Niet begrepen blaas- en nierkwalen.
RECLAMES
Gemengd Nieuws.
Binnenlandsch Nieuws.
heer n remier hoogst verontwaardigd, dat de
v„ bij hem een politiek handigheidje had
van ..omdat het ministerie, na afdoening
de militaire ontwerpen, geen reden van bestaan
r 2011 hebben". Iets wat de heer Heemskerk zoo
mogieljjk van zich wierp.
oen werd het ontwerp zonder stemming aange
nomen.
Daarna begonnen we aan het ontwerp omtrent den
toeslag wegens de duurte der levensmiddelen. De hee-
ei1 waren het er niet over eens of er nu wel een
noo<ltoestand was geweest of niet. De heer Van Was-
«dnaer van Rosande keek of hij zelf honger geleden
had en vond het een fnuikend denkbeeld, dat de Staat
*oomaar zou gaan fooien en vanwege al die onjuiste
praatjes varkensvleesch, aardappelen enz., waren
oiet. opgeslagen! zou men moeten gaan, opslaan.
Het is te begrijpen, dat die lui volgende week weer
wat hebben en weer een excuus vinden om meer
salaris te grabbelen.
Baron Rengers was het roerend met hem eens en
dikte de zaak nog ietwat aan. Demoraliseeren doet
men den beambte, die gaat rekenen op bijslag, vond
deze spreker, doét men de Regeeringen, die zich
zullen kunnen beroepen op dit antecedent, doet men
het Kamerlid, die voor een twijfel-district zittend,
zijn stem of steun niet zal durven weigeren aan een
dergelijk voorstel.
De hoeren Haffmans en Hovy waren vóór. Zij
vonden, dat de Staat als werkgever precies moest
doen wat elk werkgever deed, nl. zijn personeel hel
pen in dagen van druk.
De heer Hovy vond zelfs gelegenheid er zijn Bijl
tjes (de werklui van de Amsterdaansdhe marinewerf
bij te halen) en brak voorts een lans voor de kost
winners, om ook deze evengoed als huisvaders te
laten deelen in den toeslag.
Toen was het vieruur en kon minister Heemskerk,
die al opstond, zijn speech tot morgen 11 uur bin
nen houden. Intusschen zal het toeslagwetje lang
niet voorspoedig ter wereld kómen, vreezen we.
Mr. ANTONIO.
In acht van de tien gevallen van nier- en "blaas-
aAndoeningen worden deze niet begrepen.
Dag aan dag week aan week maakt de ver
schrikkelijke ziekte ongestoord verderen voortgang.
En hoe langer zij wordt veronachtzaamd, des te
erger wordt zij en des te moeilijker wordt het om
baar te genezen.
Dat is de reden, dat nieraandoeningen zoo gevaar
lijk zijn. Want juist de niet begrepen ziekten ziju
het meest te vreezen en bij nierziekten hangt zeer
veel van tijdige behandeling af.
lederen dag neemt het gevaar toe en als gij een
dei duidelijkste kenteekenen van nieraandoening op
merkt, zooals pijn in den rug en de lendenen, rheu-
matische pijnen, urine-ongesteldheden, zoodat gij
'e nachts meremalen moet opstaan, pijnlijkheid bij
de loozing, enz., begint dan onmiddellijk heden nog
met het gebruik der echte Foster's Rugpijn Nie
ren Pilldn. Zij zijn een geneesmiddel, hetwelk uit
sluitend dient voor de nieren. Zij versterken en
heelen de nieren en geven hun de oude kracht te-
rgu, terwijl zij hen behulpzaam zijn bij het afvoeren
Tan' de uit het bloed gefiltreerde onzuiverheden.
Foster's Rugpijn Nieren Pillen (l^t vooral op de
juiste spelling van den naam Foster's ter voorkoming
van waardelooze namaak) zijn te Schagen verkrijg
baar bij den heer J. Rotgans. Toezending geschiedt
franco na ontvangst van postwissel a f 1.75 voor éen,
•f f 10.voor zes doozen. 22.
Verder wordi hem dank gezegd voor het uitmuntend
beheer der kas. Daar bij de rondvraag niemand hei
woord verlangt, sluit de voorzitter de vergadering.
EEN SCHITTEREND AANBOD?
Het „Bat. Nblad" verneemt het gerucht, dat de Am
sterdam Deli Compagnie, den directeur van Landbouw
den heer Lovuita de hootdadministratie van haai- lan
den heeft aangeboden op een inkomen van f 100.000
(een ton) 's jaars en een gegarandeerd winstaandeel
van een gelijk bedrag.
LEERZAME CIJFERS.
Een statistiekje, door de „Prov. Gron. Courant'
samengesteld, geelt een zeer leerzaam overzicht van
de plaats door de verschillende partijen in de gemeente
raden der provincie Groningen ingenomen. De samen
stelling was in drie opeenvolgende jaren aldus
31-12-'09 31-12-TO 31-12-'11
Christ.-Hist. 18 22 21
R.-Kath. 18 21 20
Anti-Rev. 95 106 113
Liberalen 390 357 337
Vrijz.-Dem. 30 41 55
Soc.-Dem. 26 30 44
In aanmerking nemende dat het totaal aantal raids
zetels door vermeerdering van bevolking eenigszins is
gestegen, blijkt uit dit staaltje, dat phr.-hist. en r.-k.
hun aantal stationnair zagen blijven, dat a.-r., s.-d.
en v.-d. zich kunnen verblijden in stagen groei, ter
wijl de „liberalen" een vriji groot verlies moeten boe
ken. Volk.
VERKIEZINGS-OMROEPER.
De voorziening in den vacanlen Tweede Kamerzetel
voor het district Hilversum gaf een warmen strijd. Tal
van politieke spiekers traden op en bijna elke post
bracht de laatste dagen een biljet van aanbeveling.
Naarden overtrof op den dag der stemming elke
andere plaats. Daar werden de candidaten bij omroeping
aanbevolen. En het getuigt van des omroepers neu
traliteit, dat hij na eerst den „weidenkenden kiezers
van Naarden" te hebben aanbevolen op mr. Rutgers
te stemmen, vervolgens, na een paar slagen op zijn
van zijn waardigheid getuigend koperen bekken, riep
„Kiezers van Naarden, stemt nooit op Rutgers of
's Jaoob, want die lui bezorgen ons door hooge be
lastingen, duur brood en dure levensmiddelen.'
Naarden blijft origineel.
DOMINEES-CONCURRENTIE.
Aan boord van de oorlogsschepen in de Direktid
van Marine te Willemsoord is de volgende bekend
making opgehangen
Bekend makin g,
„dat het bestuur der Vereeniging „Geestelijke Bij
stand" den predikant A. Buiskool voorloopig heeft aan
gesteld als voorganger, die de behartiging der geeste
lijke belangen onder de Marine te Helder zal ter hand
C. Balke te Amsterdam 17682.
D. Spijker te Amsterdam f 43400.
C.oöp. Bouwershond te Haarlem f 49808.
De gunning is voorloopig aangehouden.
nemen.
I( I
Aan geneeskundige berichten uit het algemeen© zie
kenhuis te Bamberg ontkenen wij, dat met het natuur
lijke ï'ranz Josef-bitterwater veelal ook prompte,
zekere en volmaakt bevredigende werkingen geoonsta-
tccixl werden in gevallen waarvan andere kfvoermid-
deJcn geen voldoend succes te verwachten viel. 35
WARMENHU1ZEN.
Voor de lichting 1913 werden in deze gemeente in
ttc maand Januari j.1. 24 jongelieden in het register
voor de Nationale Militie ingeschreven.
Wieringcrwttard.
Vergadering van de vereeniging „Vrije Liefdadigheid"
op Donderdag 1 Februari 1912, ten huize van mej.
de wed. Boon, 's avonds 7 uur. De voorzitter, de heer
Haringhuizen, opent de vergadering en heet de aan
wezigen hartelijk welkom. Hierna verzoekt hij' den heer
I>. Sleutel, den secretaris, de notulen voor te lezen,
welke ai veranderd worden goedgekeurd. Thans is punt
1 der agvuda aan de ordeVerslag penningmeester.
Deze deelt mede, dat door de vereeniging is uitgakeérd
f 345,31 Va- Re inkomsten bedroegen f 343,30, zoodat
de kas is achteruitgegaan tot een bedrag van f 22,011/2.
Vorder deelt de penningmeester mee, dat 12 nieuwé
leden zijn geworven, waardoor het totaal ledental thans
104 bedraag*. De voorzitter dankt den heer Sleutel
voov zijn verslag en zegt, dat de financieele toestand
in vergelijking met andere jaren niet slecht is te noe
mer. Volgt punt 2 dar convocatie: Rapport van de
Commissie voor het nazien der rekening. Dit korte,
maar duidelijk verslag wordt door den heer Sleutel
voorgelezen én daar geen der aanwezigen aanmerkin
gen maakt, dankt dc voorzitter hem voor die lezing.
woon en onbevangen. Ook bankier Haberbrock ging
de dames Liesegang op zijn gewone elegante manier
voorbij en nam hoogst beleefd en vriendelijk zijn
glimmen.den cylin.der af. Als mijnbeer Liesegang op
komst was in de verte, maakte Haberbrock een, om
wegje, want hij wist, dat deze onverzoenlijke, ruwe
baas niet van plan was naar zijn muts te grijpen.
Het was geen kleinigheid, om een, paar dozijn vrou-
wenoogen nieuwsgierig op elk sleutelgat of eiken
deurknop gericht te weten. Maar Mieke zou bepaald
de eersite zijn geweest, om bij het een of ander, dat
nieit in orde was geweest, hartelijk te lachen,
De| hooge spiegels wierpen al het licht terug. Het
rook er feestelijk naar gebraad, bloemen, en, wijn. De
Eiemmen zoemden, het zilver rinkelde, ook het kris
tal en boven, alles uit klonk het lachen van
sor Pfeil.
Dela zat schijnbaar zioer op haar gemak tusschen
Iiaar beide buurmannen. Dr. W'olffer hielp ziahzalf
»xt vlijüg door de grootste helft van den fles dl wijin.
IX'la luisterde, keek en verheugde zich over don avond.
Zij tastte zoo nu ©n dan naar haar glas, nipte even
van het koele vocht, ademde den heerlijken geur in
(vi leed een oogenblik onder het scherpe lachen van
Pfeil, zoodat zij voor een oogenblik de oogen sloót.
Dan was het voor oen oogenblik, dat zij zich ver van
deze menschen verlangde, en in het binnenste van haar
hart koud en kil was en zich. ellendig gevoelde.
IXkwijls voelde zij den e rus li gen blik van Groll
op zich gericht. Dat deed haar goed, evenals dan blik
van een goed, warm en trouw mensch.
Men was opgestaan. De meisjes en de koetsier dien
den koffie in oud-porseleinen kopjes, een geschenk van
fante LAndemaun. Mieke was zeer bang voor haar
kopjes en smeekte in den liood haars harten om groote
voorzichtigheid.
Dela ging zoo geheel volgens haar manier alleen
door de kamer. Zij had ieder hoekje hier lief. Zij wilde
voor oen oogenblik in Erich's werkkamer gaan en
daar oen moment op de koude loeren canapS uit
rusten. Een oogenblik van eenzaamheid en vergetelheid.
Doch de deur der werkkamer stond aan en daarachter
hoorde zij stemmen. Er stonden bepaald eenlge heoren
te rooken. Toen aarzelde zij.
Hoe levendig was Dr. Godschalk aan tafel geweest,
hoe had hij alles opgenomen met het gezicht: ro<
Evenals aan andere predikanten is aan dezen vrijen
toegang verleend tot de vloot en tot de inrichtingetni
van Hr. Ms. Zeemacht."
Het matrozenblad „Het Anker" merkt hierbij op.
<lat dominee Buiskool is een vrijzinnige predikant, een
korikurrent dus van ds. Warners, en nog wel eene die
ds. Warners zeer ongaarne naast zich bezig,zal zien,
oan de christenzielen te bewerken.
't Is gek, want nu zijn van de Nederlandsch Her
vormde Kerk, zoowel de orthodoxe als de vrijzinnige
richting aanwezig, terwijl die arme Calvinisten mitsgaders
de Roornschen, van allen geestelijken bijstand zijn ver
stoken. Want het gaat toch niet aan, dat de Her
vormde predikanten geestelijken bijstand gaan verschaf
fen aan Gereformeerden en Roornschen.
Waar het principe zulke strenge eischen stelt, idat
van één kerkelijke gezindie beide richtingen vertegen
woordigd zijn, is het dus hoogst noodzakelijk dat pok
de andere galooven in Nederland hun mannetjes naar
Den Helder dirigeeren om geestelijken bijstand te ver
lemen aan de hun toebehoorende zielen.
En inmiddels blijven onze diep beklagenswaardige
Janmaats te Hellevoetsluis, Amsterdam, Rotterdam etc.
eti zielfs heel Oost-Indië van die zoozeer noodzakelijke
geestelijke hulp verstoken. Waar liet met die menschen
heen zal moeten in de toekomst is ons een raadsel.
DIRKSHORN.
Zondag en Woensdag gif de gymnastiek vereeniging
U. d. I. alhier (haar jaarlijksohe uitvoeringen in de
kolfbaan van den heer S. Brommer. Bij beide uitvoe
ringen was de zaal flink bezet en genoot het publiek
van het vertoonde. Gaven de oefeningen aan de brug
vooral vlugheid te bewonderen, aan het rek kwam
bewuste kracht, gepaard met wisheid van ah prang tot
haar recht.
Aangename afwisseling bieden altijd de vrije-oefe-
ningen. Een aardig nummertje was vrije oefeningen
van de plaats 3de afd. meisjes. Gaarne hadden,
we ook iets van dien aard door de le afd. meisjes
zien geven. Aan het einde een paar groepen die succes
hadden. De muziek van de hoeren Schut en De Heer
was te roemen. Bal na.
ALKMAAR.
Dondeidag had ten raadhuizc de aanbesteding plaats
van de verbouwing van het stadhuis, naai- plannen
van den heer Jan. Stuijt, architect te Amsterdam en
den Directeur der Gemeentewerken. Ingekomen 13 bil
jetten, t.w. van
P. Smit te Alkmaar voor f 39884.
Fa. Bruin en Burgoring, idem f 41000.
L. C. Oudt, idem f 41210.
Fa. Spruit en Wils, idem f 41450.
J. v. Sehagcn, Haarlem f 42974.
J. Waijer en J. Schuurman, Medemblik f 43480.
J. Iienneman, Heemskerk, f 45000.
P. Dubbeld le Alkmaar f 45743.
C. Noort Jr. te Heilo f 46700.
R. K. Koppon en Zn. te West-Graftdijk f 47000.
WIJKVERPLEGING.
In het jaar 1859 werd in Liverpool de eerste proef
genomen met verpleging van zieke armen In hun eigen
huis. Aanleiding gaf het nu algemeen, toen zeldzaam
voorkomende verschijnsel, dat 'n verpleegster van be
roep het ziekenhuis verliet en in de woningen van
welgestelden ging verplegen. Nu echter, vijftig jaar
na dit eerste geval, telt men de „wijkverpleegsters",
dat eigenlijk zeggen wil: „verpleegsters der armen
in eigen woning" in Groot-Brittanlë bij duizenden. En
ook hier te lande is er bijna geen dorp, dait niet het
voorrecht heeft ze te bezitten.
DE GENERAOL IN 'T MALEI R.
Koperaol Eutsuure was de schildwachte gaon af-
losse.
Ezu, zeit ie teugen Ivo 't Slimuurste, die veur
den iese kier op factioen mos staon: Dat de zene-
raol ni mos passeere, wa zoude doen,
Prezentez arm, koperaol.
Goed, 'k zie, dade i affeire kent. Maok dade
op iwe qui vive zijt. De zeneraol zal ten drije pas
seere, om paor de kazeire te gaon.
Alles es zuust, zei Ivo, en hij lette giewried op.
Maor "t wier halver viere, viere, vijve, zesse, in giene
zeneraole te zien
Te halver zeuve komt er ezu ne lange sapeur in
birgerskliere veurbij.
Ahwel, prezentez 1'arm, zeit ie teugen Ivo.
Wa zoe 'k? antwoordden Ivo. Da doe ik veur
den zeneraol alliene.
Ah wel! Ik benne kik de zeneraol.
Hola zeneraolke, zeit den Ivo, ge gaot it onder
de botte kriege van, den koperaol. Ge most hier ten
drijó zijn, en 't es noe jas bij zevene.
KALM STERVEN.
De beroemde tooneelepeler Matthew is, volgens be
richten uit goede bron, gestorven met 'p scherts op
de lippen. Zijp knecht John, die zag, dat zijn, ver
scheiden nabij was, wilde hem nog wat medicijn in
geven; maar hij gaf hem bij vergissing 'n lepel inkt.
'n Vriend van den tooneelspeler, die daarbij tegen
woordig was, geraakte daardoor in de grootste opge
wondenheid.
t Is niets, James, zei de stervende met zwakke
stem: ik slik 'n stuk vloeipapier in en dan is de zaak
weer in orde.
Daaropi wendde hij het gelaat naar dep muur en
gaf den geest.
TOLSTOI OVER IBSEN.
In een der tooneel-feuilletons van Franoisque Sa-
rey komtj de volgende aneedote voor:
Blumenthai, de groote tooneeldireeteur te Berlijn,
sprak met Tolstoi over Ihsen en zei:
Ik heb verscheidene van zijn stukken opge
voerd, maar ik kan niet zeggen, dat ik ze recht) be
grepen heb. Begrijpt u ze?
Daarop antwoordde Tolstoi: Ibsen begrijpt ze zelf
niet. Hij schrijft ze, en dan gapt hij zitten en wacht
af. totdat de verklaarders en uitleggers komen; en
van hen verneemt hij dan, wat hij eigenlijk bedoelt.
Datzelfde is ook wel eens van Andersen en diens
sprookjes gezegd.
HET EERSTE MATIGHEIDSGENOOTSCHAP.
In 1509 werd reeds door landgraaf M au rits van Hes
sen 'n matigheidsgenootschap gesticht, die de „Chris-
toffelorde" genoemd werd.
i Wat men toen echter onder „matigheid" te ver
staan had, blijkt hieruit, dat al de leden der orde
i zich de verplichting oplegden, om bij den maaltijd
niet meer dan, negen bekers wijn te drinken,
i Wij zouden zoo vragen, hoeveel dronken zij er dan
wel vóór dien tijd?
i EEN MOORDENAAR TERECHTGESTELD,
i lil Dresden werd bij het licht van electrische boog-
lampen de moordenaar onthoofd, die met Plaschen den
72-jarigen rentenier op de afschuwelijkste manier ge
dood daarna beroofd had. De moordenaar betuigde
j op het schavot nog eens zijn onschuld en beschimp'e
I den rechter op de gemeenste manier. Halverwege hét
schavot sloeg hij de beambten, die hem begeleidden,
I hevig. Een oogenblik later echter was de gareohtig-
j beid aan hom voldaan.
I SCHEEPSRAMP.
BERLIJN, 1 Februari. Te Hambom aan den Rijn
(bij Dusseldorf) geraak le in een sneeuwstorm, ean veer
boot van de ijzergieterij „Deutscher Kaiser" in het
rad van een vrachtbootde veerboot kantelde, waardoor
acht passagiers verdronkenvier personen konden ge
red worden.
SPOORWEGONGELUK.
BERLIJN, 1 Februari. Hedenmorgen vroeg hadden
twee ongelukken plaats op den stadsspoorweg om Ber
lijn. Vier werklieden ,die bezig waren de rails te her
stellen, weken uit voor een naderenden trein, doch zagen
I door den mist niet, dat op een bijspoor een locomotief
naderde. Eén arbeider werd op slag gedood, éen zeer
ems'ig gewond. De beide anderen kwamen er met lich
tere kwetsuren af.
Bij het tweede ongeluk, een botsing van twee leege
treinen, zijn geen menschenlevens te betreuren, doch
de materieele schade is aanzienlijk.
DE WERELD WIL" BEDROGEN ZIJN.
Van den Handelsblad-briefschrijver in Berlijn von
den wij de volgende correspondentie over de recht
zaak van een oplichter Hans Muller, die verscheidene
lieden heeft opgelicht voor duizenden en duizenden
zal het bij mij precies worden ingericht, of nog beter.
Dela wist niet, of zij zou omkoeren, maar zij liep de
ging af naar de slaapkamer. Zij tastte in donker naar
Mieke's glooien rieten stoel voor de toilettafel, ging
daar in zitten en sloot de oogen.
„Dat is het niet - dat is het niet, dat mij zoo
kwelt en stervenstreurig maakt" dacht zij met een
zekere smartelijke hardnekkigheid. Maar dan moest zij
toch weer daaraan gelooven. Zij wist het toch reeds
sedert dagen en veel daarvan reeds véél langer. Zij had
zichzelf daarmee afgetobd, sedert weken en maanden.
En was ook gister en eergisler daarmee in het reine
gekomen, zoover als dat tenminste mogelijk was.
Wil moest ziek zijn. (Maar wat mankeerde hij
yi waardoor Hij moest sedert geruimen tijd niet meer
.ij den rechter op het kantoor zijn, hij zou zich in de
Democratische Residentiebode geheel en al onmogelijk
hebben gemaakt. En hij had geen middelen. Vanwaar
ook r En dan tenslotte weer dat verlangen naar
hemDela kneep de handen samen.
Noodlot en schuld dn hoeverre was dat hier
beiden aanwezig en waarvan het moest r En hoe
lang zou het goed gaan met de democraten r En de
rechter Geni had oom Zoecke verteld, dat Wil weer
j veel in de herbergen rondscharrelde, zooals dat hier
ook was gebeuld. en vroeger in Berlijn.
Zi.; bad zijn weg niet (lurven kruisen I
I Dela klopte en hamerde het hart, het werd haar
koud en kil, zoodat zij zich aan de leumigen vair»
den stoel vasthield. Ach, zij wist dit alles toch al
reeds sedert dagen en weken.
En zij sloot weer de oogen.
Zij droeg zijn beeld nog diep in haar binnenste
en t hinderde haar t niet in al zijn glans te kunnen
bewaren. Zij had hot beeld in haar binnenste met
sternen geworpen en voelde toch dat een stuk van
haar tot den man was overgegaan.
Zij hooide de stemmen van de'heeren tot in deze
kamer Toen stond zij weder op, haalde een paar
maal diep adem en liep dan vlug en monter door den
helder verlichten corridor naar de alles goeds belo
vende keuken, sprak een poosje met de keukenmeid
en de meisjes en ging dan v - naar Mieke die
juist war haar keek. En toei j anderen 'daar
weer en al de behaaglijkheid en eHigheid aan-
scho e, toen voelde zij zich weer anders gestemd.
Zij drukte zichzelf in een van de gemakkelijkste stoe
len, voelde warmend en weldoend haar kleeren tegen
haar koel geworden huid en greep Agatha's hand.
Mieke verwachtte het kleintje in de late lente. En
precies, bijna op den dag af, verscheen de kleine,
een ongelooflijk lief wezentje. Een meisje, rood, mollig
en mei oen zeer energiek stemmetje. Tanté Lind'émnwn
was zeer tevreden. Zij ging haar bekenden rond, mam
overal de gelukwenschen in ontvangst. Zij gaf Natalie
hierbij een mark cadeau en aan haar tuinman Homig
een thaler. „Maar geen drank voor koopen, Honig.
Hoor je, beste?"
„Ja. maar wat dan? mevrouw, wanneer het op. het
welzijn vam de zuigeling zal ziju
„Je kunt je door Natalie een flesch \larkalcller la
ten meegeven."
„Best, heel best, mevrouw."
Eenige weken lang nam Dela het huishouden bij
haar zuster waar, zij was geheel naar de Voigis Ver
huisd. Het was een goede tijd. Daanfa begon weer d©
stille en de gewone sleur.
Zij scharrelde thuis overal rond en zocht werk.
De oude kamers in het sousterrain werden overhoop
gehaald en al den ouden rommel van jaren eni jaren
her werd nagesnord. Moeder schudde het hoofd. „Waar
voor dut alles, Dela Eiat dien ouden rommel toch
rusten 1" Maar Dela luisterde niet. Vele der vergeten
dingen brachten haar heerlijke herinneringen.
Zoo kwam weer de zomer.
Tante Lindemaan was trots op haar nicht, als zij
zich met haar vertoonde. Dela was alleen wat te gere
serveerd. Zulk oen mnnier van doen schrikte tenslotte
<le mannen af. Een zeker tegemoetkomen al mocht het
niet direct daarop lijken, was wel gewenscht. Zij sprak
een enkele maal met Dela daarover. Maar deze ver
anderde haar optreden niet in het minst. Alleen,
was zij daarbij steeds zoozeer de dame. zij kleedde
zich zoo smaakvol en was zoo betooverend slagvaardig,
dat tante Lindemaan nog meer trotsch dam ergernis ge
voelde. Zij waren heiden het voorwerp van aller be
langstelling onder de badgasten en dat schonk tante
Lindonuinn een groot genot.
Midden herfst, toen de bladeren reeds vielen, kwa
men zij eerst terug.
Marken, waarvan hijzelf eenige jaren lang den branie
heeft kunnen uithangen.
Onder bovenstaand opschrift dan schrijft hij:
Uit de gang, die van het huis van bewaring direct
raar de rechtzaal -leidt, komt kort voor het begin
van de verhandeling, een gezette, jonge man, een ge
stalte, die deernis wekt. Bleek, absent, met verwaar
loosde haren, in gebukte houding. Onafgebroken ia
het hoofd in beweging, nu eens knikkend, dan weer
schuddend. Voortdurend trekken de gezichtsspieren.
Herhaaldelijk grijpen, de handen naar de slapen.
De toeschouwers ze hadden buiten letterlijk
gevochten om een goede plaats te krijgen voor dn
deur waren teleurgesteld. Ze hadden zich een
andere voorstelling gemaakt van den genialen op
lichter, die zakenmenschen en ambtenaren honderd
duizenden uit den zak wist te lokken. Er was niet»
te bespeuren van een suggestieve kracht, van een
imponeerende macht, die deze eenvoudige klerk stel
lig uitgeoefend moet hebben op zijn slachtoffers,
i De arme kerel maakte den indruk van een intel-
lectueel minderwaardig mensch, niet van een gerafft-
I neerden, gewetenloozen bedrieger. De beide deskundl-
gen, de beide verdedigers noemden hem gedegene-
l reerd. Dei eenzame cel had hem zijn decorum ont
nomen.
Hans Müller, een jongen uit een fatsoenlijk gezin,
verdiende als klerk ter griffie zijn brood. Hij werk
te goed, leefde bescheiden, spaarde zelfs nog wat over
van zijn klein loon. Dit spaarduitje, vijf honderd mark
vertrouwde hij een kennis toe, die in octrooien deed,
en een winst garandeerde van honderden procenten-
De jonge Müller had in zijn droomen, de verschoten,
glimmende klerkjas al uitgetrokken, liep in gedachte
te flaneeren in de Friedrichstrasse ais een „kava-
lier", in pels en hoogen hoed. Hans Müller had name
lijk éen teel ijk gebrek: hij leed aan den drang tot
rijk en duur doen.
De vijfhonderd mark zag de jongen natuurlijk nooit
terug. En hij pende weer acten en vonnissen oveir,
ip zijn zielig kantoorjasje. Tot het in zijn brein op
kwam anderen er in te laten loopen, op dezelfde wijze
als hij gedupeerd was.
Bijj de begrafenis van zijn vader maakte hij ken
nis met den directeur van de begrafenis—onderneming,
een welgesteld man. Müller vroeg hem of hij veel,
heel veel geld wilde verdienen, met betrekkelijk
weinig kapitaal en zonder risico. Waarvan de hande
laar in doodkisten werkelijk niet afkearig bleek t*
zijn- En Müller vertelde: hij kende zeer goed eek
„Geheimen Regiernngsrat" van het Keizerlijk Octrooi
bureau in Berlijn, die hem op de hoogte bracht van
de patent-aanvragen, waarop niet gunstig beschikt
was, om te verhelpen technische redenen of om finan-
tiëele. Het was niet zoo heel moeilijk dank zk
de connectie met den Geheimrat toch patent t«
krijgen op de aanvankelijk geweigerde projecten, wan
neer er maar eerst geld gestort werd in de depot-af-
deeling van het keizerlijk octrooi-bureau. De geld
schieter zou enorme winsten behalen. Want de pa
tent-aanvragende firma's, dankbaar voor de hulp, zou
den het drie-, viervoudige van de som uitbetalen,
welke gestort werd, uit louter dankbaarheid e»
blijdschap. En risico was er niet. Want het geld bleef
in de safes van het keizerlijk patent-bureau. Allee*
zon Müller natuurlijk een kleine provisie vragen, e*
vergoeding van de onkosten.
De begrafenis-ondernemer gaf geld. Een twintigdui
zend mark voorloopig. En kreeg een bewijs van Mül
ler op een papier met het hoofd: „Depotabteilung det
kaiserlichen Patentamtes", dat deze som gestort was
in de veilige kluis.
lp een sigarenwinkel telefoneerde hij dikwijls met
zijn begrafenis-vriend over den gang der zaken. De
winkelier vroeg ten slotte, waarom het ging. En Mül
ler vertelde ook hem, hoeveel geld er te verdienen
was met weinig kapitaal en geen risico. En de oi-
schuldige, naïeve sigarenbaas kwam ook met duize»-
den over de brug.
Nu trok Hans Müller zijn kaptoorjasje uit, zoodra
hij de griffie verlaten had, en wandelde in pelsja»
en hoogen hoed. En sneed overal op, dat hij ee*
intimus van Herrn Geheimrat Sachse was van het Kei
zerlijk Patent-bureau, en liet overal depot-bewijze*
zien van 30, 40, ja 80.000 mark.
Hans Müller de klerk, liet visitekaartjes drukke**,
waarop stond „Dr. Müller, Gerichtsassessor" en nog
later „Dr. Mertini, Arzt".
Als medicus kreeg hij zelfs naam in zijn vrienden-
en kennissenkring. Sedert hij een bekende een réoépt
gegeven had voor huiduitslag het middel hielp
prachtig I waren er vrienden die geen anderen dok
ter wilden hebben dan den knappen Mertini. Het geld
stroomde den man toe. Het vertrouwen kon niet ge
schokt worden. Waren de quitanties van de dépots
niet gestempeld met den echten blauwen stempel r En
had hij niet zijin woord gehouden, hadden niet d«
eerste geldschieters de gestorte bedragen drie, viérvou-
dig teruggekregen Het geld werd den man letterlijk
opgedrongen.
Dr. Müller of Mertini was dan ook „zu liebens-
würdig". Hij gaf de arme medeklerken th "aterbiljette*
voor heele mooie voorstellingen. Hij vereerde zijn bests
kennissen entreebewijzen voor Caruso-voorsteliingen,
parke'p'.aatsen, waarvoor hij 180 mark het stuk Jiiad
moeten betalen. En kekein de kaffers wat vreemd, da*
zei Müller dat hij die dingen natuurlijk gekregen had,
gratis, dank zijn uitnemende connecties. Zoo steeg het
vertrouwen in den man met pelsjas en hoogen hoedt,
die automobielde en den branie uithing. Tot eindelijk,
eindelijk één geldschieter wantrouwend werd, eenvou
dig eens liet vragen of er wel een „Geheimrat Sachse'
bestond in het natentbureau, en wat de dépot-afdee-
ling' loch eigenlijk te beteekjenen h"d. Geheim-at Sachss
bestond evenmin als de depotafdeeling. En Müller's be-
Vader Liesegang werd zestig.
Het was duidelijk, dat vader Liesegang het gele
den verlies niet meer kon. inha,len. En wanneer zij*
schoonzuster voor de laatste maal uit de firma ver
dwijnen en dood ging, waartegen Liesegang gee*
woord had in te brengen... dan zou zij met wiskun
stige zekerheid een persoon, dien zij vertrouwen kon,
in haar plaats stellen, om te zorgen, dat kapitaal e*
rente goed werden besteed en soliede bewaard. Ja,
ja. hij had alles op éen kaart willen zetten, en zoo
doende! had hij het spel verloren.
De proef om goedkoopere kleurstof voor zijn lin
nen te vinden, had hij gestaakt. Wel stonden nog
velerlei glazen en fleschjes op zijn tafel en ij werd
woest, als zijn vrouw dien rommel wilde «omen,
maar hij dacht er niet meer aan om ,erk t»
vervolgen. Het duurde hem te lang. het bar hein gee*
afleidijng genoeg meer.
Meer dan vroeger ging Liesegang naar het boech
om te jagen en ontmoette daar dan een ouden raads
heer. I ie was evenals hij ook een oude plannon-
•maker. Aan den zoom van het waterrijke woud
meenden de heeren een zwavelbron te hebben ont
dekt, en de hemel weet, wat revenuen zij zleh daar
van beloofden. Al tweemaal was het water tot onder
zoek naar Jena gezonden, maar de heeren daar maak
ten er niet veel vap. Het kwam meer voor, dat zulk
water werd gevonden. Mem moest dieper boren, meen
de de raadsheer en dan eerst do zaak bekend
maken. En toen waren zij belden overeen gekomen,
net zelf eens met een boring te probeeren. Vader
Liesegang ontwierp plannen, enkele oude arbeider*
werden naar de plek des heils gezonden. Die had-
den daarboven een goeden dag en toen was het
wee^r uit.
De raadsheer, met zijn steeds maten den mopd, had
toen weer oen ander plan. Mep moest de huishou
dens verlichtep. Hij had een oud recept voor een
aow F Boort kaafi' krathti£ «n scherp van smaak,
in.6 t'01^11. konde,n' hun de melk zenden. Jongen,
S £at f°u eens een winstgevende zaak
calüZl' "f? °VerAl aa" markt eep sar-
Sv °,1J"'erkln« van Llesogan - deed ook dit
luchtkasteel ineenstorten.
Wordt vervolgd.
