Hieraandoeningen zijn ernstig.
brengt V. hol 1JIc nog ccaig krachtige slagen mei een licht, dat Roosevd.'s vrienden besloten hebben hem
stok toe. te verzoeken ziüh formeel republikeinse^ candidual voor i
Dan keert hij van dc plaats, waar liij zijn gruwel- het presidentschap te sUltcn of beu te machtigen het
Waad volbracht, terug, en komt ten tweeden male aan publiek mede te doelen, dat hij eventueel niet zal
ile woning van de Van der Velde's, thans met de weigeren een eaudidatuur te aanvaarden, ten einde op
geGogecrdc boodschap, of Albcrt zijn broer Reint thuis deze wijze de onzekerheid, die Ltyans nog te dezen op
wil halen, daar dü laatste net zoo in den rug gbkre- ziehte bij do kiezers lieerscht, to kunnen wegnemen,
gen heeft. Uit dit. bcridht blijkt, dat Roosevelt zich lot dus-
Gelukkig voor hem voldoet Albert hiel aan dit ver- verre nog niet zoo beshsl heeft uitgelaten over hetgeen
zoek en nu, zich in de volvoering van zijn geheel© hij zijn plicht acht, wanneer hij camlidaat mocht worden j
plan teleurgesteld ziende, vliedt hij vandaar en komt gesteld, zooals eenige dagen geleden uit New-Vork werd
ontdaan in zijn woning. gemeld.
Zijn huisgenooten, hem vragende naar de reden van Senator La FolLelle is, blijkens een mcdedeeling van
zijn lang uitblijven en ontdaan uiterlijk, disoht hij een zijn verkiezingsagent te New-Vork, zoo ziek, dal hij
fantastisch verhaal op. niet meer in staal is een werkzaam aandeel te nemen
Hij ontmoette, op weg naar huis, twee kerels, die in de politiek. Zijn progressieve vrienden beginnen zijn
hem hadden aangesproken en plotseling een doek met candidaluur dan ook reeds op tc geven en gaan thans
scherp vocht onder den neus hadden geduwd. Hij werken voor Roosevelt.
v.js daarop bedwelmd geworden en liad een poos be- de BARON VON MUNCHHAUSEN.
vr;si< 130S gelegen. liet vrlgende fragment uit 'n brief van Sir Walter
llce en waar wist hij niet, maar tóen hij trij kwam Scotl aan den dichter Southey «geeft 'n interessante, en
v.as het geheel donker. j zckcr nog weinig bekende verklaring van het feit,
Na eenigen lijd daarover le hebben gepraat begeeft ]loe do Avonturen en Wondcrreizen van Baron von
tü,, zich vervolgens ter ruste. j Munchhausen" aan dezen titel gekomen zijn. Walter
Onderwijl is men in dewoning van de: Van dér Soo.tl schrijft in dien brief:
l i. ov-*r het lange uitblijven van broer Reint uiter- ,,Van Baron von Mumehhausen kan ik u wel een en
luatr «mg.rust en eindelijk, in het holle van den nacht, ander meedeelsn. Eenige jaren geleden wérd ik té L011-
gaa' de oudste der broeders naar de woning van den den. op 'n muziekavond niet weinig verrast, toen ik
ion Reint zou verzocht zijn te komen, om
daar te vernemen, dat Reint door hen niet geroepen
ook niet daar geweest is.
Men vermoedt een ongeluk, en bij het aanbreken
van den dag begeeft men zich wederom langs den
iveg, dien Reint waarschijnlijk heeft genomen, om ten
iijite diens lijk-naast het vonder in den sloot te vin
den. Des nacihts was men eveneens daar langs geko
men, maar had toen niets kunnen bespeuren.
Men tastte eerst geheel in het onzekere. Niemand
'n vreemdeling hoorde voorstellen als „Baron von
Munchhausen' Ge begrijpt, dal dit feit aanleiding gaf
tot 'n onderzoek van mijne zijde, waarbij ik werd
verwezen naar den .genoemden edelman zelf, die mij
zeer vriendelijk te woord stond en mij. meedeelde*
dat hij 'n neef was van den befaamden - Baron; yov.
Munchhausen, den Minister van Frederik "den G'róole
van Pruisen. Die oude baron schijnt 'n humorist ie
zijn geweest, die na 'n goed diner en vooral wanneer hij
gasten had, hij wie hij met cenigen grond kon ver
had vermoeden zelfs op den le goeder naam bekend nioeden, dat zijn wonderverhalen In goede aarde zou-
ciaandcn velthuis. Wel stond vast, dat het een bekende den vallen, de gewoonte had, 'n aantal van die soort
moest zijn geweest, die Reint naar buiten riep. Tot-
dat het verhaal van Velthuis bekend werd en de ju
stitie een spoor gaf. Aam do zeer ijverige en zaak
kundige nasporingen van den wachtmeester der mare
chaussee voornamelijk is het te danken, dat deze af
schuwelijke moord zoo spoedig kon worden berecht.
Dat had plaats -onder enormen toeloop van publiek.
Tien getuigen waren gedagvaard.
Op de meest kalme manier bekende beklaagde den
moord gepleegd te hebben en hem reeds minstens drie
dagen van le voren te hebben beraamd. Berouw .toonde
hij niet.
van fantastische wondeiveihalen te verzinnen, waar
toe grootendecls de inhoud behoort van het boek, dat
met zijn naam versierd is. Mot die verhalen amuseerde
hij zichzelf en zijn gaston. De baron voegde hierbij,
dat zijn oom overigens, een zeer verstandig Ou waar
heidlievend man was, en dat hij 'die verhalen alleen
fantaseerde tot genoegen van. het gezelschap, waarvan
hij deel uitmaakte.
'n Doodarme, Duitsche letterkundige, wiens naam
ik wel geweien heb, doch dien ik mij niet meer her
inner, en die den baron kende, stelde dat boek samen
met het doel zich te wreken over 'n bekoeling, die er
Dc officier van justitie noemde de misdaad monster- %vas ontstaan tusschen hem en den edelman, llij com
pibardc dit werk gedeeltelijk uit de verhalen van den
baron, gedeeltelijk uit andere bronnen, en gedeelte
lijk ook uit eigen brein.
Het is later gebleken 'n prachtig zaakje te zijn ge
worden voor den uitgever, daan' de snaaksheid en de
humor van den baron wel bekend waren. Het duurde
dan ook niet lang, of het boek vond zijn weg niet alleen
in Duitschland, maar in bijna- alle landen van Europa,
h ontspanningslectuur.
HET GODSOORDEEL OXTWEKEX.
Alen schrijft aan de Ja va-B ode;
Vrijdag j.1. werd iu de buurt van Poerwakarla be
wezen, hoezeer- men de politie kan missen, indien men
slecüns betrekkingen omiernoudt met de geestenwereld
en zich te verdedigen heeft legen inlanders, die voor de
geestenwereld eerniedt hebben of haar vreezén.
Een Europeaan had hel ongeluk in een jas die
hij met ander goed aan zijn wasuuman gaf, twee brief
jes van honderd gulden te laten zi.len. Kort na het
verbek van den man lot de ontdekking gekomen van
zijn vergissing, zond hij hem een inlands enen schrijver
nu, die evenwel onverrichter zake terugkeerde. Wal
nar De ongelukkige vertrok naar Poorwakartu, gmg
niet naar de politie, waarvan hij wist dat z'iji hem naai
de nummers zou vragen, wel.ee hij toch niet kende,
doch naar een doekoen, van wieu hij vernaai, dat
hij de kunst van liypnotiseeren „verstaat. De doekoen
Jnlooide den volgenden dag oen weinig rijst gereed le
zullen houden, welke alic-n zonder stoornis in den
mond zouden kunnen nemen, behalve de houder der
bankbiljetten. Den schuldige zcu als het „ware door
een klein worden verhinderd de rijst te eten en te
slikken. En het is voor vast tc gelooven: wie, na
door hot godsoordeel te zijn aangewezen,, blijft ontkennen,
sterft binnen drie dagen.
Don volgenden dag de Europeaan slohd! al gereed
zich stadwaarts en naar den doekoen le begèvdn
verscheen een oppasser met een waschman op zijn erf,
brengende een b.ief van den Wcdo.no en de twee vér-
miste bankbiljetten. Kijk, de briefjes waren bij den
waterpul gevonden en dc waschman had er den we-
dono bijgeroepen. Zoo kon men het godsoordeel ont
gaan do Europeaan en de menaloe gelukkig. Toe wan
Allah s naam, de doekoens en de rijst vormen, een
voortreffelijke trits,- die spoediger en zekerder kretan-
gan brengt dan de recherche dor inlandsche politie.
Maar de -toepassing is niet in een staatsblad de. re-
h oh tig en eisclite 20 jaren gevangenisstraf.
De verdediger mr. Pr lak pleitte clementie.
GEEN PLEZIERIG WONEN.
Van Schiermonnikoog wordt aan de L. Ct. gemeld:
Deze laatste winterdagen had het strand te Schier
monnikoog een eigenaardig aanzien. Het was geheel
bedekt met groote blokken ijs, van meer dan oen
vierkanten meter oppervlakte en meerdere decimé-
ters dik. die op en over elkaar geschoven en be
grensd aan de zeezijde, door een hoogen wïtle-ijs-
mmir van bijna 2 M. hoogte, net een heel'groote
bevroren golf geleken. De zee gaf geen branding
meer te zien, zooveel ijs was er in, en zeker door
't geschuif daarvan hoorden we niet het gewone rui-
schen, jnaar een eigenaardig snerpend geluid.
Het wad was. geherl anders. Het leek een uitge
strekte. spiegelgladde ijsbaan, schitterend in de zou.
Aan den overtocht naar Oostmahorn viel niet te
denken
Allicht zal het 8 Februari gelukken den overkant
te bereiken en zullen wc zeker Vrijdag 9 Februari
•weer op het eiland een krant kunnen lezen, die we
dan een week ontbeerden, volgens zeer velen hét
engste van de heclo afzondering.
Gemengd Nieuws.
BEROEMDHEDEN EX GEKKEN.
Charles Diekens had in zijn roem tijd veel last van
bewonderaars, die den grooten sc-lirijver van aange
zicht tot aangezicht wilden zien, hem de hand wil
den drukken, eenige woorden met. hem wilden wis-,
selen.
Op een goeden dag wist', een opgewonden standje
van, 'n Franse})man -onaangediend in Diekens' werk
kamer door te dringen. Hij begon dadelijk mei Fran-
schen, rammelslag te spreken over zijn groote be
wondering voor den schrijver, waaruit hij de vrijmoe
digheid geput had, eenige minuten van 'schrijvers
kostbaren tijd te komen rooven.
„Uw roem!" schetterde de_ Franscnmaii, ,,en de
sympathie, die u van alle hoeken der wereld toe
vloeit, moeten ongetwijfeld hun tallooze bezwaren
met zich mee brengen. Uw deur zal wel voortdurend
belegerd worden- En dagelijks zult u ongetwijfeld te
woord staan vorsten, staatslieden, geleerden, sohrij-
EEX AARDIG GESCHENK.
Dc voornaamste schoenen fubiikant te Liancourt (bij
Amions), lXlatour heeft, daar hij zich uit zijn zaken
wil terugtrekken, zijn arbeiders zijn galieele fabriek met
materiaal en waren ten geschenke gegegeven. De waarde
van dii geschenk wordt geschal op meer dan DA mil- i
liocn. De '"arbeiders brachten hun weldoener een ovatie
en lx 1 jofden zich de grootmoedigheid, welke hij hun 1
heeft bewezen, waardig te toonen.
DE GENEZING VAN PARELEN.
Men weet, dat paarlen haar glans verliezen als zij
kwijnen aan den hals wan een zieke, terwijl enkel
gezonden haar beur schoonheid kunnen teruggeven, i
Eigenaardig is in verband hiermede het volgende ver- j
haal; De 18-jarige zeer mooie danseres Tortola Va-
lencia, danste zoo verrukkelijk, dat eens een harer
toeschouwsters haar een collier paarlen toewierp. He
laas waren deze reeds een weinig dof. De danseres,
droeg toch het sieraad dag èn nacht en dc paailen,
kregen geleidelijk den glans terug èn werden prachtig.
Het gerucht van de genezing deed snel de ronde en spoe
dig kreeg de sehoone danseres van alle kanten overal
snoeren paailen, wier glans was gestorven en die zij
weder tot nieuw leven moest wekken. De jonge Tortola
vei liet de planken en begon deze nieuwe zaak, die
haar meer opbracht dan alle dansen ter wereld. De
roep ran de raadselachtige genezing der paarlen- bereikte
ook St. Pelersburg en eens riep haar de Tsaar om
haar een snoer paarlen uit de nalatenschap van Calhc-
rine I toe te vertrouwen. Inderdaad slaagde zij ook
hier. Het vervelende van haar nieuwe beroep is, dat
zij wegens haar kostbaren tooi voortdurend is omringd
door politie en detealives,
ECHT RUSSISCH.
Uit Pelersburg wordt gemeld, dal de plotselinge
arrestatie van kolonel Koeljabko, de chef van de po
liticmacht te Kief, groote sensatie veroorzaakte. Kolo
nel Koeljabko, wiens naam in verband met den moord
op Slolypin vaak werd genoemd, werd op grond van
een cijfertelegram uit Petersburg iu den nacht uit zijn
woning gehaald en naar de gevangenis .overgebracht.
Van daar zal hij naar Petera burg worden overgebracht.
Zijn arrestatie slaat in verband met verduistering
van aanzienlijke bedragen, die voor den dienst der
Oohrana waren bestemd, en ook met de beken,tcnissem,
die de gearresteerde geheime politie-agent Pawljak voor
den rechter 'van Instructie heeft afgelegd, en die voor
den commandant der politie zeer bezwarend moeten
zijn.
De geheime politieagent Pawljak diende oorspron
kelijk in Warschau; daar maakte hij zich onder voor
wendsel van huiszoeking bij nacht herhaaldelijk aan
diefstallen schuldig. Bovendien wordt pawljak beschul
digd herhaaldelijk vreedzame burgera le hebben neer
geschoten, als hij op straat, louter voor zijn p'.eizier,
nu en dan zijn revolver afschoot. Ongeveer 20 perso
nen moet hij bij die schietoefeningen hebben gedood.
Wanneer klachten daarover werden ingediend', verant
woordde Pawljak zich altoos, dat hij jwolitlionnairen
had doodgeschoten, die hem eerst hadden aangevallen.
Toen het eindelijk in Warschau te bar werd, vroeg
Pawljak overplaatsing naar Kief, waar hij met mede
weten van Koeljabko deze praktijken voortzette. Het
is gebleken, dat hij de opbrengst van zijn diefstallen en
afpersingen met Koeljabko deelde.
De benoeming van Koeljabko tot ondercommandamt
der gendarmerie te Perm, waai" d© beruchte Kommissarof
commandant is. wekte in het goheele gendarmerie-korps
groote ontevredenheid. Eerst thans echter, na de ont
dekking van de misdaden, die de vroegere chef der
Ochratia in Kief uitvoerde of liet uitvoeren, is het
gelukt Koeljabko onschadelijk te maken.
riteiten begeeren. Dio 't vreemd vinden, dat èn de
minister èn mr. Reekers dergelijk uitlokken van ca
tegorische, onomwonden verklaring trachten te ver
schuiven-. - Zeker, men heeft eigenlijk, na minister
Regout's verklaring, niet meer het recht om te twij
felen, te verdenken, ongerust te zijn.
En toch...
Men heeft nu altijd ergdenkenden, wantrouwenden,
die telkens addertjes onder het fraai-lijkende gras
duchten
Over de kwestie der toepassing van de bepalingen
tegen de zedeloosheid hoeft de minister zich vrij-majt-
kelijk afgemaakt. Van iets als een, „leidraad" wil
Z.Ex. niet weten. Men moet aan de jurisprudentie haar
vrijen loop laten,. Nu ja, er zullen zeker nog wel
plattelands-politiemannen zijn, die alte ijverig blijken:
van naaktfiguren e.d., al zijn ze nog zoo artistiek,
niet willen weten. Dat zal voorbij-gaan. Het parket,
eventueel de rechter, zullen den juisten weg weten
te wijzen. Ditt zijn „uitwassen" van een overgangs
tijd, dien we moeten „doorzieken". Geen tweedehands-
wetsinterpretatie. De zaak komt vanzelf op haar poot
jes terecht. De Rechtbanken zullen zich (eene mi-
nisteriëele circulaire zal het weldra gelasten) hebben
te abonneeren op de „Handelingen" der Staten-Go-
neraal. De heeren behooren te weten, wat er aan, do
vaststelling van een wet voorafgaat. Zij moeten we
ten, dat minister Regout gezegd heeft, hoe met eischei
serieuse en reëele, van kunst en wetenschap moeA.
worden rekening gehouden- Erkend mag worden, dat
de rede, door den minister van Justitie heden ge
houden, voor een verstandige toepassing van de be
wuste wetsbepalingen, wat pornografische geschrif
ten etc. betreft, wel eenige waarde heeft. Mogen di
verse burgervaders enz. hunne, veldwachters en an
dere politie-beambten nu pogen te doordringen van,
wat er in het ministerieel hart omgaat. Dan worden
we althans voor sommige zotheden uit de laatste
tijden gevrijwaard!
vers, kunstenaars, en zelfs heel wat malloten..
„Zegt u maar liever: gekken!" riep Diekens. gelen en ik heb bezwaar legen het godsoordeel, aan-
opstaar.de. „Vooral de gekken komen me storen, al gezien de vrees er voor zoo ver gaat, dat ook wel
zijn het de eenigen, die me amuseeren!" een onschuldige, onder den invloed van de gewichtige
Niettemin had hij den Franschman reeds bij den beslissing komend, houding en verschijnselen van schul-
arm genomen, en hem buiten zijn werkkamer gezet, dighcid kan aannemen.
Handelsblad. I IN_ EN xjITYAL VAN HET HANDELSBLAD.
FOKKEN. I n su bordinatie.-In de rekrulenklas vraagt
LIEGXITZ, 8 l ebr. Officie* 1 wordt medegedeeld, dat vi-gea,^ 0f ©en van dc soldaten hem ook weet te;
hier z.ven gevallen van pokken zijii voorgekomen en zeocj-.-n de betoekenis van het woord „insubordinatie",
dat meer dan 100 personen in observatie genomen, i j.> -ei- een, die het weet en deze zegt:
tti ingeënt zijn. „Insubordinatie, set geant, is de poging van een
ziektegevallen zijn van lachten aard. ondergeschikt militair om dommer tc willen schijnen.
Ook de le Laurahütle ziele geworden vrouw lijdt (jan zjjn hoogergeplaatste is."
aan pakken. Dc- ziekte as vermoedelijk overgebracht door
lxddcvecrcn die in Rusland gekocht waren. GKVANpENISOPROER.
uit Cudix enj
in l't dezer schepen door den^stoim vernield.
beraad1
de ernstige, economische
ontstaanten gevolge van de stormen en overstroo
mingen.
TOCH ROOSEVELT.
Aan de „Morhing Post" wordt uit Washington lie-
heet, vggteden ovj uu^l»
HOOFDSTUK 20.
Op den, avond van dezen dag waren de zusters
in Mieke's woonkamer hij elkaar. Het was schemerig.
De bleeke voorjaarshemel had een groenachtigen
schemer. Het eene venster stond een handbreed open
en liet de frissche lucht binnen.
Het werd koel. De vrouwen bespeurden het aan
haar handen, door de kousen die zij maasden heen.
Doch geen van beiden stond op om het venster te i
sluiten.
Mieke's hand ging in de schemering rustloos op
en neer. Zij merkte het nauwelijks dat de schaduwen,
in de kamer steeds breeder werden, haar oogen von
den, den steek evengoed.
Maar de handen van Dela rustten, terwijl haar
oogen naar het venster keken, het leek, alsof zij
er op wachtte, dat buiten de eerste ster verscheen.
Op de steenen stoep voor het huis hoorde men
steeds geloop. E. !ch hield nog spreekuur. Onder het
venster ratelde e n rijtuig voorbij, enkele stemmen
klonken, door de acht.
„Het is een ja; ..ar!" Dela streek zich met de
hand over het haar, die beweging leek er veel op,
alsof zij pas ontwaakte. „Hoe kleinzielig is de wereld.
Voor ideeën, die een dieperen zin en beteekenis heb
ben, geen belangstelling. Jij hebt een groot huis, wij
een even groot, tante Lindemaan, tante Sophio heb
ben kamers bij kamers leeg. Kamers aan het uiterste
einde van haar huis waarin men in geen jaar een
voe* Waarom neemt niemand hem op en be-
re' wat vrede en welbehagen?"
komen. Hei plan mislukte echter, daar de hftoftlpoor-
len gesloten waren en inlusschen troepen war«h toe
gesneld. Er volgde een formeelc slag, waarbij een ka
pitein door oen revolverschot werd verwond. Ten slotte
gelukte het den soldalen de oproerlingen te overmannen.
Weer hief zij haar hand op ,maar nu was het
een gebaar van wanhoop. „Het is hard en gruwelijk."
zeide Dela. „Wij zijn allen mensche-n zonder gevoel.
Wij zijn menschen menschen! Waarom moet hij
in dat ongure gat met die bedorven lucht, zijn dagen
en nachten doorsleepen? Men moest zich om strijd
daartegen verzetten.'"
Mieke zeide: „Hij zou toch niet komen, Dt-ia. C -
loof mij. Tante Sophie had bepaald daaraan wel ge
dacht en oom Zoecke zou wel zwijgen. Maai- men
respecteert ook zelfs in die dagen den kring, dien
zulke menschen om zich heen trekken, om elke, on-
gewensebte toenadering te kunnen afweren."
„Hoe verstandig ben jij. Maar hoe weinig schuwt
men die grenzen, als het om eigen wenschen en ver
langens te doen is. En hoe gaarne respecteer^ men
ze, wanneer het eigen, gemak geldt."
„En toch ook jij voelt het zoo, Dela."
„Zwijgkwam het droevig over Dela's lippen.
„Hij heeft mij toch zoo na gestaan. De herinnering
houdt het levende vast, dat ik daarover moet spre
ken! Maar men hoort er in deze omgeving ook nie
mand over, ook jou zelfs niet, in deze duisternis, die
alles vreemd en onwerkelijk maakt. Zelfs ik nauwe
lijks, zoo onwaarschijnlijk is alles en zal dat spoedig
'nog meer zijn. Zelfs als je aanstonds licht op
steekt, is alles weer weg."
Mieke'keek naar haar zuster, wier gelaat even
zichtbaar was in de schemering. „Wat geeft dat den
keu en peinzen, Dela,-"
,jMen moet helpen. Ik gevoel het bijna als een
Van het, Haagsche Binnenhof.
Eerste Kamer.
Den Haag, 8 Februari.
Het valt niet te ontkennen of te betwisten, dat
minister Regout ten aanzien van het pauselijk „motu
proprio", waarbij aan Katholieken verboden wordt,
zonder toestemming hunner kerkelijke overheid aan
klachten tegen R.-K. geestelijken in te dienen, kla
ren wijn heeft geschonken. Zooals de ministeriëele
verklaring daar ligt, is er zou men zeggen,
geen speld tusschen te steken. Hij, mr. Regout zelf,
heeft als ambtenaar O. M. meer dau eens strafvervol
ging tegen R.-K. geestelijken, uitgelokt „zonder rugge
spraak, van welken aard ook, zonder goedkeuring
van, wien ook", en, zonder in conflict te komen met
ziju kerkelijke autoriteiten. Scherper-omlijud. duide
lijker kan geen verklaring ter wereld zijn. „Wij heb
ben er niets mee te maken", zegt. woordelijk, deze
goed-katholïeke bewindsman. Vragen bij de kerkelijke
overheid, öf, in, welk opzicht ook, het veelbesproken
„motu proprio" op ons, Nederlanders, van toepassing
is, 't zou wezen vragen, naar den heleenden weg.
De minister wil overwegen of hij met collega De Ma-
Vees van, Swmdereu zal overleggen, ihhoever dat vra
gen aangaat... Bij hem, Exc. Regout, staat 't muur
vast. Telegrafisch is hem uit Maastricht gemeld, dat
aog zeer kort geleden een pastoor daar werd ver
volgd op klachte van bon-Katholieken. Zóo is 't niet
slechts thans, aldus was 't ook in de tijden van
1815IS30; aldus is 't nög in het Katholieke Bel-
gië. In trouwe, „mein Liebchen, was willst du
noch mehr?..."
De heer Vau der Feltz verklaarde zich alleszins
bevredigd. En de heer Reekers sloot zich bij 's mi
nisters verklaring ten volle aan; zeggend, hoe er „gee
nerlei grond van bezorgdheid" is en aandikkend dat
het „privilegium fori", 't afzonderlijk recht voor de
R.-K. geestelijken te onzent, met óuze grondwet, een
„onmogelijken toestand" zou in het leven roepen.
'Ja, roept de R.-K. senator Reekers uit, er
zijn, menschen, die nooit ofte nimmer kunnen wor
den bevredigd. Zelfs als het Vaticaan heeft gespro
ken, dan zijn, ze nög niet voldaan. Met deze eeuwige
malcontenten, kan men geen rekening houden. De van
allo andei'e Nederlandsche R.-K. persorganen afwij
kende beschouwing van ..De Maasbode" noemt de
minister een „misverstand".
Is de zaak nu algeheel opgelost? Men zou zeggen
van ja. En töcih blijven er zelfs na minister Re
gout's antwoord menschen, die „onbevredigd" blij
ven. Die zoo gaarne een beslist en scherp-omlijnd, ca
tegorisch antwoord van de Katholieke kerkelijke auto
gebod, en eer, ."icht, zuster. Kunt ge u dat niet
voorstellen? ,.maal geloofde ik toch in hem
met alle krau t die ik bezat, meï. uitsluiting van alle
andere wenschen. Kent gij dat niet? Ook gij zoudt
het kennen. Het was zoo, als voelde ik de ziel zijner
ziel- Hij had een voorspoediger leven noodïg ge
had. Hij had het hoogste en het fijnste uit zich
zelf kunnen maken. Hij had tot een stalen, onbuig
zame, bliksemende kracht kunnen opstijgen, Mi. Maar
hij was niet een van die robuste menschen, van die
mannen met karde vuisten en steenen nek."
„Ziet ge hier niet te veel, Dela?"
„O, kijk in je eigen binnenste. Kijk in elk menscji,
tot, op grond van zijn ziel, al® je kunt. Het ds
in, ons; lies aan oogenblik en uur gebonden, aan
genade noodlot. Ik ontstelde voor mijzelf, toen
ik dat v kennen -moest."
„En toch heeft een elk zijn steun. Ziet een, elk
zijn weg. Je weet; dat, Dela. Ook al is weg en drang
omsluierd."
„Maar die dat woord sprak, sprak ook van levens-
inaohten. dié ons schuldig laten worden. Grijp hem
in het hart en steenig hem, wanneer ge wilt. en'kunst
zuster.'"
Het was nui donker. De hemd had pog een zwak
ken glans en ver weg zwommen een paar bleeke ster
ren.
„Ik had zijn weg niet moeten kruisen. Ik had mij
op een afstand van hem moeten houden, trotse1-
stijf. Ho zwak men wzens kan Of ik had to.
fmoeten gaanonda1 alle g ad, allen angsi en
De Kamer schiet aardig op en 't zou kunnen zijn,
dat we zoowaar nog deze week heit eindstation dei'
Begrootiugs-d'iscussiën bereiken.
Suriname en Curagao zijn achter den rug. In weer
slag op een. rede van dr. Lely, die o.a. bezwaren
ontwikkelde tegen meerder zelfbestuur .van Suriname,
"wees minister Malefijt op de verblijdende teekenen
van vooruitgang in Suriname; niet slechts, maar ook
en vooral op het gebied van den landbouw; welke
ook hier de zegeningen eener wetenschappelijke be
handeling ondervindt.
We zijn heden-middag een aardig eind Hoofdstuk
,Vj (Binnen.1. Zaken) ingeschoten. De heer Van Lan-
schöt hield hierbij eene belangwekkende rede over
do regeling van het vakonderwijs. Aan particulier
initiatief en aan plaatselijke -detail-regeling moet
hier, zegt hij, veel worden overgelaten. De omlijning
van wat onder „vakonderwijs" moet worden verstaan,
is soms moeilijk.
Morgen komen wij, ook in verband met de red©
de® ministers, op deze en verschillende andere wen
ken en opmerkingen bij Hoofdstuk V gemaakt, terug.
Wanneer „weer en wind dienende" blijven, en
daar is alle kans op, zoo scheiden we eind dezer
week,, na aan alles ons hoog-sen&toriaal zegel t©
hebben gehecht.
Mr. ANTONIO.
Burgerlijke Stand.
GEMEENTE WINKEL.
GeborenPieter, z. v Pieter Kistemaker cn Grietj©
;$paans. Pieter, z. v. Jan Smit en Anfje Smak.
GehuwdKlaas Bart)21 j. ön,Trijntje Lindeboom, 23 j.
OverledenGeestje b urger, 85 j„ wed. v. A-rie Schaap.
Jacob Smak, 61 j., edlngen. van Neeltje Prosper. Ncel-
ije Keet man, 49 j„ cehig. van Gerrit Krap. Pieter
Sehooïl, 56 jaren, cehtgen. vafi Trijntje Spaans. Aailj©
Bierman, 54 j.. ongehuwd.
GEMEENTE OUD KARSPEL.
Geboren: Grietje, dochter van Pieterman Eiland
en Pietertje Nederveen. Trijntje, dochter van Pieler
Kostelijk en Elisabeth Pranger. Jan, zoon van Wil
lem Kostelijk en Antje Bood. Trijntje, dochter van
Albert Barten en Teetje Houtman.
Getrouwd: Teunis Pranger en Maartje Evers.
Overleden: Ariën Visser, oud 83 jaren, wèdr. van
Geertje Schuit; Trijntje Kaas, oud 78 jaren, echtge-
noote van Jan Bood.
RECLAMES
Lijdt gij aan rug- of lendenpijn?
Hebt gij opgeblazen, oogen? Opgezwollen enke'»,
of ledematen?
Is uw water bewolkt, zanderig of brandend?
Geschiedt de urineloozïng te veelvuldig of te wei
nig?
Voelt gij u rheumatisch bij slecht of vochtig weer»
Hebt gij veel la^t van zware hoofdpijn, of duizelig
heid?
Zijt gij zwaarmoedig, zwak en altijd vermoeid?
Nieraandoeningen tasten niet iédere n lijder op
dezelfde manier aan geen enkele patiënt vertoont
alle verschijnselen, doch iedere patiënt heeft som
mige verschijnselen,. Indien, gij echter eeuig tee-
ken van nier- of blaaszwakte hebt, dan is vernieti
ging der nieren misschien kort,er bij dan gij denkt,
en is uitstel zóo gevaarlijk, dat gij niet spoedig ge
noeg met het gebruik der echte Foster's Rugpijn,
Nieren Pillen beginnen kunt. Zij zijn een genees
middel uitsluitend voor nier- en blaaskwalen en al
leen een nierengeneesmiddel kan eiken, wortel van
de gevreesde nierziekte uitroeien.
De naam Foster's en de handteekening van, James
Foster op de doos is een waarborg dat gij do
echte Foster's Rugpijn Nieren Pillen bekomen hebt.
Zij zijn te Schagen verkrijgbaar bij den, heer J. Rot
igans. Toezending geschiedt fran,co na ontvangst van
postwissel è1 fl.75 voor éen, of f 10.voor zes
üoozen, 24.
twijfel etn moedeloosheid.''
Beneden op de straat, juist onder het ppon vensjxrr
klapte hel deurlje van een lantaarn en dan vlamdoj
een .geel schijnsel op. Mieke liep naar liet Venster
cn sljot het. Toen stond óok Dela op en streek met
haar beide handen over haar schort. „Tante Sophie
is vandaag bij hem geweest."
„Hij moet niet veel gesproken hebben."
„Genoeg. Hij moet het ook hier nog weer gepro
beerd hebben met schrijfwerk te krijgen van de slad.
En met welk gevolg? Hij 'heeft zich afgemarteld met
lessen geven. En dan was liet nog steedsi weer dat
drinken dat men Voor die ellende de oogen.
sluiten kon. Het was als voor jaren en nu vond
het zoo'n voorbereiden bodem. Dat bracht de laatste
aftakeling Ja, ja, hij heeft weinig "gsprokcsi,
maar oor tante Sophie genoeg. En nu vil hij alleen J
zijn en blijven. Ik had zijn weg niet mogen'
kruis' a' Hij schreeuwde naar mij met al zijn
hartsto». at heeft zijn ziel verdoofd. En de ande
ren ——o s anderen, zij hebben, hem vertrapt."
„Het is koel geworden, Dela." Mieke greep de
'handen, haper zusiter. „Ijskoud, Dela. Wij zullen een
warm kopje thee drinken. Dat dit alles nog een
maal over ons gekomen is. Nu kan, niemand hem
meer helpen,"
„O, ja jij, gelukkige!" zeide Dela en greep haar
zuster bij den arm. Het klonk als nijd, liefde en
bitterheid in éen adem. Zoo liepen zij op en neer.
Wordt vervolgd.
