ilfiiiti NIeïss-
Da zusters Liesegang.
Woensdag 27 December 1911.
55ste Jaargang. No. 5043.
COURANT
Dit nummer bestaat uit 1 blad.
Nieuwjaarswenschen.
In ons nummer van Zaterdag
avond 30 dezer bestaat weder
gelegenheid tot het plaatsen van
cenen nieuwjaarsgroet,
aan familie, vrienden, kennissen
of clientèle, a f Q.25 a contant.
DE UITGEVERS.
Binnenlandsch Nieuws.
NI EU WK DORSCHMACHINE.
De Coöp. Dorschvereeniging Zuid-Zijpe en Petten
heeft in baar vergadering van verleden week Dins
dag besloten een bijzonder stel dorschmachine aan
te schaffen, wat op dzeen tijd iets geheel nieuws
genoemd kan, worden.
Het spreekt wel van zelf, dat ia den tegenwoor-
digen tijd van duurte en schaarschte aan werkvolk,
een pers om het'stroo, dat uit de dor sch mach ine
komt., geheel automatisch te persen en te binden,
tot de noodzakelijkheden behoort.
Aan den anderen kant levert een vermeerdering
van liet aantal machines, vooral daar, waar men dik
wijls van plaats moet veranderen, dus als men moet
dorschen op betrekkelijk kleine bouwbedrijven, een
pers als een nadeel mag beschouwd worden.
Deze kwestie is thans op een gemakkelijke manier
op te lossen, door de dorschmachine en de pers
op een onderstel te bouwen. Dat geheel was op de
tentoonstelling te Kansel, die vanwege de Duitsche
Landwirtschafts-Gesellschaft in Juni van dit jaar ge
houden werd, te bezichtigen. Reeds daar vond de
machine bij iedereen een grooten bijval.
Het is dan ook geen wonder te noemen, dat het
bestuur van bovengenoemde Coöp. Vereeniging zich
tot taak stelde, zooveel mogelijk inlichtingen om
trent deze nieuwe machine in te winnen en konden
zij dra met een beslissend voorstel voor den dag
komen. Dat men het werk van het bestuur appreci
eerde, bleek weldra op de vergadering, waar. met
algomeene stemmen besloten werd, juist deze ma
chine aan te koopen.
Verder is de dorschmachine voorzien van een zoo
genaamde® zelfvoeder, waardoor het mogelijk is, de
heele schoven, als de band is doorgesneden, in de
machine te werpen, zonder dat de schoven verdeeld
worden,. Dat doet de zelfvoeder en zorgt hij voor
een geregelden toevoer van stroo in den trommel.
Als drijfkr^fcht voor deze gecoimbineerde dorsch
machine met pers is hierbij in afwijking met het
veel gevolgde systeem om een, stoomlocemobiel te
nemen een ruwolie-locomobiel aangekocht en wel zoo
een, die zich niet alleen zelf, maar ook de gecombi
neerde dqjschmachine over den weg kan voortbe
wegen. We kunnen nog mededeelen, dat de hier be
schreven, werktuigen zullen worden, geleverd door de
firma Boeke en Huidekoper te Haarlem.
KOEGRAS.
Vrijdagavond vierde de schooljeugd van school No. 1
alhier in 'l kerkgebouw het Kerstfeest, 'Ken mooi ver
sierde kerstboom prijkte met zijn talrijke lichtjes in
't voorste gedeelte der kerk. Met zang, vertellen en
«iet te vergeten de tooverlantaarn, werden de drie
jongste klassen van 24 en do oudste van 61/27y*
bezig gehouden. Ook voor 't noodige lekkers was ge-
zorgjd, terwijl een tombola zonder [nieten nog zorgde
dat elk met een aandigen prijs naar huis ging. Voor
zeker hebben die kleinen genoten en met hen de tal-
rijke aanwezige ouders. Een woord van dank aan de
kindervrienden, die telkenjare de schooljeugd alhier dit
feest aanbiedt*is hier dan ook zeer zeker op zijn plaats,
tnna Paniowna.
Bij de verhuring van dijken, kaden, wogen en bouw
land van don Anna Paiil-i^DapoJder, gehouden Za
terdag 23 December, was de uitslag aLs volgt :dijkcn,
kadfen, wegen f 5200, jachtrecht f.13, bouwland 11587, 1
totaalf G800.
De verhuring van dijken, kaden en wegen en jacht
recht voor 3 jaar en de verhuring van het bouwland
is voor den Lijd van li jaar.
Bij de vorige verhuring waren de sommen als volgt1
dijken, kaden en wegen f 1482, jachtrecht I 13, bouw
land f 83G, totaal f 5*351. Een zeer belangrijke stij
ging dus!
ANNA FAULOWNA.
Dinsdag, TweedenKerstdag, vierden de kinderen te
Anna Paulowna, die daarvoor in aanmerking kwamen,
in de kerk der Ned. Iierv. Gom. hun Kerstfeest. De
ruimte der Kerk was geheel bezet. Toen hel voorhang
sel werd neergelaten, vertoonde zich aan aller oogen
een prachtig gelooide Kerstboom. Nadat de predikant,
de lieer Kopster, met oen kort wocjrd de bijeenkomst
had geopend, zongen de kinderen, onder leiding van
1 den heer A. de Boer en cchtganoote (de laatste be-
1 spoelde het orgelJ oen kerstlied, waarna mej. Oudt,
onderwijzeres aan School II, de aandacht van allen
bezig hield; niet oene toepasselijke vertelling. Gedien
stige dames zorgden or voor, dat de kleinen voorzien
wier-den van chocolade en St. Nicolaas, welke zaken
vlug naar binnen werden gewerkt. Toen liet oen zang
koor hel Kerstlied ho-oren cn later genoten do aamve-
1 zigen nog meermalen van de lieve stemmen der kin-,
deren. Al lang hadden dezen met begrijpelijke nieuws-
gierigheid naar de cadeaux gestaard, die ter weerszijden
van don kerstboom waren uitgestald en 'toen dadelijk
aan do uildeeling hiervan werd begonnen, straalden de
gezichten van blijdschap, want ieder ontving een mooi
jen praktisch, geschenk. Ilcel lief werd op stemman
i door cenïge meisjes oen lied len gehoore- gebracht cn
de traktatie, waarbij ook sinaasappelen werden ixind-
1 gedeeld, herhaalde zich natuurlijk. Eindelijk liep het
ieesl ten eind?. Met woorden van dank aan de gavers
die door hunne offervaardigheid hel feest hadden mo
gelijk gemaakt, en in het bijzonder aan de® heer Do
i Boor en echtgenoote voor hunne zorgen, vooral met
j hel oog op den zang en aan mej. Oudl voor hare.
vertelling en aan de familie Volder, die voor de ver
warming der 'chocolade had» gezorgd, besloot de heer
Hojjsler dit goed geslaagde kerstfeest, waaraan*een kleine
paniek, door hel vlamvatten van onder den kerstboom
liggend versiersel ontstaan, gelukkig geen afbreuk deed.
DOOD GEVONDEN.
Te Kwadijk staat de remise van de stoomtram naar
Edam en Volendam. De machinist die den eersten
trein in den vroegen morgen rijdt, is ock belast met hel
..oken in den nacht.
Zondagmorgen is hij dood bij zijn locomotief gevon
den. De ketel was koud en de trein kon niet rijden'.
De overledene, zekereKater, was ruim 30 jaar oud,
liij laat een vrouw en drie kinderen na.
MOORD TE SURHUISTERVEEN.
Vrijdagavond liepen over het dorp Surhuisterveen
vier personen, allen wonende te Surhuïzum, met name
F. v. d. Veen, S. Kooislra, R. Kooistra en T. Alma,
die vrij >vat drank hadden gebruikt. Zij waren dien
tengevolge lastig en opgewonden en molesteerden <le
voorbijgangers, daarbij; herhaaldelijk' hel mes lia-nlee-
i rende.
Te omstreeks 8 uur kwam Rapke Wijma, een ,op-
passend timmerman, van* het werk en begaf zich naar
zijne woning. Onverhoeds werd hij; door het viertal
aangevallen en gestoken. De ontvangen wonde was
doodelijk. Nog een paar honderd pis vervolgde W.
zijn weg; toen zakte hij het was dicht bij xle
school Ie Surhuisterveen ineen en gaf den geest.
Ook de postbode van Buitenpost op Surhuisterveen,
de heer Tj. Kamstra, mocht niet ongehinderd passeeren,
doch had eveneens een aanval met het mes te verdu
ren. [Gelukkig, dat de plaats, waar men hem raakte,
door zijn brieventasch werd beschermd. Maar dat er
kracht achter den sloot zat, kan blijken uil het feit,
dat het scherpe lemmet nog door de brieventasch heen in
het dijbeen is gedrongen. Terzelfder tijd fietste G. de
V. uit Groninger Opende langs den weg. Hij kwam
den postbode te hidp cn moest het toen ook ontgelden.
Men bracht hem een snede' in cape en jas toe.
De wonde, den postbode toegebracht, bleek niet van
ernstige® aard te zijn. Na door dr. Keijzer te zijn
verbonden, kon hij "■-ode per fiets huiswaarts kee-
ren. Den overhoop gestoken timmerman echter kon
geen hulp meer balen. Hein was een slosader afgesneden, vrije oefeningen van de leden ving de uitvoering aau.
Eergisteren zijn de vermoedelijke daders van de- Daarna gaven de meisjes oefeningen aan het paard,
zen moord, de genoemde vier personen, onder geleide en kon bemerken, dat het aan goede leiding niet had
van drie marechaussees 1w Lee 1 marden aangebracht, ontbroken. Vooral no. 4, stokoefeningen voor meisjes.
LUCHJtgaS piel zeer in den smaak en ook het werken der le
Nu de installatie van de nieuwe verlichting in de I le<le" HooSe brug verwierf daverend a„-
Neder]. Hervormde kerk te Dirkshoru is voltooid,
raag met genoegen worden geconstateerd, dat het S»0" U?,neclstllkJe »P™*-
kerkbestuur eoed heeft zedaan door in te caan op UU1 >an dt'" d<?kter bracht eene geweiischte afwis-
oe desbetreffende voorstellen van den aanlegger, den', ^ln« 0-"""WtWt-oeIonlngen en leverden
heer A. Sleutel.
Ofschoon het aantal pitten aanmerkelijk minder be
draagt dan het aantal lampen, voorheen noodzake
lijk om een voldoende verlichting van het kerfege-
louw te bewerkstelligen, is het er thans toch veel
lichter geworden, zoodat men tot in de uiterste hoe
ken van het groote gebouw zonder eenige moeite kan
lezen. En wat voor de toekomst van dit luchtgas van
veel* belang mag geacht worden, is, dat de kosten
beduidend lager zijn dan de verlichting met petro
leum. Kerkbestuur en aanlegger, alsmede de gemeen
te kunnen met voldoening op het werk neerzien,
HOOGWOUD.
Na twee vrije stemmingen en eene herstemming is
tot Notabel der Ned. Herv. kerk alhier gekozen de
heer D. Saai.
SCHOOLSPAARBANKEN, HOOGWOUD.
Gedurende het 4e kwartaal dezes jaars' is door
de kinderen der O. L. School to Aartswoud in de
spaarbank ingelegd f 107.15 en teruggevraagd een
bedrag van f 109.80, en door de kinderen der O. L.
School in de Weere is ingelegd f 58.28 en terug-
gevraagd f 19.15.
VALKOOG.
Jl. Zaterdagavond had alhier in het lokaal van den
heer G. van Bodegraven het prijsbiljarten plaats om
makke en wilde konijnen. De prijzen in de eerste
partij werden gewonnen door den heer Jn. Sleutel,
1 mak konijn, en de heeren C. Wit en K. Boontjes
elk 1 wild konijn. In de 2e partij won de heer Jn.
Schager een reuzenkonjjn en de heeren C. v. d. Oord
tevens het bewijs, dat hulp van buiten, om een
avond goed te. doen slagen, best gemist kan worden.
De aanwezigen hebben braaf pleizier gehad tijdons do
opvoering van het kluchtspel en men. applaudisseerde
dapper toen het gordijn viel.
Het meest aantrekkelijke nummer van den avond
was zeker wel het werken der le partij leden aau
het Hoogrek. Door iéder werd zeer correct gewerkt,
en zelfs bij de meest moeilijke oefeningen viel het
op, dat volle aandacht werd geschonken aan de
elschen«voor de juistheid der onderdeelen, waardoor
sierlijkheid medehielp, den gunstigen indruk der oefe
ning te verkrijgen. Tot slot werden mooie groepen
met Bengaalsch vuur vertoond, die niet nalieten een
daverend applaus uit te lokken. T.O.K.I.D.O. kan, me'
tevredenheid op deze uitvoering terugzien, en de
leider, den heer C. Keizer mag een woord van lo:
niet onthouden worden. Een gezellig bal besloot deu
avond.
HET VERGAAN VAN DE „ZAANSTROOM".
Den tweeden, Kerstdag omstreeks half tien des
morgens, is te Amsterdam de „IJstroom" gearriveerd
met 19 koppen der bemanning van het verongelukte
stoomschip „Zaanstroom" der Hollandsche Stoom
bootmaatschappij, waarover wij vorige week enkele
regels hebben gemeld.
De le machinist Euwe vertelde aan den correspon
dent van De Telegraaf het volgende over de zee
ramp.
De Zaanstroom, booth van. ongeveer 1100 ton, ka
pitein J. Kruijshoop, is Woensdag 20 December, 's
middags over drieën, met klei en steen beladen van
Fawev» in. Gwjn
en Jb. v. d. Oord elk een wild konijn. In de 3e partij Faweij in Corn-Walis naar Amsterdam vertrokken,
de heeren Jn. Schager, C. Wit en K. Boontjes elk Het schip had geen deklading en was beladen tot
een wild konijn. In de 4e partij de heer R, Bijpost l' aan het Plimsolimerk.
wild konijn. Het stormde hevig, 't Was een aanhoudend wor-
VALKOOG. kïarhf en d° met SToote
Jl. Zondagmorgen, na afloop der godsdienstoefe- *"v
ning had alhier de jaarlijksche kerkelijke verkiezing
plaats. De aftredende leden werden allen herkozen
als volgt: tot ouderling de heer K. Quak, tot diaken
de heer D. Wit Kz. en tot notabel de heer P. Bood.
ZIJPE.
De heeren C. Hooij, A. Appel eu 5. Bos, hebben
hun benoeming tot lid Van den Raad dezer Gemeente
aangenomen.
kracht overslaande zeeën.
Donderdagmiddag 21 December, omstreeks half zes,
werden we gewaar, dat er water stond in 't achter
ruim. Onmiddellijk werden er pompen, bijgezet, ma.'r
er was geen lenshouden aan. Het water stroomde mot
groote kracht naar binnen, het schip helde ze-.'s
bakboord-over en maakte slagzij. Omstreeks acht uur
Donderdagavond probeerde de kapitein, wetende, dat
er geen redden meer aan was, wat ook ons werd
medegedeeld, de boot op lager wal tezetten, om
het lek te stoppen.
Dat ging niet. De hoeveelheid in het schip geloo-
pen water was daarvoor te. groot.
Toen zijn we aap boord gebleven tot het achter
schip zoo goed als geheel onder water was
U was in de machinekamer?
Jawel, doch van alles op de hoogte, 'k Was
namuurger is, goeu vernomc, e«n mooi, eriismg ukj- llu eu fooven geweest om te kijlten hoe *'t stond,
neelspel. 't Is kort, maar spannend. Het emotievolle j j,ad de dem, dgr machinekamer aan bakboordzij ge-
samenzijn van den dominee en zijne hem ontrouw j sjoteilj aan stuurboord open, gelaten, om, zoo
geworden gade, het werd bij uitstek goed weergege- n00(j}gt t,e kunnen vluchten.
ven. Trouwens, het geheele stukje was een juweeltje bleef beneden, wachtende op de order, om
van goedverzorgde uitvoering, 't Geestdriftig applaus naar koven te "komen. De kapitein en de geheele be
was verdiend. man,ning waren, uiterst kalm. Toen de gezagvoerder
,,De weduwe Hansen", een blijspel van drie bedrij- bemerkte, dat het schip naar den kelder ging. liet
ven, dat als nastuk en tevens als hoofdschotel werd de zwemvesten uitdeelen en stak knalsignalen af.
gepresenteerd, had verbazend veel succes, 't Is een - om de aandacht van andere schepen op de in nood
alleraardigst ding een brok humor, dat geduent 1 verkeerende boot te vestigen. Wij waren oostelijk
NIEUWE NIEDOltP.
Eersten Kerstavond, Maandag 25 December, ga
onze rederijkerskamer Cicero alhier in, de Prins Mau-
rits van den heer J. Peetoom een,e openbare uitvoe
ring. ^'t Eerste der béide op te' voeren nummers was
zeer toepasselijk voor dezen avond: „Kerstnacht" van
Hamburger is, goed vertolkt, een mooi, ernstig too-
insloeg. Tal van allerzotste passages en hoogst kod
dige verwikkelingen, meerendeels vlot en handig
weergegeven, deden de lachspieren, door alle bedrij
ven heen druk werken.
het eiland Wight, tusschen dat eiland en het
Owersiichtschip in. De bemanning van het vuurschip
heeft door de knalsignalen bemerkt, dat een schip
't Samenspel va® de dames en heeren viel te roe- meenden zelfs de reddingboo-
men en er werd een geheel bereikt, dat de talrijke
aanwezigen blijkbaar zeer voldeed. ..Cicero" heeft
.succes gehad, 'n Geanimeerd dansje na.
ten van het vuurschip te hebben gezien; zij konden
ons door de hooge zeeën niet bereiken.
Nadat de kapitein de telegraaf had afgezet, kwam
ik op dek en zocht dadelijk de reddingssloep op, die.
PAiTT/)WlfA volgens de sloepenrol, voor mij was aangewezen.
- AANA ïAcja»! p,.mr,9(1tipkv(.iwni2ins Met de zwemvesten aan vierden we twee van de
TOKIDO w* meisjesafdeeling, «n.e openbare uit- reddingssloepen uit de davids. Door de overslaande
voering in Veerborg De saai aas flint bezet. Met ™een stonden de sloepen ihrect halfvol water Onze
Feuilleton.
23.
De tuin van Wolffer lag even buiten de stadspoort,
achter den dijk. De burgers hadden bijna allen even
buiten de poort mooie tuinen, met kieltje huisjes,
waarin een, provisiekamer, die nogal eens iets goeds
herbergde.
Toen Dela den dijk verliet en den zijweg insloeg,
stond de zon helder boven het, bosch. Het was buiten
nu zoo stil en mooi.
Rechts en links deinden de weiden, .lange en lichte
stengels bewogen zich in den wind. Elke halm schit
terde nog van het regenwater. Maar nu was de
hemel helder, geen wolkje was meer te zien en de
'ucht was zacht en zoel, zocdat men de oogen in
volle zaligheid had kunnen sluiten.
Weldra was Dela bij den tuin, zij bleef staan, hield
haa- hand hoven haar oogeri en keek over den tuin
heen. In de verte verhieven zich enkele oude vrucht-
boomen, met bosschages en een heerlijke graswil
dernis.
Rondom het huisje was de moestuin aangelegd, de
vensters schitterden in de zon. Agatha stond voor
het huisje en zwaaide met haar hoed, dien zij in
de han,d hield. Dela groette terug met haar para-
pluie.
Aan de poort bleef zij nog eenmaal staan en keek
bijna met plechtigen ernst naar het bosch. En na een
poos zag zij een gestalte, dio ovenals zij ook stil
stond. De gedaante was nauwelijks te herkennen,
men wist nauwelijks of het een, man, of een vrouw
•was.
Dela boog heit hoofd en steeg de paar in boom
stammen uitgehouwen treden af en ging den tuin
binnen. Dan nam zij het groote, breede middenpad,
"waaruit een warmo vochtigheid haar tegen straalde
en dat vrij vlug naar het huisje voerde.
„Zoo laat?" Agatha was reeds druk aftn het werk,
zij had hark en, spade gezocht.
„ik heb mij wat opgehoudt; met Mieke," zedjle
Dela moede. Zij nam op do witte ba®k voor het
huisje plaats en keek strak naar den zonnescbij®
over den tuin.
Agatha keek haar opmerkzaam aan. ..Ik wilde
andaag dit stuk grond omspitten. 'Vat denk je er
van? pier rechts wilde ik balsaminen zaaien en wat
stokjes planten. Dat dient nu toch wel te gebeuren.
De rozen wil mijn broer juist zelf snoeien. Dat ver
trouwt hij ons niet toe. Zeg Dela, hoor je wat ik
zeg? Zie deze vroege tulpen cen,s. Prachtig he?
De hyacinthen beginnen ook al. Je kunt ze al rui
ken."
Agatha zag er vroolijk en vergenoegd uit. Haar
handen waren bedekt met vilthandschoenen en d-en
grooten, bruinen tuinhoed had zij opgezet. Zij greep
wter naar de spade en stak die krachtig in de
zachte, vochtige aarde. „Kom, luiaard, aau het werk.
Wij hebben vandaag geen tijd te verliezen."
Dela hoorde, willoos genietend, naar het egelma-
tig geluid dat de spade maakte. Zij kon niet dade
lijk tot opstaan besluiten,. De zonneschijn, lag zoo
heet en drukkend over haar. Zij had de beenen lang
uit g6strekt; de voeten kruiselings over elkaar.
„Het zit hier zoo mooi."
„Luie Dela!"
Dan spraken zij niet meer met elkaar. Agatha spitte
steek na steek. Haar volle, groote .ietwat zware
gestalte was sterk gebogen en het blonde baar viel
het meisje op het voorhoofd.
Agatha lette weinig meer op haar omgeving en
ook niet meer op Dela.
Eindelijk stond Dela op, zij schudde de trï^igheid
af, trok haar handschoenen uit en greep naar do
andere spade. Zij had geen lust om eerst een paar
oude handschoenen aan te trekken. Agatha was zoo
bezorgd voor haar handen en teint, zij deed thuis
zelfs nooit iets zonder handschoenen aam. Neen, Dela
had plotseling grooten lust om toe te grijpen, flink
te spitten en de koele aarde om te werken. Het
was haar steeds weer een nieuwe vreugde, 't ijzer
scherp in den grond te stooten. Het rook zoo won
derlijk sterk. Dela's ijver werd steeds grooter, leek
het wel.
Moeder had er eerst niet van willen hooren, dat
de beide meisjes alleen in, dezen tuin werkten. Zij
wub er niet voor te vinden geweest De tuin van
tante Lindeman® lag veel dichter bij e® toch was
daar zelfs nog wat voorgevallen. Men kon tenmin
ste dien tuin elk oogenblib van den dag bereiken
en zien hoe het met; de meisjes ging. Maar Agatha
had bepaald willen werken, zij wilde slanker wor
den en ergerde zich er bovendien aan, dat in den
tuin van tante Lindemann alles moest worde® ont
zien. Tenslotte had moeder toegegeven, maar had
haar ergernis niet onder stoelen of banken gesto
ken. Maar Dela stoorde zich daar niet veel aan. Zij
ging met vreugde en, met veel ijver.. Het was de
afwisseling, het nieuwe, de eeuzaamheid.,
Maar h-et geschiedde, dat Dela al op den twee
den dag met kloppend hart en matte knieën ®aast
Agatha naar den tuin ging. Zij wist door een toe
vallige opmerking van Agatha. dat de referendaris
I-Iedwig dagelijks voorbij kwam. Het was zijn weg
om bij den Steenbok te komenDela had hem
zelf ook reeds gezien e® ja... ook gesproken, hoewel
even en zoo terloops. Zonder dwang of opzien was
dat niet te vermijden geweest.
Hij was .als alle dage®, Dela wist het nu, voorhij-
gekomen, toen zij juist een paar stokken va® den
weg af halen moest. Hij was blijven staan, had haar
herkend en gegroet. Dan was hij. na een kleine aar
zeling, van den andere® kant van den weg gekomen, 1
want zij hadden elkaar in die weken niet gezien, en
papa had het niet noodig geoordeeld den referen
daris met een enkel woord. of een hal ven regel
voor zijn diensten als redder van Dela te bedanken
„En hoe is u het kleine avontuur bekomen?" Hij
lachte verlege®, weder bleek, en zijn oogen gleden,
zonder dat hij het wist, langs haar gezicht, als zoch
ten zij daar een steun, als was het hem onbegrijpe
lijk, dat elke trek van haar gelaat zóo en niet an
ders was.
„Zeer goed, mijnheer Hedwig. Ik dank u. Het zou
zonder u heel anders afgeloopen zijn,"
„O, dat berteekent niets," zeide Hedwig kortaf. Zij
zag hoe zijn -gelaat strakker e® scherper werd.
„U gaat wandelen, mijnheer Hedwig?"
„Ja. Ik loop hier ik ga hier dagelijks voorbij.
Meestal. Hier treft men niemand aan. En daar boven
in het bosch is het zoo wonderlijk eenzaam. Daar kan
mei zich voor een half uur, God weet dat, iubeelden,
dat de heble wereld aan je voeten ligt Me® schijnt
zichzelf dan heer en, meester toe va® die wereld."
Hij lachte. Hij scheen plotseling geërgerd over zich
zelf.
„Zoudt u best; willen zijn?"
„Over die die Dank u. Over enkele® wel."
ZUq oog opende zich schuw Het geschiedde al3 een
tastend? beweging en het was Dela of zij zich een
dergelijke ontmoeting herinnerde van vroeger. Mis
schien was het wel toen zij in den tuin van tante
Lindemann op de steenen bank zat en hij zwijgend
tegenover haar stond. Nu leunde zij tegen de haa c
eu hij stond voor haai". En dezelfde zwakte overviel
weer haar knieën, zij moest haar oogen neerslaan
en zij kon het niet verhinderen, dat een gloeiend
rood haar wange® kleurde.
„TJ moet binnen komen en ons. helpen, mijnheer
Hedwig. Ik moet ®u al deze stokken wegsloepen."
„Ik durf niet. Er-zijn zoovele oude dames In de
stad, die dat njet goed en netjes zouden, vinden.
En ook jonge dames. Ook heeren, die oude wijven
zijn.'"
„Steeds gonder genade. En bekommert u zich om
die menschen?"
„11c mij? Neen, waarachtig niet. Wat zal ik mij
daarover bekommeren. Maai- ik bekommer er mij
over om uwentwille. Ik zou't niet kunne® verdragen,
als de lui tegen u hm! Het was al te belache
lijk! En wat zou men babbelen en kletsen?" eindig
de hij scherp.
„Zeker." zeide zij. Haar hoofd
richt, maai- haar oogen gesloten.
Toen keek hij haar, nu zij het niet kou merken,
vol verlangen en hartstocht aan. Zijn ziel schreeuw
de naar haar. Hij sidderde van opgewondenheid. De
hand optillen, opheffen, een oogenblib van
moed, en alle heerlijkheid en geluk der wereld was
daar... wat er ook mocht komen en volgen.
„De wereld en de mensehen zijn zoo klein," zei
de zij.
Hij knikte haastig. Masr dan draaide zij zich om
en keek den tuin in. „AguJia wacht. Adieu." Zij gaf
hem weer de hand over de haag heen. Hij greep
die de stroom kwam nog eenmaal over hem
door de hand, door den blik, verdovend. En dan
ruischte het in zijn ooren, zijn voeten voelden de®
grond niet en zij® oogen zagen geen doei meer. Ook
Dela, toe® zij al half op weg was, de stokken achter
zich aan sleepend, die telkens uit haar arm weggle
den, zoodat zij ze telkens weer moest oprapen, wat
geheel verstrooid geschiedde, ook Dela herinnerde
zich eerst nu, hoe vreemd hij weggeloope® was, bijna
gevlucht met groote, onzekere stappen.
Wordt vervolgd.
was hoog opge-
