De zusters Liesegang.
-
Woensdag 24 Januari 1942.
56ste Jaargang. No. 50Ö9.
398ste Staatsloterij.
Binnenlandseh Nieuws.
mis- ft Laili
Dit nummer bestaat uit 1 blad.
SakenrimaMngem
DRANKWET.
Burgemeester ai Wethouders der Gemeente Schagen
brengen ter openbare kennis, dat op 19 Januari 1912 bij
hen ïs ingekomen eeti verzoekschrift van het Roomsch
Katholiek Parochiaal Kerkbestuur te Scha gen. om ver
lof voor ,den verkoop van alcohtllioudendeti drank, an
deren dan sterken drank in de navolgende lokaliteiten:
„de benoden lokaliteiten'', van het perceel, kadastraal
bekend Gemeente Schagcn, Sectie C, Nos. 524 en 525.
plaatselijk gemerkt wijk C no. 146, en gelegen aan de
Molenstraat aldaar.
Binnen twee weken na de dagteekeaiing dezer lakend-
making kan een ieder tegen het verleenen van dit verlof
sehiiftelijk bezwaren bij Burgemeester en Wethouders
inbrengen
Schagen, den 20 Januari 1912.
Burgemeester en Wethoudeas voornoemd,
De Burgemeester.
.1. P. W. VAN DOORN.
De Secretaris.
ROGGEVEEN.
Sde KLASSE, 0de TREKKING.
HOOGE PRIJZEN,
f 10000: 18762. I
f 1000: 7303. 11441, 13046. 18003.
f 400: 2090, 2428, 7856, 8634, 12692.
f 200: 1192, 1373, 9381, 9984, 13953, 13082.
f 100: 435, 774, 2008, 4042, 4470, 4783. 5778,
7292. 8165, 8886, 11446, 13323, 13619,
15173, 17020, 17168.
Prijzen van f 70.
149 2668 5343 8210 11688 13943 16318 18374
157 884 510 229 783 14094 505 412
280 893 553 252 866 207 540 472
379 3060 835 672 946 230 621 495
531 145 837 854 962 256 685 508
610 166 878 863 12012 370 935 636
703 198 916 924 13 577 968 803
737 422 922 936 99 823 979 907
964 426 948 9107 149 871 991 931
982 457 6198 250 199 950 994 19061
987 551 244 393 253 966 17010 146
1110 833 251 438 332 15049 117 151
158 836 366 611 389 53 124 466
271 894 483 655 431 69 221 579
528 927 796 761 477 198 252 928
1 581 4082 905 765 521 301 281 20114
771 125 957 842 524 315 341 252
788 160 7056 999 626 555 412 284
893 162 161 10249 811 582 504 495
2037 327 228 270 13050 600 569 617
143 332 443 276 99 679 781 654
155 345 723 493 130 693 849 721
160 529 744 11030 312 780 862 743
176 647 809 59 369 847 988 744
331 808 811 304 392 931 991 757
398 819 932 313 475 935 18056 861
450 5088 939 403 539 999 65 875
471 74 978 413 543 16050 216
629 235 8180 530 611 121 330
«39 263 195 652 853 237 349
HOOGWOUD.
Tot zetter voor 's Rijks directe belastingen voor
deze gemeente is in de plaats van den heer Ks. van
Diepen Dz. benoemd de heer C. Schilder.
RAAD VAN BAKSINGERHORN.
Vergadering van den Raad op Dinsdag 23 Januari
1912, des namiddags 2 uur. Aanwezig alle leden, g
Voorzitter, da heer J. Spaans Dz., burgemeester,
opent de vergadering, waarna de secretaris, de heer
P. Bronder ,de notulen voorleest, die onder dankzeg
ging worden goedgekeurd.
Medegedeeld wordt, dat bij da laatst gehouden kas-
opname in kas moest zijn en was f 2770.98, dat van
Ged. Staten goedgekeurd zijn terugontvangen de re-
kening over 1910, de gemeentebegrooting over 1912,
en het besluit van enkele, betalingen, uit den post
onvoorziene uitgaven. j
De voorwaarden en bepalingen tot aanbesteding
van het torenwerk te Haringbuizen worden hierna ge
deeltelijk voorgelezen en goedgekeurd. De aanbeste
ding' zal plaats hetbben op 13 Maart 1912 ten raad-
huize, terwijl het werk 1 Augustus d.a.v. zal moe
ten zijp afgeleverd. De heer Swagerman had een kor-
teren, termijn willen stellen, maar B. en W. meenden,
dat het wenschelijker zou zijn genoemden datum
vast te stellen, daar de aannemer ook gelegenheid
zou hebben ander werk te kunnen verrichten. De
kosten van toezicht zouden misschien wel iets meer
kunnen bedragen, maar daarentegen zou wellicht de
aanneemsom iets lager kunnen, zijn.
Nog deelt voorzitter mede, dat de .ekening der
steenen direct door de gemeente zal worden betaald.
B. en W stellen den Raad voor, den heer J. C.
Vis een gratificatie van f 40 toe te kennen, pis ver
goeding voor het tijdelijk vervullen van de betrekking
als Hoofd der School. Allen, voor.
Verschillende af- en overschrijvingen worden goed
gekeurd. Hierpa wordt overgegaan tot de benoeming
van de stembureaux, gedurende 1912. De uitslag was
als volgt: j
Stemdistrict I: tot leden de heeren C. Schoorl en
CSpaans Hz.; tot plaatsvervangende leden de hee
ren J. Westerman en K. Langedijk; tot 4e lid de
heer J. de Groot, plaatsvervanger de heer P. Schui
temaker.
Stemdistrict II: tot voorzitter de heer G. Smit;
tot leden de heeren K. Jonker en J. C. Visser; tot
plaatsvervangende leden de heeren W. Kooijman en
D. D. P. Westenberg; tot 4e lid de heer G. Grootes;
tot plaaatsvervanger de heer K. van Bodegraven.
Stemdistrict III: tot voorzitter de heer J. Blaau-
boer Gz.; tot leden, de heeren K. Breebaart en A. J.
T. Geertsema; tot plaatsvervangende leden de heeren
L. W. van der Meer en W. Oudt; tot 4e lid de heer
Jb. Bood, tot plaatsvervanger de heer K. Engel.
De voorwaarden tot verkoop van mest worden goed
gekeurd.
Bij de rondvraag brengt de heer C. Spaans de
sloot achter de huizen van, de heeren Pool en Engel
ter sprake. Op sommige plaatsen ,zegt spreker, kan
de grond daaruit niet op den wal gegooid worden en
zou dus verwerkt moeten worden, wat een kosten van
ongeveer f 40 zou meebrengen. De sloot is echter
zeer vuil.
De heer Geertsema meent, dat, al is er geen plaats
voor open aan den kant van de huizen, die grond
toch wel aan den anderen kant, op 't land, gegooid
kan worden.
Voorzitter zegt, dat de belendende eigenaren zullen
zorg dragen bedoelde sloot in orde te maken. Hier
voor waren zij reeds aangeschreven, maar daar zij
het toen geen geschikten tijd vonden, hebben zij uit
stel gekregen en de toezegging gedaan, de sloot in
orde te maken. Voorzitter belooft echter er op te
zullen letten.
De heer Geertsema zegt, dat, hoewel nu de tijd
reeds verstreken is, hij gaarne zou zien, dat de kin
deren gedurende een paar wintermaanden, bijv. De
cember en Januari, iets later naar school konden
gaan, en wel om 9 uur.
Voorzitter zegt ,dat de schooltijden zco zijn gere
geld in verband met vak j. Spreker belooft echter er
met den schoolopziener en de hoofden van scholen
over te zullen praten, en te trachten het anders te
regelen zonder het leerplan te veranderen.
Hierna sluiting.
AARTSWOUD.
Zondagmiddag jl. had op het kanaal te Aartswoud
een wedstrijd plaats voor kinderen, waarvan de uit
slag was als volgt:
Jongens van 1113 jaar: ie prijs Maarten de Wit,
2e prijs Oornelis Smit, 3e prijs Willem Hoorn.
Jongens beneden 11 jaar: le prijs Hendrikus Mari-
nus Koeten, 2e prijs Jan Vel, 3e prijs Maarten Deu-
tekom.
Meisjes van 1113 jaar: le prijs Greta Hartog,, 2e
iprijs Trijntje Zweet, 3e prijs Trijntje van der Bet, 4fe
prijs Wiepje Rempt.
Meisjes beneden 11 jaar: le prijs Aafje Zweet en
df 2e prijs Alida de Wit.
de vrouwen en de tariefwet.
Op het adres door heit Vrouwencomité van Actie
tegen het ontwerp-Tariefwet te richten tot de Twee
de Kamer zijn reeds tienduizenden handteekendngen
van Nederlandsche vrouwen verzameld.
Het adres zal einde Februari a.s. bij de Tweede
Kamer worden ingediend.
HOOGWOUD. 1
De heer H. van Ree is tot voorzitter en de heer
M. de Jong tot secretaris herkozen van de commissie
tot wering van schoolverzuim in deze gemeente.; i
het VOORJAAR.
,,De Standaard" bevat een driestar „Het Voor-
jaa,r", waarin betoogd wordt, dat het komende voor
jaar in diplomatieke en financiëele kringen niet zon
der bezorgdheid wordt tegemoet gezien.
Een groote Europeesche oorlog, zegt de schrijver,
kan, alles welgewikt en gewogen, eigenlijk niet an
ders dan in 't voorjaar uitbreken, want hoe ver de
krijg zich ook uitbreide, vóór den winter moet die be
slissende slag toch gevallen zijn.
De schrijver stipt dan de politieke verwikkelingen
en den Italiaansch-Turkschen oorlog aan en schrijft
dan:
Niemand is tevreden. In Duitschland spanit 't tus-
schen het Rijksbewind en de nationale groepen. Recht
in zijn schik is men nergens. In Frankrijk ging er
a,l een kabinet om koud, dat zelf bij de zaak betrok
ken was. Tusschen Engeland en Duitschland blijft het
boos en giftig. Schier allerwegen worden millioenen
gevraagd voor versterkingen van leger en vloot. Zelfs
in de staten van den tweeden rang bekafcpen de poli
tieke partijen elkaar, omdat de regeerende partij de
landsverdediging niet op peil dorst zetten. Denk slechts
aan België. Denemarken heeft zijn vlootplan, Noor
wegen dito, Zweden bleef niet achter, Portugal zelfs
wil meedoen- Het loopt al uit op een krachtiger zich
te weer stellen. Het is soms. of de staten enkel ter
wille van hun vloot en leger bestaan. En natuurlijk
moet dit vroeg of laat op generale afrekening uitloo-
pen; een afrekening, waar dan geen, staat zich buiten
zal kunnen houden-
Nu kan er natuurlijk iets geruststellends in lig
gen, dat zoo tal van staten nieuwe brigades, nieuw
geschut en nieuwe schepen bestellen, daar te ver
moeden is, dat ze niet licht van leer zullen trekken,
zoolang de nieuwe wapeningen niet gereed zijn. Maar
j omgekeerd staat hier tegenover, dat dit een gereed-
I zijnd tegenstander juist verlokken kan, om, eer de
j ander wat hij nog in de maak nam, afheeft, hem on-
verhoeds op het lijf te vallen en in zijn ongereeden
j toestand schaakmat te zetten.
I In geen geval lache men over den ernst van den
toestand heen. Ook het lot dat bij oorlog óns land
mocht treffen, kan zoo bitter hard zijn. En wat ons
i ook overkome, treffe ons nimmer het onvaderland-
i sche verwijt, dat we, hoe telkens ook gewaarschuwd,
niet gereed waren toen de lont in het kruit ging,
of erger nog, dat we uit louter schrielheid onze
i noodweer hadden verwaarloosd.
St. Maarten.
Hoe gevaarlijk het ijs is bij dezen sne.lrn dooii,
bleek gistermiddag den lieer P. K. alhier, die zich
j aan den Oosterdiik (gein. Harenkai spelt 'hevondi en
aldaar luid om hulp hoorde roepen en op dat geroep af
gaande zag, dat een 4 k 5-jarig jongetje in het ijs
I was gezakt, midden in een breede slool. Een eveneens
4- k 5-jarig ventje stond1 vlak naast het gat en had
het handje van den drenkeling vast. Het mocht den
heer P. K. gelukken het jongelje op het droge te brengen
het bleek een zoonlje van den lieer Slikker aldaar
te zijn.
kohgras.
Van parliculiere zijde schrijft men ons
Zondag j.1. gaf de gymnasliek-vereeniging „Sport-
lust", onder leiding van den hoer A. Zeeman in de
zaai van den lieer D. Marees hare uitvoering. Hoe
wel d'ë zaal niet overvol was, mocht Joch de opkomst
bevredigend hoeten. Zoowel door leden al> door adspi-
ranten werd aan de verschillende werktuigen uitstekend
gewerkt en getuigde de uitvoering van trouw bezochte
repetities. Een piar marmergroqpen, in verschillende
sfanden voorgesteld, varen werkelijk een verrassing;
dat was heel mooi. Tevens hadden eenige dames en
heeren aan do Vereeniging hunne welwillende mede
werking verleend en gaven zij eenige komische stukjes
en voordrachten ten beste, die zeer in den smaak var»
het publiek vielen en dan ook dikwijls de lachspieren!
der aanwezigen in beweging brachten.
Een gezellig bal sloot dezen avond.
HOLLANDSCHE GROENTENTEELT BIJ BER
LIJN.
Nu de hooge invoerrechten op sommige groenten
in 1906 ingevoerd, de droge zomers nog niet hebben
kunnen bezweren, zoodat de Duits die Sauerkraut"-
eters nog even afhankelijk van de Nederlandsche ko I
zijn als te voren, heeft de Brandenburgpche Kamer van
Landbouw besloten, de Nederlandschg concurreniie op
andere wijze te lijf te gaan. Men heeft een coöperatieve
vereenigjng opgericht, met het doei vroege groenten
op Nederlandsche wijze te telen, en heeft zich daarvoor
de h ulp van een kundigen Nederlandsdhen tuinder
verzekerd. De vereeniging beschikt over een terrein
van 14 H.A., waarvan, om te beginnen, 5000 M2. met
plat gras en kassen zijn bezet, alles volkomen op;
Nederlandsche vijs. Wij wensehen de vereeniging, die
onlangs in het bijzijn van talrijke autoriteiten is gecon
signeerd, alle sucoes, waaraan wij ook niet twijfelen,
als men althans maar gezorgd heeft ook den Noder-
landschen walei stand, het Nederlandsche klimaat en
den Nederlandschen loonstandaard mede in te voeren.
van den schrik!
Men meldt uit Amsterdam
Ongeveer 14 dagen geleden bevonden zich in hot
Bioscooptheater een dame en een heer, te wiens nadeélé
een week te voren een portefeuille in de badinrichting
aan den Heiligenweg was ontstolen. Vóór hem in het
theater zat een persoon, in wicn hij den dader van-
dezen diefstal meende te herkennen, Welk vermoeden
hij zijn vrouw mededeelde.
Zijn vrouw riep toen uit: „Geef hier de portefeuille,
j die je mijn man hebt ontstolen". De man sdhrok hevig,
overhandigde den heer de bewuste portefeuille en nam
daarop ijlings de vlucht.
Naar den bestolene, die geen aangifte van het geval
deed. wordt ijverig gezocht, ten einde met den te Rot-
terdam aangehouden persoon te kunnen worden ge-
confronteerd.
een buitenkansje.
Met de vorst van verleden week, zijn er in hot
Westland duizenden Noorsohe eendvogels met donkere
j veeren neergestreken. Men zag ze bij troepen van 209
en meer in de polders. Ondanks het toezicht der kodde
beiers, werden er honderden geschoten door jagers,
en stroopers. De kooikei-s hadden in jaren niet zulk
een goede vangst. Ook .vilde ganzen zijn er in groote u
«etale. De eenden trekken met den dooi reeds wéér
Noordwaarts.
spoorwegongeval te haarlem.
Uit het aan de regeering uitgebrachte officicele ver
slag van het ongeval op 12 Januari j.I. te IIaar'jemi
bliikt het volgende:
Bij het rangoerem werd door onoplettendheid van een
rangeerder, door locomotief 433 een wissel stukgereden.
Dooi' den klap, welke het breken gaf, werd het onmidd» I-
lijk bemerkt en zoo stopte de machin'st, toen de m >-
chine den wissel nog niet voorbij was.
Geheel op eigen verantwoording reed de machinist
later D's verder door, waardoor hij zoo dicht bil h -t
spoor kwam. waarop de goadeixsntrein 3305 te Har -
tem moest binnenkomen, dat deze trein de bedoelde
locomotief moest raken. Dit te ver rijden heeft echter
Feuilleton.
31.
,.Ja, ja, kindje, zaken," zoo vervolgde de Justitie-
raad, „leelijke zaken! Je komt dat alles later wel te
weten. Het is wenschelijk, dat wij met den namid
dagtrein allen naar huis rijden."
„Jammer," zeide Dela. Zij had ziieh hier wel en
veel vrijer gevoeld. Ondanks dat tante Li.njdemaan,
steeds weer over Grell begon te spreken.
ja, jammer," stemde de Juetitieraad toe, en keek
melancholiek over de welden en bosschen, waarboven
de warme lucht sidderde en nam vol bedachtzaam-
held een slok.
Later kwam tante Llndemann te voorschijn, grauw,
werkelijk vervallen in het gelaat. Zij liep sleepend
en moeilijk en haar oogen schitterden onnatuurlijk.
Zij nam alle opmerkzaamheid der anderen In be
slag. Herhaaldelijk legde zij baar zwaar met ringpn
beladen hand op het hart, haalde zwaar adem of
zuchtte. „En juist nu. Hij Is zoo zonder eenig ge
voel. Die man is mijn dood. Zoo was hij steeds. Al
tijd even grof en brutaal, Mathilde. Ik kan je deze
woorden niet sparen. Dat vele geld! Ik deuk er met
aan om hem te helpen. Een vermogen is het. ik
denk er niet aan- He* was s®»1® en| 100 48,11 mU"
Motdcr' werd rood en nam dan de hand van haar
stiefzuster. „Het treft zoo ongelukkig in dezen tajd.
Wind u niet weer zoo op, Adèle.'
De Justltieraad humde en hoestte en poetste ijve
rig zijn bril. „Ja ja wij moeten aan den trein
"denken, dames."
Dela echter zag, dat de opgewondenheid van tante
Lindemann echt was. Er wa£ hier bepaald sprake van
geld waarschijnlijk veel geld; want anders wa
ren mama en de Justltieraad niet zoo plotseling uit
do lucht komen vojlen.
Moeder had baar onder het naar benedenloopen
lh het oor gefluisterd: „papa heeft groote verliezen,
het gaat. om de heele fabriek. om on» aller
welvaren. Dela, vraag nu niets ineer ett
«r In Gods naam geen woord over."
Dela was ln langen tijd niet meer zoo 1
de zAkon opgegaan als dien middag, toen zij
'er pakte. Het tegenwoordige had eensklaps het e -
leden verdrongen. Maar het merk waardige was. dat
^ij de opgewondenheid der anderen nauwe 1 s
de. Zij was verwonderd over zichzelf. Zij was in al
de dingen die gebeurden minstens evenzeer betrok-
ken als de anderen, zij eigenlijk nog meer. Mieke ging
haar eigen weg, voor die was gezorgd, Maar de
fabriek werkte toch schitterend, zij hadden dag en i
nacht werk, ja zelfs nog op Zondag. Was hier werke
lijk Haberbrock in het spel?
Dela sloeg den eenen koffer toe en keek voor zich.
'Of het veei was? Of het erg was? En waarneer tante
'Lindemann nu eens njot bijsprong?
Dela begreep niet best hoe haar vader door Ha^-
berbroek's bemiddeling als speculant zoo zijn geld
verliezen kon. Dit begreep zij wel, dat men bij zulk
werk wel geheel zijn hart en hoofd hebben moest.
Papa was zoo rusteloos en ijverde voor alles tegelijk,
steeds iets nieuws, steeds meer en hij was
eerst recht zenuwachtig en druk geworden, toen tau-
te Lindemann haar geld uit de zaak genomen had.
Het moest hem bepanld hard treffen.
Toen Dela de trap opliep, was zij tevreden met
zichzelf, evenals men dat kan hebben na een goed-
verrichten arbeid, zoodat zij baar parasol, die zij voor
alle mogelijke gevallen had meegenomen, in onbe
zorgde, vroolijke onverschilligheid heen en weer
zwaaide. Maar op eenmaal was er in haar binnenste
een zeker leedvermaak, zoodat zij er zelf van schrik
te. Zij voelde dat nu duidelijker en erkende dan
spoedig wat het was. Zij was nu misschien zelf wel
arm. Zij moest misschien nu zelf wel werken. Zij wa
ren elkaar veel nader gekomen;; veel wat tusschen
haar en hem, wat tusschen hen beiden lag, was
nu als opgelost.
Haar hart sloeg onstuimig in deze overspannen be
kentenis. Totdat zij bij de anderen op ae warme
warande trad en star over de groene weiden keek.
Toen was dat gevoel weer verdwenen en was er nog
slechts een nagalm als van een doffe smart oi bran
den in haar hart. En nu kwam zij weer in, de stad
en misschien zag zij hem weer.
Nu was Dela sedert' ©enigen tijd uit Liebenstein
terug. Maar de dag van Mieke'a bruiloft was plotse
ling verschoven. Men kon eerst In den herfst daaraan
d6Qk@ii>
Allee voltrok zich in stilte. Er verliepen weken,
-er men in de stad het een en ander begon te fluis
teren Tante Lindemann, het moet gezegd worden,
slteD niet beat. Dikwijls stond zij 's nachts op, liep
rond zoodat de planken eenzaam kraakten, of zat
met ''n witten doek om en In 'a met gele zijde ge-
voorde slaapjap0® voor het plat van haar secretaire,
die steeds smartelijk piepte en kraakte
Deze som het was steeds weer de groote büdi.
die met schrikkelijke zwaarte, als een steen op de
oude dame viel.
Dr. Voigt bezocht haar zoo nu en dan, als zij om
Ihem riep.
Die man, o die man beste neef. Sedert mijn
geheele leven heeft hij mij vervolgd en gehaat, jouw
schoonvader. Hij is onedel ik moet, het zeggen, ja
vol leelijko eigenschappen. Een egoïst, die zijn eigen
famiiie met voeten, treedt, wanneer dat voor eigen
best is."
„Hij denkt slechts aan de fabriek, best© tante-"
„Kan hem dat verontschuldigen? Daar achter staat
hij, slechts hij. En hij is gevoelloos, hard, onmen-
schelijk. God moge het hem vergeven-"
En dan nam tante Lindemann haar druppels, at een
gebraden duifje en zeer veel zoete compote, zachte
melkspijzen, dronk ter opwekking af en toe een glas
champagne en sliep 's middags een paar uur, terwijl
de vensters open stonden en de gordijnen in den
warmen wind woeien.
Volgens het testament van haar man was zijn ver
mogen voor zijn eigen verwanten vastgelegd. Tante
Lindemann bezat 20.000 Mark weduwengeld, waarovei
zij de vrije beschikking had Dat. zouden eenmaal
hare nichten erven. In het testament stond een
clausule, dat de vrouw in dringende gevallen over 't
vermogen van haar man mocht, beschikken.
Die bijzondere gevallen waren niet nader aange-
duid.
In dringende gevallen, 't Kon niet anders, of deze
clausule moest tante Lindemann dag en nacht zwaar
op de maag liggen. Maar wanneer dan haar gedachten
zich stieten tegen de reuzensom, dan vlamde haar
gezicht ©n haar huid werd vochtig. Zeventig duizend
zeventigEn zij geraakte weer in groote op
winding. Zij hing zoo aan haar geld. Bezit was haar
iets heiligs. Kapitaal iets onaantastbaars. Stierf zij
eens ,dan kwam het in handen van kalme, zuinige en
bedachtzame menschen, bleef, werd trouw bewaard,
tot het uiterste verdedigd, zou vermeerderd worden
maar zoo: zij wierp het weg, zij wierp het in een
donker, reuzengroot gat. Wie weet, of het ooit daar
uit weer te voorschijn zou komen, ja, of het wel ooit
eenige rente zou afwerpen.
Maar deed zij het niet, dan kwamen er andere com
plicaties. Onthullingen, die nog minder gewenscht wa
ren, en, die voor hen allen beschamend en nog
erger waren- Want al bleef bij een accoord het huis
en nog veel anders over, tante Lindemann moest
toch op de een of andere wijze bijspringen en een
som als zekerheid stellen reeds terwille van de
familie en de vrouwen en omdat de heele stad op
haar, de rijke vrouw, 't oog gevestigd hield. Toch was
zij niet zoo rijk, zooals men geloofde, zij werd
overschat, zij was het bij lange na niet, zooals men
wel dacht. De heele fabriek zou verloren gaan, de
prachtige inkomsten, alles, alles omver! Dat ging toch
niet in een jaar of tien kon alles, met rente op
rente er weer uitgehaald worden, misschien kon
het nog wel vlugger. En het geld zou dadelijk rente
doen, zij kreeg inzage van alle hoeken, trad weer
als vennoot in de fabriek kon een, vertegenwoor
diger aanstellen. Och, och, haar gedachten liepen
net als een poes in een kringetje, zij eindigden waai
en begonnen waren. En zij was een oude dwaas, een
mal mensch met fantasieën. Maar zeventig zeven
tig. Het was niet mogelijk. Alle gopde geesten spra
ken daartegen. Zij moest het in goede papieren over
geven, aan Haberbrock schrijven en haar papieren
verdwenen vooreerst reddeloos. Het was niet uit te
denken, het benam iemand steeds weer den adem.
Justltieraad Zoecke sprak rustig en zakelijk daar
over. Hij voor zijn persoon zag eigenlijk geen ge
vaar. O niet het minst. Natuurlijk moest men er zorg
voor dragen, dat de noodige zekerheid word gegeven.
Er was alleen maar noodig, dat men over 5 of 10
jaar nog even gezond en vlug was als nu. God geve
het. Ook anderen waren van deze gedachten. Het was
het beet en het voordeeligst, niet alleen voor den
heer Liesegang. Zou Haberbrock zich ook in, dit nest
steken? Kun je begrijpen.
Tante Lindemaann ging weer naar haar tuin, maar
zij werkte niet, zij zat als een matrone in de zou
of liet zich door Nathalie wat heen en weer geleiden.
Mogelijk, dat hier of daar een geheimzinnig woord
van tante Lindemann de booze geesten wakker had
geroepen. Men stak de hoofden bij elkaar en men
sprak luider en beslister over moeilijkheden, geld t«
kort, ja bankroet. De Liesegangs, zoo heette het, moes
ten hun huis verlaten. De oude Lindemann verloor
meer dan men wel wist. Het was nu uit met de alge
meen© heerlijkheid, 'n, Oude, deftige familie had haar
rol uitgespeeld. Bankier Haberbrock was al reeds
lang geheim eigenaar van de fabriek. Liesegajng had
reuzensommen verdobbeld.
Het waren wilde, dwaze geruchten, waaronder de
dames Liesegang met; gebogen hoofden door de stra
ten liepen- Zij waren zoo aan eerbied gewoon, dat zij
zich niet direct onder deze veranderde omstandighe
den konden schikken, dat men haar met de vingers
nawees, nieuwsgierig of met leedvermaak. Vooral trof
het moeder, die nog door een of twee generaties dei-
stad meer met eerbied was behandeld. Zij ging niet
of alleen in donker uit.
Wordt vervolgd.
