I
Da zusters Liesegang.
TT
-f
Zktcrdag 30 December 1911.
55e Jaargang. No. 5045.
TWEEDE "ÏÏLAD.
Bekendmakingen,
I
Burgemeester en Wethouders van S dia gen brengen
ter kennis van belanghebbenden, dat met ingang van
1 Januari 1912 het marklgeld voor konijnen en ge
vogelte niet meer pier mand doch p;r stuk zal worden
•geheven.
S diagen, 27 December 1911.
tlurpemeester en Wethouders voornoemd.
De Burgemeester.
J. P. W. VAN DOORN,
i De Secretaris.
ROGGEVEEN.
Van hefc Haagsche Binnenhof.
Eerste Kamer.
Den Haag. 28 December.
Wie van de woelige, onstuimige wateren van, het
Parlement komt op de kalme vlakte deso Senaats;
waar nauwelijks een zwak koeltje de oppervlakte
even doet rimpelen,... hij zal het contrast wel zeer
scherp gevoelen!
In het Hoogerhuis geen mandatarissen van Rieiizi,
in, een loge den gang van zaken observeerend. Geen
te wachten botsing tusschen groepen der Coalitie...
Geen gevaar voor iets als een „afschuwelijk misver
stand"... Geen vriend of vijand van h«t Kabinet, den
gang van zaken beloerend... Alles „Meeresstille und
'glückliche Falirt".
De heer Van den Berg heeft, in eene uitermate
lange, hier en daar zeker interessante rede, gepleit
▼oor versterking der rechtspositie van den inlander;
te verkrijgen door invoering der nieuwe artikelen
75 en 109 van het Regeerings-reglement. Nu staat
het aldus geschapen, dat men heeft: hoofden en
bruine minimum-lijders; geen middenstand. Geen In
dische Meuwsen c.sGeen 9-uur-winkelsluiting.
1 En de rest. Maar in vollen ernst. De inlander is i
overgeleverd aan Chineesche en andere woekeraars;
van welke lieftallïg-humane heeren we in Patria trou
wens ook kunnen meepraten. Het vermogensrecht is
eene fictie voor den inlander. Hij kan op geen be
hoorlijke wijze krediet krijgen, zei ik reeds. Voor
de inlandsche Christenen is 't, zoo mogelijk, nog
erger. Aan het beste onderwijs heeft Kromo niets,
zoolang Ifromo's rechtspositie niet is geregeld. Het
Europeesch recht moet voor alle voorkomende ge
vallen kunnen gelden. En per slot vah rekening kan
onze suiker- en verdere industrie slechts profiteeren
van zoodanige verbetering.
Moraal: de minister knoope 't in zijn oor!...
Voor het onderwijs zorgde de heer Waller, plei
tend o.a. voor dessa-scholen,-waar gouv.-scholen ont
breken. Nog andere desiderata voorop stellend.
Morgen, Vrijdag, is de heer Van Deventer aan het
vroord. Kan 't allicht wat interessanter worden!
Mr. ANTONIO.
HONING.
rii.
De grootste waarde van honing komt niet alleen
eerst uit bij zieke personen, welke reeds genoemd
zijn, maar vooral bij maaglijders. Honing bevat eenige
fermenten, waaronder ook diastase. Om hierover even
te spreken, deze bewerken, dat* zetmeel omgezet
wordt in voor het lichaam opneembaar suiker. In
't speeksel van den mensch komt krachtig werkend
«diasiase voor. Heeft men nu een ziek lichaam,'dat hot
vermogen voortaan mist om genoegzaam diastase af
te scheiden, dan gaat het grootste deel van het voed
sel onverteerd weg. Kan zoo iemand nog honing met
beschuit of brood eten, dan. doet honing denzelfden
dienst als het speeksel. De honing werkt dus in de
eerste plaats zelfvoedend en in de tweede plaats zet
hij het zetmeel van het brood, beschuit of andere
meelspijzen nog om.
De honing is daardoor eetlust opwekkend en be
zorgt een goeden, regelmatigen stoelgang.
Dan hebben we gezien, bevat honing ook mieren-
zuur. Mierenzuur is ook het gift, dat ons doet zwel
len als de bij ons heeft gestoken. Door den angel
brengt zij een kleine hoeveelheid van dat vocht onder
onze huid en vele lezers weten zeker wel wat bij
clet-immuniteit (ongevoeligheid) daarvan het gevolg
is. Mierenzuur brengt ook het prikkelend gevoel te
weeg, als wij -met brandnetelsj in aanraking komen,
en mierenzuur vindt men ook, soms wol tot 1%, in
den honing. Echter oefent het in den honing op ons
lichaam een geheel anderen, invloed uit, dan direct
opder de huid gebracht.
Vooral in den jongsten tijd is men tot de ontdek
king gekomen, da,t het mierenzuur een zeer heilzaam
middel is tegen rheumatiek. In 1'Illustration europé-
enne van 10 September 1911 komen onder het op
schrift: „1'Utilité des piqures d'abeilles" een viertal
gevallen van rheumatiek voor, die door een Engel-
schen dokter Malerby geheel genezen zijn door mid
del van bijensteken en in 1'Apiculture nouvelle van
15 September 1.1., wordt verhaald van een, dokter, die
zijn rechterarm door rheumatiek niet meer gebruiken
kon. Zijn collega's hadden hem verzekerd, dat die
arm niet meer te genezen was. Na verschillende, ge
neesmiddelen tevergeefs te hebben beproefd, liet hij
zich gedurende eenigen tijd, telkens eenige malen
door de bijen op dien, arm steken. Na de eerste
behandeling scheen, het niet te hebben geholpen, doch
later werd die beter en nu kan hij dien arm van
de vingers tot den schouder goed bewegen, Ieder zal
zekpr wel willen gelooven, dat zulk een. drankje niet
zoo heel lekker is, maar afdoend is het gewis.
In Amerika is tegenwoordig een inrichting, waar
men de bijen, door ze aanhoudend te irriteeren, steeds
mierenzuur laat afscheiden om dit in vergaarbakjes
op te vangen. Met dit verkregen vocht spuit men
dan de patiënten in, waardoor zij niet meer met do
pijnlijke arm of he't pijnlijke heen naar of tot de bijen
behoeven te gaan. Hieruit ziet men, dat, ook het
mierenzuur uit den honing op onze gewrichten eene
heilzame werking uitoefent-
Stikstofhoudende bestanddeelen komen in goeden
honjng zeer weinig voor. Het weinigje dat er nog
in gevonden kan worden is afkomstig van zeer klei
ne stuifmeelkorreltjes, die met het slingeren allicht
meegedreven worden en door de bijen, zelf in de ho-
ningcellen gebracht zijn. Stuifmeel heeft een bitteren,
weerzinwekkenden smaak, daarom is dus honing, die
door uitpersing verkregen en zooals wij reeds ge
zien hebben, rijk aan stuifmeel is, lang niet zoo
smakelijk als slingerhoning of lekhoning.
De rietsuiker, welke in honing nog aanwezig is,
moet door onze verteringsorgpnen nog omgezet wor
den in de reeds bekende, suikersoorlen. Evenzoo de
dextrine (zetmeelgom), afkomstig van het zetmeel dei-
planten, moet in ons lichaam omgezet worden in
g 1 u c o s e.
Hiermede heb ik getracht aan te toon,en, op welk
een waarde voo.r het menschelijk lichaam het gebruik
van, goeden honing geschat kan worden
Vooral in den laatsten tijd heemt het gebruik van
honing meer en meer toe en is oorzaak, dat er pro
ducten, in den handel gebracht worden met schoon
klinkende namen van Tafelhoning, Lausamiehoniiig,
Zwitserscbe honing enz., die met natuurhoning geen
enkele vergelijking kunnen doorstaan. Deze kunst
producten worden samengesteld door mensch en. die
op de onwetendheid en onnadenkendheid van het pu
bliek speculeeren, door gewoon Bijenhoning te
veranderen in een der genoemde honingen, alsof ho
ning, dus ook tafelhoning enz., andere dan bijen
honing kan zijn. Onder het etiquette tafelhoniug enz.
ontvangt mdh, naar ik meen, in deze streek voor 30
a 35 cents, inclusief flacon en etiquette, die tezamen
op plm. 10 ets. gerekend kunnen worden, een meng
sel van nietswaardige kunstproducten, veeltijds ge
zocht uit melasse, een afvalproduct van suikerfa
brieken, waaruit.geen suiker ineer gewonnen kan wor
den, stroop en water.
Soms wordt honing aangemengd met water, dan gaat
hij spoedig iot gisting over en bederft. Verder wordt
honing vervalscht met meel. aardappilenmcel, sacha-
rosc, galasinc, mclassa.» <dextrina en minerale stoffen.
Zelfs een mengsel met 90 pet. glucose, waarin arsenicum
kan voorkomen, wordt als „Echte bloemcnhoning" ver
kocht.
Ook wordt een samengesteld product gemaakt van
rietsuiker bietensuikerj. liet grootste bestanddeel \an
honing, invertsuikcr, is evengoed! kunstmatig te verkrij
gen uit gewone suiker. Wanneer men eene Suikerop
lossing eenig' geconcentreerd zwavelzuur toevoegt, krijgt
men dezelfde omzetting als in liet lichaam <lcr i>ij
heeft plaats gevonden en de minerale bestanddeelen,
welke honing kan bevatten, zijn ook kunstmatig wel aan
te brengen. Zulke kunstmatig verkregen „honing" zul
echter jii prijs vrijwel gelijk staan met bijenhoning
en toch op verre na geen natuurproduct zijn. 11ij"
zal op onze organen geen schadelijke werking uitoefe
nen. wal bij de bovengenoemde vervaLschte honingen
veeltijds wel het geval "is, doch eene heilzame werking
heeft hij in 't geheel niet. De eigenaardige geur en
smaak alleen aan 'honing eigen, zijn kunstmatig hiel
aan een product te geven.
Honing is zoor moeilijk scheikundigvan vervalschIon
honing te onderscheiden en het is daarom pen ge
bruiker stoeds aa» te raden, eiken honing te weigeren
die ahn geur of smaak iets te wenschen overlaat.
Zijpe. O. HOOTJ.
zijn erxnog enkele bedragen, te ontvangen, ook nog te
betalen, wat weL tegen elkaar zal opwegen, terwijl
dc risico van do markt op dezen dag, 2b Deccmix
nog loopt. Nu reeds zijn alle ontvangsten verdwenen
en is er oen tekort van f 55. De administrateur wijst
er ojj dat er oen schade is van ongeveer 1 510!), ais
er nu een premie wordt gaheven \an 1 1.50, bivngl
dat een bedrag in kas van f 5010 en zou er dan
nog wel een tekort, moeten blijven gcni.uki, en Kan
er van een reservefonds geen sprake zijn. Verder wordt
meegedeeld, dal dc verzekering van liét vee dat naar
Den Helder gaat, vanaf 23 Au», tot nu toe een schade
heeft gebracht van ongeveer 1 300. Dat geeft de hrev
Jb. Stammes v$n Anna Paulowna aanleiding voor te
stellen, dc verzekering voor Helder te brengen op f-i.
Voorzitter meende, dat deze verhooging le kras was
en met liet oog op de markt niet aan te bevclecn.
De vergadering was van oordeel, dal inrrt voarloopig
de premie voor Helder op f 3 moest bepalen, waar bleek,
dat Helder liet fonds groote Schade zou blijven aan
doen, dat dan na verloop yan enkele maanden do
premie voor Helder weer zou worden verlaagd.
Algemeen werd goedgevonden om voorloopig, met
ingang van 1 Januari, de premiën le bepalen op f 2
en f 3, (Helder).
Hierna sluiling.
DE SCHEPPING.
4let instemming plaatsen wij gaarne het volgende,
ons door vriendelijke, hand toegezonden:
Den 7den Januari zal onze gemengde zangvereeniging
„Euphonia", zangvereeniging .van de afdeeiing Toon
kunst alhier, liet allerbelangrijkste werk: „De Schep
ping" van Jozef Haydn ten gehoorc brengen. Veler
medewerking is voor'deze uitvoering gevraagd en ver
kregen. zoodat we mogen verwachten dat den muziek
liefhebbers ecu zeer genotvolle avond wacht.
Ter inleiding van du concert wenschen we den kor
ten inhoud van Haydn's meesterwerk hier mee le doelen.
Hel geheel bestaat uit drie deelcn. In het eerste
wordt aan do hand van het scheppingsverhaal, zooals
wo Jut vinden in het eerste hoek van den Bijbel
Genesis behandeld dc schepping van hemel en
aarde, van het licht, van het firmament, van gras,
kruiden en hoornen, van zon, maan en sterren. In af
wisselenden zang van solisten en koor en koor met
solisten, wordt voor het gemoed getooverd in heerlijke
accoordon en melodieën dit eeuwenoude machtig tref
fende scheppingsverhaal. Een prachtig slotkoor „De
he&in'len vertellen de eere Godes", sluit dit eerste
gedeelte op ontroerend treffende wijze af.
Het tweede gedeelte behandelt de schepping der
dieren op het land en in het water en in dc lucht, ein
digende met dc schepping van den mensch. Ook dit
gedeelte is rijk aan afwisseling van koren en solo's cn
sluit af als 't eerste deel piet 'een heerlijken samenzang
tol lof van den Schepper bij de voleindiging van het
groote werk- Een machtig „Alleluja f' kroont dit heer
lijk toonstuk.
Het xlerde gedeelte vertelt van het geluk dat Adam
en Eva smaakten bij de aanschouwing van Gods heer
lijkheid, van het dankbaar gevoel dat hen als Gods
hoogste schepselen doortrilde, van het zalig geluk, dal.
zij als man en vrouw zullen smaken, 't Is alles één
weelde van geluk en dankzegging cn huldiging des
Ilceren.
Tn een rijkdom van schitterende klanken cn accoordesi
jubelt Haydn hier in zijn verheven kunst het gevoel
uit, dat hem heeft bezield toen hij deze groolsche schep
ping van zijn geest neer schreef.
„De Schepping'" van Haydn te hooren is als op te
gaan naar den tempel om de ziel te verheffen lot hoo-
gcr gedachten dan die ons het gewone dagelijksche
leven vermag te schenken.
„De Schepping" van Haydn te hooren is verkeeren ih
do hoogste sfeer van denken, in de reinste sfeer van
gevoelen. Daarom rekenden we hel ons tol plicht door
dit kori overzicht nogmaals op te wekken "dit schoone
toonwerk te gaan hooren. Niet alleen zal dit voor
Euphomia oen spoorslag «zijn voort te gaan op den in
geslagen weg, maar u zelf verschaft ge daarmee een
hoog genot.
Plaatselijk Nieuws.
SCHAGER VEEVERZEKERINGSFONDS TE SCHA-
GEN.
Buitengewone algemeene ledenvergadering op Don
derdag 28 December 1911, des morgens te 12 uur.
in het lokaal van den heer W. Roggeveen. Cz.
De voorzitter, de heer P. Timmerman Dz.. opent
de vergadering, waarna de heer W. Roggeveen Cz.,
de secretaris, de notulen leest, die onveranderd wor
den goedgekeurd.
Aan de orde is het volgende bestuursvoorstelover
te gaan tot verhooging van de verzekeringsprecmiën
voor het jaar 1912, met het oog op den ougunsti-
gen financiëelen toestand van de Vereenjging. en dan.
deze premiën te bepalen op f 2 per rund en voor
den H»1 der f 3 per rund.
De lieer W. Roggeveen, administrateur, licht toe,
dat dit jaar begonnen is met een voordeelig saldo
yan f 2113.81. Aan de leden is over het jaar 1909
gerestitueerd1 f 454.50, zoodal in kas bleef f 1659.31.
Aan verzekeringspremie word tot cn met dozen, dag
geheven f 3539, aan rente is ontvangen f 83.67 en aan
onkosten is gerestitueerd f 39, zoodat er een ontvangst
is van f 5320.98. Er zijn verzekerd 3340 runderen,
.waarvan van leden 1607 cn yan. niet-leden 1733. Nu
Gemengd Nieuws.
Feuilleton.
ROMAN VAN KOHLENEGG.
24.
Toen Dela bij Agatha terug kwam was zij aeerkajm
geweest
„Met wlen heb je staan praten, Dela?"
„Mot Hedwig."
„O, en wat wilde hij?"
„Mij goeden dag zeggen en vragen hoe het met
mij was. Hij laat je groeten."
„Dank je." Agatha keek Dela nog een paar minu
ten opmerkzaam aan. Dan greep zij weer naar haai*
spade en spitte verder. Wat. had zij nog willen zeg
gen? Zij wist het niet en dat wist niemand. En er
was ook niemendal te weten. Nu niet en later ook
niet.
Zoo verliepen de namiddagen in den tuin. Maar
niet eiken dag liep de referendaris langs de haag
van den tuin, of sprak met de dames. Er verliepen
wei eens een paar dagen, waarop dat 'niet geschied
de. Maar er was dan in Dela in die dagen een merk
waardige onrust wanneer het uur eindelijk kwam.
waarop hij gewoonlijk verscheen. Zij had dan het
liefst de spade of hark weggegooid en was wegge-
loopen, den weg af, de eenzaamheid in. Onbegrijpe
lijk' Zij "had een gevoel van schuld, als liep daar
huiten iemand met een groote ontgoocheling en 'n
koortsachtige verwachting' rond. Onbegrijpelijk
Toen geschiedde het, dat het een paar dagen lang
in April heet en droog werd en verschillende plan
tjes behoefte kregen aan water. De "bronnen waren
echter bij de haag. Dela bood dadelijk met grooten
ijver aan, om de groene emmers aan te dragen, want
zij wist dat Agatha dit niet gaarne deed. Zij droeg
de emmers aan oen juk en de druk was wel wat
zwaar, maar met koppige energie deed zij haar werk.
Wil Hedwig, die juist voorbij ging, vroeg haar of
hij haar mocht helpen. Maar zij schudde het boofd,
hoogrood gekleurd door inspanning.
Zij deed het met gfenoegen het was- wel leuk
z'n krachten eens ten volle te moeten inspannen.
En hij stond bewonderend over haar kracht en lenig
heid. Hij wierp zich later in het gras neer en lag
dan langen tijd als dood. En staarde dan later naar
het witte huisje, waarbij de meisjes zich bewogen.
„Wat spraken jelui eigenlijk wel met elkaar?"
vroeg Agatha
„Weinig."
„Vandaag hebben wij geen water noodig, Dela."
zeide Agatha. terwijl Dela zoo ijverig en haastig
spitte, alsof haar leven ervan afhing. Agatha keek
na een poos op, toen de andere niet antwoordde en
steunde een oogenblik op den steel van haar schop.
Dela had steeds haastiger het ijzer in den grond
gestoken. Agatha keek naar haar met een bezorg
den blik.
„Meen je? Ja. het heeft weer wat geregend. Maar
het is anders toch weer erg droog. Merkwaardig,
hoeveel vocht de aarde in het voorjaar inslikt. Groo
te heibel, wat scheef heb ik dat afgestoken! Het
werk gaat mij vandaag al heel slecht van de hrind.
Ik merkte het al reeds, toen wij hierheen gb.gen.
Zullen wij maar ophouden?"
„Neen, Dela, dat niet Wij hebben haast nog nie
mendal uitgevoerd."
„Zeker, Maar men, heeft zoo zijn dagenhet
komt zoo maai' over een mensch en je kunt er nie
mendal aan doen! Dwang, dwang, och lieve hemel,
het is steeds dwang... Dan moet jij het maar doen,
lieve, want ilc ben lui, of moe. Voor jou is het boven
dien een kuur. Ik ging het liefst in het gras liggen.
Of rondboemelen. Ik weet niet wat ik doen moet. Ik
kan niet meer, neem mij niet kwalijk." Zij
hanteerde haar graaf steeds moeilijker en maakte
geen ernst met haar werk, zoodat Agatha, die een
poosje had doorgewerkt, toen zij weer naar Dela
Jceek, haar hoofd schudde en haar vriendin vermaan
de: „Neen, neen, Dela, dat gaat niet Kijk nu eens
•aan! Dat wordt minst genomen schandelijk. Je be
neemt zoo ook een ander allen lust tot werken."
Dela keek boos op, maar zag nu eerst, goed, wat
DE SLIMHEID DER CIHNEEZEN.
Het rapport van den Diiitscihen consul te Swatou
geeft een vermakelijk staaltje van Chineesche slimheid,
Swatou is een stad van gevogelte-fokkerijen en dc jong':
kippen, eenden en guijcen van daar yinden in de Sfraits
Seltlements, Bangkok en Singapore veel aftrek. Jonge
kuikens verzendon is échter «eer kostbaar en gewaagd.
Men moet uitvoer- en invoerrecht, transport- cn voe-
derkosten en uitgaven voor den begeleider der die
ren betalen. „Versehc eieren'" daarentegen zijn vrij van
rechten, nemen weinig plaats in en niemand behoeft
ze op te pissen.
Nu zijn de Chineezen op een geniale gedachte ge
komen. Zij laten de eieren uitbroeden en verzenden
ze zoodanig verpakt, dat de eieren uitkomen na aflocp
van de zeereis. Tol dusver is dit alleen bij ganzen- en
eendeneieren, niet bij hoendereieren gelukt. Maar bij
de eerstgenoemde soorten werkt hel systeem, zegt de
consul, zoo zeker, dat dc kuikens juist even na de
landing te voorschijn komen. „YersclT" zijn de eieren
natuurlijk allesbehalve, maar de douanebeambten kun
nen het er niet aan zien, en behandelen ze als zoodanig.
Het vorige jaar werden aldus 41,930,035 eieren ver
scheept, die als eenden en ganzen het land hunner be
stemming bereikten.
KUNSTVLEESCH.
Wij gaan steeds heerlijker dagen tegemoet, zegt een
medewerker van het orgaan dat uitkomt in de stad
van dc Hamburger rib, de Hainb. Nachrichten. De
homumkulus is nog wel niet uit het chemisch rclort te
voorschijn gekomen, maar wij zullen er toch ten minste
kipp.bout en vermoedelijk ook runderlappen en var-
ke.Lskctcletjes in kunnen fabricccren, cn wel lol onge
hoord billijke prijzen. Voort.tan zal iedereen zijn eigen
vlcesoh kunnen maken. Zijn gcbeele b/driji-Aapitaai
voor deze nieuwe huisinduslri..- beslaat in cm ga «si
retort, oen kwart pond van "de dierlijke oerstof en oen
zo itopiossimMet bc lip van e drie ingrediënten
hij dan voor immer afdoende enlaagm van alle vleesch-
vcediDgszo.'gen, want zijn yleraurre ."raad groeit i:t dc
zoutoplossing vanzelf, dank zij ontdekking ui p.
<lr. W. J|. Lcwis, van do John Hopkim-univeisitci!.
Dr, Lcwis y,no lezen wij verder in de llambur
gur Nachrichten - heeft namelijk, in samenwerking
met zijn vrouw, een procédé gevonden, waardoor hel
mogelijk is, celweefsels buiten het organisme, wusjod
het oorspronkelijk behoorde, in willekeurige hoeveel
beid verder le laten gedijen. Het prac'ische eindresul
taat van deze wetcnscliappMijke on'dekking is «km «le
vervaardiging van kunstmatig vleesch.
J>e Hygienic Gazelle van New-York vertelt liet vod-
geilde van lietgcxm de heer en mevrouw Lcwis hebben
uitgevoerd.
„Zij hebben stukken kif.pjviocsch in een zoutoplos
sing gelegd en gezien cLil er nieuw vleesch bijgroeide.
Zij hebben verder ontdekt dat als zij van di' vleesch
stukken afsneden, de verdere wasdom daardoor nieï
verhinderd werd en dal dit zoo maar eindeloos her
haakt kan worden. Zij beweren verder dat dit proces
o» elke andere vlecsehsoort toegepast kan worden. Niet
alleen dat de vlecschverzorging hiermee een gnnsche
revolutie tegemoet gaat, maar ook op ander gebied
schijnt de ontdekking ingrijpend te zullen worden.
„De gedachte dat men feitelijk vleesch zal kunnen
„trekken' zooels men dal kamille doet, schijnt de
wetten der natuur op den kop 1e zetten. Maar er is moor.
De ontdekking belooft ook op medisch gebied een roi
van belang Ic zullen spelen. Hetzelfde hygiënisch tijd-
schrift zegt dal het op die manier mogelijk zal wezen
organen van hel menschelijk lichaam in die toovor-
zou(oplossing te brengen en waar te nemen, hoe dixi
organen groeien, waarmee zij zich. voeden, wat zij af
scheiden, le leeren kennen wat voor hen nuttig, wat
schadelijk is. Langs dezen weg staat de weg open voor
vele belangrijke geneeskundige ontdekkingen; daar im
mers óp die manier «le geneeswijze voor vele woeke
ringen vanzelf zal blijken, als men maar weet, waarvan
zij leven/'
ZONDERLINGE H(JWELIJKSGIFTEN.
Een eigenaardig huwelijksgeschenk gaf voor ccnigon
tijd zekere heer Duchatscheh uit Koniggratz. Ilij be
loofde n.l. zijn schoonzoon hot gewicht der bruid in
zilver uit te betalen. Op den morgen van den hu
welijksdag, vcor men naar de kerk ging, werd het jongo
meisje in tegenwoordigheid der gasten gewogen. De
weegschaal vees een gewicht aan van 04 kilogram en
de gelukkige bruidegom ontving daarop een bedrag van
13.500 gulden.
Zoo deed ook een landeigenaar in Schotland, die cctt
dochter bezat met het ongewone gewicht van 400 pond.
Hij beloofde voor ieder pond, dat zij woog, een pond
sterling als huwelijksgift uit te keeren en door deze
bepaling deed zich inderdaad een liefhebber cp, om
de in dubbelen zin zwaarwichtige bruid naar net al
taar te geleiden.
Een Lcndensche Koopman bepaalde, dat aan zijn
schoonzoon het verschil in gewicht tusschen zijne doch
ter en haar bruidegom in goud zou worden uitbetaald.
Hij dweepte met zwaarlijvigs mannen, en dat hij cm
schoonzoon naar zijn hart kreeg wordt wel bewezen
door het feit, dat luj bij het huwelijk een bedrag var
4000 pond als bruidsgift had uit te betalen.
Een rijke Londensehe advocaat, wiens dochter ceru;
voorlroffelijfce opvoeding liad ontvangen, beloofde bij
hare verloving, dal hij aan haar bruidegom vijftig maal
het bedrag zou uitkecrcn. hetwelk zij in den loop van
een jaar zelve zou verdienen. Hoewel haar die voor
waarde wel eeiiigszins zonderling voorkwam, wist /ij
toch door les te geven in talen en muziek zoove
;tc verdienen, dat 'zij op haar huwelijksdag het niet
onaardige sommetje van 5000 pond mee kreeg.
Heel origineel was het idee van een. Parijschen barbier,
.die besjnot dc huwelijksgift af te meten naar de
vaardigheid van den aanstaande zijner dochter, leve. s
ziin bediende. Er werd een bepaalde som gnlds Ier
zijde gelegd en van dit bedrag werd telkens als straf
een som me'je afgenomen wanneer de bediend© bij hét-
scheren oen klant had gesneden. Dit had ten gevolg:-,
dat de jonöS man hoe langer hoe moer zijn hr.f dot
on dan ook aan hef einde van het jaar den naaml
verdiende van een uileral kundig barbier en friseur.
En met vol vertrouwen kon dan ook de vader hem
j niet alleen her weer aangezuiverde bedrag uitbete -
len, maar hem ook zijne zaak overdragen,
j DE VISCHVERGIFTIGI-VG.
Donderdagmorgen waren in het stedelijk asyl voor
j dakloozen 36 doodeu, terwijl 34 mannen zwaar ziek
i liggen. Waar de ziekte zoo angstig snel ziel» uitbreid
de en zoo hevig optrad, moest het vermoeden rijzen,
da een der asylisten. aangetast door een ernstig
j besmettelijke ziekte, de andere aangestoken liad. Of»
last van het openbaar ministerie werd gisteravo:.<1
I sectie gedaan op een, der lijken. Deze had 'tot resul-
taat, dat een infec'.ie-ziekte men dacht aan cholera,
typhus of cerebro-splnnlis zoo goed als buitenge
sloten was. Er was reden te veronderstellen, dat me:-.-
werkelijk te doen had met visdhvergiftiging. Dc maag- en
darm vanden vertoonden Mdht roode en gezwollen plaai-
sen, doch niet in die mate als anders hij visehvor-
giftiging met dood el ij ken afloop. De maag hiel inhoud
wordt thans bacteriologisch onderzocht, cn na dit onder-
kan niet zekerheid verklaard worden, met welke ziekte
men hier tc doen heelt.
Het onderzoek wordt zeer bemoeilijkt, 'doordat liet
grootste gedeelte van de menschen, die inlichtingen,
zouden kunnen geven, ireeds gestorven is, of bewuste
loos met hooge koorts in de ziekenhuizen ligt. D--
zii gedaan had. Het gevoel va,n tegenzin, het ge
voel van groote prikkelbaarheid werd steeds sterker
in haar alles neergooien wegloopen iets
uit haar binnenste wegrukken. Maar hoe grooter de
spanning in haar binnenste werd. hoe minder zij er
zich tegen verzetten kon; de hand, die de spade vast-
j hieia. zonk neder
„Ja. Agatha, je "hebt gelijk. Ik zeide het
je wel." Zij keek pm zich heen. doelloos. Zij zuchtte
diep. sloot de oogen, zij deed enkele stappen, dan
i rog meerdere, en tenslotte liep zij naar de bank. de
i spade achter zic-h aansleepend. Zij bukte zich. klop-
j te de aarde van haar boezelaar en keek naar haar
j handen, die rood en dik waren
i „Dela Dela! Waar ga je hoen?" riep Agatha
met eenigen angst
I Maar Dela lette niet op haar roepen. Zij stond nog
een poos met haax mg naar haar vriendin toe, zon
der evenwel op deze te letten, zij keek naar de
stad, waarover de witte rookpluimen uit de fabrieks-
schoorsteenen trokken. Dela wreef nog steeds met
haar handen tegen elkaar.
Agatha spitte reeds weer. Dela zag 't van, terzijde.
Toen nam zij haar rokken bij elkaar en liep hard-
i nekkig den weg verder langs naar heneden. in een
grooten boog van Agatha weg. Deze keek niet op.
I Toen Dela hij de bronnen kwam. stond Wil Hedwig
aan de haag.
Hij zag hoe zij met leege handen kwam. Wild© zij
iets halen? Hij keek toe en leunde nog zwaarder te
gen de «heg, zoodat een gekraak door h©t dood© hout
ging. Zij gaf hem geen, hand, en zij keek bijna streng
rondom zich.
Het was alsof zij met haar figuur eenigszins ver
legen was. Toen viel het haar plotseling in, dat zij
wrl net kon doen alsof zij eenige stokken halen
moest. Dat scheen haar als een redding toe en
maakte haar weer vrij en ongedwongen. En zij spra
ken, scheen het wel, zeer vroolijk en opgeruimd
met elkaar. Maar Dela leek toch wel moe gen der
gelijk gevoel had zij reeds den ganschen dag in haar
leden gevoeld. Maar wat moest zij tot Agatha zeg
gen .als zij leze stokken meebracht? Die goede Aga
tha. Of zij haar ook sou nakomen? Zij kon de stok
ken onderweg weer neergooien. Vreemd? Waarom?
Zoo stonden ze, zij aan den ©enen. hij aan dra
anderen kant. En wonderlijk, eenige malen hokte
gesprek en zwegen belden, het was alsof er een hul
peloos. sidderend tasten uit die enkele woorden op
steeg, die gesproken werden. In hem was een doods
angst, dat zij nu weer kon heengaan, want het was
nu weer tijd. Hij had het gevoel, dat er iets in hen?
maande en dreigde, dat zijn opbruïschend gevoed min
of meer afkoelde. Zij lachte en sprak met droge lip
pen
De hoornen ruisohten zwaar en overschaduwden hen
ais met schitterende lichtschijnsels.
De seconde werd lang. Zij gaf hem de hand tot
heengaan en draaide zich zwijgend om. Hij hield de
hand vast. Hield die vast een hartslag lang en
de hand beefde, zonk, verslapte een weinig en dan,
raakten zijn lippen die aan. vurig en gloeiend. He',
was vertwijfeling, een onbeschrijfelijke kwelling. Hij
fluisterde haar naam. a's bad hij... Zij hoorde het
en hoorde het niet. En hij greep haar vast, onbe->
dwingbaar in zijn verlangen, niet wetend wat hij deed.
als 't ware verdonkerd in zijn smartelijk geluk. En
dan rukte zij zich los en liep met gesloten oogen,
zinneloos den weg terug.
Liep, liep. Tot aan het huis, zonder te zien en
naar een steun, naar een mensch, naar een helpende,
üevè hand. naar een stem naar een troost
te weten, en toch in den donker, angstjg verlangend
„Groote God, Dela Agatha Liet. .de spade vallen.
„Laat mijl' Zij! snikte.
„Dela, wat moet dat worden?"
„Ik weet bet niet. Toch wel Alles alles."
„Dela bot is zoo moeilijk waarschijnlijk
onmogelijk.'
„Dc weet het weet het
HOOFDSTUK 12.
Het was onafwijsbaar dat de beide jonge menscbeai
elkaar nu geregelder zagen en met schuwe aarzeling
ervoeren, wat deze uren ben schonken.
Agatha zeide niets meer. Zij had ook geen invloed.
Maar zij verkeerde in ontzetlenden angs-.. Zij werkte»
onvermoeid voort en Dela bleef nooit langer dan een
kwartier.
