gepleegd, bracht dc Temps 'n
dag of wat geleden 'n gedicht in herinnering, dal een
maal door d' Annunzio geschreven was onder den in
druk van „Gioconda", welk vrouwenportret door hem
genoemd wordt: „Amina con la labbra"..Ziel met
lippen". Do djehlér, over dit portret sprekende, noemt
het in zijn ontroering:
„Een dier stomme zielen, die met de oogen van
'n Sybille plotseling aanvangt te spreken; 'n Dubbel
zinnig wezen, dat .hem van uit haar ziel fixeert.
„Achter heur haartooi, ver weg, onder 'n zaligen
hemel, schittert 'n landschap, waarvan de frischheid
de golven verheldert.
„Dit beeld ziel mij aan en zegt: „Te vergeefs, te
vergeefs, o jongling, spant gij u in, om in mijn ziel
le lezen. Mijn groote geheim ligt boven het bereik
der menschen.
„Ik ontwapen uw verlangen, en uw gebed dringt
niet tot mij door. Gij kunt mij niet overwinnen, noch
vermoeien.
„Ik ben de Sphinx en ik ben de Geheimzinnigheid,
zelve. O, gij die daar staat te droomen, in mijn vingers
heb ik dc spoel uwer droomen gevangen.
„O, gij die lijdt, ik ben uwe wonde, maar niets
verontrust mij en niets kan mij ontroeren. Ik ken
de wetten van hel Leven.
„Mijn blik is binnen in mij. Dc diepte van mijn
blik. doorboort de duisteniisscn,'<iiep op den bodem van
mijzelfen die duistetrnisseni Irckken mijmeer aan
dan het licht van don morgenstond.
„Wat is <le morgenstond Wat is de gloeiende straal
der sterren? Wat is de liefkoozende en verwoestende
zee? Ik blik alleen diep in mijzelf.
„Ik beschouw en overpeins alleen, alleen en zonder
geluid 'n zee. die geen bodem en geen oevers heeft.
„O, gij die lijdt, uw lijden is wreed; maar gij zult
nooit het geheim verstaan van m ij n glimlach."
Zoo ongeveer spreekt d'Annunzio in het lied. dat
hij neerschreef onder de betoovering der „Gioconda".
En nu is die goddelijke rijkdom weg en mag de naar
schoonheid dorstende en op sühoonheidi verliefde menseh-
heid zich vergenoegen met 'n hier of daar verdwaalde
copie van dit wonderwerk.
H. d. H.
HOE KOMEN WOESTIJNPLANTEN AAN HET
NOODIGE WATER?
GEMEENTE WIERINGERWAARD.
Ingeschreven gedurende de maand Augustus 1911.
GeborenAlbert Johannes, z. v. Johanncs jacobus
van der Vliet en Mavijtje Schaap. Rudölf. z. v. Hendrik
Knol en Pieleniella Leonarda Vroone.
Ondertrouwd en GetrouwdGcene.
OverledenTrijntje Brouwer, weduwe van Gornelis
Blaauboer Hz., eerder van Cornclis Kosscn, in de*
ouderdom van 82 jaren.
ÊC L ÜTs
Hoe gij vergiftiging door urine
zuur kunt opmerken.
Wanneer overvloedig urinezuur zich in uw lichaam
begint op te hoopen, zult gij spoedig opmerken, dat
iedere weersverandering uw gestel aandoet, en dat
gij u op vochtige, nevelige morgens loom, dof en
prikkelbaar gevoelt. Uw spieren worden dan stijf r-n
rheumatisch. Gij krijgt watergezwellen onder de oogc»
en in de enkels. Gij hebt pijn in de lendenen en
zijden, en een ellendig gevoel in uw rug, vooral des
morgens bij het ontwaken. Misschien krijgt gij ook
stoornissen met de urine, neerslag of graveel ln uw
water.
Deze verschijnsetea duiden er op ,dat nog erger
kwalen in aantocht zijn, want hoe langer het urine
zuur niet wordt verminderd, des te meer vergiftigt
het uw gestel, en, wanneer het overvloedige niet
spoedig door de nieren wordt uitgedreven, gaat gij
lijden aan lendenjicht, waterzucht, ontsteking van de
blaas, graveel, steen, rheumatiek, bloedvergiftiging,
en zullen uw nieren cel na cel vernietigd worden en
laten zij het levengevend eiwit ontsnappen.
Fosteris Rugpijn Nieren Pillen staan de nieren op
een zachte wijze bij in hun grootsch werk om het
overvloedige urinezuur af te voeren, en om het
lichaam te zuiveren van de niergiften, die zoovele man
nen en vrouwen zwak, ziek en moedeloos maken.
Wij waarschuwen tegen namaak en maken erop at
tent, dat op iedere doos de handteeikening van James
Foster voorkomt. De echte Fosteris Rugpijn Nieren
Pillen zijn te Schagen verkrijgbaar bij den heer J.
Rotgans. Toezending geschiedt franco na ontvangst
Men weet tot nog toe nog niet veel van de wijze van postwissel f 1,75 voor éen, of f 10,voor
alsof hij haar waarop woestijnplanten leven. Wel is daar al heel zes doozen, 42
